Kloetinge laat Sparta ontsnappen
De nerveuze trekjes van de Shuffelaar
De Vos behoudt titel in magnifieke finale
Nieuwe tactiek Hoe
blijft zonder succes
sport
Bevelandse formatie geeft winst in laatste tien minuten uit handen
NAAM
maandag 14 december 1998
sbW(
door Jan Dagevos
KLOETINGE - Bijna tachtig
minuten lang had Kloetinge za
terdag opponent Sparta Nij-
kerk in een wurggreep. De 1-0-
voorsprong was daarom logisch
en terecht. Het vonnis leek gete
kend, maar om onverklaarbare
redenen liet de Bevelandse for
matie het slachtoffer toch nog
los. De gevolgen waren rampza
lig. Kloetinge stond tien minu
ten later met lege handen: 1-3.
„Voetbal is niet eerlijk", riep Er-
win Dek, toen hij de kleedkamer
van Kloetinge verliet. De reac
tie was begrijpelijk. Het goede
voetbal zegevierde immers za
terdag niet op het Wesselopark.
Sparta Nijkerk, dat 80 minuten
lang weinig tot niets in te bren
gen had, het accent op de defen
sie had gelegd en duidelijk voor
een punt naar Zeeland was ge
komen, ging uiteindelijk als een
dief in de nacht met de winst aan
de haal.
Niemand kon het bevatten. Ook
oefenmeester Henk van de Pol
van Sparta Nijkerk niet. Hij ge
neerde zich zelfs een beetje voor
de zege. Hij nam daarom enigs
zins beschaamd de felicitaties
in ontvangst. „Hij zei sorry",
vertelde Kloetinge-trainer Die-
derik Hiensch later. „Wat moet
ik ervan zeggen", verzuchtte de
coach. „Als het nou aan de in
stelling had gelegen, dan had ik
de spelers daar op kunnen aan
spreken, maar daar lag het niet
aan. En we hebben vanmiddag
toch ook niet echt slecht gevoet
bald?"
Dribbels
Aan instelling, een goede spel
opvatting. fraaie combinaties
en prachtige kansen was er za
terdag inderdaad geen gebrek.
Kloetinge speelde misschien
niet de beste wedstrijd tot nog
toe, maar het spelniveau was
meer dan aanvaardbaar. De de
fensie met de weergaloze John
Kole in het centrum stond als
een huis. Op het middenveld
creëerde Kloetinge vaak een
overwicht, omdat Rudy Banffer
goed doorschoof In aanvallend
opzicht waren Edwin Zuijd-
wegt en Onno Doeland weder
om een lust voor het oog. Zuijd-
wegt had mooie dribbels langs
de zijlijn, terwijl Doeland sterk
aan de bal was.
Tot de 80e minuut kreeg Sparta
Nijkerk welgeteld één moge
lijkheid. Dat was in de zesde mi
nuut, toen Kole zijn enige fout
maakte. Hij schoof de bal in de
voeten van Reagwich Slijngard,
die snoeihard uithaalde. Kloe-
tinge-doelman Jaap Pijnenburg
redde met de voet. Kloetinge
zette daar vervolgens negen
kansen tegenover. Twee keer
stond de paal succes in de weg,
bij een schot van Jeffrey van de
Velde en een fraaie boogbal van
Onno Doeland.
De spits van Kloetinge haalde in
de 60e minuut zijn gram. Erwin
Dek kwam op rechts op, leverde
een prachtige voorzet af bij de
tweede paal, waar Doeland (hij
werd later tot man van de wed
strijd uitgeroepen) klaarstond
om in te koppen. 1-0. De ban
leek gebroken, maar plotseling
stokte het ritme. Echt veront
rustend was dit echter niet, om
dat Sparta Nijkerk moeite had
met de omschakeling.
