Busrit over grens is een gruwel
Het is Gilles die tekeer gaat
PZC
L-r. 171'
Vlaams plan voor schoonmaak Schelde
Greenpeace eist
intrekken van
vergunning Covra
Knuppelaar blijkt
op zitting charmant
Gemengde gevoelens
over afdwingen van
thuiszorg via rechter
zeeland
23
ZWN werkt aan oplossing
Syndroom van La Tourette veroorzaakt levenslange onrust
vrijdag 19 februari 1999
door Helen Stevens
TERNEUZEN - Wonen in Bel
gië en werken in Nederland of
andersom hoeft niet noodzake
lijk een probleem te zijn. Deze
waarheid als een koe geldt voor
alle trotse bezitters van een rij
bewijs. Busgebruikers in Hol
land en Belgenland denken
daar ongetwijfeld anders over.
Vroeg uit de veren en laat thuis,
geklungel met twee verschil
lende soorten bankbiljetten,
gebrekkige aansluitingen en
lange wachttijden. Het relaas
van een gruwelrit Erlvelde-
Terneuzen. Een verbouwereer
de Belgische reizigster getuigt.
Met 'zolang er bussen rijden,
kom ik er wel' als uitgangspunt
begeeft de Vlaamse zich moe
dig op pad. Alle waarschuwin
gen negerend, die ze bij telefo
nische raadplegingen te horen
kreeg van de Vlaamse ver
voersmaatschappij De Lijn.
Vakspecialisten waarschuw
den de Belgische dat ze een wa
re lijdensweg tegemoet zou
gaan. Rechtstreekse bussen
naar Holland rijden er immers
niet.
Maar waar een wil is, is een
weg, dus stapte ze vol vertrou
wen op de lijnbus met Zelzate
als eindpunt. Vertrokken in
Eddy Wally's woonplaats Ert-
velde op een ochtendlijk uur,
arriveert ze na een kronkelige
rit door allerlei boerengehuch
ten in Zelzate. Een verlaten
plein wacht. Nergens een bus te
bespeuren.
Na een veertigtal inspannende
minuten ochtendgymnastiek,
als remedie tegen de bittere
kou en bijtende wind, nog
steeds geen knalgeel vervoers
middel in zicht. Wanneer de
bus na lang gedraal toch het
plein opdraait, heerst - onte
recht - opluchting.
Want bij het overstappen van
een Belgische naar Nederland
se bus, wisselen niet alleen het
vervoersbewijs, de munteen
heid en de infrastructuur, maar
ook het vakjargon. De op de
bus verkrijgbare Vlaamse rit-
tenkaarten worden plots strip
penkaarten. Losse tickets wor
den hier peperduur betaald. De
chipknip is allesbehalve het
equivalent van de Belgische
Proton. Graag contant betalen.
Dit alles voor de geringe som
van 20,50 gulden, service inbe
grepen.
De gemiddelde wachttijd voor
overstappers bedraagt niet
meer dan dertig minuten. Maar
grensoverschrijdend busver
voer betekent minimaal 120
minuten wachten, om daaren
boven niet eens op de gewenste
bestemming te raken. De hoop
die ze vanochtend nog koester
de, is in wanhoop omgeslagen.
Haar gemoedstoestand zakt
diep onder nul. Hoe keert ze
vanavond terug naar haar va
derland?
Belemmering
De problemen bestaan al lan
ger dan vandaag. Daarom is
het idee geopperd om een Ne
derlands-Belgische snelbus op
gezette tijden door de aangren
zende steden en landschappen
te zenden. Zeeuws-Vlamingen
en Vlamingen zijn niet alleen
Europese burgers, buren en
taalgenoten, nu ook zielsver
wanten. Langs beide kanten
van de grenslinie ontstaat im
mers een groeiende behoefte
aan degelijk en regelmatig
openbaar vervoer.
Opengestelde grenzen vormen,
in tegenstelling tot wat vaak
wordt vermoed, nog steeds een
immense belemmering voor
een vlot woon-werkverkeer,
gezellig weekendgekuier en
Het eindstation in België: Zelzate. Pas 11a eindeloos wachten verschijnt de eerste Nederlandse bus.
medische hulpverlening. Voor
standers van de sneldienst
Goes-Gent opperen dat deze
malaise zo niet langer kan.
