Nieuwe tactiek blijft zonder succes
De nerveuze trekjes van de Shuffelaar
De Vos behoudt titel in magnifieke finale
sport
Dovo in slotfase langs verbouwd Hoek: 4-2
Laatste tien minuten
fataal voor Kloetinge
NAAM
maandag 14 december 1998
,22
door Koen de Vries
VEENENDAAL - Hoek heeft
een nieuwe huisstijl. De ploeg
heeft het driespitsensysteem,
waaraan het drie maanden zon
der veel succes schaafde, verla
ten en gaat verder met het be
houdender 4-4-2. „Gewoon,
omdat het Hoek beter ligt", gaf
trainer Frans Vermeulen zater
dag na de wedstrijd tegen Dovo
aan. Twee weken geleden zorg
de de nieuwe spelopvatting te
gen Volendam voor maximaal
rendement. De wedstrijd bij
Dovo leerde dat Hoek ook met
het 4-4-2 nog een lange weg
heeft te gaan. De koploper van
de hoofdklasse B won met 4-2.
Frans Vermeulen was in de cata
comben van de accommodatie
van Dovo best bereid te praten
over het gewijzigde beleid. Veel
zeggen deed hij daarbij echter
niet. Hij wilde het nieuwe sys
teem niet betitelen als een con-
sessie aan zijn opvattingen over
voetbal. Ook vond hij met dat
Hoek gekozen heeft voor een
verdedigendertactiek. „Wespe-
len nu inderdaad met meermen
sen achter de bal, maar wanneer
we kunnen aansluiten dan doen
we dat."
Zeker is echter dat een ploeg die
goed draait zijn speelwijze hal
verwege het seizoen niet veran
dert. En feit was zaterdag dat
Hoek nagenoeg de hele wed
strijd met vijf verdedigers
speelde. Want tegen het blok
Standaert-Mbuvu-Pacqué-Ter
Steege stond ook nog eens John
Bentschap Knook gekleefd. Hij
werd keer op keer door aanval
lende middenvelder Martijn
Bos richting eigen verdediging
gedwongen. „Die nummer tien
was voor mijstelde Bentschap
Knook. „Wanneer hij scoort
krijg ik de schuld. Daarom
moest ik ver terug."
Overmacht
Patrick Naudts, normaal verde
digende middenvelder, diende
nu als bindmiddel tussen aanval
en verdediging, maar kwam in
zijn eentje veel te kort tegen de
offensieve middenvelders van
Dovo. Op de flanken moesten
Geertjan de Smet en Frank van
Damme vele meters bestrijken,
waardoor de niet al te snelle Ro
nald van Sliedrecht en Wesley
Roman in de spits keer op keer
tegen een overmacht aankeken.
Al met al deed de speelwijze
denken aan die uit het tijdperk
Ballegeer, waarin Hoek kampi
oen van de hoofdklasse B werd.
Een kleine maand geleden hak
te Vermeulen na samenspraak
met de selectie de knoop door.
Geen 4-3-3 meer, maar 4-4-2.
De zuiderburen Patrick Naudts
en Geert de Poorter zullen zeker
voor 4-4-2 hebben gepleit. Die
tactiek wordt in België immers
tot kunst verheven en dat duo
vierden destijds met Ballegeer
het kampioensfeest mee. Maai
er zijn ook spelers die het liever
anders zien. Het zijn vooral de
Nederlanders, al laten ze zich
voorzichtig uit.
Ronald van Sliedrecht bijvoor
beeld: „Het zou fijn zijn als er
wat meer aansluiting vanuit het
middenveld zou zijn." Bij Dan
ny ter Steege speelden er na
afloop ook nog andere senti
menten. De rechtsback kon met
weinig genoegen terugkijken op
het duel. Voor rust werd hij keer
op keer te kijk gezet door Freek
Wittenrood en na de hervatting
moest hij, net toen Hoek in zijn
beste fase zat, met twee keer
geel inrukken. „Ik liet mijn been
staan, Wittenrood liep er tegen
aan. Ik wist dat het het keerpunt
in de wedstrijd was."
Ter Steege is een van de vele spe
lers die bij Hoek niet op zijn fa
voriete stek kan spelen. Bij Vee-
re voetbalde hij vorig seizoen in
de as, nu staat hij rechtsback.
