Anton Buijs een bevlogen regelaar
Relativeren levensstijl Kamminga
Jan Meulmeester
koestert ambities
met de Meeuwen
sport vrijdag 22 januari 1999 bw 31
Bestuurder neemt na 46 jaar afscheid van Vlissingse sportraad
voorbeschouwing
Aanhanger Domela Nieuwenhuis heeft schaken in zijn hart gesloten
door Vincent de Rijke
YLISSINGEN - In de tweede
klasse van het zaterdagvoetbal
spelen morgen SSV'65 en Ka-
pelle tegen elkaar. Dit zijn niet
alleen de twee grootste kans
hebbers van Zeeuwse bodem op
een eventueel kampioenschap,
maar tevens is dit het duel tus
sen de huidige (Kapelle) en de
toekomstige club (SSV'65) van
oefenmeester Joost Folmer. Een
klasse lager treffen de Meeuwen
en AZVV elkaar in Zoutelande.
En in de derde klasse van het
zondagvoetbal is Middelburg-
Vlissingen niets meer dan een
degradatieduel.
De Meeuwen uit Zoutelande
kan terugkijken op een zeer
sterke reeks in de eerste helft
van dit seizoen. Op de eerste
speeldag verloor de ploeg van
trainer Jan Meulmeester nog
van GPC, maar daarna bleven
de groen-witten tien wedstrij
den op rij ongeslagen. Hierdoor
staat het team van de Meeuwen
op een respectabele afstand ten
opzichte van naaste belagers
Heinkenszand en GPC.
Jan Meulmeester is nu bezig aan
zijn derde seizoen in Zoutelan
de. Naar eigen zeggen is het niet
het laatste seizoen.Ik heb vo
rige week mijn contract nog met
een jaar verlengd. Maar dat zou
weieens het laatste jaar kunnen
zijn want het is ook niet goed om
tè lang bij een vereniging te blij
ven", zegt de 52-jarige Seroos-
kerkenaar resoluut.
Meulmeester zit al dik 25 jaar in
het trainersvak en heeft in die
tijd de nodige successen meege
maakt. „Maar de periode met
Oostkapelle in de eerste klasse
(eind jaren '70 en begin jaren
'80) was toch wel het absolute
hoogtepunt", vindt Meulmees
ter. „De eerste klasse was toen
nog het hoogste van Nederland
en we speelden tegen ploegen
als Quick Boys, Kozakken Boys
en AFC." Verder bewerkstellig
de hij met Serooskerke promo
ties naar de derde en de tweede
klasse en samen met Wim Ovaa
nam hij ook de begeleiding in de
eerste klasse voor zijn rekening.
Glorietijden
Begin jaren zeventig was Meul
meester ook al vier jaar trainer
van de Meeuwen en ook daar
maakte hij glorietijden mee.
Daaf Francke (de huidige grens
rechter van Meeuwen) maakte
ook deel uit van dit topteam. Hij
speelde in die jaren zelfs in het
zaterdag-amateurelftal van
Nederland. Meulmeester: „Op
dat moment had de Meeuwen de
beste club van Zeeland, maar
dat is daarna uit elkaar geval
len. Daar had ik laatst nog met
iemand over op het vijftigjarige
jubileum van de Meeuwen. De
laatste twintig jaar is het eigen
lijk kommer en kwel."
En om die j-oden is het maar
goed dat de Meeuwen beschik
ken over een trainer die al het
nodige heeft meegemaakt, maar
toch ambities koestert. Want
ambitieus is Meulmeester nog
altijd ondanks het feit dat hij
niet meer zo nodig een 'Zeeuwse
topclub' hoeft te trainen: „Het
liefst wil ik hogerop met de
Meeuwen. Ik heb het hoogste in
Zeeland namelijk al meege
maakt en het wereldje is hier
wel erg klein. Als ik nou in Zuid-
Holland gewoond had, was het
een ander verhaal geweest.
Daar is het aanbod van hoog-
spelende clubs veel groter.
