Voetbalclub
Middelburg en
zijn dilemma's
Fusie met buurman Zeelandia
ligt zeer voor de hand
foto Ruben Oreel
jaarlijks 15.000 gulden meer dan een. Al
in de afdeling. Die jongens moeten met de
bus naar uitwedstrijden. Ze reizen het he
le land door"
Er gaan zelfs stemmen op om de zondag
afdeling maar op te heffen. Voor de oude
garde is dat vloeken in de kerk. Middel
burg was en is een zondagclub. Sal Si-
monse: „Ik weet dat het zaterdagvoetbal
steeds populairder wordt. De jeugd wil
zaterdagavond stappen en zondag uitsla
pen. Maar ik vind dat Middelburg het
zondagvoetbal koste wat het kost moet
behouden."
Simon Harinck: „Ik sluit niet uit dat er
ooit nog eens een kentering komt. Steeds
meer jeugd gaat op zaterdag werken. Wel
licht kiezen ze dan weer voor het zondag
voetbal." Lau Eikenhout helpt het hem
hopen. Hij ziet nog geen eind komen aan
de neergaande tendens. De onderwijzer is
zeer verknocht aan de zondagtak. Hij
kijkt wel naar het zaterdagelftal en ook
naar de zaterdagploeg, maar niet naar het
eerste op zondag.
„Ik kon er vroeger niet van slapen wan
neer ze weer verloren. Ik maak me druk
om het niveau. Ik kan m'n club niet zien
verliezen." Eikenhout draait - als secreta
ris van de barcommissie - op zondag liever
bardienst. Hij wil zijn troetelkind niet
zien spelen, maar verdwijnen mag het
niet. Hij weet dat er velen zo over denken:
„Middelburg een zaterdagclub? Sommige
mensen overleven dat niet.
Keuze
Voor de tweede keer ziet Harinck zich
voor en dilemma geplaatst. Wil j e hoger
op met de club dan zul je een keuze moe
ten maken. Of met de zaterdagtak verder,
of met de zondagtak. Maar in deze situatie
kun je die keuze niet maken. Het gaat bij
Middelburg niet alleen om prestaties. Als
je nu zegt, de zaterdag of de zondag weg,
dan heeft dat grote gevolgen voor de club.
Er rest niets anders dan concessies te doen
aan de kwaliteit van beide elftallen."
Eikenhout komt met een ander idee op de
proppen. „Volgens mij moet Middelburg
als een speer om de tafel gaan zitten met
Zeelandia. Waarom fuseren die twee
clubs niet? Ze hebben elkaar nodig.
Straks zitten we samen op een sportpark,
ver weg van de wijken met veel kinderen.
Ik ben als voetballer en als scheidsrechter
het hele land doorgereisd. Van Emrne-
loord tot Purmerend. Al die jaren ben ik
nooit op één sportcomplex geweest waar
op twee zondagclubs voetbalden."
„Zeelandia was vroeger de arbeidersclub
en Middelburg de ambtenarenclub. Maar
daar moet je overheen stappen. Het is al
leen nog de oude garde die daarover
spreekt. Kijk maar eens naar het eerste
van Zeelandia. Er spelen wel vijf of zes
oud-Middelburgers in. Ik vind dat die fu
sieclub er moet komen. Noem hem voor
mijn part FC Luctor et Emergo of FC
Maeneblusschers."
Simon Harinck is het volmondig met
Eikenhout eens, net als Sal Simonse trou
wens. Hij zegt: „Een fusie? Geen enkel be
zwaar. Als mensen hun verstand gebrui
ken doen ze dat. Eén gezonde club, met
één goed bestuur. Het zou een prima op
lossing zijn."
Harinck ziet net als Simonse alleen maar
voordelen. „Er zou een sterke club ont
staan. Zeelandia heeft een flinke zondag
afdeling, wij hebben veel jeugd en een
sterke zaterdagtak. Zo'n stap ligt zeer
voor de hand. Ik zeg er wel bij: we moeten
er nü over praten. Dat kan niet meer als
het nieuwe complex gebouwd wordt. We
hebben al eens een balletje opgegooid bij
het bestuur van Zeelandia. Tot nu toe
hebben we echter nog niets terugge
hoord,"
Oud-voorzitter Van Koetsveld van Zee
landia bevestigt dat Middelburg al eens
avances heeft gemaakt. Zijn club is er
destijds niet op ingegaan. „Het toenmali
ge bestuur was er falikant op tegen."
Maar binnen niet al te lange tijd ziet een
nieuw bestuur het levenslicht en het zou
wel eens zo kunnen zijn dat daarin men
sen komen met heel andere ideeën. Van
Koetsveld: „Ik wil best mijn persoonlijke
mening zeggen. Wat mij betreft gaan we
op niet al te lange termijn met elkaar pra
ten."
