Carlos Moya veelzijdige winnaar
Olifantje Pantani kan vliegen
Haarhuis/Eltingh
winnen Parijs in
sfeerloos decor
Davids mijdt de
pers niet langer
Spelers Nigeria
eisen meer geld
Lennart Johansson
zeker van verkiezing
Amsterdam Arena
zwaait Oranje uit
Spanjaard geeft in Parijs vervolg aan anarchie in mannentennis
Ajax slaat bod op
Ronald de Boer af
Steffi Graf
weer in actie
BIRMINGHAM - Steffi
Graf doet vanaf vandaag,
maandag, mee aan het
WTA-toernooi in Bir
mingham. De Duitse ten
nisster kreeg van de toer-
nooi-organisatie een
wildcard..
De voormalige nummer
één van de wereld kreeg
ook voor het toernooi van
Eastbourne, dat volgende
week begint, vrije toe
gang.
Graf zou normaal niet in
aanmerking komen voor
deelname, omdat ze op 7
juni van de wereldrang
lijst is afgevoerd.SID
door Paul van den Bosch
PARIJS - De bekendste man van
heel het park zat op het ereter-
ras. Pelé, ooit de beste voetbal
ler ter wereld. Hij showde wat
voetbaltrucjes en deelde de
hoofdprijs van Roland Garros,
de zogeheten 'Coupe des Mous-
quetaires', uit samen met de
Amerikaan Donald Budge. Als
eerste tennisser won deze krasse
tachtiger de vier Grand Slam-
toernooien in hetzelfde kalen
derjaar: 1938.
Het internationale mannenten
nis heeft geen Pelé-figuur, want
de beste aller tijden - Pete
Sampras - staat dit jaar niet
meer als een zonnekoning boven
alle partijen. En een Donald
Budge is er al helemaal niet
meer bij. De laatste vijf Grand
Slam-toernooien werden door
vijf verschillende spelers ge
wonnen.
Carlos Moya, de bekendste zoon
van het Spaanse vakantie-ei
land Mallorca, werd gistermid
dag in Parijs de laatste in dat
opmerkelijke rijtje. Hij klopte
zijn landgenoot Alex Corret j a in
drie sets (6-3 7-5 6-3). Het was
een finale om snel te vergeten,
eenzijdig en vlak.
Juist in Parijs, waar men vorige
maand de studentenopstand
van mei 1968 herdacht, begon
vorig jaar juni de anarchie. De
toenmalige nummer 66 van de
wereld, de Braziliaan Gustavo
Kuerten, kaapte de Roland Gar-
ros-titel weg voor de neus van de
gevestigde orde. Weliswaar won
Pete Sampras daarna op Wim
bledon, maar hij was er de enige
geplaatste speler bij de laatste
vier. En in New York (de Austra
liër Patrick Rafter) en Melbour
ne (Petr Korda uit Tsjechië)
kwamen de winnaars uit de
lucht vallen.
Magische klank
Namen lijken him magische
klank verloren te hebben, en
plaatsingslijsten hun nut. Tij
dens de nu afgesloten kampi
oenschappen in Parijs haalde
slechts één speler uit de top-10,
Marcelo Rios, de laatste acht.
Toen liet Carlos Moya, zelf als
twaalfde geplaatst, ook voor de
Chileen het doek vallen. Die
partij voorkwam dat Sampras
voor de tweede keer dit jaar zijn
status als beste speler op de
computeruitdraai moest inleve
ren. Maar dat de positie van de
Amerikaan na vijf tropenjaren
op de tocht staat, werd in Parijs
nog eens onderstreept. Geluk
kig voor hem begint nu het sei
zoen op gras, waarop concur
rent Rios liever koeien ziet
grazen.
