Lauret wil zijn grenzen vinden Oude ovenwanten als handschoenen Reünie Sluiskil van selectie uit succesperiode Bressiaanse spits gaat zijn geluk beproeven bij Hoek Aardenburg met één been in vierde klasse NK turnen in Terneuzen vooruitzicht Sluiskil heeft handhaving in eigen hand door Peter van Kouteren BRESKENS - Hij is het type aanvaller dat zelf een actie durft te maken en gemakkelijk op snelheid passeert. Elmar Lauret veroverde zich pas na de winter stop een basisplaats bij zondag vierdeklasser Breskens, maar beschaamde het vertrouwen van de trainer niet. De 22-jarige spits scoorde eind februari zijn eerste twee doelpunten, maar schoot daarna aan de lopende band raak. Na jaren in de anoni miteit te hebben gespeeld, be proeft de voetballer uit Bres kens volgend seizoen zijn geluk bij Hoek. Vorige week donderdag kwam hij tot overeenstemming met de hoofdklasser, die aan het eind van een slopend seizoen na een matige start volkomen onver wacht nog uitzicht heeft op de titel. „Hoek is de enige club die me heeft gebeld", vertelt Lau ret, die vanwege zijn huidige werk als kok maar mondjes maat aan trainen en soms met moeite aan spelen toekomt. „Ik wist dat ze tegen Vogelwaarde zouden komen kijken. In de eer ste helft speelde iedereen goed. Na rust ben ik met een achilles peesblessure uitgevallen." „Twee weken geleden heb ik Hoek voor het eerst zien spe len", bekent hij. „Ik wist wel uit verhalen dat het niveau hoog was. Er wordt in een veel hoger tempo gespeeld. Die mannen weten al voordat ze de bal krij gen waar-ie naar toe moet. Ik vond het niveau redelijk pittig, maar ik wil wel eens zien hoe hoog ik zelf kan spelen. Hoek begint met een grote selectie en neemt naar de wedstrijden vijf tien spelers mee. Voor de win terstop reken ik op niks, maar ik wil wel bij die vijftien behoren. Die ex-profs zullen toch een an dere kijk op het spelletje heb ben", verwacht hij. „Daar zal ik binnen een jaar toch veel van opsteken. Ik weet dat er nogal wat spelers zijn, die het niet ge haald hebben. Dan kan ik altijd weer terug naar Breskens." Niet onverwacht Zijn overschrijving naar Hoek kwam na weken van speculaties niet onverwacht, maar mag des ondanks als een verrassende wending in zijn loopbaan wor den gezien. Elmar Lauret debu teerde als zestienjarige in de hoofdmacht van Breskens, maar had vanwege zijn werk in een toeristisch gebied steeds moeite om zich in de aanloop naar een nieuw seizoen van een vaste plaats in de voorste linie te verzekeren. „Ik zal mijn werk als kok moeten opgeven", beseft hij, „om bij Hoek drie keer in de week te kunnen trainen. „Ik ben bezig een huisje te kopen. Dat moet ook gefinancierd worden. Op dit moment heb ik breek- dienst. Ik werk bij hotel-restau rant Scaldis in Breskens vijf da gen in de week van 's ochtends tien uur tot 's middags twee uur en van 's avonds zes uur tot tien uur. Ik heb een baas van wie ik één keer in de week mag gaan trainen en kan met mijn chef ook als het nodig is nog wel eens wat regelen. Maar als er een gro te 'partij' is, moet ik natuurlijk wel werken." Lager pitje Elmar Lauret speelde tot dit sei zoen als gevolg van zijn werktij den nauwelijks in het eerste elf tal van Breskens. „Het bestuur vroeg elk jaar weer of ik in de eerste selectie wilde beginnen, maar ik miste te veel in de voor bereiding. De meeste jongens waren al snel allemaal in goede conditie, waardoor ik het niet meer kon bi j benenHet voetbal len heeft bij mij een tijdje op een lager pitje gestaan. Ik heb een seizoen in het derde elftal ge speeld en vorig jaar in het tweede. Dit jaar kon ik in de