Lenin mag op zijn stek blijven
PZC
PZC
Contact met opvolger Mandela
was voor De Klerk vernederend
CSU-leider Stoiber
is succesvol met
populistische taal
Goede opvang werkt
bij Antillianen beter
dan ontmoediging
feiten en meningen
Oprichter Sovjet-Unie stierf 75 jaar geleden
19 januari 1949
dinsdag 19 januari 1999
door Hans Hoogendijk
Ze zijn niet meer zo talrijk als
vroeger, maar ze komen nog,
de rode anjers in de hand. Vol
devotie schuifelen ze het mau
soleum aan het Moskouse Rode
Plein binnen om onder het toe
ziend oog van bars kijkende ere
wachten een blik te werpen op
het gebalsemde lijk van Vladi
mir Iljitsj Lenin.
De Sovjet-Unie mag ten onder
zijn gegaan, de resten van haar
oprichter liggen nog altijd te
kijk in het rood manneren graf
aan het Rode Plein. En op 21 ja
nuari zullen ook zijn erfgena
men deze man, die als een god
heid werd aanbeden, hun eer
bewijzen. Het is een bijzondere
dag: 75 jaar geleden overleed
Lenin. maar hij heeft zijn ware
laatste rustplaats nooit gevon
den.
Een week na zijn overlijden in
1924 stuurde zijn weduwe Na-
dezjda Kroepskaja een brief
naar de Pravda. Daarin ver
langde ze dat de dode revolutio
nair gewoon zou worden begra
ven. Bij voorkeur naast zijn
familieleden in het toenmalige
Leningrad, het huidige Sint Pe
tersburg. „Bouw geen gedenk
plaatsen, geef geen paleizen zijn
naam, organiseer geen pompeu
ze ceremonie rond zijn begrafe
nis", schreef ze.
De Sovjetregering was plan ge
hoor te geven aan haar wensen,
maar de Russische winter kent
haar eigen regels. Het vroor
ruim 30 graden en de begrafenis
moest een paar dagen worden
uitgesteld. Honderdduizenden
trotseerden de ijzige kou om af
scheid te nemen van hun idool.
Dat maakte vooral op zijn op
volger Josef Stalin diepe in
druk. De nieuwe machthebbers
hadden het volk de godsdienst
afgenomen, de nieuwe ideologie
was nog lang niet door iedereen
omhelsd, wat lag meer voor de
hand dan een alternatieve god
te creëren? Ze besloten het li
chaam van Lenin te balsemen.
Een cultus was geboren.
Jaar in jaar uit bezochten mil
joenen mensen de steeds pom
peuzer uitgevoerde mausole
ums aan het Rode Plein.
Gedwongen of uit pure devotie;
ze kwamen, en na de bijna sa
crale rondgang werd gediscus
sieerd over de vraag'hoe is de
toestand van het lichaam'? Is
het wel echt of is het een wassen
beeld, vroegen minder gelovi
gen zich af.
Kort na de ondergang van het
Sovjetrijk in 1991 werd het
mausoleum gesloten. Later ver
boden de nieuwe machthebbers
onder aanvoering van Boris Jel-
tsin ook de communistische
partij. Ze meenden dat ze sterk
genoeg in hun schoenen ston
den. Een misrekening. De com
munisten werden na opheffing
van de Kremlin-ban weer de
grootste partij en het mausole
um heropende zijn poorten.
Maar - en dat was de verdienste
van de prille democratie - er kon
eindelijk openlijk gepraat wor
den over dit gebalsemde com
munistische relict.
Boekwerk
Professor Ilja Zbarski, die van
1934 tot 1952 voor Lenin had
gezorgd, verbrak het stilzwij
gen. Eerst in een krant en kort
geleden in een lijvig boekwerk.
In 1934 werd hij door de partij
top uitverkoren voor de eervol
le, maar levensgevaarlijke taak
voor Lenin te zorgen. „Iedereen
die er iets mee te maken had,
wist dat een kleine fout je mini
maal je baan zou kosten", zei
hij. Maar Zbarski weigerde niet.
Hij had ook een goede leermees
ter: zijn vader, die in 1924 bij de
eerste balseming was betrok
ken.
