Bonfrère geeft Nigeria weinig kans
Der Bomber, 's werelds grootste frommelaar
PZCsport
Vijf jaar coach van
Nigeria kost je vijf
jaar van je leven
Voormalig bondscoach van Afrikanen vindt dat elftal als los zand aan elkaar hangt
Elk WK heeft zijn eigen
helden voortgebracht.
Grote of tragische voet
ballers die op een of ande
re manier een stempel
drukten op dat wereld
kampioenschap. In een se
rie van elf verhalen haalt
deze krant herinneringen
op aan de meest spraak
makende helden. In deze
aflevering: de WK-editie
van 1974 en Gerd Muller, 's
werelds grootste fromme
laar.
*e-| door Jacques Ros
32"jC^ormeel ontleende Gerd Mül-
(J JT Ier zijn bijnaam 'Der Bom-
ber' aan de wijze waarop hij te
keer placht te gaan in vijande-
op lijke strafschopgebieden. Als
iefeen bommenwerper! De spits
/el van Bayern München en 'die
Mannschaft' scoorde niet, hij
executeerde. Echt aankomen
zag je hem eigenlijk nooit.
Meestentijds hield hij zich on
zichtbaar op in het niemands
land tussen middenstip en zes-
tienmetergrens. En dan ineens,
met de geniepigheid van een
Stuka, dook hij op uit het wol
kendek. Boem. Boem. Boem.
Net als met de kip en het ei valt
de exacte volgorde van gebeur
tenissen niet meer te achterha
len. maar logisch geredeneerd
moet zijn voorkomen eveneens
een rol hebben gespeeld bij de
naamgeving. Müller óógde na
melijk ook vervaarlijk. Vuur
spuwende, priemende kijkers,
de woeste, donkere haardos van
een krijger en indrukwekkende,
haast monumentale dijen.
Anno 1998 is daar niets meer
van over. De spirit in zijn ogen,
verborgen achter een bril met
dubbelfocuslenzen, heeft plaats
gemaakt voor een blik van be
rusting. Het welige zwarte kap
sel is verkleurd tot bejaard grijs
en bedekt nu ook zij n wangen en
kin. En de massieve bovenbenen
zijn teruggebracht tot normale
proporties. Natuurlijk, de tand
des tijds knaagt onherroepelijk
aan iedereen - en hij heeft ten
slotte Abraham al gezien - maai
de metamorfose laat zich niet
alleen verklaren vanuit klim
mende jaren.
Gerd Müller wil liever niet meer
herinnerd worden aan vroeger.
Omdat het verleden hem, op de
keper beschouwd, in diepe mi
sère stortte (waarover latei-
meer). Daarom heeft hij wel
overwogen zijn uiterlijk gecor
rigeerd en in overeenstemming
gebracht met zijn innerlijk. Het
resultaat van die bewuste ge
daanteverandering is, dat hij
ondertussen meer lijkt op een
professor in de Germaanse let
teren, dan op de oermens, die
met een onverzadigbare honger
naar doelpunten hele naties in
rouw dompelde. Nederland
voorop!
Vier benen
Sommige data vervagen nim
mer. Zoals oudere Amerikanen
precies weten wat ze op 22 no
vember 1963 deden (huilen, om
dat JFK was neergeknald), zo
weten miljoenen Hollanders
exact welke gemoedstoestand
op de 7e juli 1974 bovendreef (in
en in bedroefd, omdat elf West-
Duitsers het onmogelijk geach
te waarmaakten: Oranje van
zijn voetstuk sjorren). Die on
uitwisbare gêne droeg de hand
tekening van Gerd Müller.
Müller was de held van het WK
van '74. Aan die keuze liggen
drie redenen ten grondslag. In
willekeurige rangschikking: 1)
Van alle Duitsers was hij de fi
deelste. Vedetteneigingen wa
ren hem vreemd. Zelfs beladen
met prijzen bleef hij de eenvou
dige, bescheiden verhuizer van
vóór zijn voetbalcarrière. 2) Of
schoon zijn allereerste trainer
hem de raad gaf vooral iets an
ders te gaan doen (want 'in déze
sport wordt het niks met baby
olifantjes'), zorgde Müller er
vrijwel in zij n uppie voor dat het
'so ein Tag, so wunderschön wie
heute' werd. 3) Als spits was-ie
de uitvinder van de frommel
goals en het Torinstinkt. Soms
propte hij ballen op een dusda
nig lelijke manier tussen de pa
len, dat die treffers in feite afge
keurd hadden moeten worden.