De komende anderhalf jaar
heeft Meulmeester dus zijn za
terdagen gereserveerd voor de
Meeuwen Een begrijpelijke
keuze wanneer de selectie van
de ploeg uit Zoutelande in ogen
schouw wordt genomen. Deze
bestaat namelijk geheel uit jon
ge spelers („De oudste speler in
de selectie is zo'n 25 jaar") die
voor een groot gedeel te uit eigen
jeugd afkomstig zijn.
Ongebruikelijk
De laatste man van de Meeuwen
is hiervan misschien wel het
treffendste voorbeeld Wim-Jan
Brasser (18) straalt binnen de
lijnen een soort routine uit die
vrij ongebruikelijk is bij spelers
van die leeftijd Maar er zijn met
gemak nog zo'n vijf namen te
noemen van jongens uit die leef
tijdscategorie. Er loopt zowel
in het eerste als in het tweede
team heel wat jeugd rond", al
dus Meulmeester.
„Dat komt omdat er zo'n zes
jaar terug een jeugdplan is op
gezet door Wim Ovaa en jeugd
trainer Willy Lund levert heel
goed werk in navolging van dit
opgezette plan.
Meeuwen treedt morgen op ei
gen veld aan tegen AZVV De
ploeg uit Axel kende mede door
personele problemen een mati
ge competitiestart, maar heeft
dit aan het eind van de eerste
competitiehelft gecompenseerd
met een sterke serie overwin
ningen. Dit seizoen won Meeu
wen de uitwedstrijd tegen AZ
VV met 6-3. „Maar ze zullen nu
een stuk sterker zijn", vermoedt
Meulmeester. „Ik verwacht dat
ze nog hoog op de ladder zullen
eindigen."
Kapelle
Na de 4-1-overwinning van Ka
pelle op Kogelvangers van vorig
weekeinde staat de ploeg van
oefenmeester Joost Folmer
weer aan kop van de tweede
klasse. De enige Zeeuwse clubs
die in het kielzog weten te blij
ven van de koploper zijn SSV'65
en Terneuzense Boys. Morgen
speelt de huidige club van Fol
mer op eigen terrein tegen zijn
toekomstige club SSV'65. Maar
in dit stadium van de competitie
is dit slechts een detail voor Fol
mer: „Voor mij is dat nu niet zo
belangrijk. Ik leef naar deze
wedstrijd toe zoals iedere ande
re wedstrijd."
Middelburg
Zondag-derdeklasser Middel
burg staat op de ranglijst op Je-
ka na als laatste geposteerd.
Slechts drie punten daarboven
bevindt zich het eveneens
kwakkelende Vlissingen. Daar
waar beide verenigingen ooit de
dienst uitmaakten in het
Zeeuwse voetbal, strijden de
clubs nu tegen degradatie in de
derde klasse. De tand des tijds
en de zorgelijke situaties van
beide clubs hebben ervoor ge-
•zorgd dat Middelburg-Vlissin-
gen niet langer een extra lading
met zich meedraagt. Het is een
van de 22 wedstrijden gewor
den.
„Het is een wedstrijd binnen de
competitie", zegt Middelburg
speler Ramon Gabriëlse. „Maar
we hebben na het vorige onder
linge duel toch wel wat recht te
zetten, dat leeft binnen de
groep." Want de laatste keer dat
Middelburg Vlissingen trof voor
de competitie stond Middelburg
in de rust met 1-0 voor, waarna
Vlissingen de stand na rust om
boog tot een 4-1-overwinning.
Ter voorbereiding op de tweede
seizoenshelft, waarin degrada
tie moet worden voorkomen,
vertrok Middelburg twee weken
terug voor een weekeinde naar
Valkenswaard. „Iedereen is zich
er terdege van bewust dat het
geen vijf vóór. maar vijf óver
twaalf is. En bij diegene die dat
besef niet had, is dat onderhand
wel bijgebracht", legt Gabrielse
uit. „We weten wat we aan el
kaar hebben en we weten wat
we kunnen. We zullen de klus als
een groep moeten klaren."
door Peter van Kouteren
TERNEUZEN - Hij is schaker in hart en
nieren, politiek actief als raadslid voor
Progressief Links in de gemeenteraad
van Hontenisse en nog altijd weg van
Domela Nieuwenhuis, die zich aan het
eind van de vorige eeuw met zijn Recht
voor Allen opwierp als een spreekbuis
voor het onmondige werkvolk. Gosse
Kamminga (42) is welbespraakt, Ieraar
in het voortgezet speciaal onderwijs,
vindt zichzelf een anarchist en kan
vooral relativeren.
