Herintreders voor dichte deur
PZC
PZC
Oprichter John White's Big Band
draagt het dirigentenstokje over
Intiem onderonsje met Slag werkgroep
Je verleest je
verstand nog eens
zeeland
terugkeer naar arbeidsmarkt voor vrouwen geplaveid met hindernissen
Tweede transportschip
voor troepen tevens
varend hoofdkwartier
kunst cultuur
Seksloze zussen
Plien Bianca spelen
met één troefkaart
Vacatures
Vacatures
maandag 15 maart 1999
(joorRené_Schrier
id &RIININGEN - Op spotjes op
de televisie wordt het allemaal
),fel aantrekkelijk voorgesteld,
jlsof de Nederlandse economie
met smart zit te wachten op her
intredende vrouwen. De werke
lijkheid is anders, weten inmid
dels Riet Buur (40) en Marjan
Hoogesteger (37) uit Kruinin-
«eii. Ze proberen al geruime tijd
^en baan te krijgen, maar keer
op keer worden ze afgewezen.
Toen Riet Buur de WD-gede-
puteerde J. G van Zwieten in
het kader van de statenverkie
zingen hoorde zeggen: „Mag er
m Zeeland misschien ook een
poterham verdiend worden?",
jlom ze in de pen. Een maand
zeieden nu schreef ze een brief
jan Provinciale Staten, waar ze
overigens nog steeds geen reac
tie op gekregen heeft. Volgens
jaar is er een wereld van ver
schil tussen de politieke plei
dooien voor werkgelegenheid
en dagelijkse praktijk waarin
mensen proberen een baan te
knjgen.
De opfriscursussen waar in de
televisiespotjes trots naar
nordt verwezen, blijken er niet
tezijn: „Ofwel je krijgt te horen
'aatje te oud bent voor zo'n cur
sus ofwel ze duren drie jaar.
Maar ik ben 40 en over drie jaar
hoeft het ook niet meer", aldus
Buur. Gesprekken met de ge
meente en het arbeidsbureau in
'fauiningen blijken niets op te
lossen.
Hindernissen
Het is in de praktijk een enorm
probleem om de bureaucrati
sche hindernissen te slechten.
Zowel Hoogesteger als Buur
hebben diploma's als verpleeg-
kundige. In dat beroep hebben
ze ook jaren gewerkt. Riet Buur:
Natuurlijk, de namen van de
medicijnen zijn allemaal wel
'ijd veranderd, maar iemand zijn
et j mg wassen is nog precies het-
,p zelfde als vroeger."
En als de bureaucratie geen roet
in het eten gooit is het wel wat
anders. Buur heeft uit eigen er
varing en uit gesprekken met
mensen uit haar omgeving ge
merkt dat niet iedereen bij elk
Ibedrijf welkom is. Ze woont in
j) I een gemeente waar relatief veel
mf bedrijven gevestigd zijn met een
reformatorische bedrijfslei
ding. Buur: „Ik heb bij een be-
s hi
drijf gewerkt waar ik van de ene
dag op de andere op straat
stond. Ze zeiden: je bent niet
van onze kerk." Volgens haar en
Hoogesteger komen dergelijke
praktijken regelmatig voor:
„Mijn man heeft het wel meege
maakt dat bij een sollicitatiege
sprek de bijbel op tafel kwam."
Selectie
Vestigingsmanager M. van
Seters-Labee van het Arbeids
bureau in Goes weet dat er be
drijven zijn die selecteren op
godsdiensten. „Dat zie je soms
ook in personeelsadvertenties
van scholen. Dan wordt ook ge
vraagd naar mensen die een be
paalde geloofsovertuiging aan
hangen. Dat is geen zaak van het
Arbeidsbureau We weten dat
het gebeurt."
Volgens Buur en Hoogesteger
zij n er veel meer mensen die wel
weer aan de slag willen, maar op
een of andere manier niet aan de
bak komen. Marjan Hoogeste
ger solliciteert al twee jaar en
heeft in die tijd naar schatting
zeker vijftig brieven verstuurd.
„Je zou eigenlijk op een of ande
re manier je krachten moeten
bundelen. Wij hebben wel eens
tegen elkaar gezegd, er zou een
uitzendbureau voor herintre
dende vrouwen moeten zijn."
