Simpelaar moet varken worden
PZC
Hoffelijkheid troef op golfbaan Rilland
Patrick Tolhoek
verrast met zesde
plaats op het WK
Zesde plaats Heeren^
in Dam tot Damloopi
Patrick Rafter noemi
Sampras huilebalk
sport
22
Kogelstoter uit Goes sluit seizoen af met zege in eigen huis
Ockenburgh
zakt naar
middenmoot
maandag 21 september 1998
door Rudy Boogert
GOES - Onopvallend bereidt
een vijftal potige atleten zich
voor op de komende kracht
proef. Hun lijven ogen als solide
boomstammen, hun armen
groeien daaruit als machtige
takken en hun benen houden als
volgroeide wortels contact met
de aarde. Het kwintet kracht
patsers slaat elkaar vriend
schappelijk op de goed ontwik
kelde schouders en heeft de
grootste lol. Gezamenlijk ma
ken ze zich klaar voor de eerst
krachtsexplosie van de dag: het
kogelstoten.
Wanneer de eerste atleet in de
ring stapt, verandert zijn voor
komen meteen. De ongedwon
gen glimlach verdwijnt en
maakt plaats voor een strakke
gelaatsuitdrukking. Even geen
tijd voor lolletjes, er moet ge
presteerd worden.
Kogelstoter Erwin Simpelaar
uit Goes heeft het meest opval
lende ritueel om tot zijn krach
teruptie te komen. Met stoere
tred en de kogel in zijn hand
stapt hij op de ring af, maar met
nog vijf meter te gaan gooit hij
de ijzeren bol venijnig voor zich
uit op de grond. Dan draait hij
zich om en kijkt gespannennaar
de plaats op de grindbaan waar
zijn kogel moet neerkomen. Met
zijn voet wipt hij de kogel ver
volgens omhoog, alsof het pro
jectiel het gewicht heeft van een
strandbal, zo in zijn rechter
hand. Opgefokt stapt hij de ring
binnen en slaat met ferme klap
pen op zijn dijbenen. Dan
spuugt hij als een eredivisie
doelman in zijn handen, legt de
kogel in zijn nek en lanceert het
ronde gewicht van zeven kilo
met groots machtvertoon.
Liefhebber
Simpelaar nam zaterdag samen
met andere vaderlandse 'groot
heden' deel aan de internatio
nale werpmeeting van AV'56 uit
Goes. De nummer drie van de
nationale ranglijst bij het ko
gelstoten was in gezelschap van
de beste discuswerper van Ne
derland: Mike van der Bilt. Van
een publiekstrekker kon niet
worden gesproken, slechts een
enkele liefhebber was op het ge
weld van de sterke mannen af
gekomen.
Nee, dan het windhondenren-
nen dat tegelijkertijd op een
HOEVEN - De biljarters van
Brasserie Ockenburgh hebben
dit weekeinde met 6-2 klop ge
had van Strauss Biljarts uit
Hoeven. Door dit resultaat zakt
de Zeeuwse formatie naar de
middenmoot van de eredivisie
driebanden.
In Hoeven kon Ockenburgh
geen vervolg geven aan de ster
ke competitiestart. Na de remise
in Heemstede tegen het SMSM
van Dick Jaspers en de maxima
le zege op Paperclip Internatio
nal, ging de ploeg nu onderuit
tegen een tegenstander waar
van op papier gewonnen had
moeten worden.
De twee teams waren erg aan el
kaar gewaagd, wat zorgde voor
een aantal boeiende partijen.
Vooral het Zeeuws onderonsje
tussen Ron Schumann tegen de
Hulstenaar Jean-Paul de Bruin
was een thriller. De hele partij
bleven de twee in eikaars buurt
en het bleef derhalve tot het ein
de toe spannend. Toen Schuman
met 47-42 voorkwam, leek het
pleit beslecht, maar de Zeeuw in
Brabantse dienst beschikte over
stalen zenuwen en maakte acht
caramboles achter elkaar,
waardoor de partij met 50-48
naar Strauss Biljarts ging.
Met John Thijssen ging het
slechter. Tegen Gerwin Valen-
tijn had de speler van Ocken-
burgh niets in te brengen en ver
loor afgetekend met 50-33. Ook
kopman Ronald Forthomme
moest het onderspit delven, na
dat hij een voorsprong van zes
tien punten uit handen had ge
geven. Zijn tegenstander Eddy
Leppens bleek hiervan niet on
der de indruk, en wist de partij
met 50-47 te winnen. Martin
Spoormans redde de eer voor
Ockenburgh door met 47-50
nipt te zegevieren over Jef Phili-
poom.
