Niemand heeft schone handen
PZC
PZC
SCP signaleert groeiende status
platteland door trek uit steden
feiten en meningen
2
Waarheids commissie Zuid-Afrika weigert te geloven in onschuld ministers
Van Thijn laakt de
sorry-democratie
Winnie Mandela en
P.W. Botha krijgen
opnieuw hoofdrollen
30 oktober 1948
vrijdag 30 oktober 1998
door Peter ter Horst
Apartheid was het grootste
kwaad. Maar niemand in
Zuid-Afrika heeft schone han
den, noch de dienaren van de
apartheid noch de strijders te
gen de apartheid. Als er al één
conclusie valt te trekken uit de
vijf boekdelen van samen 3500
pagina's die het eindverslag van
de Zuid-Afrikaanse Waar
heidscommissie vormen, is het
dat geen van de partijen vrijuit
gaat.
In de catalogus van 34 jaar
(1960-1994) menselijke wreed
heden en menselijk lijden heeft
de commissie geprobeerd een
evenwichtig beeld te geven van
de mensenrechtenschendingen
aan beide zijden van het con
flict.
Alle politieke partijen hebben
heftige kritiek geleverd op het
werk van de commissie: de Na
tionale Partij die de apartheid
invoerde, de bevrijdingsbewe-
gingen het Afrikaans Nationaal
Congres en het Pan Afrikaans
Congres, de Inkatha Vrijheids
partij en de extreem-rechtse
blanke partijen als het Vrij
heidsfront. Het toont aan dat
voorzitter aartsbisschop Des-
mond Tutu en zijn vijftien com
missieleden aardig het midden
hebben weten te vitxden.
,,De Waarheidscommissie
plaatst de schijnwerper op ons
allemaal", zei president Nelson
Mandela gisteren bij de officiële
overhandiging van het rapport,
dat hij 'zoals het is, met al zijn
onvolmaaktheden' aanvaardde.
Dat was nogal een verschil met
zijn eigen partij, het ANC, die
tot een paar uur voor de open
baarmaking van het rapport in
een kort geding vergeefs had ge
probeerd dat tegen te houden.
Het rapport kan, zo waar
schuwde Mandela, leiden tot
'leedvermaak over het ongemak
van tegenstandei's' die verant
woordelijk worden gesteld voor
mensenrechtenschendingen
Maar het belangrijkste is, dat de
Waarheidscommissie 'het fun
dament heeft gelegd voor het
gebouw van vei'zoening', aldus
de president.
Dank zij eindeloos speurwerk
en bekentenissen van daders
kon de commissie de stoffelijke
overschotten van vermiste men
sen ti'aceren, gedumpt in ano
nieme gx'aven, en kregen fami
lies tenminste zekerheid over
Ken Andrew, een vertegenwoordiger van de Democratische Partij, kijkt naar geschrapte passages in het eindverslag van de Waarheids
commissie. foto Sasa Kra!j/AP
het lot van zoon of dochter.
Maar het wex'k had ook eenzwa-
i"e politieke lading: door de
waarheid soms letterlijk op te
gx'aven, ontkwam de commissie
er niet aan schuld toe te wijzen.
Zoals te verwachten viel, legt
het eindverslag de meeste
schuld bij de apartheidsstaat,
die via het vaak illegale optre
den van leger en politie, zoals
het vermoorden van politieke
tegenstanders, 'het overheer
sende deel van de flagrante
schendingen van de mensen
rechten pleegde'.
De staat maakte zich volgens
het verslag schuldig aan een
gi'oot aantal mensenrechten
schendingen, zoals marteling,
ontvoering, inoörd, het oprich
ten van doodseskaders en het
manipuleren van sociale ver
schillen in de samenleving met
de bedoeling groepen tegen el
kaar op te zetten en zo geweld
uit te lokken.
Politici van de Nationale Partij
hebben voor de commissie vol
gehouden dat de martelingen en
het vennoorden van politieke
tegenstanders excessen waren,
gepleegd door individuen bin
nen leger en politie die geen be
velen van bovenaf hadden ge
kregen.
