Van Belle loopt niet
weg uit Vlissingen
PZC
Mosselrock Yerseke krijgt
volgend jaar toch vervolg
Zeeuwen te paard
naar Den Bosch toe
A(rt)ssenene is één kunstfeest
Hughersluys handelt
al sinds vele eeuwen
L*tff
zeeland
week 34
kunst cultuur
straatnaam
maandag 17 augustus 1998
sbw
door Guido van der Heijden
Ruim achtenzestig jaar nadat
Hendrik van Belle met zijn
winkeltje in een Vlissingse huis
kamer begon bestaat Van Belle
als meubelzaak nog steeds.
Het huiskamertje is inmiddels
uitgegroeid tot een complex met
een vloeroppervlak van 5000
vierkante meter en de kokos
matjes hebben plaatsgemaakt
voor moderne keukenblokken,
stalen meubelen en high-tech
matrassen met meetpunten. In
1930 opende Hendrik van Belle
de deuren van zijn huiskamer
aan de Scherminkelstraat voor
de Vlissingse klanten. Van Belle
Woninginrichting heette de
zaak toen. De kamer bleek te
klein en in 1939 werd de zaak
verplaatst naar de Schelde-
straat 50, Scheldestraat 50 werd
Scheldestraat 33 in 1963 en zes
jaar later werd het huidige pand
aan de President Rooseveltlaan
gekocht. De naam Van Belle Wo
ninginrichting werd veranderd
in Van Belle Meu
belen omdat de af
deling Woningtex
tiel en Gordijnen
werd opgedoekt.
Oprichter Hendrik
van Belle leeft niet
meer, zijn vrouw
Janna van Belle-
Boone is 86 en vier
van haar zonen en
enkele kleinkinde
ren runnen nu de
meubelzaak. De
term meubelzaak
dekt nu de lading
eigenlijk niet meer.
Dein 1970 afgesto
ten afdeling Woningtextiel en
Gordijnen is sinds 1995 weer te-
twee maal zo groot. Naast gor
dijnen, kleden en tapij ten zijn er
in de grote zaak bedden, keu
kens en natuurlijk meubels te
vinden.
Pieter van Belle
(49), een zoon van
Hendrik van Belle
heeft in de loop dei-
jaren de ontwikke
lingen bij zijn
klanten gezien.,,De
mensen kopen in
dividueler; ze ko
pen wat ze zelf
mooi vinden. In de
tijd dat het zware
donkere eiken be
kend van Meubel
fabriek Oisterwijk
in zwang was was
het voor veel men
sen ondenkbaar dat naast de
donkere kast een lichte grenen
rug. In dat jaar werd de zaak tafel zou staan. Het valt Pieter
Nieuwe foto: De tweede en derde
van Belle.
van Belle op dat tegenwoordig
dergelijke combinaties wel goed
kunnen. Hij loopt door zijn zaak
en wijst naar een opstelling
generatie Van Belle: Van links naar rechts: Leendert, Johan en Pieter
foto Ruben Oreel
Hendrik van Belle samen met zijn vrouw Janna van Belle-Boone in hun winkeltje in de Scheldestraat bij het 25-jarig bestaan van de zaak in
1955.
waar een kersenhouten tafel ge
combineerd wordt met een stoel
van pitriet.
Kleuren
„Het gaat tegenwoordig meer
om de combinatie van kleuren.
Mensen zijn niet bang meer om
staal en beuken te combineren
zolang het maar bij elkaar
past."
Boekhandels liggen vol met bla
den over woninginrichting en
op televisie zijn de binnenhuis
klussers en -ontwerpers niet
weg te branden. Klanten komen
meubelzaken binnen met een
duidelijk idee van wat ze willen.
Op aanraden van Jan des Bou-
vrie hebben ze de muren Baha-
ma-bleu gesponsd en daar ho
ren nu eenmaal meubels bij in
een wat meer gedurfde kleur. En
aan klèur is er bij Van Belle geen
gebrek.
„Vroeger stonden we bekend als
een winkel voor vooral senio
ren, donker eiken en hoge stoe
len. Nu is dat niet meer zo, we
hebben nu ook veel modernere
meubelen
Een blik door de zaak en het valt
inderdaad op dat er van alle stij
len wel meubelen te vinden zijn.
