Vissers vrezen vertrek forellen i c Een vreemde eend in elke bijt Bergs ziekenhuis p Lievensberg in proef k Geschillencommissie Werkstraf geëist voor bedreigingen Expositie werpt nieuw licht op gedichten van Biesbroeck zeeland Bouw spuisluis biedt vis in Veerse Meer uitweg naar Oosterschelde kunst cultuur vrijdag 17 juli 1998 sbw 16 door Harmen van der Werf VEERE - Hel uitzetten van fo rellen in het Veerse Meer heeft waarschijnlijk zijn langste tijd gehad, omdat er in de (nabije) toekomst een spuisluis in de Zandkreekdam wordt ge bouwd. Via de spuisluis kunnen forellen gemakkelijker het Veerse Meer verlaten en naar de Oosterschelde zwemmen. Sportvissers zijn er niet geluk kig mee. De Deltafederatie, een organi satie van honderd sportvisver enigingen, heeft nog geen be slissing genomen over het al dan niet stoppen met het uitzetten van forellen. „Maar", zegt me dewerker C. Brouwer van de fe deratie, „als de forellen inder daad massaal het meer verlaten via de nieuwe spuisluis, heeft het geen zin meer voor veel geld die vissen uit te blijven zetten. Het prettigste zou zijn als dat dan wordt gecompenseerd door de intrek van platvissen (schol en tong) en andere zoutwater- vissen." Of het forellenbestand in het Veerse Meer sterk zal afnemen na opening van het doorlaat- middel in de Zandkreekdam is niet zeker. Volgens onderzoeker F. T. Vriese van de Organisatie ter Verbetering van de Binnen visserij (OVB) valt het gedrag van de regenboog-, beek- en zeeforellen niet te voorspellen. Niet thuis „Van oorsprong horen forellen niet thuis in het Veerse Meer. Ze leven er in niet-natuurlijke om standigheden. Het is daarom des te moeilijker om aan te ge ven hoe zij op het doorlaatmid- del zullen reageren. Ze zullen wel een zekere drang hebben om het meer te verlaten, om zich voort te planten. Hetzelfde zal waarschijnlijk gebeuren als de watertemperatuur in de winter daalt." De OVB heeft op verzoek van Rijkswaterstaat onderzocht of het mogelijk is in het doorlaat- middel voorzieningen te treffen die de forellen uit het Veerse Meer tegenhouden en vis uit de Oosterschelde doorlaten. Vrie se: „Die twee tegengestelde ei sen zijn praktisch niet verenig baar gebleken. De techniek is nog niet zover, dat van de ene kant vis kan worden geweerd en van de andere kant vis naar bin nen kan worden geleid." Dat er vis het Veerse Meer op- en afgaat, is overigens niks nieuws. Bij het verhogen van het water peil in april komen harders en gepen het meer op. Als het wa terpeil na de herfstvakantie wordt verlaagd, trekken ze weer weg. De OVB heeft die beweging onderzocht bij de Zandkreek- sluis, aldus Brouwer van de Del tafederatie. „Het verlies aan vis viel mee." Groot verschil tussen de Zand- kreeksluis en het doorlaatmid- del zal evenwel zijn, dat de spuisluis veel langere tijd zal openstaan en een flinke afme ting krijgt. De capaciteit is be paald op veertig kubieke meter per seconde; een aanzienlijke slok water. Over het beheer van de spuisluis zal Rijkswaterstaat nog overleg voeren met de sport- en be roepsvisserij op het Veerse Meer. Het belang van de visserij staat echter niet voorop. Verbetering van de waterkwaliteit door ver hoging van het zuurstof- en zoutgehalte is het hoofddoel. Coördinator E. Daemen bij Rijkswaterstaat realiseert zich: „Je zult niet iedereen tevreden te kunnen stellen." Vergunning Als er geld komt voor het door laatmiddel, wat nog steeds de v*aag is, zal het nog