Lauret wil zijn grenzen vinden
Oude ovenwanten als handschoenen
Reünie Sluiskil
van selectie uit
succesperiode
Bressiaanse spits gaat zijn geluk beproeven bij Hoek
Aardenburg met één
been in vierde klasse
NK turnen in Terneuzen
vooruitzicht
Sluiskil heeft
handhaving
in eigen hand
door Peter van Kouteren
BRESKENS - Hij is het type
aanvaller dat zelf een actie durft
te maken en gemakkelijk op
snelheid passeert. Elmar Lauret
veroverde zich pas na de winter
stop een basisplaats bij zondag
vierdeklasser Breskens, maar
beschaamde het vertrouwen
van de trainer niet. De 22-jarige
spits scoorde eind februari zijn
eerste twee doelpunten, maar
schoot daarna aan de lopende
band raak. Na jaren in de anoni
miteit te hebben gespeeld, be
proeft de voetballer uit Bres
kens volgend seizoen zijn geluk
bij Hoek.
Vorige week donderdag kwam
hij tot overeenstemming met de
hoofdklasser, die aan het eind
van een slopend seizoen na een
matige start volkomen onver
wacht nog uitzicht heeft op de
titel. „Hoek is de enige club die
me heeft gebeld", vertelt Lau
ret, die vanwege zijn huidige
werk als kok maar mondjes
maat aan trainen en soms met
moeite aan spelen toekomt. „Ik
wist dat ze tegen Vogelwaarde
zouden komen kijken. In de eer
ste helft speelde iedereen goed.
Na rust ben ik met een achilles
peesblessure uitgevallen."
„Twee weken geleden heb ik
Hoek voor het eerst zien spe
len", bekent hij. „Ik wist wel uit
verhalen dat het niveau hoog
was. Er wordt in een veel hoger
tempo gespeeld. Die mannen
weten al voordat ze de bal krij
gen waar-ie naar toe moet. Ik
vond het niveau redelijk pittig,
maar ik wil wel eens zien hoe
hoog ik zelf kan spelen. Hoek
begint met een grote selectie en
neemt naar de wedstrijden vijf
tien spelers mee. Voor de win
terstop reken ik op niks, maar ik
wil wel bij die vijftien behoren.
Die ex-profs zullen toch een an
dere kijk op het spelletje heb
ben", verwacht hij. „Daar zal ik
binnen een jaar toch veel van
opsteken. Ik weet dat er nogal
wat spelers zijn, die het niet ge
haald hebben. Dan kan ik altijd
weer terug naar Breskens."
Niet onverwacht
Zijn overschrijving naar Hoek
kwam na weken van speculaties
niet onverwacht, maar mag des
ondanks als een verrassende
wending in zijn loopbaan wor
den gezien. Elmar Lauret debu
teerde als zestienjarige in de
hoofdmacht van Breskens,
maar had vanwege zijn werk in
een toeristisch gebied steeds
moeite om zich in de aanloop
naar een nieuw seizoen van een
vaste plaats in de voorste linie te
verzekeren. „Ik zal mijn werk
als kok moeten opgeven", beseft
hij, „om bij Hoek drie keer in de
week te kunnen trainen. „Ik ben
bezig een huisje te kopen. Dat
moet ook gefinancierd worden.
Op dit moment heb ik breek-
dienst. Ik werk bij hotel-restau
rant Scaldis in Breskens vijf da
gen in de week van 's ochtends
tien uur tot 's middags twee uur
en van 's avonds zes uur tot tien
uur. Ik heb een baas van wie ik
één keer in de week mag gaan
trainen en kan met mijn chef
ook als het nodig is nog wel eens
wat regelen. Maar als er een gro
te 'partij' is, moet ik natuurlijk
wel werken."
Lager pitje
Elmar Lauret speelde tot dit sei
zoen als gevolg van zijn werktij
den nauwelijks in het eerste elf
tal van Breskens. „Het bestuur
vroeg elk jaar weer of ik in de
eerste selectie wilde beginnen,
maar ik miste te veel in de voor
bereiding. De meeste jongens
waren al snel allemaal in goede
conditie, waardoor ik het niet
meer kon bi j benenHet voetbal
len heeft bij mij een tijdje op een
lager pitje gestaan. Ik heb een
seizoen in het derde elftal ge
speeld en vorig jaar in het
tweede. Dit jaar kon ik in de
voorbereiding één keer in de
week trainen. Voor de winter
stop ben ik een keer of twee in de
basis begonnen. Ik heb zelfs
even gedacht opnieuw een stap
je terug te doen."
