Verlengstukken van de trainer
Gezin Hamelink leeft voor karten
PZC sport vrijdag 21 mei 1999 z 31
Biervliet-trainer
Hubregsen richt
zich op promotie
Oude glorie herleeft
bij het jubileum van
Het Zeeuwse Honk
Scheele en De Kunder willen in nadagen van carrière hogerop met de Boys
vooruitzicht
Eerste lustrum
toernooi ter ere
van Jas Haak
in Biervliet
Smits leidt
Pacers naar
overwinning
achter de schermen
Jack Scheele (links) en Marc de Kunder van Terneuzense Boys zijn twee belangrijke pionnen in het Zeeuws-Vlaamse elftal en willen met
hun team graag een stapje hogerop. foto Charles Strijd
door Peter van Kouteren
TERNEUZEN - Ze zijn samen
68 jaar. hebben gezamenlijk zes
jaar in de hoogste klasse van het
zaterdagvoetbal gespeeld en
kloppen met de club waar hun
roots liggen aan de poort van de
eerste klasse. Jack Scheele (36)
enMarcdeKunder(32)zijnrou-
tiniers in het elftal van Terneu
zense Boys en spelen als ver
lengstuk van de trainer een
belangrijke rol in het streven om
opnieuw door te stoten naar een
hoger niveau. Groote Lindt is
morgen, zaterdag, de eerste
hobbel die moet worden geno
men. Daarna volgt de confron
tatie met LRC uit Leerdam.
Het zijn voor de Terneuzense
zaterdagploeg twee volstrekt
onbekende tegenstanders en
misschien juist daarom wel zo
aantrekkelijk. Jack Scheele en
Mare de Kunder hebben geen
flauw idee over de kwaliteiten
van de tegenstanders in de laat
ste 180 minuten voetbal, die de
Terneuzenaars scheidt van de
eerste klasse. „Als je kunt pro
moveren, dan moet je die kans
grijpen", vindt Jack Scheele.
„Als we het niet halen, zullen de
verwachtingen volgend seizoen
hoog zijn. Maar de tegenstan
ders van de tweede klasse ken
nen ons nu. Dat zal dus niet
makkelijk worden."
Mooie afsluiting
De 36-jarige routinier heeft zijn
zinnen gezet op een mooie af
sluiting van een sterke competi
tie, waarin Terneuzense Boys
met WC'68, Kapelle en SSV'65
vanaf het begin tot de best voet
ballende ploegen behoorde.
„Kapelle en WC'68 hebben
voetballend behoorlijk wat in
huis, maar wij hebben het laten
liggen tegen mindere ploegen.
Ik heb het vooraf nooit verkon
digd, maar stiekem wel altijd
gedacht dat we bij de bovenste
ploegen zouden meedraaien."
Mare de Kunder: „Als we eind
vorig seizoen gezegd hadden dat
we het zó goed zouden doen, dan
waren we voor gek verklaard.
Maar nu spelen we voor het
laatste stukje nacompetitie om
promotie naar de eerste klasse."
Het is kortom een mooi slot van
een seizoenwaarin trainer Jaap
Goossen over een haast ideale
mix van jeugd en routine kon
beschikken. De Kunder en
Scheele begonnen hun loop
baan allebei bij Terneuzense
Boys, maar zagen hun wegen al
op jonge leeftijd scheiden om
dat Mare de Kunder als aanval
ler al vroeg naar Sluiskil ver
trok. De gemakkelijk scorende
spits speelde vervolgens voor
Dendermonde, Hoek en Terneu-
zen en keerde bijna twee jaar ge
leden terug op het oude nest.
Jack Scheele bleek vaster van
honk. Hij verkaste op 29-jarige
leeftijd naar Hoek, waar hij
twee seizoenen vaste keus was
in de hoofdmacht. „Ik was daar
na van plan om helemaal met
voetballen te stoppen, maar
voelde me nog te fit."
Terneuzense Boys speelde in de
kelder van de vierde klasse, toen
de vrije verdediger er terug
keerde. „Er zat helemaal geen
voetbal in en we moesten knok
ken om erin te blijven", weet hij
nog. „Daarna is er veel in posi
tieve zin veranderd. De club
raakte doordrongen van het feit
dat er aan een trend moest wor
den meegedaan. Het beleid is
omgegooid. Dat is de redding
geweest."