Vooral in de eerste maanden na
dat de Sovjetheersers hadden
besloten hun voorman voor het
nageslacht te behouden, over
heerste regelrechte paniek,
meldt Zbarski. Toen de expexts
er eindelijk uit waren hoe Lenin
geprepareerd moest wórden,
was er al flinke schade aange
richt. Maar wat er nu al 75 jaar
in het mausoleum ligt, is de ech
te en enige Lenin, verzekert
Zbarski keer op keer. Hardnek
kige geruchten dat van Lenin
alleen nog maar het hoofd en de
handen over zijn. of dat een
dubbelganger om zeep is ge
bracht om Lenins plaats in te
nemen, noemt hij leugens. En
om het verhaal dat Lenins oren
veel kleiner zijn geworden door
het vele afstoffen, moet hij al
leen maar lachen. „Hoewel ik
persoonlijk geen voorstander
ben van balsemen, kan ik verze
keren dat Lenin nog tientallen
jaren kan 'leven'. Het is gewoon
een uniek experiment", zei hij
eens.
Geëxperimenteerd is er ook met
het brein van deze communisti
sche leider. Zijn hersenen zijn in
31.000 plakjes gesneden, ge
fixeerd op glas en opgeslagen in
het Moskouse Herseninstituut,
Een historisch plaatje: Lenin inspecteert met zijn commandanten een militaire training' op het Rode Plein.
door Peter van Nuijsenburg
Het was een uitslag waarop
vroegere leiders van com
munistische regimes patent
hadden. Sterker nog, Lothar
Bisky, die zaterdag in Berlijn tot
voorzitter van de (post)-com-
munistische Partij van het De
mocratisch Socialisme (PDS)
werd herkozen, kon er niet aan
tippen.
Met zijn 89,18 procent moest de
PDS-leider het in deze virtuele
wedstrijd om de gunst van de
partij-aanhang afleggen tegen
Edmund Stoiber. De minister
president van Beieren mocht
met 93,4 procent, plaats nemen
op de troon die na de dood van
Franz Josef Strauss - jarenlang
de ongekroonde keizer van Bei
eren - tien jaar verweesd op de
rommelzolder had gestaan.
Stoiber is nu net als zijn bewon
derde voorganger minister-pre
sident van Beieren én voorzitter
van de CSU, de eigenzinnige
zusterpartij van de grote CDU.
En het zou iedereen verbazen
als zijn ambities daarmee be
vredigd waren. Strauss wilde
bondskanselier worden. Stoi
ber worden dezelfde aspiraties
toegedicht, maar wijst die als
'speculaties' van de hand.
In één opzicht wil hij het voor
beeld van Strauss in elk geval
niet volgen. Strauss werd bij de
Bondsdagverkiezingen in 1980
afgedroogd. Stoiber weet dat
zijn kansen om in 2002 op te
gaan voor de politieke hoofd
prijs zullen slinken als hij zijn
kandidatuur te vroeg bekend
maakt.
Maagkrampen
Veel CDU-ers krijgen maag
krampen bij de gedachte dat de
dynamische CSU-chef dan ook
namens hen mag proberen de
macht te veroveren die vorig
jaar september verloren ging
aan de sociaal-democratische
SPD. Stoiber is hen te onstui
mig, te rechts, te populistisch.
Ze zijn bereid toe te geven dat
hij als minister-president van
Beieren een succes is. De deel
staat aan de voet van de Alpen
is, vergeleken bij de rest van het
land, een economisch wonder:
Beieren heeft de beste groei- en
de laagste werkloosheidscijfers.
Maar met zijn vaak provoceren
de stellingen over asielbeleid,
misdaadbestrijding, integratie
van buitenlanders, ondankbare
Oost-Duitsers en de bureaucra
ten in Brussel, die het in het
'rechtse' Beieren goed doen, zou
hij de kiezers in het centrum af
stoten en daarmee voorgoed
naar het 'nieuwe midden' van de
SPD verjagen.
Te tam
Op zijn beurt is Stoiber geen be
wonderaar van de meeste CDU-
politici. Ze zijn hem te tam, te
veel op consensus gericht, heb
ben hun voeling met de achter
ban verloren. Toch is hij geen
'typische' Beier, zoals zijn grote
voorganger Strauss. Stoiber is
een asceet, geheelonthouder en
workaholic. Hij zou volgens een
in CSU-kringen met een menge
ling van bewondering en onbe
grip uitgesproken bon mot 'lie
ver met een dossier dan met een
lekkere meid tussen de lakens
kruipen'. Dat imago van de
Pruisische Beier kan hem in de
rest van het land alleen maar
helpen. Strauss was voor veel
Duitsers wel erg veel Beier.