Overspannen markt
Volgens Van Seters zijn er ge
noeg baantjes. Ook voor herin
tredende vrouwen. „Er is sprake
van een overspannen arbeids
markt dat wil zeggen veel vraag
en weinig aanbod. Dat betekent
dat de kansen voor iedereen
toenemen. Natuurlijk bepalen
zaken als je opleiding en je kwa
lificatieniveau hoe groot die
kansen zijn." Uit haar woorden
blijkt dat het niet eenvoudig is
aan de wensen van iedereen te
gemoet te komen: „Als mensen
niet alleen tussen 10.00 uur en
12.00 uur en tussen 13.00 uur en
15.00 uur willen werken, is er
heel veel mogelijk. Het gebeurt
ook dat ze wel een baan willen,
maar eisen dat het te combine
ren is met de kinderen. Dan
wordt het al lastiger."
Buur en Hoogesteger zijn niet
overtuigd. „In Zeeland wordt
gewoon gediscrimineerd. Op
leeftijd en op geloof. En dat zijn
zaken waar ze in Den Haag of in
Middelburg helemaal geen weet
van hebben."
Volgens het Arbeidsbureau zijn er genoeg banen voor herintredende vrouwen. De praktijk is nog wel eens anders.
foto Willem Mieras
door Ben Jansen
VLISSINGEN - Het tweede
amfibisch transportschip voor
de Koninklijke Marine mag
niet zonder meer een kopie
worden van de vorig jaar door
de Koninklijke Schelde Groep
afgeleverde 'Rotterdam'.
De bevelhebber der zeestrijd
krachten, vice-admiraal C.
van Duyvendijk, wil dat het
schip ook facili tei ten krijgt om
het te laten functioneren als
een varend hoofdkwartier
voor de coördinatie van acties
te land, ter zee en in de lucht.
Deze wens brengt hij onder
woorden in het blad Alle Hens
van ministerie van Defensie.
In de begin dit jaar gepresen
teerde hoofdlijnennotitie van
minister van Defensie E de
Grave staat voor 2007 de aan
schaf van een tweede amfi
bisch transportschip (ATS)
aangekondigd. Van Duyven-
dijk is daarmee in zijn schik.
„Een goede zaak", zegt hij in
Alle Hens. „Eén ATS is geen
ATS. Met twee van deze sche
pen kun je wat op de been
brengen en heb je er altijd één
beschikbaar."
Het zusterschip van de 'Rot
terdam' moet naar de mening
van de bevelhebber der zee-
strijdkrachten veel in huis
hebben, nog afgezien van ver
voer en inzet van een bataljon
mariniers en hun voertuigen
en uitrusting of een eenheid
van de landmacht plus materi
eel. Het moet een werkplek en
accommodatie bieden aan
commandanten van land
macht-, luchtmacht- en mari
ne-eenheden - eventueel alle
drie van een andere nationali
teit - die samen operaties lei
den.
Wensen
Dat is volgens Van Duyvendijk
de gezamenlijkheid waarnaar
zo wordt gestreefd. Het is aan
De Schelde in Vlissingen, de
beoogde bouwer van het twee
de ATS, om ervoor te zorgen
dat de wensen van de vice-ad-
miraal in een aangepast ont
werp worden meegenomen.
In het Defensieblad duidt Van
Duyvendijk nog een tweede
winstpunt in materieel op
zicht aan. De vier luchtverde-
digings- en commandofregat
ten die De Schelde onder
handen heeft, zullen worden
uitgerust met een nieuw ver
dedigingssysteem tegen inko
mende ballistische raketten.
Daardoor kan elk van deze
schepen het zenuwcentrum
vormen van de bescherming
van een vlootverband, een ha
ven of een landingsgebied te
gen dergelijke projectielen.
De aanschaf van dit systeem,
het tweede ATS en de uitbrei
ding van het korps mariniers
met een derde bataljon maken
dat Van Duyvendijk niet som
ber is over de bezuinigingen
die de zeestrijdkrachten krij
gen opgelegd om Defensie 375
miljoen gulden per jaar goed
koper te maken.
Daarvoormoet de marine twee
Standaard-fregatten en drie
Orion-patrouillevliegtuigen
inleveren.