Volgens Raymond Nicodem, be
geleider van het Goese team was
een gelijkspel zeker verdiend
geweest. „Een aantal van onze
spelers stond de hele wedstrijd
voor, en werd dan op het laatst
toch nog afgetroefd. Dat is ge
woon pech." Door de nederlaag
zakt Brasserie Ockenburgh
naar de middenmoot in de ere
divisie.
Nicodem: ,,We proberen zo goed
mogelijk ons best te doen, maar
ik denk dat de middenmoot het
hoogst haalbare is." Vanaf mor
gen (dinsdag) gaan drie spelers
van Ockenburgh proberen in
ternationaal goed te presteren.
Ronald Forthomme, Ronny Da
niels en Roland Uytdewilligen
nemen dan deel aan een wereld
bekerwedstrijd in het Spaanse
Torremelinos.
Erwin Simpelaar denkt al voorzichting aan een WK en de Olympische Spelen.
aangrenzend veld werd gehou
den. Daar kwam tenminste volk
op af. Of op een onbeduidende
korfbal wedstrijd die naast de
sintelbaan werd gehouden. Ook
daar stond meer publiek langs
de lijn dan aan de rand van de
kogelstootbak, waar de natio
nale top was verzameld. Op
sportpark Het Schenge bedre
ven Simpelaar en zijn concur
renten topsport, maar wel in de
marge van de publieke belang
stelling.
Met zijn trainer Bert de Jonge
vormt Simpelaar een inge
speeld duo. Zeven jaar geleden
stapte het tweetal in een avon
tuur, waarvan het einde nog niet
in zicht is. Dit seizoen besloot
Simpelaar het discuswerpen op
een lager pitje te zetten en zich
te specialiseren in het kogelsto
ten. „Daarin kan ik beter mijn ei
kwijt. Je bent volledig op jezelf
aangewezen. Als het slecht gaat,
dan ligt dat aan jezelf. Bij het
discuswerpen kun je het op an
dere factoren steken, zoals de
wind of een natte werpring."
Techniek
Top-discuswerper Mike van der
Bilt vindt de keuze van Simpe
laar goed, want hij is niet zo on
der de indruk van zijn discus
techniek. „Ik vind het knap dat
hij met zijn techniek nog zó ver
kan gooien. Maar met de kogel
kan hij absoluut een topper
worden, maar dan moet hij wel
groeien in gewicht. Ik ben 1 me
ter 94 en weeg 125 kilo en daar
mee ben ik in internationaal ge
zelschap een van de kleinsten."
Gewicht
Simpelaar is 1 meter 87 en
weegt 'slechts' 97 kilo. Een
lichtgewicht in de werpwereld.
Simpelaar: „Ik moet minstens
vijftien kilo zwaarder worden
om mee te tellen. Ik moet een
varken worden, een echt beest.
foto Willem Mieras
Momenteel kan ik mijn lage ge
wicht nog compenseren met
mijn snelheid en explosiviteit."
Tot vervelens toe wordt Simpe
laar vergeleken met Erik de
Bruin. Qua lichaamsbouw en
explosiviteit is de vergelijking
terecht, maar verder..... Simpe
laar: „De Bruin was heel erg op
zichzelf. Hij trok alleen maar
met zijn ouders op. Verder met
niemand. Ook niet na de wed
strijden. Ik vind mezelf veel so
cialer, want ik heb met iedereen
contact. Misschien moet ik dat
wel iets minderen. Ik moet nog
leren om mezelf af te zonderen
tijdens een wedstrijd. Op 7 juli
gooide ik bijvoorbeeld mijn eer
ste grote wedstrijd. De Eurpees
kampioen Bagach uit de Oekra-
ine en de Duitse wereldtopper
Buder waren onder anderen
mijntegensta ndersIk keek veel
te veel tegen hen op. Dat waren
mijn idolen! Het gevolg was dat
ik niet mijn eigen wedstrijd
gooide. Ik was er helemaal niet
meer bij. Een week eerder gooi
de ik mijn beste prestatie ooit,
18.07 meter, maar tegen die top
pers stootte ik net iets in de zes
tien meter."
