De schoonheid van de eerste keer Monoloog over een vleesgeworden droom PZC Het heeft iets voyeuristisch Garnaaltjes met certificaat 12 16t/m 22 juni Sim Bolus Poppentheater Sim Bolus speelt extra voor stellingen van Wat 'n schat. Het betreft een vrije bewerking van het boek Vooruit, we gaan schatgraven van Janosch. Twee vrienden, Tosen Peer, eten elke dag bloemkool omdat hun tuin daar toch vol mee staat. Op een dag wil Tos wel eens wat anders, maar daar is geld voor nodig en dat hebben ze niet. Daarom besluiten zegih rijk te worden en gaan op zoek naar de Grootste Schat op Aarde- De voorstelling vol humoren muziek, voor ie dereen vanaf 5 jaar, wordt gespeeld door Hans van der Haar. wo. Minitheater in Ambachtscentrum, Goes, 15.00 uur Any wave De eerste dag van het Anywavefestival treedt kindertheater Pabo Geno op. Deze voorstelling voor de jeugd omvat mas kers, mime en muziek, terwijl de kinderen ook mee kunnen spelen. wo. Tent bij Brogum, Zierikzee, 15.00 uur Kluts De komische kindermusical Kluts beleeft de tweede uitvoering. Na de succesvolle première is het verhaal rond de koning die de kf uts kwijt ïs nogmaals te zien. Het hele land zit in de puree en daar profiteert de tomatenmaffia van. Aan de leider van de Watjespartij heeft de koning ook niks, maar ge lukkig is er ook nog de Kinderpartij. De tekst werd geschreven door Jan Zwemer, de muziek is van Govert Mingelen, Gscar Postema deed de regie en Iris Stierman was verantwoordelijk voor de choreografie. wo. Stadsschouwburg, Middelburg, 20.00 uur Van de straat Goes staat vier dagen in het teken van het huis kamerproject Berichten van de straat. lh acht huiskamers of vergelijkbare locaties worden evenzoveel toneelstukjes opgevoerd van ongeveer twintig minuten. De toeschou wers maken in groepen van twintig per avond een wandeling langs vier voorstellingen. Wie zowel route 1 als route 2 wil beleven, moet dus nog een avond terugkomen. Dewandeling be gint in 't Beest, waar per groep een plattegrond wordt uitgereikt. Zie elders op deze pagina- wo., do., vr. en za. 't Beest, Goes, 20.00 uur Muziek en dans Oost-Souburg beleeft een zomeravond met muziek en dans. Het programma komt voör rekening van mu ziekvereniging Vlijten Volharding, koninklijke harmonie Ons Genoegen, turn-en jazzdansver- ëniging DIOS, dansgroep Flushing Girls en In ter Scaldis Pipers en Drums. Deorganisatie is in handen van de vereniging Vrienden van de Ka rolingische Burg. vr. Karolingische Burg, Oost-Souburg, 19.00 woensdag 16 juni 1999 Twee jaar geleden Jsón Zeelaöpin Goes voor het eerst kennis makeqfnet theater int huiskamers, een initiatief van het Produc- tiehuis Brabant in 's-Hertogenbosch. Toen nog onder de naam Seul,'want het betrof acht monologen. De vier teksten werden door twee koppels (acteur/regisseur) op ei gen wijze geïnterpreteerd en ten tonele ge voerd in huiskamers van particulieren en soortgelijke locaties. Dit jaar draagt het project de titel Berichten van de straat en hebben de regisseurs een veel grotere vrij heid gekregen. ,,Twee jaar geleden heb ik Vivian Basti- aensen geregisseerd in de monoloog Het duivenevenwicht van Marian Boyer", ver telt Merel Beernink. „Toen kreeg je als re gisseur een tekst, Of je die mooi vond of niet, daar moest je het mee doen. Nu heb je alle vrijheid, waardoor de stukjes wat uit gesprokener zijn. Je mocht de tekst en de spelers kiezen, alles was helemaal jouw vrije keuze." Merel schreef haar tekst zelf, evenals Clairè Leenaers, die aan de eerste afleve ring van Seul, die