Glasaal vereist Europese aanpak
RIJSWIJK - De visserij op glasaal moet op Europees niveau
worden aangepakt, anders blijft het kwakkelen met de pa
lingstand in Nederland en andere West-Europese landen. Het
Productschap Vis vindt dat het ministerie van Landbouw,
Natuurbeheer en Visserij zich veel sterker moet maken voor
zo'n Europese aanpak. Alleen in Nederland lukt het niet de
paling op het oude niveau terug te krijgen, oordeelt Product
schap, omdat de jonge aal (glasaal) al voor aankomst in Ne
derland massaal wordt weggevangen voor de Franse en
Spaanse kust.
Sociaal plan voor Ter Valcke
GOES - De directie van de SVRZ-Oosterschelde en de vakor
ganisaties hebben afgelopen week een akkoord bereikt over
een sociaal plan voor het verhuizen van verpleeghuisbedden
uit het verpleeghuis Ter Valcke naar drie verzorgingshuizen
in de regio. Bij die verhuizing van zestig bedden naar Ceder
hof in Kapelle, Poelwijck in 's Heer Arendskerke en Rehoboth
in Goes, wordt een salarisgarantie gegeven en zullen geen ge
dwongen ontslagen vallen. De verplaatsing van verpleeg
huiszorg kan bij Ter Valcke pas medio volgend jaar beginnen,
zodat er ruim tijd is om eventuele knelpunten uit de weg te
helpen. De vakbonden houden woensdag 17 maart een leden
raadpleging over het akkoord, die om 13.30 in de Ridderzaal
van Ter Valcke begint.
Boete voor opgevoerde brommer
SINT ANNALAND - In de nacht van zaterdag op zondag
hield de politie in Sint Annaland een 17-jarige inwoner van
Stavenisse aan omdat die op een brommer met een snelheid
van 90 kilometer per uur over het Havenplein reed. De brom
mer was hij kwijt, een stapeltje bekeuringen werd hij rijker.
Later in de nacht pakte de politie een 18-jarige Tholenaar op
die, nadat hij een winkelruit had ingeslagen, stomdronken op
de straat was gaan liggen.
Drankrijder in de sloot
OOST-SOUBURG - Een 58-jarige inwoner van Lewedorp is
zaterdagmiddag op de rijksweg 58 bij Oost-Souburg in een
sloot beland nadat hij de macht over het stuur verloor. Toen de
politie ter plaatse kwam bleek dat de man onder invloed van
alcohol verkeerde. Hij werd aangehouden en overgebracht
naar het politiebureau Daar bleek dat de man teveel gedron
ken had. Een test toonde 715 microgram aan. Zijn rijbewijs
werd ingevorderd. Met een rijverbod en een dagvaarding
werd de man heengezonden.
Automobilist rijdt paal in tweeën
MELISKERKE - Een 22-jarige inwoner van Grijpskerke is in
de nacht van vrijdag op zaterdag op de Mariekerkseweg in
Meliskerke de macht over het stuur verloren. Hij kwam tegen
een lantaarnpaal terecht, die in tweeën brak. De bestuurder
bleek teveel alcohol gedronken te hebben. De man is met een
dagvaarding heengezonden.
Beledigen agenten bestraft
MIDDELBURG - Een 17-jarige inwoner van Middelburg is in
de nacht van zaterdag op zondag op de Markt in Middelburg
aangehouden voor belediging van en aantal politieagenten.
Kort daarvoor werden een groepje jongeren veertien blikjes
bier afgenomen omdat ze die op de openbare weg, de Markt,
aan het drinken waren. De 17-jarige schold de agenten uit. Op
het bureau vernielde hij nog een verhoorkamer. Later in de
nacht mocht hij weg met een boete van 150 gulden voor bele
diging en een proces-verbaal voor vernieling.
Het genre cabaret dat het da
mesduo Plien Bianca be
oefent, is niet eenvoudig te om
schrijven. Hun programma
'Changez!' is een opeenvolging
van losse scènes. Het zijn meest
al woordloze en lijfelijke acts,
opgebouwd rond een muziekje
of een attribuut. Soms lijkt het
alsof je in een stomme film bent
beland, dan weer is het eerder
een vorm van dolle slapstick.
