f tl Tango is verfijnd en vulgair tegelijk Rijzende sterren in Middelburg s 11 -v Pianist Jan Vayne improviseert concert e ■Ui e e S". c<5 Sü O I" 5L> In? 3 ST 1 woensdag 25 november 1998 Drie Ons maakt avontuurlijke voorstelling 12 Nieuwe muziek mag van Maarten Altena melodisch klinken 13 Bellamy 19 in Vlissingen eert Bellamy 15 Turks bad als sfeervol decor voor het andere verlangen 16 Tentoonstelling voor theeleuten in Renesse 16 Vijftien jaar geleden kwam Amsterdammer Wouter Brave (44) voor het eerst in aanra king met de tango en sindsdien hebben dans en muziek zijn leven beheerst. Reeds ge schoold in de moderne dans verbleef hij in 1985 drie maanden in Argentinië, waar hem de fijne kneepjes van de tango werden bijgebracht. Zijn passie voor deze cultuur bracht hij vervolgens in Nederland in de praktijk met het organiseren van verschillende shows, waar hij zelf ook onderdeel van uitmaakte. De tournee van zijn jongste'creatie, Tango Tangostart morgen (donderdag) in de Stadsschouwburg in Middelburg. door Frans Doeleman Van de vier dansparen in Tan go Tango vormen Wouter Bra ve, artistiek leider van de Stichting Urgent Dance die de show uitbrengt, en zijn part ner Babette Anhalt het enige Nederlandse duo. „Wij zijn de vreemde eend in de bijt. Zoveel professionele dansers met po diumervaring heb je niet in Nederland", verklaart Wouter deze unieke positie, er aan toe voegend: „De Argentijnen zijn gewoon echt beter. Er zit een ouder paar bi jRudolf o en Ma ria Cieri, dat al veertig jaar danst. Dat straalt er vanaf, dat is zo bijzonder, zo verfijnd. Hij is 66 - van dames zegje de leef tijd natuurlijk nooit - maar hij is soepeler en sneller in zijn be nen dan ik. En ik kan er ook best wat van. Van boven zie je wel dat hij ouder wordt, maar die benen, dat is ongelooflijk. Vorig jaar waren ze de lievelin gen van het publiek." Wouter Brave ging ooit op zoek naar een bewegingsvorm die een heel directe weergave is van emoties. „Zo'n pro gramma met stijldansen op de BBC zet ik altijd meteen uit. Dat mist de dramatische span ning van de tango-cultuur. Ballroom heeft dat niet, dat is een kitscherige buitenkant, hoewel er best goed en knap gedanst wordt. Bij de tango zitten er levens van duizenden mensen achter, zal ik maar zeggen, en het drama dat daar mee gepaard gaat. Bovendien is de vorm die ze eraan gegeven hebben heel sterk en explosief. Dat geldt zowel voor de mu ziek, als de teksten en de dans." Uit een combinatie van deze factoren is de show Tango Tan go ontstaan. Heel belangrijk is de inbreng van het zeven leden tellende ensemble Sexteto Canyengue, onder aanvoering van de gerenommeerde ban doneonspelers CarelKraayen- hof en Leo Vervelde, dat, hoe wel bestaande uit louter Nederlanders, de afgelopen tien jaar een reputatie heeft opgebouwd die nauwelijks on derdoet voor een echt Argen tijns tango-orkest. Grote inspirator is de in 1995 overle den tango-legende Osvaldo Pugliese, op wiens persoonlij ke uitnodiging Sexteto Canyengue in 1990 een tour nee door Argentinië en Uru guay maakte. Ballen „Het orkest heeft een volwas sen geluid gekregen", meent Wouter Brave, „WataandeAr- gentijnse orkesten zo opval- WouterBraveenziinpartner Babatte Anhalt dansen de tango. lend is, is de kracht die ze uit stralen in het spelen. Die kracht heeft Sexteto Canyen gue zich inmiddels ook ver worven. Jaren geleden klonk het wel goed, maar nog een beetje ielig, had het nog niet genoeg ballen, zogezegd, en dat moet die muziek wel heb ben, anders wordt het te saai, te plechtig. Het mag nooit te serieus worden, want het is ook gewoon straatmuziek, ook al speel je Piazolla. „Het is een van de sterke kan ten van die cultuur dat het nooit te veel doorslaat naar de ene of de andere kant. Dus nooit alleen maar vulgair of alleen maar serieus, het draagt altijd een tegenkant in zich mee. Plet moet lekker vet van de straat zijn. Het moet ver fijnd, maar ook ordinair zijn. Als het één van