De snelbussen tussen Hulst en
Antwerpen en van Sluis naar
Brugge bewijzen dat grens
overschrijdend bustra nsport
ook anders kan. In een mum
van tijd staan reizigers op het
andere grondgebied, waar
naar hartelust geshopt, gestu
deerd en gewerkt kan worden.
Het toonbeeld van integratie
tussen Noord en Zuid.
foto Charles Strijd
ZWN-directeur H. Bouma kent de problemen
die de busverbinding tussen Nederland en
België geeft. Maar er wordt gewerkt aan een
oplossing, zegt hij.
„Tegen de eeuwwisseling zou een haalbaar
traject tussen beide landsdelen uitgestippeld
moeten zijn. Een marktonderzoek waarbij de
behoeften van de burgers gepeild worden, is
in volle gang."
Als de sneldienst er komt, vallen de inwoners
van Sas van Gent en Axel waarschijnlijk bui
ten de boot. Het plaatsen van stopplaatsen
daar betekent een financiële aderlating voor
de vervoersmaatschappij, stelt Bouma. „En
een bustraject met haltes in beide gemeenten
is enorm tijdrovend." De bus kan dan de
concurrentie met de auto niet meer aan. „In
samenspraak met De Lijn worden alle moge
lijke alternatieven zorgvuldig gewikt en ge
wogen."
door Wout Bareman
ANTWERPEN - De Admini
stratie Waterwegen en Zeewe
zen in Vlaanderen pakt de ko
mende maanden het probleem
van het zwerfvuil op de Boven
schelde aan. Ook onderzoekt de
afdeling Zeeschelde of vervuild
Scheldeslib uit de Zeeschelde en
de haven van Antwerpen kan
worden verwerkt met klei om
het op die manier een nuttige
bestemming te geven.
De komende twintig jaar moet
ongeveer elf miljoen ton droog
slib uit de Zeeschelde en de ha
ven worden geborgen. Er wordt
onderzoek verricht naar drie
stortlocaties: in Steendoip,
Kruibeke en een gebied tussen
Verrebroek en Kallo. Tegen de
slibdepots is in alle gevallen
echter protest gerezen. Daarom
heeft de Vlaamse regeling op
dracht gegeven om alternatieve
verwerkingsmethoden te laten
onderzoeken. Een mogelijkheid
is het vermengen van klei en
Scheldeslib tot kleikorrels, die
in de bouw kunnen worden ge
bruikt, onder meer in beton.
In 1996 is met die methode al
door de deskundigen van het
Vlaams Gewest met succes ge-
experimenteerd. Gaat de
Vlaamse regering akkoord, dan
zou nog dit jaar bij een gespeci
aliseerde firma in Kruibeke
kunnen worden proefgedraaid.
De schoonmaakoperaties, zoals
die nu door het Vlaams Gewest
worden voorbereid, passen in
het internationale actiepro
gramma dat is opgesteld door
Frankrijk, Wallonië, het gewest
Brussel, Vlaanderen en Neder
land. In december vorig jaar ga
ven de betrokken ministers het
startsein voor het ecologisch
herstel. Sindsdien wordt de
Schelde permanent bemon
sterd: op dertien vaste meetpun
ten wordt de water- en lucht
kwaliteit dertien maal per jaar
gemeten. Bovendien wordt nu
gewerkt met een waarschu-
wings- en alarmeringssysteem.
Diensthoofd ir. E. VanDenEede
van de afdeling Bovenschelde
stelt vast dat de De Schelde en
de beken die erin uitmonden
steeds vaker worden gebruikt
als vuilnisbak. Een uitgebreide
aanpak vindt hij noodzakelijk.
In maart hoopt hij het bestek op
tafel te hebben. Daarna begint
het werk zo snel mogelijk.
door Selma Osman
VLISSINGEN - Greenpeace wil
dat de vergunning van de Covra
om in Borssele splijtstofstaven
uit Petten op te slaan, zo snel
mogelijk wordt ingetrokken.
Daartoe heeft de milieuorgani
satie donderdag een verzoek in
gediend bij de Raad van State.
Volgens Greenpeace blijkt uit
nieuwe gegevens dat de omstre
den opslag van het hoogradio-
actief afval helemaal niet zo
dringend is.