Daar stond weer tegenover, dat
hij - ondanks zijn korte, gedron
gen gestalte - het vermogen be
zat om keepers even overbodig
te laten zijn als het oor van een
dove. Volgens journalisten
kwam dit, doordat Gerd Müller
was uitgerust met meer dan
twee benen. Wel vier zelfs. In
Mexico, tijdens het WK van
1970, raakte hij in totaal tien
keer de roos. Een van die doel
punten, aldus daar aanwezige
Duitse sportchroniqueurs,
kwam tot stand terwijl hij
'ogenschijnlijk horizontaal in
de lucht hing, met been één een
schijnbeweging maakte, met
been twee doelman Bonetti van
Engeland de verkeerde kant uit
stuurde en met de resterende
twee benen het evenwicht be
waarde.'
Hoe lullig of onnavolgbaar ze
ook waren, de Duitser die hem
in aantal treffers overtreft moet
nog geboren worden. Voor Bay
ern schopte hij er 365 in, voor de
'Heimat' 68. Meerdere malen is
hem gevraagd, wat het geheim
was van die kunsten. Waarna hij
met een infantiele simpelheid
antwoordde: 'Nou, ik stond er
gewoon.'
Steakhouse
Twee jaar nadat Gerd Müller
met de wereldbeker een triom
fantelijk ererondje had gelopen
over de sintelbaan van het
Olympisch Stadion in zijn
woon- en geboortplaats, deed
hij iets wat niemand voor moge
lijk had gehouden en hem ver
volgens ook langdurig aanre
kende: hun 'Bomber' verliet
Beieren om in vreemde verten
nóg meer voorspoed te zoeken.
Net als andere generatiegeno
ten koos hij daarvoor de Ver
enigde Staten uit. De pretpark-
staat Florida, waar - meende hij
- als je er eenmaal geaard was,
de onbegrensde mogelijkheden
voor het opscheppen lagen.
Sportief enzakelijk. Eerst vuur
de Müller een tijdje zijn torpe
do's af uit naam van de Fort
Lauderdale Strikers en toen hij
die voorgoed verschoten had,
ging hij in business.
Müllers' Steakhouse - speciali
satie: Amerikaan^ vlees en
Duitse Gemütlichkeit - moest
dé grote trekpleister voor hon
gerige yankee-magen worden.
Met de opbrengsten uit zijn
sportwinkel in München zou hij
dan tot in lengte van dagen on
bezorgd kunnen gaan rentenie
ren. Alleen ging het allemaal ge
heel anders dan hij zich in die
schone dagdromen had voorge
steld. Het restaurant bleek voor
geen meter te lopen en Gerd
Müller zocht ten einde raad re
gelmatig troost in de aimen van
Bacchus.
Verbittering
Over de precieze reden van die
drankzucht doen uiteenlopende
versies de ronde. De eerste is,
dat Müller altij d al een flinke in-
nemer was geweest en slechts
maat hield, omdat beneveling
zijn reflexen beïnvloedde. Maar
dat werd door collega's afge
daan als achterklap op Bildzèit-
ungniveau.
De tweede lezing luidt dat Mül
ler leed aan wat Nederlanders
inmiddels 'Het Bergkamp Syn
droom' zouden noemen. Ook
Müllers angst voor vliegen was
pathologisch. Alleen liet hij het
algemeen belang wel prevaleren
boven het eigenbelang en stapte
dus braaf in vliegtuigen als er
weer ergens op de globe een te
genstander opgerold diende te
worden. Om de paniek te verja
gen slurpte hij eerst, op de ach-
terste rij en onbespied, een fla
con cognac leeg.
In de praktijk was het zo, dat
hoe meer mijlen er moesten
worden afgelegd, hoe frequen
ter de platvinkjes naar mond-
hoogte gingen en hoe groter die
flesjes uiteindelijk werden. Te
gen de tijd dat hij met de Fort
Lauderdale Strikers de Ver
enigde Staten van zuid naar
noord en van oost naar west
doorkruiste, moet hij derhalve
Gerd Müller (rechts) in duel met Wim Suurbier, in de WK-finale van 1974.
foto G PD
een aardig slijterijtje bij zich
hebben gehad. En dan is er nog
het verhaal, dat Müller uit pure
verbittering aan de alcohol ver
slingerd raakte. Zijn meeste
ploeggenoten uit de gouden da
gen van Bayem en het nationale
team hadden het ver geschopt of
waren mannen in goede doen.
