Volumia! neemt de
gillende fans voor lief
Aan de vooravond van veranderingen
PZC
Popgroep
verovert
het land
Sodom, hip hop
en gomorra
Kicken op namen
Berdien
Stenberg
kunst cultuur
23
Autobiografie
van rapper
L.L. Cool J.
Nieuw
muziekblad
Slam!
vrijdag 16 oktober 1998
De hit, waarmee de popgroep
Volumia! nu nummer 6 staat in
de Mega Top 100 heet 'Hou me vast'.
Binnen een jaar tijd is de
Maastrichtse band doorgebroken in
de Randstad. Een portret van de
goed ogende leadzanger Xander de
Buisonjé hangt inmiddels in menig
tienerkamer. Gillende jongens en
vooral meisjes bij hun optredens.
Eén keer wil Xander de Buison
jé, de 25-jarige leadzanger en
songschrijver van de popgroep
Volumia!een wereldhit schrijven.
Over de liefde, dat staat vast. Mis
schien een heel nieuw nummer,
misschien een aangepaste tekst op
bestaande muziek. „Het is een
droom", bekent de populaire zan
ger. Zijn glimlach is veelbeteke
nend. Want was het enkele jaren
geleden ook geen droom om met
Volumia! 100.000 cd's te verko
pen?
Volumia!tot voor kort vooral be
kend in het feest- en evenemen
tencircuit buiten de Randstad, is
landelijk doorgebroken. Op dit
moment staat hun single 'Hou me
vast', titelsong van de Nederland
se speelfilm 'Het veertiende kip
petje', hoog in de Mega Top 100.
De groep is bezig aan een tournee
langs onder andere zalen als Para-
diso in Amsterdam en Vredenburg
in Utrecht.
„Tijdens die optredens moet blij
ken hoe ons publiek er nu uitziet",
zegt manager/gitarist Hans-Paul
Nieskens (31). Hij weet dat veel
tieners gek zijn op de groep van
wege het uiterlijk van boegbeeld
Xander de Buisonjé. Het portret
van de leadzanger hangt in menig
meisjeskamer. Gillende meiden
bevolken tijdens concerten ook
steevast de rijen vlak voor het po
dium.
Toch geloven Xander de Buisonjé
en Hans-Paul Nieskehs niet dat
het voornamelijk tieners zijn die
van hun muziek houden. „Tijdens
optredens in het feest- en evene
mentencircuit hebben we een zeer
gemengd publiek. Het loopt ei
genlijk door tot 88 jaar. Neem nou
zo'n dag als gisteren. Eerst speel
den we in Muziekcentrum Vreden
burg voor tieners van het St.
Gregorius College en 's avonds
stonden we in Nijmegen voor stu
denten tusen de 18 en 25 jaar van
de 75-jarige Katholieke Universi
teit", zegt Nieskens.
Eenvoud
Xander de Buisonjé gaat profes
sioneel om met de aandacht die hij
krijgt. Ook al heeft hij niet om de
verafgoding door tieners ge
vraagd, hij weet dat het er bij
hoort. „Dat dit kan gebeuren weet
je als je hier aan begint", zegt hij.
„Je moet er dus niet over zeuren.
Maar het is onzin als mensen be
weren dat Volumiaweer zo'n jon-
gensbandj e is dat uit het niets in de
top van de hitparade is gekomen,
dank zij een gelikte commerciële
formule."
„Wij zijn als vrienden met deze
band begonnen en spelen al ruim
vijf jaar. Het ging en gaat ons nog
altijd om de lol. We willen lekkere
foto Robin Utrecht
Volumia! -zanger Xander de Buisjoné: „Je moet over die extra aandacht niet zeuren, het hoort erbij."
Popgroep Volumia!...landelijk doorgebroken...
muziek maken. We hebben in Sin
gapore en in Frankrijk gespeeld
zonder dat de mensen ons nog ken
den. Daar hebben we veel plezier
beleefd en dat kan niemand ons
meer afnemen, of we nu succesvol
blijven of niet."
Het nummer 'Het is over' was vo
rig jaar de eerste Top 40-hit van
Volumia'Afscheid' volgde en was
een nog grotere kraker, Gedurende
26 weken stond het nummer hoog
in de hitparades. En nu is 'Hou me
vast' tot grote hoogte gestegen.
