Iedere dag bezig met basketbal
Budget Van Stipriaan veel te klein
Bos heeft geen
moment spijt
van Delta Sport
Trainer Tom Joziasse niet meer weg te denken bij BC Vlissingen
door Ron de Waal
VLISSINGEN - Wanneer basketbal-
vereniging BC Vlissingen ter sprake
komt, wordt vrijwel altijd in één adem
de naam van Tom Joziasse genoemd.
Behalve als trainer van de vrouwense
lectie is Joziasse op meerdere fronten
binnen de club actief en is hij inmiddels
bijna niet meer weg te denken bij BC
Vlissingen. Als het aan Joziasse ligt,
komt er voorlopig nog geen verande
ring in die situatie.
De 44-jarige trainer, die in het dage
lijks leven werkzaam als leraar natuur
kunde op de MTS in Vlissingen, is al
vanaf zijn middelbare schooltijd be
trokken bij het basketbal. Hij was in
1972 nauw betrokken bij de oprichting
van BV Souburg dat voortkwam uit een
schoolteam. Hier speelde Joziasse zelf
tien j aar in het eerste team en ondertus
sen legde hij zich ook toe op het coa
chen van diverse jeugdteams. Op zijn
28e stopte hij als actief basketballer
waarna hij zich meer en meer ging be
zighouden met het opleiden van jeugd.
Nood aan de man
Bij BC Vlissingen heeft Joziasse er in
middels ook de functie van wedstrijd
secretaris bijgekregen en als de nood
aan de man komt treedt hij ook weieens
op als scheidsrechter. Inmiddels rijst de
vraag of Joziasse niet te veel hooi op
zijn vork neemt. Hier wil hij niets van
weten. „Je kan wel zeggen dat ik bijna
iedere dag met basketbal bezig ben.
Zolang de motivatie er nog steeds is, ga
ik gewoon door. Het is natuurlijk ook zo
dat het enthousiasme waarmee de
groepen bezig zijn op mij overslaat."
Ook de combinatie met een functie op
bestuurlijk vlak heeft zijn voordelen,
vindt Joziasse. „Ik kan zo meehelpen
een organisatie neer te zetten waarin ik
zelf zo optimaal mogelijk functioneer"
verduidelijkt hij. Over een eventueel
tekort aan kader maakt Joziasse zich
vooralsnog nog geen zorgen. „Er zijn
gelukkig nog meer trainers binnen de
vereniging, alleen spelen zij vaak zelf
nog in competitieverband en trainen
nog twee of drie keer in de week."
Het afgelopen seizoen was het meisjes-
juniorenteam van BC Vlissingen voor
het vijfde opeenvolgende jaar actief in
de eredivisie waar het op een achtste
plaats eindigde. „Dit was een beter re
sultaat dan waar wij op gehoopt had
den. Veel van onze tegenstanders heb
ben hun eerste team in de eredivisie
spelen, dus is het een ontzettend hoog
niveau waarop ze zich hebben gehand
haafd", zegt Joziasse met enige trots.
De prestaties van het Vlissingse team is
niet aan iedereen onopgemerkt voor-
Tom Joziasse (rechts) tijdens een training van basketbalclub Vlissingen.
bijgegaan, gezien de belangstelling van
diverse ploegen uit de eredivisie voor
Tirza Pentury en Astrid Franke. Jo
ziasse: „Maar zij zullen ook volgend
seizoen in Vlissingen actief zijn. Qua
leeftijd moet alleen Judy Slager de
overstap naar de senioren maken. Voor
de rest zullen een aantal speelsters als
bankspeelster bij de senioren betrok
ken blijven zoals afgelopen seizoen al
het geval was. De groep blijft compleet
en daar ben ik ontzettend tevreden
over."
Jeugdploeg
Voor een enkele speelster is het trainen
na deze week nog niet afgelopen. „In
verband met de uitverkiezing van Tirza
Pentury voor het Nederlandse meisjes
team, dat in augustus in Oostenrijk
deelneemt aan het Europees jeugd
kampioenschappen, trainen we met
een paar speelsters gewoon door",
maakt Joziasse duidelijk. Ook volgend
seizoen is Joziasse trainer van deze
jeugdploeg. „Alleen hoop ik wel dat ik
er een assistent bij kan betrekken die
het te zijner tijd over kan nemen."