„Ik heb aangegeven dat het niet
mijn favoriete positie is. Ik voel
me er niet lekker Maar de trai
ner heeft gezegd dat het niet an
ders kan. Er willen wel zes of ze
ven spelers in de as voetballen."
Hoewel laat genomen, voor de
beslissing van Vermeulen valt
wat te zeggen. Het is alleen
merkwaardig dat de Brabander
daarbij geen open kaart speelt.
Ronald van Sliedregt, hier op archieffoto, scoorde de eerste treffer voor Hoek, maar miste in de tweede helft ook een uitgelezen mogelijk
heid om zijn ploeg op voorsprong te brengen. foto Charles Strijd
Misschien komt het omdat hij
steeds om geduld heeft
gevraagd. Hij debuteert dit
seizoen en moet vele nieuwe
spelers inpassen. Na de omme
zwaai vraagt hij opnieuw ge
duld Vermeulen moet hopen
dat de resultaten beter worden.
Een weg terug is er niet meer.
Wellicht heeft hij houvast aan
de manier waarop Hoek zater
dag onderuit ging. Die was
knullig te noemen. Na 35 minu
ten leek het erop dat Dovo Hoek
met een zware nederlaag huis
waarts zou sturen Met oogstre
lend totaalvoetbal was het 2-0
geworden en de kansen stapel
den zich op. De grillige Ronald
van Sliedregt kopte vlak voor
rust echter de 2-1 binnen en de
net ingevallen Peter Vanoutrey-
ve maakte na rust zelfs gelijk.
De rode kaart voor Ter Steege
was Hoek uiteindelijk te veel,
alhoewel Van Sliedregt nog een
enorme kans kreeg. Hij onder
schepte een terugspeelbal maar
faalde alleen voor keeper Barry
Diteweg. „Ik besef dat ik een
enorme kans heb laten liggen",
gaf Van Sliedregt toe. „Ik dacht
dat ik die keeper al voorbij was,
maar hij plukte de bal toch nog
van mijn schoen."
In de laatste minuten ging Hoek
alsnog onderuit. Een door
Frank van Damme van richting
veranderd schot („ik sprong op,
de bal raakte mijn hak") pas
seerde de sterk keepende André
de Letter en in blessuretijd ko
gelde Wittenrood de 4-2 binnen.
Dovo-Hoek 4-2 (2-1). 13. Amevan
de Berg 1-0, 35. Teunis Wenneker
2-0, 42. Ronald van Sliedregt 2-1,
66. Peter Vanoutreyve2-2, 89. Dirco
de Vries 3-2, 90. Freek Wittenrood
4-2. Scheidsrechter: J.E.T. Ange-
vaare (Hillegom). Rode kaart: Dan
ny ter Steege (Hoek, twee keer geel).
Gele kaart. John Bentschap Knook,
Franky Standaert (beiden Hoek),
Arne van de Berg (Dovo). Aantal
toeschouwers850.
Hoek: André de Letter; Franky
Standaert, Dimitri Mbuyu, Kurt
Pacqué, Danny ter Steege, Patrick
Naudts (88. Kyran O'Shea), John
Bentschap Knook, Frank vait Dam
me, Geertjan de Smet; Wesley Ro
man (61. Peter Vanoutreyve), Ro
nald van Sliedregt.
Dovo: Barry Diteweg; Edward
Sijahailatua, Michel Boerebach (77.
Dirco de Vries), Frank Verkuijl,
Christiaan Wolf; Korsten Wierenga
(75. Joost Versteeg), Martijn Bos, Jo
han Leidekker; Arne van de Berg,
Teunis Wenneker, Freek Wittenrood.
door Jan Dagevos
KLOETINGE - Bijna tachtig
minuten lang had Kloetinge
zaterdag Sparta Nijkerk in
een wurggreep. De 1-0-voor-
sprong was daarom logisch
en terecht. Het vonnis leek
getekend, maar om onver
klaarbare redenen liet de
Bevelandse formatie het
slachtoffer toch nog los. De
gevolgen waren rampzalig.
Kloetinge stond tien minu
ten later met lege handen: 1-
3.