Na het vertrek van ex-kanselier
Helmut Kohl heeft Stoiber zich
nadrukkelijk geprofileerd als de
nieuwe sterke man van de chris
ten-democraten en zijn CDU-
collega Schauble, de aangewe
zen opvolger van Kohl. voorlo
pig in de schaduw gesteld.
Handtekeningenactie
Stoiber is ook gangmaker van
de omstreden handtekening
enactie tegen het plan van de
rood-groene regering om bui
tenlanders, en dan vooral de
ruim twee miljoen Turken, bij
naturalisatie hun oorspronke
lijke paspoort te laten houden.
Hij deed dat op zijn eigen, onna
volgbaar Stoiberiaanse wijze.
De dubbele pas zou 'de sluizen
open zetten voor een vloedgolf
van buitenlanders' en de 'staats
veiligheid erger bedreigen dan
in de jaren zeventig de Rote Ar
mee Fraktion'.
Dat FC Bayern-fan Stoiber zich
nu heeft opgeworpen als de aan
voerder van de christen-demo
craten, betekent nog niet dat hij
door hen ook als zodanig geko
zen zal worden. „De wedstrijd is
nog maar een paar minuten
oud", zei hij zaterdag in een toe
speling op de net begonnen re
geerperiode van de rood-groene
coalitie. „We zullen onze man
pas tien minuten voor het eind
signaal kiezen." Maar hij zei hij
ook dat het zijn taak is om 'Bei
eren sterk te maken en dan Ber
lijn te bestonnen'. GPD
door Peter ter Horst
Ze wonnen voor hun bijdrage aan het
einde van de apartheid samen de No
belprijs voor de Vrede, Nelson Mandela en
Frederik Willem de Klerk, maar van vrede
in de persoonlijke verhouding was geen
sprake. Ze werden gezien als de twee red
ders van Zuid-Afrika, die het land van
apartheid naar democratie loodsten,
maar de chemie tussen de laatste blanke
president en de eerste zwarte president
liet veel te wensen over.
Hun verhouding werd vooral gekenmerkt
door ruzies, gekwetste ego's en beledigin
gen. Dit blijkt uit de voorpublicaties uit
de autobiografie van oud-president De
Klerk, die het afgelopen weekeinde in
Zuid-Afrika voor politieke opschudding
hebben gezorgd. Het boek 'De Laatste
Trek, een Nieuw Begin' wordt binnenkort
zowel in het Engels als het Afrikaans uit
gebracht.
Het was bekend dat Mandela en De Klerk
niet bepaald vrienden waren, maar in een
uitgebreide aanval op de politicus en de
persoon Mandela bekent De Klerk dat hij
zich meermalen diep beledigd en zelfs
vernederd heeft gevoeld door zijn politie
ke opponent. Na de vrijlating van Mande-
la, waartoe De Klerk als president in
februari 1990 besloot, was er eerst weder
zijds respect. De leider van het Afrikaans
Nationaal Congres (ANC) noemde De
Klerk zelfs 'een integere man', wat hem op
kritiek uit eigen kring kwam te staan.
Maar de verhouding raakte ernstig ver
stoord na de befaamde publieke uitval
van Mandela tijdens het begin van de on
derhandelingen over een nieuwe grond
wet in december 1991. In een lange tirade
veegde de ANC-president de vloer aan
met De Klerk, die hij 'het hoofd van een
onwettig, in diskrediet geraakt minder
heidsregime' noemde, 'niet in staat om er
morele normen op na te houden'.
De Klerk schrijft dat hij kookte van woe
de, maar hij besloot Mandela niet van re
pliek te dienen, want 'het nationaal be
lang schreef voor dat ik mijn eigen ego
oversteeg'. De volgende dag schudde
Mandela De Klerk weer dehand. „Maar ik
voelde dat het niet mogelijk was dat wij
ooit weer een nauwe verhouding tot el
kaar zouden hebben. Het feit bleef dat
Mandela's niet gerechtvaardigde, venijni
ge aanval een breuk tussen ons veroor
zaakte, die nooit meer volledig is ge
heeld", aldus De Klerk.