Iedereen lijkt van iedereen te
kunnen winnen. De top is voort
durend in beweging en breder
dan ooit, maar dat heeft ook een
schaduwzijde. De alleskunners
melden zich - elke week een an
der, zo lijkt 't - maar er zijn nog
geen nieuwe sterren. Elke sport
heeft grote namen nodig - zoals
Sampras, Agassi, Becker en als
Ronaldo in het voetbal - en bo
venal grote rivaliteit. Maar in
Jacco Eltingh (links) en Paul Haarhuis op weg naar de dubbeltitel
van Roland Garros. foto AP
van onze sportredactie
PARIJS - „Tot volgende week
zaterdag", riep Paul Haarhuis
nadat hij al op de tweede dag
van Roland Garros was gesneu
veld in het enkelspel. Hij wist
toen uiteraard nog niet dat de fi
nale van het mannendubbel
door de regen zou worden ver
schoven naar de allerlaatste dag
van het Parijse Grand Slam.
Maar het was wel een mooie in
dicatie van het zelfvertrouwen
van het duo Haarhuis/Eltingh.
Het dubbeltoernooi moest toen
nog beginnen.
In de eindstrijd won het als eer
ste geplaatste tweetal gister
morgen inderdaad van de Cana
dees Mark Knowles en Daniel
Nestor van de Bahamas- 6-3 3-6
6-3. Al had het Nederlandse duo
had het in de 105 minuten du
rende partij moeilijker dan ver
wacht.
Voor Haarhuis en Eltingh, die
samen een geldbedrag van zo'n
550.000 gulden mogen verdelen,
was het de vijfde toernooizege
dit jaar en de vierde Grand
Slam-titel. Eltingh heeft er één
meer achter zijn naam staan.
Terwijl Paul Haarhuis zich
voorbereidde op het vader
schap, ging zijn dubbelmaatje
begin dit jaar 'vreemd' met de
Zweed Jonas Björkman en won
meteen de Australian Open.
De finale van gistermorgen vol-
tx-ok zich in een ongezellig leeg
tennisstadion met familieleden
en een handjevol toeschouwers,
dat al uren voor de mannenfina-
le Moya-Corretja op hun plaats
wilde zitten.
Ondanks de successen van dit
jaar is Jacco Eltingh niet van
plan om terug te komen op zijn
besluit om te stoppen met ten
nis. Vorig jaar beëindigde hij
méde door chronische kniebles
sures z'n single-carrière, na dit
seizoen is het ook afgelopen met
het dubbelspel. „Door zulke
overwinningen ben ik juist nog
zekerder van mijn zaak," lachte
de Epenaar. „Het is toch prach
tig om op deze manier afscheid
te nemen en de concurrentie
volgend jaar te laten vechten om
de botjes..."
Volgend jaar komt hij in elk ge
val één keer in actie. „Ik wil me
dan nog een keer voorbereiden
op een toernooi. Welke dat zal
zijn, weet ik niet. Het kan een
Grand Slam zijn, Ahoy' maar
ook het clubkampioenschap in
Epe," aldus de helft van het bes
te tenniskoppel in het eerste
half jaar van 1998. GPD
van onze sportredactie
DEN HAAG - Edgar Davids is
teruggekeerd in het Nederlands
elftal om te werken. Niet om te
kletsen. Dat zei de middenvel
der zaterdagmiddag in het eer
ste interview dat hij gaf sinds
zijn rentree in Oranje, in het
NOS-radioprogramma Langs
de Lijn. „Ik kom om te preste
ren. De fans hebben dat begre
pen."
Hij zei „blij verrast" te zijn met
de wijze waarop het Nederland
se publiek hem de afgelopen we
ken begroette. „Dat was een
aardige opsteker. Maar echt ge
voelig ben ik er niet voor. Als ik
uit speel bij bijvoorbeeld Fio-
rentina fluit het publiek mij ook
alleen maar uit. Daar moet een
speler mee leren leven. Toch ziet
het publiek kennelijk dat ik
goed bezig ben. Dat is leuk."