Jaap Goossen, die bij Hoek als
trainer van de tweede selectie
een kijkje in de keuken had mo
gen nemen, nam verschillende
spelers van deze toonaangeven
de club mee en slaagde erin om
een elftal neer te zetten, dat
graag voetballend een oplossing
zoekt. De Kunder en Scheele
zijn daarin belangrijke pion
nen. Jack Scheele: „Ik was al 29
jaar toen ik naar Hoek ging,
maar heb er toch nog heel veel
geleerd. Dat probeer je op de
jongens over te brengen. Ik weet
dat ik - soms onnodig - wel eens
tekeer ga tegen bepaalde spelers
en heb daar via-via wel eens kri
tiek op gehad. Maar het is frus
trerend om te zien dat elke bal
die je inspeelt net zo hard terug
komt. Ik wil kost wat kost win
nen en kan slecht tegen mijn
verlies."
Mare de Kunder: „We hebben
een ploeg met veel jongens die
met het niveau zijn meege
groeid. Die vielen niet op, toen
ze in de vierde klasse speelden,
maar staan er in de tweede klas
se ook elke week. Als we promo
veren, dan denk ik dat ze vol
gend jaar weer verder groeien.
Ik ben zelf meer gaan sturen,
naarmate ik ouder ben gewor
den. Toen ik naar Terneuzen
ging, speelden ze in de vierde
klasse. Ik kwam er binnen als
speler van een eersteklasser.
Dan wordt er vanzelf meer van
je aangenomen."
Goede kans
In de nadagen van hun carrière
hoopt het tweetal dat de club
doordringt tot een niveau,
waarop nog nooit eerder werd
gespeeld. De Kunder: „Als we er
van het begin staan, dan hoeven
we voor geen enkele ploeg bang
te zijn." Scheele: „We hebben na
de winterstop in onze beste pe
riode met 5-1 gewonnen van
Oostkapelle en in een hele goede
wedstrijd met 3-2 van Hoek ver
loren. Als we de wedstrijd tegen
Groote Lindt goed doorkomen,
dan hebben we een hele goede
kans."
Voor beiden is op belangrijke
posities een sleutelrol wegge
legd. Mare de Kunder, die van
wege een knieblessure meer
wedstrijden als invaller dan als
basisspeler meemaakte, was
met drie treffers in de nacompe
titie tegen Kapelle en SSV'65 al
bijna net zo goed op schot als ge
durende een heel seizoen, waar
in hij vier keer raak mikte. „Ik
heb heel even gedacht dat ik niet
meer kon scoren", bekent hij.
„Het was van eind januari tegen
SKNWK geleden. Als ze je ken
nen, krijg je een vent op je. Ik
denk dat we tegen Groote Lindt
en LRC weer wat meer ons eigen
spel kunnen spelen." Jack
Scheele: „We zullen meteen we
ten waar we staan. Als je tegen
Groote Lindt qua voetbal min
der bent, dan heb je in de eerste
klasse niks te zoeken."
van onze sportredactie
BIERVLIET - Een 6-1-overwin-
ning op Groede was vorige week
voor Biervliet ruim voldoende
om de nacompetitie in de zesde
klasse van het zondagvoetbal
winnend af te sluiten. De ploeg
van trainer Jean-Pierre Hub
regsen wist vooraf dat een ge
lijkspel niet zou volstaan, maar
weerstond de druk van het moe
ten winnen en speelde ook nog
eens zijn 'beste wedstrijd van
dit seizoen'.
De eerste plaats in de nacompe
titie verschafte de Zeeuws-Vla
mingen toegang tot een wed
strijdenreeks met Schijf en
Oudemolen (de algemeen perio
dekampioenen uit de zesde
klassen B en C), met promotie
naar de vijfde klasse als inzet.
Biervliet gaat de komende da
gen opnieuw voor de eerste
plaats, in de hoop een lichtelijk
teleurstellend seizoen toch nog
de nodige fleur te geven. „Na
tuurlijk", zegt Jean-Pierre Hu
bregsen strijdvaardig. „Maar
teleurstellend? Zo zou ik het sei
zoen niet willen noemen. Het is
waar dat we rond de winterstop
een mindere periode hebben ge
kend. Maar daarna hebben we
ons toch knap hersteld, met de
derdeperiodetitel als beloning."
Logisch
De eerste plaats in de nacompe
titie was ook een logisch vervolg
op de reeks van overwinningen
in de laatste fase van de compe
titie. „Alleen begonnen we wat
moeizaam tegen Terhole", geeft
Hubregsen toe. „We stonden
daar al heel gauw met 2-0 voor,
maar gaven die voorsprong in de
laatste tien minuten weg. In de
herkansing die we daarna tegen
Groede kregen hebben we de
frustraties van dat gelijkspel
van ons afgespeeld. Dat was on
ze beste wedstrijd van dit sei
zoen, met een paar fantastische
doelpunten bovendien."