De hoofdrolspelers van de machtsoverdracht in Zuid-Afrika steken de hand op tijdens
de inaugaratie van Mandela als president op 10 mei 1994. foto Juda Ngwenya/RTR
Botsingen
In de jaren daarna kwam het keer op keer
tot botsingen tussen de twee leiders, voor
al over het geweld tegenzwarten. Mande-
la verweet De Klerk dat hij niet gaf om
zwarte levens, of dat hij persoonlijk ken
nis droeg van een geheime derde macht
van rechtse elementen binnen het leger en
de politie die slachtingen onder de zwarte
bevolking zouden aanrichten.
„Ik weet nog steeds niet of zijn steeds
scherpere aanvallen gemotiveerd waren
door de oprechte overtuiging dat ik op een
of andere manier bij het geweld betrokken
was of niet genoeg deed om het te bestrij
den, of dat hij slechts het positieve beeld
dat onder veel zwarte Zuid-Afrikanen
destijds van mij bestond, wilde vernieti
gen. Beide factoren hebben waarschijn
lijk een rol gespeeld", schrijft De Klerk
Het dieptepunt kwam toen Mandela het
presidentschap overnam en De Klerk vi
ce-president werd in de regering van na
tionale eenheiddie twee jaar zou bestaan.
Mandela nam de ambtswoning in Pretoria
over. De familie De Klerk moest verhuizen
naar een andere staatswoning. Het huis
diende echter een flinke opknapbeurt, on
dergaan en een nieuwe inrichting krijgen.
'De definitieve vernedering' was volgens
De Klerk dat Mandela persoonlijk kwam
inspecteren of dat wel nodig was. En zo
liepen ze samen met een door het ministe
rie van Openbare Werken aangestelde ar
chitect door het huis, de twee Nobelprijs
winnaars, om te horen dat er een nieuwe
koelkast nodig was, en te kijken waar een
nieuwe lik verf moest worden aange
bracht. Mevrouw De Klerk kon de verne
dering niet verdragen en aarzelde niet
haar kritiek te uiten, aldus De Klerk in de
autobiografie.
Inmiddels is hij van het politieke toneel
verdwenen. Slechts zijn recente echt
scheiding en nieuwe huwelijk met een
Griekse vrouw haalde de voorpagina's. De
autobiografie zal waarschijnlijk weinig
veranderen aan zijn plaats in de geschie
denis van Zuid-Afrika: de eerste blanke
leider die durfde toe te geven dat de apart
heid niet werkte, en die vervolgens door
de gebeurtenissen werd meegesleurd.
Hoge achting
Mandela liet via zijn woordvoerder be
leefd weten dat autobiografieën van na
ture subjectief zijn, en niet per se een
weergave van de feiten. „Maar de presi
dent heeft nooit de bedoeling gehad de
heer De Klerk te vernederen of te beledi
gen, en hij heeft meer dan eens in het
openbaar zijn hoge achting voor hem uit
gesproken, ondanks het feit dat zij poli
tieke tegenstanders waren", aldus de
woordvoerder. GPD
naast die van Stalin. Professor
Adrianov van het Instituut deed
enkele jaren geleden een boekje
open over de grijze cellen van de
partij-elite. Voor Stalins brein
had hij geen goed woord over:
„De hersens van elke doofstom
me zijn interessanter." Zijn be
langrijkste conclusie over Le
nin: „Niks bijzonders, een genie
was hij beslist niet."
Definitieve rust
Maar voor zijn trouwe aanhan
gers geldt nog altijd de partij
leus: „Lenin leefde, Lenin leeft
en Lenin zal leven." Eén ding
hebben ze in ieder geval al be
reikt: Lenin blijft op zijn oude
stek. Jeltsin heeft zich enige tijd
ingezet voor herbegrafenis. Ook
het hoofd van de Russisch or
thodoxe kerk, patriarch Aleksej
de Tweede, vond dat 'dit droevi
ge communistische monument'
diende te verdwijnen en elders
in gewijde grond zijn definitieve
rust moest vinden. Per slot van
rekening was Lenin gedoopt.
Maar de communisten zijn in
Rusland weer een macht waar
men rekening moet houden en
dus wil vrijwel niemand zijn
vingers aan de oude Lenin bran
den.
