Europese ministers in therapie
PZC
Buitenlands
beleid VS een ramp
Miljoenen tekort grote
gemeenten op budget
bijzondere bijstand
Dure kunstaankopen
zijn altijd omstreden
feiten en meningen
Poging tot eerherstel bewindslieden Buitenlandse Zaken in Salzburg
4 september 1948
Ze kunnen niet, ze willen niet of het lukt ze niet. Ziedaar de
weinig geloofwaardige positie van de Europese ministers van
Buitenlandse Zaken. Door eigen toedoen is hun machtsposi
tie afgebrokkeld en de weg terug lijkt afgesloten. Toch wagen
ze dit weekend een poging tot eerherstel. Via een therapeu
tisch kringgesprek in Salzburg.
vrijdag 4 september 1998 Z.
door Wanda Vervest
De bijzondere bijstand is te
populair. Kregen de ge
meenten een paar jaar geleden
het budget niet op. sinds kort
moet er dik geld bij. Amster
dam, Rotterdam en Utrecht ble
ken vorig jaar ettelijke miljoe
nen te kort te komen.
Een van de oorzaken is dat de
gemeenten nu zelf actief men
sen benaderen die voor de uitke
ring in aanmerking zouden
kunnen komen. Het Rijk heeft
inmiddels voor 1998 250 mil
joen gulden extra ter beschik
king gesteld. Voor 1999 komt
daar nog eens 50 miljoen bijop
lopend tot 150 miljoen extra in
2002. Of dat voldoende is, zal
nog moeten blijken. De gemeen
te Utrecht vreest voor een nieuw
tekort en heeft daarom inmid
dels drastisch gesnoeid in de
voorzieningen die mensen kun
nen aanvragen.
De bijzondere bijstand is be
stemd voor mensen die van een
minimum moeten rondkomen
en plotseling voor een extra uit
gave staan. Het kan zijn dat de
wasmachine het begeeft, of dat
iemand hulp nodig heeft bij het
betalen van medische kosten of
een verhuizing. Tot voor kort
deden mensen nauwelijks een
beroep op de bijzondere bij
stand. De formulieren waren te
ingewikkeld, de procedures te
omslachtig of de minima wisten
simpelweg niet dat ze er voor in
aanmerking kwamen. De ge
meenten hielden geld over. En
dus werd de doelgróep door de
gemeente zelf actief benaderd
en werden de procedures ver
eenvoudigd.
Uitwerking
Het beleid om meer mensen te
laten profiteren van de moge
lijkheden van de bijzondere bij
stand, mist zijn uitwerking niet.
Rotterdam overschreed in 1997
het verwachte uitgavenpakket
van 28 miljoen met 16,5 miljoen,
Amsterdam kwam 14 miljoen te
kort en Utrecht 13,5 miljoen.
Van de vier grote gemeenten
bleef alleen Den Haag met een
overschrijding van iets meer
dan een miljoen redelijk in de
pas.
De vrees bij de vier grote ge
meenten is dan ook dat de al
voor dit jaar toegezegde extra
250 miljoen gulden wel eens on
toereikend zou kunnen zijn. Ie
een tot nu toe niet naar buiten
gebrachte brief aan de minister
spreken de vier hun grote be
zorgdheid uit. „De 250 miljoec
gulden die het Rijk de gemeen
ten voor de bijzondere bijstand
heeft toegezegd, is niet alleen
zeer welkom maar ook noodza-'
kelijk", schrijven ze.
En: ,,Nu blijkt dat de armoede
bestrijding tot (verdere) bud
getoverschrijdingen leidt, doe:
de vier grote gemeenten ee
dringend verzoek extra finana-',
ele middelen voor de armoede
bestrijding ter beschikking tt
stellen, waaronder ook extra;
middelen voor de bijzondere1
bijstand."
Kabinetsformatie
De brief dateert van juni dit jaar
en viel middenin de kabinets
formatie. „En ik denk dat die
zeker wel een rol heeft gespeeld,
in de beslissing om voor volgend
jaar nog eens 50 miljoen extra
ter beschikking te stellen, oplo
pend naar 150 miljoen in 2002"
stelt een woordvoerder van he:
ministerie van Sociale Zaken
De gemeenten mogen het geld
ook voor iets anders dan de bij
zondere bijstand gebruiken.
Of de door het Rijk ter beschik
king gestelde extra gelden toe
reikend zullen zijn, is onduide
lijk. ,,We hopen het", zegt eer
woordvoerder van socia le zaker
in Rotterdam „Naar aanleiding
van de enorme overschrijdin;
vorig jaar hebben we twee mil
joen gulden gedaan bovenop d;
44 miljoen die we vorig jaar uit
gaven.