een klein jaar duren voor de eerste spa in de grond kan. Een groot aantal procedures voor vergunningen, waaronder een vergunning op basis van de Natuurbescher mingswet, zal eerst afgewerkt moeten worden. De bouwtijd wordt geschat op twee jaar. Brouwer van de Deltafederatie verwacht niet dat zijn organisa tie bezwaar zal tekenen tegen de verlening van de één of andere vergunning. „Als Rijkswater staat besluit tot de bouw van een doorlaatmiddel is dat min of meer een voldongen feit. Wij hebben niet de middelen om een spuisluis tegen te houden." Voor sportvissers blijft het dus afwachten of zij voor hun hobby nog zo goed terecht kunnen in het Veerse Meer als de afgelopen dertig jaar. De Deltafederatie is in de jaren zestig begonnen met het uitzetten van forellen, om dat het een aantrekkelijke sport- en consumptievis is en omdat van-een natuurlijk visbe stand in het Veerse Meer nauwe lijks nog sprake was. Forellen gedijen uitstekend in het meer, mede vanwege het hoge voed selaanbod. Zeesla Juist het vele voedsel, dat het meer opkomt met het water uit de omringende polders, zorgt mede voor problemen met de waterkwaliteit en de sterke groei van zeesla. Zwemmers en watersporters vinden die zeesla vervelend. En als de zeesla af sterft in het najaar of los waait bij harde wind, leidt dat nogal eens tot stankoverlast. Rijkswa terstaat verwacht overigens dat het areaal zeesla nauwelijks zal afnemen na ingebruikname van het doorlaatmiddel, omdat voedselrijk polderwater op het meer blijft komen. Het afleiden van polderwater is duurder dan de bouw van een spuisluis in de Zandkreekdam. door Arjen Nijmeijer MIDDELBURG - Eerst ontken de de 27-jarige Scherpenisser dat hij bedreiging had geuit. Even later gaf hij het wel toe, maar tien minuten later ontken de hij weer, om het kort daarna weer toe te geven. De man kwam er gisteren voor de rechtbank niet echt uit. De verdachte was in maart dit jaar samen met drie anderen naar de woning van een man in Bruinisse gegaan om een schuld van 800 gulden te innen. Daar bij zou het viertal met messen, een ketting en een draagbare te lefoon hebben afgeperst. Vol gens de verdachte waren de messen, die op tafel lagen, al leen maar weggelegd om te voorkomen dat het slachtoffer ze kon gebruiken. Verder zou de Scherpenisser hebben gedreigd de woning in brand te steken met het slacht offer en diens vriendin er nog in. Hij gaf uiteindelijk toe dat hij met brandstichting had ge dreigd. „Maar ik heb niet ge- zegd dat ik het zou doen als er ie mand in huis was; zo ben ik niet", verklaarde de verdachte. Kort daarvoor had de verdachte al twee mannen bedreigd die bij zijn woning kwamen om te in formeren naar een vrouw die daar verbleef. „Ik zal eens een 9 millimeter tegen je hoofd zet ten", had de verdachte gezegd. In dit geval ontkende hij niet. „Al staat de koningin voor mijn deur, dan zeg ik dat nog om mijn spullen te beschermen", vertel de hij de rechtbank. Ten slotte werd de man beschuldigd van het in huis hebben van drie kwart kilo hennep. Officier van justitie mr. Y. AC.C. Willems eiste een jaar cel, waar van zes maanden voorwaarde lijk. De celstraf mag worden omgezet in 240 uur dienstverle ning. Advocaat mr. G. Nijland vond de eis te zwaar. „Dit is een jon gen met een puberale instelling; hij heeft structuur, regelmaat in zijn leven nodig. Hij hoort niet in de gevangenis." Uitspraak over twee weken. Het uitzetten van forellen in het Veerse Meer