f
tl
Tango is verfijnd
en vulgair tegelijk
Rijzende sterren in Middelburg
s
11
-v
Pianist Jan Vayne
improviseert concert
e
■Ui
e
e
S".
c<5
Sü
O
I"
5L>
In?
3
ST
1
woensdag 25 november 1998
Drie Ons maakt
avontuurlijke
voorstelling
12
Nieuwe muziek
mag van
Maarten Altena
melodisch klinken
13
Bellamy 19
in Vlissingen
eert Bellamy
15
Turks bad als
sfeervol decor
voor het
andere verlangen
16
Tentoonstelling
voor theeleuten
in Renesse
16
Vijftien jaar geleden kwam Amsterdammer Wouter Brave (44) voor het eerst in aanra
king met de tango en sindsdien hebben dans en muziek zijn leven beheerst. Reeds ge
schoold in de moderne dans verbleef hij in 1985 drie maanden in Argentinië, waar hem de
fijne kneepjes van de tango werden bijgebracht. Zijn passie voor deze cultuur bracht hij
vervolgens in Nederland in de praktijk met het organiseren van verschillende shows,
waar hij zelf ook onderdeel van uitmaakte. De tournee van zijn jongste'creatie, Tango
Tangostart morgen (donderdag) in de Stadsschouwburg in Middelburg.
door Frans Doeleman
Van de vier dansparen in Tan
go Tango vormen Wouter Bra
ve, artistiek leider van de
Stichting Urgent Dance die de
show uitbrengt, en zijn part
ner Babette Anhalt het enige
Nederlandse duo. „Wij zijn de
vreemde eend in de bijt. Zoveel
professionele dansers met po
diumervaring heb je niet in
Nederland", verklaart Wouter
deze unieke positie, er aan toe
voegend: „De Argentijnen zijn
gewoon echt beter. Er zit een
ouder paar bi jRudolf o en Ma
ria Cieri, dat al veertig jaar
danst. Dat straalt er vanaf, dat
is zo bijzonder, zo verfijnd. Hij
is 66 - van dames zegje de leef
tijd natuurlijk nooit - maar hij
is soepeler en sneller in zijn be
nen dan ik. En ik kan er ook
best wat van. Van boven zie je
wel dat hij ouder wordt, maar
die benen, dat is ongelooflijk.
Vorig jaar waren ze de lievelin
gen van het publiek."
Wouter Brave ging ooit op
zoek naar een bewegingsvorm
die een heel directe weergave
is van emoties. „Zo'n pro
gramma met stijldansen op de
BBC zet ik altijd meteen uit.
Dat mist de dramatische span
ning van de tango-cultuur.
Ballroom heeft dat niet, dat is
een kitscherige buitenkant,
hoewel er best goed en knap
gedanst wordt. Bij de tango
zitten er levens van duizenden
mensen achter, zal ik maar
zeggen, en het drama dat daar
mee gepaard gaat. Bovendien
is de vorm die ze eraan gegeven
hebben heel sterk en explosief.
Dat geldt zowel voor de mu
ziek, als de teksten en de
dans."
Uit een combinatie van deze
factoren is de show Tango Tan
go ontstaan. Heel belangrijk is
de inbreng van het zeven leden
tellende ensemble Sexteto
Canyengue, onder aanvoering
van de gerenommeerde ban
doneonspelers CarelKraayen-
hof en Leo Vervelde, dat, hoe
wel bestaande uit louter
Nederlanders, de afgelopen
tien jaar een reputatie heeft
opgebouwd die nauwelijks on
derdoet voor een echt Argen
tijns tango-orkest. Grote
inspirator is de in 1995 overle
den tango-legende Osvaldo
Pugliese, op wiens persoonlij
ke uitnodiging Sexteto
Canyengue in 1990 een tour
nee door Argentinië en Uru
guay maakte.
Ballen
„Het orkest heeft een volwas
sen geluid gekregen", meent
Wouter Brave, „WataandeAr-
gentijnse orkesten zo opval-
WouterBraveenziinpartner
Babatte Anhalt dansen
de tango.
lend is, is de kracht die ze uit
stralen in het spelen. Die
kracht heeft Sexteto Canyen
gue zich inmiddels ook ver
worven. Jaren geleden klonk
het wel goed, maar nog een
beetje ielig, had het nog niet
genoeg ballen, zogezegd, en
dat moet die muziek wel heb
ben, anders wordt het te saai,
te plechtig. Het mag nooit te
serieus worden, want het is
ook gewoon straatmuziek, ook
al speel je Piazolla.
„Het is een van de sterke kan
ten van die cultuur dat het
nooit te veel doorslaat naar de
ene of de andere kant. Dus
nooit alleen maar vulgair of
alleen maar serieus, het draagt
altijd een tegenkant in zich
mee. Plet moet lekker vet van
de straat zijn. Het moet ver
fijnd, maar ook ordinair zijn.