De tweede ploeg, die onder de bezielen
de leiding van Joziasse een succesvol
seizoen draaide, is het vrouwensenio
ren team dat zich knap in de eerste divi
sie handhaafde. „We hebben natuurlijk
een heel moeilijke start gehad", vertelt
de coach. „We verloren tien wedstrij
den op rij maar wisten toch de rust te
bewaren. Na veertien wedstrijden wer
den de twee eerste divisies gesplitst
waarna we ook gelijk beter gingen spe
len. We pakten een aantal zeges op rij
en wisten ons uiteindelijk toch relatief
makkelijk te handhaven."
Van deze ploeg zullen Sophia van der
Kaaden en Nadji Blinding na het af
ronden van hun studie aan de Hoge
school Zeeland vertrekken en zal op In
ge Vandewynckel in verband met
zwangerschap voorlopig geen beroep
gedaan kunnen worden.
Doorstroming
Op aanvulling van buitenaf hoeft Jo
ziasse zeker niet te rekenen. „Ten eerste
hebben wij een gedegen jeugdoplei
ding en ten tweede hebben andere
speelsters in de regio simpelweg het ni
veau niet." Over de doorstroming van
speelsters uit de jeugd is Joziasse voor
lopig dik tevreden. „Dat is natuurlijk
mede een gevolg van het feit dat ik bei
foto Lex de Meester
de ploegen onder mijn hoede heb. Ik
weet precies wat er overkomt." Boven
dien durft de Vlissinger zelfs te stellen
dat er op termijn zelfs aan een eredivi
sieteam op seniorenniveau gedacht
mag worden. „Er zijn maar bitter wei
nig topploegen met een gedegen jeugd
opleiding dus wat dat betreft zit er nog
veel meer in."
Wie denkt dat er voor Joziasse rustiger
tijden aanbreken, als na deze week de
trainingen voor een groot deel stilleg
gen, heeft het mis. „Ik heb dan wel acht
weken vakantie maar ik ga sowieso nog
een week op zomerkamp van de bond
en met een paar speelsters trainen we
nog door in een zaaltje dat ik heb kun
nen huren. Trouwens voor een partijtje
basketbal mogen ze me midden in de
nacht wakker maken", besluit hij.
Zeeuwse zeilers
strijden om
kampioenschap
COLIJNSPLAAT - De zeilers
kunnen komend weekeinde in
Zeeland uitgebreid aan hun
trekken komen. Op de Ooster-
schelde wordt komend week
einde het officieuze Zeeuwse
kampioenschap voor J24-boten
gehouden. Ongeveer tien zeil
boten strijden dan om de
Zeeuwse titel. In Grevelingen
verschijnen bijna tachtig boten
aan de start voor de Grevelingen
Cup.
Het officieus Zeeuws kampi
oenschap voor J24-boten vindt
plaats tijdens de Nehalennia en
Midsummernightcup
De wedstrijd geldt als voorbe
reiding op het NK dat eind au
gustus ook vanuit Colijnsplaats
verzeild wordt. Op de Ooster-
schelde geldt Adrie van de Vel
den als grote favoriet. Naast het
Zeeuws kampioenschap varen
er ook kajuitjachten in de
IMS-, ORC- en ongemeten klas
se.
Op zaterdag varen de boten een
aantal korte wedstrijden - van
ongeveer een halfuur. Op zon
dag varen de deelnemers een
lange baan.
De wedstrijden worden georga
niseerd door de Koninklijke Li
berty Yacht Club uit Antwerpen
en Watersportvereniging
Noord-Beveland.
In Grevelingen valt het start
schot om 11.30 uur. Daar nemen
bijna tachtig boten deel aan de
Grevelingen Cup die dit jaar
voor het eerst is opengesteld
voor boten met een standplaats
buiten Grevelingen. De wed
strijden worden gevaren in zes
klassen: drie Tour-klassen en
drie wedstrijdklassen.
Drempel
In de Tour-klasse varen de on
gemeten schepen. Met de meet
gegevens van de boot wordt be
paald in welke klasse hij mee
doet. ..Het is een beginprincipe
van de Grevelingen Cup om ook
deze boten te laten varen", zegt
Paulienke Vermaat, lid van de
organisatie. „In de haven liggen
veel schepen, maar de animo om
aan wedstrijden deel te nemen is
niet groot. Wij proberen de
drempel zo laag mogelijk te
houden." Na deze eerste aanzet
besluiten veel zeilers daarna
competitief te gaan zeilen. Ove
rigens is de winnaar van de
Tour-klasse verplicht om vol
gend jaar mee te doen bij een
wedstrijdklasse. „We proberen
het zo clean mogelijk te hou
den."