Trainer Hans van de Rafelaar
gunde hem na de winsterstop in
de topper tegen aartsrivaal IJ-
zendijke opnieuw een kans. Die
greep de jonge aanvaller met
beide handen. Twee doelpunten
tegen de koploper van dat mo
ment werden gevolgd door twee
treffers tegen Sluiskil. „Ik kan
niet zeggen dat ik daarna veel
kansen heb laten liggen."
Met dertien treffers had Lauret
een belangrijk aandeel in de op
mars van Breskens, dat ondanks
een ijzersterke reeks na de win
terstop in de race om het kampi
oenschap met RCS in het zicht
Elmar Lauret (midden) had met dertien treffers een belangrijk aandeel in de opmars van Breskens.
van de haven strandde. Bres
kens is daardoor voor de vierde
keer in vijf jaar veroordeeld tot
het spelen van een nacompeti-
tie. „We hebben serieus gedacht
dat we RCS nog konden inha
len", geeft hij toe. „We hebben
een hele goede reeks neergezet,
hoewel het vaak moeizaam
ging."
„We hebben een voetballende
ploeg, die aanvallend is inge
steld. Breskens moet niet op de
verdediging leunen. Daar heb
ben we de ploeg niet voor. Ieder
een vindt het balen dat we het
net weer niet hebben gered en
opnieuw een nacompetitie moe
foto Charles Strijd
ten spelen. Het zal niet gemak
kelijk worden om ons nog een
keer op te laden. Maar het zou
natuurlijk heel mooi zijn om
met promotie afscheid te ne
men."
door Barry van der Hooft
VLISSINGEN - In de eerste
wedstrijd tussen Hulsterloo
en Aardenburg (0-1) verwierf
de ploeg van trainer Henk
Ottens zich een prima uit
gangspositie voor promotie
naar de vierde klasse. Aan
staande zondag staan de
ploegen in Aardenburg te
genover elkaar voor de re
turn.
Over de eerste wedstrijd in
Nieuw-Namenwas Henk Ot
tens tevreden. „We speelden
goed, alleen hadden we met
een groter verschil moeten
winnen. We raakten een aan
tal keren de paal en lat, an
ders hadden we drie of vier
doelpunten gemaakt.
De voorhoede van Hulsterloo
is de belangrijkste linie die
we komende zondag in de ga
ten houden, want Stefano de
Vos en Ben Mayuku zijn ge
vaarlijke spelers."
Hulsterloo hanteerde vooral
de lange bal en door de slech
te gesteldheid van het veld
werd Aardenburg genood
zaakt hetzelfde te doen. Ot
tens: „Maar zondag spelen
we thuis en op een goed veld,
dus heb ik er wel vertrouwen
in. Vooral omdat we in de
laatste drie thuiswedstrijden
vijftien doelpunten hebben
gemaakt."
Mocht Aardenburg zondag
de promotie veiligstellen dan
denkt Ottens dat zijn ploeg in
de vierde klasse een goede
subtopper kan worden.
Voorwaarde is echter wel dat
de huidige selectie intact
blijft. „Veel clubs hebben in
teresse in Robbie van de
Wijnckel (hij scoorde dit sei
zoen 32 keer) en Dwight van
Hulle getoond, maar ik denk
dat het beter is voor ze dat ze
nog een jaar in de vierde klas
se spelen. Dan wordt de over
gang naar een hoger niveau
ook wat makkelijker", vindt
Ottens.
Versterkingen zullen er
waarschijnlijk niet bijkomen
bij Aardenburg. „Alleen
Mei vin Heerenveen, een vijf
tienjarige B-junior, komt bij
de selectie. En verder nie
mand zoals het er nu naar
uitziet", aldus Henk Ottens.
door Raymond de Frel
TERNEUZEN- Elastieke be
nen, dubbele flikflaks en allerlei
miraculeuze sprongen. Op 29 en
30 mei is het allemaal te zien in
sporthal het Zwaantje in Ter-
neuzen. De Terneuzense gym
vereniging EMM (Eendracht
Maakt Macht) houdt dan in sa
menwerking met de Nederland
se gymbond het Nederlands
kampioenschap turnen. Ver
schillende nationale toppers
zullen hun kunsten vertonen.
