Hendrik is zoek Prins Schwerin in Mecklenburg 38 vrije tijd zaterdag 5 september 1998 l^r Milieuvriendelijke strijd tegen algen en mossen Patrick Schols ontwerpt met spaanplaat Kunstig stucwerk Het stamslot van prins Hendrik in Schwerin. fotografie Theo Bohmers In Mecklenburg - ooit DDK - zijn de herinneringen aan Wilhelmina en Hendrik vervaagd. Zijn vrijgezellenwoning is nu een kleuterschool; op het landgoed dat hij van Wilhelmina kreeg kent niemand zijn naam. De huidige erfgroothertog leeft kinderloos in Hamburg. Bij zijn dood gaat, na de grond en de paleizen, ook de naam verloren. Dan rest nog slechts de herinnering aan de familie waar Wilhelmina introuwde. er ruimte op de begroting is om het slot te restaureren komt natuur lijk doordat de afgevaardigden hier zitten." Schott weet alles van de hertoge lijke familie, en dus ook van Hen drik en Wilhelmina - als een van de zeer weinige voormalig Oost- Duitsers. De meeste inwoners van Schwerin hebben een schimmig beeld van het verleden. Het besef dat één hunner in 1901 met een Nederlandse koningin trouwde, is onder het gewicht van de Weimar- republiek, de Tweede Wereldoor log en veertig jaar communisme verdwenen. Belangstelling voor het hertoge lijk hof kon je in de DDR beter niet laten blijken, vertelt Elisabeth Wolter, hoofd van de plaatselijke VW. „Dat was ongewoon, en on gewoon was verkeerd. Je moest 'li- nientreu' zijn, loyaal aan de par tij." Als volgend j aar Hendriks geboor teplaats Schwerin en het nabijge legen Ludwigslust - de eerste resi dentie van de Mecklenburger hertogen - door het Duits Ver keersbureau aan de toeristische Oranjeroute worden toegevoegd, zal het niet bij incidentele bezoe- Het kerkje van Rittergut Dobbin, dat koningin Wilhelmina in 1901 voor prins Hendrik kocht. kers blijven, hoopt Wolter. Voors hands richt de promotie van Mecklenburg-Vorpommem zich echter op andere doelgroepen: op liefhebbers van rust, meren, bos sen en kastelen. Oranjeklanten zullen zich niet di rect met duizenden tegelijk in Hendriks geboorteplaats verdrin gen, vermoedt Wolter. Tastbare herinneringen aan Hendrik zijn er nauwelijks. Eén klein reliëf is er nog, op de sokkel van het ruiter standbeeld van zijn vader, meer niet. Per slot van rekening was Hendrik geen regerend groother tog, maar slechts de zesde 'zoon van', twee jonggestorvenen niet meegerekend. Dat hij op het fami lieslot is geboren staat vast, maar waar, in welke kamer? Zelfs Schott weet het niet. Sneeuwwitje Het negentiende-eeuwse Sneeuw witje-kasteel ligt op een eilandje in de Schweriner See. Het is deels in oude luister hersteld, al bestaat die vooral uit 'voortreffelijk be drog', zoals Schott het noemt. Net als in het 35 kilometer verder gelegen slot Ludwigslust is het marmer namaak, het kunstig ingelegde hout van gips en de rij kelijk met goud gedecoreerde pla fonds van papier-maché. Op Lud wigslust, dat na veertig jaar DDR- verwaarlozing nog steeds in er barmelijke staat verkeert, is, op de muren, het dak en de vloeren na vrijwel alles van papier-maché: de antieke Romeinse Venus net zo goed als de kostbare agaten vaas en de vele terracotta-beelden. Met meel, lijm en oude akten werd zo de groothertogelijke grandeur ondersteund. Want, zegt Schott, ze wilden graag pronken, de Mecklenburger hertogen, maar geld hadden ze niet. Op 9 mei 1901 maakte het bruids paar zijn intocht in Schwerin. Ze werden er vorstelijk onthaald. Wilhelmina, toen nog straalver- liefd op haar man, kocht in Meck lenburg, op enkele uren gaans van Schwerin, meteen een enorm landgoed voor hem: het 2300 hec tare grote 'Rittergut' Dobbin, net voorbij de Krakower See. Wilhel- mina's biograaf Cees Fasseur kreeg inzage in de koopakte: Dob bin kostte de jonge koningin 650.000 Rijksmark. Ze kwamen er veel in de eerste hu welijksjaren. Hendrik kon er naar hartelust herten schieten; Wilhel mina schilderde, wandelde en reed paard. 