Utrecht verwacht ook dit jaar
een miljoenentekort op de bij
zondere bijstand en heeft alvasi
maatregelen genomen. Het bud
get werd ten opzichte van vont
jaar met zes miljoen verhoogd
maar ook dit zal onvoldoendt
zijn. laat een woordvoerder we
ten.
„Vandaar dat we drastisch heb
ben moeten snoeien in het aan
tal voorzieningen. Tegelijker
tijd is ons nieuwe beleid er op
gericht minder betuttelend ti
zijn. Mensen die drie jaar op he
minimum zitten, krijgen nu eer
vast bedrag ineens. Gaat daa-
de wasmachine kapot, dan kun
nen ze bij ons niet meer aan
kloppen." GPD
door Mare Peeperkorn
De Duitse minister van Bui
tenlandse Zaken Kinkel
staat in Brussel bekend als een
notoire laatkomer, evenals zijn
Franse collega Védrine. Keer op
keer stiefelen beide heren ruim
na aanvang van de Europese mi
nisterraden met veel aplomb
binnen om vervolgens als eer
sten weer op het vliegtuig huis
waarts te stappen. Niemand die
er iets van zegt en gemist heb
ben ze al helemaal niets.
Het weinig verheffende gedrag
van Kinkel en Védrine tekent de
aftakeling van wat ooit preten
tieus de Algemene Raad werd
gedoopt; het samenzijn van de
EU-ministers van Buitenlandse
Zaken. Bedoeld als hét brand
punt om de wirwar aan Europe
se regels tot een eenheid te smel
ten, is de Algemene Raad
verworden tot een clubje (me
rendeels) heren op leeftijd voor
wie de eigen navel steeds meer
het centrum van de wereld lijkt
te worden. Heldere en aanspre
kende oplossingen voor drin
gende Europese problemen zijn
net boven die uitpuilende
broekband meestal ver te zoe
ken. Met als gevolg dat de vak
broeders van Financiën, Land
bouw, Transport en Milieu ieder
voor zich flierefluitend hun weg
gaan.
Ondergang
Medio juli hees (ex-)minister
van Buitenlandse Zaken Van
Mierlo de stormbal. „Dit is de
ondergang van Europa", waar
schuwde hij voor de steeds ver
der afbrokkelende macht van
'zijn' club. „Wij moeten zo snel
mogelijk weer in het comman
docentrum van Europa zete
len." En hoewel rijkelijk laat -
luttele weken voor zijn vertrek
als minister - was de noodkreet
van Van Mierlo wel op zijn
plaats. Van de drie taken die de
EU-ministers van Buitenlandse
Zaken hebben, wordt er name
lijk niet één naar behoren ver
vuld.
Zo is er de hen toebedachte rol
om het Europese beleid te coör
dineren. Het geeft immers geen
pas als de ministers van Finan
ciën zich extreem zuinig opstel
len, terwijl hun landbouwcolle-
ga's er in één zwoele zomernacht
een half miljard gulden extra
doorheen jassen. Of dat de
transportministers miljarden
uittrekken voor nieuwe wegen,
waar hun milieucollega's de
C02-uitstoot willen beteuge
len. En tabaksproducenten sub
sidie krijgen terwijl reclame
voor sigaretten verboden wordt
Om maar een paar voorbeelden
te noemen, waaruit blijkt dat
Van Mierlo en de zijnen afgelo
pen jaren chronisch gefaald
hebben.
Schrijnend
Schrijnend was ook het debat
rond de euro, wettig betaalmid
del straks voor bijna driehon
derd miljoen mensen, waarbij
de ministers van Buitenlandse
Zaken muisstil bleven. En als
het gaat om de komende ingrij
pende hervorming van het land
bouwbeleid en de steunfondsen
- de beruchte Agenda 2000 - of
over de financiering van de EU,
dan is het wederom de oorver
dovende stilte die opvalt bij de
Algemene Raad.
Toen premier Kok medio juni
tijdens de Europese top in Car
diff de ministers van Buiten
landse Zaken in bescherming
nam, ontmoette hij dan ook
slechts meewarige blikken van
zijn collega-regeringsleiders.