Als het één van die twee kan
ten mist, is het niet compleet."
,Er zit erg veel sensualiteit in
de dans, maar ik benadruk dat
niet te sterk. Kijk, je hebt een
Argentijnse show. Tango Pas
sion, die uitsluitend dat aspect
belicht. Dat gaat alleen maar
over sex en daannee naaien ze
het publiek flink op. Dat vind
ik ontzettend plat en banaal.
In onze show laat het paar
Claudia Codega en Esteban
Moreno de artistieke en sub
tiele kant van de tango zien,
terwijl Roxana en Fabian Bel-
monte meer het vette show-
stel zijn. Zij dansen in Las Ve-
foto Kees Rutten
gas en Maiami, maar dat
show-aspect wilde ik er ook in
hebben."
„Het programma is opge
bouwd als een soort zandloper.
Het begint met een nummer
met vier dansparen, vervol
gens drie, dan twee, dan één.
Na een instrumentaal nummer
breidt het zich richting pauze
weer uit. Het orkest bevindt
zich op een soort rijdend
bordes en na de pauze zitten
we daar in het eerste ingetogen
nummer allemaal omheen en
doet iedereen om de beurt wat.
Halverwege de tweede helft
zetten we de finale al in en
wordt het steeds spettender
showwerk. Het is gewoon pit
tig entertainment.
Zanger
Een tangoshow is niet com
pleet zonder het lied. „Onze
zanger Juan Carlos Tajes (oor
spronkelijk uit Uruguay, maar
al jaren in Nederland woon
achtig) zie ik als een soort gast
heer. Met zijn zangnummers
vormt hij een verbinding tus
sen de muziek en de dansers.
Soms houdt hij een korte inlei
ding in het Nederlands."
Wouter Brave is momenteel
bezig zijn grenzen te verleggen
en sluit niet uit dat dit zijn
laatste tangoshow wordt. Op 1
maart 2000 hoopt hij in het ou
de oostelijke havengebied van
Amsterdam een 'nachtclub
oude stijl' te openen, zoals die
vroeger te vinden waren in Pa
rijs en Berlijn. Zijn gedachten
gaan daarbij uit naar een bre
de programmering van mo
dem circustheater tot de
mooiste balletten allertijde
door het Nationale Ballet, va
riété en voorstellingen van Or
kater. Ook de tango zal daar
uiteraard onderdeel van uit
maken.
„Ik heb al vaker gezegd dat ik
ophoud met dansen, maar dan
krijg ik er toch weer echt zin
in. Er zijn facetten van de tan
go die ik nooit zal leren, daar
heb ik mij bij neergelegd. Maar
als ik met die Argentijnen aan
het oefenen ben, voel ik mij ab
soluut geen kruk of zo. De
groepschoreografieën zijn
voornamelijk van mijn hand,
de solo's hebben de paren zelf
gemaakt."
„De tango heeft de afgelopen
dertien jaar een hoofdrol in
mijn leven gespeeld, al wordt
dat nu minder. Het is een ma
nier van leven. De expressivi
teit van de Argentijnen, de
Zuid-Amerikanen überhaupt,
spreekt mij erg aan. Het is een
stijl van leven waar wij ontzet
tend stijve harken bij zijn. Ik
heb mij daar altijd erg prettig
tussen gevoeld. Mijn fascina
tie voor de tango is daar de
weerslag van."
Tango Tango is morgen
(donderdag) te zien in de
Stadsschouwburg in Mid
delburg (20.00 uur) en ver
der zaterdag 28 nov. in
Antwerpen (Arenberg-
schouwburg) en donder
dag 10 dec. in Rotterdam
(Theater Zuidplein).
Een concert van Jan Vayne bestaat niet uit een serie mu
ziekstukken, braaf gespeeld zoals het programmaboekje
heeft aangekondigd. De pianist improviseert graag en
combineert daarbij even gemakkelijk klassieke muziek
stukken met popmuziek. „Ik begin en zie wel waar ik uit
kom", zegt hij er zelf over. „Daardoor wordt het concert
ook minder formeel en kan ik actief inspelen op de wens
van het publiek. Elk concert is weer anders."
door Marïëtte Hitzert
De 3 2-jarige Zwollenaar kreeg
op vijfjarige leeftijd zijn eerste
pianolessen. Al vlot speelde hij
werken van Hay dn. Mozart en
Bach. Tot ergernis van zijn
muziekleraar begon de talent
volle Vayne echter al snel te
impi-oviseren met klassieke
thema's en moderne muziek.
Als jongetje van tien begeleid
de hij diensten in de gerefor
meerde kerk van Zuidwolde.
Het orgel vormde voor hem een
ideale mogelijkheid zich mu
zikaal uit te leven. Na zijn
middelbare school ging Vayne
dan ook piano en orgel stude
ren aan het conservatorium in
Zwolle.