Oppositie
De commissie accepteert dit ar
gument niet. In de jaren tachtig
was iedere tegenstander van de
apartheid - de meerderheid van
de Zuid-Afx'ikaanse bevolking
dus - een vijand, en de veilig
heidsmachten kregen ruime be
voegdheden om de oppositie de
kop in te drxikken. Documenten
van de Staatsveiligheidsi-aad,
die onder leiding stond van de
toenmalige president PW. Bo
tha en waarvan ministers en
generaals deel uitmaakten, ge
bruiken termen als 'het elimine
ren van vijandelijke leiders',
'neutraliseren' en 'fysieke ver
nietiging' (van mensen en za
ken).
De Waarheidscommissie wei-
geil; te geloven dat ministers
niet wisten dat dergelijke be
woordingen als een opdracht tot
moord werden opgevat.
De Waarheidscommissie
schrijft een hoofdrol in het ge
weld toe aan de Inkatha Vrij
heidspartij van Zulu-chief
Mangosuthu Buthelezi, de hui
dige minister van Binnenlandse
Zaken. Inkatha en het ANC wa
ren tussen 1985 en 1994 verwik
keld in een bloedige oorlog in
KwaZulu-Natal, het thuisland
voor Zulus dat Buthelezi be
stuurde, en in de zwarte woon
gebieden rondom Johannes
burg. Daarbij verloren meer dan
tienduizend mensen het leven.
Inkatha heeft geweigerd mee te
werken aan de ondei'zoeken van
de Waax'heidscommissie. Maar
de commissie concludeert dat
Inkatha numeriek de belang
rijkste schuldige was: haar aan
hangers pleegden 4500 (geregi
streerde) mooi'den, tegenover de
pblitie 2700, en ANC-aanhan-
gers 1300. Inkatha richtte in sa-
menwei'king met het Zuid-Afri
kaanse leger doodseskadei's op,
die aanvallen uitvoerden op
ANC-aanhangers. Ook de poli
tie van KwaZulu, die als een ge
wapende arm van Inkatha
optx-ad, pleegde geweld tegen
politieke opponenten van de
partij. Buthelezi vei'enigde alle
rollen in een persoon: hij was de
leider van Inkatha, de premier
van KwaZulu en de minister
van Politie. Dat maakt hem vol-
Ed van Thijn
door Jan Schinkelshoek
Wie door de Nederlandse
kranten van de afgelopen
jaren bladert, wordt getroffen
door reeksen incidenten, affai
res en schandalen. Het ging mis
met Srebrenica, er schortte veel
aan politie en justitie, de uitvoe
ring van de sociale zekerheid
liet te wensen over, de Bijlmer
ramp roept steeds meer vragen
op en de vliegramp in Eindho
ven bx-acht een falende rampen
bestrijding aan het licht.
En wat erger is: krantenkoppen
over de uitglijders en missers
van morgen en overmorgen zijn
nu al in de maak. Justitie heeft
de zaken nog steeds niet op orde,
de immigratiedienst is steeds
meer 'een schakel in een gebro
ken keten' en iedex'een wordt
'horendol' van de uiteenlopen
de, elkaar tegensprekende cij
fers en studies over Schiphol.
Er is iets mis met de Staat van
Nederland, iets grondig mis.
Dat er soms fouten worden ge
maakt, is menselijk. Dat ont
wikkelingen soms verkeerd
worden ingeschat, is begrijpe
lijk. Dat de aanpak van een pro
bleem soms verzandt in gebrek
kige coördinatie, is bekend.
Maar het er-gste is dat politiek en
bestuur zo schouderophalend,
bijna zo berustend reageren op
die opeenstapeling van affaires.
Sterker nog: wie een fout
maakt, denkt er met een simpele
verontschuldiging af te komen.
Met name in de nadagen van
Paars-1 probeerden ministers
en staatssecretarissen - betrapt
op een uitglijder - het vege lijf te
redden met een simpel 'Het spijt
me'.
Die 'soj-ry-democratie' - de uit
drukking is van Jan Marijnis-
sen, fractievoorzitter van de So
cial i stische Partij - wordt aan de
kaak gesteld in een boek, een in
gehouden, boos pamflet, dat Ed
van Thijn, oud-burgemeester
van Amsterdam, oud-minister
van Binnenlandse Zaken, ex-
fractievoorzitter van de PvdA
en tegenwoordig hoogleraar
aan de Universiteit van Amster
dam, samen met zijn studenten
heeft geschreven.
