kunst cultuur Was patiënt nummer 4 de kroonprins? Ross tussen feit en fictie Wij Alexander: thriller rond liet koningshuis vrijdag 6 november 1998 Niets gaat Campert te ver om zijn bladzijden vol te krijgen Alle poëzie van Herman de Coninck Eindelijk weer eens lezenswaardige essays over literatuur De ultieme Lennon volgens Yoko Ono Grote Muziekdag in Hilversum Rudolf Koelman verlaat het Concertgebouw Corneille over vijftig jaar Cobra Hoorn in de ban van Sissi Overleed kroonprins Alexander (1851-1884) aan vlektyfus? Of werkten de Oranjes hem weg en lieten ze een ander in Delft begraven? Er bestaan foto's van de 33-jarige prins op zijn doodsbed. Zijn secretaris noteerde zijn laatste woorden: „Help. Help mij dan toch. Ik kan niet meer." Toch twijfelt misdaadschrijver Tomas Ross. Het overlijden van Alexander kwam koning Willem III, zijn echtgenote Emma en hun jonge dochtertje Wilhelmina wel érg goed uit. Het korte, tragische leven van prins Alexander inspireerde Ross - ook bekend als Willem Hogendoorn - tot de televisieserie 'Wij Alexander', waarvan de KRO volgende week dinsdag de eerste aflevering uitzendt. Maarten 't Hart is terug aan het literaire front Jeugdboek: Kukel zingt voor de koningin Nieuwe roman van Marianne Frederiksson Onderzoekers verzamelen mini-talen Theo Kars presenteert Casanova De oorspronkelijke wens van de KRO, een koningsdrama van elf de len over Willem III, was onhaalbaar. Net als een historisch drama over kroon prins Willem Alexander (1851-1884). Scriptschrijver Tomas Ross had daar voor simpelweg te weinig historische bronnen. Wel mogelijk was een thriller maken over de jonggestorven troonpre tendent, waarin een gefingeerde psychi ater Jan Giltay de hoofdrol speelt. Tomas Ross: „Wij hebben zelf veel re search gedaan. Het script is op ons ver zoek door twee historici gecontroleerd. Die hebben - op wat wijzigingen na - al les in orde bevonden." Die 'wijzigingen' betroffen onder meer koning Willem III. In de oorspronkelijke tekst werd Alexanders vader wat al te zeer afgeschilderd als een 'tierende, hoe- renlopende man', meende Klaas Kalk- wiek, historicus van de Hogeschool Am sterdam. Kalkwiek: „Dat werd wat al te mal. Hij is uiteindelijk toch koning ge weest, en daar moet de KRO als publieke omroep een beetje rekening mee hou den." Volgens Tomas Ross zal het voor de televisiekijkers duidelijk zijn welke ele menten historisch zijn en waar de fictie begint. „De historische feiten zitten in de flashbacks, namelijk de herinnerin gen van Donckers." Het overige is gro tendeels verdichting, weliswaar gecon strueerd op basis van de historie. Deze werkwijze wordt ook wel 'factie' ge noemd, een verbastering van de woor den 'facts' en 'fictie'. Ross: „Ik ben zeer benieuwd naar de reacties die de serie oproept." De schrijver heeft zo zijn pax-ticuliere opvattingen over de werkelijke gang van zaken eind vorige eeuw. Hij is er he lemaal niet van overtuigd dat Wilhelmi na een kind was van Willem III met het oog op diens vermeende onvruchtbaar heid. „Als dat klopt, was Alexander de laatste Oranje en had het koningshuis na diens dood eigenlijk volledig in Duit se handen moeten zijn gekomen." Het koningschap van Wilhelmina zou on grondwettig geweest zijn. Ook heeft Ross redenen om aan te nemen dat Willem III een actieve rol heeft ge speeld bij het 'uitschakelen' van de zie kelijke Alexander als troonopvolger „De kroonprins was of homoseksueel, of biseksueel, en dat kon in die jaren echt niet. Bovendien had hij kroonjuwelen verkwanseld in Parijs om de bloemetjes buiten te kunnen zetten in het uitgaans leven. Willem III heeft geweigerd medi sche zorg in te roepen toen het slecht ging met Alexander. Ja, dat heeft vol gens mij letterlijk bijgedragen aan zijn dood." Jaap Timmers Psychiater Jan Giltay (Hugo Haenen) en zijn verloofde Catharina den Decker. Catharina den Decker (Hilde Heijnen) op zoek naar Eveline Roëll. ren." De crew week uit naar Praag, waar statige paleizen ruim voorhanden zijn. Haanstra was zelf van te voren ook nau welijks bekend met het verhaal van de halfbroers van Wilhelmina. Wij Alexan der is allereerst een detective, maar