die twee kan ten mist, is het niet compleet." ,Er zit erg veel sensualiteit in de dans, maar ik benadruk dat niet te sterk. Kijk, je hebt een Argentijnse show. Tango Pas sion, die uitsluitend dat aspect belicht. Dat gaat alleen maar over sex en daannee naaien ze het publiek flink op. Dat vind ik ontzettend plat en banaal. In onze show laat het paar Claudia Codega en Esteban Moreno de artistieke en sub tiele kant van de tango zien, terwijl Roxana en Fabian Bel- monte meer het vette show- stel zijn. Zij dansen in Las Ve- foto Kees Rutten gas en Maiami, maar dat show-aspect wilde ik er ook in hebben." „Het programma is opge bouwd als een soort zandloper. Het begint met een nummer met vier dansparen, vervol gens drie, dan twee, dan één. Na een instrumentaal nummer breidt het zich richting pauze weer uit. Het orkest bevindt zich op een soort rijdend bordes en na de pauze zitten we daar in het eerste ingetogen nummer allemaal omheen en doet iedereen om de beurt wat. Halverwege de tweede helft zetten we de finale al in en wordt het steeds spettender showwerk. Het is gewoon pit tig entertainment. Zanger Een tangoshow is niet com pleet zonder het lied. „Onze zanger Juan Carlos Tajes (oor spronkelijk uit Uruguay, maar al jaren in Nederland woon achtig) zie ik als een soort gast heer. Met zijn zangnummers vormt hij een verbinding tus sen de muziek en de dansers. Soms houdt hij een korte inlei ding in het Nederlands." Wouter Brave is momenteel bezig zijn grenzen te verleggen en sluit niet uit dat dit zijn laatste tangoshow wordt. Op 1 maart 2000 hoopt hij in het ou de oostelijke havengebied van Amsterdam een 'nachtclub oude stijl' te openen, zoals die vroeger te vinden waren in Pa rijs en Berlijn. Zijn gedachten gaan daarbij uit naar een bre de programmering van mo dem circustheater tot de mooiste balletten allertijde door het Nationale Ballet, va riété en voorstellingen van Or kater. Ook de tango zal daar uiteraard onderdeel van uit maken. „Ik heb al vaker gezegd dat ik ophoud met dansen, maar dan krijg ik er toch weer echt zin in. Er zijn facetten van de tan go die ik nooit zal leren, daar heb ik mij bij neergelegd. Maar als ik met die Argentijnen aan het oefenen ben, voel ik mij ab soluut geen kruk of zo. De groepschoreografieën zijn voornamelijk van mijn hand, de solo's hebben de paren zelf gemaakt." „De tango heeft de afgelopen dertien jaar een hoofdrol in mijn leven gespeeld, al wordt dat nu minder. Het is een ma nier van leven. De expressivi teit van de Argentijnen, de Zuid-Amerikanen überhaupt, spreekt mij erg aan. Het is een stijl van leven waar wij ontzet tend stijve harken bij zijn. Ik heb mij daar altijd erg prettig tussen gevoeld. Mijn fascina tie voor de tango is daar de weerslag van." Tango Tango is morgen (donderdag) te zien in de Stadsschouwburg in Mid delburg (20.00 uur) en ver der zaterdag 28 nov. in Antwerpen (Arenberg- schouwburg) en donder dag 10 dec. in Rotterdam (Theater Zuidplein). Een concert van Jan Vayne bestaat niet uit een serie mu ziekstukken, braaf gespeeld zoals het programmaboekje heeft aangekondigd. De pianist improviseert graag en combineert daarbij even gemakkelijk klassieke muziek stukken met popmuziek. „Ik begin en zie wel waar ik uit kom", zegt hij er zelf over. „Daardoor wordt het concert ook minder formeel en kan ik actief inspelen op de wens van het publiek. Elk concert is weer anders." door Marïëtte Hitzert De 3 2-jarige Zwollenaar kreeg op vijfjarige leeftijd zijn eerste pianolessen. Al vlot speelde hij werken van Hay dn. Mozart en Bach. Tot ergernis van zijn muziekleraar begon de talent volle Vayne echter al snel te impi-oviseren met klassieke thema's en moderne muziek. Als jongetje van tien begeleid de hij diensten in de gerefor meerde kerk van Zuidwolde. Het orgel vormde voor hem een ideale mogelijkheid zich mu zikaal uit te leven. Na zijn middelbare school ging Vayne dan ook piano en orgel stude ren aan het