Plien Bianca presenteren zich
als twee seksloze zussen,
'gekleed in inmiddels ontmoedi-
smakeloze terlenka-pak-
jes uit de jaren zestig of zeven-
.[jj tig Hun lange haren hangen
.teleurgesteld en in vette pieken
omlaag. Hun handelsmerk is de
'bekkentrekkerij'. Beiden kun-
GOES, 't Beest
Changez!, cabaret- en slapstickpro
gramma van Plien Bianca (Plien
ran Bennekom en Bianca Krijgs
man)
door Willem Nijssen
REDACTIE
MIDDEN-ZEELAND
Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA GOES
Tel: (0113) 273000
Fax: (0113)273030
e-mail: redgoes@pzc.nl
te Goes:
M.J. Schrier(chef)
R. Bosboom
I. Huibers
A.M. van der Jagt
E. Soesman
te Vlissingen:
L Fransen
E.L. Ramakers
M.J. van der Schot
A.A. van der Sluis
K.L. de Vries (sport)
CENTRALE REDACTIE
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AA VLISSINGEN
Tel: (0118) 484000
Fax:(0118)470102
e-mail: redactie@pzc.nl
City OnLine/Internet
http://www.pzc.nl
e-mail: pzcredcity1@pzc.nl
BOEKENWEEK 10-20 MAART 1999
nen hun gezicht (met lange 'ko-
nijnentanden') in oneindig ge
varieerde, lachlust opwekkende
plooien trekken. En met ver
wrongen stappen over het to
neel banjeren. Beledigd of bere
kenend, weinig goeds van zin.
Voor zover ze iets of iemand uit
beelden, gaat het meestal om
een clownachtig soort 'losers'.
Niet altijd. Eén van de hoogte
punten is een act, waarin de da
mes de troonsafstand van Wil-
helmina (in 1948) nog eens
naspelen. Op de geluiden van
een oude plaat met de beroemde
toespraak wordt een komische
scène opgebouwd. Perfect ge
playbackt, met een Wilhelmina
(een opvullende bontjas is ge
noeg om haar te symboliseren)
die tussen de woorden door op
een minder smakelijke manier
aan het snoepen is. En met een
Juliana die er zwijgend eigen
zinnig bijstaat.
Een ander mooi moment is de
vertelling van het sprookje van
Assepoester. Opnieuw geplay
backt naar een plaatopname
(met een mooie tik erin), met
Plien Bianca als de twee ver
wende stiefzusters en een bezem
als Assepoester. Met scherpe ti
ming en dwaze mime wordt het
een komisch-venijnige persifla
ge. En dat is ook zo in een imita
tie van een kinderhoorspel met
Wolly en Wally.
Naast die hoogtepunten (en ik
kan het niet laten om de persi
flage op een biljartwedstrijd
nog even in die reeks te noemen)
zijn er ook nogal wat flauwere
momenten. Momenten waarop
ik absoluut niet mee kan voelen
met het gemakkelijk tot lachen
te verleiden publiek. Het zijn
momenten zonder spanning en
zonder clou, eerder verwant aan
het ongestructureerde gebeuren
van een 'bonte avond' aan het
einde van een schoolreis.
Op die momenten zijn een
dwaas pakje en een gek gezicht
niet genoeg om het programma
op peil te houden. 'Changez!' is
na het winnen van de jury- en
publieksprijs van Cameretten
1996 het eerste avondvullende
programma van Plien Bianca.
Daar teren ze nu inmiddels twee
jaar op, en eigenlijk zou dat ge
noeg moeten zijn om de zwakke
momenten weg te poetsen en de
vaart er definitief in te krijgen.
Ik ben benieuwd of het duo de
troefkaart van hun talent (de
playback-imitatie) kan meene
men naar hun tweede program
ma, voorzien voor het nieuwe
seizoen.
door Pascalle Cappetti
SLUISKIL - Johan de Witte gaf
zaterdagavond het laatste con
cert met zijn John White's Big
Band. De dirigent en oprichter
van de big band vindt het mooi
geweest. Kwalitatief staat de
band na 21 jaar goed op poten,
maar met minder neemt hij geen
genoegen. Elke week repeteren
is volgens hem nodig om het ni
veau ook hoog te houden. En dat
lukt de (amateur)leden niet al
tijd. „Het is net als met een voet
balclub. Een elftal moet ook el
ke dag trainen. Anders raakt het
zijn ritme kwijt. Als je te weinig
oefent, vervagen de ingewikkel
de ritmes."