Bondskanselier Kohl keek
'freund Wïm' smalend aan. De
Franse president Chirac ver
trouwde hem toe dat hij Védrine
drie vragen over de Agenda
2000 had gesteld. Resultaat? Op
geen van de drie kwam een ant
woord. En het moet gezegd: ook
Van Mierlo sloeg regelmatig met
grote precisie de plank mis,
vooral als het om geld ging.
Dossiers
Bij gebrek aan een overkoepe
lende functie is ook de tweede
rol van de ministers van Buiten
landse Zaken uitgespeeld: het
De ministers van Buitenlandse Zaken van België, De Rycke (1); Poos, Luxemburg en Van Aartsen. Nederland (r) afgelopen dinsdag in Sen-
ningen in Luxemburg. Ze bereidden zich daar voor op de informele top in Salzburg. foto Jean-Claude Ernst/AP
voorbereiden van de Europese
toppen. Steeds vaker zien de re
geringsleiders zich op deze top
pen opgezadeld met tal van on
uitgewerkte 'dossiers' waar dan
onder grote tijdsdruk een (soms
beroerd) besluit over wordt ge
nomen. Triest staaltje hiervan is
het Verdrag van Amsterdam dat
mede door een belabberde voor
bereiding pas rond vier uur 's
ochtends gepresenteerd kon
worden.
Het mag geen verbazing wek
ken dat de ministers zich 'uit
zelfbehoud' steeds meer hebben
teruggetrokken op hun eigen
terrein: het buitenlands- en vei
ligheidsbeleid. Kosovo, Rus
land, Congo, Algerije, alle
brandhaarden in de wereld
kunnen steevast rekenen op een
krachtige verklaring. 'De EU is
er zeer bezorgd over', 'roept alle
partijen op tot', of 'spreekt zijn
afkeer uit', het liegt er allemaal
niet om. Jammer alleen dat deze
unisono oproepen nauwelijks
meer gewicht in de schaal leg
gen dan het nietje dat ze bij el
kaar houdt.
Het is al met al een aangeslagen
clubje dat komend weekend in
Salzburg bijeenkomt: ze kun
nen niet. willen niet of het lukt
niet. Geen wonder dat het Oos
tenrijkse EU-voorzitterschap
hen op de divan heeft uitgeno
digd. Een groot deel van de za
terdag is uitgetrokken voor een
indringende discussie over het
eigen functioneren als Algeme
ne Raad. De therapeutische
voorstellen die gastheer (en mi
nister van Buitenlandse Zaken)
Schüssel deze week vast aan
zijn collega's rondstuurde, bie
den echter weinig uitzicht op
verlichting van de depressie.
Behalve de oproep om voortaan
vooral op tijd te komen gaat
Schüssel niet verder dan een
voorzichtige schets van het
ziektebeeld.
Aangevreten
Brusselse diplomaten vermoe
den dat het al te laat is voor de
ministers van Buitenlandse Za
ken. Van onderaf aangevreten
door de vakministers en van bo
venaf ingedeukt door de rege
ringsleiders, is hun positie der
mate uitgehold dat ze er goed
aan doen zich tot de brandhaar
den te beperken. Het Verdrag
van Amsterdam belooft hen op
buitenlands terrein immers
meer macht. De overkoepelende
rol komt dan volledig in handen
van de regeringsleiders. Een
voorschotje daarop is stilaan al
genomen: in plaats van twee
keer ontmoeten de leiders el
kaar al enige tijd vier keer per
jaar.
Of wonderdokter Schüssel aan
één sessie voldoende heeft om de
ministers tot dit inzicht te bren
gen, is twijfelachtig. Maar het
zij gezegd: Oostenrijk heeft een
reputatie op te houden als het
gaat om befaamde zielenknij
pers. GPD
door Martin Reusink
Tachtig miljoen gulden voor
een 'testbeeld' van Mondri
aan, 3,1 miljoen voor het 'ei'van
Brancusi en 250.000 pieterman
nen voor een paar varkentjes
van Koons. Opmerkelijke
kunstaankopen voor Neder
landse musea worden steevast
gevolgd door lofzangen én ver
guizingen. De kloof tussen voor-
en tegenstanders van een aan
koop wordt zelden overbrugd.
Dat lijkt niet erg, want kunst
moet confronteren en over
smaak valt niet te twisten. Maar
moet je als museum je schaarse
budget besteden aan nóg een
werk van een kunstenaar van
wie elders in het land al doeken
hangen of beelden staan?
Kunsthistoricus Carel Blot-
kamp is niet onder de indruk
van de kritiek op de dure kunst
aankopen.