De ontvangst door zijn ploegge
noten was zoals hij zich dat had
voorgesteld. Davids speelde
twee jaar niet voor Oranje, na
een ruzie met bondscoach Hid-
clink op het EK in Engeland. „Ik
ben net als ieder ander ontvan
gen. Dat is normaal, ik had ook
niet anders verwacht. Ze ken
nen me al langer."
Over zijn rol in het Nederlands
elftal hield de middenvelder
van Juventus zich op de vlakte.
„Hopelijk wordt het een belang
rijke. Het gaat er om dat we, met
z'n allen, een uitstekende pres
tatie neerzetten. Nederland
heeft de kwaliteit om heel ver te
komen. Het doel heiligt de mid
delen en iedereen moet zich
wegcijferen in het belang van
het elftal."
Het argument dat het opstellen
van Davids vanwege zijn agres
sieve speelstijl een risico bete
kent. gaat hem te ver. „Natuur
lijk loop ik weieens tegen een
gele kaart op, maar het wordt
allemaal wat overtrokken.
Bergkamp is dit seizoen vaker
geschorst geweest dan ik.
Bekend is dat Davids niet of
nauwelijks praat met de media
uit zijn eigen land. Hij verklaar
de de pers in Nederland „niet
objectief" te vinden. „Maar een
bepaald gedeelte schrijft ook
gewoon heel goed. Ik wil niet ie
dereen over één kam scheren. Ik
vind het alleen erg kinderachtig
dat wanneer ik iemand een in
terview weiger, hij of zij dat on
middellijk persoonlijk op
neemt. Dergelijke zaken moet
men gescheiden houden."
Davids zei zich niet te storen
aan sex-ieuze kritieken, ook al
zijn die negatief. „We zijn profs
en moeten zoiets aanvaai'den.
Dat hoort er ook bij." ANP
van onze sportredactie
PARIJS - De spelers van Ni
geria liggen overhoop met
hun voetbalbond en de mi
nister van Sport over de
hoogte van de wedstrijdpre
mies. Een afvaardiging van
de selectie heeft voor een
overwinning 30.000 dollar
per speler geëist, terwijl de
officials niet verder willen
gaan dan de helft van dat be
drag.
Aanvaller Daniel Amokachi,
lid van de spelersraad, ver
klaarde zondag in Pax-ijs moe
te worden van de mensen van
de bond. Volgens hem komen
de spelers in opstand als de
bond en de minister niet ak-
koox-d gaan met hun eis. „Wij
weigeren voor een schijntje
te spelen en sommigen heb
ben dat geld hard nodig", zei
Amokachi. De voorzitter van
deNigeriaansebond, Aminu,
liet niettemin weten dat de
spelers echt niet op meer geld
moeten rekenen.
Afgezien van het conflict
over de premies, is het toch al
onrustig binnen de Nigeri-
aanse ploeg. De positie van
bondscoach Box-a Milutino-
vic ligt zwaar onder vuur na
de slechte x-esultaten in de
voorbereiding. Voox-al de 5-1
nederlaag tegen Oranje
kwam hard aan bij de bond
en de invloedrijke minister
van Spox-t.
Hij verklaarde dreigend dat
Milutinovic spoedig een tele
foontje kan vex-wachten. Zelf
wilde de coach niets zeggen.
Ajacied Sunday Oliseh zei:
„Het zou een slechte zaak
zijn Mulitinovic nu te ont
slaan". SID
van onze sportredactie
PARIJS - De Zweed Lennart Jo
hansson, voorzitter van de Eu
ropese voetbalunie UEFA, is
vanaf vandaag, maandag, de
hoogste voetballeider ter we
reld. „Ik word gekozen tot voor
zitter van de FIFA", meent hij
zelf, „en niemand anders."
De grootste tegenstander van
Johansson (68) voor de opvol
ging, na 24 jaax-, van de Brazili
aan Joao Havelange komt uit de
gelederen van de wex-eldvoet-
balunie; secretai-is-generaal Jo
seph Blatter (62) uit Zwitser
land. „Mijn verwachting",
aldus Johansson zondag in Pa
i'ijs, „is gebaseerd op realiteit. Ik
krijg de meeste stemmen."