Ook de organisatoren zelf doen
mee aan de Grevelingen Cup.
„Dat is een traditie geworden",
weet Vermaat.
Schouwse coureur enige Zeeuw in Citroen Saxo Cup
door Barry van der Hooft
BROUWERSHAVEN - Na eni
ge jaren gestopt te zijn pakte
Walther van Stipriaan op
achttienjarige leeftijd het kar-
ten weer op. Hij nam deel aan
het Nederlands kampioen
schap indoorkarten en werd in
zijn eerste wedstrijd direct
tweede, gevolgd door een over
winning in zijn tweede race.
Na een succesvol NK werd hij
voor een moeilijke keuze ge
steld: karten of autoracen. Van
Stipriaan koos voor het laatste
en is dit jaar de enige Zeeuwse
deelnemer aan de Citroën Saxo
Cup, waarin hij momenteel de
twaalfde plek bezet.
Van Stipriaan: „We hebben het
hele seizoen al problemen met
de wegligging van de auto. Ik
heb een nieuwe auto uit Duits
land en die zijn als enige an
ders. Ze hebben bijvoorbeeld
een andere wielophanging en
de remmen zijn weer anders.
Daarom moest ik vooral bij het
in- en uitgaan van de bochten
erg wennen. Toch wist ik me in
de eerste tijdtraining in Mag-
ny-Cours naar de vijfde plek te
rijden." Van Stipriaan eindig
de de volgende dag uiteinde
lijk op de achtste plaats en op
de terugweg van Magny-Cours
sloeg het noodlot opnieuw toe.
Terwijl de auto werd vervoerd,
begaven de schokbrekers het.
En dan komt een van de groot
ste problemen van Van Stipri
aan bovendrijven: de financië
le mogelijkheden. „Die zijn
redelijk beperkt", legt de cou
reur uit. „Mijn budget is veel te
klein en daardoor kun je ook
minder trainen." Hij geeft een
voorbeeld. „Als je wilt testen
dan heeft dat alleen zin op
nieuwe banden. Maar een setje
banden kost al gauw twaalf
honderd gulden. Daar komen
nog remblokken bij en moet de
trailer mee."
Vergoeden
Het prijzengeld vergoedt al die
kostenniet. „Jammer genoeg is
dat in Nederland niet zo", be
vestigt Van Stipriaan. „Het is
een klein land en het autoracen
vindt niet zo grootschalig
plaats. Dat zie je wel aan het
aantal circuits. Zandvoort en
Assen zijn de enige. Als je dan
ziet hoe het er in Frankrijk aan
toe gaat. Daar hebben de num
mers een tot en met tien niet
eens een sponsor nodig. Die
kunnen hun auto van hun prij
zengeld onderhouden", aldus
Van Stipriaan. die naast het ra
cen werkzaam is in Huizen in
Walther van Stipriaan komt als enige Zeeuw uit in de Citroën
Saxo Cup. foto Marijke Folkertsma
het kaxtcentrum van Tim en
Tom Coronel.
De strijd om de Citroën Saxo
Cup gaat over een achttal wed
strijden, waarvan het grootste
gedeelte in Zandvoort wordt
verreden. Na de achtste plaats
in Magnv Cours, finishte Van
Stipriaan in de tweede wed
strijd in Zandvoort als elfde.
Mede door technische proble
men kwam hij drie weken gele
den wederom in Zandvoort
niet verder dan een vijftiende
stek. De 22-jarige coureur
completeert dit seizoen samen
met nog twee andex-en het ra-
cingteam van Rees Car. Maar
een sponsox-naam wordt ook
hier xxiet gevoerd, aangezien er
niemand bereid gevonden
werd om zijn naam aan het
team te vei-binden.
De acht wedstrijden om de Ci
troën Saxo Cup betekenen
voor Van Stipriaan dat hij ook
acht weken per j aar niet op zijn
werk te vinden is. „Wanneer ik
in het weekend een x-ace heb
dan wei-k ik liever de dinsdag
daaraan voorafgaand al niet
meer. Op woensdag reizen
we dan naar Zandvooxt en
bouwen we de tx-ailer op. De
volgende dag zijn de vrije trai
ningen waarbij alles uitgepro
beerd en nog eens nagekeken
wordt. De laatste afstellingen
vinden op vrijdag plaats waar
na zaterdag de tijdti'aining van
veertig minuten volgt, 's
Avonds is het dan een kwestie
van de auto weer klaarmaken
voor de uiteindelijke race op
zondag. Na zo'n race ben ik
dan ook helemaal leeg van bin
nen. De maandag heb je hai'd
nodig om uit te rusten. Dus als
ik dan dinsdag weer ga wer
ken, ben ik precies een week
weggeweest." Van Stipriaan
voegt er direct aan toe dat de
broers Coronel geduld met
hem hebben. „Ze weten dat je
er veel voor moet opofferen."