De wedstrijd leek als een nacht
kaars uit te gaan, totdat Marco
Elders zich in de 80e minuut
achter een vrije trap zette. De
verdedigende middenvelder
Onno Doeland schermt de bal af in een duel met verdediger Theo de Graaf van Sparta Nijkerk.
foto Willem Mieras
krulde de bal langs de muur en
Kloetinge-doelman Jaap Pij
nenburg, 1-1. De thuisploeg was
aangeslagen en de kluts kwijt,
hetgeen vijf minuten later werd
onderstreept toen Johan de
Goederen slecht reageerde bij
een ingooi van Sparta Nijkerk.
Invaller Dennis van den Berg
liep uit de rug van De Goederen
weg met de bal en verschalkte
de keeper met een lob. In bles
suretijd kwam daar nog een
treffer bij, toen Niels Lodewijk
dom balverlies leed. Joirit van
Deuveren profiteerde ervan en
bepaalde de eindstand op 1-3.
„Op dit niveau worden dit soort
fouten genadeloos afgestraft",
erkende Hiensch, „maar dit is
toch ongelooflijk. Pijnenburg
had tot die vrije trap van Sparta
Nijkerk bijna niets te doen ge
had. Daarom is dit zo bitter en
moeilijk te verteren."
Kansen
Voetbal is inderdaad soms on
eerlijk, hard en meedogenloos,
al had Kloetinge zaterdag een
hoop leed kunnen voorkomen
door van de negen kansen er
meer dan één te benutten.
„Maar dat is dan ook het enige
dat je ons kunt verwijten", zei
Hiensch. „Ach, aan het eind van
de rit krijgt iedereen wat hij ver
dient. Wij wonnen destijds héél
erg gelukkig bij Sparta Nijkerk,
nu was het andersom. Daarom
hoeft de trainer ook geen sorry
te zeggen. Dit hoort ook bij
voetbal. We gaan verder op de
ingeslagen weg. Er is niets aan
de hand."
Kloetinge-Sparta Nijkerk 1-3 (0-0).
60. Onno Doeland 1-0, SO. Marco El
ders 1-1. 85. Dennis van den Berg 1-
2, 90. Jorrit van Deuveren 1-3.
Scheidsrechter F. Vos (Ammerzo-
den) Gele kaart: Eric Doppenberg,
Reagwich Slijngard (beiden Sparta
Nijkerk) en Onno Doeland Kloetin
geAantal toeschouwers: 500.
Kloetinge: Jaap Pijnenburg; Erwin
Dek. John Kole, Rudy Banffer, Niels
Lodewijk; Johan de Goederen (86.
Alex Lourens), Jeffrey van de Velde
(84. Marcel Lourens), Wouter La-
brujere; Jan Baaijens, Onno Doe
land en Ronald Zuijdwegt.
Sparta Nijkerk: Sven Onland; Eric
Doppenberg (34. Dennis van den
Berg), Theo de Graaf (58. Mark Ha
verlach), Michiel van Dijkhuizen,
Gerben van den Glind; Reagwich
Slijngard (90. Tayfur Kahraman),
Marco Elders, Eddie Wassink, Jorrit
van Deuveren; AliLoukili en Mark
Heimgartner.
Kunststoters stellen hoge eisen op NK biljart artistiek in Rilland-Bath
door Peter Godrie
RILLAND-BATH - Wanneer
het in een biljartzaal stil moét
zijn, ontgaat de artiesten aan ta
fel weinig. Een kopje dat op een
schoteltje wordt gezet, de wc-
deur die met een zachte klap
dichtslaat of twee achter de bar
pratende mensen. „Heren, ik
kan jullie stemmen horen, ver
maande Bocko Vinke, afgelopen
weekeinde een van de acht
kunststoters aan het NK biljart
artistiek in Rilland-Bath, al lo
pende naar de bar. „Ik kan me
slecht concentreren. Hartelijk
bedankt." De onbedoelde inter
ruptie kostte hem wel punten.
Een doorschiettrekstoot over
twee banden mislukte jammer
lijk.
Vinke was het afgelopen week
einde betrokken bij een van de
mooiste partijen tijdens het
kampioenschap in zaal Jacobs.
