Het regent niet meer zo hard
Oud-hotelier krijgt oranje eer
voor maatschappelijke verdiensten
Negentigjarige is
verslaafd aan het
orgel en de piano
Onderscheiden
organist mist
geen kerkdienst
Huibregtsen trapt in smoes
Stem van de dieren geëerd
zeeland vrijdag 30 april 1999 w 22
Geen enkel lintje in Kapelle en Sas van Gent
Lintje voor geweldige Gapingse
door Miriam van der Schot
VLISSINGEN - Als er iemand een duizend
poot genoemd kan worden, dan is het B. C. M.
van Damme uit Vlissingen wel. Het aan el
kaar praten van activiteiten op Koninginne
dag of het op de been houden van Miniatuur
Walcheren, niets is hem te veel als het Vlissin
gen of Walcheren betreft. Zijn inzet werd be
loond met de koninklijke onderscheiding Lid
in de Orde van Oranje Nassau.
De voormalige directeur van hotel Arion of
ferde zijn vrije tijd op voor anderen. Twintig
jaar lang was hij prominent aanwezig op Ko
ninginnedag in Koudekerke en hij zette zich
in voor de ziekenomroep. Daarnaastvervulde
hij functies in verschillende besturen waar
onder stichting Vlissingen Promotie en Mini
atuur Walcheren waarvan hij het behoud vei
lig heeft kunnen stellen. Tevens heeft hij met
het televisieprogramma 'Spel zonder gren
zen', Koudekerke en Vlissingen op de kaart
gezet. Ook is hij hoofdingeland van het wa
terschap. ..Hoewel ik het daarvoor niet heb
gedaan, vind ik het fantastisch dat ik deze ko
ninklijke onderscheiding nu gekregen heb.'
Dat zei Van Damme in zijn toespraak nadat
de Vlissingse loco-burgemeester T Meijers
hem de onderscheiding had opgespeld ..Maar
ik moet eerlijk zeggen dat de dingen die ik ge
daan heb, me weinig moeite hebben gekost.
Dat komt voornamelijk doordat mijn vrouw
het werk in het hotel voor mij kon waarne
men.''
Voor Van Damme kwam de onderscheiding
niet helemaal als een complete verrassing.
..Mijn zoon belde me vannacht om twaalf uur
dat ik deze ochtend hier op de koffie moest ko
men en dat ik maar niet moest gaan golfen.
Toen voelde ik de bui al hangen."
Kleindochter Romy bekijkt op de arm van haar moeder Daniëlle goedgemutst de onderscheiding die opa Van Damme
zojuist heeft ontvangen. Links mevrouw Van Damme. foto Lex de Meester
door Maurits Sep
KAPELLE - Het is een verdrie
tige dag in het leven van burge
meester G. C. de Groot van Ka
pelle. Terwijl zijn collega's
donderdagochtend de levens
van 48 Zeeuwen mogen verrij
ken met een koninklijke onder
scheiding, is het De Groot niet
gegeven ook maar één lintje uit
te reiken. „En ik doe dat altijd
met zo veel plezier en liefde",
zegt hij teleurgesteld.
De dag voor Koninginnedag is
traditioneel een dag van vreug
de. Dan immers worden vele
landgenoten geëerd voor hun
belangeloze inzet voor de sa
menleving. Was voor 1996 nog
vaak sprake van een echte lint
jesregen. sedert de herziening
van het decoratiestelsel is het
moeilijker geworden iemand
een koninklijke onderscheiding
toe te kennen. „Zo hard regent
het niet meer", stelt De Groot
vast ..Vroeger werden er jaar
lijks zo n 5500 lintjes uitgereikt,
nu nog ongeveer 2500."
De criteria zijn behoorlijk aan
gescherpt. Het ligt dus echt niet
aan hem dat de ene aanmelding
die op zijn bureau belandde,
niet werd gehonoreerd, be
zweert De Groot. „Ik ben echt
niet streng. Het vanzelfspre
kende waarmee vroeger lintjes
werden toegekend, is weg. Ik
beleefde zelf ook minder plezier
aan een lintje voor iemand die
gewoon veertig jaar hard had
gewerkt en daarvoor werd be
taald. Waarmee ik overigens
niet wil zeggen dat er nu mensen
rondlopen die hun onderschei
ding niet hebben verdiend.