Vol vertrouwen
De toekomst ziet Van Stipxi-
aan vol vertrouwen tegemoet.
„Ik ben nu natuuiiijk weer een
ervaring rijker en ben me er
tex'dege van bewust dat ik de
eindverantwoordelijke ben.
Het begin van het seizoen is
moeilijk geweest, maar daar
moet je doorheen."
De volgende wedstrijd voor de
coui'eur vindt over een kleine
twee maanden plaats. Het cir-
cuit van Assen is dan het strij d -
toneel voor de vierde wedstrijd
om de Citroën Saxo Cup. Van
Stipriaan: „Als mijn auto goed
is, dan kan ik misschien wel
eens voor een verrassing gaan
zorgen door me bij de eerste
vijf te ï'ijden. Het circuit van
Assen ligt mij wel en het zou
natuurlijk een geweldige op
steker zijn. Voor mijn spon
sors, mijn familie en voor mij
zelf."
door Jasper van der Bliek
ZIERIKZEE - Clubliefde is in
de jachtige maatschappij van
tegenwoordig een zeldzame
deugd. Toch gebeurt het nog wel
dat iemand onvoorwaardelijk
trouw is aan zijn vereniging en
er in feite mee vereenzelvigd is.
Handbalclub Delta Sport uit
Zierikzee heeft in Piet Bos (53)
een hondstrouw lid. Al 22 jaar
speelt de keeper onafgebroken
voor de vereniging, die hij om
schrijft als een gezellige vrien-
denploeg. Komende dinsdag (29
juni) bestaat Delta Sport dertig
jaar.
Bos bladert met plezier door de
vele plakboeken met foto's en
krantenknipsels over zijn club.
Voor zijn neus ligt het album
van hetseizoen 1990/1991. „Dat
jaar werden we kampioen in de
eerste divisie B", verzucht de
doel verdediger. „En verdienden
daarmee promotie naar de ere
divisie. Dat had een Zeeuwse
club nooit eerder gepresteerd."
Piet Bos verhaalt over het sei
zoen erna, toen Delta Sport als
klein regioclubje met nauwe
lijks vijftig leden het op moest
nemen tegen grootmaclxten als
Aalsmeer en Sittardia. „Dat he
le seizoen in de eredivisie heb
ben we een keer gelijkgespeeld.
Volgens mij was dat in Den
Haag tegen Hellas. Voor de rest
verloren we alles. Maar daar
ging het niet om. Het was een er
varing, we gingen ervoor, want
het was mooi wel eredivisie."
Neerwaartse spiraal
Na het avontuur op het hoogste
plan kwam de Zierikzeese ploeg
in een neerwaaxfse spiraal te
recht. Spelers gingen weg en de
gradatie uit de eerste divisie
volgde al snel. „Na de eredivisie
kwamen een paar magere ja
ren", vertelt Bos. „Een aantal
basisspelers verlieten de club,
omdat ze werk hadden of andere
dingen wilden doen. Toentertijd
hadden we niet genoeg sterke
jeugd om dat op te vangen. De
motivatie om weer kampioen te
worden was er niet, we hadden
het allemaal al eens gezien. Het
doel voor dat seizoen was om
middenmoot te spelen, maar het
liep maar niet. Daar kwam nog
eens bij dat wij die ploeg waren
die eredivisie had gespeeld, dus
iedereen wilde van ons winnen.
En dat gebeurde ook."
Dus zakte Delta Sport nog een
treetje lager af naar de tweede
divisie, de klasse waar de club
volgens de doelverdediger
thuishooxf. „Met een lekker
draaiend team en de juiste spirit
is voor ons deze divisie het
hoogst haalbare. Maar nog
steeds hebben we last van een
leegloop. Het afgelopen seizoen
bijvoorbeeld gingen bepalende
spelers als Ex-win Schaalje als
Jean-Mai'ie Toubiana naar
EMM. En het aanbod jeugdspe
lers is niet al te gx-oot. We hebben
ze wel mee laten spelen, maar
het duuit nog een paar jaar
voordat ze op dit niveau echt
meekunnen. Daax-om is het niet
zo gek dat we dit seizoen op
nieuw zijn gedegradeerd. Vol
gend jaar speelt Delta Sport in
de derde divisie. En meteen te
rug px-omoveren zit er mijns in
ziens nog even niet in."