Berti Vogts was bondscoach,
Franz Beckenbauer verdiende
geld als water, meervoudig mil
jonair Wolfgang Overath kon
leven van de losse centen, Sepp
Maier bezat tennisbanen en
zelfs Georg Schwarzenbeck had
niets te klagen. En hij, zonder
wie de rest wellicht roemloos de
vergetelheid was ingegleden, hij
probeerde aan de andere kant
van de oceaan, van god en alle
mensen verlaten, tevergeefs een
paar lappen vlees te slijten.
Een mythe noemde hij dat ove
rigens zelf, toen hij nog net rede
lijk uit zijn woorden kon komen.
Waarom moet ik bijvoorbeeld
jaloers zijn op Franz. Ik heb een
keer in zijn agenda gekeken. Hij
heeft geen dag voor zichzelf. Zo
wil ik niet eens leven."
Waar Müller zijn ongeremd zoe
ken naar vloeibare vulling aan
toe schreef, was in wezen heel
eenvoudig: ledigheid, verveling.
Alles kwijt
Te trots om hulp in te roepen en
te verslaafd om nog op te staan,
ging het met Gerd Müllers'
kwaal van kwaad tot erger. Zui
pend als een tempelier j oeg hij al
zijn bezittingen er door, inclu
sief de kwart miljoen mark die
waren overgebleven van zijn be
nefiet in 1983. Pas toen zijn
vrouw Uschi besloot dat zij en
hun dochter Nicole niet verder
meegesleurd wensten te worden
en, eenmaal terug in Duitsland,
vertelde dat Der Bomber was
gecrashed kwam er redding.
Bayern München behoedde zijn
vroegere ster voor de verdrin
kingsdood. Op voorwaarde dat
hij een ontwenningskuur on
derging, zou hij worden aange
steld als scout en jeugdtrainer:
En om hem er ook financieel
weer bovenop te helpen, lapten
de maatjes van vroeger 50.000
DM. Van Bayem kun je zeggen
wat je wilt, maar de FC Holly
wood is zo beroerd nog niet!
Toen Franz Beckenbauer zijn
vijftigste verjaardag vierde,
werd te zijner ere een VIP-feest
zonder weerga georganiseerd en
zond het ZDF een tv-special uit
over zijn (voetbal)leven. Toen
Gerd Müller dezelfde mijlpaal
bereikte gebeurde er niets. Om
dat hij dat niet wilde. Hij is al
lang blij, dat hij de vijftig über
haupt heeft gehaald en weer kon
opstijgen. Zonder vliegangst en
platvinkjes. GPD
?riv. door Anton Lippold
vc EIJSDEN - Onder zijn leiding verover-
\'i de Nigeria tijdens de Olympische Spe-
At len van Atlanta in 1996 de gouden me-
daille. Inmiddels is het team geen
schim meer van die succesvolle ploeg,
des Zo werd onlangs met 4-0 verloren van
de Zwitserse club Grasshoppers. „Het
huidige elftal hangt als los zand aan el-
kaar", zegt Jo Bonfrère dan ook.
Toch denkt de Limburger uit Eijsden
s dat Oranje het vanavond in de Arene
h moeilijk krijgt tegen „zijn jongens",
d Bonfrère voelt zich nog steeds nauw
it| verbonden met het Nigeriaanse team.
De: „Het wordt geen 5-1 zoals tegen Para
te guay hoor"zegt hij,Deze ploeg is veel
beter en heeft bovendien een hoop goed
te maken. Of er al sprake is van paniek
in Nigeria weet ik niet. Maar als je al
aio niet meer kunt winnen van Grasshop-
pers, nou, dan ben je diep gezakt."
Als het aan minister Pronk had gele-
gen, was de oefeninterland geschrapt.
Nigeria wordt politiek geboycot we-
gens het dictatoriale bewind van gene-
raai Sani Abacha. Onder zijn leiding
worden de mensenrechten in het land
t geschonden. Zo werd de schrijver en
activist Ken Saro-Wiwa opgehangen
en zit de afgezette president Chief Mos
dei hood Abiola in de gevangenis.
'P1 Begrip
Bonfrère wil het regime van Abacha
beshstniet goedpraten, maar hij vraagt
- wel om begrip voor de situatie in Nige-
ria. „In Europa en dus ook in Neder-
f. land snappen ze niet dat er zonder poli-
tiek helemaal niets kan in Nigeria",
schampert hij„Zonder Abacha was er
niets in Nigeria, zeker geen sport. Hij
r bepaalt alles en geeft geld aan de veel
balbond voor faciliteiten en dergelijke
voor de Nigeriaanse ploeg.