Volumia! is in een nek-aan-nek-
race verwikkeld met Boyzone (No
matter what), om de beste cd-ver-
kopen. Boyzone blijft de Volumia!
-Maastrichtenaren deze week nog
net iets voor.
Het is de eenvoud van de teksten
die het volgens de leden van Volu
mia! goed doet. „Natuurlijk is er
ook een hype, dat iedereen ineens
Haar binnenkomst valt direct op in de
typisch chic-zakelijke lokaliteit
langs Neerlands drukste snelwegen. Ze
presenteert zich om negen uur
's ochtends al mooi, snel en vaardig.
Niets aan haar doet denken aan
wegebbende roem, hoewel dit imago
haar enigszins is gaan aankleven. De
cynische artiestenkreet 'Je bent zo
populair als je laatste hit' is dan ook niet
van toepassing op Berdien Stenberg,
inmiddels 41 en nog altijd overladen met
werk.
Manager Marcel Bertsch en
sinds kort ex-man van de
fluitiste kan het dan ook niet vol
doende benadrukken: Berdien is
drukker dan ooit en staat aan de
vooravond van een nieuwe muzi
kale uitdaging. Want de fluitiste
wil na Amerika, Japan, Oman en
Midden-Europa nu China gaan
veroveren. China?,,Ja, omdat ik in
het Verre Oosten heb getoerd, daar
mensen heb ontmoet die in mijn
muziek geloven en mij nu hebben
aangeraden om naar China te
gaan. Niet alleen raken Chinezen
meer en meer op het Westen geori
ënteerd, ze zijn bovendien hevig
geïnteresseerd in mijn muziek",
Gcht ze enthousiast toe.
Stormachtig
Berdien Stenberg heeft een vij-
tienjarige stormachtige muziek-
carrière achter de rug. Na een ge
degen klassieke opleiding aan het
Koninklijk Conservatorium in
Den Haag, lanceerde zij het idee
bij platenmaatschappij Phono
gram om een werk van Saverio
Mercadante, getiteld 'Rondo Rus-
so' te bewerken. Het werd een
doorslaand succes en haar naam
was gevestigd. Zij was toen zesen
twintig jaar oud. Hierna volgden
grote verkoopsuccessen; in totaal
werden vijf miljoen platen en cd's
verkocht. Haar vroegere imago
van 'het jonge meisje in de prach
tige jurk met strik op het achter
werk' heeft zij vaarwel gezegd en
tegenwoordig volgt ze niet langer
meer als een blind paard de advie
zen van 'deskundigen' op. „Ik heb
heel lang alles gedaan wat ieder
een van me verwachtte. Tot ik zelf
eens ging nadenken en de vraag
stelde wie ben ik en wat wil ik?"
Dat dit heel lang anders is geweest
beaamt ze grif: Daar ben ik nu
van af, ik maak intussen zelf wel
uit wat ik naar buiten breng en
wat niet. Of wat ik wil en hoe ik het
aanpak."
Rechten
De afgelopen vijf jaar heeft ze
hard gewerkt aan de 'nieuwe Ber
dien Stenberg'. Samen met mana
ger Marcel Bertsch gaf ze haar
concerten meer theater-achtige
allure, besloot ze naast optredens
ook nevenactiviteiten op politiek
en sociaal vlak te ontplooien en
hernieuwde haar samenwerking
met beroemde collega-muzikan
ten als Jaap van Zweden en Tom
Parker. Naast de 220 concerten
per jaar die zij verzorgt, is zij zich
in gaan zetten voor de rechten van
haar vakgenoten.
Onlangs werd door haar de VIE
opgericht (Vereniging Intellectu
eel Eigendom), die uitvoerend
kunstenaars beschermt. „Omdat
iedereen in Nederland rechten
heeft, tot en met de zeehondjes toe,
behalve wij dus, de uitvoerend
kunstenaars.