Om zulke pijnlijke situaties uit
te bannen heeft zijn trainer hem
aangeraden vaste patronen in
zijn training te bouwen. De Jon
ge: „Alsjeineenvolstadionmet
een immens lawaai stapt, dan
weet je niet waar je het moet
zoeken. Als je iets om handen
hebt, iets waarmee je bezig kunt
zijn, kun je je daarop concentre
ren. Dan heb je geen tijd om af
geleid te worden en je kunt er
gens op terugvallen."
Topafstand
In Goes besliste Simpelaar het
kogelstoten al bij zijn eerste
worp met 16.60 meter. Geen top
afstand, maar voldoende om de
andere geweldenaars achter
zich te houden.
Het discuswerpen was eigenlijk
slechts een bij nummer voor de
Goese Tarzan. De regen maakte
topprestaties praktisch onmo
gelijk, want de werpring werd in
no-time tot een spekgladde ijs
baan. In oranje gehuld leek al
leen de Belgische kampioen Jo
van Daele nergens last van te
hebben. Sterker nog, hij verbe
terde zijn eigen baanrecord tot
55.87 meter. Zijn 'truc' zat in een
paar speciale natweer-schoe-
nen. Waar bijna iedereen bij de
afzet weggleed, hupte Van Dale
als een volleerd ijsdanser door
de pistecirkel.
Simpelaar hield het na vierwor-
pen al voor gezien en hees zich
schielijk in zijn warme trai
ningspak. Het seizoen zat erop
voor hem. In de toekomst wach
ten echter nieuwe uitdagingen.
Voorzichtig worden al 'wereld
kampioenschap' en 'Olympi
sche Spelen' genoemd. Toch wil
het duo Simpelaar/De Jonge
niet al te hoog van de toren bla
zen. „Maar ik denk dat we wel
een hoog niveau hebben. Toch
Erwin?", besluit De Jonge qua-
si-bescheiden.
Marianne Uittenboogaard en Raymond Kok Zeeuws kampioen matchplay
door Jasper van der Bliek
RILLAND - Een paar ver
dwaalde knallen van de ver
derop gelegen schietbaan ver
breken de serene stilte op de
golfcourt. Heel even wordt de
speler uit zijn concentratie ge
haald, maar hij hervindt zich
snel. Metend, calculerend be
paalt hij waar zijn 'swing'
naartoe moet. Dan, na eerst ter
oefening een paar graspollen
gekortwiekt te hebben, komt
de klap. Het is een mooie, di
rect in de green, het heilige
stukje gras van de court. Com
plimenten van de tegenstan
der. Je moet ook wat in je mars
hebben om Zeeuws kampioen
matchplay te worden.
Zaterdag en zondag streden
Zeelandse beste golfers om de
provinciale titel in het onder
deel matchplay. Dit houdt sim
pelweg in dat er één tegen één
wordt gespeeld. Een spel
waarbij die golfer wint, die én
technisch én mentaal het
sterkst is.
Het golfcentrum nabij Rilland
is de lokatie waar de Zeeuwse
titelstrijd dit jaar wordt ge
houden. Een reliëfrijke baan,
die negen holes groot is. Het is
er stil, muisstil, het ritselen van
de wind door de struiken is
duidelijk hoorbaar. De lucht is
fris, geurt naar vers, ietwat
waterig gras. Wie over de golf-
heuvels kijkt ziet het Schelde-
Rijnkanaal, waar net een grote
aak passeert met bestemming
Antwer-pen. Aan de andere
kant wordt het sprookjesachti
ge tafereel verstoord door de
opdoemende industriële pij
pen, die vette rook de lucht in
blazen. Een aantal van de lager
gelegen delen van de court zijn
alleen te gebruiken door vis
sen, als gevolg van de hevige
regenval van de afgelopen
week.
Suizend geluid
Een tik verbreekt de stilte, ge
volgd door een suizend geluid.
Het keiharde golfballetje
wordt zo'n honderd meter
weggeslagen. De meeste holes
zijn tussen de tweehonderd en
vijfhonderd meter lang. Om de
bal zo ver te slaan is opperste
concentratie en stilte vereist.
„Die ballen kunnen een snel
heid bereiken van 215 kilome
ter per uur", fluistert M.
Gerritsen, één van de organi
satoren van het evenement.
