Wegdromen
in 24 edities
Piet Louwerse
neemt afscheid
van zijn Ronde
23
PZC
vrijdag 8 januari 1999
Volgende week vrijdag neemt hij
afscheid. Piet Louwerse, de
man die de Ronde van Midden-
Zeeland groot maakte, zet er een
punt achter. In 1974 trad hij als pr-
man toe tot het organisatiecomité
en werd in 1976 voorzitter. De
Goesenaar die zegt nooit naar het
verleden te willen kijken en altijd
naar de toekomst, ging voor een
keer overstag. Een terugblik op 23
Ronden van Midden-Zeeland en
één Delta Profronde.
Piet Louwerse (61) heeft thuis de tv
even op Teletekst gezet. Op pagina
571, de beurskoersen. ,,Ik heb de bank
vanochtend opdracht gegeven m'n aan
delen Accell voor 16 Euro te verkopen.
Even kijken of ze die prijs gehaald heb
ben", verontschuldigt hij zich. ,,'t Is puur
hobby hoor." Een nieuwe verontschuldi
ging.
Nog maar een paar minuten binnen en de
herkenning van de ware Piet Louwerse is
al daar. Vriendelijk, voorkomend, inne
mend, nooit het hoogste woord voerend.
Zo moet hij ook tegenover ploegleiders en
wielrenners van naam hebben gestaan.
Ooit vouwde hij, ergens in Zuid-Frank
rijk, voor meervoudig Tour-winnaar Greg
Lemond de kaart van Nederland open.
,,Kijk daar is het te doen", zei hij in z'n
beste Engels. Lemond glimlachte, Lou
werse glimlachte terug en het contract
werd getekend.
Trouwens, Accell, is dat niet die f ietsenf a-
briek? „Inderdaad. Maar dat is puur toe
val hoor. Ik dacht gewoon bij mezelf, dat
aandeel heeft toekomst. Maar niet omdat
het met fietsen te maken heeft hoor."
Hoorden we daar opnieuw een veront
schuldiging?
Geloof het of niet, maar Louwerse raakte
in 1974 per ongeluk verzeild in het wiel
rennen. Ooit werd hem door collega's ge
vraagd toe te treden tot het organisatieco
mité van de Ronde van Midden-Zeeland.
„Ik had gevolleybald, gezaalhandbald,
gekorfbald, gedamd, geschaakt, geten
nist en gevoetbald. Gewielrend had ik nog
nooit. Maar het leek me wel wat. Ik deed
het omdat ik organiseren leuk vind. Was
het een belangrijk polsstokhoogspring-
toernooi geweest, dan had ik het ook ge
daan."
Louwerse verhaalt over zijn jongensjaren
in Yerseke. Thuis organiseerde hij toer
nooien tafelvoetbal voor zijn drie zussen,
twee broers en vrienden en bekenden. La
ter was hij de drijvende kracht achter de
straatvoetbalcompetitie. „Ik speelde in
de ploeg van de Steenweg. Andere ploe
gen waren van de Dam, de Lange Viele, de
Breeweg, de Grindweg en nog een paar.
Thuis maakte ik uitnodigingen met mijn
stempel doos. Die gaf ik aan de aanvoer
ders. Heden, op het grasveldje aan de
Lange Viele, voetbalwedstrijd Breeweg -
Grindweg. Aanvang 16.00 uur. Dat soort
dingen."
Zelfstandig
Zijn drijfveer om in het wielercomité te
stappen was om in het topsport-arme
Zeeland iets moois neer te zetten,Toen ik
begon, was er bijna niets te doen", herin
nert Louwerse zich. Van 1974 tot 1979 was
de Ronde van Midden-Zeeland een on
derdeel van de Ronde van Nederland.