voorbereiding één keer in de week trainen. Voor de winter stop ben ik een keer of twee in de basis begonnen. Ik heb zelfs even gedacht opnieuw een stap je terug te doen." Trainer Hans van de Rafelaar gunde hem na de winsterstop in de topper tegen aartsrivaal IJ- zendijke opnieuw een kans. Die greep de jonge aanvaller met beide handen. Twee doelpunten tegen de koploper van dat mo ment werden gevolgd door twee treffers tegen Sluiskil. „Ik kan niet zeggen dat ik daarna veel kansen heb laten liggen." Met dertien treffers had Lauret een belangrijk aandeel in de op mars van Breskens, dat ondanks een ijzersterke reeks na de win terstop in de race om het kampi oenschap met RCS in het zicht Elmar Lauret (midden) had met dertien treffers een belangrijk aandeel in de opmars van Breskens. van de haven strandde. Bres kens is daardoor voor de vierde keer in vijf jaar veroordeeld tot het spelen van een nacompeti- tie. „We hebben serieus gedacht dat we RCS nog konden inha len", geeft hij toe. „We hebben een hele goede reeks neergezet, hoewel het vaak moeizaam ging." „We hebben een voetballende ploeg, die aanvallend is inge steld. Breskens moet niet op de verdediging leunen. Daar heb ben we de ploeg niet voor. Ieder een vindt het balen dat we het net weer niet hebben gered en opnieuw een nacompetitie moe foto Charles Strijd ten spelen. Het zal niet gemak kelijk worden om ons nog een keer op te laden. Maar het zou natuurlijk heel mooi zijn om met promotie afscheid te ne men." door Barry van der Hooft VLISSINGEN - In de eerste wedstrijd tussen Hulsterloo en Aardenburg (0-1) verwierf de ploeg van trainer Henk Ottens zich een prima uit gangspositie voor promotie naar de vierde klasse. Aan staande zondag staan de ploegen in Aardenburg te genover elkaar voor de re turn. Over de eerste wedstrijd in Nieuw-Namenwas Henk Ot tens tevreden. „We speelden goed, alleen hadden we met een groter verschil moeten winnen. We raakten een aan tal keren de paal en lat, an ders hadden we drie of vier doelpunten gemaakt. De voorhoede van Hulsterloo is de belangrijkste linie die we komende zondag in de ga ten houden, want Stefano de Vos en Ben Mayuku zijn ge vaarlijke spelers." Hulsterloo hanteerde vooral de lange bal en door de slech te gesteldheid van het veld werd Aardenburg genood zaakt hetzelfde te doen. Ot tens: „Maar zondag spelen we thuis en op een goed veld, dus heb ik er wel vertrouwen in. Vooral omdat we in de laatste drie thuiswedstrijden vijftien doelpunten hebben gemaakt." Mocht Aardenburg zondag de promotie veiligstellen dan denkt Ottens dat zijn ploeg in de vierde klasse een goede subtopper kan worden. Voorwaarde is echter wel dat de huidige selectie intact blijft. „Veel clubs hebben in teresse in Robbie van de Wijnckel (hij scoorde dit sei zoen 32 keer) en Dwight van Hulle getoond, maar ik denk dat het beter is voor ze dat ze nog een jaar in de vierde klas se spelen. Dan wordt de over gang naar een hoger niveau ook wat makkelijker", vindt Ottens. Versterkingen zullen er waarschijnlijk niet bijkomen bij Aardenburg. „Alleen Mei vin Heerenveen, een vijf tienjarige B-junior, komt bij de selectie. En verder nie mand zoals het er nu naar uitziet", aldus Henk Ottens. door Raymond de Frel TERNEUZEN- Elastieke be nen, dubbele flikflaks en allerlei miraculeuze sprongen. Op 29 en 30 mei is het allemaal te zien in sporthal het Zwaantje in Ter- neuzen. De Terneuzense gym vereniging EMM (Eendracht Maakt Macht) houdt dan in sa menwerking met de Nederland se gymbond het Nederlands kampioenschap turnen. Ver schillende nationale toppers zullen hun kunsten