Koen de Vries
In 1967 liep Middelburg uil om het landskampioenschap te vieren. Het eerste elftal werd
met een Jan Plezier door het centrum van de stad gereden. foto archief PZC
Een snerpende oostenwind waait over het trainingsveld van
voetbalvereniging Middelburg. In een hoekje trotseren tweede trainer Wim
Groenewegen en een paar spelers van de tweede selectie de kou. Verderop rennen
de spelers van Zeelandia 2 zich met een partijtje op kleine doeltjes warm. De
kersverse eerste trainer Henk Patty is op het veld van rugbyclub Oemoemenoe
aan het werk. Gadegeslagen door een man met een rillend hondje draven elf
spelers achter de bal aan.
Patty ziet wat zijn voorganger Cees Houtepen tot een zekere wanhoop dreef.
Want van die elf spelers behoren er slechts vijf tot de eerste selectie. De zes
anderen zijn A-junior of lid van de tweede selectie. Houtepen kon het niet meer
aanzien. Wanneer hij zondags in de dug-out zat, wist hij dat de meerderheid van
zijn spelers die week slechts één keer had getraind. Disciplinair straffen kon niet.
De spelers van Al weigerden namelijk voor het eerste zondagelftal uit te komen.
De vertrekkende voorzitter Simon Harinck: „Een fusie met Zeelandia ligt voor de hand. Je moet er niet mee wachten."
Het is met Middelburg net zoals bij
bloembollen in het voorjaar.
Wanneer het moment daar is, komen de
kleurrijke anekdotes over het verleden
automatisch naar boven. Als de negatieve
verhalen over het eerste elftal de kop weer
opsteken, wordt er gemijmerd over
vroeger. Over Jan Bostelaar die ooit de
keeper van RKC met bal en al in het doel
schoot, over het fameuze duo De
Vos/Vogel dat een plaag was voor elke
verdediging, over Bert Pentury, die ook
na zijn doelpunten in de
kampioenswedstrijden stoïcijns naar de
middenstip terugliep, zijn van vreugde
gek geworden medespelers van zich
afduwend, en over Piet Lindenberg, de
trainer die Middelburg drie keer naar het
landskampioenschap van de amateurs
loodste.
Dat de club zijn hoogtijdagen al dertig
jaar achter zich heeft liggen, maakt
niet uit'. Wanneer Middelburg koorts
heeft, wordt Sal Simonse door oudge
dienden naar een medicijn gevraagd. Si
monse is inmiddels 82, net zo oud als de
club. Hij wandelt nog, hij fietst nog, hij
heeft zojuist van de keuringsarts te horen
gekregen dat hij de komende vijf jaar ge
woon mag autorijden. De man die de club
destijds het land van melk en honing bin
nenvoerde, bezoekt elke thuiswedstrijd
van het eerste en weet van de hoed en de
rand. „Ze zijn aan het afzakken tot en
met."
Vijf jaar geleden nog vestigde Simonse de
aandacht op zich, toen hij voorzitter werd
van de commissie die Middelburg een
nieuw bestuur moest bezorgen. Nu zou hij
dat niet meer doen. „Ik ontzi e dat toch een
beetje op deze leeftijd. Daarbij komt, ik
zou te veel terugkijken naar vroeger. En ik
weet dat het zoals het toen ging, nu niet
meer kan."
Faillissement
Het is niet alleen het verre verleden dat
Middelburg achtervolgt. Vijf jaar geleden
balanceerde de drievoudige landskampi
oen op de rand van het faillissement. De
toenmalige sponsorstichting had dure
spelers aangetrokken om de jaren van
weleer te laten herleven. Onder leiding
van trainer Cees Vermunt stond Middel
burg op de drempel van de hoofdklasse.
Promotie werd gemist, het verval trad in.
Het zittende bestuur trad af, onder het
mom dat er onoverkomelijke menings
verschillen waren. Toen de boeken wer
den geopend bleek Middelburg met een
tekort van 140.000 gulden te zitten en
werd er wekelijks duizend gulden meer
uitgegeven dan dat er inkomsten waren.
De door Sal Simonse benaderde Simon
Harinck werd voorzitter en saneerde met
strakke hand de schulden. Simonse: „Het
is aan Harinck te danken dat Middelburg
nog bestaat. De club was technisch fail
liet."
Uit die tijd dateert de angst spelers te'be-
talen. Hoewel die angst bij sommigen nog
Het laatste kampioenselftal van de zondagtak van Middelburg. De ploeg promoveerde
in 1991 naar de eerste klasse. Een jaar later stond het elftal op de drempel van de hoofd
klasse. De stap werd niet gemaakt. Vanaf dat moment begon de vrije val, die nog steeds
voortduurt. foto archief PZC
De toekomst
Ere-voorzitter Sal Simonse (82) volgt nog
aan het afzakken tot en met."
levensgroot aanwezig is, is van betalen in
de verste verten geen sprake meer. Mid
delburg heeft nu al alle moeite de eindjes
aan elkaar te knopen. De inkomsten uit
contributie dekken de uitgaven bij lange
na niet. Jaarlijks komt de club 60.000 gul
den te kort om de begroting rond te krij
gen, De stichting 'voetbalpromotie Mid
delburg' zorgt met geld uit sponsoring,
reclame, rommelmarkten etcetera dat het
gat gedicht wordt.