Daarna vonden Louwerse en zijn comité
leden het tijd om zelfstandig aan de slag te
gaan. „We wilden laten zien dat we het
ook zelf konden. We kregen van de inter
nationale wielrenunie (UCI) vijf jaar de
tijd om dat te bewijzen. Na twee jaar kre
gen we al een plaats op de kalender."
Het was voor Louwerse en de zijnen niet
genoeg. De profwielrennerij kent wed
strijden van verschillende gradaties. De
Ronde kreeg de status drie, maar men wil
de twee. In 1996 was het eindelijk zo ver.
„We hebben nooit de illusie gehad dat we
een wedstrijd als de Amstel Gold Race
naar de kroon konden steken. Dat heeft
niets te maken met de kwaliteit van de or
ganisatie, want die was altijd goed. Dat
bleek wel uit de juryrapporten. Het komt
door het parkoers. De Gold Race heeft een
selectief parkoers, het gaat door de Lim
burgse heuvels. Wij zijn afhankelijk van
de wind. Wanneer die niet waait, kan de
koers nooit hard zijn."
De laatste jaren van de Ronde waren voor
Louwerse meteen de turbulentsteIn 19 9 6
konden de renners vanwege de verhoogde
status van het evenement meer punten
voor de wereldranglijst (FICP-punten)
verdienen. En toch, de toppers kwamen
niet. Volgens Louwerse had dat onder
meer te maken met startgelden. „In
Frankrijk wordt veel meer betaald", weet
hij. „Minder FICP-punten nemen de ren
ners dan voor lief." Het is wel korte ter-
In de toekomst gaat Piet Louwerse zich verdienstelijk maken bij voetbalvereniging
Kloetinge.(foto boven) Foto rechts: Piet Louwerse, geflankeerd door Jelle Nijdam
(links) en Maarten den Bakker, aan de vooravond van zijn laatste Ronde.
foto's Willem Mieras
mijnpolitiek. „Hoe meer FICP-punten je
hebt, hoe hoger je startgeld in de criteri
ums is."
De organisator had best meer startgeld
willen betalen, maar hij had het eenvou
digweg niet. „De organisatie van Veenen-
daal-Veenendaal krijgt 150.000 gulden
subsidie van lokale overheden. In Frank
rijk gaat het ook om dat soort bedragen.
Wat wij van de provincie en de gemeenten
krijgen, valt daarbij in het niet. Ik vind
dat onbegrijpelijk. De ronde heeft ontzet
tend veel uitstraling, maakt veel reclame
voor Zeeland. Dat schijnt men niet te be
seffen."
In 1997 kwam de Ronde helemaal niet van
de grond. Het betekende een inktzwarte
bladzijde in de carrière van Louwerse.
Het grootste probleem was het vinden van
een geschikte datum, maar ook het bud
get was te krap. De UCI streek de hand
over het hart en ontnam de organisatie de
hoge status niet. Dat bleek achteraf de
redding. Louwerse vond in 1998 in de Del
ta Nuts bedrijven een nieuwe hoofdspon
sor en had bovendien de wind mee omdat
Rund um Köln, een profkoers die een dag
na de Delta Profronde - de nieuwe naam -
gehouden zou worden, werd afgelast.
Plots bleek de Telekom-formatie bereid
om naar Zeeland te komen. Mét Tourwin
naar Jan Ullrich en mét sprintkoning Erik
Zabel. En wat heet, bereid. „Ze kwamen
hier voor een bedrag waarvoor niemand
anders ze nog zal kunnen contracteren. Ze
wilden opeens dolgraag komen.
Mede daarom werd zijn 24e en laatste
Profronde een van de mooiste. Met Ull
rich als publiekstrekker, met een mooie,
keiharde finale en een schitterende win
naar: Erik Zabel. „Dat was de bekroning.
Tijdens de wedstrijd heb ik in de volgwa-
gen met volle teugen genoten, maar ik was
bang dat er misschien een of andere koe
kenbakker zou winnen. Toen ik hoorde
dat Zabel de eindsprint gewonnen had,
schoot ik bijna met mijn hocffd door het
dak van de auto."