„Voetbal is niet eerlijk", riep
Erwin Dek, toen hij de kleed
kamer van Kloetinge verliet.
De reactie was begrijpelijk.
Het goede voetbal zegevierde
immers niet op het Wesselo-
park. Sparta Nijkerk, dat 80
minuten lang weinig tot niets
in te brengen had, het accent
op de defensie had gelegd en
voor een punt naar Zeeland
was gekomen, ging uiteinde
lijk als een dief in de nacht
met de winst aan de haal.
Niemand kon het bevatten.
Ook oefenmeester Henk van
de Pol van Spaila Nijkerk
niet. Hij geneerde zich zelfs
een beetje voor de zege. Plij
nam daarom enigszins be
schaamd de felicitaties in
ontvangst. „Hij zei sorry",
vertelde Kloetinge-trainer
Diederik Hiensch later. „Wat
moet ik ervan zeggen", vei-
zuchtte de coach. „Als het
nou aan de instelling had ge
legen, dan had ik de spelers
daar op kunnen aanspreken,
maar daar lag het niet aan.
En we hebben vanmiddag
toch ook niet echt slecht ge
voetbald?"
Tot de 80e minuut kreeg
Sparta Nijkerk welgeteld
één mogelijkheid. Dat was in
de zesde minuut, toen John
Kole zijn enige fout maakte.
Hij schoof de bal in de voeten
van Reagwich Slijngard, die
snoeihard uithaalde. Kloe-
tinge-doelman Jaap Pijnen
burg redde met de voetKloe
tinge zette daar vervolgens
negen kansen tegenover.
Twee keer stond de paal suc
ces in de weg, bij een schot
van Jeffrey van de Velde en
een fraaie boogbal van Onno
Doeland.
De spits van Kloetinge haal
de in de 60e minuut zijn
gram. Erwin Dek kwam op
rechts op, leverde een prach-
tige voorzet af bij de tweede
paal. waar Doelaaj
klaarstond om in te koppen.
1-0. De ban leek gebroken^
maar plotseling stokte he
ritme. Echt verontrustend
was dit echter niet. omda-
Sparta Nijkerk moeite had
met de omschakeling.
Nachtkaars
De wedstrijd leek als eer
nachtkaars uit te gaan, tot
dat Marco Elders zich in de
80e minuut achter een vrije
trap zette. De verdedigende
middenvelder krulde de ba;
langs de muur en Kloetinge-
doelman Jaap Pijnenburg, 1-
1De thuisploeg was aange
slagen en de kluts kwijt, het
geen vijf minuten later werd
onderstreept toen Johan de
Goederen slecht reageerde
bij een ingooi van Sparta Nij
kerk. Invaller Dennis van
den Berg liep uit de rug va»
De Goederen weg met de bal
en verschalkte de keeper met
een lob. In blessuretijd kwari
daar nog een treffer bij, toen'
Niels Lodewijk dom balver
lies leed. Jorrit van Deuveren
profiteerde: 1-3. „Op dit ni- o
veau worden dit soort foutea
afgestraft", erkende
Hiensch, „maar dit is toch
ongelooflijk. Pijnenburg had
tot. die vrije trap van Sparta
Nijkerk bijna niets te doen
gehad. Daarom is dit zo bit-
ter en moeilijk te verteren." E
Kloetinge-Sparta Nijkerk 1-3
(0-0). 60. Onno Doeland 1-0, 86
Marco Elders 1-1,85. Dennis rat
den Berg 1-2, 90 Jorrit vat
Deuveren 1-3. Scheidsrechter J
Vos (Ammerzoden). Gele kaar. f
Eric Doppenberg, Reagwtcl 1
Slijngard (beiden Sparta Ntj 1
kerk) en Onno Doeland (Kloetm
ge). Aantal toeschouwers: 500 i
Kloetinge: Jaap Pijnenburg; Et-
win Dek, John Kole, Rudy Banj-
fer. Niels Lodewijk; Johan
Goederen (86. Alex Lourens.1,
Jeffrey van de Velde (84. Marce,
Lourens), Wouter Labrujere; Jta
Baaijens, Onno Doeland en Ro
nald Zuijdwegt
Sparta Nijkerk: Sven Onlani
Eric Doppenberg (34. Dennis vai i
den Berg), Theo de Graaf (51
Mark Haverlach), Michiel am j
Dijkhuizen, Gerben van de.
