Moens in high-tech ligfietszaak
Ybu've
Mail
PZC
Jazz totaal niet ouderwets
Harp- en klarinetduo's
winnen muziekprijzen
Gotffe
Lichtland Verlichting
10 jaar in Middelburg
t&iBürt
1900-2000
Opstand tegen
die verfoeide
reisbelasting
O
Ha
Goese debuteert met
dichtbundel over
leven en ouderschap
zeeland
14
Ontwerper vindt ideale locatie voor verkoop en proefritjes op Arnestein
in detail
ondernemend zeeland
Anco fleurt
verbouwd
pand in Sas
op met kunst
CD
CD
CD
kunst cultuur
m
zaterdag 13 februari 1999
door Selma Osman
MIDDELBURG - Ligfietsen-
bouwer Bram Moens opent
vandaag, zaterdag, zijn be
drijfspand aan de Nieuwe Kle-
verskerkseweg 23 in Middel
burg. Moens keert na tien jaar
het centrum van Middelburg
de rug toe, om plaats te nemen
in een futuristisch gebouw op
industrieterrein Arnestein II.
De oude assemblageplaats aan
de Brakstraat en de werkplaats
in een pakhuis niet ver daar
vandaan waren te krap gewor
den voor de huidige activitei
ten van Moens. Bovendien was
die locatie - nauwe straatjes,
druk stadsverkeer - niet ideaal
voor het maken van een proef
rit.
*Bakkerij de Visser in Oostka-
pelle staat tot en met dinsdag
23 februari in het teken van de
Oostenrijkse weken. Zo is de
winkel omgedoopt tot een win
tersportoord met sneeuw en
ski's. Op de schappen liggen
onder meer Alpen- en jodel-
broodjes, apfelstrudel. keizer-
broodjes en Oostenrijkse crois
sants. En de klanten worden
bediend door personeel in Oos
tenrijkse dracht De Visser
hoopt dat deze winterse weken
net zo'n succes worden als de
eerder gehouden Amerikaanse
weken.
*Op de stations in Middelburg,
Goes en Vlissingen kan weer
gewoon worden gebeld met
muntgeld. De telefooncellen
zijn hier vervangen door Tel
fort telefooncellen. Naar ver
wachting zullen eind april alle
770 telefooncellen op de per
rons en in de hallen van de 250
Nederlandse stations zijn ver
vangen. Hiermee doorbreekt
Telfort, een joint-venture tus
sen BT en de NS, het laatste
monopolie op de Nederlandse
telecomminicatiemarkt.
M.W. Koole van OAZ Advies
in Goes is geslaagd voor de as
sessment training door SGS.
Hij is daarmee bevoegd om
kwaliteitszorgsystemen te cer
tificeren.
„Hier kunnen ze meteen de
polder in en slingeren zoveel
alsze willen", verldaart Moens.
„Er is hier minder schroom om
aan een proefrit te beginnen."
De nieuwbouw van M5 Ligfiet
sen en Handbikes oogt high
tech. Het is een eigen ontwerp
van Moens en zijn neef Rai-
mond de Hullu uit Terneuzen.
Deze laatste is pas afgestu
deerd als stedenbouwkundige.
Ook een groot deel van de bouw
is in eigen beheer uitgevoerd.
Veellicht en ruimte kenmerken
het energiezuinige gebouw,
waarin - in het hoogste punt -
het kantoor van Moens
'zweeft'. Niet een spant in het
pand is hetzelfde. Het hoogste
punt, aan de voorzijde, is zeven
meter hoog, het laagste aan de
achterzijde drieënhalve meter.
Metalen dozen
Aanvankelijk walde Moens de
noord- en oostkant optrekken
uit aarden wallen en het pand
voorzien van eep vegetatiedak.
Maar dat idee bleek te kost
baar. „Als je een gebouvt- ont
werpt, moet je daar je best voor
doen", meent Moens. „Die me
talen dozen die je overal op be
drijventerreinen ziet verrijzen,
hebben een uitstraling van
nul-komma-nul. Als je dit
soort fietsen ontwerpt en je
ontwerpt een gebouw, dan
moet dat in overeenstemming
zijn met elkaar. Een mooie fiets
in een lelijk gebouw, dat past
niet."
Moens' klandizie strekt tot in
Singapore. De ligfiets kent
geen snelle, maar een geleide
lijke groei. „Gelukkig wel",
zegt Moens. „Want op een
hausse zoals bij de surfplank
en de ATB-fiets zit ik echt niet
te wachten. Die producten zijn
daarna weer uit de gratie ge
raakt."
