Deed Youp het echt
wel voor de varkens?
Het
van
raadsel
Jesse
PZC
Laat de bal
niet glippen
Uitvinder
rö-öp,
Bowling
Lianne raakt een
gevoelige snaar
Wie wil er nou een bal met
een gat? Niemand toch.
Heb je niks aan. Weg er mee.
Maar voor Roxanne Korsuize
mogen er nog twee gaten bij.
Drie gaten, met minder neemt ze
geen genoegen. Hoezo raar?
„Niks hoor", legt ze uit. „Wie
bowlt heeft een bal nodig met
drie gaten. Punt uit." Ze laat
even zien waarom. „Kijk, één
gat voor je duim en twee voor je
vingers." De ringvinger en de
middelvinger.
Na vier jaar bowlen heeft de
veertienjarige Goese het spelle
tje aardig in de vingers. Elke
donderdagavond wordt er ge
traind op de banen in het Goese
bowlingcentrum aan de Bees
tenmarkt.
Binnenkomen, andere schoenen
aan en je kunt beginnen. Met je
eigen bal, een knoeperd van zo'n
10 pond. Roxanne: „Dit ding
kost een paar honderd piek. Ge
lukkig heb ik een héél aardige
pa. Binnenkort ga ik om een
nieuwe. Daar worden gaten in
geboord waarin m'n vingers
precies passen." Een maatbal.
De kunst van het bowlen is om
de tien pins aan het eind van de
baan om te kegelen. Al is dat
woord niet zo op z'n plaats. Ten
slotte is kegelen een totaal an
der sport.
Een beurt bestaat uit twee wor
pen. Gooi je de pins in de eerste
worp ondersteboven, dan gooi
je een strike. Gooi je alle pins
van de baan bij de twee poging,
dan scoor je een spare. Een par
tij bestaat uit tien beurten. Die
heten bij het bowlen frames.
De telling is niet zo simpel. Ge
lukkig hoeft Roxanne de punten
niet met een potloodje en een
stukje papier bij te houden. „Op
de Goese baan hangt een com-
donderdag 4 maart 1999
8~
puter. Die houdt de stand keurig
netjes bij." Diezelfde computer
gaf onlangs aan, dat Roxanne de
allerbeste bowlster bij de jeugd
is. Bij de Bowlingvereniging
Goes spelen op dit moment 16
jeugdleden. Bowlen is in. „Het is
een fantastisch spel om te spe
len", vertelt Roxanne enthousi
ast. „Je kunt dit wel volhouden
tot jetachtigste."
Om beter te worden moet er wel
flink getraind worden. Oefenen
op je aanloop en goed de arm
naar achteren zwaaien. De
swing moet goed zijn. En om te
voorkomen dat je de bal laat
glippenmoet j e altij d eerst even
je handen boven de blower hou
den. Zweethanden zijn waarde
loos bij het gooien. En soms ge
bruik je Labello, hetzelfde spul
dat je soms op je lippen smeert.
„Om de bal lekker te kunnen
loslaten", verklaart Roxanne.
Poster
Aan de muur van het bowling
centrum hangt een uitnodigen
de poster. Elke bowler die een
300 punten game gooit, wint een
reis voor 2 personen naar New
York. Niet gek. Dat betekent dat
je twaalf strikes op rij moet
gooien. Dan ben je pas echt een
kanjer.
Zover is Roxanne nog niet. Haar
hoogste score is 214 punten.
Maar wat niet is, kan nog ko
men. Dat geldt ook voor haar
andere liefhebberij: dansen.
„Ook heel leuk om te doen. Maar
als ik moet kiezen tussen een
jongen en een bowlingbal? Nou,
dan koos ik op dit moment voor
de bal." De jongens zijn gewaar
schuwd. Geen schijn van kans,
tenzij ze misschien lid worden
van de bowlingclub.