Onlangs meldde de Europese
Commissie, officieel eigenaar
van de reactor in Petten, dat
Petten tot eind 1999 de tijd heeft
om een oplossing te vinden voor
het hoogradioactief afval. Vol
gens de Europese Commissie is
opslag in het land van herkomst,
de Verenigde Staten, een optie.
Hiervoor zou Petten moeten
overschakelen op een andere,
minder gevaarlijke, uranium-
brandstof. Deze mogelijkheid
wordt nu onderzocht.
Eerder was gesteld dat in Petten
helemaal geen gelegenheid
meer bestond gebruikte splijt
stofelementen op te slaan. Het
spoedeisende belang van de op
slag woog eind vorig jaar mee
bij de beslissing van de Raad
van State.
De milieuorganisatie is fel tegen
de opslag van hoogradioactief
afval in Borssele. De loods
waarin de splijtstofstaven uit
Petten moeten worden onderge
bracht, is slechts geschikt voor
laag- en middelradioactief af
val. Het gebouw biedt geen be
scherming tegen rampen zoals
overstromingen. Ook ontbreken
de faciliteiten om een lek in de
containers, waarin het afval
wordt opgeslagen, te dichten,
meldt Greenpeace.
Ook de provincie Zeeland pro
beert een stokje te steken voor
de tijdelijke opslag van het
hoogradioactief afval in Bors
sele. Gedeputeerde Staten
stuurden vorige week een
brandbrief naar den Haag om de
regering en de Tweede Kamer
op andere gedachten te brengen.
door Aector Dooms
MIDDELBURG - Het gedrag
van een 27-jarige man uit Kou-
dekerke viel niet te rijmen met
zijn barbaars optreden. Zelfs
officier van justitie J. Valente
raakte donderdag op de zitting
van de meervoudige kamer in
Middelburg onder de indruk
van de verdachte. „Zijn hou
ding is hier perfect."
Ook de reclassering was een en
al lof over hem. Toch was de
Koudekerkenaar op die ene dag,
6 december '97 in Vlissingen,
verschrikkelijk in de fout ge
gaan door twee mensen hard
handig met een honkbalknup
pel te bewerken. Een vrouw liep
daarbij een armbreuk en ver
wondingen (zes hechtingen) aan
haar hoofd op. Het mannelijke
slachtoffer kwam er met een uit
de kom geschoten pink en
schaafwonden vanaf.
Valente achtte poging tot dood
slag van de vrouw en poging tot
zware mishandeling van de man
bewezen. De officier kwam tot
een eis van 240 uur dienstverle
ning en zes maanden voorwaar
delijk. Hij meende verder dat de
immateriële schade - in totaal
6.850 gulden - aan de slachtof
fers kon worden toegewezen.
Aan het incident was het een en
ander voorafgegaan. Hij zocht
de bewuste dag de ex-man van
zijn (gescheiden) zuster op met
de bedoeling spullen weg te ha
len. Toen hij bij de woning
kwam, wilde de ex niet meewer
ken.
Een wooi-denwisseling esca
leerde. Volgens de verdachte
had het slachtoffer hem eerst
met de honkbalknuppel gesla
gen. Toen hij de knuppel kon af
pakken, sloegen bij hem alle
stoppen door. Raadsvrouw M.
Kapteijn vroeg om een werk
straf. Haar cliënt was bereid
3000 gulden schadevergoeding
te betalen. De rechtbank doet 3
maart uitspraak.
Jubileummunt
van redders is
betaalmiddel
BRESKENS - Inwoners
van vijf Zeeuwse plaatsen
kunnen van april tot no
vember hun boodschap
pen betalen met een jubi
leummunt: De Redder.
Het betaalmiddel komt in
roulatie in alle plaatsen
met een station van de Ko
ninklijke Reddingsmaat
schappij.
De Redder is vijf gulden
waard. De munt wordt
uitgegeven ter gelegen
heid van het 175-jarig
jubileum van de Konink
lijke Nederlandse Red
dingsmaatschappij (K
NRM). Hij is genoemd
naar een nieuw type red
dingsboot dat in april een
vast onderkomen krijgt in
de haven van Maduro-
dam.
Van april tot en met 11 no
vember (de dag dat de red
dingsmaatschappij werd
opgericht) is de munt een
wettig betaalmiddel in
plaatsen waar een
KNRM-station aanwezig
is. In Zeeland zijn dat
Breskens, Cadzand, Burg-
sluis, West-Kapelle en
Veere. De geldstukken
zijn in te wisselen bij de
plaatselijke winkeliers en
worden verspreid via de
Rabobanken in de regio.
