Op je kop
Gedichten als dagboek
Op volle kracht vooruit
mi-it niiusr
Wilco roffelt
er op los
Waar ik spijt van heb, is dat
ik veel van mijn eerste ge
dichten, ik was toen dertien,
veertien jaar, heb weggegooid.
Dat is zo loinp, dat moet je nooit
doen. Maar ik vond ze stom,
schaamde me er een beetje voor
en nu heb ik spijt als haren op
mijn hoofd. Uit alles wat ik be
waard heb in die paar jaar, kan
ik heel makkelijk mijn eigen
ontwikkeling aflezen. Ik hou
geen dagboek bij, maar die ge
dichten kunnen er heel goed
voor dienen."
11
AUTHENTIC BASIC STORES
MIDDELBURG
DE NIEUWE
COLLECTIE
IS...
TakE yoU'rseLf
seriouS
wE do—!.'!!!!!!
Langeviele 1
en
Lange Delft 3
MIDDELBURG
Nellianne Maljaars is een van de
Nellianne Maljaars uit 's Heer
Hendrikskindex-en is zestien
jaar en al voor de tweede keer
hoort ze bij de tien winnaars van
Doe Maar, Dicht Maar, een poë
ziewedstrijd voor leerlingen
van het voortgezet onderwijs.
Zaterdag 27 april gaat ze naai
de Stadsschouwburg in Gronin
gen om haar gedicht 'Bijna
voorbij' voor te dragen. Ze heeft
een kans van één op tien om te
worden onderscheiden met een
extra prijs voor het beste ge
dicht van dit jaar.
Nellianne, vierdeklasser HAVO
op het Calvijncollege in Goes,
dicht 'niet altijd, maar wel veel'.
winnaars van de poëziewedstrijd E
„Vanaf mijn dertiende onge
veer. Het is niet dat ik móet
dichten of zo. Niet om mijn ge
voelens van me af te schrijven.
Maar ik vind het wel leuk om te
doen. En die gevoelens komen
dus toch wel op papier. Ik kan zo
zien wanneer ik een bepaald ge
dicht geschreven heb, in welk
jaargetij. De meeste laat ik aan
niemand lezen, die zijn van mij
alleen. Voor zo'n wedstrijd kies
ik er een paar uit die wel naar
buiten kunnen en waarover ik
nog tevreden ben."
Boekenwurm
Hoewel iedere stoffigheid ont
breekt in het blozende, stralen
de voorkomen van de dichteres,
omschrijft ze zichzelf als een
'echte boekenwurm'. Neder
landse literatuur leest ze graag
en als het om poëzie gaat hebben
Judith Herzberg en Martinus
Nijhof haar voorkeur. „Maar ik
ben geen echt talenmens, in
mijn pakket zitten ook exacte
vakken. Toch denk ik erover om
de lerarenopleiding Nederlands
te gaan doen. Nederlands is wel
mijn beste vak op school."
De veranderingen in zichzelf,
die ze in haar gedichten weer-
e Maar Dicht Maar.
spiegeld ziet, voltrekken zich
niet alleen op het persoonlijke
vlak. „De inhoud is ook wel ver
anderd, maar vooral de vorm. Ik
heb nu een veel beter ritme,
hecht meer aan klank en neem
geen genoegen meer met gekun
stelde constructies. Daarom is
het zo jammer dat ik die knulli
ge dingen heb weggegooid. Dat
zou ik nooit meer doen."
Komende zaterdag gaat Nelli
anne al naar Groningen om te
oefenen. Dan worden zij en haar
medewinnaars door deskundi
gen begeleid om hun gedicht te
presenteren. „Dat is heel leer
zaam en leuk. Vorig jaar heb ik
dat ook meegemaakt. Je moet
echt ondraaglijk langzaam le
zen." De honderd beste gedich
ten die uit een stapel van 3.500
stuks zijn gekozen, worden in
een bundel uitgegeven en de
winnaars dingen naar een extra
prijs, maar daar gaat Nellianne
niet voor. „Ik wil hem wel heb
ben hoor, maar dan wel ver
diend. Het meisje dat vorig jaar
won, was echt heel goed. Ik ben
al blij dat ik voor de tweede keer
mee mag doen."
Mieke van der Jagt
foto Willem Mieras
Bijna voorbij
Nog even en dan;
ook jij bent voorbij.
Zoals de zon weer
zakt tussen de bomen.
Ik kras je af
je was een saaie dag.
Je licht was mooi
de zon was daar.
Ik voel het licht
zacht op m'n armen
prikken en staar ver
dwaasd
het raam uit en weer te
rug.
Ik weet niet of ik
morgen weten zal
wat nu wel was
ik zou het niet weten.
Nog even en dan;
ook jij bent voorbij.
Ik voel m'n schaduw
al gestaag zich rekken.
Tekeningen van Sylvia Weve uit 'Bijna alle sleutels' van Edward
van de Vendel.