Van donker eiken in klassieke
vormen tot speelse designmeu
belen, uitgevoerd in staal. Stoe
len voor ouderen zijn er nog
steeds wel te vinden. Van Belle
gaat er op zitten om te demon
streren wat de fauteuil allemaal
kan. Omhoog, omlaag, de zit
ting stijgt en daalt en een voe
tenbankje komt omhoog terwijl
de rugleuning terugzakt; het
ding lijkt te leven. Van Belle
Meubelen is bijna zeventig jaar
oud, maar verre van bejaard. Er
wordt momenteel gestudeerd op
een computerprogramma waar
mee het mogelijk is om in het ei
gen huis desgewenst de meubels
driedimensionaal te zien op het
beeldscherm, zodat de klanten
van tevoren kunnen zien of de
stoel, 'de tafel of de kast wel
mooi staat bij het behang. Der
gelijke programma's bestaan al
maar bieden nog veel te weinig
keuze aan meubelen.
Het is niet zo druk in de winkel.
Niet uitzonderlijk voor de zo
merperiode meent Pieter van
Belle. Wanneer Zeeland op het
strand ligt slijten de meubels
niet en hoeft er even niks ge
kocht te worden. „Vrouwen
bloot, handel dood", lacht hij.
Toch gaat het best met de win
kel.
Service
„We bieden goede service. We
kunnen mensen die bijvoor
beeld een bed kopen goed advi
seren omdat we een bed hebben
waar met honderd drukpuntjes
en een computer nauwkeurig
gemeten kan worden wat een
goed bed voor iemand is met als
gevolg dat er geen mensen te
rugkomen die zeggen; 'Meneer
Van Belle ik slaap nog steeds
slecht, ik heb rugklachten". Er
zijn hier meubelzaken geweest
die na tien jaar al weer weg wa
ren.
Klanten kunnen dan geen ver
haal halen als er een pootje af
breekt ofzo. Wij niet. Wij lopen
niet weg in Vlissingen."
door Richard Sandee
Adrie de Buck uit Oostkapel-
le, vice-voorzitter van de
Zeeuwse afdeling van de Ko
ninklijke Vereniging Het Ne
derlandse Trekpaard en de
Haflinger, kijkt reikhalzend uit
naar komende vrijdag. Want
dan staat er 'iets unieks' te ge
beuren in de geschiedenis van
het gezelschap.
Ter ere van het vijftigjarig
jubileum zullen vanuit alle
windstreken van het land Trek
paarden en Haflingers met aan
spanningen richting Den Bosch
vertrekken. „Dit maken we alle
maal maar één keer in ons leven
mee", zegt De Buck.
De ongeveer vijftig deelnemen
de Zeeuwen hebben een week
voor de trektocht uitgetrokken.
Eenmaal gearriveerd in de Bra
bantse hoofdstad, zal een deel
van hen meteen weer terugke
ren Alleen diegenen waarvan
de paarden tot de mooisten be
horen, worden verzocht nog een
paar dagen te blijven. Van de
120 aanspanningen die vanuit
heel Nederland op donderdag in
Den Bosch aankomen, worden
er twintig geselecteerd om de
paarden zaterdag tijdens het
'showprogramma' aan het pu
bliek te presenteren.
„Diezelfde dag worden de Trek
paarden en Haflingers op exte
rieur beoordeeld: een soort
miss-verkiezing voor paarden",
zegt De Buck. Zijn eigen paard,
Emir van Waardzicht. heeft vol
gens hem goede kaarten om als
winnende hengst uit de bus te
komen.
,.Die maakt een hele grote kans.
Ik denk dat ik daarmee niets te
veel zeg Vorig jaar werd mijn
paard al reserve-kampioen, en
volgens mij ziet het er nu nog be
ter uit."
Inspectie
De Buck vertelt waar de jury zo
al op let: „Het gaat in hoofdlij
nen om de bouw en de bewegin
gen van het paard, Het moet ten
eerste een mooi hoofd en een
mooie hals hebben, en een
droog-hard been werk. Dat laat
ste wil zeggen dat je de pezen
duidelijk ziet liggen Zijn ei
gen paard Emir zal overigens
geen aanspanning trekken in de
tocht naar Den Bosch.De ver
kiezing van het mooiste paard
vindt om de twee jaar plaats, en
is dus niet zo uniek als de trek
tocht die vrijdag van start gaat.
In de beginjaren organiseerde
de in 1916 opgerichte vereni
ging de nationale tentoonstel
ling nog ieder jaar. Dat de fre
quentie inmiddels al lang op een
wat lager pitje staat, betekent
volgens De Buck echter geens
zins dat het tegenwoordig voor
al om folklore gaat,
Adrie de Buck.
foto Lex de Meester
door Esme Soesman
Mosselrock, het dit +jaar
door en door Zeeuwse pop
festival in Yerseke, krijgt zeer
waarschijnlijk in 1999 een ver
volg. Met het aantrekken van
twee nieuwe bestuursleden,
denkt de organisatie genoeg
in huis te hebben om
te blijven.