Hij begrijpt niet dat de wedstrij d niet is
afgelast als allerlei politieke partijen
en actiegroepen in opstand komen te-
gen het duel met het „besmette" Nige
ria. „Vooropgesteld, het slaat nergens
18?op wat Pronk wilde. Sport en politiek
3- moet je altijd gescheiden houden. Nu
17- grijpen allerlei bewegingen de sport
30, aan om een politiek doel te bereiken,
liji dat is niet goed. Dan moet je zeggen: de
ok wedstrijd gaat niet door, want het
stond nog niet zo lang vast. De KNVB
zei: de wedstrijd stond al een jaar vast,
maar dat is onzin. Ze hadden hem zo
kunnen schrappen.
„Wat er nu gebeurt, is een wassen neus.
Ik geloof dat ze geen volksliederen spe-
len, wat een gesjoemel! Ik geloof trou-
I wens niet dat Abacha eventuele goede
)9. prestaties tijdens het WK aangrijpt als
■12 propagandamiddel. Waar het om gaat,
•8 is dat de sporters hun plezier wordt
•nS
Maart 1996: Nwanko Kanu gaat op de schouwders, nadat Nigeria onder leiding van coach Jo Bonfrère tijdens de Olympische
Spelen van Atlanta in 1996 de gouden medaille heeft behaald. foto David Cannon/Allsport
ontnomen door die boycot. Voor een ren. Aan de andere kant, dat is voorhen ze al blij zijn dat ze erbij zijn."
hoop spelei's is het WK in Frankrijk de geen extra stimulans. Dat klinkt para- De slechte resultaten in de voorberei-
laatste kans internationaal te preste- doxaal, maar voor de meesten geldt dat ding worden voor een groot deel toege
schreven aan het keepei'sprobleem.
Eerste doelman Shoxoxnmu haakte ge
blesseerd af en zijn vexvanger Bankole
bleek een grappenxnaker en werd door
de Nigeriaanse voetbalbond naar huis
gestuurd na de afgang tegen Grasshop
pers. Nu mag Peter Rufai, die bij Go
Ahead Eagles onder cle lat stond, het
probex-en.
Pijn
Het verval van Nigeria moet Bonfrère
ongetwijfeld pijn doen. Hij smeedde
immex-s een swingend en gouden team
dat in Amexika de hele voetbalwereld
versteld deed staan. Met spectaculair
voetbal werden grootmachten als Bra
zilië en Argentiruë verslagen. Kanu, Fi-
nidi en Oliseh kregen mede dankzij
hem internationale ei'kenning.
Na de Spelen wilden alle spelers Bon-
frère dan ook als de nieuwe bondscoach
van het „gi'Ote" Nigex-ia, maar door een
conflict met de voetbalbond en de mi
nister van Spoil werd die lokroep gene-
geerd en werd de Serviër Bora Milutin-
ovic aangesteld. Tot grote onvrede van
de spelers.
„Officieel heb ik niet gehoord dat ze mij
terugwillen, maar het gaat ook niet.
Het gaat om nu. Hoe Milutinovic
werkt, weet ik niet. Ik wil het niet eens
weten. Maar ik snap er niets van dat het
zo slecht gaat", bitst de man die met on
der anderen Willy Brokamp bij MW
furore maakte. „Wel weet ik dat hij de
zelfde spelers heeft als ik en zelfs nog
wat eivaren jongens erbij. Dus zou het
alleen maar beter moeten gaan. Aan de
kwaliteiten van de spelex's ligt het in elk
geval niet."
Waax-aan dan wel? Aan de coach? Bon
frère wil die vi'aag niet beantwoorden.
Veelzeggend lispelt hij: „Er staat geen
team dat voor elkaar werkt, er staan elf
spelex's in het veld. De zogenaamde
kenners kunnen dan wel een hoge pet
op hebben van Nigeria, maar zoals het
nu gaat. wordt het niets op het WK. Als
er een hecht collectief zou staan, dan
hadden ze wel een kans. Nu echter
niet."
Vaak denkt hij nog texoxg aan het vorige
WK in Amerika. Hij was destijds assis-
tent-bondsocach onder de excentxüeke
Clemens Westerhof, wiens bloed hij
nogsteeds wel kan drinken. „Toen had
den we een beter team, we hadden de
finale kunnen halen. We speelden at-
tx-actief, creatief en hadden een sterk
verdedigingsblok. Eigenschappen die
deze ploeg mist."