In een vol Meulengatin Sluiskil,
de thuisbasis van de Big Band,
zweepte hij zaterdag de blazers
en 'ritmesectie' op, terwijl gast-
solist Arno Krijger zijn authen
tieke Hammond-orgel bespeel
de en zangeres Thea Inghels de
Titanic-song opvoerde. Het pu
bliek kreeg afwisselend werken
van modernere componisten en-
enkele lekker in het gehoor klin
kende 'oudjes' te horen. Johans
zoon Piet haalde, tussen de
nummers door, anekdotes over
zijn vader en medemuzikanten
op. Over de twee baritonsaxen,
die zo goed op elkaar zijn inge
speeld dat ze er een bariton-lat-
relatie op nahouden en over de
saxofonist die zijn vriendin 'I
want your sax...ofoon' toeriep.
De ambities van De Witte zijn
hoog. Het publiek wil misschien
wel jazz-klassiekers als Glenn
Miller horen en de muzikanten
ook wel, maar daar voelt hij niet
meer voor. Hij zegt wel eens te
gen zijn vrouw Hannie: „Als ze
alleen Glenn Miller willen spe
len, dan doen ze dat zelf maar.
Daar hoef ik niet voor te staan."
Johan de Witte gaf zaterdagavond, na 21 jaar. het laatste concert met zijn Band. foto Charles Strijd
Dat geldt ook voor carnavals
muziek en muziek die het orkest
binnen vijf minuten kan neer
zetten. „Dat kan heel leuk zijn
voor het publiek, maar daar doe
ik niet aan mee."
De Witte houdt zelf van het mo
derne werk, maar dat vinden de
toehoorders vaak 'te moeilijk'.
„Ze herkenden de liedjes niet.
Dan moet je water in de wijn
doen." Toch was dit niet de re
den van zijn afscheid, haast de
Sluiskillenaar zich te zeggen.
„Ik.stop op een moment dat het
goed gaat met de band. Niet als
ik mezelf er niet meer prettig bij
voel." De Big Band is in de afge
lopen 21 jaar geëvolueerd. Door
zijn contacten als dirigent van
harmonie de Verenigde Vrien
den in Sas van Gent en de Ko
ninklijke Stedelijke Harmonie
in Hulst wist hij een stel goede
muzikanten om zich heen te ver
zamelen. „Het barst aan talent
in Zeeuws-Vlaanderen.
Toen hij de band destijds op
richtte, dacht hij dat het voor
een jaar of tien was. Nu is hij er
stellig van overtuigt dat de Big
band - met de nieuwe dirigent
Freddy Delagaye uit Kaprijke -
nog wel jaren door kan gaan. Als
dat onderzijn naam John White
gebeurt, prima, maar even goe
de vrienden als zijn opvolger de
naam wil veranderen. Helemaal
weg is hij niet. „Ik blijf standby
als ze me nodig hebben.
MIDDELBURG.
Kloveniersdoelen
Slagwerkgroep Amsterdam olvJosé
Vicente met werken van Loevendie,
van Roosendaal, Douw, Bus, Take-
mitsu en Cage.
door Douwe Eisenqa
De losse presentatie van de
dirigent en het speelplezier
van de musici zorgden zater
dagavond in de Kloveniersdoe
len voor een ongedwongen sfeer
bij het concert Slagwerkgroep
Amsterdam. Om praktische re
denen was het oorspronkelijke
programma gewijzigd waar
door het motto van de avond (De
componist en zijn inspirator)
enigszins uit het zicht raakte.
José Vicente, artistiek leider
van het gezelschap, droeg na het
eerste stuk het concert op aan de
directeur van Nieuwe Muziek
Zeeland, Ad van 't Veer, die we
gens ernstige gezondheidspro
blemen verstek moest laten
gaan. Vicente nam zijn rol als de
altijd aanwezige gastheer van
de Kloveniersdoelen met verve
over. Tijdens dé changementen
tussen de gespeelde composities
onderhield hij zich op een bijna
ontwapenende manier met het
publiek en verkleinde daarmee
de afstand tussen uitvoerders en
toehoorders tot het minimum.
Die afstand was, fysiek gezien,
al heelerg klein. De slagwerkers
hadden een enorme hoeveelheid
instrumenten opgesteld die
meer dan de helft van het zaaltje
in beslag nam. Plet publiek zat
er bovenop. De ruimte was in
feite te krap voor alle change
menten, die daardoor lang
duurden. Uit puur tijdgebrek
werd het concert ingekort en "de
volgorde van de stukken omge
gooid. Drie Nederlandse com
ponisten, te weten Jan Bus, Jan
Rokus van Roosendaal en André
Douw, kregen voor dit program
ma de opdracht een compositie
te schrijven en daarnaast een
stuk uit te zoeken van een com
ponist die de meeste invloed op
hen heeft gehad. Het resultaat
bleek zaterdag zodanig dat het
thema van het concert even zo
goed 'De inspirator ontgroeid'
had kunnen luiden.