De Groot heeft het als burgerva
der nog nooit eerder meege
maakt dat hij tijdens de lintjes
regen geen onderscheiding
mocht uitreiken Maar hij is niet
de enige die zich donderdag kan
wijden aan andere zaken. Hij
bevindt zich in het goede gezel
schap van burgemeester J. Lo-
nink van Sas van Gent.
Tegenpool
De tegenpool van Lonink en De
Groot is H. A van der Munnik.
De eerste burger van Tholen en
Sint Philipsland mocht donder
dagochtend niet minder dan
tien koninklijke onderscheidin
gen uitreiken. „Zo veel heb ik
nog nooit meegemaakt", zegt
hij, niet zonder trots. Van der
Munnik weet hoe dat komt „Er
zijn hier nogal wat mensen ac
tief m het maatschappelijk le
ven." In tegenstelling tot De
Groot laat Van der Munnik het
niet aan anderen over om men
sen voor te dragen. „Ik lees de
lokale pers goed, ik woon hier al
heel wat jaren en ken de dragen
de figuren. Het ministerie wil
ook dat de burgemeester als
kenner van de samenleving
hierin een actieve rol vervult.
Verder roep ik mensen verschil
lende keren op kandidaten voor
een lintje voor te dragen
Van der Munnik vindt het heel
belangrijk dat mensen die zich
jarenlang voor de samenleving
hebben ingezet, een schouder
klopje krijgen. „Zij zijn immers
de dragers van de leefbaarheid
in mijn gemeente." Overigens
maakt hij zich wel zorgen over
de toekomst. „Het vrijwilligers
werk staat helaas onder zware
druk."
De Thoolse burgervader heeft er
geen verklaring voor waarom
het aantal onderscheidingen in
andere gemeenten zo veel lager
is. Goes en Middelburg bijvoor
beeld, toch gemeenten met zo'n
35.000 en 45.000 inwoners, krij
gen er deze lintjesregen elk
maar één koninklijke onder
scheiding bij. „Maar dat is er
niet zomaar één", reageert
L. H. B. Spahr van der Hoek
(Middelburg). „Het is een drup
pel, maar wel een hele fijne."
Het zit 'm overigens nooit in het
getal, vindt Spahr van dei-
Hoek. Bovendien krijgt zijn
stad niet weinig lintjes, ze wor
den alleen meer verspreid door
het jaar uitgereikt. Daar komt
nog bij dat een aantal Middel
burgers wel is onderscheiden,
maar niet door hem. Zijn Goese
collega D. van der Zaag reageert
hetzelfde. „De rest van het jaar
worden ook lintjes uitgereikt."
Zowel Spahr van der Hoek als
Van der Zaag hebben in septem
ber vorig jaar - als de voor
drachten moeten worden ge
daan - twee keer in de huis-aan-
huisbladen geadverteerd. Bei
den hebben er geen idee van
waarom dat slechts één voor
dracht opleverde. Het heeft in
elk geval absoluut niets te ma
ken met een gebrek aan inzet
voor de samenleving in de ste
den, zeggen zij stellig. Spahr
van der Hoek: „Middelburgers
zijn uiterst betrokken en coöpe
ratief."
door Miriam van der Schot
VLISSINGEN - Negentig jaar
oud is hij, maar voor S. P. E van
der Meer uit Vlissingen is dat
geen reden om het rustiger aan
te doen. Al vijftig jaar is hij or
ganist in verschillende Vlissing
se kerken en daarnaast bespeelt
hij elke week de piano bij twee
balletscholen. Daarvoor heeft
Van der Meer donderdag de on
derscheiding Lid in de Orde van
Oranje Nassau ontvangen. Die
werd hem opgespeld door T.
Meijers, loco-burgemeester van
Vllissingen.
De geboren en getogen Vlissin-
ger bespeelt tot op de dag van
vandaag de orgel in vijf kerken,
waaronder de Sint Jacobskerk
en de Doopsgezinde kerk. Daar
na haast hij zich per auto naar
de balletscholen in Serooskerke
en Souburg. „Dat is soms best
druk, maar ach, daar blijf je
jong door", zegt Van der Meer.
„Soms voel ik me zelfs nog net
een kwajongen, maar ik houd
het wel netjes hoor."
Van der Meer is met orgellessen
begonnen op zijn negende jaar.
Na zes jaar is hij piano gaan spe
len. „Want", zo zegt hij: „Iedere
goede organist moet ook piano
kunnen spelen." Hoewel hij de
toetsen al tachtig jaar bespeel,
oefent de organist nog weke
lijks. „Het moeilijkste aan or
gelspelen in de kerk is namelijk
dat je precies moet weten wan
neer je moet inspringen. Daar
om neem ik elke week eerst de
dienst door en oefen ik."