Eigenlijk zijn het alleen nog de
liberalen die Lenin weg willen
hebben. Zij stellen dat, als de
communisten hun held in het
mausoleum willen houden, ze
zelf voor de kosten moeten op
draaien. Voor alle zekerheid lie
ten de communisten in de
Doema, het parlement, daarom
een wetsvoorstel aannemen,
waarin staat dat op en rond het
Rode Plein niets mag worden
veranderd. „Het is een symbool
van de verenigde volkeren van
de Russische Federatie", zo heet
het.
President Jeltsin moet de wet
nog goedkeuren. Een Kremlin-
woordvoerder: „Er staan passa
ges in de tekst die niet te rijmen
zijn met de opvattingen van de
Unesco over gebouwen en
plaatsen van grote culturele of
historische betekenis." Maar
Jeltsin is intussen veel te zwak
geworden om het op een kracht
meting met de communisten te
laten aankomen. De Lenin-ver-
eerders kunnen gerust zijn: hun
idool zal het - mogelijk tegen wil
en dank - nog jaren volhouden
in zijn marmeren praalgraf.
GPD
van onze redactie binnenland
De problemen met Antilli
aanse en Arubaanse jonge
ren in Nederland zijn te voorko
men door de immigranten goede
opvang te bieden. Huisvesting,
een snellere kans op een Mel-
kertbaan en een mentorsysteem
waarbij gevestigde Antillianen
hun landgenoten wegwijs ma
ken, werken beter dan een ont
moedigingsbeleid.
Dat is de mening van het Over
legorgaan Caribische Neder
landers (OCaN). „Antillianen
en Arubanen hebben recht op
kansen. We zijn tenslotte óók
Nederlanders", aldus OCaN-
voorzitterR. Pieters.
De aanbevelingen over de op
vang van Antillianen zijn ver
meld in de nota 'Recht op Kan
sen' die gisteren naar minister
Van Boxtel van Grote Steden-
en Integratiebeleid is verstuurd.
De nota is een reactie op eerder
aangekondigde ontmoedigings
maatregelen die moeten voor
komen dat jonge Antillianen
zich in Nederland vestigen zon
der hun ouders.
Kansen pakken
„Het is een ongevraagd advies,
dat eind februari met de staats
secretaris zal worden bespro
ken, tegelijk met diens eigen no
ta Kansen pakken", zegt OCaN-
directeur I. Gumbs.
Pieters: „Vorig jaar kwamen in
totaal zo'n tweeduizend Antilli
anen naar Nederland. We heb
ben het dus over een relatief
klein aantal." Wel zijn het voor
•het merendeel mensen jonger
dan dertig jaar. Een deel van hen
belandt in de criminaliteit. In de
optiek van het OCaN komt dat
doordat huisvesting ontbreekt,
waardoor het zoeken van werk'
of het krijgen van een uitkering
wordt bemoeilijkt. Juist dan is
de verleiding van het snelle geld
dat ze in de criminaliteit kun
nen verdienen groot.
„Huisvesting is zo belangrijk",
meent Pieters. „Pas als je een
vast adres hebt, kun je aan inte
gratie gaan werken." Hij pleit
dan ook voor het reserveren van
een aantal woningen voor
Antilliaanse nieuwkomers.
„Waarom waren er wel huizen
beschikbaar voor Indische Ne
derlanders die hier na de oorlog
naar toe kwamen, voor de Sun,
namers na het uitroepen van cl!
onafhankelijkheid in 1975 et
voor asielzoekers, maar niel
voor Antillianen?"
Verhuizen
Omdat iemand zich op de Antil.
len nog niet kan inschrijver
voor een Nederlands huurhuis
worden de immigranten vaak
door vrienden opgevangen
steeds voor een korte periode
Pieters: „Gemiddeld verhuize
Antillianen in de eerste twet
jaar van hun verblijf in Neder
land vijf keer." Het OCaN plei
er dan ook voor dat Antilliane
zich al op de Antillen voor ee
huis in Nederland inschrijven.
Daarnaast pleit het overlegor
gaan voor het al laten meetellei
van de jaren dat iemand op dt
Antillen werkloos is geweest gei
Zo zouden Antillianen in Ne
derland eerder in aanmerkiaj
kunnen komen voor een Mei
kertbaan.