vertonen. De eerste dag staat in het teken van de nationale clubkampi oenschappen. Na het winnen van meerdere voorrondes strij den de beste turnatleten om de eerste plaats. Dit gebeurt op meerdere ni veaus: zowel pupillen, junioren als senioren krijgen de gelegen heid om een prijs in de wacht te slepen. Een dag later komen de natio nale topsporters aan bod. Zij turnen op een Europees niveau en hopen in Terneuzen een plek in de finale van het Nederlands kampioenschap te veroveren. Die titelstrijd is veertien dagen later in Nijmegen. Onder de top sporters bevinden zich meerde re bekende namen, zoals Moni que Nuijten, Fieke Willems en Patricia Timmer. Op beide dagen staan er voor al le categorieën vier onderdelen op het programma: de brug, balk, vloer en sprong. Op basis van de gemiddelden voor de vier onderdelen krijgen de deelne mers een eindbeoordeling. EMM-voorzitter Tonny de Krij ger vergelijkt de twee dagen met de ranglijst in het betaalde voet bal. „Op zaterdag krijgen we de middenmoot op bezoek, op zon dag komen Ajax, Feyenoord en PSV langs", aldus de Krijger. Volgens de 39-jarige voorzitter heeft de organisatie van dit eve nement heel wat inspanning ge kost. „Zo'n zeventig vrijwilli gers hebben, naast de inbreng van de sponsors, dit evenement mogelijk gemaakt." CoenDobbeleir SLUISKIL - Voor de tennissers van Sluiskil is het morgen erop of eronder. De mannenploeg bi vakkeert in de hoofdklasse van de districtscompetitie in de on derste regionen, maar ontvangt in eigen huis Yerseke. Deze op ponent vergaarde twee punten minder dan Sluiskil. De Zeeuws-Vlamingen begin nen aan de allerlaatste wed strijd van de competitie in de wetenschap dat een gelijkspel voldoende is voor handhaving. „Zelfs een 4-2-nederlaag zou nog genoeg kunnen zijn", weet Coen Dobbeleir, die vindt dat van veel krachtsverschil in deze klasse geen sprake is. „Drive en Smash steken er bovenuit, maar ik heb niet echt het gevoel dat we zijn weggeslagen door die ploegen." Sluiskil teert dit seizoen op de inbreng van Dobbeleir, Han Matthijssen, Henk Jansen en Jos Zegers. Matthijssen en Dob beleir moeten het met al hun er varing vooral van bekeken spel hebben. Henk Jansen zorgt met een goede tech niek voor veel va riatie en is van het viertal het aanvallendst ingesteld. Jos Ze gers geldt als een conditioneel sterke speler, die graag vanuit een verdedigende stelling ope reert. „Op de baan willen we allemaal winnen", verzekert Coen Dob beleir. „Maar we hebben weinig tijd om te trainen. De competitie is in de breedte sterker gewor den en het niveau is mooiDaar om is het zo belangrijk dat we erin blijven. Je kunt in deze klasselekkertennissen. De sfeer onderling is goed." Dobbeleir schat de kans op handhaving reëel. „Yerseke moet ongeveer van dezelfde sterkte zijn als wij. We zouden dus drie punten moeten kunnen halen." Huub Mercé duizendpoot bij honkbalclub Het Zeeuwse Honk door Maikel Apai TERNEUZEN - De 52-jarige Huub Mercé vult als voorzitter, secretaris en trainer van de honk- en softbalvereniging Het Zeeuwse Honk een groot deel van zijn vrije tijd. „Het is vaak een race tegen de klok", zegt de lange sportfanaat, die ook nog scheidsrechter is. Voor en na een wedstrijd in België stak hij het verhaal af over Het Zeeuwse Honk en over de ver wachtingen voor dit seizoen. En bovendien vertelt hij over zichzelf. Een rustig tafereel speelt zich af in sportpark de Oude Vaart, de thuishaven van honk- en softbalvereniging het Zeeuwse Honk. Het is zaterdagmiddag en drie honkballers trainen op het veld. Behalve de honkbal lers genieten ook een paar klei ne kinderen