Het zeer enerverende duel tegen
regerend nationaal kampioen
Ruud de Vos nam maar liefst
drieëneenhalf uur in beslag, een
voor de kunststootbegrippen
ongekend lange tijdsduur. De
Amsterdammer kwam van een
2-1-achterstand in sets terug,
won de vierde dus en had in het
vijfde beslissende bedrijf een
verlenging nodig om de zwaar
bevochten zege te kunnen be
groeten.
Vinke ontving direct na het pou
leduel echter veel lof van
scheidsrechters, spelers en pu
bliek voor de manier waarop hij
De Vos had bestreden en de
mensen had laten genieten van
zijn vechtlust en veerkracht.
Koud kunstje
Dat, er dan wel eens wat mis kan
gaan, moest Vinke maar voor
lief nemen. Neem nu de laatste
figuur van de vijfde set. De Vos
slaagde er in drie keer niet in de
trekstoot over twee of meer ban
den te maken, Vinke had de bal
dus voor het inkoppen om in
voetbaltermen te spreken. Maar
zoals een kans voor open doel
kan worden gemist, zo is het ma
ken van een figuur op de biljart
tafel niet altijd een koud kunst
je
Hoe dan ook, Vinke deed er in
elk geval alles aan om De Vos in
de laatste beurt van de vijfde pe
riode, vóór de barrage, pootje te
lichten. Het was een lust voor
het oog om te zien hoe Vinke zich
vol overgave in het moeilijkste
onderdeel van de biljartsport
stortte.
Vinke enkele minuten op de voet
gevolgd: Hij trekt zijn kleren
recht en loopt naar tafel om zijn
keu te krijten. Met de mond
blaast hij zijn pommerans
schoon en slaat daarna met zijn
keu zachtjes op de rand van de
biljarttafel. Vinke legt aan voor
de stoot. Opvallend is het ge
schuif met zijn voorste voet, Die
nerveuze lichaamstrek bezorg
de hem in het verleden al een
bijnaam: de Shuffelaar. „Ik doe
dat om de juiste balans te vin
den. Iedereen heeft wel wat als
hij onder druk komt te staan."
Zijn eerste poging mislukt. Vin
ke gaat even terug naar zij n plek
om zijn handen te drogen. Komt
terug, krijt de keu, blaast en
slaat weer af, legt aan en mist
andermaal. Voor de derde po
ging wordt de keu natuurlijk
weer gekrijt. In blazen en af
slaan lijkt Vinke niet meer te ge
loven. Hij legt aan en schuift
met zijn voorste voet. Zenuw
achtig veert hij op. Zijn handen
voeden klam aan. Handdoek.
Terug aan tafel. Mis. Zijn reac
tie: „Krrggg."
Omhelzing
Door de misser van Vinke was er
een verlenging nodig. Bij de eer
ste drie figuren raakten De Vos
noch Vinke van slag. De manier
waarop De Vos een doorschiet
trekstoot over drie banden
maakte, oogstte waardering bij
Vinke: „Klasse jongen, perfect!
Het antwoord op de magistrale
carambole van De Vos moest
Vinke schuldig blijven. Als
troost kreeg hij een sportieve en
innige omhelzing van De Vos.
De strijdend ten onder gegane
Vinke was blij dat de marathon
sessievoorbij was. „Al had ik ui
teraard graag gewonnen",
sprak hij. De in Paasloo woon
achtige kunststoter deed in Ril
land-Bath voor de vijfde keer
mee aan het nationaal kampi
oenschap in de ereklasse. Zijn
beste prestatie tot nu toe was
een vierde plaats op het NK in
Voorschoten in 1992.
Het was alweer de derde maal
dat Vink de Zeeuws plaats aan
deed voor een kunststoottoer-
nooi. In 1996 werd hij er zesde
tijdens een Grand Prix-toer-
nooi. Vorig jaar had hij er min
der prettige herinneringen.
Toen degradeerde Vinke van de
ere- naar de eerste klasse. Op de
biljartzaal had hij weinig aan te
merken. „Qua accommodatie is
dit een fantastische zaal."