Tijdens zijn persconferentie za
ten naast Johansson Issa
Hayatou, de vooi-zitter van de
Afxikaanse voetbalunie, de in-
vloediijke Italiaan Antonio
Matarrese en de Braziliaanse
„supei'star" Pele. „Democi-atie,
solidariteit, transparantie" zijn
de leuzen waarmee Johansson
zieltjes heeft proberen te win
nen.
Volgens Matai-rese kan de
Zweed rekenen op de meerder
heid van de stemmen uit vier
van de vijf confederaties: Euro
pa, Afrika, Azië en Oceanië. In
Europa stemmen alleen Frank
rijk en Engeland niet op JohansT
son, in Oceanië is Australië een
uitzondering. In Azië is 75 pix>-
cent van de stemmen voor de
Zweedse zwaargewicht." In to
taal zullen er 192 stemgerech
tigde bonden tijdens de verga
dering in Parijs zijn. AFP/RTR
van onze sportredactie
AMSTERDAM - Paul de Leeuw,
Trijntje Oosterhuis, Lee Towers,
Willeke Alberti en bijna vijftig
duizend fans, allen in oranje ge
stoken, hebben gistermiddag in
de Amsterdam Arena de spelers
van de selectie van het Neder
lands elftal uitgewuifd naar
Frankrijk.
De manifestatie, georganiseei-d
door een fi-isdranken-sponsor
van de KNVB, was een groot
succes. De sterren van Oranje
met hun pax-tners en kinderen
werd tijdens een bijna vier uur
durende show op een hartstoch
telijke wijze uitgeleide gedaan.
Van de 22 spelex-s wax-en er twin
tig aanwezig. Alleen Michael
Reiziger en Edgar Davids ont
braken, wegens verplichtingen
respectievelijk in Bai-celona en
Milaan.
Het Nederlands elftal is nog tot
en met woensdag in Nedei'land.
Het verblijft in Hoendex-loo en
heeft vandaag en moi-gen nog
twee tx-ainingsessies op het bij-
veld van de Arena. Donderdag
vliegt de ploeg van bondscoach
Hiddink naar Pax-ijs, waar het
zatei-dag moet aantreden voor
de eex-ste WK-wedstrijd tegen
België, GPD
AMSTERDAM - Ajax heeft een bod van dertig miljoen gulden
voor Ronald de Boer van Arsenal afgeslagen. De landskampi
oen blijft bij zijn standpunt dat Ronald de Boer niet mag
vertrekken. „Een transfer is onbespreekbaar en het zal ook
onbespreekbaar blijven", zei financieel directeur Maarten
Oldenhof zondag.
Het contract van de middenvelder loopt, net als dat van zijn
broer Frank, nog door tot medio 2004. „Tot die tijd laten we
hem niet gaan", aldus Oldenhof. „Wat voor bod er ook nog zal
komen."
De zaakwaarnemer van Ronald de Boer, Rob Jansen van het
bureau Sport Promotion, had dondex-dag een onderhoud met
een delegatie van Ajax. „De kans is groot dat Ronald volgend
seizoen in Amsterdam speelt", zei Jansen. „Het idee een ver-
trek via de rechter af te dwingen, is nog niet ter sprake geko
men. Wellicht komt dat ook niet ter sprake." ANP
Carlos Moya toont zijn trofee na de zege op zijn landgenoot Alex Corretja, foto Lionel Cironneau/AP
het mannentennis regeex-t voor
alsnog de anarchie. Misschien is
het wachten op iemand als Ma-
rat Safin, de Russische tiener
die op Roland Garros uitgroeide
tot één van de grote verrassin
gen. Een weddenschap op zijn
toekomst lijkt niet riskant. Is
dat ook bij Moya het geval? Dat
is de vraag die iedereen zich ui-
teraard stelt na dé comfortabele
overwinning op zijn goede
vriend Corretja. De in Palma de
Mallorca' geboren inwoner van
Bai-celona stond vorig jaar al in
de top-10 na zijn finaleplaats in
de Australian Open (februa-
ri'97) en in vijf andere toernooi
en, waaronder de Grolsch Open
in Amsterdam. Hij werd zelfs zo
populair in Spanje, dat hij niet
meer ongehinderd op straat kon
lopen.