niet in Goes te zien was, meewerkte; „Het huiskamerproject is een beproefde formule die het waard blijft om te herhalen, want de mensen zijn ontzet tend enthousiast. Je werkt in feite met een beperking, maar dat vind ik juist een uit daging. En er komt een heel ander publiek op af, je krijgt het idee van een soort festi val." Merel: „Het leuke van dit project vind ik dat het iets voyeuristisch heeft. Het is heel intiem. Het scheelt nogal of mensen op een halve meter zitten of dat je in een theaterzaal staat." Beide regisseuses ko men op deze pagina aan het woord over hun aandeel in 'Berichten van de straat'. Van vanavond (woensdag) tot en met zaterdagavond kunnen er in Goes, met als startpunt 't Beest (20.00 uur), twee routes van vier voorstellingen per avond gelopen worden. Verschillende particulieren hebben daarvoor hun wo ning ter beschikking gesteld. Frankenstein Veertien jongeren van de amateurtheater school De Ambitie spelen drie keer Franken stein, of Smrntwsk alleen. Zij sluiten hiermee een tweejarige opleiding af. Het muzikale toneelstuk, geschreven door Hu- go Mathijssen, is een humoristisch vervolg op het oorspronkelijke Frankensteinverhaai. Ka- thinka van den Dool deed de regie, vr. en za. Minitheater, Middelburg, 20.00 uur zo. Minitheater, Middelburg, 15.00 uur Oproer Het Oproer van Zierikzee is een muzikaal histo risch schouwspel in de openlucht met ruim honderd medespelers. Het oproer, een van de meest opzienbarende gebeurtenissen uit de rijke historie van Zierik zee, ontstond in 1472 als gevolg van belasting verhogingen die waren opgelegd door Karei de Stoute. Na een moord op twee 'hoge heren', dreigde Karei met vergeldingsacties. Om spijt te betuigen, trokde bevolking in processie naar de Oude Haven. De stad bleef behouden. Cees Möhlman schreef de teksten regisseerde het stuk. Mar van der Veer zorgde voor muziek en liedteksten. De voorstelling was in 1996 voor het eerstte zien in Theater Mondragon en werd in 1998omgezetïn eenopenlüchtspektakel.dat dit jaar wegens groot succes wordt herhaald, vr. en za. Havenplein, Zierikzee, 21.00 uur Activiteitendag De commissie restauratie/herinrichting Nieu we Kerk houdt een activiteitendag. in de loop van de dag zijn er optredens van jazz band Remake en dansgroep the North Sea Dancers. Verder wordt er vis verkocht, zijn er kraampjes met boeken en vindt ér één verloting plaats. za. Plein Nieuwe Kerk, Middelburg, 10.00 uur VanSchagen Een spel met gedichten van J. C. van Schagen is de titel van een bijzonder samenwerkings project. Medewerkenden zijn de actrice Tineke Schrier, muzikant Tony Wesdijken beeldend kunste naar Han ter Keurs. De voorstelling maakt on derdeel uit van het Cultureel Weekeinde Kats. za. en zo. Kleine schuur Kees Schippers, Kats, 14.30 uur Eiland van Erwt Het Eiland van Erwt is een kindervoorstelling. Marieke Göbel en Cïel Vlutters brengen onder de naam Het Kasteel Speelt poppenkast en kin dertheater. De voorstelling maakt onderdeel uit van het Cultureel Weekeinde Kats, za. Dorpshuis De Vriendschap, Kats, 16.00 uur Cabaretnacht Voor de tweede maai wordt in de Stads schouwburg de Cabaretriachtgehouden. Welke toppers de jongens van NUHR zuilen meebrengen is een verrassing die pas op de avond zelf wordt prïjsggeven. za. Stadsschouwburg, Middelburg, 22.00 uur Volksopera De volksopera De Hoer en de Moordenaar van Jef Hofmeïster wordt ten tonele gevoerd. De voorstelling met Kees Scholteh, Jef Hof- meister, Arie de Mol, Kim Soepnel en David van Aalderen maakt onderdeel