In Breskens en Cadzand
wordt op 29 april de eerste
Redder gepresenteerd.
Het betaalmiddel wordt
die dag uitgereikt aan een
bekende inwoner van
Breskens.
De KNRM hoopt dat ver
zamelaars en toeristen de
munten liever op zak hou
den en niet inleveren. Dat
levert de reddingsmaat
schappij geld op. De winst
is bestemd voor de aan
koop van nieuwe overle-
vingspakken voor de
bemanning van de 55 red
dingsboten in Nederland.
De nieuwe pakken zijn
comfox-tabeler dan de hui
dige. Ze houden het li
chaam langer warm en
zijn beter zichtbaar.
OUD-GASTEL
Teckelmiddag - De Nederlandse
Teckelclub, regio Noord-Bra
bant en Zeeland, houdt morgen,
Saterdag, een bijeenkomst in 't
.Veerhuis in Oud-Gastel. Een
jachtopziener vertelt hoe de tec
kels kunnen worden ingezet om
aangebeden wild op te sporen.
door Arjan van Westen
VLISSINGEN - Een inwoner
van Zeeuws-Vlaanderen wil via
de rechter thuiszorg afdwingen
bij de zorgverzekeraar. Verze
keraars worden steeds vaker
verantwoordelijk gesteld voor
de wachtlijsten in de thuiszorg.
Elders in het land hebben pa
tiëntenorganisaties reeds verze
keraars gesommeerd om met
geld over de brug te komen.
Thuiszorg Walcheren, die geen
wachtlijst meer heeft, vreest dat
op deze wijze juist de onwillige
thuiszorginstellingen extra ge
financierd worden.
De patiëntenorganisaties heb
ben een gegronde reden om het
recht op thuiszorg op te eisen.
Het verzekeringsrecht maakt de
kans van slagen groot. Een kort
geding dat patiënten uit Drente
en Twente tegen de staat hadden
aangespannen om onmiddellijk
hulp af te dwingen, leidde ertoe
dat niet de staat maar de zorg
verzekeraars direct aansprake
lijk werden gesteld. De zorg
kantoren, die verbonden zijn
aan de verzekeraars, financie
ren namelijk de thuiszorg.
Lukt het de patiëntenorganisa
ties niet om financiële middelen
los te peuteren, dan starten ze
juridische procedures.
Oneerlijk
L. Phernambucq, directeur van
de Thuiszorg Walcheren, heeft
er gemengde gevoelens over.
Dankzij een ingrijpende reorga
nisatie heeft de instelling geen
wachtlijsten. Om dat te berei
ken moest de Wafcherse thuis
zorg efficiënter gaan werken.
Phernambucq vindt het oneer
lijk dat instellingen die dit heb
ben nagelaten nu door de inzet
van patiëntenplatforms en
rechterlijke uitspraken extra
steun krijgen uit de zorgkanto
ren. Hij zegt zich wel te realise
ren dat er thuiszorginstellingen
zijn die buiten hun schuld om
wachtlijsten hebben. Deson
danks is hij van mening dat de
patiëntenorganisaties, zoals het
Zeeuwse Klaverblad, meer
moeten pleiten voor een objec
tieve verdeling van geld, op ba
sis van het aantal 65-plussers in
een regio. ..De benodigde papie
ren en informatie kunnen ze bij
mij krijgen."
A Schelfhout, directeur van
Thuiszorg Zeeuws-Vlaanderen,
kijkt er iets anders tegenaan. In
Zeeuws-Vlaanderen is nog
steeds een fikse wachtlijst. „Vo
rige week meldde zich iemand
die met juridische stappen de
wachtlijsten wilde omzeilen. Ik
heb hem geadviseerd dat maar
te doen." Het heeft zeker zijn
sympathie, maar Schelfhout
waarschuwt voor een te snelle
gang naar de rechtbank. „De
weg is lang en je kunt je afvra
gen of de extra hulp bij de
spoedeisende gevallen terecht
komt."
Momenteel worden alle thuis
zorginstellingen in Nederland
doorgelicht. Het is in dit opzicht
dat Schelfhout de onvrede van
zijn Walcherse collega wel kan
begrijpen. „Als bij deze onder
zoeken blijkt dat een organisa
tie niet efficiënt functioneert,
dan moet dat inderdaad niet
worden beloond."