Het argument dat hongerenden
in Afrika en 'de onderkant van
de samenleving in eigen land'
het geld harder nodig hebben,
kent de hoogleraar moderne
beeldende kunst aan de Vrije
Universiteit van Amsterdam
onderhand wel. „Natuurlijk
had je voor die 80 miljoen gul
den ook andere dingen kunnen
doen. Ik vind dat soort kritiek
prima, als de mensen die dat
zeggen er ook zelf een boterham
minder om eten. Ik hoor dat
soort opmerkingen graag van
mensen die iets voor een ander
betekenen", aldus Blotkamp.
Kringetje
De hoogleraar is het niet eens
met de veelgehoorde kritiek dat
de grotere Nederlandse musea
op het gebied van moderne
kunst allemaal werken van het
zelfde kringetje van bekende
kunstenaars aanschaffen.
Daardoor zouden enerzijds
doublures in collecties ontstaan
en anderzijds 'gaten' in de ver
tegenwoordiging van andere
stromingen. Met het geld dat
een topper als Victory Boogie
Woogie kost, zou je toch een
paar van die gaten kunnen dich
ten?
„Ik denk dat het met die lacunes
wel meevalt", zegt Blotkamp.
„Ze zijn bovendien niet objec
tief vast te stellen Je zult het
daar nooit honderd procent over
eens worden. Het aanbod van
topwerken bijvoorbeeld, is ui
terst klein. Stel dat we in Neder
land nog een bepaald type schil
derij van Vermeer zouden willen
hebben, dan is zo'n werk meest
al gewoon niet op de markt."
Blotkamp is zeer blij met de
aankoop van Victory' Boogie
Woogie.
„Ik was opgewonden toen ik het
deze week zag. Het is een heel
spannend schilderij. Het laat
zien voor wat voor beslissingen
die man stond. Ja, dat is zelfs
voor een leek duidelijk."
De miljoenen die Mondriaans
laatste doek hebben gekost, zijn
volgens hem snel vergeten.
„Dan doet de prijs er niet meer
toe, zelfs als die 80 miljoen gul
den is geweest. Ik vind het op
vallend dat veel mensen de aan
koop afkeuren, terwijl ze het
doek nooit gezien hebben. Je
kunt niet afgaan op een plaatje
of televisiebeeld. Van Mondri
aans werk bestaan sowieso nau
welijks goede reproducties."
Discussiepunt
Directeur Melle Daamen van de
Mondriaanstichting verdeelt
namens het rijk - en gecontro
leerd door de politiek - jaarlijks
vier miljoen gulden aan musea
om kunstaankopen (mede) mo
gelijk te maken Daamen is een
warm voorstander van de aan
koop van Victory Boogie Woo
gie.
„Er zijn discussies over de rede
lijkheid van de prijs en de ge
volgde procedure. Niemand
zegt dat het werk geen kunst is.
Dat was destijds wèl het discus
siepunt toen de varkentjes van
Jeff Koons werden gekocht.
Maar bij het ei van Brancusi was
er nauwelijks discussie over de
kwaliteit van het werk of de
kunstenaar."
Woordvoerder Ralph Keuning
van het museum Kröller-Muller
heeft de ervaring dat opwinding
over een aankoopsom snel is
vergeten. Zijn museum schafte
drie jaar geleden 'Het begin van
de wereld' aan. het eivormige
sculptuur van Brancusi. Het
slechts 28,5 centimeter lange
werk kostte 3,1 miljoen gulden.
Véél geld voor een simpel ei,
vonden destijds hele volksstam
men.
Logica
„Het werk is een belangrijk fun
dament onder onze totale afde
ling beeldhouwkunst gewor
den", vindt Keuning. „De logica
van de collectie is er groter door
geworden. Hoe je dat meet? Aan
de reacties van de bezoekers. Er
wordt heel vaak nadrukkelijk
naar het ei gevraagd. Toen we
het pas in ons bezit hadden, is
het een korte periode uitge
leend- Op dat moment werd het
hier al gemist door de bezoe
kers." GPD
President Clinton (r) werd gistermorgen bij het begin van zijn bezoek aan Ierland in Belfast opge
wacht door de Britse minister voor Noord-Ierland Mo Mowlan (1) en premier Blair (midden).
foto Joyce Naltchayan/EPA
Zoals de meeste van zijn voor
gangers wil president Clinton
zich met spraakmakende in
ternationale successen verze
keren van een plaats in de ge
schiedenis. Maar bijna tivee
jaar na zijn herverkiezing ko
men zijn kwaliteiten als we
reldleider nauwelijks nog uit
de verf. Hoe geloofwaardig is
de Amerikaanse buitenland
politiek eigenlijk?
door John Wanders
De Amerikaanse buiten
landspecialist Thomas
Friedman wond er in The New
York Times geen doekjes om.