Sinds een ligfiets van Moens in
1997 werd uitgeroepen tot
Fiets van het Jaar en niet lang
daarna door de firma Speedli-
ner in serieproductie is geno-
men, constateert de Middel
burger wel een flinke opleving.
In de nieuwe showroom heeft
hij slechts vijftien verschillen
de modellen neergezet. „Het is
een vrij nieuw product, dat
moet je van alle kanten goed
kunnen bekijken", vindt
Moens. Ook de fiets waarop hij
in 1994 het werelduurrecord
ligfietsen (77,1 kilometer per
Bram Moens toont een van de vijftien modellen uit zijn nieuw e showroom.
foto Ruben Oreel
door Selma Osman
MIDDELBURG - Lichtland
Verlichting in Middelburg
viert deze maand het tienjarig
bestaan. Bij het tweede lus
trum kan het echtpaar Poort
vliet terugkijken op tien
geslaagde jaren waarin de
tweemanszaak uitgroeide tot
een bedrijf met zes medew er
kers, een showroom van 450
vierkante meter én een eigen
Internetsite.
In de wónkei aan de Geere Pas
sage verkopen de Poortvliets
moderne en klassieke verlich
ting. Daarnaast richt Licht
land zich op de markt van
kleine projecten, zoals vakan
tiewoningen, instellingen, ho
reca en kantoren.
Grondlegger
Poortvliets vader is grondleg
ger van het bedrijf i^et vesti
gingen in Middelburg en Ter-
neuzen. Hij begon in 1982 -
naast zijn werk voor een groot
handel - een weekend winkel in
verlichting aan het Domburgs
Schuitvlot in Middelburg. Drie
jaar later stak Poortvliet sen ior
over naar Terneuzen. Det win
kel in Middelburg verdween en
aan de Schoollaan 7 verrees het
nieuwe Lichtland. In februari
1989 vond zoon Sico Poortvliet
- die de kneepjes van het vak
leerde in Terneuzen - het tijd
om in Middelburg zijn eigen
zaak te openen.
De Lichtland-vestigingen voe
ren een gezamenlijke huisstijl
en inkoop, maar zijn financieel
onafhankelijk van elkaar
Sinds juli vorig jaar delen zij
een Internetsite. Die staat nog
in de kinderschoenen, maar
Poortvliet is niet ontevreden
met het aantal bezoekers.
„Zo'n achthonderd per
maand." En, trots: „Wehebben
al drie transacties gehad via
Internet. Dat is niet veel, maar
een lamp via Internet verkopen
is toch een hele prestatie."
Poortvliet wil, samen met
broer Michel, die de vestiging
in Terneuzen runt, toe naar een
site waarop mensen virtueel
hun huis kunnen inrichten.
Lichtland maakt dan het licht
plan.
uur) op zijn naam zette, is te
zien. Want snel, dat zijn de fiet
sen zeker. „De langzaamste
stadszitfiets gaat wel even snel
als een racefiets."
De officiële opening van de nieuw
bouw van M5 Ligfietsen en Hand
bikes loordt vanmiddag om 14.00
uur verricht door industrieelvorm-
gever en eerste ligfietsontwerper
van Nederland Aart Roelandt
SAS VAN GENT - Reclame- en
kopieerservice Anco aan de
Tramstraat in Sas van Gent is
verbouwd en uitgebreid met
een offsetafdeling. Eigenaar W.
Ten Hoor is op het idee geko
men lokale kunstenaars de
kans te geven om hun werk te
exposeren en zo de nog kale
muren op te fleuren.
De werken kunnen ten hoogste
twee maanden worden bezich
tigd, daarna krijgen andere ar
tiesten de gelegenheid schilde
rijen op te hangen. Momenteel
exposeert de Sasse schilder
M. Allonsius.
Het was in eerste instantie de
bedoeling slechts eenmalig de
muren met schilderijen op te
sieren, maar het leek Ten Hoor
een goed idee om het plan door
te zetten. Als de klanten even
moeten wachten, kunnen ze
hun tijd besteden met het be
zichtigen van de schilderijen.
Als hun oog valt op een werk
waar ze helemaal weg van zijn,
kunnen ze het ook kopen", zegt
Ten Hoor.