I. Dekker, directeur zorg van
Thuiszorg Oosterschelde,
neemt het rustig op. „Er zijn
hier nog wel wachtlijsten, maar
ik kan me niet voorstellen dat ze
zo hardnekkig zijn dat mensen
naar de rechter stappen." Ook
zij vindt dat er een beter mecha
nisme moet worden ontwikkeld
voor verdeling van de gelden.
Maar of patiëntenorganisaties
daarvoor moeten opkomen, laat
Dekker in het midden.
Stichting Het Klaverblad Zee
land zegt nog geen cliënten tt
hebben gehoord die juridische
stappen willen ondernemen.
Een standpunt om de zorgver
zekeraars te sommeren geld
voor de thuiszorg te geven, heeft
Het Klaverblad daarom nog
niet ingenomen.
Na 2015 kans
op files bij Hulst
DEN HAAG - Zeeland blijft be
gin volgende eeuw zo goed als
filevrij. In 2015 bestaat er alleen
een verhoogde kans op files op
de weg tussen de Belgische
grens en Hulst.
Dat blijkt uit berekeningen van
het ministerie van Verkeer en
Waterstaat, die zijn opgenomen
in de Perspectievennota Ver
keer en Vervoer. Minister T. Ne
telenbos presenteerde donder
dag dit discussiestuk, waarin zij
voorstelt het rijden in de auto
duurder te maken en het auto
bezit goedkoper.
In de berekeningen is dat plan
meegenomen, evenals de ge
plande aanleg van nieuwe
wegen tot 2010, zoals de Dam-
menroute op Walcheren met een
tunnel bij Middelburg.
door Arjan van Westen
ELLEWOUTSDIJK - Vreemde
wilde bewegingen met het
hoofd maken, opvallende tics
hebben of ineens om niets grof
taalgebruik hanteren: Gilles de
la Tourette luidt de naam van
deze tamelijk onbekende neuro
logische ziekte. Het lichaam
niet kunnen beheersen, dat ver
oorzaakt een levenslange on
rust. Het syndroom gaat
gepaard met psychische aan
doeningen als hyperactiviteit,
driftbuien, somberheid en
angst.
De 9-jarige Ricardo van Zuid-
land uit Middelburg en de 26-
jarige Monique Geldhof uit El
lewoutsdijk hebben deze ziekte.
Monique: „Ik had om niks ruzie
met Kees, m'n man. Maar hij
wist op zo'n moment, het is Mo
nique niet, maar Gilles, die te
gen me te keer gaat."
Langzaam krijgt de ziekte meer
bekendheid, zegt Hannie van
Zuidland, moeder van Ricardo.
Samen met Monique zit ze in de
Zeeuwse regiocontactgroep
Gilles de la Tourette. waar
'Touretters' en ouders eikaars
ervaringen delen.
Onbegrip
Grootheden als Napoleon en
Mozart hadden volgens de Mid
delburgse moeder al deze erfe
lijke aandoening. Onderzoek en
behandeling van Gilles de la
Tourette is echter van recente
datum. Hoewel ze de ziekte al
langer heeft, weet Monique het
pas sinds begin jaren negentig.
Een muur van onbegrip vond ze
op haar weg. „Na een tv-pro-
gramma over 'Gilles' vertelde ik
de dokter dat ik dit syndroom
had. Gilles de la Tourette? Hij
had er niet van gehoord."
Touretters hebben het niet ge
makkelijk. Er is veel onbegrip,
vertelt Monique. Toch moet ze
haar verhaal regelmatig onder
breken. Haar hoofd slingert dan
heen en weer. De ziekte is voor
de buitenwereld goed zichtbaar.
Sommige patiënten proberen
uit schaamte de symptomen te
onderdrukken. Hannie: ,.Ik
merk dat aan Ricardo, als hij er
gens geweest is, waar veel men
sen waren. Thuis is hij dan niet
te genieten. Enorm druk en hu
meurig kan hij dan zijn." Veel
tics zijn dan ook een vorm van
ontlading, die er pas uitkomen
als de spanning voorbij is.
De ongecontroleerde motorieke
tics zijn soms gevaarlijk. Moni
que: Een half jaar geleden
Ricardo van Zuidland en Monique Geldhof: „Er is veel onbegrip." foto Lex de Meester
kreeg ik ineens een andere tic.