en een hond van de zon en de ruimte op het veld. Twee leden bekijken vanaf een fiets het gebeuren. De club voorzitter is er niet. „Huub heeft middagdienst", zegt een van de twee. Hij is procesope rator bij DOW. Een regenbui nadert. De laatste toeschou wers houden het voor gezien. Het is kwart voor twee als Huub Mercé met zijn auto het sportpark komt oprijden. „Ik heb een halve dag vrij geno men", lacht hij. „Ik heb als scheidsrechter een wedstrijd in Stavoren." Hij stapt uit en loopt richting het veld. „Jam mer dat hier niet gespeeld wordt, maar nu kan er rustig worden getraind." Er is wat veranderd, aan het veld. De heuvel voor de wer pers is iets verhoogd met gra vel en de loopruimte tussen de honken is verbreed. „Daar hebben we met negen man een halve dag over gedaan. Nu hebben de spelers een betere ondergrond om op te lopen. Het moet nog met onkruidver delger bespoten worden Aandacht Het honkbalduel waar Mercé moet fluiten, begint om drie uur. Onderweg, via Axel en de E19 richting Antwerpen, ver telt hij over zijn hobby. Vorig jaar deed het Terneuzense mannenteam het goed in de tweede afdeling van het Belgi sche honkbal. Het Zeeuwse Honk was bovenaan te vinden, maar liep de promotie mis na het spelen van de play-offs. Van de vijf wedstrijden werden Huub Mercé: „In mijn jeugd op Curasao was ik altijd met honkbal bezig." foto Peter Nicolai er drie verloren. De tegenstan der, de Bears uit Berendrecht, had voor drie maanden een Ca nadees naar België gehaald. Mercé: „Hij maakte het ver schil maakte. Wij kunnen zo iets niet betalen. Een mooi voorbeeld van competitiever- valsing." Dit jaar gaat het Zeeuwse Honk weer voor promotie. De nieuwe trainer Hensley Jandroep moet daar een bij drage aan leveren. Het Zeeuwse Honk heeft voor het tweede seizoen geen jeugd- team. Voor de paasvakantie heeft de club 52 basisscholen aangeschreven om jonge leden te werven. Materiaal werd op gehaald bij de Belgische Fede ratie voor Honk- en Softbal. „Alleen basisschool de Oude Vaart reageerde", zegt de nog steeds teleurgestelde voorzit ter. „Er kwam welgeteld één meisje." Het Zeeuwse Honk telt vijftig leden. Net als vorig jaar is Mer cé noodgedwongen voorzitter, omdat niemand anders het wil zijn. Hij vindt dat jammer. „Op deze manier kan ik niet vol doende aandacht aan het vrou- wensoftbalteam geven, dat ik train." Mercé kwam al jong met honk bal in aanraking. „In mijn jeugd op Curafao was ik altijd met honkbal bezig met twee jongere zusjes. Ik was de oud ste. Zo goed en zo kwaad als het kon maakten we van land- bouwzeil honken, met lappen bonden we ballen bij elkaar, onze handschoenen waren de oude ovenwanten van mijn moeder." Naast honkbal en softbal heeft hij in het verleden aan basketbal en karate ge daan. Bij deze laatste sport ook als scheidsrechter. Aangekomen in het dorp Sta voren kan de wedstrijd begin nen. Anderhalf uur concentra tie voor de scheidsrechter uit Terneuzen. De strikes en outs zijn goed te horen over het veld. Beleefd als Mercé is, is hij niet te beroerd om de vrouwen tussendoor te wijzen op kleine foutjes. „Mevrouw, u staat te dicht bij dat honk. U moet in uw coachvak blijven staan." Wat meteen opvalt, is dat trai ners met regelmaat naar hem toelopen om hem te wijzen op hun interpretatie van de re gels. Discussie De thuisploeg Chicaboo's wint van K. Borgerhout. Na afloop is er nog een flinke discussie over twee beslissingen van Mercé. Op de terugreis richting licht Mercé die situatie toe. „Scheidsrechter zijn, is on dankbaar werk. Die coaches maken zich soms veel te druk. Natuurlijk willen ze winnen. Maar