Glind; Reagwich Slijngard (Si
Tayfur Kahraman), Marco El
ders, Eddie Wassink, Jorrit vai
Deuveren; AU Loukili en Marl
Heimgartner.
Kunststoters stellen hoge eisen op NK biljart artistiek in Rilland-Bath
door Peter Godrie
RILLAND-BATH - Wanneer
het in een biljartzaal stil moét
zijn, ontgaat de artiesten aan ta
fel weinig. Een kopje dat op een
schoteltje wordt gezet, de wc-
deur die met een zachte klap
dichtslaat of twee achter de bar
pratende mensen. „Heren, ik
kan jullie stemmen horen, ver
maande Bocko Vinke, afgelopen
weekeinde een van de acht
kunststoters aan het NK biljart
artistiek in Rilland-Bath. al lo
pende naar de bar. „Ik kan me
slecht concentreren. Hartelijk
bedankt." De onbedoelde inter
ruptie kostte hem wel punten.
Een doorschiettrekstoot over
twee banden mislukte jammer
lijk.
Vinke was het afgelopen week
einde betrokken bij een van de
mooiste partijen tijdens het
kampioenschap in zaal Jacobs.
Het zeer enerverende duel tegen
regerend nationaal kampioen
Ruud de Vos nam maar liefst
drieëneenhalf uur in beslag, een
voor de kunststootbegrippen
ongekend lange tijdsduur. De
Amsterdammer kwam van een
2-1-achterstand in sets terug,
won de vierde dus en had in het
vijfde beslissende bedrijf een
verlenging nodig om de zwaar
bevochten zege te kunnen be
groeten.
Vinke ontving direct na het pou
leduel echter veel lof van
scheidsrechters, spelers en pu
bliek voor de manier waarop hij
De Vos had bestreden en de
mensen had laten genieten van
zijn vechtlust en veerkracht.
Koud kunstje
Dat er dan wel eens wat mis kan
gaan, moest Vinke maar voor
lief nemen. Neem nu de laatste
figuur van de vijfde set. De Vos
slaagde er in drie keer niet in de
trekstoot over twee of meer ban
den te maken, Vinke had de bal
dus voor het inkoppen om in
voetbaltermen te spreken. Maar
zoals een kans voor open doel
kan worden gemist, zo is het ma
ken van een figuur op de biljart
tafel niet altijd een koud kunst
je.
Hoe dan ook, Vinke deed er in
elk geval alles aan om De Vos in
de laatste beurt van de vijfde pe
riode, vóór de barrage, pootje te
lichten. Het was een lust voor
het oog om te zien hoe Vinke zich
vol overgave in het moeilijkste
onderdeel van de biljartsport
stortte.
Vinke enkele minuten op de voet
gevolgd: Hij trekt zijn kleren
recht en loopt naar tafel om zijn
keu te krijten. Met de mond
blaast hij zijn pommerans
schoon en slaat daarna met zijn
keu zachtjes op de rand van de
biljarttafel. Vinke legt aan voor
de stoot. Opvallend is het ge
schuif met zijn voorste voet. Die
nerveuze lichaamstrek bezorg
de hem in het verleden al een
bijnaam: de Shuffelaar. „Ik doe
dat om de juiste balans te vin
den. Iedereen heeft wel wat als
hij onder druk komt te staan.
Zijn eerste poging mislukt. Vin
ke gaat even terug naar zij n plek
om zijn handen te drogen. Komt
terug, krijt de keu, blaast en
slaat weer af, legt aan en mist
andermaal. Voor de derde po
ging wordt de keu natuurlijk
weer gekrijt. In blazen en af
slaan lijkt Vinke niet meer te ge
loven. Hij legt aan en schuift
met zijn voorste voet. Zenuw
achtig veert hij op. Zijn handen
voeden klam aan. Handdoek.
Terug aan tafel. Mis. Zijn reac
tie: „Krrggg."
Omhelzing
Door de misser van Vinke was er
een verlenging nodig. Bij de eer
ste drie figuren raakten De Vos
noch Vinke van slag. De manier
waarop De Vos een doorschiet
trekstoot over drie banden
maakte, oogstte waardering bij
Vinke: „Klasse jongen, perfect!