Maar al in de achtste finale stx-andde de
ploeg. „Dat had te maken met andere
zaken die niets met voetbal hadden te
maken, maar ons wel de wereldtitel
hebben gekost. Daar wil ik het nooit
meer over hebben." ANP
Clemens Westerhof, in zijn hotel-café-restaurant in Arnhem.
foto Leo Vogelzang/GPD
door Gijsbert Spierenburg
ARNHEM - In 1994 was Ni
geria, onder de hoede van de
Nedei'lander Clemens Wes
terhof, de kampioen van het
Afrikaanse continent en en
kele maanden later bijna de
sensatie op het WK in Ameri
ka. Na de gouden medaille in
Atlanta, willen de Super
Adelaren nu ook Frankrijk
veroveren. Zonder onze Cle-
„Die minister van spoi't van
Nigei'ia moet je weten, is een
Igbo, de grootste en de sterk
ste van de 144 etnische stam
men die je daar hebt. Grote,
stei-ke mensen zijn dat en on
gelooflijk trots. Jo Bonfrère,
Jan van Deinsen en ik waren
uitgenodigd naar Edinburgh
te komen, voor een bezoek
aan de WK-finale voor teams
onder 17 en misschien wel
voor een contx-actje als
coach."
„Op het vliegveld werden we
in een limousine ontvangen
door mister Williams, de
chief van de minister De mi
nister ontving ons in z'n ho
tel-suite. We komen binnen,
zitten daar veertig man. Ik
zeg tegen Jan van Deinsen,
als we die allemaal een hand
moeten geven, zijn we met de
kerst nog niet terug. De mi-
rüster kijkt me aan en vraagt:
you are the leader? Ik zeg yes
You speak for the three? Ik
zeg yes. Hij zegt, you stay, al
le di'ie, to watch the final to
morrow, Nigeria against
Saudi-Ai-abië. Oké, zeg ik.
Jan knikt ook."
„Jo Bonfrère niet. Die ging
naar huis, zei hij, want hij
had z'n auto op Schiphol ver
keerd geparkeex'd. So what,
als je met die Nigerianen een
contract kunt afsluiten van
vele Amex-ikaanse dollars."
„Nigeria verliest de finale
met 2-0. Na afloop vraagt de
minister me: 'sir, what do you
think of our boys? What is
your opinion'? Ik zeg: 'the
boys are oké, but the coach
not'. Hij vraagt: 'you mean
we have no good coach'? Ik
zeg yes. Hij zegt: 'I make you
our technical adviser and Jan
will be your assistent'."
Achterdocht
„In het begin was er veel ach-
terdocht. Wat moet die Ojibo
doen hier, die bleekscheet? Ik
won de slag door meteen in
een interview te verklax'en
dat ik was gekomen om het
Nigei'iaanse voetbal te hel
pen, met mi.jn enthousiasme
en mijn know-how."
„Wat een land. We gaan kij
ken bij een competitie-wed-
sti-ijdje, een beetje scouten.
Lees ik na afloop in het
scheidsrechtersrappoi-t dat
hij in de i-ust een pistool op de
kop had gekregen van ie
mand van de thuisclub. Als
de tegenpartij zou winnen,
zouden z'n vrouw en z'n kin
deren een overlijdensbe
richt-je krijgen. Op de hotel
kamer zegt Van Deinsen:
'waar ben j e in godsnaam aan
begonnen, Westei-hof? Gek
die je bent, jij wou hier wat
van maken'? 'Ja, Van Dein
sen', zeg ik, 'ik wou hier in
derdaad wat van maken'. Hij
zegt: 'jij maakt hier helemaal
niks."
„Op de eex-ste de beste trai
ning, in Lagos, hadden we
één bal, één met"zo'n leertje
erom. Dat ding woog ander
halve kilo en als je 'm kopte,
zakte ie diep over je oren. De
volgende dag, op het trai
ningsveld, schrikken we
plotseling van de komst van
de secretaris-generaal van de
bond in z'n limousine. Toet,
toe, toet. Hij stapt uit en zegt
tegen mij: 'Coachito, I make
you happy'. Hij doet de ach
terklep open en geeft mij met
veel bravoure twee spik
splinternieuwe tango-bal
len. Ik zeg: 'en de rest dan, ik
heb hier dertig spelers op hét
veld staan'. 'Sorry sir', zegt
hij, 'sorry, no more money'.