De rubriek Onderne
mend Zeeland staal on
der redactie van Claudia
Sondervan. Vragen, tips
en mededelingen kunnen
schriftelijk ivorden aan
geboden aan de redactie
van de PZC, postbus 18,
4380 AA Vlissingen, of
via fax 0118-470102.
In het laatste jaar van
de twintigste eeuw
blikt de PZC van dag tot
dag terug op nieuws
feiten uit Zeeland.
13 februari 1936
doorTheo Giele
Reisbelasting was de bezoe
king die de Zeeuws-Vla
mingen in 1936 dreigt te treffen.
De regering wilde mensen die
het buitenland bezoeken laten
betalen voor elke dag die ze bui
ten de grenzen van het Konink
rijk der Nederlanden doorbren
gen: vijftig cent per dag voor de
eerste acht dagen, drie kwartjes
per dag voor de daaropvolgende
vier dagen en voor elke volgen
de dag één gulden.
Wie voor zijn genoegen in het
buitenland vertoefde, betaalde
geen 'verteringsbelasting' aan
de Nederlandse staat voor zijn
pleziertjes. En omdat zaken- en
plezierreisjes, ook al in 1936,
soms moeilijk te scheiden wa
ren, treft de belasting iedereen.
Alleen voor mensen die pal aan
de grens wonen zou de regering
een uitzondering maken.
De belastingplannen zorgen
voor grote onrust in Zeeuws-
Vlaanderen. In februari 1936
werden de koppen bijelkaar ge
stoken. Het eerst geluid kwam
van de Vereniging van Burge
meester, Secretarissen en Ont
vangers in Westelijk Zeeuwsch-
Vlaanderen. Het stak hen al dat
de regio ook de halve cent extra
benzinebelasting moest betalen
voor de versnelde aanleg van
bruggen elders in den lande.
Bruggen waarop geen tol gehe
ven zou worden, terwijl de
Zeeuws-Vlamingen om deze
bruggen te zien wel moeten be
talen om de Westerschelde over
te steken. De reisbelasting zou
de vrijheid van de mensen in dit
gewest ook in zuidelijke rich
ting aan financiële beperkingen
onderhevig maken. Het Comité
van Actie inzake Reisbelasting
werd in het leven geroepen. He
comité had twee eisen: vrijstel
ling van de reisbelasting voa
alle Zeeuws-Vlamingen én gra
tis vervoer over alle Zeeuws
stromen.
De ANWB steunt het Zeeuws
Vlaamse comité. Ook de Ko
ninklijke Nederlandse Toeris
ten Bond en uiteraard de reisbu
reaus roeren zich.
De Breskensche Courant citeer
een brief die het comité aan di
Tweede Kamer heeft gestuurd
„Alle Zeeuws-Vlamingen voe
len zich rechtgeaard Nederlan
der en willen dit gaarne blijven'
in 1918 met zijn annexatieplan
nen hebben zij hier toch wel on
omwonden uiting aan gegeveni
maar zij kunnen er toch ooi
niets aan doen, dat hun geogra
fische ligging zo is, dat zij in ve
lerlei opzicht, voornamelijk u|
een oogpunt van economie
maar ook uit hoofde van familii
en vriendschapsrelaties, m ge
vallen van nood en in veel ande
re opzichten op België zijn aas
gewezen."
In de tweede helft van 1931
werd het stil rond de reisbelas
ting. Thomasvaer en Pieternd
hadden in de Breskensche Coui
rant van 1 januari 1937 ergoedt
hoop op dat de belasting - dii
ook in het buitenland op forsi
kritiek stuitte - er niet zou ka
men:
Die reisbelasting, beste meid! 1
Die als een spook daar op kivan
dagen
Om onze vrijheid te belagen! 1
Die ons gewoonweg wou vei
hind'ren
Er uit te trekken met onze kin
d'ren
Naar het Beiersch Alpenland
Of naar het Vlaamsche Noord
zeestrand!
Jesse van Ruller ontwikkelde eigen taal
door Ernst Jan Rozendaal
TERNEUZEN - Hij zal het nooit doen, want daar
voor is hij te bescheiden, maar Jesse van Ruller
(1972) mag zich gerust de beste jonge jazzgitarist
ter wereld noemen. In 1995 won hij als eerste Eu
ropeaan in New York de prestigieuze Thelonious
Monk Award. In de jury zaten gerenommeerde
jazzgitaristen als Pat Metheny, Jim Hall, John
Scofield, Pat Martino en Mark Whitfield. Ze sta
ken hun enthousiasme niet onder stoelen of ban
ken. Inmiddels heeft Van Ruller twee cd's op zijn
naam, een derde is in de maak. De komende zon
dagen speelt hij met zijn kwartet in Terneuzen en
Middelburg.