„Amerika heeft een president
nodig. De wereld zo mogelijk
nog meer." De tweede en laat
ste termijn van president Clin
ton verloopt rampzalig. In
Friedmans woorden: „Clinton
houdt de stoel van de president
bezet, maar hij fungeert niet
als zodanig." De in naam be
langrijkste wereldleider
schrijft vooral geschiedenis
met zijn onnavolgbare seksle
ven.
Het vredesproces in het Mid
den-Oosten ligt al tijden stil.
Saddam Hoessein mag maling
hebben aan de akkoorden die
Irak sloot met de Veiligheids
raad. Servië gaat onverstoor
baar door met de slachtingen
in Kosovo. India en Pakistan
schaffen zich doodleuk kern
wapens aan. Het communisti
sche Noord-Korea beproeft
een nieuwe generatie potenti
ële kemraketten boven Japans
grondgebied. Azië verkeert in
een economische crisis. Rus
land zakt in elkaar.
Clintons buitenlandse succes
sen zijn snel opgesomd: het
smoren van de oorlog in Bos
nië, de uitbreiding van de
NAVO met Polen, Tsjechië en
Hongarije en de ratificatie van
een verdrag over de uitban
ning van chemische wapens.
Volgend jaar gaat Washington
warm draaien voor de presi
dentsverkiezingen van no
vember 2000. De effectiviteit
van de zittende president is
goeddeels zoek zodra die race
op gang komt. Wil hij nog een
stempel drukken op dit tijd
perk, dan moet Clinton zich
zelf snel aan zijn eigen haren
uit het moeras trekken.
Maar deze president laat zich
leiden door wat opiniepeilin
gen aangeven. Clinton lijkt
daarmee zijn lot te hebben ver
bonden aan de stand van de
Amerikaanse economie. Zo
lang Amerikanen het gevoel
hebben dat het hen voor de
wind gaat, zullen ze aangeven
dat Clinton zijn werk goed
doet. Ook al vindt een ruime
meerderheid van het volk de
presi dent si nds zij n Le winsky-
bekentenis een fluim. Mocht
de Amerikaanse economie een
tik krijgen, dan zakt Clinton in
de peilingen. Dat zal gevolgen
hebben voor zijn speelruimte
tegenover een hem vijandig
gezind Congres.
Albright
Aan retoriek ontbreekt het
niet op en rond het Witte Huis.
Clintons minister van Buiten
landse Zaken, Madeleine Al
bright, straalt een fermheid
uit die Washington sinds Hen
ry Kissinger niet meer heeft
meegemaakt. Haar helderheid
maakte haar razend populair.
Na haar grauwe voorganger
Warren Christopher had Ame
rika eindelijk weer een minis
ter van Buitenlandse Zaken
met smoel, een vrouwelijke
nog wel. Maar wie hoog van de
toren blaast, moet de toezeg
gingen en dreigementen ook
willen omzetten in daden.
Ontbreekt die bereidheid, dan
volgt vanzelf de vernedering.
Albright bevindt zich nu in die
laatste fase.
Irak is wellicht het meest uit
gesproken voorbeeld van
Amerika's halfslachtige bui
tenlands beleid. In de aanloop
naar een mogelijke tweede
Golfoorlog hamerde Washing
ton eerder dit jaar wekenlang
op het gevaar dat Saddams
wapenarsenaal inhield voor
de wereldvrede. Irak, steunpi
laar voor terreurgroepen, zou
beschikken over 200 ton van
het zenuwgas VX. „Dat is vol
doende om de wereldbevol
king uit te moorden", zei mi
nister van Defensie William
Cohen. In allerlei fora werd
gegarandeerd dat de VS niet
vanaf de zijlijn zouden toekij
ken hoe Irak het werk van
Unscom - de wapeninspec
teurs van de VN - onmogelijk
maakte.
De laatste maanden neemt
Irak opnieuw een loopje met
de internationale gemeen
schap. Unscom kan zijn werk
niet meer naar behoren doen.
Maakt Washington zich op
voor een nieuwe confrontatie
met Irak? Geenszins, het
kwaad op aarde verenigt zich
volgens Clinton en consorten
nu in de terreurorganisatie
van de Saudische miljonair
Osama bin Laden. Over Sad
dam Hoessein horen we hem
niet meer.