Een ander belangrijk aspect ii
de opvang is het opzetten
een netwerk, een mentorsys
teem waarbij de nieuwkomer
door hun meer geïntegreerd
landgenoten wegwijs words
gemaakt. „In de studentenwe
reld werkt het, waarom zouj
zoiets dan niet algemeen invoe
ren?", vraagt Pieters zich ai do
„Daarnaast is het van groot be
lang dat hulpverleningsinstan
ties beter kunnen inspelen o vo>
problemen die specifiek
toepassing zijn op Antillianen
Aanmoediging
In feite pleit het OCaN dus voc
een aanmoedigingsbeleid
plaats van een ontmoedigings
beleid. Pieters ziet dat echtt
anders. „Het zou het allerbest
zijn als de economie op de Anti! zoi
len aantrekt, zodat mensen nie he'
meer naar Nederland hoeve He
om een beter bestaan op te boi de
wen." Het vraagstuk van de Ar dc
tillianen in Nederland kan neme
melijk volgens het OCaN nie iei
los worden gezien van de ecom Er
mische en maatschappelijk io
ontwikkelingen op de Antillen yi
la
Het overlegorgaan wijst in zij iie
notitie ook op een niet onbi (u
langrijke groep beter opgeleic >o;
Antillianen en Arubanen diiis
wel succesvol integreren in N<
derland. GPD/ANP pa
Ge
Belgische wegen
De Belgische Touring Club
heeft geprotesteerd tegen de
slechte wegen in België. Vol
gens de club loopt het wegen
net in België honderd jaar ach
ter bij dat in de buurlanden en
weerhoudt het buitenlandse
automobilisten 'ervan een be
zoek aan het land te brengen.
Vliegramp
Een 'superfort' van de Ameri
kaanse luchtmacht, is veronge-
lukt in West-Schotland. Het
vliegtuig vloog in dichte mist
tegen een berghelling. Twintig
Amerikaanse militairen kwa
men hierbij om het leven. Ze
waren na het voltooien van
hun dienst in Engeland op weg
naar huis.
Dierenpark
De Fluister speeltuin zal bin
nenkort worden uitgebreid
met een klein dierenpark. Met]
verschillende dierentuinen
worden gesprekken gevoerd
voor het aanleveren van de
dieren.
Sinaasappelen
De sinaasappelen, waarna;
zovelen reikhalzend hebbel
uitgekeken, zijn eindelijk
ons land gearriveerd. Tijdei
een persconferentie zei eei
woordvoerder van het Ver
enigd Importeurskantoor, dat
de zuidvruchten vanaf volgen
de week tegen de al eerder ver
strekte bonnen kunnen wor-]
den gekocht.
Uitgever:
W, F de Pagter
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
A L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Redactiefax (0118) 470102
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur
in het weekeinde
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel (0118) 484000
Fax (0118)472404
Goes: Voorstad 22
4461 KN Goes
Tel. (0113) 273000
Fax (0113)273010
Terneuzen: Axelsestraat 16
4537 AK Terneuzen
Tel (0115)694457
Fax (0115)620951
Axel: Nassaustraat 15
4571 BK Axel
Tel. (0115) 568000
Fax. (0115)561415
Hulst: s Gravenhofplein 4
4561 AJ Hulst
Tel. (0114) 373839
Fax (0114)373840
Zierikzee: Grachtweg 23a
4301 KJ Zierikzee
Tel (0111)454647
Fax (0111)454659
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8,30-17 00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV Wegener Arcade NV
City OnLine Internet
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
http://www.pzc.nl
e-mail pzcredcity1@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231 of maandag
t/m vrijdag, op de kantoren
gedurende de openingstijden,
zaterdags tot 14 00 uur
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22 00 uur en zondagavond
van 20 00 tot 22.00 uur
Tel (0118)484000
Fax(0118)470100
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 98,00,
franco per post 128,50;
per maand 35,75,
per jaar 372,50;
franco per post 491,00.
bij automatische afschrijving
per termijn 1.50 korting,
losse nummers
maandag t/m vrijdag 1.80,
zaterdag 2.60 p st
(alle bedragen inclusief 6 pet btw).
Postrek nr 3754316
t n v PZC ab rek Vlissingen
Advertentietarieven:
191 cent per mm. minimumprijs per
advertentie 28,65.
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief,
speciale posities: tarief op aanvraag;
voor brieven bureau van dit blad
6,50 meer (excl. 17,5 pet btw),
volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag;
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw)
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B V
Vlissingen