Dat geldt vooral voor van Roo
sendaal. In zijn Triptiek uit 1998
klinkt een volledig andere we
reld dan die van Theo Loeven
die, de door van Roosendaal ge
kozen inspirator. Beiden
gebruiken weliswaar niet-wes-
terse elementen in hun werk,
maar de uitwerking daarvan is
radicaal anders. Loevendie ge
bruikt deze elementen vooral
als technische procédés; het
blijft echter muziek die geheel
volgens westerse principes van
A naar B gaat. Van Roosendaal
integreert veel meer de rustige
cyclische structuur die veel
niet-westerse muziek kenmerkt
in zijn composities. Zo ook in
Triptiek. Langzamerhand ont
vouwt van Roosendaal een van
Bach geleend thema achtereen
volgens in pauken, gestemde
gongs en buisklokken. Verder
gebeurt er weinig, maar wat er
klinkt is van een ontroerende,
heldere schoonheid.
Het stuk The Seven Samurai
van André Douw werd in het
omgegooide programma niet
meer meteen na het gekozen
Rain Tree van diens inspirator
Toru Takemitsu gespeeld. Waar
de impressionistische klanken
van Takemitsu eindeloos door
lijken te gaan, is de nieuwe com
positie van Douw te anekdo
tisch van opzet om lang te kun
nen boeien. Gitarist/componist
Jan Bus noemt John Cage en
Dmitri Shostakovich als inspi
ratiebronnen. Shostakovich
verviel zaterdag helaas. De in
vloed van Cage op het door Bus
in één nacht geschreven Noc
turnal Activities bleek evident.
door Ali Pankow
Fetty de Bruijn
Moeder Fetty de Brui j n-Mul-
der (60) uit Ouwerkerk wordt
heel onrustig als ze geen boek
voorhanden heeft. „Je ver
leest je verstand nog eens",
zei haar tante vroeger eens
tegen haar toen ze daar lo
geerde. Opgekruld in de
rookstoel in de serre las ze
daar diep ontroerd Alleen op
de wereld.
Later stopte ze halverwege
het stofzuigen weieens om
snel even een hoofdstukje te
lezen voor ze weer verdel
ging met het werk. De vraag
naar haar favoriete boek
blijkt moeilijk. Ze heeft er
zoveel gelezen. Ze kiest voor
De vrouw van de keukengod
en De vreugde- en gelukclub,
beide van de Chinese schrij f-
ster Amy Tan. „Het is zo mooi
om over die oude Chinese ge
bruiken te lezen en over de
relatie tussen de moeder en
dochter. Die Chinese familie
emigreert naar Amerika en
dan zie je dat de ouderen
vasthouden aan de oude Chi
nese cultuur, terwijl de jon
geren openstaan voor nieuwe
invloeden. Juist omdat het
allemaal zo verschilt met on
ze cultuur lees ik er zo
over", zegt Fetty.
Paul de Bruijn
Paul de Bruijn (31) uit
Noordgouwe verslond als
kind de stripboeken van
Guus Flater en van Astrix en
Obelix. Later werden het
jeugdboeken. Daarna nam
hij lange tijd geen boek meer
ter hand. „Gewoon te druk
met andere dingen, maar het
is natuurlijk een kwestie van
er tijd voor vrijmaken."
Sinds een half jaar doet hij
dat consequent. Zijn vrien
din wees hem op een boek
van John Grisham', De Jurist.
Sindsdien heeft Paul de
smaak weer te pakken. Er
volgden meerhoeken van de
ze schrijver. Het vonnis en De
Straatvechter spraken hem
ook zeer aan, maar zijn voor
keur gaat uit naar De Jurist.
„Ik werd er meteen door ge
pakt. Het is boeiend geschre
ven en de karakters zijn zo
weergegeven dat ik mezelf er
duidelijk in kan herkennen.
De hoofdpersoon komt te
recht in een corrupt wereldje
van advocaten en zet zich
daar op den duur tegen af.
Ik lees vaak in bed nog even.
Soms kon ik dat boek ge
woon niet wegleggen omdat
ik wilde weten hoe het verder
ging"