Eruptie
Louwerse droomt weg. Hij heeft even een
zetje nodig, maar dan komt een eruptie
van herinneringen. Hij ziet de editie van
1993 voor zich. Toen won Jeroen Blijle-
vens na een prachtige wedstrijd. En de ze
ge van Nijdam in 1996 mocht er ook zijn.
„Die was ook zo mooi, omdat het Nijdams
laatste overwinning uit zijn carrière
was."
In 1986 reisde hij af naar Milaan, om aan
Zijn 24e en laatste Prof ronde was dankzij de komst van Jan Ullrich en Erik Zabel een van de mooiste.
foto Ruben Oreel
de vooravond van de voorjaarsklassieker
Milaan-San Remo renners te contracte
ren. Louwerse hield in Brussel het vlieg
tuig een kwartier op, omdat zijn tickets
door eigen schuld op de verkeerde naam
stonden. Tijdens de koers miste hij bijna
de wagen van de ploeg Raas waarin hij
meereed, omdat hij op de plaats van de ra
vitaillering op een bankje in slaap gesuk
keld was. En de terugvlucht liep hij bijna
mis omdat de taxi waarin hij zat in bot
sing kwam met een vrachtwagen. Ook in
Nice stapte hij toen als laatste in het vlieg
tuig.
De vertrekkende voorzitter herinnert zich
ook nog die editie waarin Peter Post,
ploegleider van TI Raleigh, zich vlak voor
de start wilde terugtrekken omdat hij in
conflict kwam met de jury. „Zijn renners
waren zich al aan het omkleden en de fiet
sen stonden al op de auto's. Ik heb toen
lange tijd met stroop gesmeerd. Gezegd
dat we juist zo blij waren met zijn deelna
me en dat we het zo waardeerden dat hij
elk jaar met een sterke ploeg van de partij
was."
Post ging overstag en zijn getergde ren
ners zorgen alsnog voor vuurwerk.
Nog een herinnering. In de eeuwige zoek
tocht naar een aantrekkelijk parkoers,
kwam iemand op het idee het traject over
de nog niet opengestelde Stormvloedke
ring te laten lopen. Vanuit Roosendaal
werden tientallen matten aangerukt om
te voorkomen dat de dunne bandjes in de
roosters zouden vastlopen Aan het eind
van de kering was een premie van 15.000
gulden te verdienen. Een volkomen onbe
kende renner ging er met de prijs vandoor.
Nog steeds is Louwerse daar verbaasd
over: „De echte sprinters deden helemaal
niet mee in die sprint. Toch een aardig be
drag zou ik zeggen. 15.000 gulden."
De editie van 1990 was ook een bijzonde
re. Die organiseerde Louwerse voor een
deel vanuit het ziekenhuis. Vanwege een
hernia was hij aan het bed gekluisterd.
Het organisatiecomité kwam regelmatig
op bezoek, de telefoon stond er bij vlagen
roodgloeiend.
Een foto met Gerrie van Gerwen (de man
die de renners contracteert). de renners
Patrick Tolhoek en Gerrit de Vries, ploeg
leider Cees Priem en gedeputeerde Esther
Maris-Koster aan zij n bed, is een stille ge
tuige uit die tijd.
In de loop der jaren schudde Louwerse
menig hand van 'groten der aarde'. Dries
van Agt herinnert hij zich, en minister
Tuinman van Landbouw en Visserij. En
natuurlijk tal van ploegleiders en renners.
De Goesenaar is nog steeds onder de
indruk van de charme van Freddie Maer-
tens en diens ploegleider Lomme Dries-
sens. Verder haalde hij mannen als Fig-
non, Lemond, Musseeuw, Ballerini en
natuurlijk Ullrich en Zabel naar Zeeland.