.„Ais klein jongetje was ik gek op drums", vertelt
Van Ruller. „Mijn ouders draaiden thuis veel pop
muziek. Als mijn vader vroeg welk instrument ik
het mooist vond zei ik: 'Drums'. Hij had een voor
liefde voor de gitaar en langzamerhand nam ik
dat van hem over. De stap naar gitaarles was toen
klein. Mijn keuze voor de gitaar was intuïtief, ik
kan niet precies formuleren wat ik er zo mooi aan
vond. Ondertussen ben ik zo met het instrument
vergroeid dat ik het ook niet meer kan zeggen. Het
is eigenlijk nooit een keuze geweest,"
Jaloers
De scheurende solo's van popmuzikanten die Van
Ruller destijds zo bekoorden, speelt hij zelf overi
gens niet. „Als gitarist werd ik op een gegeven
moment jaloers op muzikanten die trompet of
saxofoon speelden. Ik had het idee dat zij een echt
instrument hadden waarvan het geluid niet op al
lerlei manieren vervormd hoefde te worden. Zo
wil ik ook met mijn gitaar omgaan. Ik blijf dicht
bij het instrument zelf. Ik speel op een elektrische
gitaar, maar je kunt het hout horen."
Lange tijd had Van Ruller een hekel aan jazz. Een
vooroordeel, omdat hij er nooit naar luisterde.
„Op een gegeven moment hoorde ik bij school
vrienden muziek van George Benson. Die vond ik
onvergelijkbaar mooi. Het waren zulke waanzin
nige harmonieën. Zo kwam ik op het spoor van de
fusion. Harmonieën en melodieën, dat zijn nog
Jesse van Ruller: „Ik wilde het geheim achter de
harmonieën ontdekken." foto Joris-Jan Bos
steeds de dingen die mij in muziek het meest aan
spreken. Ik had het idee dat het geheim was hoe je
zo kon spelen. Dat geheim wilde ik ontdekken."
„Ik ging harmonieën bestuderen, verdiepte me in
fusion en jazzrock en kwam bij John Scofield uit.
Die kan van die prachtige dissonanten spelen. Dat
was weer een stap verder dan Benson. Door ge
woon de weg te volgen, ben ik uiteindelijk bij de
jazzmuziek uitgekomen, want dat is toch de
grondslag van fusion. De essentie van mijn
smaak, het improviseren op harmonieën, gebeurt
heel puur in de jazzmuziek.
Eigentijds
„De muziek die ik nu speel wordt jazz genoemd,
maar het is wel nieuwe, eigentijdse muziek. Alle
muziek die ik hoor en die me aanspreekt, verwerk
ik automatisch in mijn eigen muziek. Tegenwoor
dig zijn we eraan gewend dissonanten te spelen.
Die zijn dus natuurlijker in de muziek verwerkt.
Ook de techniek om gitaar te spelen heeft zich de
afgelopen veertig jaar enorm ontwikkeld Dus
voor mij is jazz totaal geen ouderwetse muziek,
zoals veel mensen nog steeds denken. Als we stan
dards, oude composities, spelen, doen we dat heel
anders dan vroeger gebeurde. De muzikale taal
heeft zich ontwikkeld en daarbij komt dat ik mijn
eigen taal heb ontwikkeld."
Jesse van Ruller is de jongste vertegenwoordiger
van een generatie Nederlandse jazzmuzikanten -
zoals Michiel Borstlap, Benjamin Herman, Eric
Vloeimans en Fleurine - die zich kunnen meten
met de Amerikaanse toppers. Met de meesten van
hen speelt hij regelmatig samen. Op het ogenblik
werkt hij mee aan het album dat pianist Michiel
Borstlap opneemt voor het grote Amerikaanse
jazzlabel Verve.
