Small Sail brengt havensfeer in De Fles
PZC
zeeland zaterdag 14 augustus 1999 20
Vlissingen drie dagen lang mierenhoop van maritieme activiteiten
door Jasper van der Bliek
Iedereen kent ze wel, van die fles
sen met een scheepje erin. Niks
bijzonders. Speciaal wordt het pas
als één enkele fles gevuld is met tien
tallen schepen, overvolle boule
vards, schietende kanonnen en joe
lende kinderen. Vlissingen, dat de
bijnaam De Fles draagt, heeft het al
lemaal. Het Small Sail Festival, dat
vrijdag begon, is eigenlijk best
groot. Een kuiertje langs folkloristi
sche kraampjes, aangemeerde boten
en zendende amateurs.
Maritiem. Dat is de komende drie
dagen het sleutelwoord. Vlissingen
moet terug naar zijn wortels. Derui-
ge havensfeer met aanmonsterende
schepen, stoere matrozen en zee
manscafés dient naar de Zeeuwse
stad terug te keren. In elk geval voor
één weekeinde. Zeeheld Michiel de
Ruyter moet zich weer thuis kunnen
voelen.
Gedurende het Small Sailfestival is
er inderdaad een zeeïg sfeertje te
proeven. Oppergod der wateren
Neptunus komt er zelfs helemaal
voor uit Atlantis. Na een zeiltocht op
het schip de Timshel betreedt de
heerser, de drietand in de hand, het
land even om het festival te openen.
Hij wordt vergezeld door een viertal
lieftallige zeemeerminnen - of liever
gezegd zeemeerplussen.
Vissen en flessen
Bij een evenement horen toespra
ken. A Nauta van het organisatieco
mité verwelkomt de uitdrogende
zeegod. Zijn speech mondt uit in een
verhandeling over copyright op
naamsveranderingen - ,,Had u de
Grieken wel toestemming gegeven
uw naam in Poseidon te veranderen"
- en de betekenis van de naam Vlis
singen. „Wat het echt betekent weet
niemand. Alleen dat het met vissen
en flessen te maken heeft. Vandaar
de bijnaam De Fles." Neptunus (of
Poseidon) doet er nog een schepje
bovenop en vertelt de landrotten hoe
mooi hij het vindt om weer in het
heerlijk maritieme Vlissingen terug
te zijn.
Een half uurtje voor de aankomst
van de dubbelnamige zeegod ver
richt burgemeester Van Dok de offi
ciële opening van Small Sail. Op de
aanwijzingen van in oude muske-
tierskleding gestoken leden van een
Vlissingse schietvereniging ont
steekt zij de lont van een ouderwets
kanon. Dat er een paar eeuwen gele
den nog geen decibelrestricties wa
ren, blijkt kort na het aansteken.
Een werkelijk oorverdovende knal
geselt het-gehoor en als een stam
pende bas in een disco rommelt het
geluid na in de maag van de aanwe
zigen. Bij de volgende twee schoten
stopt iedereen wij selijk de vingers in
de oren.
Mevrouw Van Dok is trots dat ze een
dergelijk evenement in haar stad
heeft. „Ik ben hier nog niet zo lang
en het is mooi om met zoiets te be
ginnen. Ik moet daarbij de particu
lieren die dit mogelijk gemaakt heb
ben een groot compliment geven."
Gevraagd naar haar kanonervaring
moet de burgemeester toegeven dat
ze het wel een beetje eng vond. „Het
is zo'n groot ding, en het gaf een ech
te knal."
Zomers
Een wandeling van de boulevard
naar de Piet Heinkade, het epicen
trum van het Sail-f estival, levert een
mooi zomers plaatje op. Onder een
helblauwe hemel liggen stelletjes in
het gras, tokkelen straatmuzikan
ten hun deuntjes en tillen acrobaten
onwetende vrijwilligers de lucht in.
„Dit is een geweldig weertje voor
zo'n festival", zegt toerist H. van
Stee uit Alkmaar. „Ik vind het een
foto's Ruben Oreel
mooi evenement. Al die schepen die
je kunt bekijken, gezelligheid. Er is
gewoon veel te doen."
Boten kijken dus. Op de Piet Hein-
kade is het ontzettend druk. Ook
hier is het uitzicht perfect. Een rij
aangemeerde schepen, oud en
nieuw, de sluizen in de verte, een ge
zellig rijtje kraampjes op de voor
grond. Een grote kluwen mensen
staat te dringen bij de waterkant. Ze
zijn intens gefascineerd door een
man, gestoken in een ouderwets kik-
vorspak, die net een duikkooi be
treedt. Langzaam wordt de kooi om
laag getakeld, tot alleen de kabel
nog te zien is. Zo blijft de duiker nog
wel even onder. Eén meisje is wat ze
nuwachtig. „Mama, is die man nu
nog niet bovengekomen?"
De schepen aan de kade kunnen al
lemaal worden bezichtigd. Zo trek
ken de Onrust (het is tenslotte vrij
dag de dertiende), Immanuel, Den
Oever en de Vrijheid II heel wat be
zoekers. Schippers vertellen over
het leven aan boord en hoe het er al
varend aan toe gaat. Rondvaarten
zijn ook een optie, bij het boekings
kraampje is het dringen.
Zoals het hoort bij dit soort festivals
ontbreken de ambachten niet. Oude
mandenvlechters, glasblazers,
touwslagers en wevers vertonen hun
kunsten. Even verderop is een stand
met miniatuurboten. Twee Belgi
sche heren hebben een verhitte dis
cussie over de verschillen tussen
twee van de scheepjes.
Marconist
Op Small Sail is ook plaats voor ac
tiviteiten die niet direct maritiem
van aard zijn. Tegenover het NS-
station is een aantal radio-amateurs
druk doende om verbinding te krij
gen met verschillende buitenlan
den. „We hebben vanmiddag al con
tact gehad met Engeland, Frankrijk
en Hongarije", vertelt Bram
PD1ABK - 'mijn radionaam' - en
thousiast. „Het ligt aan de tijd en de
drukte op de verschillende geluids
golven." De zendamateurs zijn een
apart groepje. Ze hebben een hobby
die op het eerste gezicht achterhaald
lijkt. „Met Internet kun je ook con
tact krijgen met heel de wereld,
maar dit is mooier en intiemer. Het
zelfde geldt voor de scheepvaart.
Vroeger was de marconist, de man
die in morse contact hield met ande
re schepen, één van de belangrijkste
personen op een schip. Tegenwoor
dig kan dat allemaal met compu
ters." Ineens heeft Bram geen tijd
meer om te praten. Hij wordt opge
roepen en pakt zijn microfoon op.
„Hier yankee. Kunt u mij ontvan-
gen?"
Dan maar doorlopen. Naast een boel
te zien is er ook veel te horen tijdens
Small Sail. In de verte klinkt een ou
derwetse stoomfluit. Als het geluid
is weggeëbd, worden de tonen van
jengelende trekzakken hoorbaar.
Yep, Vlissingen is een havenstad.