„Jammer alleen," zegt de schei
dende oefenmeester, „dat je te
genwoordig twee nacompetities
moet spelen om te promoveren
„Andere jaren zouden we al ge
promoveerd zijn. Nu wacht ons
nog een lange en moeilijke weg.
Op die 'lange en moeilijke weg'
naar de vijfde klasse ontmoet
Biervliet morgen (zaterdag,
Jean-Pierre Hubregsen.
aanvang 18.00 uur) in eigen huis
het Brabantse Schijf. Afhanke
lijk van het resultaat wacht öf
maandag (bij verlies of een ge
lijkspel) öf volgende week zon
dag (in geval van winst)
Oudemolen (uit). „Schijf en Ou
demolen zijn twee ploegen die
me absoluut niets zeggen", zegt
Hubregsen. „Als je tegen Groe
de en Terhole speelt, weet je dat
je rekening moet houden met
spelers als Giovanni Verbrae-
ken, Jan van Belois en Davy
Maes. Maar van Schijf en Oude
molen ken ik niemand."
Toch, zo laat hij weten, dicht de
Terneuzenaar zijn ploeg wel een
goeie kans op de eindzege toe.
„De nacompetitie blijft een lo
terij. Maar als we spelen, zoals
we dat zondag deden, dan kun
nen we ver komen. Misschien
dat we wat voorzichtiger van
start zullen gaan, maar we wil
len winnen en dat zal morgen
ook het uitgangspunt zijn."
Jean-Pierre Hubrengsen is er
sowieso veel aan gelegen om na
drie jaar afscheid van Biervliet
te nemen met promotie. „Als we
promoveren hebben we bereikt
wat me drie jaar geleden voor
ogen stond. Aan de andere kant
is het wel zo, dat ik graag met
Biervliet in de vijfde klasse had
gespeeld. Maar de beslissing
weg te gaan, heb ik in november
al genomen en daar sta ik nog
achter. Zo leuk is het destijds
tenslotte allemaal niet gegaan.
Ik had een maand bedenktijd
gevraagd, maar achter mijn rug
om werd een ander al benaderd.
Voor mij stond mijn besluit toen
al vast. Ook om wat toen ge
beurd is zou ik het wel leuk vin
den als we zouden promoveren.
BIERVLIET - Met een groot
aantal deelnemende teams viert
voetbalvereniging Biervliet
morgen, zaterdag, het eerste
lustrum van het Jas Haak-toer-
nooi. De helft van de Zeeuws-
Vlaamse voetbalverenigingen is
daarbij vertegenwoordigd.
De organisatoren van het evene
ment hebben zich aan het eind
van de middag een beetje moe
ten schikken naar de wedstrijd
van het eerste elftal, dat het om
18.00 uur voor de nacompetitie
om promotie opneemt tegen het
standaardteam van Schijf. „Het
programma van de Dl-pupillen
en C-junioren is een halfuur in
gekort", vertelt Willy Pladdet.
Pladdet vormt met Ko de Kos
ter, Nancy Hoogstraate, Eldina
de Nijs, Andreas Kalkman en
Tiny Boerjan de commissie, die
na het overlijden van Jas Haak
is gevormd en om de twee jaar
een toernooi houdt.
Nadat het toernooi vorig jaar
wegens te weinig belangstelling
moest worden afgeblazen, is
Pladdet content met de inschrij
ving van 35 ploegen. „Jas Haak
was een man die het jeugdvoet
bal een warm hart toedroeg. Hij
was vele jaren begeleider van
diverse jeugdelftallen van zo
wel Biervliet als de KNVB. We
zijn blij dat er zoveel ploegen
bebben gereageerd."
Biervliet heeft in het reglement
overigens ingespeeld op een be
denkelijke trend, die de laatste
jaren opgang maakt. Clubs die
hebben ingeschreven en zich
alsnog afmelden, kunnen een
vordering wegens gemaakte on
kosten tegemoet zien. Boven
dien zal Biervliet de voetbal
bond hiervan in kennis stellen.
Het toernooi begint zaterdag
om 9.00 uur en wordt rond 17.30
uur afgesloten.
INDIANA - De Indiana Pacers
z'jn hard op weg de finale van de
Eastern Conference te bereiken.
De ploeg won ook z'n tweede
thuiswedstrijd in de play-offs
van de Philadelphia 76'ers, 85-
82.