Ie verrichtingen van Middelburg: „Ze zijn
foto Lex de Meester
Jaar-in-jaar-uit levert de jeugdtak van
Middelburg talentvolle spelers af. Ook nu
floreert de jeugdafdeling, mede dankzij
de bezielende leiding van Hans Koole en
Jaap de Jonge. Meer dan de helft van de
450 leden bestaat uit jeugd. Waar ze blij
ven, is niet altijd bekend. Zeker is wel dat
ze zelden of nooit bij Middelburg blijven.
Lau Eikenhout, de vader van Gerrie.
Daan en Evert, is zo'n 25 jaar bij Middel
burg betrokken en heeft veel talenten zien
komen en zien gaan. „In 1975 was ik lei
der van BI. Het was een fantastisch
ploeg'je. We wonnen de beker en werden
kampioen van Zeeland. Het hele seizoen
verloren we één wedstrijd, van RCS.
Voorzitter Kees de Keijzer had het toen
over het elftal van de toekomst. Na drie
jaar waren ze op Nico Koster na allemaal
gestopt. Ze werden senior en het was over
en uit."
Eikenhout: „Het is zo vreemd bij Middel
burg. Ik kan tal van namen noemen van
leden die nooit bereid waren om iets voor
de club te doen. Toen ze overstapten naar
een andere club staken ze binnen de kort
ste keren de handen uit de mouwen. Daar
begrijp ik niks van. Waarom daar wel en
bij ons niet?"
Eikenhout: „Waar zijn de mensen geble
ven die ooit zeiden dat ze zoveel aan Mid
delburg te danken hebben? Simon Ha
rinck, Wim Groenewegen en Dick van
Westenzijnuitzonderingen. Van de ande
ren hoor je nooit meer iets of ze zijn aan de
slag bij andere clubs: John But, Anton
Schoenmakers, Gerard Rijn, Ko Groene
wegen, Wim de Vos, Juul Vogel en ga maar
door."
Ritueel
Plet jaarlijks x'itueel bestaat nog steeds.
Met dien verstande dat de getalenteerde
aankomende senior van tegenwoordig
verhuist naar een betalende club. De
overstap van Geert Bosschaaxd, Jorxit
Schuurman en Plax-vey Sibelo naar Veere
is het x'ecentste voorbeeld.
Het is daarom niet vreemd dat de roep oxxi
de A-junioren terug te trekken uit de eer
ste divisie steeds groter wordt. De net op
gestapte Cees Houtepen is er in elk geval
duidelijk over. Wanneer hem gevraagd
wox-dt naar een oplossing van de huidige
misère is het eerste wat hij zegt: „Ze moe
ten de A-junioren terugtx-ekken. Middel
burg leidt op voor andere verenigingen."
Al kost de club, die nog steeds elk dubbel
tje moet omdraaien, handenvol geld. Si
mon Harinck: „Dit is een zaak waarover
het nieuwe bestuur zich serieus zal moe
ten buigen. De Al in de eerste divisie kost
Harinck heeft die hang naar het verleden
niet zo. Hoewel hij maandag aftreedt als
voox'zitter en opgevolgd wordt door vice-
voorzitter Wessel Schulting, wil hij toch
alleen naar de toekomst kijken. „Ik kan
ook wel een duit in het zakje doen. In mijn
tij d voetbalden we nog in de eerste klasse.
Je schiet alleen zo weinig op met dat soort
dingen. Mij zal je nooit horen zeggen dat
vroeger alles beter was."
Middelburg is anno 1998 weer een gezon
de vereniging, echter met weinig vlees op
de botten. „Ik had gehoopt dat het eerste
zondagelftal weer hogerop zou komen.
Het is altijd een publiekstrekker geweest.
Nu komerx er 200, 250 toeschouwers bij
een thuiswedstrijd. Als je dat aantal zou
kunnen verdubbelen dan zou dat voor een
enorme inkomstengroei zoi'gen."
Het ziet er niet naar uit. Middelbxirg staat
op de voorlaatste plaats en de trainer is
opgestapt. De A-juniox'en wilden niet in
het eerste spelen, omdat ze hun pijlen wil
len richten op hun competitie in de eerste
divisie. De zaterdagtak heeft de zondag
tak prestatief en kwantitatief oveivleu-
geld. Kortom, het Zeeuwse vlaggenschip
van weleer staat weer in het centrum van
de belangstelling.
Voorzitter Harinck had gehoopt dat de zondagtak van Middelburg de club een financiële impuls zou geven. Maar het is al weer lang
geleden dat de tribune zo vol zat als bij de kampioenswedstrij d in 19 91foto a rch i ef PZC