zijn bereid grote taken op
te nemen, waardoor wij ook
ivat meer tijd hebben voor leuke
dingen", zegt mede-organisator
Paul Goedegebuure desge
vraagd. Deze beslissing, die
zondag na afloop van de zeven
de editie van het festival geno
werd. kan nog maar op één
stuklopen. „We moeten
het bestuur wel allemaal
één lijn staan, anders houdt
op. En dat zal nog moeten
gaan blijken, wanneer we bij el
kaar komen voor overleg." Het
zaterdag gehouden Mosselrock
festival viel in ieder geval in
goede aarde. Hoofdact was Blof
waarmee het streven van het be
stuur om behalve Zeeuwse
bands ook een landelijk beken
de ac t te programmeren aan het
einde van het festival goed op
zijn plaats viel. Variatie in stijl
vierde hoogtij. „Over uitschie
ters wil ik daarom ook niet pra
ten. Mij, maar ik ben wat stevi
ger aangelegd, spreken vooral
bands als Racoon en Fiction De-
fenc/se aan." De optredens op
het parkeerterrein van bunga
lowpark Buitenplaats, het
voorland van de overige festivi
teiten onder de noemer Mossel
dag in Yerseke, trokken met
name in de middaguren een ge
varieerd publiek aan. De harde
kern van muziekliefhebbers in
stalleerde zich voor het podium
en liet alles over zich heen ko
men; van de enthousiast gezon
gen covers van Popkoor Blaaat
tot de Afrikaanse ritmes van
Ozileka. De overige bezoekers
wisselden vlootschouw, mosse
len eten en muziek naar wens
met elkaar af.
Veel bezoekers
De avonduren stonden uitslui
tend in het teken van Mossel
rock en dat trok vele bezoekers.
Zij luisterden naar No Talkin',
Racoon, de Post Sessieband en
afsluiter BlofMet uitzondering
van een aantal technische sto
ringen, veroorzaakt door de
stroomaanvoer. een succesvol
optreden. „Want zoveel bezoe
kers als dit jaar hebben we nog
nooit gehad. Het is een gewilde
band en terecht", aldus Goede
gebuure.
Iet Popkoor Blaaat in actie tijdens Mosselrock.
foto Willem Mieras
Eén van de onderdelen van de historische optocht in A(rt)ssenede.
foto Charles Strijd
door Barend Pelgrim
Mijn hof staat proper,
stuurt maar een artiest",
luidde de opmerking van een
gepensioneerde man die bij
het secretariaat langs kwam
met de mededeling dat hij nog
wel een muur had die door een
schilder gebruikt mocht wor
den. En aldus geschiedde.
Schilder Nick Andrews nam
de gevel van zijn huis onder
handen en ondertussen werd
de kunstenaar door de bejaar
de goed gesoigneerd. En niet
alleen met koffie, taart en
pintjes, maar ook met advies.
Want wat wil het toeval: de
Assenedenaar was van oor
sprong zelf huisschilder.
Dus Andrews kon maar beter
luisteren, en die-en-die verf
gebruiken. En of de kunst
schilder ook genegen was een
Vlaamse Leeuw ergens in zijn
compositie te steken Want de
mensen mogen weten dat de
huiseigenaar Flamingant is.
En zo prijkt er dezer dagen tij
dens de kunst- en poëziema
nifestatie A(rt)ssende een me-
tersgrote leeuw op zijn gevel.
Wie bij bestuursleden van A(r
t)ssenede aan tafel schuift
krijgt zo de ene na de andere
anekdote voorgeschoteld. Het
klinkt ook als een jongens
boek: een Vlaams polderdorp
dat vijf dagen lang overgele
verd wordt aan de wil van een
horde kunstenaars. „Wij wil
len kunst uit het museum, uit
de galerie weghalen", meent
secretaiis Ward De Wildeman.
„Zorgen voor een open karak
ter, dat is het hele idee achter
A(rt)ssenede. En dat is ons ook
gelukt, want in de loop van de
twaalf jaar dat dit gehouden
wordt is zelfs de meest modale
dorpsbewoner zich betrokken
gaan voelen. De meesten van
die 166 kunstenaars zitten
hier een hele week. Vroeger
keek men er tegenaan als 'een
stel rare kwieten'. Nu zijn ze
volledig geïntegreerd.''
Voorzitter Rinus Meesen
toont een brief van de burge
meester van Assenede, ge
schreven naar aanleiding van
de vorig editie van het festi
val. 'Ik voelde me op vakantie
in mijn eigen dorp', schrijft de
burgervader. „Een mooier
compliment bestaat er toch
niet?"