Sinds vijf maanden houdt Berdien
zich intensief bezig als voorzitter
en initiator, omdat zij wantoe
standen vernacht. „Vooral nu In-
temet grote vormen aanneemt,
moet er gekeken worden naar de
financiële vergoedingen voor mu
ziek, óók aan producenten en au
teurs. En dan wel op Europees ni
veau alsjeblieft." Volgens Berdien
heeft een instelling als Buma-
Stemra zich hier nooit mee be
moeid en is deze er bovendien
Berdien Stenberg: „Ik heb heel lang gedaan wat iedereen van me verwachtte."
voornamelijk voor componisten.
„We hebben nu de krachten ge
bundeld, voordat allerlei mensen
met onze rechten op de loop gaan.
Inmiddels spreken we van VTE-
Dav (als variant op D-day) om
daarmee luid en duidelijk aan te
geven dat wij er ook nog zijn."
Stap
Dat haar manager Marcel Bertsch
intussen de markt in China ver
kent om haar daar in februari te
lanceren, is een volgende nieuwe
stap in haar carrière.
In het voorjaar vertrekt zij naar de
Verenigde Staten voor een tournee
en ook zal in deze periode een
Amerikaanse tv-productie wor
den voorbereid vanuit het Ko
ninklijk Paleis in Monte Carlo.
Verder staat er een speciaal kerst
programma op stapel en worden in
Amerika twee jaar lang 340 televi
siestations bediend met haar tv-
special Amadeus Friends.
Nederlandstalige muziek weer
leuk vindt. De Kast, Blöf. De
Dijk heel veel groepen hebben
succes. Maar je kunt niet zeggen
dat wij daarop meedrijven. Je ver
koopt geen honderdduizend cd's
omdat je Nederlandstalige mu
ziek brengt. Daar is meer voor no
dig", zegt Hans-Paul Nieskens.
Knuffelen
„Xander schrijft de dingen op zo
als ze gaan. Als je een rotdag hebt
gehad, hebt geruzied met je baas
en je komt thuis, dan vraag je aan
je vrouw of vriendin of ze je wil
vasthouden en strelen. Dan wil je
even knuffelen. Zo gaat dat, zo
gaat dus ook 'Hou me vast'", zegt
de manager.
Xander de Buisonjé bevestigt dat
hij het simpel wil houden. De lief
de spreekt hem aan. En hij heeft
geen zin ingewikkelde zinnen te
schrijven waar mensen van alles
bij kunnen bedenken. Zo zal zijn
toekomstige wereldhit ook niet in
elkaar zitten.
Of die hit er komt weet niemand.
Wat wel vaststaat is dat er na 'Hou
me vast' weer een nieuwe single
moet komen om de aandacht blij
vend op Volumia' te vestigen. Wat
het worden gaat? Xander de
Buisonjé denkt even na. Dan zegt
hij al snel: „Dat zal dan 'Terug
naar de natuur' worden. Staat ook
op onze cd Maar dan gaan we wel
even terug de studio in om aan dat
nummer te schaven. We hebben
namelijk weer nieuwe ideeën. Ja,
ook voor een nieuwe cd. Na de de-
cembertoumee gaan we daar seri
eus aan werken."
Ron Kragten
Rappers hebben een grote mond, zijn
reuze stoer maar kijken cool en
zullen dus wel een klein hartje hebben
en erg van hun moeder houden. Als dit zo
ongeveer het beeld is dat we hebben van
de beoefenaars van hip hop, voldoet L.L.
Cool J. daar helemaal aan. Hij is cool, en
succesvol. Twintig miljoen platen
verkocht-ie. Hallo! Hier kennen we hem
eigenlijk slechts van I need love, nota
bene een rap-ballade en nog
vrouwvriendelijk ook. Daar viel hij
destijds behoorlijk mee uit de toon, en
eigenlijk nog altijd.
Gek eigenlijk dat L.L. Cool J.
zo'n softe rapper is. Uit zijn
autobiografie Phenomenon blijkt
dat hij een verrekt gevaarlijk
boefje was al op de lagere school.
Slaan, schoppen, dreigen met een
pistool, je hoefde hem maar aan te
kijken of je was je leven niet meer
zeker. Mede-oorzaak: misbruik
door de nieuwe vriend van zijn
moeder. Prototype dus van een
zwarte jongen die zou eindigen in
een street gang, aan de spuit of al
lebei. Dat laatste waarschijnlijk.