Maar de druk werd hem vooral
begin dit jaar, toen hij alle ver-
overde ATP-punten moest ver
dedigen, te groot. Hij viel weg
uit de top-10. Maar door zijn
vorm in dit gx-avelseizoen, met
winst in Monte Carlo en nu Pa
x-ijs, is het verloren terrein terug
in Moya's bezit.
In de nieuwste lijst, vandaag,
staat hij weer vijfde.
Carlos Moya lijkt alles mee te
hebben om aan de top te blijven.
Hij staat nog aan het begin van
zijn loopbaan, na een succesvol
le jeugdperiode. Hij islang(1.90
meter), serveert sterk, is op de
baseline redelijk veelzijdig, kan
de bal laten druipen van de top
spin, maar imponeerde gisteren
tegen Corretja vooral aan het
net. Niet bepaald het prototype
dus van een Spaanse gravelbij-
ter, een beeld dat sowieso steeds
meer vei-vaagt.
Moya en Corretja zijn produc
ten van de gedegen jeugdoplei
ding in Barcelona. Vijftien jaar
geleden opgestart, nu een door
slaand succes. De Nederlandse
tennisbondzal er met jaloerse
ogen naar kijken. Drie mannen
bij de laatste vier; een Spaanse
winnares in Arantxa Sanchez-
Vicario en ook nog een finalist in
het jongenstoernooi. Roland
GaiTOs'98 was in de greep van
de 'conquistadores' - de Spaan
se vei'overaars. GPD
zie ook pagina 15
Italiaanse pechvogel doet in de Giro oude tijden herleven
door Guido Bindels
MILAAN - In de winter, in die korte perio
de van rust en ontspanning, placht Marco
Pantani langs barretjes aan de Adriati-
sche Zee te trekken. Als zanger wel te ver
staan. Zijn stem is al vergeleken met die
van Eros Ramazzotti, in kleine kring is
zelfs een heus cd'tje in omloop. Daar zal
nu snel verandering in komen. Ramazzot
ti, ja zelfs Pavarotti; sinds gisteren is Pan
tani van een nóg grotere orde. Hij heeft de
Giro gewonnen, bewezen dat er nog won
deren bestaan. Klein bestaat voor hem
niet meer.
Kan een écht klimmex-tje in het moderne
wieh-ennen nog één van de dx-ie grote Ron
des op zijn naam schrijven? Nee, zo weten
de kenners al j arenJawelzo bewees Mar
co Pantani. Lucien van Impe (Tour '76),
Luis Herrera (Vuelta '87) en Chax-ly Gaul
(Giro '59); het is allemaal alweer zo vx-ese-
lijk langgeleden. En dus deed Marco Pan
tani anno 1998 oude tijden hexieven.
Eigenlijk was de Giro al lang beslist. Tij
dens de individuele tijdrit in Triëst had
Alex Zülle vox-ige week immex-s machtig
uitgehaald. De Zwitser raasde toen de
drie minuten eerder veitrokken Pantani
zomaar voorbij.
In het Zwitserse weekblad Sport Zürich
werd de zegetocht van Zülle al uitvoerig
in alle toonaarden bezongen, maar uitge
rekend op de dag dat de zwart-op-wit-ge-
di-ukte zekerheden bij de abonnees in de
brievenbus gleden, werd Zülle uit de rose
leiderstrui gereden.