De eerste dag staat in het teken
van de nationale clubkampi
oenschappen. Na het winnen
van meerdere voorrondes strij
den de beste turnatleten om de
eerste plaats.
Dit gebeurt op meerdere ni
veaus: zowel pupillen, junioren
als senioren krijgen de gelegen
heid om een prijs in de wacht te
slepen.
Een dag later komen de natio
nale topsporters aan bod. Zij
turnen op een Europees niveau
en hopen in Terneuzen een plek
in de finale van het Nederlands
kampioenschap te veroveren.
Die titelstrijd is veertien dagen
later in Nijmegen. Onder de top
sporters bevinden zich meerde
re bekende namen, zoals Moni
que Nuijten, Fieke Willems en
Patricia Timmer.
Op beide dagen staan er voor al
le categorieën vier onderdelen
op het programma: de brug,
balk, vloer en sprong. Op basis
van de gemiddelden voor de vier
onderdelen krijgen de deelne
mers een eindbeoordeling.
EMM-voorzitter Tonny de Krij
ger vergelijkt de twee dagen met
de ranglijst in het betaalde voet
bal. „Op zaterdag krijgen we de
middenmoot op bezoek, op zon
dag komen Ajax, Feyenoord en
PSV langs", aldus de Krijger.
Volgens de 39-jarige voorzitter
heeft de organisatie van dit eve
nement heel wat inspanning ge
kost. „Zo'n zeventig vrijwilli
gers hebben, naast de inbreng
van de sponsors, dit evenement
mogelijk gemaakt."
CoenDobbeleir
SLUISKIL - Voor de tennissers
van Sluiskil is het morgen erop
of eronder. De mannenploeg bi
vakkeert in de hoofdklasse van
de districtscompetitie in de on
derste regionen, maar ontvangt
in eigen huis Yerseke. Deze op
ponent vergaarde twee punten
minder dan Sluiskil.
De Zeeuws-Vlamingen begin
nen aan de allerlaatste wed
strijd van de competitie in de
wetenschap dat een gelijkspel
voldoende is voor handhaving.
„Zelfs een 4-2-nederlaag zou
nog genoeg kunnen zijn", weet
Coen Dobbeleir, die vindt dat
van veel krachtsverschil in deze
klasse geen sprake is. „Drive en
Smash steken er bovenuit, maar
ik heb niet echt het gevoel dat
we zijn weggeslagen door die
ploegen."
Sluiskil teert dit seizoen op de
inbreng van Dobbeleir, Han
Matthijssen, Henk Jansen en
Jos Zegers. Matthijssen en Dob
beleir moeten het met al hun er
varing vooral van bekeken spel
hebben. Henk Jansen zorgt met
een goede tech niek voor veel va
riatie en is van het viertal het
aanvallendst ingesteld. Jos Ze
gers geldt als een conditioneel
sterke speler, die graag vanuit
een verdedigende stelling ope
reert.
„Op de baan willen we allemaal
winnen", verzekert Coen Dob
beleir. „Maar we hebben weinig
tijd om te trainen. De competitie
is in de breedte sterker gewor
den en het niveau is mooiDaar
om is het zo belangrijk dat we
erin blijven. Je kunt in deze
klasselekkertennissen. De sfeer
onderling is goed."
Dobbeleir schat de kans op
handhaving reëel. „Yerseke
moet ongeveer van dezelfde
sterkte zijn als wij. We zouden
dus drie punten moeten kunnen
halen."
Huub Mercé duizendpoot bij honkbalclub Het Zeeuwse Honk
door Maikel Apai
TERNEUZEN - De 52-jarige
Huub Mercé vult als voorzitter,
secretaris en trainer van de
honk- en softbalvereniging
Het Zeeuwse Honk een groot
deel van zijn vrije tijd. „Het is
vaak een race tegen de klok",
zegt de lange sportfanaat, die
ook nog scheidsrechter is. Voor
en na een wedstrijd in België
stak hij het verhaal af over Het
Zeeuwse Honk en over de ver
wachtingen voor dit seizoen.
En bovendien vertelt hij over
zichzelf.
Een rustig tafereel speelt zich
af in sportpark de Oude Vaart,
de thuishaven van honk- en
softbalvereniging het Zeeuwse
Honk. Het is zaterdagmiddag
en drie honkballers trainen op
het veld. Behalve de honkbal
lers genieten ook een paar klei
ne kinderen en een hond van de
zon en de ruimte op het veld.