We zijn zeker gelij k waardig aan de Amerikaanse
top stelt Van Ruller met een verrassende zei f ver
zekerdheid. „En ik durf zelfs te zeggen dat ik hier
prettiger speel dan in New York, De mentaliteit is
anders. In New York probeert iedereen zichzelf te
verkopen. Als je daar aan een sessie meedoet,
moet je je in vijf minuten profileren. Dus wordt er
heel erg op effect gespeeld. Het is spierballenmu-
ziek, waarmee overigens niet is gezegd dat het ni
veau niet vreselijk hoog is. Maar hier gaat het
allereerst om de muziek zelf. Dat vind ik toch eer
lijker. De leefomstandigheden zijn hier ook beter.
Als je in Amerika niet tot de absolute top behoort,
als je geen John Scofield of Joshua Redman heet.
speel je avond aan avond praktisch voor niks, hoe
goed je ook bent."
Tegennatuurlijk
Van Ruller heeft geen haast om in de Verenigde
Staten door te breken. „Die Thelonious Monk
Award heeft allerlei deuren voor mij geopend,
maar toen bleek dat ik niet meteen in New York
ging wonen, zijn ze snel weer dichtgegaan. Eigen
lijk kwam die prijs niet op een gunstig moment. Ik
was er te jong voor. Ik had wel genoeg talent, maar
ik had nog niet genoeg tijd gehad om uit te vinden
wat ik ermee wilde. Met zo'n prijs in je hand moet
je zelfverzekerd de wereld veroveren. Dat is voor
mij volkomen tegennatuurlijk gedrag. Ik wil in de
eerste plaats muziek maken waarbij ik me prettig
vöel. Lukt dat, dan volgt vanzelf wel het vertrou
wen dat nodig is om succesvol te zijn."
Concerten Jesse van Ruller Kwartel (Jan Menu tenor
saxofoon, Frans van Geest bas en Marlijn Vink drums),
zondag 14 februari Porgy Bess Terneuzen, 16 uur. Zon
dag 21 februari foyer Stadsschouwburg Middelburg,
15.30 uur.
door Kees Cijsouw
MIDDELBURG - Duo's met
harpen en klarinetten hebben
vrijdagavond de twee muziek
prijzen voor jonge Zeeuwse
amateurspelers gewonnen tij
dens de wedstrijdavond van de
Vereniging van Vrienden van
het Zeeuws Orkest. De jury ken
de de zusjes Joanneke en Jacori-
ne de Witte uit 's-Gravenpol der
de prijs van duizend gulden toe
in de leeftijdscategorie 12 tot 15
jaar. In de groep 16 tot 20 jaar
was er eenzelfde prijs voor de
Muziek met dans
in Middelburg
MIDDELBURG - De theater-
muziekvoorstelling Quelli Che
Restano van componist Jan van
de Putte is vanavond (zaterdag)
te zien en te horen in de Klove
niersdoelen in Middelburg.
Terwijl het Ives Ensemble mu
ziek speelt, is op een projectie
scherm te zien hoe camera
vrouw Liesbeth Hagen elders in
het gebouw een performance
vastlegt van danseres Gabi
Sund. Het theaterconcert be
gint om 20.30 uur.
klarinettistes Andrea Slabbe-
koorn uit Kapelle en Kim de
Jonge uit Zierikzee.
De tweejaarlijkse muziekprijs-
avond werd voor de vijfde keer
georganiseerd door de Vrienden
van het Zeeuws Orkest. In de ge
heel bezette Kloveniersdoelen
in Middelburg speelden in to
taal zes - door de voorrondes ge
komen - duo's; drie in elke leef
tijdsgroep. De beide harpistes
leverden volgens de jury onder
voorzitterschap van N. Bollen
fraaie prestaties en goed samen
spel in de canon van Pachelbel
en duo's van O'Carolan en Trim
ble. In de oudere categorie werd
het spel van Andrea Slabbe-
koorn en Kim de Jonge in een
klassiek en een jazzy duo het
hoogst gewaardeerd.
De prijzen, beschikbaar gesteld
door Koninklijke Schelde
Groep, werden uitgereikt door
T. van de Poel van KSG.
(Advertentie)
U-V
mi
VERRAS JE GELIEFDE OP
VALENTIJNSDAG MET
Voor info en reserveringen raadpleeg uw WCT
plaatselijke bioscoopagenda. W
01 bel: BelBios 0900*9363,snelcode 05*3352. pscpm)
door Denise de Boe
GOES - Haar eerste gedicht
maakte Jolanda Slager (33) uit
Goes op 19-jarige leeftijd 'om
dingen van me af te schrijven'.