Hans Segboer
Zenuwachtig zijn ze nog niet,
maar straks waarschijnlijk
wel. Willemijn Noordhoek (17)
en Freija Glansdorp (16) uit vwo
5 van Stedelijke Scholenge
meenschap Nehalennia in Mid
delburg interviewen aanstaan
de woensdag (10 maart) Youp
van 't Hek, Yvonne Keuls en
Joost Zwagerman op de Bulk-
boek's Dag van de Literatuur in
het Congrescentrum in Den
Haag.
Onder leiding van presentatrice
Chazia Mourali mogen de twee
Middelburgse scholieres veertig
minuten lang de drie schrijvers
bestoken met vragen. „De orga
nisatie had onze school uitgeko
zen voor het interview", vertelt
Willemijn. „We hebben ons toen
ingeschreven en daarna werd er
geloot. Het hoofdkantoor van
Bulkboek in Amsterdam heeft
ons uitgenodigd voor een ge
sprek. We moesten twintig vra
gen op papier zetten. Natuurlijk
mogen we meer vragen, want
soms moet je misschien impro
viseren als iemand bij voorbeeld
een kort antwoord geeft."
Willemijn en Freija hebben geen
ervaring met interviewen, maar
kregen veel tips en hulp van
foto Willem Mieras
Als je wilt weten wat er aan leuks, bijzonders of spannends voor
kinderen te beleven valt in Rotterdam moet je De Uitvinder le
zen. In nummer 4/5 van deze KinderAgenda vind je alles overzich
telijk bij elkaar gezet wat er tot ver in augustus in musea, theaters,
bioscopen en de gemeentebibliotheek wordt georganiseerd.
Hier een stuk of wat van de tientallen activiteiten noemen zou on
eerlijk zijn. Want welke speurtocht dan wel en welke niet? Waarom
wel een toneelspeelmiddag in de Theaterschool, maar niet dat je in
het KinderSchrijfCafé jouw eigen boek kunt maken? Daarom:
schrijf een briefkaart naar de KinderKunstHal, Postbus 26072,
3002 EB Rotterdam als je de De Uitvinder gratis thuis gestuurd wilt
krijgen. Faxen kan ook. 010-4768647.
Chazia Mourali en leraar Ne
derlands Frank van Doeselaar.
Willemijn: „In de vakantie heb
ben we een hele dag besteed aan
de voorbereiding. Het ging heel
vlot. We lazen him boeken, maar
we hebben ook veel over hun
jeugd gelezen. Nu zijn we nog
niet zenuwachtig, maar op de
dag zelf wel, denk ik. We zitten
op stoelen tegenover elkaar met
veel publiek erbij. Het is leuk
om zo'n spektakel mee te ma
ken."
Image
Wat willen ze de drie schrijvers
zeker vragen? Willemijn hoeft
niet lang na te denken. „Youp
van 't Hek gaan we iets vragen
over zijn varkenspetitie. Of het
echt nut had en of hij het echt al
leen voor de varkens doet. Ik
denk dat hij het ook een beetje
voor zichzelf heeft gedaan. Voor
zijn image. Aan Yvonne Keuls
willen we vragen over een nieuw
toneelstuk en wat haar laatste
boek over haar moeder met haar
heeft gedaan. Joost Zwagerman
stellen we vragen over zijn show
'Hamerliefde' die hij samen met
Ronald Giphart doet. Zwager
man schrijft net als Youp van 't
Hek ook columns. We willen aan
allebei vragen wat het verschil
is tussen boeken en columns
schrijven."
Freija Glansdorp (1) en Willemijn Noordhoek gaan Youp van 't Hek, Yvonne Keuls en Joost Zwagerman interviewen, foto Lex de Meester
De twee vwo 5-leerlingen ver
trekken woensdag samen met
zo'n 120 andere vwo 4 en vwo 5
leerlingen van Nehalennia om 7
uur 's ochtends naar het Con
gresgebouw in Den Haag waar
de Dag van de Literatuur wordt
gehouden. Zo vroeg, dat ze een
aanbod voor een interview op
BNN-radio hebben moeten af
slaan. „Daarvoor moesten we
dinsdagavond naar de studio in
Hilversum. Maar dan zijn we
pas heel laat terug in Middel
burg, dus we hebben het maar
niet gedaan", zegt Willemijn.