Een platenmaatschappij zag
in hem de Nederlandse equi
valent van de excentrieke
Britse vioolvirtuoos Nigel
Kennedy, die eveneens sterk
afwijkt van het klassieke pro
tocol, en bood hem een platen
contract aan. In 1991 ver-'
scheen zijn debuut Colours of
my mind, een puur instrumen
taal album van Vaynes impro
visaties op piano, ondersteund
door synthesizers. Van het al
bum werden meer dan hon
derdduizend exemplaren ver
kocht.
De volgende albums Living
Colours en Hang on to a
Dream, waarop Vayne werd
begeleid door orkesten, wer
den platina. Op het daaropvol
gende album Vanity (1994) is
Vayne voor het eerst ook vo
caal te horen. Ook het album
Classics en Pop uit 1996 wijkt
weer af van de vorige cd's. De
ze cd bestaat uit eenmengeling
van klassiek en pop. In 1997
gaf Vayne een succesvol optre
den bij de inauguratie van pre
sident Clinton.
In hetzelfde jaar verscheen
zijn tot nu toe laatste cd Se
crets of Silence. Het materiaal
van deze cd is ontleend aan zo
wel zwaardere muziek zoals
het Adaggiatto van Mahler als
makkelijker in het gehoor lig
gende muziek zoals Für Elise
van Beethoven. De composi
ties op deze cd ademen een po
ëtische, melancholische sfeer.
Jan Vayne treedt op met zijn
vaste begeleidingsensemble
Rockoco, dat bestaat uit Adri-
aan Stoet op de eerste viool,
Marcel Dohmen op de tweede
viool, Tjitte de Vries op altvi
ool en Hanneke Hoogerwerf
op cello.
Jan Vayne speelt zaterdag
28 nov. in de Sint-Jacobs-
kerkin Vlissingen. Het con
cert begint om 20.00 uur.
foto Frans Paalman
JanVayne.
De Middelburgse Concertzaal biedt dit seizoen vier keer
een podium aan rijzende sterren: jonge musici, die het nog
niet volledig gemaakt hebben, maar wel goed op weg zijn
om door te breken. Het eerste concert in deze serie staat
vanavond - woensdag - geprogrammeerd met een optre
den van het Villa Lobos Trio.
Het Villa Lobos Trio, dat vanavond de spits afbijt in de concertserie Rijzende Sterren in Middelburg.
door Kees Cijsouw
Het gaat om een trio van bla
zers, waarvan de leden enkele
jaren geleden hun conservato
riumopleiding hebben afge
rond, deel uitmaakten van
verschillende (jeugd)orkesten
en zich ook in de sfeer van de
kamermuziek profileren. Wie
in de serie Rijzende Sterren te
recht komt heeft de aandacht
al op zich gevestigd. Niet zel
den is dat gebeurd in de reeks
'Jonge mensen op het concert
podium', die de afgelopen ja
ren verschillende jonge, be
ginnende ensembles op de
'Nederlandse - en ook Zeeuwse
- podia bracht. In dat opzicht
is 'Rijzende Sterren' het ver
volg op die eerdere reeks.
Het Villa Lobos Tïio bestaat
uitTanjavanderKooij (hobo),
Martine Belderok (klarinet) en
Jaap de Vries (fagot). Tanja
van der Kooij was enkele jaren
eerste hoboïste van het Natio
naal Jeugdorkest, speelde in
het jeugdorkest van de Euro
pese Unie, trad als vervanger
op in verschillende Neder
landse orkesten en is nu ver
bonden aan het Limburgs
symphonie Orkest. Klarinet-
tiste Martinë'Belderok speelt
sinds 1996 in het Nationaal
Jeugd orkest, waarvan ook fa-
gottist Jaap de Vries enkele ja
ren deel uitmaakte. Behalve
zijn muziekstudies aan het
conservatorium in Den Haag
studeért De Vriekes ook tech
nische fysica in Delft.
Het repertoire voor blazerstrio
is minder talrijk dan dat voor
een groter bezet blazersen
semble. In Middelburg speelt
het drietal Trio's van Escher en
Hector Villa Lobos plus diver-
tementi van Mozart en Fran-
9aix, de Cinq pièces van Ibert
en een duo van Poulenc.
Het Villa Lobos Trio, van
daag (woensdag) in de
Middelburgse Concert
zaal, 20 uur. De volgende
rijzende sterren komen in
de eerste maanden van het
nieuwe jaar naar Middel
burg: het Trio Aurora op
donderdag 14 januari, het
Gadae Trio (harp, altviool,
fluit) op woensdag 10 fe
bruari en woensdag 31
maart verschijnt 'op herha
ling' het NOG-ensemble
met Nonetten van demen
ti en Spohr en het Septet
van Beethoven.