'De omgeving van het huis Koningin Wilhelmina en prins Hendrik in 1900. was bijzonder mooi', schreef Wil helmina later in haar autobiogra fie 'Eenzaam maar niet alleen'. Wie weet staan er op een dag in Dobbin bordjes met de tekst: 'Hier brachten koningin Wilhelmina en prins Hendrik de herfst door'. Nu voert een lange, smalle laan langs een in elkaar gestorte hoeve, enke le typische DDR-woninkjes en het voormalige gemeenschapshuis waar de inwoners 's winters ver plicht op cursus moesten, naar een kerkje. Na de geboorte van haar dochter ging Wilhelmina nog maar zelden naar Mecklenburg. En als ze al eens werd gezien stond haar ge zicht op onweer. Ze was door haar huwelijk een Mecklenburger hertogin, maar bekommerde zich niet bijzonder meer om haar schoonfamilie. „Na de Tweede Wereldoorlog zijn de familiebetrekkingen volledig ver broken", zegt Schott. „Beatrix was een paar jaar geleden in de buurt op bezoek. Maar even naar Schwerin, even kijken waar haar grootvader vandaan kwam? Geen sprake van." Mecklenburger hertogen wonen er allang niet meer. De huidige erf groothertog leeft kinderloos in Hamburg. Zijn broer heeft twee dochters, Donata en Edwina, maar in het huis Mecklenburg kunnen vrouwen de adellijke lijn niet voortzetten. Met de laatste erfgroothertog gaat, na de grond en de paleizen, ook de naam verloren. Dan rest nog slechts een vage herinnering aan de gloriedagen van de familie waar Wilhelmina introuwde. Christl Visser Informatie Duits/Reis en informatie bureau DZT. Trade Park Zuidoost, Hoogoorddreef 76, 1101 BG Amster dam, lel. (020) 697.80.66; Schwerin In formation, Am Markt 10, 19055 Sch werin, tel (0049) 385.592 52.21. Honda bouwt Accord voor Europa Fietskar met trappers en motor Focus volgt Escort op Het is prachtig hier, zei Hen drik, prins der Nederlanden, tijdens een bezoek aan Delft. Hij had zojuist de Nieuwe Kerk be zocht en het praalgraf van Willem van Oranje - met de koninklijke grafkelders eronder - bekeken. „Zo prachtig, dat ik overweeg me hier later blijvend te vestigen", sprak hij complimenteus. De burgemeester moest er erg om lachen; wat een grapjas! In de zomer van 1934 was het zo ver. Na een eerste hartaanval leek Hendrik nog op te knappen, de tweede werd hem fataal. De witte rouwstoet - Hendrik wilde geen uiterlijke tekenen van verdriet - vertrok op woensdag 11 juli in de stralende zon van paleis Noord einde in Den Haag naar Delft. Hofprediker prof. dr. H. Th. Ob bink sprak over Hendriks onge dwongenheid, zijn hartelijk medeleven met anderen, zijn op gewekt karakter, zijn eenvoud. „Hij was met hart en ziel een Ne derlandse prins", concludeerde Obbink. En terwijl de aanwezigen staande het jubellied van de Op standing zongen, werd Heinrich Wladimir Ernst von Mecklenburg de grafkelder ingedragen. Hij kreeg er een plekje tegenover An na Paulowna en Willem II en naast Willem III. Later, in 1962, zou zijn vrouw, koningin Wilhelmina, naast hem komen te liggen. Schoon en edel Opgelucht verliet die dag de mi nister van buitenlandse zaken, jhr. AC.D. de Graeff, de kerk. „Ik zal blijde zijn als 'de beminde echtge noot' en de man 'wiens hart uit ging