Jeroen Vliegenberg
Ruim 360 leerlingen van scholen uit
Goes, Zierikzee, Middelburg en
Vlissingen bezoeken woensdag 10
maart de Dag van de Literatuur in
het Nederlands Congrescentrum in
Den Haag, waar zo'n 6500 havisten
en vwo'ers uit heel het land worden
verwacht. Ze kunnen onder meer
een reclameposter ontwerpen, als
flitsende reporter een muurkrant of
fotoreportage maken of meedoen
aan een dichtwedstrijd. Tal van be
kende schrijvers als Boudewijn
Büch, Jules Deelder, Bart Chabot,
Ruben van Gogh, Serge van Duijn-
hoven, Manon Uphoff, Nelleke
Noordervliet, Ronald Giphart en
Renate Dorrestein geven de hele dag
interviews en lezen voor uit eigen
werk. Het programma begint om
10.15 uur en eindigt om 16.45 uur
met een 'spetterende' finale.
foto Ruben Oreel
De harp is een instrument met een lange geschiede
nis. Duizenden jaren geleden bespeelden jagers de
strakgespannen pezen van hun bogen. Daaruit ont
stond, stapje voor stapje, de harp zoals we die nu ken
nen. De dertienjarige Lianne Beekman uit Oost-Sou
burg speelt al zo'n zes jaar harp en weet heel wat over de
geschiedenis van het instrument te vertellen. „De harp
is het oudste instrument dat met twee handen bespeeld
wordt. Het tokkelinstrument is vooral bekend als in
strument dat door troubadours en barden gebruikt
werd."
Buiten de lessen om, oefent Lianne elke dag een half uur.
Op de harp die ze bespeelt zitten vierendertig snaren
van verschillende lengte. Een concertharp heeft zesen
veertig of zevenenveertig snaren en zeven pedalen.
Door op een pedaal te drukken, wordt een stang in de
zuil tot beweging gebracht. De stang zet dan een me
chanisme in werking, waardoor de snaar wordt verkort.
„De stemming wordt daardoor een halve toon ver
hoogd. Mijn harp heeft geen pedalen. Ik kan de snaar
verkorten met behulp van haakjes."
Bij het tokkelen worden alle vingers gebruikt, behalve
de pink.,Door niet met de toppen van je vingers te spe
len, maar bijvoorbeeld met de muis van je duim, kan je
een bijzonder effect bereiken."
Regelmatig treedt Lianne op. Vooral rond de kerstda
gen is er veel vraag naar de romantische klanken van de
harp. En binnenkort staat er een wedstrijd op het pro
gramma. „Ik heb samen met een vriendin, die dwars
fluit speelt, meegedaan aan een concours voor duo's."
Of ze van haar hobby ook haar beroep wil maken, weet
ze nog niet. „Er is maar weinig werk voor harpistes. Je
moet dan wel heel erg goed zijn om er werk in te vinden.
Piet Nagtegaal
Verstoppertje
Ik zit hier op mijn plekje,
al meer dan een kwartier.
Maar niemand kan me vinden,
ze zoeken me niet hier.
Ik hoor mijn vrienden lachen,
ze hebben best plezier.
Ik stop ermee, ik ga naar huis!
't Is vast al half vier.
Koewacht,
Sidney Mast 12 jaar)
snik, wreed, is dat lachen...
zeg swing, weet je wat ik me nou
steeds afvraag?
xv^wanneer die slechte tijden
nUnyC^hou eens komen,..
SjK^cT wat denk jij?Jf[Rk
.en dan die arme bowien, opgesloten
in een container door die engerd van j
een sjon aibers. doet-ie d'r voet in een
klem... hup voet eraf, life in beeld.
't is toch om je te bescheuren,
St IvV hoe verzinnen ze het!
i grinnik
Niets bijzonders vindt Jesse
het dat meisjes een gleufje
hebben; of het soms vanzelf in
hun broek doen als ze hard moe
ten lachen. Maar wanneer hij
met Rogger onder het puin en
tussen de steenhopen naar klei
ne schatten zoekt en onderweg
moet plassen, doet hij dat stie
kem in een kelder, omdat het iets
is wat zijn vriend niet mag zien.