Ze liet ze aan niemand lezen,
zelfs haar echtgenoot kreeg er
bijna nooit een te zien. Totdat ze
er vorig jaar voorzichtig mee
naar buiten kwam en alles in een
stroomversnelling raakte, met
als resultaat haar debuut Teke
ningen in tekst.
Tekeningen in tekst is een weer
slag van Slagers zoektocht door
het leven. De gedichtenbundel
bestaat uit twee delen: Gaande
wegover haar vragen rondom
leven en identiteit, en Ontvan
gen, over het ouderschap. Sla
ger: „Ik vind het leuk om allerlei
gedachtengangen onder woor
den te brengen, dingen waar
mee ik bezig ben. Met gedichten
kun j e de gedachten afronden en
blijven ze niet meer zweven."
„Iets wat mij bezig heeft gehou
den, is bijvoorbeeld hoe mensen
met de natuur omgaan en met
wat ze om zich heen zien. Het
lijkt zo negatief: dieren die uit
sterven, ziekten. Het lijkt een
onomkeerbaar proces naar een
einde. Maar je ziet toch overal
weer dat de natuur een nieuwe
weg zoekt. De schepping gaat
door, In een van mijn gedichten
staat: 'Het wordt voorjaar en de
boom vergeet het om groen te
worden'. Het lijkt alsof de dood
overwint. Uitbarstingen van ge
weld onder mensen of in de na
tuur ervaren mensen als een ne
gatief teken, waardoor ze zich
meer terugtrekken in hun eigen
schulp. Maar het is niet het ein
de, weet ik uit mezelf - de natuur
getuigt van leven -, dus de dood
is geen overwinnaar.
Aanspreekbaarheid
De gedichten zijn stuk voor stuk
heel persoonlijk. „Sommige
mensen vragen of ik me met de
ze publicatie niet heel erg heb
blootgegeven, maar dat gevoel
heb ik zelf niet. Ook omdat ik er
juist graag op aangesproken wil
worden. Die aanspreekbaar
heid is voor mij de meerwaar
de."
Het gedicht Zevenentwintig
jaar was ze gaat over zinloos ge
weld. De dichteres heeft het in
haar nabije omgeving meege
maakt. In juni '95 voer Mirjam,
een vriendin van Slager, tijdens
een boottocht door de Amster
damse grachten over een dobber
heen, wat de woede van de eige-
Jolanda Slager: „Mijn gedich
ten zijn herkenbaar voor men
sen van alle leeftijden."
naar wekte. Slager: „Hij heelt
iemand anders opgefokt. Die is
in de auto gestapt en heeft een
paar bruggen verder een steen
naar beneden gegooid. Als ge
volg van de klap op haar hoofdis
zij overleden." Ze schrijft: 'Hel
was alsof dat ene moment dé
wereld samentrok - geweld leek
te zegevieren - wie is het sterkst,!
wie heeft de macht?'
God
„Het heeft me erg beziggehou-j
den: hoe kon dat gebeuren';
Waar was God? Ik ging heel erg;
aan Hem twij felen. Het is een in
tensief proces geweest, maar
aan het einde waren de twijfels
weg. Het vertrouwen in Hem is
groter geworden door die zoek
tocht. Niet dat ik het begrijp.1
maar onze kennis van het leven;
is zo beperkt dat we niet alles
kunnen begrijpen."
God heeft een duidelijke plaats
in Slagers gedichten, maar de
bundel spreekt volgens haar
niet alleen mensen met een reli
gieuze achtergrond aan. „De
vragen in mijn gedichten over-!
stijgen een kerkelijk publiek
Iemand schreef me bijvoorbeeld!
dat mijn gedichten haar een 'be
haaglijk gevoel' gaven." Ze zijn!
herkenbaar voor verschillende!
leeftijdsgroepen, niet alleen;
voor moeders, benadrukt Sla
ger. „Er zijn zoveel mensen die;
bijvoorbeeld minderwaardig-j
heidsgevoelens hebben of heb-l
ben gehad. Daar hoef je geenj
moeder voor te zijn."
De gedichtenbundel Tekeningen in]
tekst door Jolanda Slager-Hoog-']
slrate is verkrijgbaar in de christe
lijke boekhandel, maar ook te be-1
stellen in de algemene boekhandel
De jonge harpistes Joanneke (r) en Jacorine de Witte uit 's Gravenpolder tijdens hun optreden. Zij won
nen één van de twee muziekprijzen. foto Lex de Meester