in de herfst van 1992. foto Ruben Oreel door Mooike de Moor BERGEN OP ZOOM - Zieken huis Lievensberg in Bergen op Zoom doet mee aan een experi ment om geschillen over kleine re schadeclaims simpeler en sneller op te lossen. Een patiënt kan terecht bij de Geschillen commissie Ziekenhuizen als hij het oneens is met een afwijzing van een schadeclaim. De klager hoeft dus niet meer naar de rechter en bespaart zich zo een lange en dure procedure. Lie vensberg is echter het enige zie kenhuis in de regio dat met het experiment meedoet. Zeeuwse hospitalen zijn niet aangesloten bij de Geschillencomissie. Het experiment duurt drie jaar en is nu op de helft. Door het ge hele land doet een derde van de ziekenhuizen mee, 57 vestigin gen in totaal. Is een klager het niet eens met de verzekeraar over de afwikkeling van een claim tot maximaal 7500 gul den, dan kan hij de zaak bij de Geschillencommissie Zieken huizen voorleggen. De commis sie doet dan binnen twee maan den uitspraak. De geschillen gaan voorname lijk over medische fouten bij bijvoorbeeld operaties of zoek geraakte persoonlijke bezittin gen zoals brillen en gehoorap paraten. Tot nu toe heeft de Ge schillencommissie dertig zaken behandeld. In meer dan de helft van de geschillen moest het zie kenhuis toch een schadevergoe ding betalen. Lievensberg heeft in de afgelopen anderhalf jaar nog niet met de commissie te maken gehad. Medirisk Alleen ziekenhuizen die bij de verzekeraar Medirisk aangeslo ten zijn mogen met het experi ment meedoen. Deze maat schappij is vijf jaar geleden opgericht door een aantal on derlinge ziekenhuizen en is van af het begin betrokken geweest bij de opzet van het experiment. De Geschillencommissie is een gezamenlijk initiatief van de Consumentenbond, de Konink lijke Nederlandsche Maat schappij tot Bevordering der Geneeskunst (KNMG), de Ne derlandse vereniging van zie kenhuizen en de Stichting Geschillencommissies voor Consumentenzaken. De andere grote ziekenhuisverzekerjj zijn Nationale Nederlanden, «.n Centraal Beheer. De Zeeuwse ziekenhuizen t L\, ten bij Nationale Nederland f. oeI- en kunnen dus geen gebruik^ jn ken van de diensten var.J Geschillencommissie. De sec u he taris van de commissie, f Gerke, zegt in de beginfase: [°o contact te hebben gehad Nationale Nederlanden nu öy,ss de verzekeraar toonde geen2 1 .ur teresse toonde. Gerke: 00 1 schien zijn ze wel bang v« w Amerikaanse toestanden 5 i.e verwachten ze een stortvlw n- van smartengeldclaims." Experiment De woordvoerder van Nation- u Nederlanden, T. Westing, '5 v£ weert echter dat de maatschaj pij niet benaderd is om deel: re nemen aan het experiment C dit moment zou de verzeker^ ook niet mee willen doen. J z- als maatschappij hebben g« a J belang bij dit experiment. Hl fjL gaat om kleine bedragen t a j 7500 gulden. Daar doen wij ov 1°^ het algemeen niet moeit over", verklaart Westing. Het Oosterscheldeziekenhuis n Goes heeft volgens klachte 'n(j, functionaris A Liem nog ge» 'f J behoefte aan de diensten vani „a. Geschillencommissie. Lie 1 „Wij zijn zeer tevreden overt - afwikkeling van de claims d« de verzekeraar." Alleen alsd commissie extra service voort patiënten biedt, zou het zieke huis deelname overwegen. Ook het Van Weel-Bethesdas kenhuis in Middelharnis he*; Nationale Nederlanden als va zekeraar en vindt het niet nod; om lid van de Geschillencoit missie te worden. D*e direct® Patiëntenzorg, J. S. van di Heiden, zegt dat