en passant neem je iets mee uit de geschiede nis. De hamvraag 'Is-ie het nou wel of niet?' moet de kijker trekken. Ik hoop dat de serie het effect heeft van 'Twin Peaks'. Een serie waar je voor thuis blijft." Gastrollen Niet alleen de spanning, maar ook de ver deling van gastrollen laat de serie uitstij gen boven de statische schoonheid van een 'gewoon' kostuumdrama. Gert-Jan Droge duikt in de eerste aflevering op als makelaar, Serge Henri Valcke en zanger Huub van der Lubbe vertolken geloof waardige anarchisten en het cabaretduo Waardenberg en De Jong zij n tuinmannen bij de kliniek. Verder wordt dp kijker aan genaam verrast met bijrollen van onder anderen Peer Mascini, Frederique Huydts en Peter Oosthoek. „Ik hou wel van een beetje tegendraads casten", zegt Haanstra. „Het geeft de se rie wat lucht. De uitdaging is hoe ver je naar het randj e van de geloofwaardigheid kunt opschuiven. Het moet niet té gelikt zijn, niet te braaf. Die gastrolspelers zijn puur bedoeld als knipoog." De hoofdrollen worden zeer vex-dienste- lijk vertolkt door Jacques Commendeur en Hugo Haenen (37), die als psychiater Jan Giltay eigenlijk als 'raam voor de kij ker' dient. „Het verhaal sprak mij erg aan", zegt Haenen. „Ik had nog nooit ge- hooi'd van koningin Sophie en haar zo nen, ik wist alleen van Willem III, Emma, Wilhelmina en alles wat daarop volgt. De serie behandelt een saillant deel van de geschiedenis die voor het gemak maar uit schoolboekjes is weggelaten." Haenen moest zich verder verdiepen in de psychiatrie, hoewel hem dat geen grote moeite kostte. „Jex speelt bovenal een mens en een mens heeft een vak. De leer van Freud heb ik trouwens tamelijk diep meegekregen op de toneelschool. Het was toen, begin jaren tachtig, erg 'in' om alles via dé methode te spelen: teruggaan naar je jeugd en die emoties toepassen op de tekst. Naar het voorbeeld van de school De Niro, Pacino en Brando." Het lastigst was voor Haenen het luiste ren naar de verhalen van Alexander. „Ik heb bij elkaar een maand alleen maar ge luisterd. Dat is verschrikkelijk. Je hebt als acteur dan de neiging om allerlei tics en activiteiten te verzinnen om het luisteren interessant te maken. Gelukkig kon ik in de laatste afleveringen mijn ei kwijt. Ter compensatie kon ik toen tamelijk groots spelen." Haenen heeft net zoals de andere acteurs en makers, zijn ziel en zaligheid in Wij Alexander gelegd. „Ik zou mensen willen aansporen om echt de tijd te nemen om de serie te bekijken en ervan te genieten. Ge lukkig hebben we de tijd mee. Met alle Wilhelmina-herdenkingen en de perike len rond Willem-Alexander is het ko ningshuis erg in. Zelf hou ik ook wel van iconen, van mensen die een ongrijpbare waarde hebben. Jongensboekachtig De KRO brengt de acht miljoen kostende dramaserie vanaf dinsdag 10 november op het scherm. Volgens regisseur Haan stra is het de laatste keer dat zoveel aandacht en geld in een tv-productie is gestoken. „Voor mij was het een jongens boekachtige tijd: filmen met stoomtrei nen, het samenwerken met top-kostuum- ontwerper Yan Tax. Maar de tendens bij tv-maken is momenteel kwantitatief meer en kwalitatief minder. Ik hoop dat het eerste deel al een groot aantal kijkers trekt. Wij Alexander is geen serie waarbij je bij deel vijf nog even instapt." Ook Frank Janse, hoofd drama van de KRO, noemt Wij Alexander een hachelij ke onderneming. „Het huis van Oranje ligt bij de jeugd niet voor op de tong. De broodnodige spanning is écht aanwezig, met de geruchten als vehikel. Misschien maken de ontwikkelingen rond de huidi ge piins van Oranje de titel wat aanspre- kender." Berrit de Lange Wij Alexander, KRO, uitzending eerste afleve ring dinsdag 10 november, Ned. 1,21.05 uur. Vindt de koningin het wel goed? Deze vraag werd regisseur Rimko Haan stra de laatste tijd ettelijke malen gesteld. De achtdelige dramaserie Wij Alexander belicht namelijk een deel van de historie van het koningshuis, waaraan de huidige Oranjes niet graag worden herinnerd. Maar scenarist Tomas Ross deed geen po ging tot geschiedschrijving, hij gebruikte de 'vergeten' kroonprins Alexander als uitgangspunt voor een