Het antwoord op de magistrale
carambole van De Vos moest
Vinke schuldig blijven Als
troost kreeg hij een sportieve en
innige omhelzing van De Vos.
De strijdend ten onder gegane
Vinke was blij dat de marathon
sessie voorbij was. „Al had ik ui
teraard graag gewonnen",
sprak hij. De in Paasloo woon
achtige kunststoter deed in Ril
land-Bath voor de vijfde keer
mee aan het nationaal kampi
oenschap in de ereklasse. Zijn
beste prestatie tot nu toe was
een vierde plaats op het NK in
Voorschoten in 1992.
Het was alweer de derde maal
dat Vink de Zeeuws plaats aan
deed voor een kunststoottoer-
nooi. In 1996 werd hij er zesde
tijdens een Grand Prix-toer-
nooi. Vorig jaar had hij er min
der prettige herinneringen.
Toen degradeerde Vinke van de
ere- naar de eerste klasse. Op de
biljartzaal had hij weinig aan te
merken. „Qua accommodatie is
dit een fantastische zaal."
Toch had het publiek moeite om
de weg naar biljartzaal Jacobs
te vinden. M. Poulus, een van de
organisatoren van het toernooi,
weet dat aan de hoge eisen die de
biljarters stellen om hun ver
fijnde en concentratiegevoelige
sport te kunnen uitoefenen. „Er
mag niet gerookt worden. De
mensen moeten constant muis
stil zijn. En de grote druk die op
de spelers rust, maakt dat ze ge
makkelijk geïrriteerd raken."
Een goed voorbeeld van irritatie
deed zich voor tijdens de finale
tussen De Vos en Holka. Toen De
Vos wilde aanleggen voor een
stoot, probeerde een vrouw op
de tribune een koffiekoekje van
het papiertje te ontdoen. Duide
lijk zichtbaar ergerde De Vos
zich aan dat knisperende ge
luidje. De vrouw hield haar vin
gers maar stil, waarop De Vos
een stootfiguur alsnog vol
bracht.
Voor Poulus hoeft het op die ma
nier niet meer. „We zijn drieën
eenhalve maand met zes man
met de voorbereidingen bezig
geweest. Maar dan krijg je toch
te horen: 'dit is niet goed, dat is
niet goed'. Ik steek mijn vrije
tijd liever in iets anders." Een
tweede NK ereklasse in Rilland-
Bath? Daar past Poulus voor.
Ruud de Vos legt tijdens de finale van het NK kunststoten aan voor een piqué. Zijn tegenstander Ger Holka kijkt toe.
foto Dirk-Jan Gjeltema
door Peter Godrie
RILLAND-BATH - Ruud de
Vos heeft gisteren in Rilland-
Bath zijn nationale titel in het
biljart artistiek ereklasse ge
prolongeerd. De Amsterdamse
kunststoter behaalde in bil
jartzaal Jacobs daarmee zijn
vierde kampioenschap in vijf
jaar. „Dit is de mooiste van de
vier", aldus De Vos. De verlie
zer, Ger Holka uit Heerlen,
toonde zich sportief. „Het was
een thriller van een finale."
Met die laatste opmerking had
de verliezer het bij rechte eind.
De finale was er een om van te
smullen. In een wedstrijd die
om drie gewonnen sets (van ie
der tien stootfiguren) ging,
kwam De Vos met 2-0 achter te
staan. Een goed gesprek in de
eerste pauze met een goede
vriend uit Amsterdam, haalde
het laatste restje spanning uit
zijn lijf. De Vos: „Ik was over
geconcentreerd.
In de derde set was De Vos on-
ketend. Hij miste geen enkele
carambole en won dat bedrijf
met 58-31 na acht figuren. De
vierde periode leek wel een ko
pie van de derde. De Vos bil
jartte vlekkeloos: 50-23 na ze
ven figuren.
Aan het begin van de beslis
sende set kwam even de klad in
het foutloze optreden van De
Vos. Hij faalde bij het eerste fi
guur. Omdat Holka het vierde
figuur niet maakte, een door
schiettrekstoot over drie ban
den met vooi'geschreven limiet
en goed voor tien punten, nam
De Vos een voorsprong van vij f
punten.