Eland, de eerste bundel van Eva
Gerlach met poëzie voor kinde
ren. Ze is een bekend dichter
voor volwassenen en helpt op 21
maart het RO Theater in Rotter
dam 'op zijn kop' te zetten. Tij
dens een optreden met muzi
kanten, toneelspelers en nog
andere dichters zal ze proberen
je onalledaags aan het denken te
zetten. Dat zal vast veel verras
sends en wonderlijks opleveren,
want 'Daar kun je veel mee
doen, met je gedachten' schreef
ze in een van haar gedichten.
Een andere deelnemer aan het
festival is Edward van de Ven
del. Hij publiceerde in 1996 zijn
eerste gedichtenbundel 'Betrap
me' en laat je in zijn nieuwste
Bijna alle sleutels meegenieten
van 'ervaringen van alledag en
het denkwerk van de nacht'.
Wonderlijk vreemd - op het eer
ste gezicht - is 'Wilde dieren':
'Ik zie mijn zussen door een kier.
Ze laten zich bekijken
als ze voor hun spiegels zitten
lijken
op hun eigen schilderij-
ingelijste meisjes
vind ik mooi.
Ik hou van tijgers in een kooi;
alleen mijn blikken zijn hun
prooi,
ikzelf niet.
Wilde dieren,
om de spijlen heen bespied,
vanuit een ruimte die een
niet gesloten kamerdeur
mij biedt.
Zielig? Onbetamelijk?
Gemeen?
Ga in Artis
naar de zwarte panter kijken -
kan het zijn dat hij
van de belangstelling
geniet?'
Behalve Eva Gerlach en Ed
ward van de Vendel doen ook
nog mee Elma van Haren, Aya
tollah Musa, Jaap Blonk en de
winnaars van de Doe Maar
Dicht Maar-prijs voor Scholie
ren (zie elders op deze pagina).
Er wordt muziek gemaakt, ge
danst, gerapt, voorgelezen,
toneelgespeeld en ook nog in ge
barentaal opgetreden. Het pro
gramma begint om 14.00 uur De
entree bedraagt ƒ5,- (voor je
ouders een rijksdaalder meer).
Je moet zijn in het RO Theater,
William Boothlaan 8, Rotter
dam. Reserveren kan telefo
nisch op 010-4047070. Een spe
ciale activiteit is het Webspel:
Zet zelf een gedicht op zijn kop
en stuur dat naar http://www-
.poetry.nl/kinderfestival.
JanSmeekens
'Hee meneer Eland' met tekeningen
van Charlotte Vonk kost f27,50.
'Bijna alle sleutels' van Edward van
de Vendel met tekeningen van Syl
via Weve kost f 27,50. Beide bundels
worden uitgegeven door Querido.
Je kunt dc komende zondag
natuurlijk thuis blijven.
Maar waarom zou je, als je in
Rotterdam tijdens het derde
Poetry International Kinder
festival een paar uur op je kop
kunt staan?
Een eenvoudige manier om de
wereld anders te zien is alles on
dersteboven zetten door zelf an
dersom te gaan staan. Je vriend
of vriendin heeft dan een hoofd
als een kale peer zonder steeltje
maar met een baardje van onder,
twee ogen in de kin erboven en
een mond in het voorhoofd. Wat
tot dan altijd 'gewoon' was, is
ineens anders en nooit meer het
zelfde. Want als je daarna weer
met allebei j e voeten op de grond
staat, kijk je inderdaad voor
goed met andere ogen naar de
dingen om je heen.
Vooral dichters hebben daar een
handje van. Zij lijken zelfs met
een 'speciaal oog' om zich heen
te kunnen kijken. Bovendien
zijn ze in staat jou in hun ge
dichten mee te nemen naar die
wereld waar alles ongewoon an
ders en toch vanzelfsprekend is:
'Mijn vriendinnetje en ik haal
den onze fietsen
uit de schuur en we fietsten ach
teruit weg.
Na een poos had mijn vriendin
netje kletsnatte kleren,
kroos in haar haar, ineens stapt
ze zo met haar fiets
de sloot in, het water ging dicht,
toen uit een fontein die inkromp
spoot ze met wielen en al op het
droge en reed dood-
gewoon
achterstevoren naar school. Het
gekke was, al die
tijd liepen de wijzers van mijn
horloge linksom!'
Het gedicht staat in Hee meneer
Daniël Ward (15) weet nog
precies hoe het allemaal be
gon. „Op een Koninginnedag,
zo'n drie jaar geleden, deed ik
voor de lol mee aan verspring-
wedstrijden en hardlopen.
Komt er na afloop ineens ie
mand naar me toe. Of ik geen zin
had om lid te worden van een at-
letiekclub. Volgens die man had
ik talent."
„Die man was Piet Lossie, atle-
tiektrainer bij RKHAV, de atle-
tiekclub in Hulst. Kende ik he
lemaal niet. Nou ja, ik woon in
Hulst, dus ik ben drie keer gaan
kijken of het leuk was. En het
beviel me goed."