De Amerikaanse militair
Scott Ritter, leider van Uns-
com's mogelijk succesvolste
inspectieteam, nam eind vori
ge week demonstratief ontslag
uit frustratie over de tegen
werking die hij de laatste tijd
vanuit Washington zei te ont
vangen. Albright zou zijn team
in juli en augustus hoogstper
soonlijk het werk onmogelijk
hebben gemaakt.
Misleid
In het Congres staan de stekels
overeind. „Klopt het verhaal
van Ritter, dan heeft de presi
dent het Congres en het Ame
rikaanse volk misleid", ver
klaarde Newt Gingrich, de
Republikeinse leider in het
Huis van Afgevaardigden.
„Scott Ritter formuleerde het
wat hard, maar hij heeft in
principe gelijk", verzekert een
lid van Unscom in New York.
„De inlichtingendiensten
gooiden de luiken voor hem
dicht. Washington maakte
hem zo feitelijk het werken on
mogelijk. Van verrassingsac-
ties bij verdachte locaties is al
een paar maanden geen sprake
meer." GPD
Parachutisten
De bemanning van een Ameri
kaanse B-29 heeft boven de
Westerschelde het toestel met
parachutes moeten verlaten.
Van de elf inzittenden landden
er acht in de Westerschelde.
twee in Borssele en één in
Kwadendamme. Alle drenke
lingen werden gered. Het toe
stel is nog niet achterhaald.
Benesj overleden
Dr. Eduard Benesjde voorma
lige president van de Tsjecho-
Slowaakse Republiek, is over
leden. Enkele maanden na de
gewelddadige dood van Jan
Masaryk is daarmee de laatste
grote figuur van de oude de
mocratische Republiek heen
gegaan.
Regeringscrisis
De regeringscrisis in Frank
rijk duurt voort. Oud-minister
Robert Schuman heeft presi-
dent Vincent Auriol laten we-'
ten er niet in te slagen een'
nieuwe regering te vormen.
Schuman ziet onvoldoende
bereidheid tot samen werking
tussen de partijen.
Oorkonde Juliana
De Staten van Zeeland hebben
de komende vorstin, Juliana,
een oorkonde gestuurd. Daar
in geven zij aan dat zij, on
danks de sombere tijden, 'vol
vertrouwen' Juliana de troon
zien bestijgen en wensen haar
sterkte bij haar "zware en
moeilijke, doch ook zo schone
taak'.
Uitgever:
W. F. de Pagter
Hoofdredactie:
A L Oosthoek
A L Kroon (adjunct)
Centrale redactie
Postbus 18
4380 AAVIissmgen
Tel. (0118) 484000
Redactiefax. (0118) 470102
's avonds op zondag t/m
vrijdag vanaf 19.00 uur
in het weekeinde-
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel (0118)484000
Fax (0118)472404
Goes: Voorstad 22
4461 KN Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273010
Terneuzen: Axelsestraat 16
4537 AK Terneuzen
Tel (0115)694457
Fax (0115)620951
Axel: Nassaustraat 15
4571 BK Axel
Tel (0115) 568000
Fax (0115) 561415
Hulst: 's Gravenhofplein 4
4561 AJ Hulst
Tel. (0114) 373839
Fax (0114)373840
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax (0111)454659
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17 00 uur
Zierikzee en Hulst'
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8 00 tot 10.30 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV Wegener Arcade NV
City OnLine Internet
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
http.//www pzc.nl
e-mail pzcredcity1@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800 - 0231231 of maandag
t/m vrijdag op de kantoren
gedurende de openingstijden,
zaterdags tot 14.00 uur
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20,30
tot 22 00 uur en zondagavond
van 20 00 tot 22.00 uur
Tel (0118)484000
Fax (0118)470100
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 95,00,
franco per post 125,50:
per maand 34,75,
per jaar 366,50;
franco per post 485,00;
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting;
losse nummers
maandag t/m vrijdag 1.75,
zaterdag 2,50 p st
(alle bedragen inclusief 6 pet, btw);
Postrek nr 3754316
t.n v PZC ab rek. Vlissingen
Advertentietarieven:
184 cent per mm, minimumprijs per I
advertentie 27,60.
ingezonden mededelingen
2.5 x tarief,
speciale posities tarief op aanvraag:
voor brieven bureau van dit blad
7.- meer(excl 17,5 pet btw),
volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag,
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet btw)
Giro: 35 93 00. Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B V
Vlissingen
1