„Normaal gesproken heeft een
golfer die hier aan het kampi
oenschap meedoet ongeveer
vier a vijf slagen voor een hole
Golfen bij Rilland: Een tik verbreekt de stilte, gevolgd door een suizend geluid.
foto Dirk-Jan Gjeltema
nodig, afhankelijk van de han
dicap natuurlijk."
Het Zeeuws kampioenschap
begon zaterdag met voorron
dewedstrijden, waarin de
kampioenen van de zes
Zeeuwse golfverenigingen in
individuele wedstrijden moes
ten strijden om finaleplaatsen.
De vier golfers met de minste
slagen - zowel bij de mannen
als de vrouwen - gingen door
naar definaleronde, waar mid
dels tweekampen (matchplay)
uiteindelijk bekend werd wie
zich Zeeuws kampioen mocht
noemen. Bij de mannen voch
ten de plaatselijke lieveling
Robert Moerland en Raymond
Kok van van golfvereniging
Grevelingenhout een interes
sant gevecht uit. „Matchplay is
naast een technisch spel ook
vooral een kwestie van menta
liteit" meent mevrouw Gerrit
sen. „De golfer met de sterkste
zenuwen is in het voordeel. Als
je na een goede slag je tegen
stander even glimlachend aan
kijkt, kan dat best efEect heb
ben." Kok was ogenschijnlijk
mentaal het sterkst, want bij
Moerland knapte er al vrij
vroeg in de tweekamp iets. Het
resulteerde in vele afzwaaiers
in de bunkers, de zandpannen
in en om de baan, en daardoor
een achterstand. Zijn
opponent maakte er dankbaar
gebruik van en veroverde de
Zeeuwse titel.
Ook bij de vrouwen was de
eindstrijd een boeiende aange
legenheid. Hier won de erva
ring uiteindelijk van de jeugd,
want Marianne Uittenboog
aard van Grevelingenhout
won van de pas 19-jarige Kiek
van der Hoop van golfvererring
Domburgsche.
Handicaps
Er was dit weekeinde van haat
en nijd nauwelijks sprake. De
kemphanen becomplimen-
teerden elkaar hoffelijk bij een
goede slag en onsportief ge
drag bleef uit. Daarvoor is golf
misschien teveel een sport voor
'gentlemen' en 'ladies'. „Dat
vind ik niet", vindt Reymers-
wael-bestuurslid Hans van de
Watering. „De tijd dat golf een
heel elitaire sport was, is wat
mij betreft voorbij. In onze
vereniging hebben wij leden
uit alle lagen van de samenle
ving. In het golf is iedereen ge
lijk." Ook speltechnisch is dat
zo. Van de Watering: „Dat
komt vanwege het systeem van
handicaps. Een beginner kan
gewoon samen met een gevor
derde speler golfen, omdat zijn
handicap veel hoger is. Naar
mate je beter wordt, gaat je
handicap omlaag.
Golf is voor buitenstaanders
een sport met veel abracada
bra. Termen als birdie, green,
chip in, all square en eagle
doen de leek alleen bij het ho
ren al duizelen. „Het is wel zo
dat golf een sport is met moei
lijke regels en een behoorlijke
terminologie", erkent Gerrit
sen. „Maar dat is ook de char
me ervanHoe beter je de regels
beheerst, hoe beter je speelt."
En leeftijd speelt geen rol. „Als
je tachtig bent, en je hebt nog
een vaste slag en goed spelin
zicht, dan kun je nog gewoon
spelen. Conditie is niet zo be
langrijk", zegt Van de Wate
ring ter-wijl hij het typische
golfwagentje bestijgt en weg
rijdt, terug naar het clubhuis.
van onze sportredactie
ZAANDAM - De Marokkaan
Brahim Lahlafi voorkwam gis
teren in Zaandam een zevende
opeenvolgende Keniaanse dub
belslag in de veertiende Dam tot
Damloop. De winnaar van 1990
liet zich op de tien Engelse mijl
niet gek maken door de zes jaar
jongere Keniaan Josphat Ma-
chuka die in 1993 en 1996 al de
snelste was. Bij de vrouwen ze
gevierde wel een loopster uit
Kenia, Leah Malot. Zij werd de
opvolgster van haar landgenote
Tegla Loroupe (eerste in 1996 en
1997). Irma Heeren werd zesde.