uit van het Cultureel Weekeinde Kats. zo. Dorpshuis De Vriendschap, Kats, 20.30 uur Maritiem Duinrestaurant 'De Punt' in Ouddörp is het eerste res taurant waar de gastheer mij bij het voorgerecht van Stellendamse garnaaltjes een certificaat van echtheid laat zien, verstrekt door de afslag van Goedereede. Het gestempelde document garandeert dat de garnaaltjes die ik eet binnen 48 na de vangst zijn verhandeld en het vermeldt de naam van de visser en van de verkoper. door Rien van Reerns 'Hansje' Grinwis.de-uitbater van De Punt, vertelt dat deze garnaal tjes uiteraard niet zi jn gepeld in een ver Noordafrikaans land. maar ter plekke. Ze zijn heerlijk vers en niet zo zout. Prettig isdatde cocktail- saus, in een apart schaaltje wordt geserveerd. Het is het duurste voor gerecht 22,50) maar het geld ten volle waard. De Punt is overigens geen plek waar je haute cuisine moet ver wachten. De lokatie, vlak naast het Bezoekerscentrum Grevelingen betekent dat de gasten vooral be staan uit mensen die een dagtochtje maken. Je kunt hier kaartjes kopen voor het stoomtrammetje en voor de rondvaartboot. Hansje Grin wis vaaffzelf ook, hij is de gezagvoerder van het 'maritiem sleepbootje Saartje uit 1921 dat groepjes.tot twaalf personen aan boord kan nemen: „Het is een stukje nostalgie waarmee ik het heimwee naar de grote vaart onderdruk, want ik was drie jaar barkeeper op de Willem Poiys." Geen haute cuisine dus, maar de eerlijke keuken van de midden klasse zaak met veel bekende vis- en vleesgerechten als Saté van de haas, Rib-eye, Kipfilet van de grill, Tournedos, naturel of metsausnaar keuze, twee bereidingen van Var- Maritiem Duinrestaurant 'De Punt' S De Punt 3 3253 MC Ouddorp Tel. 0187-684241/492321 Fax. 0187-684484 Geopend zeven dagen in de week vanaf 10.00 uur Keuken open van 12.00 tot 21.00 uur Creditcards: Visa, Eurocard, American Express en Diners Club Rolstoel: geen belemmering Kinderen: aangepast menu kenshaas, Pirlc-steak, Six-rib en een T-bone-steak van 450 gram voor prijzen van 22.50 tot 37,50. Gewild zijn de Spare ribs met drie sauzen 26,50) maar De Punt ser veert ook Struisvogel- en Herten- biefstuk. Paling Z o dicht bij het water houd ik het maar op vis, de gebakken Grevelln- genpaling 36,00) wordt aange prezen. Het zij n moten van jewel ste. „Paling van het zoute water, heel wat anders dan zoetwaterpa ling". verzekert de gastheer. En in derdaad, geen spoortje van gron digheid Een glas Westmalle dubbel smaakt er voortreffelijk bij .Bij de paling krijg ik het hele gamma gar nituren, groente, gebakken aard appelen en frieten en een schaaltje gemengde sla.Terwïjl ik mijn laat ste mootje paling verorber, hoor ik ongewild chefkok Marco Grin wis een kritische noot kraken met de groentenman, want hij had een bruin stukje aangetroffen in de schil van een citroen. Het is voor mij het bewijs dat De Punt de puntjes op de i zet. De Punt serveert ook pannenkoe ken (ƒ9,50 tot 13,50), een vegeta rische schotel voor 23,50, salades voor 1350 tot 17.00 en heeft vi;j i: kindermenu's van 12,50 tot 17,50. Er .is een Grevelingen Menu 39,50), een Maritiem Menu 44,50), een Menu Saartje (naar het sleepbootje, 38,50), een Menu De Punt 32,50) en een Menu Hol le Bolle Gijs 47,00), allemaal drie gangen en ijs en koffie inbegrepen. Huiswi jn kost 4,50 per glas en dan kun je kiezen uit een Moezel, Klüs- serather Sankt Michael. eenRhein- hessen, WesthofenerBergkloster Spatiese en twee wat drogere witte en rode Zuidafrikaners, genaamd Classique, waarvan de witte in