De schaakclub Terneuzen behoort met
de hoofdmacht sinds de invoering zo'n
beetje tot het meubilair van de derde
klasse in de landelijke competitie, maar
staat er met nog vier ronden voor de
boeg niet echt florissant voor. Terneu
zen vergaarde evenveel wedstrijdpun-
ten als de op dit niveau debuterende
schaakvereniging West-Zeeuws-
Vlaanderen en weet verder alleen het
derde team van HWP nog onder zich.
„Die staan helaas nog steeds op nul",
zegt Kamminga. „Helaas voor hen dan
hè, want wij willen ons handhaven. Als
als gevolg daarvan West-Zeeuws-
Vlaanderen en HWP zouden degrade
ren, dan is dat jammer."
Niveau
„Statistisch gezien zouden wij moeten
degraderen", lacht hij, „omdat, we er in
de laatste tien jaar twee keer een jaar
uit zijn geweest. Maar daar geloof ik
niet in. Ik ben optimist tot in de kist,
totdat blijkt dat we het niet halen. Dat
zou dan jammer zijn, want schaken op
dit niveau is natuurlijk toch heel leuk.
Je komt eens wat andere mensen tegen
dan de Zeeuwse schakers."
Schakers, geeft hij toe, hebben de naam
tot een apart slag te behoren. „Het is en
blijft een sport, waarin je met je eigen
gedachten op stap bent en op eigen
kracht bent aangewezen. Als je niet
lekker in je vel zit, dan denk je niet lek
ker en heb je dus meer tijd nodig, waar
door je in tijdnood kunt komen. Aan de
andere kant heb ik in Antwerpen eens
een schitterende partij gespeeld, nadat
mijn auto het had begeven. Als je ge
stresst bent, kun je dus ook wel eens
heel scherp spelen. Ik heb trouwens
nauwelijks last van stress, want ik kan
enorm relat iveren. Mijn werk in de klas,
als i-aadslid en privé kan ik heel erg
goed scheiden."
Frustrerend
„Ik schrijf relativeren met hoofdlet
ters". verzekert de eerste-teamspeler
van Terneuzen. „Zo is heel mijn levens
stijl. Ik ben gelukkig getrouwd, we zijn
gezond en hebben het goed. Je maakt
ervan wat ervan te maken valt. Lukt dat
niet, dan is dat jammer. IR doe mijn
werk in de gemeenteraad van Honte
nisse met volle overgave en zit in de op-
beetje op. met die baard, en kom net als
hij uit een streng gereformeerd gezin.
Maar verder houdt elke vergelijking
natuurlijk op. Wat ik doe is in vergelij
king met hem peanuts. Ik heb woensdag
wel gestaakt, maar sta bijvoorbeeld
niet zoals Domela Nieuwenhuis op de
barricaden. Maar het niet accepteren
van gezag heb ik nog steeds. Ik loop
mijn eigen koers en bepaal zelf wel wat
goed is."
Dubieuze openingen
„Ik gebruik in het schaken bijvoor
beeld tamelijk dubieuze openingen, die
niet helemaal correct zijn", weet hij.
„Dat doe ik om mijn tegenstander uit
zijn repertoire te halen, maar ook om
uit te vinden hoe lang ik door kan gaan
totdat het fout gaat. Als ik in zo'n expe
rimentele partij remise speel, dan geeft
me dat meer voldoening dan winst in
een partij volgens het boekje. Ik schaak
al heel mijn leven. Het spelletje op zich
is niet veranderd, maar dankzij de com
puter zijn mensen wel beter gaan scha
ken. Ik gebruik de computer alleen om
dingen door te rekenen, of ik geen dom
me dingen doe. Maar als fk een idee heb
en de computer geeft een andere zet
aan, dan gaat mijn idee voor."