Eerst was ik een echte jaknik
ker, maar nu zwaai ik van links
naar rechts, dan stoot je nogal
eens je hoofd."
Medicijnen
Met nieuwe medicijnen kunnen
gelukkig veel tics worden ge
remd. Monique en Ricardo wor
den intensief behandeld door
een neuroloog van het Goese
Oosterscheldeziekenhuis.
Dankzij de medicijnen en de be
handeling van dokter F. Visser
zijn ze er op vooruit gegaan. Mo
nique: „Het gillen en wilde bij
ten op mijn lip zijn voorbij."
Ondanks de verbeterde behan
deling is Gilles nog niet hele
maal te genezen. Zolang er tics
blijven is de acceptatie van de
buitenwereld van belang.
„Want Tom-etters zijn net zo
normaal als anderen", zegt
Hannie. In de lucht maakt ze de
denkbeeldige haakjes bij het
woord normaal.
Schaamte veroorzaakt door het
onbegi-ip zorgt ervoor dat Tour
etters snel in een sociaal isole
ment terecht komen. Monique
heeft daarom een belangrijke
stap gezet. „Mensen er op wij
zen wat ik heb. Me niet opslui
ten." Hannie knikt instemmend.
Sinds Monique zelf kinderen
heeft, wil ze zich voortdurend
bewijzen. „Zo van 'kijk ik ben
een normale mama'." Dat heeft
iets dwangmatigs, maar het il
lustreert haar onrust en twijfels.
Loopt ze met de kinderen door
Ellewoutsdijk, moet alles pico
bello in orde zijn. Geen vlekje
mag er op de kleding van de ko
ters zitten. Het is onzin, dat weet
ze, maar toch blijft ze bang voor
een oordeel in de trant van: 'die
kinderen zien er niet uit en de
moeder loopt maar gek te
schudden'
In het kleine Ellewoutsdijk
zocht Monique naar aandacht
en erkenning. „Ik ging op een
heel opdringerige manier
vriendschappen aan. Achteraf
vind ik het dan ook heel logisch
dat het fout ging, Nu heb ik een
vriendin en die zegt waar het op
staat. Precies wat ik nodig
heb.."
Ivo Niehe bracht Gilles de la
Tourette in zijn Tv-show onder
de aandacht van het grote pu
bliekIn een Hilversumse studio
sprak de Tros-ster met een man
die voortdurend aan het schel
den wasHet was goed voor Nie-
hes kijkcijfers en de naambe
kendheid van de ziekte, minder
geslaagd is dat nu iedereen
denkt dat Gilles de la Tourette
alleen ongecontroleerd vloeken
is. Zowel Monique als Ricardo
hebben geen last meer van dat
onverwachte schelden. Maar
dat betekent niet dat hun ziekte
ten einde is.
Engelengeduld
Monique heeft veel steun gehad
van haar man en familieleden.
Zij hebben haar uit het sociaal
isolement gehaald. Haar Kees
heeft een engelengeduld. Voelt
zich nooit aangevallen.
Hannie tracht deze toewijding
aan Ricardo te geven. Omdat het
nog een kind is, moet ze zich
voortdurend afvragen wat de
ooi-zaak van zijn gedrag is. Een
grens trekken: dit is de ziekte,
dat is het kind. „Het is voortdu
rend op je tenen lopen."
Vol lof is ze over de Wilgenhof,
de Middelburgse basisschool
waar Ricardo heen gaat. Dank
zij het docentenkorps, heeft hij
net als de anderen vrienden ge
maakt. Uitgelachen wordt hij
met. Moeder heeft daar ook aan
bijgedragen. „In een artikel in
de schoolkrant heb ik uitgelegd
wat het betekent om met Gilles
te leven."
Sinds 1997 is er regiocontact in
Zeeland. Hard nodig was dat.
vinden beide vrouwen. Einde
lijk hoefden ze niet meer in de
anonimiteit te leven.
Monique: „Als ik naar een feest
je ga, moet ik uitleggen wat er
aan de hand is, bij onze bijeen
komsten voel ik me volledig op
me gemak." Monique is bevrijd
van een volstrekt onterecht
schuldgevoel.
Stichting Gilles de la Tourette
010-5013043.
Contactgroep voor provincie
Zeeland: A Roovers: 0113-
223888