Lahlafi won de ruim zestien ki
lometer in 45.25, veertig tellen
langzamer dan de Keniaan Paul
Koech die vorig jaar in Zaan
dam het officieuze wereldrecord
hep. De bekende tweestrijd tus
sen mannen en vrouwen kwam
tussen Amsterdam en Zaandam
nooit goed op gang. De vrouwen
startten in de Damloop zes mi
nuten en 42 seconden eerder dan
de mannenD at is het gemiddel
de verschil tussen winnaar en
winnares van de afgelopen tien
jaren. Machuka en diens land
genoot Gwako gingen echter
vanaf het begin voor het record
en de premie van 50.000 gulden.
Dat zat er echter door het be
nauwde weer niet in.
Luc Krotwaar was in de negen
de wedstrijd van het national
NUON wegcircuit de beste Ne
derlander op de dertiend jc
plaats. Met 47.25 benaderde d~"
atleet van Hellas zijn persoon 5]
lijk record, maar in voorberei \e
ding op de NK marathon in,0
Eindhoven was dat niet he bi]
voornaamste doel. „Ik heb d Qi
laatste tijd 200 kilometer peJV
week getraind', aldus de pupi ,a
van Rob Veer. „Danmagjenooigi
voluit lopen."
Heeren
Irma Heeren koos voor een blik
semstart, maar na enkele kilo^e
meters moest de atlete uit Zee
wolde de sterke buitenlands tit
loopsters laten gaan. Ze wa[,£
achteraf niet helemaal tevrede iV(
met de tijd van 55.28, meer dai^
twee minuten achter Malori]
(53.11), die de opvolgster wen te
van haar landgenote Tegla Lo
roupe, winnares in de laatst D
twee jaar. „Ik beslis pas later iip,
de week of ik meedoe aan de Wï
halve marathon. Ik moet daa0\
wel wat te zoeken hebben.
Heeren kampte de voorbije pe
riode met een virusinfectie. He
WK wordt zondag in Zürich ge
houden. Als Heeren zich af
meldt, is Nederland alleen bij d
mannen met een equipe van vie
lopers vertegenwoordigd.
van onze sportredactie
SYDNEY - Patrick Rafter heeft
Pete Sampras een huilebalk ge
noemd. De tweevoudig winnaar
van de US Open kwam tot die
uitspraak in een column in de
Sunday Telegraph, een Austra
lische krant. „Pete kan zijn ne
derlagen tegen mij kennelijk
moeilijk accepteren", aldus
Rafter.
Sampras, nummer een van de
wereld, zei na zijn verhes in de
halve finale op de US Open dat
het verschil tussen Rafter en
hem tien Grand Slams was.
Sampras won er elf, Rafter had
er op het moment van de uit
spraak nog slechts één. „Pete
moet niet janken", vindt Rafter.
In dezelfde column dreigt Raf
ter in de toekomst geen Davis
Cup voor Austrahë meer te spe
len als bondscoach Tony Roch n,
of captain John Newcombe opV;
stapt. Daarmee kiest Raftayi
openlijk voor Roche en Newdi
combe in hun conflict met Marl
Phihppoussis. De verliezend fi
nalist van de US Open zei na zijy
nederlaag tegen Rafter in Ne\rj
York dat hij diep geraakt wa
door Roche die zitting had genei
men in de spelersbox van Raf tei
Rafter verbrak de vriendschap b:
pelijke banden met Philippous
sis en weigerde met hem door t
gaan in het dubbel. In de aan
loop naar de US Open werd d
ruzie bijgelegd. „Het lijkt ero
dat Mark weer niet goed heef}/,
nagedacht. Roche deed zij
werk op de US Open. Bovendiei l
is hij een goede vriend en als ie
mand een vriend van mij aan
valt is het moeilijk amicabel t
blijven met die persoon." ANP
D
van onze sportredactie
MONT-SAINTE-ANNE - Pa
trick Tolhoek is Mont Sainte
Anne (Canada) op het wereld
kampioenschap mountainbike
op de zesde plaats geëindigd. De
wielrenner uit Yerseke, die in ju
li Nederlands kampioen werd,
revancheerde zich daarmee op
zijn teleurstellende EK, waarin
hij halverwege de koers opgaf.