Kan niet bestaat niet, is echter de levens
filosofie van Marco PantaniII Elefantino
(het olifantje; vanwege zijn kale hoofd en
die grote oren) erkent geen grenzen, kent
geen angst. „Ik kan door een fysieke en
een mentale pijngrens heen breken. Als je
die moed op kunt brengen, kun je doelen
bex-eiken die iedereen voor onmogelijk
houdt", zegt de Italiaan regelmatig.
Hij bewees niet alleen in de twee volgende
bergetappes, waarin Zülle kraakte en ten
slotte definitief brak, dat dat geen loze
woorden zijn. Want wat Pantani in de
tijdrit van zaterdag presteex-de, grensde
veel meer aan het onmogelijke! Daags
voor de tijdrit hadden de teamgenoten,
soigneurs, mecaniciëns en de ploegleiding
geroepen, dat ze zich allemaal net zo kaal
als Pantani zouden laten scheren als die er
in zou slagen niet al te veel tijd op Tonkov
te vexiiezen.
Ongekende wil
Veel kale hoofden dus een dag later (na een
slotritje dat vanwege de ovei-vloedige re
genval in gesloten formatie werd gereden
en waarin Fagnini de eindspi'int won) bij
de huldiging in Milaan. Want Pantani
overtrof zichzelf. Angst voor de naderen
de nederlaag, angst voor de dingen die ko
men zouden? Niets daarvan. Het was zijn
ongekende wil, die de angst het zwijgen
oplegde en haar onder moed bedolf. Pan
tani trapte in de tijdrit de longen uit zijn
lijf, tx-apte zijn eigen schaduw voorbij en
was zelfs nog vijf tellen sneller dan Tonk
ov. Het Olifantje kon vliegen, Dombo
schitterde zelfs op het terx-ein dat het zijne
rüet was. Italië stond op z'n kop. De Tifosi
gingen uit hun bol.
Aan supexiatieven vandaag in de Itali
aanse kranten dan ook geen gebrek. Het is
Marco Pantani gegund. Iedex-een is de
schepper van zijn eigen geluk, maar het
Olifantje had in zijn wielerloopbaan wel
heel veel pech. De geschiedenis van zijn
leven op de fiets heeft alles weg van een
Alpenlandschap; diepe dalen, afgewis
seld met hoge toppen.
Nu nog denkt Pantani vaak aan één van
die vele, vele ongelukken. Het gebeurde
op 18 oktober 1995, tijdens de wedstrijd
Milaan-Turijn, in de afdaling van de Pi-
domare. Helemaal voorover gebogen over
het stuur, suisde Pantani met tachtig kilo
meter per uur naar beneden. En opeens
kwam er een jeep de bocht om en ging het
licht uit. Zijn linkerbeen was op verschil
lende plaatsen gebroken, de ene zware
operatie volgde op de andere. Pantani
moest opnieuw leren lopen.
Jaren, zo zeiden de doktoren, zou zijn her
stel duren, maar elf maanden later koerste
hij weer. In de Giro van 1997 wilde Panta
ni vervolgens laten zien wat hij nog kon.
Ditmaal was het geen jeep, maar een witte
kat, die opeens voor hem opdook. De ge
volgen van een nieuwe val waren minder
ernstig, maar toch, het was weer zo ty
pisch Pantani, dat kon alleen hém overko
men.
Uitex-sten, daar houdt hij van. „Bij mij is
het altijd alles of niets. Ik heb weinig haar,
dat wil ik niet. Dus heb ik me maar kaal la
ten scheren". Pantani herbergt deze en
nog veel meer uitersten in zich. Daarom
werd gisteren weer voor het eerst sinds
lange, lange tijd een klimmer pur-sang als
winnaar van één van de drie grote Rondes
gehuldigd. GPD
Voormalig pechvogel Marco Pantani is na zijn zege in de Giro in Italië een volksheld.
foto Alessandro T rovatie/AP