Maar L.L. Cool J. werd gered door
de muziek. Hij groeide op bij zijn
grootouders en net op de dag dat
hij opa om geld voor een motor,
wilde vragenhad de oude man een
geluidsmixtafel voor hem ge
kocht. Meteen verknocht. Lekker
scratchen, mixen, rappen, bandje
maken, je een held voelen en den
ken dat de wereldtop om de hoek
ligt.
Zo gemakkelijk ging het niet,
maar met productionele hulp van
nota bene de blanke jood Rick Ru
bin ('al was hij pimpelpaars ge
weest') kwam hij er toch vrij snel
terecht. Zowel aan de wereldtop
als in de goot wel te verstaan. Het
is bekend dat geld gekke dingen
met mensen doet. Onze koele Cool
- echte naam James Todd Smith
(1968) - kocht zo ongeveer in elke
stad een dure auto. En ook van de
genotsmiddelen sloeg hij ruim in.
Met vrouwen had hij altijd al over
weg gekund; nu kwamen ze zich
ook nog eens in roedels tegelijk
voor zijn voeten vleien. ('Ze lagen
voor het oprapen als zandkor
rels Om zoiets te weerstaan moe
ten die voeten dan wel heel sterk in
de schoenen staan, en dat deden
die van James Todd niet.
Fout
U voelt hem al aankomen: na de
zoveelste gang bang en een one-
night stand met een zwangere
groupie begon het hem te dagen
dat het zo wellicht niet hoorde. "Ze
zeggen dat het bij het vak hoort,
dat het deel uitmaakt van de cul
tuur. Maar omdat iedereen het
doet, wil dat nog niet zeggen dat
het goed is. Ik wist dat het fout
was.'
Het duurde vervolgens nog even
voor hij zich ook nog realiseerde
dat Simone, de moeder van zijn
kinderen, toch de vrouw van zijn
leven was, maar toen kwam alles
op z'n pootjes terecht. En boven
dien hielp God hem twee handjes.
Na een dip in de platenverkoop
(het album 14 Shots to the Dome
werd voor de verandering geen
million-seller), kwam hij onder de
veilige vleugels van Quincy Jones
(producer van onder anderen Mi
chael Jackson en Miles Davis) te
recht en langs deze weg kreeg hij
toegang tot de upper class op
Amerikaans cultuurgebied. Uit de
mond van Jack Nicholson tekende
hij op: 'Ik ben zo cool. Waar ik sta,
tocht het
L.L. Cool J. is nu een gesettlede
rapper en daarnaast een grote fan
van Bill en Hillary. En hij heeft
nog maar één auto. Phenomenon
is zijn boek. Voor rap-fans, maar
vooral ook voor mensen die graag
een kijkje willen nemen achter, ze
ker vanuit Nederland bezien, de
als een IJzeren Gordijn gesloten
schermen van de Amerikaanse hip
hop-wereld.
Theo Hakkert
L.L Cool J (in samenwerking Karen
Hunter) Phenomenon. Autobiografie.
Vertaling Emerald Beryl. 220 biz.,
f29,90 Serie Payback, deel 5. Uitgeve
rij Vassallucci.
Rapper L.L. Cool J. bij de uitreiking van de Vanguard Award vorig jaar.
foto Jeff Christensen
foto Robin Utrecht
Maar belangrijkste is nu vooral de
tournee die haar in 1999 in China
bekend moet maken. Berdien
glimlacht ontspannen: „Ik zal al
tijd blijven proberen mijn publiek
te betoveren met mijn klanken,
omdat het daar om gaat. Het mu-
ziekmaken zal ik gewoon nooit
kunnen laten... Met of zonder
strik!" (GPD)
Concerten Berdien Stenberg. 21 okt.
met Jan Vayne in Rotterdam. 27 dep..
Domburg, theater De Parel.
Een stroom muziekbladen overspoelt
de markt: voor de
roekmuziekliefhebber, de
festivalganger en voor het
uitgaansbeest in de grote stad. Het is
allemaal niets nieuws. Onlangs kwam
het maandblad Slam! om de hoek
kijken. Eindelijk een tijdschrift dat
vernieuwing brengt?