naar alles wat schoon en edel is' begraven zal zijn", had hij die ochtend nog aan zijn vriend in Berlijn, de gezant mr. J.R graaf van Limburg Stirum, geschreven. De Graeff had geen hoge dunk van de overledene, en hij vond velen aan zijn zijde. Toch past ook me dedogen. Wilhelmina's man was ongelukkig in Nederland, onge lukkig met zijn vrouw en ongeluk kig met het leven dat hij leidde sinds koningin-moeder Emma sa menspande met zijn schoonzus - haar nichtje Elsi - om hem aan Wilhelmina te koppelen. Met hart en ziel een Nederlandse prins? Met die uitspraak deed ds. Obbink de waarheid geweld aan. Een ras-Duitser was Hendrik. 'Urdeutsch vom Scheitel bis zur Sohle', had zijn grootmoeder voor de zekerheid nog aan Emma ge schreven. Maar Emma en Elsi, ook allebei Duits, waren vastbesloten. Een Mecklenburger hertog was een goede partij: oude adel, een stam boom tot in de 12e eeuw, zij het zonder geld. Eerst werd aan Hen driks broer Adolf Frederik ge mogen worden. Hij was van natio naliteit veranderd, zoals Meck lenburg in 1934 niet langer een hertogdom was, maar deel uit maakte van de Weimar-republiek. In 1918 viel het Duitse keizerrijk, op 9 november trad de keizer af, op 14 november de laatste groother tog van Mecklenburg-Schwerin, een zoon van Hendriks halfbroer. Kort daarop werd het stamslot verbeurd verklaard. Bundesland Mecklenburg-Vorpommern heet het gebied tegenwoordig. Het is, sinds de 'Wende' van 1989, een 'Bundesland', met Schwerin als rustige 'Landeshauptstadt' en het hertogelijk slot als politiek cen trum. Uitgerekend hier, in het eni ge Duitse staatje dat tot 1918 geen gekozen volksvertegenwoordi ging had, zetelt op de eerste ver dieping het parlement - de Land dag - van de deelstaat. „En gelukkig maar", zegt Mathias Schott van de Schweriner Schlossverein, een particuliere vereniging die zich inzet om het erfgoed van het Huis Mecklenburg te redden. „Veel geld valt er in Mecklenbux-g niet te verdelen. Dat Een klein reliëf, dat Hendrik op de arm van zijn moeder toont is de enige tastbare herinnering dacht, slimmer en knapper dan Hendrik, maar toen deze om nooit opgehelderde redenen voor de eer bedankte, was het de beurt aan de toen 24-jarige Hendrik. Hij stond niet te trappelen. Hij was liever in Mecklenburg geblé ven en had op latere leeftijd, als hem de keus was gelaten, vrijwel zeker de voorkeur gegeven aan een laatste rustplaats in de Dom van Schwerin, waar hij in 1876 werd geboren. Bij zijn vader Frederik Frans II en zijn moeder Marie van Schwarzburg-Rudolstadt, die van elkaar én van hem hielden, en die daar, op een kleine 700 kilometer van Delft, inde 13e-eeuwsekathe- draal zijn begraven. Had Hendrik er mooier gelegen dan in de Delftse Nieuwe Kerk? Zeker niet. Op de grauwe buiten wijken na is Schwerin een aardig plaatsje, maar het haalt het niet bij Delft. Bovendien was bijzet ting in de Dom onmogelijk ge weest, hoe graag Hendrik het in zijn hart misschien ook had ge wild. Bij zijn huwelijk had hij zich immers moeten laten nationalise ren. Hij was op papier geen Duit ser meer, hij hoorde er niet meer bij en had niet in de Dom begraven Slot Ludwigslust, de eerste resi dentie van de Mecklenburger her togen. Nieuwe man is geen doetje, maar ook geen macho Oude appelsoorten doen het goed in de tuin Nieuwe theorie over wandelende continenten Routewijzers op cd-rom Basmati is de beste rijstsoort ter wereld Puzzel en postzegels Schwerin Hamburg 'j NEDER LAND

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1998 | | pagina 37