deze vrouwen doen zo veel dingen fout. Hun niveau is laag en als ze de basis nog niet onder controle hebben, is win nen niet altijd mogelijk. Je moet eerst weten wat verliezen is, voordat je kunt winnen. Mercé is nu 27 jaar bij 'zijn' vereniging, die binnenkort dertig jaar bestaat. Het feest start in het pinksterweekein- de. Een commissie is bezig om voorbereidingen te treffen voor een internationaal toer nooi. Het gaat om teams uit Rusland, Italië, Slovenië, Tsje chië en Moldavië. Over een re- unie wordt gedacht. Vier dagen lang zal er dan ook een grote feesttent op sportpark de Oude Vaart te vinden zijn. ;eleden kende Sluiskil een ongekende bloeipe- foto Charles Strijd van onze sportredactie SLUISKIL - Het is inmiddels ruim twintig jaar geleden, maar spreekt nog altijd tot de ver beelding omdat het voor Sluiskil tot een ongekende bloeiperiode heeft geleid. Mi chel de Smet haalde als voorzit ter van de plaatselijke voetbal club Han van der Hooft binnen als trainer. De oefenmeester vertrok na een conflict bij Ter- neuzen en werd gevolgd door talloze spelers. Een groot deel daarvan komt morgen, zater dag, tijdens een reünie in Sluiskil bij elkaar. Het moet vooral een gezellig sa menzijn worden, waarin van zelfsprekend het voefballen centraal zal staan. Sluiskil pro moveerde drie keer binnen vijf jaar en had door de sportieve successen onder de gedreven oe fenmeester een grote aantrek kingskracht op spelers uit de re gio. Het was Han van der Hooft, die enkele jaren geleden na een slepende ziekte overleed, wel toevertrouwd om rond een kern van spelers uit het dorp zelf een hechte eenheid te smeden. Johnny Schelfhout, Paul van Kouteren, Patrick Wauters, Ro nald Breepoel, Fons de Brouwer en Karei Wullems waren als Sluiskillenaars tot in de tweede klasse vaste waarden in een elf tal, dat in eigen provincie tot de topploegen behoorde. Op initiatief van Schelfhout, Wullems, Mark de Kunder en Gerard Dellaert is de aanzet ge geven tot een reünie, waarvoor met name spelers zijn uitgeno digd, die in de tweede en derde klasse hebben gespeeld. „Ik ge loof dat ik in mijn carrière wel vijftig spelers heb zien komen en gaan", vertelt Karei Wul lems. „Daaruit hebben we een aantal namen gepikt. We willen onder gezellige omstandighe den weer eens bijpraten." Sluiskil speelde in de jaren tachtig in Zeeuws-Vlaanderen op het hoogste niveau en vocht met name tegen het destijds sterk opkomende Breskens boeiende wedstrijden uit. Wul lems: „Dan stond er toch altijd een paar duizend man langs de lijn. Maar ook de wedstrijden tegen Steen en Clinge waren bij voorbeeld heel pittig." Mark de Kunder: „We hadden een fan tastische vriendenploeg en gin gen altijd met zijn allen op stap. Het klikte gewoon." Johnny Schelfhout: „Vooral het seizoen waarin we kampioen werden van de derde klasse was hart stikke mooi. We waren toen heel lang met Divo en Zierikzee in de race om het kampioenschap." Aan de hand van plakboeken en video-opnamen van wedstrij den van weleer moeten de herin neringen zaterdag weer boven komen. Sluiskil, dat tot het eind van de jaren zeventig nauwe lijks een rol van betekenis in het Zeeuwse voetbal had gespeeld, beleefde een opmars en was voor ploegen als Middelburg en het destijds ambitieuze Vlissin- gen een angstgegner. Vrijwel ie dereen die is uitgenodigd, zal er bij zijn en zaterdag op het veld van Sluiskil een balletje trap pen in een onderling partijtje van twee keer een halfuur. „Daarna wordt het gewoon een hele gezellige avond", verzekert Mark de Kunder.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1999 | | pagina 61