spannende tv- thriller. Het verhaal begint op 1 mei 1909, een dag na de geboorte van prinses Juliana. Om geven door de feestelijkheden ter ere van het nieuwgeboren prinsesje, keert de stu dent psychiatrie Jan Giltay (Hugo Hae nen) terug uit Wenen, waar hij stage liep bij professor Freud. Aangestoken door de ideeën van de Oostenrijker, gaat de jonge arts enthousiast aan de slag in een kliniek voor psychisch gestoorden. Hij raakt ge obsedeerd door 'patiënt nr. 4' (Jacques Commendeur), die beweert Alexander te zijn, de derde zoon van koning Willem III (Porgy Franssen) en koningin Sophie (Ca- rine Crutzen). Aanvankelijk worden de 'waanideeën' van de patiënt genegeerd. Alexander was immers in 1884 overleden? De vraag 'Wie is patiënt nr. 4' is dan ook de rode draad van het koningsdrama Wij Alexander. Patiënt nr. 4 blijkt zeer veel af te weten van het koningshuis en het leven aan het hof. Giltay raakt steeds meer gefasci neerd door de patiënt en krijgt uiteinde lijk aanwijzingen dat 'nr.4' inderdaad wel eens Alexander zou kunnen zijn. Flashbacks Naast de fictieve, spannende verhaallijn, worden aan de hand van flashbacks - ver teld door Alexander - historische feiten belicht. Het slechte huwelijk van de brute rokkenjager Willem III, de door verlichte democratische ideeën gedreven Sophie en het effect daarvan op de opvoeding van hun zonen Wiwill, Maurits en Alexander vormen de tweede verhaallijn. Naast hun miserabele relatie zijn ook de hoogtepun ten, zoals de uitbundige feesten in de pa leizen, dankbaar aangegrepen om het kostuumdrama een pompeus aanzien te geven. De ontknoping, een thrillerachtige intri ge compleet met chantage en moord, die patiënt en dokter naar Parijs doet vluch ten, is de grote trekker in het scenario van thrillerauteur Tomas Ross. Naast de speurtocht naar de identiteit van de pati ent, wordt er hardnekkig gezocht naar een geheimzinnig kistje uit de nalaten schap van ki'oonprins Alexander. Alle partijen, onder wie de patiënt zelf, zijn beschermheer De Vreeze (Rik van Uffe- len) en de anax-chisten (onder anderen Tekla Reuten), zijn op zoek naar het kistje omdat zij menen dat Alexander daarin belastend materiaal tegen zijn vader be waarde. Misschien bevatte het zelfs het bewijs dat Willem III op latere leeftijd on vruchtbaar werd en dus nooit de vader van Alexanders halfzus Wilhelmina kan zijn. Zou met Alexander ook onze monar chie in 1884 zijn opgehouden te bestaan? Alibi De geruchten over het bestaansrecht van de huidige koninklijke familie en de on vruchtbaarheid van Willem III, worden allemaal aangestipt in de flashbacks. „Bovendien worden ze verteld door een gek. Daarmee hebben wij dus een ijzex-- sterk alibi", zegt regisseur Rimko Haan stra. De zoon van cineast Bert Haansta beschouwt Wij Alexander als hoogtepunt in zijn carrière. Het idee voor Wij Alexan der ontstond toen Haanstra samen met Ross en Tom Burghard aan de dramaserie 'De Bxrxg' werkte. Al met al kostte de sexie Haanstra zo'n vier jaar. „Qua tijd en kwa liteit is Wij Alexander te vergelijken met vier complete speelfilms." Haanstx-a lacht hartelijk om de verhalen in vooral de gezellige bladen, die menen dat koningin Beatrix woest is. Ook de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) zou de filmmakers de voet dwai's hebben gezet. „Al deze relletjes zijn welkom ter promo tie van de serie", zegt Haanstra. „Maar ex- klopt niets van. Wij hebben zélf afgezien van het gebruik van de paleizen Noord einde en Het Loo. Om te filmen bij paleis Noordeinde hadden we het gebouw in het zwart moeten uitdossen, het was toen rouwtijd in het vex-haal, en dat was on doenlijk. Bovendien kan je niet midden in Den Haag een hele straat platleggen. Het. Loo is gerestaureerd in de steenkleur van voor de tijd waarin Wij Alexander speelt. Wij hadden het weer wit moeten schilde- Tomas Ross: „Het script is op ons ver zoek door twee historici gecontroleerd. Die hebben - op wat wijzigingen na - al les in orde bevonden." foto Ton Kastermans Bruiloftsbal met Willem III (Porgy Franssen) en Sophie (Carine Crutzen).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1998 | | pagina 11