Tolhoek vreesde aan de voor
avond van het WK dat hij niet in
topvorm verkeerde. Hij was
bang dat hij aan het eind van het
zware seizoen onvoldoende
energie overhad voor een nieu
we topprestatie. De Nederland
se kampioen startte daarom
voorzichtig. In het veld van 130
deelnemers reed hij aanvanke
lijk anoniem mee. Halverwege
de koers begon hij aan een op
mars, die hem uiteindelijk naar
een schitterende zesde plaats
voerde. „De laatste drie ronden
heb ik flink gas gegeven", ver
telde hij na de finish nuchter.
Uitzicht op een podiumplaats
had Tolhoek echter nooit. Daar
voor zette hij zijn eindsprint te
laat in. Bovendien was het par
koers hem niet op het lijf ge
schreven. Het traject kende en
kele gevaarlijke afdalingen en
Tolhoek komt daarbij techniek
tekort om in het spoor van de
toppers te blijven.
Dupouey
De Fransman Dupouey, die eer
der in Aywaille Europees kam
pioen werd, greep nu ook de we
reldtitel. Hij had 41 seconden
voorsprong op zijn landgenoot
Chiotti. Daarmee was het Fran
se succes compleet. Dat team
legde beslag op alle titels die in
Canada te vergeven waren. De
Belg Meirhaege werd derde.
Bas van Dooren uit Ravenstein,
ploeggenoot van Patrick Tol
hoek, werd vierde. Na zijn twee
de plaats in de wereldbeker
wedstrijd in Plymouth en de
tweede plaats op het Europees
kampioenschap in Aywaille
hoopte de 24-jarige Van Dooren
in zijn eerste prof seizoen ook op
een podiumplaats in Mont Saint
Anne. Een slechte start zorgde
ervoor dat hij niet verder kwam
dan de vierde plaats. „Tijdens
het vertrek zat ik niet goed en
zodoende kon ik niet mee toen
Meirhaeghe, Chiotti en Dupou
ey wegreden. De eerste ronde
heb ik daardoor flink moeten
forceren.
Voor Olympisch kampioen Bart
Brent j ens was er na het goui
van Atlanta geen nieuw succe
weggelegd. „Ik had te weinij
snelheid en was op dit parkoer
niet agressief genoeg. Ik heb al
les gegeven wat ik in me had
maar deze wedstrijd kwam voo
mij een aantal weken te vroeg.
Brentjes eindigde op de zeven
tiende plaats.
Gerwin Peeters f
De zilveren medaille op he
onderdeel afdaling zal de top t
sportloopbaan van Gerwin Pee 1
ters uit Odiliapeel met mini 1
maal twee jaar verlengen. „He
tintelt weer van binnen", zei hi j
in het Canadese wintersport i
oord extatisch. „Ik ga nog twö
jaar door." Peters' tijd stond za j
terdag tot de laatste deelneme i
als beste op het scorebord. Aai
de wereldtitel dacht de Braban i
der geen moment. De Fransmai i
Nicolas Vouilloz die de wed
strijd besloot, was de titelverde
diger. Vouiloz bezat zelfs al vij
wereldtitels. Inderdaad verbe
terde de favoriet de tijd van Pe 1
ters, met een kleine vier secon
den. Geen reden tot treurnis
wel een beetje bij Bas de Beve:
De winnaar van brons in 1991
eindigde als vierde. De Beve
had de pech dat hij - en ook Ne
derlands derde deelnemer Wil
fred van de Haterd - in de regei
moest rijden.
Peters trof voor zijn rit beter
omstandigheden. „Maar he
parkoers was door de regen no:
wel glad. Ik reed zeker geen per
fecte wedstrijd. In het begii
ging ik te hard en maakte ik fou
ten. Ik nam een beetje gas terus
dat was een goed besluit. In di
downhill-sport: is het vooral eer
kwestie van je limiet kennen
Wie de minste fouten maak
wint."
Normaal gesproken zou het WI
in Canada de laatste wedstriji
voor Peters zijn. Twee maande
geleden besloot de ex-fietscros
ser te stoppen uit ontevreden
heid over zijn uitslagen. Hij gin
werken in het transportbedrij
van zijn vader. De 2evend
plaats in het EK in Tsjechië deel
hem niet van gedachten veran
deren. De ommekeer kwam dri
weken geleden in Japan met d
derde plaats in de finalewed
strijden van de wereldbeke
„Mijn seizoen was ineens goed'
vond hij. „Ik ga nu nogtweejaa
door. Dan ben ik 23 en kan ik no
jaren samenwerken met mij
vader voor ik het bedrijf eventu
eel ga overnemen."