Voorlopig is Van der Meer nog
lang niet van plan te stoppen
met zijn bezigheid. „Spelen is
mijn lust en mijn leven en ik ga
ermee door tot ik neerval." De
Vlissinger heeft bovendien nog
bijzondere plannen voor dit
jaar. Want hij is bezig om later
dit jaar een eigen cd op te nemen
vanuit de kerk in Goes. „Maar
dat is alleen voor eigen gebruik
hoor."
De heer van der Meer wordt hartelijk gefeliciteerd door zijn vrouw.
foto Lex de Meester
Loco-burgemeester Meijers wijst L. de Graag op de bijzon
derheden van de onderscheiding. foto Dirk-Jan Gjeltema
De heer Jongepier, die voor de gelegenheid een feestelijke sigaar heeft opgestoken, wordt gefeliciteerd
door zijn zuster. foto Lex de Meester
Guido van der Heijden
WESTKAPELLE - „Kijk ze
daar zitten grijnzen." Vijf
brandweermannen in uniform
gniffelen vanachter een tafel. Ze
hadden voormalig collega L.
Huibregtsen goed te pakken.
Met een smoes is de Westkappe-
laar naar Westkapelle Herrijst
gelokt, waar hij door burge
meester A C. de Bruijn tot Lid
in de Orde van Oranje-Nassau
L. Huibregtsen met zijn kers
verse decoratie met naast hem
zijn vriendin L. Hoogesteger.
foto Dirk-Jan Gjeltema
wordt onderscheiden. Iedereen
zit in het complot. „Ze hadden
me goed te grazen", lacht de
kersverse gedecoreerde, die zegt
er nog beduusd van te zijn. „Ze
hadden me verteld dat ik hier
heen moest komen omdat ze van
plan zouden zijn een fontein op
de markt te plaatsen. Omdat ik
marktmeester ben hier moest ik
komen." Het blijkt een smoes.
Prestaties
Huibregtsen wordt in het zon
netje gezet voor verschillende
prestaties. Hij was 37 jaar lid
van de vrijwillige brandweer,
tot hij er in 1997 mee moest
stoppen vanwege de herinde
ling van de brandweer op Wal
cheren. Daarnaast is hij acht
tien jaar bestuurslid van het
Nederlandse Rode Kruis, afde
ling Westkapelle geweest. Hij
was 25 jaar lang actief bij de
Schietvereniging Westkapelle
geweest waarvan hij mede-op
richter is en daarnaast drijft hij
al sinds 1968 een winkel. Eerst
in rookwaren en later in antiek
en tweedehands boeken.
Sinds 1993 is Huibregtse markt
meester in Westkapelle, wat hij
naar volle tevredenheid van
burgemeester De Bruijn doet.
„Hij brengt een stuk evenwicht.
We hebben nooit problemen met
de markt en daar zijn we als ge
meente Veere heel blij mee."
door Miriam van der Schot
OOST-SOUBURG - Ruim
veertig jaar bespeelt L. A de
Graag de orgel in de kerk in
Arnemuiden. Geen enkele
dienst, huwelijk of begrafe
nis heeft hij gemist. En dat
zelfde geldt voor de kerk in
Oost-Souburg.
Daar bespeelt hij het orgel al
meer dan twintig jaar. Voor
deze inzet is De Graag don
derdag in Oost-Souburg be
noemd tot Lid in de Orde van
Oranje Nassau,
Hij ontving de onderschei
ding uit handen van loco
burgemeester T. Meijers van
Vlissingen.
De organist is op zijn zeven
tiende begonnen met het vol
gens van orgellessen op de
muziekschool in Middel
burg. „Ik heb toen nog een
keer gelest in de Middelburg
se Oostkerk. Dat was echt
bijzonder mooi. Maar in Ar
nemuiden vind ik het ook
heerlijk om te spelen. Want
de kerk zit daar bijna altijd
vol en de mensen zingen alle
maal uit volle borst mee",
vertelt De Graag.
Dienst
In de 41 j aar heeft de Soubur
ger nog nooit een dienst ge
mist. „Ik werkte op de Pro
vinciale Stoomdiensten en
gelukkig konden anderen al
tijd voor me inspringen als ik
moest spelen. Bij begrafenis
sen was dat soms wel lastig,
omdat we dat natuurlijk kort
van te voren hoorden. Wel
ben ik één keer te laat geko
men op een bruiloft, omdat ik
door de drukte pas later met
de boot mee konToen ik aan
kwam zongen de mensen de
eerste coupletten a-capella.