Laatste ronde
Louwerse maakte pas enkele weken gele
den bekend er definitief een punt achter
te zetten. Hij had de knoop echter al veel
eerder doorgehakt. Al voor de start van de
34e editie wist hij het. „Het idee om te
stoppen was er al lang. Ik was me bewust
dat het m'n laatste ronde was."
In feite was hij al enkele jaren met zijn af-
scheidstoernee bezig. In 1996 stelde hij
zij n opvolger Gert-J an Sarneel voor. Toen
zei Gerrie van Gerwen dat Louwerse al ja
ren met het idee speelde. „Eigenlijk klopt
dat wel", ei-kent Louwerse. „Kijk, als de
sfeer in het comité nou slecht was geweest
dan was ik veel eerder gestopt. Maar het
ging allemaal zo soepel. Na de ronde van
'96 ben ik doorgegaan omdat ik vond dat
een ronde van tweede categorie beter kon
In '97 wilde ik niet de indruk wekken dat
ik het zinkende schip aan het verlaten
was. Nu komt m'n vertrek volgens mij op
een prima moment.
Niet Gert-Jan Sarneel neemt het vaandel
over - hij zag er uit zakelijke overwegin
gen vanaf - maar de nog onbekende Lieu-
we Rienstra. Zou hij het succes van de
Ronde van '98 ooit kunnen evenaren? „Hij
heeft een zeer ervaren comité achter
zich", vindt Louwerse, die onmiddellijk
erkent dat het toeval tegenwoordig een
steeds belangrijkere rol speelt, „Ik heb
vorig jaar slapeloze nachten gehad omdat
ik dacht dat we er niet in zouden slagen
een sterk veld naar Zeeland te halen. We
hebben het aan Rund um Köln te danken
dat Zabel en Ullrich hier naartoe kwa
men."
„In de jaren tachtig was alles veel eenvou
diger. We begonnen met een budget van
50 000 gulden. Tegenwoordig heb je voor
een wedstrijd als deze minstens 250.000
gulden nodig. Bovendien staan er op de
kalender veel meer koersen. De concur
rentie is moordend. Het is een heidens
karwei om een geschikte datum te vinden.
Dat laatste heeft ook te maken met de toe
genomen drukte in Zeeland. Er zijn dagen
waarop je absoluut geen wedstrijd kunt
laten verrijden. We zijn door aanleg van
rotondes en verkeersremmers steeds meer
aangewezen op doorgaande wegen, maar
die zitten op sommige dagen propvol met
toeristen."
Niet sentimenteel
Louwerse zal volgende week vrijdag,
wanneer hij in café-restaurant Bestevaer
in Kamperland wordt uitgezwaaid, niet
sentimenteel zijn. Er zal natuurlijk van-
alles door me heen gaan. Maar emotioneel
heb ik al afscheid genomen. Het tijdperk
van de Ronde van Midden-Zeeland ligt
achter me."
Wat hem rest zijn een kast vol videoban
den met opnamen van de Ronde, goede
herinneringen, karrevrachten goede con
tacten en een zee aan vrijetijd. Vroeger
was hij acht maanden per jaar met wiel
rennen bezig, die tijd ligt braak. Boven
dien is hij aan zijn laatste jaar als notari
eel medewerker bezig. Wat gaat Piet
Louwerse, van wie bekend is dat hij niet al
te lang kan stilzitten, in de toekomst
doen?
Aanvankelijk houdt hij zich een beetje op
de vlakte. Pas als het vermoeden uitge
sproken wordt dat hij bij voetbalvereni
ging Kloetinge misschien goed werk zou
kunnen verrichten, geeft hij toe. „Ik heb
er toevallig al een paar besprekinkjes ge
had. Toevallig woensdag weer een. Het
lijkt me mooi om bij een club uit de top
van het zaterdagvoetbal wat te gaan
doen In welke vorm weet ik nog precies."
Koen de Vries