Lacht Van Deinsen: en jij,
gek, jij wou hier dus wat van
maken? Ik zeg ja, oké, no pro
blem."
Als bondscoach moest ik al
les doen daar. zelfs de spelers
uitbetalen. Ik ben een keer
door Lagos heen gei'eden met
een tas vol met geld bij me,
voor de jongens. 750.000 nai-
i~a. Een levensgevaarlijke rit.
Als ze dat in die stad geweten
hadden, was het leger erop
afgekomen met tanks. Die ri
sico's moest ik nemen."
Topclubs
„Mijn grote geluk in Nigeria
was dat de president van de
voetbalbond, Youssuf Ali,
mij begreep. Op een dag zeg
ik tegen hem, chairman, from
now more players from Nige
ria will play in Europa. The
more in Europe, the stronger
our national team. En dat be
greep hij. En we gaan ze ook
niet meer verkopen aan een
of ander clubje op Cyprus,
maar aan topclubs als Ajax,
Feyenooi'd, PSV of Benfiea.
En niet voor 5000 dollar,
maar voor 50.000 dollar stuk.
Later hebben we de prijs ver
hoogd tot 100.000 dollar. Zo
kreeg de bond weer wat geld
binnen en konden ze ook
mijn salaiüs weer betalen."
„Op een gegeven moment
moesten we in Lagos tegen
Zuid-Afrika, een kwalifica
tie-wedstrijd voor het WK
'94. De voorzitter zegt me: we
have to win, prestige. Ik zeg,
we win 6-0. When we are un
lucky 4-0, when we are lucky
6-0. We winnen voor 120.000
toeschouwers met 6-0. Ik
wist van tevox-en, die Zuid-
afrikanen gaan kapot in die
hitte en dat gebeuxxle ook. We
wex'den Afrikaans kampioen
en plaatsten ons voor het WK
in Amerika. Ik kon bij Yous
suf niet meer kapot: you ax-e
my best friend, mister Wes
terhof. What you did for Ni
geria, nobody did."
„Ik zag de mooiste dingen
van mijn spelex's. Ze wilden
de witte man laten zien dat
het blanke tijdperk over was
en dat het voetbal voortaan
was aan de zwai'te man. Maar
de hoogmoed bracht ze ten
val tijdens Nigeria-Italië, in
de aclitste finale van het WK
in Amerika'. We stonden met
1-0 voor en hadden één man
meer in het veld, toen Jay Jay
Okocha, onze hiphop king,
de Italiaanse sterspeler Ro-
bexdo Baggio vernederde
door hem de bal door de be
nen te spelen en hem boven
dien een aai over de bol te ge
ven."
„Zoiets doe je niet. Ik was des
duivels. En wie kegelde ons
er veiwolgens uit? Roberto
Baggio. Di*ie minuten voor
tijd, 1-1, doelpunt Robexdo
Baggio, 2-1 in de verlenging,
stx-afschop Robexdo Baggio.
Italië ging door naar de
kwartfinales en Jay Jay Oko
cha ging naar huis."
Naar huis
„Ik ben naar Orlando ge
gaan, met mijn vrouw en
mijn zoon naar Disney
World. Ik had het van tevoren
gezegd: na het WK gaat Cle
mens Westerhof naar huis,
want vijf jaar is genoeg. Vijf
jaar bondscoach van Nigeria
kost je vijf jaar van je leven."
„Bang ben ik niet uitgeval
len. Ik ben groot, ik ben
zwaar en ik heb een donkere
stem. Bovendien kijk ik de
mensen altijd recht in de
ogen aan. Op een dag zou
president Babangida zijn
doodgeschoten. Ik x~eed in
een auto van de regexdng en
moest van de militairen uit
stappen. Ik zei: 'Ho, ho, ik
kom hier niet om te vechten,
maar om ze hier voetballen te
leren'. De militairen herken
den me en lachten: Oh, coa
chito."
„In september vorig jaar ben
ik, op uitnodiging, terug ge
weest, in Lagos voor de wed
strijd Nigei'ia - Guinee 3-0.
Honderdtwintig duizend
mensen. Ik kreeg een staande
ovatie. Coachito was back in
town. Voor die mensen daar
ben ik El Salvador. You stay
here, we need you."
Clemens Westei'hof is sinds
1994 werkloos. In Arnhem
verbouwt hij z'n huis en heeft
hij veel werk aan het onder
houd van z'n grote tuin. De
coach met WK-ervaiing is 56
jaar en droomt stilletjes van
een come-back, nog altijd.
GPD