.In het begin hield ik me met al
lerlei verschillende onderdelen
bezig: de 60 meter sprint, ver
springen, kogelstoten en dis
cus- en speerwerpen. Maar in de
loop van de tijd ben ik me gaan
toeleggen op de sprint en het
verspringen. En dat gaat hart
stikke lekker. Tijdens de winter
maanden trainen we binnen.
Vooral de starttechniek wordt
getraind. En omdat we in de
zaal ook een zandbak hebben,
kunnen we ook verspringen."
Vorige maand pakte de C-junior
de nationale titel op de 60 meter
indoor. „Dat was in de Hout-
rusthallen in Den Haag. Een
heel aparte ervaring. Sta je daar
(Advertentie)
Sprinten en verspringen zijn de favoriete atletiek-onderdelen van
Daniël Ward. foto Charles Strijd
met acht man naast elkaar in de
startblokken te wachten op de
knal van het startpistool. Pats,
binnen 8 seconden is het ge
beurd. Pak ik in 7.35 seconden
de titel. Was tevens nog een
Zeeuws record ook. Nou, dan
gaat er wat door je heen hoor, als
je op het hoogste schavotje mag
staan met een gouden plak rond
je nek. Da's een lekker gevoel.
Zeker voor zo'n luie atleet als ik.
Want dat ben ik eigenlijk wel
een beetje. Die 60 meter indoor
en de 100 meter sprint buiten
vind ik ver zat. Je zult mij echt
niet tegenkomen bij een cross-
wedstrijd of zo. Dat geploeter
door de modder is niks voor mij
Ook de wegatletiek trekt me
niet. Vijf en tien kilometer? Nee,
dankjewel."
Supercrack
Echt lui is Daniël natuurlijk
niet. Als je drie keer per week
twee uur achtereen traint, ben je
goed bezig. Dat blijkt ook wel
uit zijn prestaties. Het Zeeuwse
record verspringen staat ook op
zijn naam: 6.01 meter. En in het
klassement om de titel Super
crack staat hij na vier van de vijf
wedstrijden stijf bovenaan.
Presteren en genieten gaan bij
hem hand in hand. „Frietje mét
of een frikadelletjes speciaal
gaan er altijd in. Ik sta echt niet
elke dag op de weegschaal. Ben
je gek. En een spelletje Ameri-
cain Football met m'n maten
moet ook kunnen. Dat spelen we
bij ons achter op het veldje.
Daar hebben we onze eigen
spelregels. Dat is lachen, hoor.
Blessures? Nee, niet echt. Ik ben
niet extra voorzichtig of zo. Ik
ga er vol in. Net als op de atle
tiekbaan. En dat bevalt me tot
nu toe prima."
Hans Segboer
donderdag 18 maart 1999
foto Lex de Meester
Zijn broers worden er 'soms even niet goed van'. De
buren klagen gelukkig nooit. De elfjarige Wilco Du-
vivier uit Koudekerke heeft een nogal lawaaierige hob
by: drummen.
Ongeveer drie jaar geleden begon Wilco met de eerste
oefeningen. „In het begin had ik nog geen eigen drum
stel. Ik gebruikte toen een oefenpad. Dat is een soort oe
fendrum waarop een rubber vel zit."
Het drumstel dat nu op zijn kamer staat, bestaat uit een
grote trom, verschillende torn toms, een snaredrum, een
bekken en een hi-hat. „Een hi-hat bestaat uit twee bek
kens van brons, die vlak boven elkaar gemonteerd zijn.
Met een pedaal kan ik ze tegen elkaar laten slaan."
Drummen vereist veel concentratie. Het is belangrijk
dat handen en voeten onafhankelijk van elkaar kunnen
bewegen. Wilco oefent daarom bijna elke dag. „Boven
dien zit ik op les op de muziekschool en ook nog bij de
fanfare."
Het slaan op de trom gebeurt soms met kwasten of be
zempjes. Wilco gebruikt voornamelijk gewone stokken.
De mooiste en moeilijkste slag is de roffel. „Je laat dan
de stokken, om en om, kort op het vel stuiteren."
Een drumstel aanschaffen is erg kostbaar. Een beetje
drumstel kost al gauw enkele duizenden guldens.Twee-
dehands ben je wat voordeliger uit. „Het is natuurlijk
ook wel handig als je nog wat geld voor lessen over
houdt."
De liefhebber van Mental Theo speelt het liefst samen
met anderen. „Dan klinkt het gewoon beter en het is een
stuk gezelliger."
Piet Nagtegaal
Niet ouder dan vandaag
Hij werd niet ouder dan vandaag
"Wie dan?' Was jouw vraag.
Ik zal het je zeggen. Ellen,
maar je moet beloven dat
je het niemand zal vertellen.
Zelfs niet tegen je vriendin Leonie.
'Wie is het dan?' Mijn Tamagotchi.
Terhole,
Lian van Hoof (12 jaar)