Met 25 punten was Rik Smits de
grote man. Hij speelde weerga
loos, al had h j weer veel last van
2 u voeten. Hij scoorde zeven-
Hen punten. Het werd nog span
end, toen de Pacers zes van de
I vrije worpen miste. RTR
door Peter van Kouteren
VOGELWAARDE - Voor Sjaak Hame
link uit Vogelwaarde is de geschiedenis
zich aan het herhalen. Jaren geleden
werd hij door zijn ouders als wielrenner
uit een gouden lichting Zeeuwse ama
teurs overal heen gebracht om zijn
koers te kunnen rijden. Als monteur
van zijn zoon doorkruist hij met zijn
vrouw Nelly sinds een jaar of vijf vooral
de Zeeuwse en Zuid-Hollandse wegen.
De zestienjarige Jean-Pierre Hamelink
legt zich toe op het karten en droomt
van een carrière op het racecircuit.
Zestien jaar is hijvanzelfsprekend nog
niet in het bezit van een rijbewijs, maar
Jean-Pierre Hamelink hoeven ze de fij
ne kneepjes van stuurmanskunst niet
meer bij te brengen. Op elfjarige leef
tijd reed hij in navolging van zijn vader
zijn eerste rondjes op een indoor-kart-
baan. Het tweetal raakte eraan verslin
gerd en kon de uitdaging van het rijden
op een buitenbaan niet weerstaan. In
middels rijdt Jean-Pierre vier jaar in
een eigen kartVader Sjaak staat hem in
technisch opzicht bij. Moeder Nelly
fungeert als een soort teamchef en is in
organisatorisch opzicht een belangrij
ke spil.
Zo staat het gezinsleven van februari
tot eind november in het teken van de
kartsport. Op vrijdagavond wordt de
tot comfortabele camper omgebouwde
combi met aanhanger in gereedheid ge
bracht, om 's zaterdags naar het Zuid-
Hollandse Strijen te kunnen afreizen
Jean-Pierre is het jongste lid van skel
terclub Hoekse Waard en doet mee aan
het clubkampioenschap, waarover in
vijf wedstrijden wordt beslist. Na twee
races neemt hij met twee concurrenten
de eerste plaats in.
Met twee wedstrijdkarts trekt het
Zeeuws-Vlaamse team elk weekend er
op uit. „Eén met regenafstelling en één
met droogweeraf stelling", vertelt
Sjaak Hamelink, die zelf in wedstrijden
niet achter het stuur kruipt. „In het be
gin op de indoorbanen was ik sneller
dan Jean-Pierre, maar na drie wedstrij
den reed hij me uit het zicht." Jean-
Pierre, die rapper rijdt dan praat: „Wat
er zo leuk aan is? De snelheid, dat geeft
een geweldige kick."
De tweetaktmotor, met een inhoud van
honderd cc goed voor bijna 25 pk, reikt
op het rechte eind naar een topsnelheid
van honderdveertig kilometer per uur.
Sjaak Hamelink: „Ze liggen zó dicht bij
de grond, dat het lijkt alsof je tweehon
derd kilometer per uur rijdt. Ze zijn in
een vloek en een zucht voorbijHet gaat
in de wedstrijden uiteindelijk om hon
derdsten van een seconde. Daarom ben
je 's zaterdags bij het testrijden de hele
dag aan het sleutelen. Het gaat om mil
limeterwerk. Als hij door de bocht
komt, moet hij zó ver van de grond ko
men", geeft hij aan tussen duim en wijs
vinger. „Je steekt er een ringetje bij en
ineens rijdt het optimaal."
Vakantiegeld
In navolging van zijn vader steekt
Jean-Pierre ook in technisch opzicht
zijn handen uit de mouwen. „Ik haal
hele automotoren uit elkaar", verwijst
Sjaak Hamelink naar zijn hobby als
restaurateur van Citroën-motoren.
„Dan stelt zo'n kartblokje niks voor.
Maar Jean-Pierre moet het zelf ook on
der de knie krijgen. Ik laat het hem zelf
uitzoeken, net zo lang tot hij het niet
meer weet. Als er iets fout gaat, brandt
er bijvoorbeeld een zekeringetje door.
Het kost dus wel eens geld, maar het is
de beste leerschool."
In het kader van kostenbesparing is zelf
sleutelen overigens bittere noodzaak.
Nelly Hamelink: „We gaan nooit op va
kantie, omdat we dat gewoon niet
graag doen. Ons vakantiegeld gaat aan
de kartsport op. Een setje regenbanden
met velgen kost duizend gulden. Als die
eronder liggen en het wordt opeens
weer droog, worden ze gauw verwis
seld. Per jaar kost het tussen de tien- en
vijftienduizend gulden." Sjaak Hame
link: „Elke 'spaarcent' steken we erin.