Een glimmende cover met een
kleurig logo in de linkerbo
venhoek. De foto van de band
Faithless belooft een groot achter
grondverhaal. De pagina's zijn
van dik, glanzend papier, keurig
ingenaaid in het ruggetje van het
blad. Dat ziet er duur uit. Bij het
openslaan wachten onder meer
een diepte-interview met techno-
dj Jeff Mills, een verslag van de
strijd tegen levensgevaarlijke xtc-
pillen met atropine en een mode
reportage door dj Eddy de Clercq.
Het nieuwe maandblad Slam!
(Sounds, lifestyle and more!) ziet
er op het eerste gezicht veelbelo
vend uit. Komt er dan eindelijk
een blad op de Nederlandse
markt, speciaal voor de uitgaans-
liefhebber die van nieuwe, experi
mentele elektronische muziek
houdt? Nee. Want nu met een spe
cialistisch blad op de markt ko
men kan echt niet, vindt hoofdre
dacteur Walter van Maren. Over
alle onderwerpen bestaat inmid
dels wel een blaadje.
Overladen
Slam! mikt op een publiek tussen
de 20 en 34 jaar, dat zich niet hele
maal arm koopt aan cd's en dus'
niet overladen wil worden met re
censies, maar wel graag van de
nieuwe muziek op de hoogte wil
blijven. Een publiek dat graag uit
gaat en alleen daarover wil lezen.
Maar waarom juist nu zo'n blad?
De boekhandels en sigarenboeren
zijn immers al overvoerd met tijd
schriften als Strictly, Blvd.Bassic
Groove en Oor. Allemaal bedienen
ze in zekere mate de doelgroep
waar Slam! zich op richt. „Wij
schrijven alleen voor het danspu-
bliek", vertelt Van Maren. „Het
blad is een mix van mainstream
dansmuziek en underground. We
voelden dat daar behoefte aan
was, want andere bladen beslaan
er maar een deel van. Bovendien
nchten we ons niet op de techni
sche kant van de muziek, maar
meer op de drij fveren van de muzi
kanten. Wat heeft die persoon
meegemaakt, hoe denkt hij over
bepaalde dingen? Slam! is zeker
geen 'incrowd'-blaadje, het zit ei
genlijk overal tussenin. Wij reflec
teren wat in Nederland leeft."
Maar waarom is er in het eerste
nummer dan helemaal niets te le
zen over de steeds populairder
wordende experimentele muziek
van bijvoorbeeld Aphex Twin of
Autechre? Of over illegale party's
die op geheime locaties door het
hele land worden gehouden? Arti
kelen van bekende dj's en onder
werpen als de voorkeur van TMFs
populairste vj.Fabiënne voor 'va-
nilleseks' en geld, dat is wat de
klok slaat, Allemaal mainstream
en geen underground, met boven
dien veel grammaticale fouten.
Kicken
Ook duidt het inhuren van Eddy
de Clercq voor het schrijven van
een modereportage verdacht veel
op kicken op grote namen door de
redactie. De platenrecensies door
dj's van bekende clubs (dj Alvredo
draaide in de iTin Amsterdam, dj's
Marco V en Benjamin draaien in
de Eindhovense Danssalon, die
wekelijks op TMF uitzendt) be
vestigen dat beeld nog eens.
„Natuurlijk is het voor een deel
een kick om zulke namen in je blad
te hebben", geeft Van Maren toe.
„Maar je hebt een lokkertje nodig
om de mensen die niet in die on
derwerpen thuis zijn binnen te
trekken", verdedigt hij zich. „Als
die mensen dan het blad open
slaan zeggen wij: kijk, we hebben
ook Jeff Mills."
„Die dj's zijn bovendien mensen
met expertise, ze weten echt wel
iets over muziek. Bovendien steu
nen we hen door ze in het blad te
laten schrijven. Het zijn mensen
met kwaliteit, maar ze worden
door de overige muziekbladen
vaak over het hoofd gezien
Van Maren benadrukt dat er
steeds meer verfijning zal optre
den in het blad. Het eerste num
mer ligt tenslotte pas net in de
schappen. De toon is in ieder geval
gezet
Jorinde Benner
itl