het ziekenhii weinig geschillen rondom ee claim heeftmeegemaakt. „Ma als er regelmatig patiënten kc men klagen over een claim 0 niet netjes is afgehandeld, dj zou het ziekenhuis de goed naam willen bewaren en w zo'n commissie inschakelen' verklaart Van der Heiden. Over anderhalf jaar bekijkt i Geschillencommissie of ze ee vaste plaats gaat innemen. Dj kunnen ook de patiënten vani Zeeuwse ziekenhuizen wellic: van de diensten gebruik gaa maken. Literair tijdschrift Ballustrada eert Hans Verhagen met dubbelnummer doorErnst Jan Rozendaal MIDDELBURG - Ruim twintig jaar ge leden zei een beroemd en gezagheb bend dichter als Lucebert het nog on omwonden tegen interviewer Jan Brokken van de Haagse Post: „Hans Verhagen is een groot dichter en als je dat niet ziet ben je een lui." Maar tegen woordig kan de in Vlissingen geboren en getogen poëet niet meer rekenen op de destijds bijna vanzelfsprekende sympathie van de literaire wereld. Zijn laatste dichtbundels zijn afgekraakt, kennelijk vanuit de overweging dat het ging om stuiptrekkingen uit de roerige maar voorbije jaren zestig. Het Zeeuw se literaire tijdschrift Ballustrada lijkt het tij te willen keren. Vandaag (vrij dag) krijgt Verhagen in Middelburg het eerste exemplaar aangeboden van een geheel aan hem gewijd dubbelnummer van Ballustrada. In het tijdschrift zijn bijdragen opge nomen van'Wim de Bie, Jean-Paul Franssens, Laurens Geerse, Jan J. B. Kuipers, Jan Mulder, Andreas Oost hoek, Theo Raats, William Rothuizen en André van der Veeke, zonder uitzon dering bewonderaars of (oude) vrien den van Verhagen (Vlissingen, 1939). Dat verklaart dat uit het zeer leesbare Ballustrada-nummer soms een geur van wierook opstijgt. Erg gretig wordt ook plek ingeruimd voor Verhagens verwijten aan de poëziecritici die zijn werk afkraken. In een interview met Theo Raats fulmi neert hij op zijn bekende, prachtige wij ze: „De hele Nederlandse poëzie is, als je het mij vraagt, onderhevig aan zo'n massale achteruitgang gepaard aan een soort morele herbewapening, dat we nu al vóór de oorlog zijn aangekomen. Het lijkt erop dat mijn poëzie ongeveer de enige moderne poëzie is die er overblijft.. Ik zet de revolutie van de vijftigers voort, waaraan mijn taalbe handeling en mijn wereldbeeld van een toevoeging tot een primair bestanddeel zijn geworden. Verder krijg ik steeds meer de indruk dat de dichtkunst cen traal geleid wordt, dat er als het ware een aantal regels is uitgevaardigd, die de postbode heeft verzuimd in mijn bus te doen. Het is in de Nederlandse poëzie bijna weer net zo gezellig als in de jaren veertig, we zijn de vijftigers en de zesti gers bijna helemaal vergeten. Alleen ik ben een vreemde eend in de bijt." Buitenbeentje Te weinig is in deze Ballustrada gepro beerd uit te leggen waarom Verhagen kennelijk een buitenbeentje is in de literaire wereld en vooral waarom ook zijn laatste gedichten tot het beste Ne derlandse poëzie van dit moment beho ren. zoals de redactie blijkbaar vindt. William Rothuizen komt het dichtst bij maar wel in een stuk dat hij in 1984 al reageerde', aldus jeugdvriend Rothui zen. Hij houdt van moderne jazz, loopt met Vinkenoogs bloemlezing uit de vijftigerspoëzie Atonaal op zak en dicht zelf. Na een korte carrière bij de PZC, waar hij beursberichten verle vendigt met koppen als 'Damrak glim lachte flauwtjes', treedt hij in dienst bij het Algemeen Dagblad waar hij de eer ste jeugdpagina in Nederland