Twee leden bekijken vanaf een
fiets het gebeuren. De club
voorzitter is er niet. „Huub
heeft middagdienst", zegt een
van de twee. Hij is procesope
rator bij DOW. Een regenbui
nadert. De laatste toeschou
wers houden het voor gezien.
Het is kwart voor twee als
Huub Mercé met zijn auto het
sportpark komt oprijden. „Ik
heb een halve dag vrij geno
men", lacht hij. „Ik heb als
scheidsrechter een wedstrijd
in Stavoren." Hij stapt uit en
loopt richting het veld. „Jam
mer dat hier niet gespeeld
wordt, maar nu kan er rustig
worden getraind."
Er is wat veranderd, aan het
veld. De heuvel voor de wer
pers is iets verhoogd met gra
vel en de loopruimte tussen de
honken is verbreed. „Daar
hebben we met negen man een
halve dag over gedaan. Nu
hebben de spelers een betere
ondergrond om op te lopen.
Het moet nog met onkruidver
delger bespoten worden
Aandacht
Het honkbalduel waar Mercé
moet fluiten, begint om drie
uur. Onderweg, via Axel en de
E19 richting Antwerpen, ver
telt hij over zijn hobby. Vorig
jaar deed het Terneuzense
mannenteam het goed in de
tweede afdeling van het Belgi
sche honkbal. Het Zeeuwse
Honk was bovenaan te vinden,
maar liep de promotie mis na
het spelen van de play-offs.
Van de vijf wedstrijden werden
Huub Mercé: „In mijn jeugd op Curasao was ik altijd met honkbal bezig."
foto Peter Nicolai
er drie verloren. De tegenstan
der, de Bears uit Berendrecht,
had voor drie maanden een Ca
nadees naar België gehaald.
Mercé: „Hij maakte het ver
schil maakte. Wij kunnen zo
iets niet betalen. Een mooi
voorbeeld van competitiever-
valsing."
Dit jaar gaat het Zeeuwse
Honk weer voor promotie. De
nieuwe trainer Hensley
Jandroep moet daar een bij
drage aan leveren.
Het Zeeuwse Honk heeft voor
het tweede seizoen geen jeugd-
team. Voor de paasvakantie
heeft de club 52 basisscholen
aangeschreven om jonge leden
te werven. Materiaal werd op
gehaald bij de Belgische Fede
ratie voor Honk- en Softbal.
„Alleen basisschool de Oude
Vaart reageerde", zegt de nog
steeds teleurgestelde voorzit
ter. „Er kwam welgeteld één
meisje."
Het Zeeuwse Honk telt vijftig
leden. Net als vorig jaar is Mer
cé noodgedwongen voorzitter,
omdat niemand anders het wil
zijn. Hij vindt dat jammer. „Op
deze manier kan ik niet vol
doende aandacht aan het vrou-
wensoftbalteam geven, dat ik
train."
Mercé kwam al jong met honk
bal in aanraking. „In mijn
jeugd op Curafao was ik altijd
met honkbal bezig met twee
jongere zusjes. Ik was de oud
ste. Zo goed en zo kwaad als
het kon maakten we van land-
bouwzeil honken, met lappen
bonden we ballen bij elkaar,
onze handschoenen waren de
oude ovenwanten van mijn
moeder." Naast honkbal en
softbal heeft hij in het verleden
aan basketbal en karate ge
daan. Bij deze laatste sport ook
als scheidsrechter.
Aangekomen in het dorp Sta
voren kan de wedstrijd begin
nen. Anderhalf uur concentra
tie voor de scheidsrechter uit
Terneuzen. De strikes en outs
zijn goed te horen over het
veld. Beleefd als Mercé is, is hij
niet te beroerd om de vrouwen
tussendoor te wijzen op kleine
foutjes. „Mevrouw, u staat te
dicht bij dat honk. U moet in
uw coachvak blijven staan."
Wat meteen opvalt, is dat trai
ners met regelmaat naar hem
toelopen om hem te wijzen op
hun interpretatie van de re
gels.
Discussie
De thuisploeg Chicaboo's wint
van K. Borgerhout. Na afloop
is er nog een flinke discussie
over twee beslissingen van
Mercé. Op de terugreis richting
licht Mercé die situatie toe.
„Scheidsrechter zijn, is on
dankbaar werk. Die coaches
maken zich soms veel te druk.