Chardonnaystijl, Hebt u geluk dan kunt Hansje Grin- wis de Leadsingermicroïdon zien en horen hanteren. Dat is een mi- crofoon met muziekchip die hem in! staat stelt op onnavolgbare wijze Vader Abraham en andere eóryfee- en te immiteren. „Ik heb eerbied voor jouw grijze haren", klinkt het dan, terwijl de inzittenden van een bus bejaarden de tranen wegpin ken. Regisseuse Merel Beernink (Rotterdam, 1971) zag in Be richten van de straat een perfecte aanleiding om een be werking te maken van het boek The Cement Garden van lan McËwan. ,,Je hebt dingen liggen die je altijd al mooi vindt en waar je ooit eens wat mee wilt doen. De beklem ming van dit boek leent zich heel erg voor dit huiskamer project. Het is een uitdaging zo op de millimeter te moeten werken, zo compact een verhaal te vertellen." Dat werd de voorstelling Cement. door Frans Doeleman Sinds zij vier jaar geleden af studeerde aan de theateroplei ding in Eindhoven werkt Merel Beernink veel met jon geren. Dat komt goed uit, want het verhaal van Cement draait om vier kinderen, twee broers entwee zussen, in leeftijd vari ërend van 8 tot 18 jaar. „De va der was al dood en de moeder is nu ook gestorven. Uit angst om uit elkaar gehaald te worden, besluiten ze de dood van de moeder verborgen te houden, zodat ze autonoom verder moeten en er een soort nieuwe hiërarchie ontstaat, met alle moeilijkheden van dien. Er ge beurt nogal wat in zo'n flatje. Ik heb niet geprobeerd de ro man na te spelen, maar het stuk gebaseerd op het gegeven en dat naar mijn hand gezet. Hetpublïek krijgt in dat kwar tier toch nog een hoeveelheid informatie te verstouwen." „Een gegeven in het boek is dat de oudste broer en zus verliefd op elkaar worden. Dat is een taboe, maar er zijn geen vol wassenen die het zaakje in de gaten houden. Het loopt ook een beetje uit de hand. Het zijn gewoon jonge mensen die voor het eerst verliefd worden. Dat is een heel zuiver gevoel, een oprechte gebeurtenis. Eigen lijk wordt dat door volwasse nen in een heel viezig sfeertje gezet, maar in het boek is het prachtig. Die twee worden verliefd en gaan vrijen. Echter op een manier dat je denkt: het mag niet, maar waarom eigen lijk niet? Het krijgt een hele dubbele lading die het voor mij erg spannend maakt." Vrouwenkleren „Doordat die kinderen zich in zo'n bijzondere situatie bevin den, zie je hun eigenheid bijna uitvergroot. Die persoonlijk- heidjes kristalliseren zich heel snel uit omdat de omstandig heden zo bizar zijn. Je ziet de dingen escaleren. Ieder jonge tje van acht zal zich wel eens als een meisje verkleden, maar nu is er geen moeder die zegt: 'kom, nou moet je dat jurkje uittrekken'. Dus hij loopt per manent in vrouwenkleren rond en dat wordt volledig ge accepteerd. En een meisje van dertien dat toch al stil is, raakt helemaal in haar eigen wereld je verzeild. De verliefdheid van die twee oudsten, alles wordt versterkt. Dat is thea traal natuurlijk heel interes sant." Vanaf haar dertiende was the ater voor Merel haar belang rijkste bezigheid. Ze volgde cursussen in Tilburg en speel de mee in voorstellingen. Maar met het VWO-diploma op zak vonden haar ouders dat ze naar de universiteit moest. „Toneel is leuk als hobby, daar moet je je beroep niet van ma ken. Dat is een opleiding tot werkloosheid, werd letterlijk door mijn omgeving gezegd. Na één jaar sociologie wist ik echter al dat ik dat niet wilde, maar juist de toneelrichting. Route 1: Onder Voorbehoud, geschreven en geregisseerd door Anke Boerstra en gespeeld door Hans