Stuk voor stuk worden al die
Hollandse schandalen en
schandaaltjes van de laatste ja
ren geanalyseerd. Dat levert een
verbazingwekkend, verbluf
fend en soms verbijsterend
beeld van de Haagse 'corridors
of power' op. Wat iedereen da
gelijks in de krant kan lezen -
over de naïviteit van ministers,
politieke blunders, ambtelijke
loopgravenoorlogen en bureau
cratische misleiding - wordt
helder ontrafeld.
'De Sorry-Democratie' maakt
het probleem pijnlijk duidelijk,
maar de oplossing blijft in het
vage. Van Thijn zelf - hij neemt
de in- en uitleiding voor zijn re
kening - komt niet veel verder
dan een pleidooi voor 'strategi
sche beleidsontwikkeling' en
'management van de totale be
leidscyclus', wat in gewoon Ne
derlands zo veel wil zeggen dat
ministers helder moeten aange
ven wat ze willen en regelmatig
moeten controleren of het amb
telijk apparaat dat ook uitvoert.
Dat zijn ongetwijfeld nuttige
aanwijzingen voor ministers die
een grotere greep willen krijgen
op wat er om hen heen gebeurt.
Maar de belangrijkste remedie
wordt niet genoemd: een actieve
Tweede Kamer die de controle
rende taak serieuzer neemt.
Misschien moet Van Thijn zijn
studenten maar weer aan het
werk zetten en voor de tweede
druk laten uitzoeken waarom
de Kamer het er zo vaak bij heeft
laten zitten. GPD
Ed, van Thijn (red.): 'De Sorry-De
mocratie'. Uitgever: Van Gennep.
Prijs:/ 29,90.
door Hans de Bruijn
Woonwijken die in de jaren
vijftig en zestig zijn ge
bouwd, gaan steeds meer ach
teruit in sociale status. Het
wonen in de grote stad, waar
de meeste van deze wijken met
flats en drie- of vierkamerwo-
ningen voorkomen, wordt
daardoor steeds minder aan
trekkelijk. Het platteland
komt daarentegen meer en
meer in trek als plek om te wo
nen, vooral in het noorden.
Maar in dat deel van het land
zijn ook de meeste wijken die
blijvend laag op de sociale lad
der staan.
Uit een vandaag gepubliceerd
onderzoek van het Sociaal en
Cultureel Planbureau (SCP)
blijkt dat dé'afgelopen vijfen
twintig jaar een kwart van de
buurten in Nederland er op
achteruit is gegaan, vooral in
de grote steden in het westen.
Evenveel wijken zijn er op
vooruit gegaan, maar die be
vinden zich goeddeels in min
der verstedelijkte gebieden.
Voor de zwakste wijken in
Noord- en Oost-Groningen en
op het Friese platteland ziet
het SCP weinig perspectief op
verbetering.
In het SCP-rapport worden
drie Zeeuwse plaatsen met na
me genoemd. De Zuidpolder te
Terneuzen is opgenomen in het
lijstje met stadswijken die het
sterkste in status zijn gedaald.
Schuddebeurs komt voor in
het positieve deel van het on
derzoek: het wordt volgens het
SCP steeds populairder om te
wonen. Het planbureau rang
schikt Sas van Gent vervol
gens weer in de opsomming
'van dorpen die veel minder
aantrekkelijk zijn geworden.
Sas van Gent bevindt zich in
het gezelschap van dorpen als
bij voorbeeld Nieuw-Vosse-
meer, Kreileroord in de Wie-
ringermeer en Geertruiden-
berg.
Vervalspiraal
Blijkens het SCP-rapport zit
ten de dertig tot veertig jaar
oude grote-stadswijken in een
'vervalspiraal'. Ook hun toe
komstperspectief is slecht. De
woningen verouderen snel en
trekken daardoor mensen die
weinig eisen aan hun huisves
ting stellen. Zij hebben meest
al een laag inkomen en een la
ge opleiding of zijn werkloos.