Toch had het publiek moeite om
de weg naar biljartzaal Jacobs
te vinden. M. Poulus, een van de
organisatoren van het toernooi,
weet dat aan de hoge eisen die de
biljarters stellen om hun ver
fijnde en concentratiegevoelige
sport te kunnen uitoefenen. „Er
mag niet gerookt worden. De
mensen moeten constant muis
stil zijn. En de grote druk die op
de spelers rust, maakt dat ze ge
makkelijk geïrriteerd raken."
Een goed voorbeeld van irritatie
deed zich voor tijdens de finale
tussen De Vos en Holka. Toen De
Vos wilde aanleggen voor een
stoot, probeerde een vrouw op
de tribune een koffiekoekje van
het papiertje te ontdoen. Duide
lijk zichtbaar ergerde De Vos
zich aan dat knisperende ge
luidje. De vrouw hield haar vin
gers maar stil, waarop De Vos
een stootfiguur alsnog vol
bracht.
Voor Poulus hoeft het op die ma
nier niet meer. „We zijn drieën
eenhalve maand met zes man
Ruud de Vos legt tijdens de finale van het NK kunststoten aan voor een piqué. Zijn tegenstander Ger Holka kijkt toe.
foto Dirk-Jan Gjeltema
door Peter Godrie
RILLAND-BATH - Ruud de
Vos heeft gisteren in Rilland-
Bath zijn nationale titel in het
biljart artistiek ereklasse ge
prolongeerd. De Amsterdamse
kunststoter behaalde in bil
jartzaal Jacobs daarmee zijn
vierde kampioenschap in vijf
jaar. „Dit is de mooiste van de
vier", aldus De Vos. De verlie
zer, Ger Holka uit Heerlen,
toonde zich sportief. „Het was
een thriller van een finale."
Met die laatste opmerking had
de verliezer het bij rechte eind.
De finale was er een om van te
smullen. In een wedstrijd die
om drie gewonnen sets (van ie
der tien stootfiguren) ging,
kwam De Vos met 2-0 achter te
staan. Een goed gesprek in de
eerste pauze met een goede
vriend uit Amsterdam, haalde
het laatste restje spanning uit
zijn lijf. De Vos: „Ik was over
geconcentreerd
In de derde set was De Vos on-
ketend. Hij miste geen enkele
carambole en won dat bedrijf
met 58-31 na acht figuren. De
vierde periode leek wel een ko
pie van de derde De Vos bil
jartte vlekkeloos: 50-23 na ze
ven figuren.
Aan het begin van de beslis
sende set kwam even de klad in
het foutloze optreden van De
Vos. Hij faalde bij het eerste fi
guur. Omdat Holka het vierde
figuur niet maakte, een door
schiettrekstoot over drie ban
den met voorgeschreven limiet
en goed voor tien punten, nam
De Vos een voorsprong van vijf
punten.
Tactiek
Het laatste stootbeeld, een
massé over drie banden, moest
de beslissing brengen omdat
beide spelers na hun misser
zich geen misstappen meer
veroorloofden. De Vos mocht
als eerste aanleggen en zou bij
het produceren van de caram
bole de titel opnieuw pakken.
Holka gooide het toen op de
tactiek van de koude oorlog.
Hij nam plaats op een andere
stoel, vlak voor de plek waar
De Vos zijn laatste stootbeeld
moest maken. Vriendelijk ver
zocht De Vos Holka achter
hem te gaan zitten. Toen pas
wierp De Vos zich met heel zijn
ziel en zaligheid in de cruciale
beurt. Tergend langzaam rolde
de witte speelbal naar de rode
bal. De Vos moedigde de bal
aan. „Valerop! Jaaa!"
door Koen de Vries
VEENENDAAL - Hoek heeft
een nieuwe huisstijl. De ploeg
heeft het driespitsensysteem,
waaraan het drie maanden zon
der veel succes schaafde, verla
ten en gaat verder met het be
houdender 4-4-2. „Gewoon,
omdat het Hoek beter ligt", gaf
trainer Frans Vermeulen zater
dag na de wedstrijd tegen Dovo
aan. Twee weken geleden zorg
de de nieuwe spelopvatting te
gen Volendam voor maximaal
rendement. De wedstrijd bij
Dovo leerde dat Hoek ook met
het 4-4-2 nog een lange weg
heeft te gaan. De koploper van
de hoofdklasse B won met 4-2.