En er is meer vreemds...
Jesse 'Ballewal-Tsji' van Harm
de Jonge speelt zich af in het
laatste jaar van de oorlog. Het
merkwaardige woord in de titel
is een zigeunervloek die rom
melt als de donder met een
zweepslag aan het einde.
Jesse beweert dat alle jongens
het woord kennen, maar Rogger
heeft er nog nooit van gehoord.
Jesse weet trouwens wel meer
dingen die niemand weet. Over
de lijntjes in je hand bijvoor
beeld. En over Marrakas vooral.
Op dat mooie oceaaneiland met
wolfspinnen, vleerhonden en
met zoveel vuurvliegjes dat de
mensen die willen roken ge
woon even hun sigaar tegen zo'n
vliegje houden, spuiten vulka
nen vuur en rook omhoog tot de
wolken er rood van worden.
En als in de zomer grote stukken
van de Marrakijn droogvallen,
lijkt de rivier toch in brand te
staan door de vulkaankorrels
die vanzelf beginnen te bran
den: „Je weet niet wat je ziet!",
zegt hij. „En die vulkaankorrels
zijn ook nog allemachtig lekker.
Ze smaken naar kaneelstokken
en noga. De meisjes van Marra
kas zijn er gek op. Maar..." Hij
steekt een waarschuwende vin
ger op. „Je kunt er alleen op sab
belen als je een sopje van spuug
in je mönd houdt. Als je een dro
ge keel krijgt ontploft de boel.
Dan knallen de kiezen door je
wangen. Het is heel erg, al die
meisjes daar met kapotte lippen
en gaten in de wangen."
Aanval
Rogger leerde J esse kennen toen
die op het Soldatenplein bezig
was de banden van een leger
truck lek te steken. Vanaf dat
moment zijn de twee jongens
onafscheidelijk. Tijdens hun
tochten tussen het puin van de
gebombardeerde Oost merkt
Rogger dat Jesse hem dingen
laat doen die hij uit zichzelf niet
zou durven. En hoe fijn het is bij
hem te zijn, hem aan te raken en
heel zachtjes over het korte haar
op zijn hoofd te strijken: „Het is
net of ik altijd op hem gewacht
heb."
Ergens halverwege Jesse 'Balle-
hlhi, ycssïca kreeg hét hart van
?grthur, de
uit de
mazzelaar
haha, zakdoeken!
wal-Tsji' gaat het in een enkel
zinnetje heel even over een ze
kere Brakker. Wie het vorige
boek van Harm de Jonge ('Tij
gers huilen niet') gelezen heeft
snapt het 'grapje'. En begrijpt
nu pas dat met de sleepbootka
pitein hetzelfde verschrikke
lijks gebeurd moet zijn als wat
de ouders van Jesse - en al die
andere mensen uit de Diepe
Oost - is overkomen. Stukje bij
beetje wordt duidelijk waarom
Jesse zulke fantastische verha
len vertelt. Over zijn vader en
moeder... over zijn plannen voor
De Grote Aanval... en over Mar
rakas natuurlijk, waar zoveel
mensen heen willen dat van elk
gezin er maar twee tegelijk naar
toe kunnen.
Jesse 'Ballewal-Tsji' (Van Goor,
27,50) is een spannend en ont
roerend boek over een bijzonde-
Illustratie door Ceseli Josephus Jitta in Jesse 'Ballewal-tsji' van Harm de Jonge.
re vriendschap tussen twee kin
deren. Het is bovendien een van
die zeldzame boeken die je
graag meteen opnieuw, weer, en
nog een keer leest. Je zult mer
ken dat dan echt goed duidelijk
wordt hoe zorgvuldig Harm de
Jonge de - uiteindelijk tragische
- geschiedenis opgeschreven
heeft. En hoe alles op het einde
wonderwel in elkaar past.
Zelfs op vragen waar je eerst
niet eens weet van had krijg je
dan antwoord. Want wie was
Jesse?... Toch misschien Jes
sie?...
Jan Smeekens