De huizen worden slecht on
derhouden, de wijk verloedert,
en er is veel vandalisme en een
groeiend gevoel van onveilig
heid. Het zijn snel vergrijzen
de wijken, waar ook veel al
lochtonen wonen en mensen
die er slechts kort verblijven.
Nog maar weinigen hebben
binding met hun buurt.
De naoorlogse wijken lijken
steeds meer op de oudere
stadsvernieuwingswijken. De
bevolking trekt er weg naar
nieuwbouwwijken of naar
kleinere steden en dorpen in de
omgeving. De betere wijken
van de steden kennen veel
minder verloop. Als de hogere
inkomensgroepen er wegtrek
ken, dan is dat vooral naar het
platteland en de kleinere
plaatsen. Zij kopen er huizen
en verhogen de sociale status
van de vroeger minder in trek
zijnde landelijke gebieden.
Het SCP heeft voor zijn onder
zoek 3513 van de ruim 3900
wijken en buurten in Neder
land onderzocht. Alleen wij
ken die in 1971, het jaar van de
laatste volkstelling, nog niet
bestonden, zijn niet meege
teld. Vooral de grote steden
zijn wat sociale status betreft
achteruit gegaan. Van de lan
delijke gebieden die sterk zijn
gedaald valt vooral Zeeuws-
Vlaanderen op. Overijssel kent
naar verhouding de meeste
wijken die een hogere sociale
status hebben gekregen.
Voorzieningen
Voor het vaststellen van de so
ciale status wordt gekeken
naar zowel inkomen en oplei
ding van de bewoners, als naar
werkgelegenheid, de kwaliteit
van de woningen, de crimina
liteit en het voorzieningenni
veau. De status van een wijk
stijgt naarmate er meer koop
woningen zijn. Opmerkelijk is
dat wijken met een hoge socia
le status zeker niet de wijken
met de beste voorzieningen
(winkels, wijkcentra, open
baar vervoer) zijn. Oude wij
ken hebben vaak betere voor
zieningen, maar dat draagt
niet bij aan de status van de
wijk.
Stadswijken die eenmaal een
lage sociale status hebben, ko
men daar nauwelijks meer
vanaf. Mensen geven een gro
ter belang aan de sociale status
van de wijk dan aan de kwali
teit van de woningen. 'Liever
een slechte woning in een goe
de buurt dan een goede woning
in een slechte buurt', stelt het
SCP-rapport. Weliswaar wor
den meer en meer oude
centrumwijken in de steden
opgeknapt, maar die trekken
vooralsnog vooral jongeren en
alleenstaanden met lagere in
komens.
De ontwikkeling van de grote
steden wordt door het SCP het
meest negatief genoemd. Een
derde van de wijken is er in de
afgelopen vijfentwintig jaar
achteruit gegaan. Daar be
staat ook het grootste gevoel
van onveiligheid, meer zelfs
dan in wijken die al langer op
een laag sociaal peil staan. De
onveiligheid is het grootst in
de 'portiekwijken' en wat de
'hoogbouw-doorgangswijken'
worden genoemd. GPD
De status van Schuddebeurs, hier plan Buitenplaats, is volgens het SCP flink gegroeid.
fotoPieterHonhoff
gens de commissie de hoofdver
antwoordelijke voor de men
senrechtenschendingen: een
conclusie die gezien de huidige
prominente positie van Buthe
lezi in de regering politieke ge
volgen kan hebben, ook al om
dat hij nergens amnestie voor
heeft gevraagd.
De commissie stelt dat het ANC
(en de veel kleinere PAC) een
gerechtvaardigde strijd voerde
tegen de voormalige Zuid-Afri
kaanse regering en haar apart-
heidsbeleid. Maar er is een
verschil tussen een gerecht
vaardigde strijd en rechtvaardi
ge middelen: het doel - de om
verwerping van de apartheid -
heiligde niet altijd de middelen
die het ANC en zijn legertje
Umkhonto we Siszwe (MK, de
Speer der Natie) gebruikten.