Frans Vermeulen was in de cata
comben van de accommodatie
van Dovo best bereid te praten
over het gewijzigde beleid. Veel
zeggen deed hij daarbij echter
niet. Hij wilde het nieuwe sys
teem niet betitelen als een con-
sessie aan zijn opvattingen over
voetbal. Ook vond hij niet dat
Hoek gekozen heeft voor een
verdedigendertactiek. „We spe
len nu inderdaad met meer men
sen achter de bal, maar wanneer
we kunnen aansluiten dan doen
we dat."
Zeker is echter dat een ploeg die
goed draait zijn speelwijze hal
verwege het seizoen niet veran
dert. En feit was zaterdag dat
Hoek nagenoeg de hele wed
strijd met vijf verdedigers
speelde. Want tegen het blok
Standaert-Mbuyu-Pacqué-Ter
Steege stond ook nog eens John
Bentschap Knook gekleefd. Hij
werd keer op keer door aanval
lende middenvelder Martij n
Bos richting eigen verdediging
gedwongen. „Die nummer tien
was voor mij", stelde Bentschap
Knook. „Wanneer hij scoort
krijg ik de schuld. Daarom
moest ik ver terug."
Overmacht
Patrick Naudts, normaal verde
digende middenvelder, diende
nu als bindmiddel tussen aanval
en verdediging, maar kwam in
zijn eentje veel te kort tegen de
offensieve middenvelders van
Dovo. Op de flanken moesten
Geertjan de Smet en Frank van
Damme vele meters bestrijken,
waardoor de niet al te snelle Ro
nald van Sliedrecht en Wesley
Roman in de spits keer op keer
tegen een overmacht aankeken.
Al met al deed de speelwijze van
zaterdag denken aan die uit het
tijdperk Ballegeer, waarin Hoek
kampioen van de hoofdkls
werd.
Hoewel laat genomen, vl
beslissing van Vermeultg
wat te zeggen. Het is
merkwaardig dat de Brabj
daarbij geen open kaart s
Misschien komt het omd
steeds om geduld
gevraagd. Hij debuteec
seizoen en moet vele
spelers inpassen. Na de o;
zwaai vraagt hij opnieus
duld. Vermeulen moet
dat de resultaten beter wi
Een weg terug is er niet me
Houvast
Wellicht heeft hij houvas!
de manier waarop Hoek
dag onderuit ging. Die
knullig te noemen. Na 35a
ten leek het erop dat Dovoi
met een zware nederlaag 1
waarts zou sturen. Met oog
lend totaalvoetbal was hs
geworden en de kansen sti
den zich op. De grillige Ro
van Sliedregt kopte vlak
rust echter de 2-1 binneni
net ingevallen Peter Vanou
ve maakte na rust zelfs gek
De rode kaart voor Dai®
Steege was Hoek uiteinde!
veel, alhoewel Van Sliet
nog een enorme kans kreeg 1
onderschepte een terugspg f
maar faalde alleen voor Is
Barry Diteweg.
In de laatste minuten ging!
alsnog onderuit. Een
Frank van Damme van rid
veranderd schot passeeróE
sterk keepende André deLfi
en in blessuretijd kogeldel 1
Wittenrood de 4-2 binnen. -
Dovo-Hoek 4-2 (2-1). 13. An t
de Berg 1-0, 35. Teunis Weii
2-0, 42. Ronald van Sliedreg,
66. Peter Vanoutreyve 2-2,89.
de Vries 3-2, 90. Freek Witte
4-2. Scheidsrechter: J.E.T -
vaare (Hillegom). Rode kaart j
ny ter Steege (Hoek, twee keer t
Gele kaart: John Bentschap
Franky Standaert (beiden
Arne van de Berg (Dovo). A
toeschouwers: 850
Hoek: André de Letter; Fi l(
Standaert, Dimitri Mbuyu,
Pacqué, Danny ter Steege; Pi D
Naudts (88. Hubert van den Hi
John Bentschap Knook, Franï
Damme, Geertjan de Smet; l!