Maas, Krap, geschreven en gere gisseerd door Martijn Donders en gespeeld door Fokka Deelen en Vera de Groot, Eind strijd van Frank Mineur, geregisseerd door Désïrée van der Heijden en gespeeld dooi- Kees Hartveld en Mariska Koopman en Dro men achter glas, geschreven en geregisseerd door Claire Leenaers en gespeeld door Rob van Gestel en Mireille Verhoeven. Route 2: Cement, geschreven (naai- de roman The Cement Garden) en geregisseerd door Merel Beernink en gespeeld döor een per avond wisselende cast jongeren, Overlij densbericht van Heiner Muller, geregisseerd door Marcel Lenssen en gespeeld door Den nis Coenen, Stills, een choreografie van Pia Meuthen, gedansd door Ulrike Doszman en Crash, geschreven en geregisseerd door Hein Verhees en gespeeld door Ilse van Kemenade en Dimme Treurniet. Merel Beernink foto Joep Lennarts En ik ben nog geen dag werk loos geweest." Tijdens de theateropleiding werd al snel duidelijk dat niet acteren maar regisseren haar sterkste kant is. Haar voor keur gaat daarbij uit naar de kleine vlakke-vloertheaters: „In de schouwburgen zie ik het zweet van de acteurs niet. De kleine zalen geven de intimi teit waar theater recht op heeft." Een andere voorkeur betreft het werken met jonge ren: „Ik ben bezig met kinde ren op een professionele ma nier theater te maken. Jonge mensen hebben zo'n mooie kracht, soms nog mooier dan opgeleide acteurs." Cement is een stuk met kin deren, maar het staat wel in een professioneel project. Dus dat kwam mooi samen. Als je goed cast, kunnen kinderen prachtig spelen. Ik heb een ploeg van tien mensen. Alle rollen worden gedubbeld en de jongste zelfs gedriedubbeld. Iedereen speelt met iedereen, elke keer is de cast weer an ders, waardoor ook de chemie telkens een beetje verschilt." „De kinderen in het stuk zitten op de grens van de argeloos heid. Als er een volwassene in het spel was, zou zich dat niet op deze manier ontvouwen. Ze zijnzo argeloos dat ze ook geen kwaad zien in wat er gebeurt, waardoor alles een soort van vanzelfsprekendheid krijgt die prachtig is. Daarbij ga je je afvragen of dit misschien wel mooier is dan wanneer alles gecensureerd wordt door vol wassenen Er is voor die j onge- ren de schoonheid van een eer ste keer verliefd worden, een eerste keer vrijen. Wat moeten ze allemaal niet voor de eerste keer doen. Dat heeft zo'n in tensiteit, dat is prachtig, dat is echt leven. Op een gegeven moment beleef je alles voor de twee of derde keer en gaat het allemaal een beetje slijten. Geef mij maar eerste keren." misverstanden mogelijk in het begin, maar uiteindelijk wordt wel duidelijk dat ze er allebei een verhaal in hebben. Maar j dat is een verrassing. In de spot Al op j eugdige leeftij d voelde Claire Leenaers zich aange trokken tot het theater. „Het enige wat ik altijd in mijn hoofd had, was in de spot staan en natuurlijk ook een beetje het idee van beroemd worden. Dat je door allerlei geweldige dingen te doen ook nog eens applaus en erkenning krijgt. Maar na een j aar op de thea teropleiding in Eindhoven kwam ik er al achter dat spelen f eigenlijk niet in mijn bloed zit L en dat ik het veel leuker vond om dingen te bedenken, te ma ken en mensen aan het spelen te zetten. Er werd mij ook dringend afgeraden door te gaan met acteren. Het was een prettige samenloop van om standigheden dat ik dat zelf ook zo ervaarde." Sinds zij in het begin van de j a- ren negentig haar opleiding heeft afgerond, is Claire werk zaam als freelance regisseur, waarbij zij zich richt op thea