Als teamspeler cijfert Gosse Kammin
ga zichzelf echter graag even weg.
„Dan speel ik natuurlijk minder dubi
eus, omdat dat niet netjes zou zijn te
genover mijn teamgenoten. Ik heb met
drie remises en twee nederlagen tegen
twee redelijk sterke tegenstanders na
vijf ronden in de competitie het zoet der
overwinning nog niet niogen smaken.
Daar baal ik van voor het team, maar
niet voor mezelf, Als het team wint, ter
wijl ik heb verloren, dan ben ik toch
goed gehumeurd. Ik kan trouwens toch
goed tegen mijn verlies en ben hooguit
twee minuten chagrijnig. Afreageren,
boos op mezelf: dat heb ik nog nooit ge
had. Ik moet soms wel eens oppassen
wat ik in de auto zeg, als we verloren
hebben. Niet iedereen vindt dat dan
leuk, merk ik."
Fantastische sport
„Schaken is een asociale sport. Als je
schaakt, mag je niet praten en niemand
mag iets tegen je zeggen. En toch blijf ik
het een fantastische sport vinden. De
schaakclub Terneuzen draait als ver
eniging erg goed. We spelen elke vrijdag
met dertig mensen competitie. Met jong
volk, van twaalf en dertien jaar. tot on
ze nestor Karei Cohen (73). Hij staat op
dit moment bovenaan in de clubcompe
titie Adri Paauwe doet het meeste werk
in de club. We gaan er alles aan doen om
ons te handhaven in de derde klasse. We
hebben de topdrie gehad en zijn net
over de helft van de competitie. Wij zul
len ons wel handhaven, verwacht ik.
Mocht dat niet lukken, dan proberen we
volgend jaar het verloren gegane ter
rein terug te winnen."
positie. Met twee mensen tegen elf is dat
wel eens frustrerend, maar ik zal nooit
tegen de klippen oplopen."
Dat neemt niet weg dat Kamminga zich
honderd procent voor zijn zaak zal in
zetten. „Ik ben zelfs heel erg dwars",
weet hij, „en een anarchist. Ik ben nog
altijd een idool van Ferdinand Domela
Nieuwenhuis. Mensen hebben dezelfde
rechten, ook al komen ze uit een wat
minder nest. Dat spreekt mij enorm
aan. Ik heb een foto van hem in mijn
klas hangen. Daar kijk ik regelmatig
naar. met een knipoog. Ik lijk er wel een
Rabout heeft
slechte relatie
met cross op
De Braakman
SCHOONDIJKE - Na vijf wed
strijden is Theo Rabout de be
langrijkste kandidaat om Ed
win de Leeuw op te volgen als
Zeeuws veldloopkampioen. De
West-Zeeuws-Vlaming zat in
alle crossen vooraan, maar
kwam nog niet tot een overwin
ning. Voor de Braakmancross,
die morgen op het programma
staat, hoopt Rabout opnieuw op
een plaats op het erepodium,
j; „Maar eigenlijk heb ik een beet
je een haat-liefde verhouding
met De Braakman", weet hij.
„Ik heb slechte herinneringen
aan de Braakmancross en er
nooit echt subliem gelopen. Het
parkoers is vrij vlak en je ziet el
kaar twaalf kilometerlang. Qua
techniek en tactiek kun je wei
nig voordeel halen."
j Rabout, die begin deze week
niet helemaal fit was, maakt
zich desondanks weinig zorgen.
r „Voor het klassement om het
Zeeuws kampioenschap is het
zaak om goed te blijven preste-
r ren. Ik heb vorige week heel lek-
ker kunnen trainen, maar richt
me eigenlijk vooral op de halve
marathon van Cadzand-Bad."