Roman (61. Peter Vanoutreyvt
nald van Sliedregt. 1
Dovo: Barry Diteiveg; Ei f
Sijahailatua, Michel Boerebaa i
Dirco de Vries), Frank Va
Christiaan Wolf; Karsten Wxa
(75. Joost Versteeg), MartijnB: j
han Leidekker; Arne van de
Teunis Wenneker, Freek Witten
met de voorbereidingen bezig
geweest. Maar dan krijg je toch
te horen: 'dit is niet goed, dat is
niet goed'. Ik steek mijn vrije
tijd liever in iets anders." Een
tweede NK ereklasse in Rilland-
Bath? Daar past Poulus voor.
De bijnaam is een serie die elke maandag op de achterkant vai
sportkatern van de PZC verschijnt. Bijnamen zijn zo oud ai
sport zelf. Wat bijvoorbeeld te denken van de Zwarte Panter, di
naam voor de uit Goes afkomstige keeper Frans de Munck, vam
zijn katachtige reacties. Heeft u suggesties voor deze rubriek"
de sportredactie van de PZC: 0118-484450.
Vandaag: De blonde pijl.
doorSven Remijnsen
Rob Bijvank is nog altijd blond,
maar hard fietsen doet hij zel
den meer. De inmiddels 36-jari-
ge oud-amateurwielrenner uit
Sas van Gent doet zijn bijnaam
De blonde pijl tegenwoordig
dan ook nog maar gedeeltelijk
eer aan. Maar er is een tijd ge
weest dat Bijvank met zijn im
posante gestalte en zijn licht
blonde haardos furore maakte
in het Zeeuwse amateurpelo
ton.
In de jaren zeventig en tachtig
raasde De blonde pijl over de
Zeeuwse wegen. „Ik had toen
iets langer haar", herinnert Bij
vank zich. „En omdat ik destijds
op de fiets nog zo'n ouderwetse
Deense helm droeg, stak mijn
haar er langs alle kanten onder
uit. Dat was wel een apart ge
zicht."
Junioren
Zijn bijnaam kreeg Bijvank van
de leden van zijn supportersver
eniging, die werd opgericht toen
de Zeeuws-Vlaming nog bij de
junioren reed. De supporters
club voorzag hem van materiaal
en zorgde voor de financiële on
dersteuning. Ook speaker Wim
Hendriks liet toentertijd gere
geld de bijnaam De blonde pijl
vallen als Rob Bijvank zich tij
dens een wielerwedstrijd in de
kijker reed.
Bijvanks bijnaam is echter niet
uniek in de wielerwereld.
Belgische beroepswielrei
Etiënne de Wilde, regerend
reldkampioen op de baan, g
ook door het leven als De blo
pijl. Een echte 'pijl' zoals
Wilde is Bijvank nooit gewe j
„Ik was geen supercoure
legt Bijvank uit. „Ik kon g
meekomen in de Zeeuwse vi
strijden, maar twintig koei
per jaar won ik niet."
Fietsenmaker
Zijn meest succesvolle seiz
beleefde Bijvank in 1988,
hij dertien wedstrijden won
de amateurs, waaronder
tweetal klassiekers: de Oml<
van de Bommelerwaard en
Dorpenomloop in Rucphen.l
jaar later zette hij zijn fiets
de kant, maar sinds kort isl
vank weer dag en nacht in
weer met zijn grote liefde
Zeeuws-Vlaming heeft een!
senzaak in Terneuzen overge
men en lijkt zijn roeping tel.
ben gevonden. Bijvank: J
hart ligt bij het fietsenmaki
vak."
In zijn zaak heeft Bijvank
altijd veel voordeel van de na
die hij als wielrenner heeft
gebouwd. „De meeste men
kennen me nog van het wiek
nen", zegt Bijvank. „Dat is
tuurlijk nooit nadelig. En z
De blonde pijl wordt nog ste
wel eens tegen me gezegd. M
niet zo vaak meer als vroeg