terwerkplaatsen, het kleine- zalencircuit met vlakke vloer en locatieprojecten. Nooit schouwburgen. Daarnaast schrijft ze zelf ook af en toe, zoals Dromen achter glas, waar het publiek overwegend 1 heel goed op reageert. „Maar het is iedere keer weer afwachten wat er gebeurt in zo'n straat. Er komen mensen voorbijje ziet iets van verwar ring, zo van die hoer zat hier toch echt nog niet de vorige keer. Dat levert grappige mo menten op. Het is een heel dy namisch gebeuren. In route 2 zit ook een voorstelling op straat, Crash, daar hebben ze er nog veel meer mee te maken. Het is af en toe echt overleven. In Den Bosch rukte een hele buurt uit, inclusief gsm-tele- foons en schreeuwende kinde ren Maar Rob van Gestel heeft natuurlijk wel een kwartier tekst, dat bedoel ik met overle ven." heel breed, is uiteindelijk dat hoe de realiteit zich ook open baart, in welke situatie men sen ook zitten, er altijd een ontsnapping mogelijk is via je fantasie. Dat is een interessant gegeven. Waar ligt de grens, Regisseuse Claire Leenaers (Den Haag, 1968) heeft de titel Berichten van de straat letterlijk opgevat. Voor haar voor- stellmgD romen achter glas moet het publiek dan ookbui- ten blijven. „Je kan wel allerlei dingen in huiskamers proppen, maar ik had het gevoel dat je iets speciaals moet doen met het uitgangspunt. Het idee is ontstaan nadat ik de opdracht voor dit project had gekregen." door Frans Doeleman Het is gebeurd dat de politie kwam aanzetten, omdat er een melding was geweest van ille gal e prostitutie..Terwijl we dat toch allemaal keurig laten weten", lacht Claire Leenaers. In Dromen achter glas spreekt een man (Rob van Gestel) een monoloog uit, terwijl zijn blik gefixeerd is op een raampros- tituée (Mireille Verhoeven). „De voorstelling is met ons drieën ontstaan. Ik had het stuk niet kunnen maken zon der de spelers, het was een wis selwerking, in gesprekken, in dingen uitproberen. Het gaat over een man die op straat staat en tuurt naar die vrouw die er eigenlijk altijd is, nooit weggaat en van wie je net zo veel afstand kunt houden als je zelf wilt. Want zolang je niet naar binnen stapt, kan zij in je fantasie alles zijn wat je maar bedenkt. Dat is het gegeven van de voorstelling." „Dit past ontzettend goed in de opzet van het project. Dro men achter glas is niet te spe len in het theater. De uitdaging ligt voor mij in het specifieke van de locatie en vanwege het thema Berichten van de straat dacht ik, ik ga het eens echt vanuit de straat doen. Het pu bliek blijft daar ook staan. Dat is wel grappig, want het schept enige verwarring bij de toe schouwers die dolgraag naar binnen willen, maar dat gaat gewoon niet door. We hebben tot nu toe geen regen gehad. Toch zou een bui voor de voor stelling nog mooi zijn ook, wantje krijgt langzamerhand het beeld dat die man daar God weet hoe vaak en hoe lang al staat." „Het thema, maar dat is dan hoe ver ga je in die fantasie? Dat is een thema wat mij al veel langer bezig houdt en daar speelt dit wel op in, want die man verliest zich uiteinde lijk helemaal in zijn fantasie. Hij houdt een monoloog en zij is een vleesgeworden droom. Wat hij ook zegt, het zou alle maal waar kunnen zijn. Ter wijl je tegelijkertijd weet, ja, misschien is hij wel gewoon een klant die een verhaaltje houdt voordat hij naar binnen stapt. Er zijn ook mensen die in eerste instantie denken dat hij haar pooier is. Er is een aantal Claire Leenaers foto Joep Lennarts

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1999 | | pagina 12