Met zijn guerrilla-acties tegen
het bewind wilde het ANC geen
'soft targets' treffen, maar uit
eindelijk vermoordde MK in
aanslagen in Zuid-Afrika meer
burgers dan soldaten en politie
mensen. Dat kwam deels door
onhandigheid, maar ook omdat
ANC-soldaten vaak op eigen
houtje opereerden. De commis
sie veroordeelt het ANC ook
voor de martelingen en execu
ties van vermeende spionnen en
muiters in de ANC-kampen in
Angola en Zuid-Afrika.
Het pijnlijkst voor het ANC zijn
de bevindingen over de misda
den die tussen 1990 en 1994
werden gepleegd, toen de bewe
ging in Zuid-Afrika weer kon
opereren en onderhandelde met
de regering over een nieuwe
grondwet. Volgens de commis
sie droeg het ANC bi j aan de golf
van geweld in het land, door
jonge aanhangers wapens te ge
ven en onder te brengen in para
militaire groepjes, de zogeheten
zelfverdedigingseenheden.
Het is nu aan de politici om con
clusies te trekken en aan de pro
cureur-generaal om te bepalen
wie hij op grond van de feiten
die de commissie naar voren
heeft gebracht zal vervolgen.
Dan zal ook blijken of het heling
en genezing heeft gebracht, zo
als Tutu hoopt: 'om ons land en
zijn inwoners te reinigen, en
eenheid en verzoening tot stand
te brengen'. Met als belangrijk
ste motto, zoals hij bij de aan
bieding in diverse Zuid-Afri
kaanse talen zei: „Ngeke Futhi.
Never Again. Nooit weer nie."
GPD
door PeterTer Horst
PRETORIA - Ze waren twee
hoofdrolspelers in het Zuid-
Afrikaanse drama in de jaren
tachtig. Winnie Mandèla, in
middels na de scheiding van
Nelson Winnie Madikizela-
Mandela geheten, de Moeder
der Natie, en één van de meest
omstreden leidersfiguren in de
strijd tegen de apartheid. En
Pieter Willem Botha, de granie
ten president die van Zuid-Afri
ka bijna een militaire staat
maakte om 'de totale aanslag'
van de bevrijdingsbewegingen
te weerstaan.
Nu het verleden in 3 500 pagina 's
tot leven is gebracht in het eind
verslag van de Waarheidscom
missie, zijn Winnie Mandela en
P.W. Botha opnieuw hoofdrol
spelers. De commissie heeft hen
beiden schuldig bevonden aan
grove schendingen van de men
senrechten, waardoor ze het ri
sico lopen dat ze strafrechtelijk
worden vervolgd. Ze hebben
beiden niet om amnestie ge
vraagd, en Botha werd door de
rechtbank veroordeeld tot een
geldboete omdat hij voor de
commissie weigerde te verschij
nen.
Begin januari werd het lijk van
de 14-jarige Stompie Seipei ge
vonden in het zwarte woonoord
Soweto. Hij was met drie mes
steken in de nek om het leven ge
bracht. Stompie was eind
december ontvoerd met drie an
dere jongeren door leden van de
Mandela United Football Club,
een bende 'beschermers' die bij
Winnie in huis woonden, en die
de buurt in Soweto terroriseer
den. De vier jongeren waren
naar het huis van Mandela ge
bracht en daar zwaar mishan
deld, waarbij Stompie het leven
liet.
Winnie ontkende voor de recht
bank dat ze betrokken was bij
de aanval of de moord, en dat ze
ten tijde van de ontvoering in
Brandfort, een dorpje in de Vrij
staat, was. De Waarheidscom
missie gelooft dit niet, en
concludeert op grond van vele
getuigenverklaringen dat zij in
haar huis was en persoonlijk
deelnam aan de mishandeling.
Zij was als baas van het huis er
voor verantwoordelijk dat
Stompie geen medische hulp
kreeg.
De commissie heeft de naam van
Winnie ook verbonden aan een
P. W. Botha
aantal andere misdaden van di
Football Club. Winnie ontkem
zelf voor de commissie ieder
betrokkenheid. Na lang aan'
dringen van aartbisschop Tuti
die haar de woorden bijna in
mond legde, gaf ze toe dat 'dinj
gen verschrikkelijk verkeer
waren gegaan'.