Om daar fit aan de start te kun-
nen komen, vertrekt Rabout in
e De Braakman met een ingepak-
te enkel. „In de kerstvakantie
heb ik wat probleempjes gehad,
maar ik heb er nu eigenlijk geen
0 last meer van. Mijn belangrijk-
ste concurrenten? Sepp Ver-
t meulen (Scheldesport). Frans
ff Roelofs (AV'56) en de Somaliër
N'geele." Verder is het zeker dat
de Zeeuws-Vlamingen Eric
- GoossenFrank Verschorre. Ed-
win de Jager (allen Schelde-
sport) van de partij zullen zijn.
Rabout: „Ik zou graag een keer
eerste worden, maar de vorm
van de dag zal beslissend zijn."
De Braakmancross voor man-
V nen begint om 15.15 uur. In to-
jaal gaan naar schatting 250 at-
leten van start.
Gosse Kamminga: een fervent aanhanger van schaken én Ferdinand Domela
Nieuwenhuis, die op een portret boven hem staat. foto Charles Strijd
Theo Rabout
door Jasper van der Bliek
Anton Buijs, terugkijkend op eenlange, bewogen tijd: „Ik denk dat ik goede beslissingen heb genomen. Nergens heb ik spijt van. Het is goed
geweest." foto Lex de Meester
sie. Dat is tot drie jaar geleden
zo geweest."
Terugdenkend aan vroeger
komt de charismatische Sou
burger met mooie anekdotes.
„Wij zijn als raad altijd een
soort stootblok tussen de ge
meente en de clubs geweest.
Maar soms moesten we ook be
middelen tussen verenigingen.
Vooral de voetbalclubs Zeeland
Sport en Vlissingen hebben re
gelmatig met elkaar in de clinch
gelegen over kleine dingetjes.
Dan moesten wij dat weer sus
sen. Vroeger was er altijd wel
spanning tussen de verenigin
gen. Ze vochten om oefenruimte
en velden."
Geld
Buijs heeft een uitgesproken
mening over de teloorgang van
de sport in Vlissingen. „Geld,
daar draait het allemaal om",
predikt hij als een dominee ach
ter de kansel. „De verenigingen
hier hebben sponsors nodig om
het hoofd boven water te hou
den. Maar dat is ontzettend las
tig, want we zitten in een
uithoek. Toch moet er iets ge
beuren, anders zal het alleen
maar erger worden. Dan ver
dwijnen de kleine clubjes."
Buijs zwijgt even, spreekt dan
opnieuw. „En dat betalen in het
amateurvoetbal is ook uiterst
verwerpelijk. Daar gaat het
voetbal van naar de sodemie
ter. Een ander probleem van de
laatste jaren is de steeds minder
wordende clubliefde. „Ik heb
het idee dat de maatschappij
minder geïnteresseerd is gewor
den", mijmert de geboren en ge
togen Souburger. „Mensen heb
ben geen hart meer voor hun
vereniging. Daardoor zijn vrij
willigers steeds moeilijker te
vinden. Dat is voor veel vereni
gingen een probleem.
Betaald voetbal
Eén moment in de Vlissingse
sportgeschiedenis is de oud-me
dewerker van scheepsbouwer
de Schelde in het bijzonder bij
gebleven. „De jaren dat Vlissin
gen betaald voetbal speelde. Ik
had er in het begin mijn beden
kingen bij, en die zijn uitgeko
men. Niet dat ik daar trots op
ben, hoor. Het was wel een span
nende tijd. Altijd gebeurde er
wel iets."
Buijs is met alleen m de sport
raad actief geweest. „Zeker
niet. Ik ben vijftien jaar voorzit
ter geweest van korfbalclub
Zuidwesters, was zelfs één van
de oprichters. Prachtige sport,
korfbal." Als voorzitter van
Zuidwesters én lid van de Vlis
singse sportraad deed Buijs
stiekem een beetje aan belan
genverstrengeling. „Je verliest
wel je haren, maar niet je stre
ken. Ik heb natuurlijk wel een
beetje gelobbyd voor Zuidwes
ters, dat is logisch." Ook nu zijn
vroegere club gefuseerd is met
de voormalige aartsrivaal Ani
mo blijft Anton Buijs verslin
gerd aan het korfbal. „Bij Fortis
kent iedereen me. Ik hoor daar
zo een beetje bij het meubilair.