Halverwege dat lied ben ik
gaan meespelen."
Ook bij ziekte was de orga
nist niet achter het orgel van
daan te krijgen. „Ik heb wel
eens gespeeld toen ik griepe
rig was maar zodra ik speel,
vergeet ik de ziekte."
Voor zijn veertigjarig werk in
de kerk, is vorig jaar in Arne
muiden een speciale dienst
voor De Graag gehouden.
Mevrouw Langebeeke, zojuist gedecoreerd, met haar echtgenoot. foto Dirk-Jan Gjeltema
door Guido van der Heijden
GAPINGE - Zonder een woord
te zeggen, met de hand voor de
mond, kwam W. J. Lange-
beeke-de Nood het zaaltje in
buurtcentrum De Spil in Gapin-
ge binnen. Pas toen ze familie,
vrienden en burgemeester klaar
zagzitten, begon haar wat te da
gen.
Vanwege het feit dat ze 25 jaar
lang het orgel van de Neder
lands Hervormde Kerk in Ga-
pinge bespeelt, ontving ze van
burgemeester A C. de Bruijn de
onderscheiding tot lid in de orde
van Oranje-Nassau.
Of ze wat kinderen een en ander
wilde uitleggen over kerk en or
gel, had haar man haar ge
vraagd. „Op zich niet zo gek
hoor. Ik moet wel vaker iets ver
tellen", lacht de organiste.
„Maar waarom ik in De Spil, en
niet in de kerk moest zijn, be
greep ik niet."
Naast het orgelspelen dat ze niet
alleen voor de kerk maar ook op
bijeenkomsten van de Neder
lands Christelijke Vrouwen
bond in Gapinge doet, runt ze de
minicamping, en als haar man
weg is, de boerderij. Het leverde
haar de bewondering van Ga
pinge op.
„Toen ik het verzoek kreeg van
de gemeenschap om deze onder
scheiding te geven, dacht ik: wat
een geweldige vrouw is dat", zei
burgemeester De Bruijn voor ze
de onderscheiding opspeldde.
Bij een speldje bleef het niet.
M. Wattel. voorzitter van de Sa
men op Wegkerken, overhan
digde aan mevrouw Langebeek
een waardebon voor een cd-spe-
leruit.
door Ab van der Sluis
MIDDELBURG - „Ik moest de
stem van de dieren zijn." Met die
woorden dankte de 85-jarige
C. J. Jongepier uit Middelburg
donderdag burgemeester
L. H. B. Spahr van der Hoek, die
hem kort daarvoor een konink
lijke onderscheiding had opge
speld. Voor zijn vele verdiensten
voor de vereniging tot bescher
ming van dieren 'Dieren in
Nood' werd Jongepier benoemd
tot Lid in de Orde van Oranje
Nassau. Hij was onder meer op
richter in 1951 van het dieren
asiel.
Het hele leven van Jongepier
staat in het teken van de dieren
bescherming. Al in de Tweede
Wereldoorlog werd hij inspec
teur van de Zeeuwse afdeling
van de Nederlandse Vereniging
tot bescherming van dieren. In
1949 was hij mede-oprichter
van de uit deze vereniging ont
stane 'Dieren in Nood'. „Naar
verluidt", aldus de Middelburg
se burgemeester, „stond de heer
Jongepier voor een zeer mini
maal loon bij nacht en bij ontij
klaar voor de bescherming van
dieren."
Ook na zijn pensionering bleef
hij tot op 71-jarige leeftijd ac
tief in het inspectieveldwerk.
Vanaf '84 tot heden is hij be
stuurslid. Hij zorgt voor de le
denadministratie en de inning
van contributie. Daarnaast is
hij adviseur en staat hij ook nu
nog dagelijks klaar als vraag
baak. Spahr van der Hoek: „Bij
al zijn werkzaamheden heeft de
heer Jongepier zichzelf altijd op
de achtergrond geplaatst, want
het gaat hem om de dieren.
Jongepier zelf was enigszins be
duusd onder alle eerbetoon. On
der het voorwendsel van een
bestuursvergadering was hij
meegelokt. „Ik begrijp hier niks
van. Wat een geweldige verras
sing. Ik heb mijn werk altijd ge
daan als een roeping om voor de
dieren op te komen."