De Schouwse handbalclub
heeft sinds de oprichting door
Koos van Z wiet en in 1969 vol
gens een golfachtig patx-oon ge
speeld. „De ploeg is van een heel
lage districtsklasse heel lang
zaam hogex-op geklommen",
zegt Bos. „Soms werden we
kampioen en dan donderden we
er een seizoen later net zo mak
kelijk weer uit. Ik denk dat wis
selvalligheid het kenmerk van
Delta Sport is."
Record
Wisselvallig is de ballenvanger
uit Zierikzee bepaald niet. 22
Jaar al staat hij ingeschreven als
lid en heeft daannee het record.
„Dat soort statistiekjes zeggen
me niet zoveel", lacht de trouwe
Delta Sporter. „Ik heb het ge
woon enorm naar mijn zin. Het
is een gezellige vereniging, een
vriendenclub vooral. Het is heel
spijtig dat er in de loop van de
jaren zoveel spelers zijn wegge
gaan. Denk maar eens aan het
kanon Peter Lefèvre en trainer
Rob de Vos. In mij is het nooit
opgekomen om te stoppen of te
vertrekken. Als ik ooit een aan
bod van een ander team zou
hebben gekregen, zou ik ferm
'nee' hebben geantwoord. Ik
heb nog nooit een moment spijt
gehad dat ik er aan begonnen
ben."
Zeeland is met maar twee hand
balclubs op landelijk niveau een
dwerg. En tussen die twee clubs
bestaat van oudsher rivaliteit,
of ze nu in dezelfde divisie spe
len of niet. „De laatste jaren is
de relatie tussen EMM en Delta
Sport prima", weerlegt Bos die
stelling. „Vroeger was dat wel
even anders. Vooral in het begin
van de jaren '90 was er grote ri
valiteit tussen ons. Van EMM
verliezen was ondenkbaar. Alles
mocht, behalve dat. Ik deixk dat
Rob de Vos (tot het afgelopen
seizoen trainer van EMM) een
goede bijdrage heeft geleverd
aan de gezonde sfeer die er nu
heerst. Hij komt immers zelfvan
Delta Sport."
De Schouwse schietschijf is al
53 jaar. Is dat niet wat te oud om
op het hoogste niveau uit te ko
men? Piet Bos moet eerst lachen
voordat hij antwoord op de
vraag geeft. „Mijn voornemen
was op mijn vijftigste te stoppen
en mijn vrouw vindt dat ik er per
direct mee op moet houden.
Maar dat doe ik niet. Ik kan de
club nu niet in de steek laten.
Bovendien heb ik een brok erva
ring, die ik op de jeugd kan over
brengen. Ze luisteren nog ook.
Zolang er geen geschikte twee
de keeper is, blijf ik spelen."
Magertjes
Delta Sport is altijd een kleine
vereniging geweest. Maar te-
genwoordig is de ledenaanwas
wel heel magertjes. „Dat is iets
wat je bij alle clubs ziet", legt
Bos uit. „Een hoop jongeren kie
zen voor individuele sporten. Ze
kopen bijvoorbeeld een moun
tainbike en gaan er op uit. Ik heb
er zelf trouwens ook één, maar
dat doet er even niet toe. En de
mentaliteit verandert. Mensen
voelen zich niet meer verbonden
met een club, hoewel het bij Del
ta Sport nog altijd gezellig is.
Zelfs in een team met jeugd en
ouderen door elkaar."
Dertig jaar is een mijlpaal.
Komt er volgende week nog een
feestje? Bos moet opxxieuw la
chen. Alleen is het nu meer uit
ironie. „Weet je wat? Het wordt
helemaal niet gevierd." Niet?
„Nee. Het was geloof ik wel de
bedoeling, maar dan kon de een
weer niet en dan de ander. En de
sponsors kwamen ook al niet.
Voor de trouwe leden en de oud
gedienden is het wel jammer.
Maar je kan moeilijk voor an
derhalf schaap en een paarden
kop een barbecue houden."
Delta Sport-keeper Piet Bos.
foto Marijke Folkertsma