maakt. Verslonden door Wim de Bie: „Ikzelf schreef in de gestencilde schoolkrant en daar was dus 'een jongen uit Vlissingen' wiens werk in een landelijke krant werd afgedrukt! Hij was mij ver vooruit en ik vond het belangrijk om kennis van zijn werk te nemen. Helemaal toen ik voor het eerst zijn poëzie las." Dragonfly Hans Verhagen in zijn Dragonfly-periode op bezoek bij, toen nog, prinses Beatrix en prins Claus. voor de Haagse Post schreef. In een mooie reportage legt hij een duidelijk verband tussen 'een besef van ver scheurdheid', een 'dramatische hang naar uitersten' - bijvoorbeeld verwoord in de titel Rozen Motoren - in zowel leven als werk van Verhagen. Verder worden in verschillende bijdragen het lyrische vermogen, de drang tot experi menteren en het alledaagse taalgebruik van de dichter aangestipt, maar niet uitgewerkt. Het is een klein minpuntje voor een ver der voortreffelijke en onderhoudende bundelWellicht heeft de redactie gere deneerd dat het publiceren van veel nieuwe gedichten van Verhagen - die later dit jaar verschijnen in de bundel Nr. 7: Brekend Vergezicht - de voorkeur verdient boven kritische beschouwin gen of beoordelingen. Laat de lezer maar beslissen. Bizarre acts Zodoende hebben de meeste bijdragen in deze Ballustrada een biografisch ka rakter. Uit het tijdschrift komt een prachtig portret naar voren van iemand die in elke wereld een vreemde eend in Recent schilderwerk van Hans Verha gen. de bijt is. Op school voert hij bizarre acts op waar de 'meerderheid van de scholieren zuinig of in verwarring op Verhagen bundels Rozen Motoren (1963), Sterren Cirkels Bellen (1968) en Duizenden zonsondergangen (1971) worden volop geprezen en goed ver kocht. Tegelijk maakt hij naam als pro ducer van de Zeeuwse popgroep Dra gonfly (sindsdien alleen door Blof naar de kroon gestoken), programmamaker voor de VPRO (het legendarische en ge ruchtmakende programma Hoepla) en interviewer (volgens H. J. A Hofland de beste van Nederland). Jan Mulder herinnert zich de eerste kennismaking, hij als beginnende voetbalster, Verha gen als irfterviewer. de aardigheid die je tegemoet flonkerde. Alles dat je erachter vermoedt, daar ben je van in de ban. Je voelt opeens dat er nog een heelal is. Wég uit de boeien van het van zelfsprekend beperkte dat je via je ei gen waarnemingen kent. Verder! Teder en mooi. Landschappen, gekker dan Winschoten. Ze zijn er. Liefdes, dode lijk. Erop af! Leg neer dat reglement." De Ballustrada over Verhagen staat vol prachtige anekdotes en sommige ervan - zoals de bovenstaande - zeggen ook veel over zijn poëzie. Hilarisch is het verhaal 'Café deEeuwigheid'van Jean- Paul Franssens. Dat alleen al is de aan schafprijs van tien gulden alleszins waard. Schilder Nog steeds doet Verhagen van zich spreken, tegenwoordig misschien wel meer als schilder dan als dichter. In Ballustrada staan kleurenreproducties van recent werk afgedrukt en een essay van Rothuizen over zijn schilderkunst. Als Verhagen vandaag in De Drvkkery in Middelburg het eerste exemplaar van Ballustrada in ontvangst neemt, begint daar meteen een expositie met nieuwe schilderijen. Het geplande tijd stip is 17.00 uur, maar pas op! „Hans Verhagen is een notoire te-laat-ko- mer", schrijft Franssens. „Die komt soms weken, ja zelfs maanden te laat. Ballustrada, jrg 12, nr 1/2. Themanummer Hans Verhagen. Prijs: 10,- Elisebeth Biesbroeck: „Ik wil mijn energie niet verspillen aan negativisme." door