De commissie concludeert d;
Madikizela-Mandela 'politie!
en moreel' verantwoordelijk
voor de grove mensenrechten!
schendingen die door de Foot{
ball Club zijn gepleegd. I
Onder het bewind van P.W. Bo
tha, premier van 1978-1984 e.
president van 1984 tot 198)
maakten de Zuid-Afrikaant
politie en het leger zich schuldij
aan schendingen van de mei
senrechten. De commissi|
noemt onder meer het vermooi
den van politieke opponentei
de veel gebruikte methoden vaj
marteling en slechte behandi
ling in gevangenissen, sabots
ge-acties en militaire acties t<
gen de bevrijdingsbeweging!
in de buurlanden van Zui<
Afrika.
Opdracht
Onder zijn presidentschap!
schiep hij een klimaat waarijai
het vermoorden van mensefca
mogelijk werd, en hij ondernante
geen stappen om politieagenteie:
en soldaten die misdaden begiao
gen, te straffen. Botha gaf peryb
soonlijk opdracht tot het plegeje
van bomaanslagen op kantoreja:
van de Zuid-Afrikaanse Raalu
van Kerken en de vakbeweginp
Cosatu. Om al deze redenen jei
Botha persoonlijk verantwoords
delijk voor schendingen van dirt
mensenrechten. GPD h(
Geheim debat
De Britse minister van lands
verdediging heeft een voorstel
van Winston Churchill aan
vaard om in het geheim een de
bat te houden over de Britse
defensie. De minister merkte
op dat 'indien het opdringen
van de communistische be
dreiging mag voortgaan er een
zeer grote en zeer machtige be
dreiging blijft bestaan'.
4
Vrije verkoop
Brood, bloem en suiker gaan
van de bon. Vanaf 5 november
begi nt de vrij e verkoop van de
ze producten. Het ministerie
van landbouw brengt met
kracht onder de aandacht dat
het publiek bij de overgang
niet moet gaan hamsteren.
Flessentrekker
„Een allermisselijkste flessen-
trekker die al heel wat kwaad
heeft berokkend", oordeelde J
de president van de Middel
burgse rechtbank gisteren
over een houthandelaar uil
Zaamslag.
De man stond terecht we^
oplichting en hoorde twee jaar
en zes maanden gevangenis
straf tegen zich eisen.
Tankmijn
Een landbouwer in BruinisseP.
stootte bij het ploegen op een 1
hard voorwerp. Hij ontgroei®
het en waarschuwde deu
mijnopruimingsdienst. Deze6,
constateerde dat het on 1
een scherp gestelde tankmijn'1
ging-
Uitgever:
W. F. de Pagter
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Redactiefax: (0118) 470102
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur
in het weekeinde;
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax. (0118) 472404
Goes: Voorstad 22
4461 KN Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273010
Terneuzen: Axelsestraat 16
4537 AK Terneuzen
Tel. (0115) 694457
Fax. (0115) 620951
Axel: Nassaustraat 15
4571 BK Axel
Tel. (0115) 568000
Fax. (0115) 561415
Hulst: 's Gravenhofplein 4
4561 AJ Hulst
Tel. (0114) 373839
Fax (0114)373840
Zierikzee: Grachtweg 23
4301 KJ Zierikzee
Tel. (0111) 454647
Fax. (0111)454659
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV Wegener Arcade NV
City OnLine Internet
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
http://www.pzc.nl
e-mail: pzcredcity1@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800 - 0231231 of maandag
t/m vrijdag; op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20,00 tot 22.00 uur:
Tel. (0118) 484000
Fax(0118)470100
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 95,00,
franco per post 125,50;
per maand 34,75;
per jaar 366,50;
franco per post 485,00;
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting.
losse nummers
maandag t/m vrijdag 1,75,
zaterdag 2,50 p.st.,
(alle bedragen inclusief 6 pet. btw);
Postrek.nr. 3754316
t.n.v. PZC ab.rek. Vlissingen
Advertentietarieven:
184 cent per mm; minimumprijs per
advertentie 27,60;
ingezonden mededelingen
2.5 x tarief,
speciale posities: tarief op aanvraag;
voor brieven bureau van dit blad
7,- meer (excl. 17,5 pet btw);
volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag;
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw)
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B.V.
Vlissingen