We leven er echt voor en zijn er 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat mee bezig.
We praten de hele week over hoe we de
motor zullen afstellen. Er zijn veel ma
nieren om tot een optimale afstelling te
komen. Dat hangt onder meer af van
het weertype, de temperatuur, het as
falt en de bandenspanning. Na vijf uur
wedstrijd moet alles worden gerevi
seerd. Je bent een hele avond bezig om
de motor weer in elkaar te steken."
Dat kun je in het kartwereldje op het
circuit trouwens onbeheerd laten lig
gen, is hun ervaring. Nelly Hamelink:
„Niemand zal wat pakken." Sjaak Ha
melink: „Het is een heel hecht kliekje,
verschrikkelijk gezellig. De mensen
zijn bereid elkaar te helpen."
door Maikel Apai
TERNEUZEN - Het begon in de
zomer van 1969. In afwachting
van de officiële honkbalwed
strijden in de competitie train
den ze op het terrein van de Na
poleonhoeve in Nieuwvliet. Het
groepje jongens van tussen de
twintig en dertig jaar had, op
een paar uitzonderingen na, nog
nooit honkbal gespeeld. Ze wa
ren zeventien leden rijk en de
contributie was ƒ3,50 per
maand. Het dertigjarig jubile
um van Het Zeeuwse Honk
wordt dit weekend gevierd met
een internationaal toernooi.
Op 22, 23 en 24 mei is er op de
velden van Het Zeeuwse Honk
een internationaal toernooi met
ploegen uit Moldavië, België.
Nederland en Tsjechië. Elk
team zal volgens het spelschema
twee keer per dag in het veld
verschijnen. De mannen met
softbal en honkbal. De vrouwen
alleen met softbal.
Een grote feesttent wordt don
derdag al op het parkeerterrein
van sportpark De Oude Vaart
neergezet. Daarin zal plaats zijn
voor een receptie en feest. „Veel
oud-leden hebben gereageerd",
vertelt voorzitter Huub Mercé.
„De meeste mensen van het eer
ste uur zullen er zijn. We hebben
ook Amerikanen kunnen lokali
seren die nog bij ons gehonk
bald hebbenEn zo is het honk
bal in Zeeland gekomeq. Mee
gebracht door Amerikanen en
mensen uit de Randstad die iets
zochten voor hun vrije tijd, bui
ten het werken bij de grootste
fabriek van Zeeland.
Dio van Uytrecht is een van de
leden van de feestcommissie:
„Henk van Beest, sportleraar
Vermeulen en Hans Brand zijn
belangrijke initiatiefnemers ge
weest. Deze laatste kwam van
uit Dordrecht in Breskens wo
nen. We trainden de eerste win
ter op het strand en op een ter-
reintje midden in Oostburg."
Dat illustreert het begin: niet
weten hoe te beginnen en hoe
het spelletje in elkaar zat. Trai
nen in de winter is helemaal niet
nodig voor deze sport. Bij het
trainen werd er elke keer een fo
toboek met uitleg over de sport
bijgehaald. De eerste coach J.
Blackman van Het Zeeuwse
Honk zei daarover 28 jaar gele
den in de PZC: „Het was een la
chertje. Ze konden niets. Maar
door het geweldige enthousias
me is het goed gekomen.
„Onze eerste outfits leken veel
op die van de New York Yan
kees", licht een lachende Van
Uytrecht toe. „Een soort boe
venpakken: grijs met blauwe
strepen."
Toen opereerde Het Zeeuwse
Honk in de Nederlandse compe
titie. Dat zou in 1975 verande
ren. Moeiteloos ging de gang
richting België. De club heeft
een historie met 'ups and
downs'. Een ledental dat altijd
rond de zestig is blijven hangen.
Nu hebben ze inmiddels geen
jeugd meer, maar toen ze met
jeugdspelers begonnen in 1971
werden ze meteen in het eerste
jaar kampioen. Het gaat goed
met de softbalvrouwen. Vorig
seizoen werden ze kampioen en
promoveerden ze naar de twee
de afdeling. De mannen misten
net na het spelen van play-offs
een promotie.
Vrijdagavond om zeven uur
starten de festiviteiten met een
wedstrijd tussen oud-leden en
de huidige honkballers van de
vereniging.
De kartgekke familie Hamelink uit Vogelwaarde: zoon Jean-Pierre, vader Sjaak en moeder Nelly (vlnr). foto Charles Strijd
Vader, moeder en zoon vormen hecht team op de baan
Enkele leden in actie tijdens een training van het Zeeuwse Honk.
foto Charles Strijd