René Hoonhorst PAAL - Dichteres zou de Hul- sterse Elisebeth Biesbroeck zich niet echt willen noemen. Ze houdt zich ook graag bezig met het schrijven van columns, an der proza, beeldhouwen en schilderen. Pianolessen moeten haar muzikaliteit zodanig hel pen dat ze zich binnenkort ook op het componeren van haar ei gen muziek kan werpen. Door die versnippering van talent be reikt ze misschien nergens de top. maar het verrijkt het leven wel om voor veel kunstzinnige zaken aandacht te hebben, vindt de gewezen secretaresse. Bovendien kan ze alleen door van alles en nog wat aan te pak ken 'alle ideeën in mijn kop' kwijt. Haar dichtbundel Al is er slechts... over polderkaarsen en kattenstaarten verscheen al een jaar geleden. Hoewel ze zich in tussen niet echt meer aan de dichtkunst wijdt, is ze vereerd dat een zelf gekozen selectie van haar gedichten momenteel wordt tentoongesteld in Atelier De Paaien in Paal. Een tentoonstelling van verzen en gedichten lijkt niet bijster in teressant. Het was dat waar schijnlijk ook niet geweest als atelierhoudster Flora Verdur- men gewoon wat tekst velletjes met poëmen aan de muur had gehangen. Maar door elk gedicht of vers op een speciale manier te presente ren, benadrukt Verdunnen de betekenis of werpt er een nieuw licht op. Het gedicht Een web gaat over een onmogelijke liefde waar de dichter zich - ondanks het besef van de onbereikbaar heid van het gezochte geluk - niet los van kan maken. De titel verwijst daar natuurlijk al naar. Maar door het gedicht binnen de randen van een patrijspoort te zetten, wordt de onmogelijk heid om te ontsnappen des te schrijnender. Het gedicht De kus is op een spiegel geplakt. Door gezichts maskertjes aan de spiegel te hangen, is de lezer/kijker zich bewust van de aantrekkings kracht van gezichtsuitdrukkin gen. De stenen kikker op de spiegel verwijst dan weer naar het sprookjesachtige, onbeken de en lokkende van een kus. Met één zoen kunnen alle prinselijke dromen in vervulling gaan. Lisdodden Naast dit soort romantische be spiegelingen zijn er ook veel verwijzingen naar het Zeeuws- Vlaamse land en het aangren zende water te vinden. Polder kaarsen en kattenstaarten verwijzen naar wuivende lis dodden, bij Biesbroeck zelf in haar jeugd bekend als 'bruine pijpen', die overal langs de bin nenwateren te vinden zijn. Ver zen over Hulst, Lamswaarde er: Kloosterzande zijn dan ook tus sen de lisdodden gehangen, ter wijl een groot, bros, dood blad de ongrijpbaarheid van de tijd symboliseert. Het gedicht De Westerschelde wordt tussen zand en schelpen 'opgediend' in de expositieruimte van het ate lier aan de rand van Het Ver dronken Land van Saeftinge. De liefde en het Zeeuwse land zijn dé onderwerpen voor Elise beth Biesbroeck. „Er gaat niets boven onze wijde polders en onze rijke zwarte klei", ontboe zemt ze in één van haar gedich ten. En de romantiek Retorisch:„Ach ja. is er iets be- langrijkers dan de liefde dan?'1 Zelfs als het een keertje wat minder gaat met de droomidea- len blijft Biesbroeck positief. „Ik wil mijn energie niet ver spillen aan negativisme. Ik vind dat ieder mens als doelstelling moet hebben zoveel mogelijk naar het positieve te zoeken." Tentoonstelling Al is er slechts. ...ge dichten van Elisebeth Biesbroeck Atelier De Paaien, Paalseweg 6, Paal, tot en met zondag 9 augustus elke dag van 13.00 tot 18.00 uur.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1998 | | pagina 34