Gewoon
Ook kunstcoördinator Jan
Crab benadrukt dat het ge
beuren in Assenede gewoon is,
„Het is de interactie tussen de
kunstenaar en het dorp. maar
op een vrijblijvende, onge
dwongen manier. Zo zag ik in
een hof houten -assemblages
van Huibrecht Vastesaeger
staan tussen de tuinkabou
ters." Volgens de kunstenaar
verwijst zijn creatie naar de
wereld van fabels en sprook
jes.
Het heeft echter wel iets voy
euristisch wanneer je de wan
delroute volgt om de kunstin
stallaties te bezichtigen. Je
stapt zomaar garages binnen,
particulieren hebben hun tuin
ter beschikking van de kunst
gesteld en je mag ongegeneerd
door ramen naar binnen kij
ken. Je voelt je haast betrapt
als je zomaar door iemands
tuin struint, maar aan de an
dere kant roept het ook een ze
kere spanning op bij de arge
loze bezoeker.
Feest
In het Duveldroomschip, het
tentcomplex op de markt, be
treedt schrijver, dichter en es
sayist Geert van Istendael het
podium. Hij draagt voor uit
eigen werk. Daarmee wordt
de opzet van Ar(ts)enede nog
maar eens benadrukt: „Wij
willen geen kadertjeskunst,
geen sokkels; het moet een
tentoonstellings- en poëzie-
féést zijn", vindt De Wilde
man. „Ga maar eens naar de
Nacht van de Poëzie, het folk-
festival van Dranouter of het
kunstfestival van Wattou
Hier is het gratis. Het is onzin
dat kunst zo'n sacraal gebeu
ren moet zijn."
De manifestatie A(rt)senede
loopt nog tot en met 18 augus
tus.
door Manon Kotvis
Al zal de Hughersluys in de
veertiende en vijftiende
eeuw ongetwijfeld een geheel
andere aanblik hebben gegeven,
het terrein langs de Roosevelt
laan in Terneuzen is sinds die
tijd wat functie betreft niet ver
anderd. Althans, niet écht. Waar
marktlieden vijf eeuwen gele
den hun graan en vee aan de
man probeerden te brengen,
bieden nu andersoortige hande
laren luxe badkamers, glanzen
de auto's tot installatiediensten
aan.
Hughersluys. ook wel Huugher-
sluus. is vermoedelijk genoemd
naar Hugo van Steenland. Deze
man, in 1199 schout van Asse
nede, liet de betreffende sluis
onder zijn bewind bouwen. Uit
gegevens uit het einde van die
zelfde eeuw blijkt dat Hugher
sluys niet alleen de naam van
een waterkering was, maar ook
van een stadje. Volgens de Gent
se baljuwsrekening van 1291
had deze zelfs het voorrecht ge
kregen zich een stad te noemen.
Bovendien had Hughersluys
volgens de oudste stadsreke
ning van Hulst uit 1326 een ei
gen schepenbank, waarvan de
schepenen waarschijnlijk be
last waren met het toezicht op
dijken en sluizen.
Handelspositie
Het was een welvarend stadje,
met als belangrijke spil de
woensdagmarkt waar vee en
granen werden verhandeld. Al
les bij elkaar had Hughersluys
een belangrije handelspositie
voor onder mee agrarische pro-
dukten, maar de stad profiteer
de tevens van de turftranspor-
ten uit het achterland. Tussen
Hughersluys en Terneuzen be
vonden zich lange tijd aanleg
plaatsen voor turfschepen, tot
dat de havenfaciliteiten van
Terneuzen belangrijk werden
verbeterd.
Platgebrand
Over een aantal eeuwen is in de
geschiedenisboeken verschil
lend bericht, maar een paar
overeenkomsten zijn aan te wij
zen. Zo is Hughersluys tijdens
de Gentse opstand, die van 1379
tot 1385 duurde, platgebrand en
vervolgens weer opgebouwd.
Ook is de bovengenoemde bloei
ende handel even ingezakt
omdat veel mensen waren weg
getrokken, maar werd op aan
dringen van Philips de Goede
weer opgepeptHelaas heeft de
ze opleving niet eeuwen stand
kunnen houden, want in 1492
werd het gehele stadje opge
slokt door de golven. Het was de
laatste van een hele rij stadjes,
die dit was overkomen in de vijf
tiende eeuw. Vijf eeuwen later,
op tien november 1988 besloten
burgemeester en wethouders
van Terneuzen de naam van het
stadje wederom in te voeren. Nu
bloeit er al jaren weerde handel,
zij het niet meer in paarden en
kippen, maar in meer heden
daagse goederen Maar handel
is handel en daar blijkt de
Hughersluys de plek bij uitstek
voor te zijn.
Hugo van Steenland gaf eeuwen geleden zijn naam aan de sluis
waarnaar deze straat is genoemd. foto Charles Strijd