Tactiek
Het laatste stootbeeld, een
massé over drie banden, moest
de beslissing brengen omdat
beide spelers na hun misser
zich geen misstappen meer
veroorloofden. De Vos mocht
als eerste aanleggen en zou bij
het produceren van de caram
bole de titel opnieuw pakken.
Holka gooide het toen op de
tactiek van de koude oorlog.
Hij nam plaats op een andere
stoel, vlak voor de plek waar
De Vos zijn laatste stootbeeld
moest maken. Vriendelijk ver
zocht De Vos Holka achter
hem te gaan zitten. Toen pas
wierp De Vos zich met heel zijn
ziel en zaligheid in de cruciale
beurt. Tergend langzaam rolde
de witte speelbal naar de rode
bal. De Vos moedigde de bal
aan. „Val erop! Jaaa!"
De bijnaam is een serie die elke maandag op de achterkant van
sportkatern van de PZC verschijnt. Bijnamen zijn zo oud als
sport zelf. Wat bijvoorbeeld te denken van de Zwarte Panter, del I
naam voor de uit Goes a fkomstige keeper Frans de Munck, vanw
zijn katachtige reacties, Heeft u suggesties voor deze rubriek?
de sportredactie van de PZC: 0118-484450.
Vandaag: De blonde pijl.
doorSven Remijnsen
Rob Bijvank is nog altijd blond,
maar hard fietsen doet hij zel
den meer. De inmiddels 36-jari-
ge oud-amateurwielrenner uit
Sas van Gent doet zijn bijnaam
De blonde pijl tegenwoordig
dan ook nog maar gedeeltelijk
eer aan. Maar er is een tijd ge
weest dat Bijvank met zijn im
posante gestalte en zijn licht
blonde haardos furore maakte
in het Zeeuwse amateurpelo
ton.
In de jaren zeventig en tachtig
raasde De blonde pijl over de
Zeeuwse wegen. „Ik had toen
iets langer haar", herinnert Bij
vank zich. „En omdat ik destijds
op de fiets nog zo'n ouderwetse
Deense helm droeg, stak mijn
haar er langs alle kanten onder
uit. Dat was wel een apart ge
zicht."
Junioren
Zijn bijnaam kreeg Bijvank van
de leden van zijn supportersver
eniging, die werd opgericht toen
de Zeeuws-Vlaming nog bij de
junioren reed. De supporters
club voorzag hem van materiaal
en zorgde voor de financiële on
dersteuning. Ook speaker Wim
Hendriks liet toentertijd gere
geld de bijnaam De blonde pijl
vallen als Rob Bijvank zich tij
dens een wielerwedstrijd in de
kijker reed.
Bijvanks bijnaam is echter niet
uniek in de wielerwereld
Belgische beroepswielrei
Etiënne de Wilde, regerend
reldkampioen op de baan, j
ook door het leven als De blo
pijl. Een echte 'pijl' zoals
Wilde is Bijvank nooit gewe
„Ik was geen supercoure
legt Bijvank uit. „Ik kon g
meekomen in de Zeeuwse \i
strijden, maar twintig koe
per j aar won ik niet.
Fietsenmaker
Zijn meest succesvolle seii
beleefde Bijvank in 1988,!
hij dertien wedstrijden woi
de amateurs, waaronder
tweetal klassiekers: de Oml
van de Bommeferwaard ei
Dorpenomloop in Rucphen
jaar later zette hij zijn fiets
de kant, maar sinds kort is
vank weer dag en nacht i!
weer met zijn grote liefde
Zeeuws-Vlaming heeft een!
senzaak in Terneuzen overg
men en lijkt zijn roeping tel
ben gevonden. Bijvank: .J
hart ligt bij het fietsenmafc
vak."
In zijn zaak heeft Bijvank
altijd veel voordeel van de n
die hij als wielrenner heeft
gebouwd. „De meeste mes
kennen me nog van het wie!
nen", zegt Bijvank. „Dat is
tuurlijk nooit nadelig. Enj
De blonde pijl wordt nog st
wel eens tegen me gezegd. S
niet zo vaak meer als vroed