De bevlogen Souburger kwam
in zijn militaire dienst voor het
eerst in aanraking met sport.
„Als soldaat in Indonesië heb ik
veel gesport. In onze vihje tijd
speelden we veel voetbal en
handbal. Eenmaal terug in Ne
derland ben ik gaan korfballen.
Vond ik veel leuker, vooral om
dat het gemengd was."
Verspreid over tafel liggen al
lerlei boekjes en documenten
van de Vlissingse sportraad en
de woningstichting, waarin
Buijs ook al actief was. Voor zijn
naam staat steevast het voor
voegsel secretaris. „Altijd werd
ik voor die functie gekozen",
vertelt de grijsaard. „Waarom,
geen idee. Als secretaris ben je
het geweten van een organisa
tie, iemand die op de achter
grond de zaakjes regelt. Blijk
baar ligt die rol me wel."
De aftredend bestuurder had
naast zijn activiteiten ook nog
een baan, bij de Schelde.
„Klopt. Maar het leek soms of ik
geen tijd meer had om te wer
ken. Bang om in een gat te val
len, is Buijs echter niet, „Ik best
genoeg te doen, hoor. Ik heb een
grote tuin, ga wat reizen. Maak
je niet druk."
Terugkijkend op een lange tur
bulente tijd heeft Buijs een
overwegend positief gevoel. „Ik
denk dat ik goede beslissingen
heb genomen", verzucht hij me
lancholisch. „Nergens heb ik
spijt van. Het is goed geweest."
OOST-SOUBURG - Zenuwach
tig friemelt hij aan een papier
tje. Kijkt ernstig. „Het gaat niet
goed met de sport in Vlissingen.
En als we niets doen, zal dat al
leen erger worden." AJs iemand
het kan weten is hij het wel. Zes
enveertig jaar was hij lid van de
Vlissingse sportraad, nu vindt
hij het welletjes. Anton Buijs
(72), het 'korfbalmannetje' uit
Souburg, stopt ermee.
Buijs praat vol passie over zijn
tijd als bestuurder in de Vlis
singse sportwereld. „Ik heb heel
wat zien gebeuren in al die jaren
dat ik in de raad zat. Mooie din
gen en slechte dingen. Ik heb
Vlissingen als grootste sport-
stad van Zeeland meegemaakt.
Moet je nu eens zien."
Als reden voor zijn vertrek
noemt de welbespraakte Sou
burger zijn leeftijd. „Als sport
raad voer je veel overleg met de
verenigingen. En de laatste ja
ren merkte ik dat de afstand tus
sen de bestuurders van de clubs
en ikzelf groter werd. De gene
ratiekloof steeds duidelijker. Ik
werd meer en meer 'zo'n oude
vent van die sportraad.' En bo
vendien is zesenveertig jaar
lang genoeg. Volgens mij heeft
nog niemand het zo lang volge
houden."
Er is nog een dingetje. „Ik kan
niet omgaan met al die moderne
apparatuur. Computers zeggen
me niets. Ik wü er niet eens mee
kunnen werken." Als hij zegt
dat hij stopt, meent hij dat ook.
„Zeer zeker. Ik ga de raad niet
als lastige oude vent voor de
voeten lopen."
Boertjes
Anton Buijs begon zijn carrière
als sportbestuurder in 1952 in
de toenmalige Souburgse sport
raad. „Daar namen vertegen
woordigers van alle sporten in
Souburg zitting in. En die regel
den dan accommodaties en
pleegden overleg met de ge
meente." In 1966 werd Oost-
Souburg opgeslokt door Vlis
singen. „Dat was wel raar. Als
Souburgse boertjes moesten wij
ineens gaan overleggen met de
grote stad. Na wat aanlooppro
bleempjes ging dat best goed.
k De sportraad werd opgesplitst
in twee onderdelen, een advies
raad en een belangencommis-
Jan Meulmeester is nog altijd ambitieus, hoewel hij niet meer zo no
dig een 'Zeeuwse topclub' hoeft te trainen: „Het liefst wil ik hogerop
met de Meeuwen." foto Dirk-Jan Gjeltema