Natuurlijk willen ze winnen.
Maar deze vrouwen doen zo
veel dingen fout. Hun niveau is
laag en als ze de basis nog niet
onder controle hebben, is win
nen niet altijd mogelijk. Je
moet eerst weten wat verliezen
is, voordat je kunt winnen.
Mercé is nu 27 jaar bij 'zijn'
vereniging, die binnenkort
dertig jaar bestaat. Het feest
start in het pinksterweekein-
de. Een commissie is bezig om
voorbereidingen te treffen
voor een internationaal toer
nooi. Het gaat om teams uit
Rusland, Italië, Slovenië, Tsje
chië en Moldavië. Over een re-
unie wordt gedacht. Vier
dagen lang zal er dan ook een
grote feesttent op sportpark de
Oude Vaart te vinden zijn.
;eleden kende Sluiskil een ongekende bloeipe-
foto Charles Strijd
van onze sportredactie
SLUISKIL - Het is inmiddels
ruim twintig jaar geleden, maar
spreekt nog altijd tot de ver
beelding omdat het voor
Sluiskil tot een ongekende
bloeiperiode heeft geleid. Mi
chel de Smet haalde als voorzit
ter van de plaatselijke voetbal
club Han van der Hooft binnen
als trainer. De oefenmeester
vertrok na een conflict bij Ter-
neuzen en werd gevolgd door
talloze spelers. Een groot deel
daarvan komt morgen, zater
dag, tijdens een reünie in
Sluiskil bij elkaar.
Het moet vooral een gezellig sa
menzijn worden, waarin van
zelfsprekend het voefballen
centraal zal staan. Sluiskil pro
moveerde drie keer binnen vijf
jaar en had door de sportieve
successen onder de gedreven oe
fenmeester een grote aantrek
kingskracht op spelers uit de re
gio. Het was Han van der Hooft,
die enkele jaren geleden na een
slepende ziekte overleed, wel
toevertrouwd om rond een kern
van spelers uit het dorp zelf een
hechte eenheid te smeden.
Johnny Schelfhout, Paul van
Kouteren, Patrick Wauters, Ro
nald Breepoel, Fons de Brouwer
en Karei Wullems waren als
Sluiskillenaars tot in de tweede
klasse vaste waarden in een elf
tal, dat in eigen provincie tot de
topploegen behoorde.
Op initiatief van Schelfhout,
Wullems, Mark de Kunder en
Gerard Dellaert is de aanzet ge
geven tot een reünie, waarvoor
met name spelers zijn uitgeno
digd, die in de tweede en derde
klasse hebben gespeeld. „Ik ge
loof dat ik in mijn carrière wel
vijftig spelers heb zien komen
en gaan", vertelt Karei Wul
lems. „Daaruit hebben we een
aantal namen gepikt. We willen
onder gezellige omstandighe
den weer eens bijpraten."
Sluiskil speelde in de jaren
tachtig in Zeeuws-Vlaanderen
op het hoogste niveau en vocht
met name tegen het destijds
sterk opkomende Breskens
boeiende wedstrijden uit. Wul
lems: „Dan stond er toch altijd
een paar duizend man langs de
lijn. Maar ook de wedstrijden
tegen Steen en Clinge waren bij
voorbeeld heel pittig." Mark de
Kunder: „We hadden een fan
tastische vriendenploeg en gin
gen altijd met zijn allen op stap.
Het klikte gewoon." Johnny
Schelfhout: „Vooral het seizoen
waarin we kampioen werden
van de derde klasse was hart
stikke mooi. We waren toen heel
lang met Divo en Zierikzee in de
race om het kampioenschap."
Aan de hand van plakboeken en
video-opnamen van wedstrij
den van weleer moeten de herin
neringen zaterdag weer boven
komen. Sluiskil, dat tot het eind
van de jaren zeventig nauwe
lijks een rol van betekenis in het
Zeeuwse voetbal had gespeeld,
beleefde een opmars en was
voor ploegen als Middelburg en
het destijds ambitieuze Vlissin-
gen een angstgegner. Vrijwel ie
dereen die is uitgenodigd, zal er
bij zijn en zaterdag op het veld
van Sluiskil een balletje trap
pen in een onderling partijtje
van twee keer een halfuur.
„Daarna wordt het gewoon een
hele gezellige avond", verzekert
Mark de Kunder.