conservatorium in Zwolle. Een platenmaatschappij zag in hem de Nederlandse equi valent van de excentrieke Britse vioolvirtuoos Nigel Kennedy, die eveneens sterk afwijkt van het klassieke pro tocol, en bood hem een platen contract aan. In 1991 ver-' scheen zijn debuut Colours of my mind, een puur instrumen taal album van Vaynes impro visaties op piano, ondersteund door synthesizers. Van het al bum werden meer dan hon derdduizend exemplaren ver kocht. De volgende albums Living Colours en Hang on to a Dream, waarop Vayne werd begeleid door orkesten, wer den platina. Op het daaropvol gende album Vanity (1994) is Vayne voor het eerst ook vo caal te horen. Ook het album Classics en Pop uit 1996 wijkt weer af van de vorige cd's. De ze cd bestaat uit eenmengeling van klassiek en pop. In 1997 gaf Vayne een succesvol optre den bij de inauguratie van pre sident Clinton. In hetzelfde jaar verscheen zijn tot nu toe laatste cd Se crets of Silence. Het materiaal van deze cd is ontleend aan zo wel zwaardere muziek zoals het Adaggiatto van Mahler als makkelijker in het gehoor lig gende muziek zoals Für Elise van Beethoven. De composi ties op deze cd ademen een po ëtische, melancholische sfeer. Jan Vayne treedt op met zijn vaste begeleidingsensemble Rockoco, dat bestaat uit Adri- aan Stoet op de eerste viool, Marcel Dohmen op de tweede viool, Tjitte de Vries op altvi ool en Hanneke Hoogerwerf op cello. Jan Vayne speelt zaterdag 28 nov. in de Sint-Jacobs- kerkin Vlissingen. Het con cert begint om 20.00 uur. foto Frans Paalman JanVayne. De Middelburgse Concertzaal biedt dit seizoen vier keer een podium aan rijzende sterren: jonge musici, die het nog niet volledig gemaakt hebben, maar wel goed op weg zijn om door te breken. Het eerste concert in deze serie staat vanavond - woensdag - geprogrammeerd met een optre den van het Villa Lobos Trio. Het Villa Lobos Trio, dat vanavond de spits afbijt in de concertserie Rijzende Sterren in Middelburg. door Kees Cijsouw Het gaat om een trio van bla zers, waarvan de leden enkele jaren geleden hun conservato riumopleiding hebben afge rond, deel uitmaakten van verschillende (jeugd)orkesten en zich ook in de sfeer van de kamermuziek profileren. Wie in de serie Rijzende Sterren te recht komt heeft de aandacht al op zich gevestigd. Niet zel den is dat gebeurd in de reeks 'Jonge mensen op het concert podium', die de afgelopen ja ren verschillende jonge, be ginnende ensembles op de 'Nederlandse - en ook Zeeuwse - podia bracht. In dat opzicht is 'Rijzende Sterren' het ver volg op die eerdere reeks. Het Villa Lobos Tïio bestaat uitTanjavanderKooij (hobo), Martine Belderok (klarinet) en Jaap de Vries (fagot). Tanja van der Kooij was enkele jaren eerste hoboïste van het Natio naal Jeugdorkest, speelde in het jeugdorkest van de Euro pese Unie, trad als vervanger op in verschillende Neder landse orkesten en is nu ver bonden aan het Limburgs symphonie Orkest. Klarinet- tiste Martinë'Belderok speelt sinds 1996 in het Nationaal Jeugd orkest, waarvan ook fa- gottist Jaap de Vries enkele ja ren deel uitmaakte. Behalve zijn muziekstudies aan het conservatorium in Den Haag studeért De Vriekes ook tech nische fysica in Delft. Het repertoire voor blazerstrio is minder talrijk dan dat voor een groter bezet blazersen semble. In Middelburg speelt het drietal Trio's van Escher en Hector Villa Lobos plus diver- tementi van Mozart en Fran- 9aix, de Cinq pièces van Ibert en een duo van Poulenc. Het Villa Lobos Trio, van daag (woensdag) in de Middelburgse Concert zaal, 20 uur. De volgende rijzende sterren komen in de eerste maanden van het nieuwe jaar naar Middel burg: het Trio Aurora op donderdag 14 januari, het Gadae Trio (harp, altviool, fluit) op woensdag 10 fe bruari en woensdag 31 maart verschijnt 'op herha ling' het NOG-ensemble met Nonetten van demen ti en Spohr en het Septet van Beethoven.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1998 | | pagina 11