Real Madrid verlost van obsessie
Achthonderd piek? Hier dat kaartje!
Davids trekt aan
het kortste eind
Rellen In Madrid
Astrid Koole verruilt
PKC voor Tjoba
Uitzinnige Spanjaarden leggen na 32 jaar weer beslag op Europa Cup I
joor Mark Caldenhoven
JMSTERDAM - In een trai-
lingspak, met kletsnatte haren
a dronken van geluk stapte
ioorzitter Lorenzo Sanz de Am-
terdamse nacht in. Hij was
loor zijn uitzinnige spelers on-
lergedompeld in het luxueuze
iad van de Arena en daarbij had
'hij maatkostuum en stropdas
erloren. Het kon hem niets
schelen. Real Madrid, al jaren
Sanz' speeltje, was verlost van
jen obsessie en dat was het enige
vat telde. Na 32 jaar prijkt bin
nenkort in een riante Madri-
leense 'prijzenkamer', ergens in
Bernabeu, weer een Europa
Cup. De zevende voor de Spaan
se ploeg.
Rummer zeven, het heilige ge-
Uitzinnige vreugde in- de
Arena, huilende Spaanse fans,
koude rillingen van sidde
rende emoties. Real Madrid was
bevrijd. En de verlosser heet
Predrag 'Pedja' Mijatovic. Een
Joegoslavische international
uit Montenegro nekte het favo
riete Juventus in de teleurstel
lende finale van de Champions
League: 1-0.
Mijatovic kreeg dé bal wat ge
lukkig in zijn bezit, uit een kluts
een schot van Roberto Car-
los, maar de manier waarop hij
afrondde was prachtig. Het was
het sein voor een onbedaarlijke
ren naar de bank, de innige
knuffel met reserve Amavisca
en de 'ontploffende' fans van
Real Madrid. Het was het ver
haal van de bevrijding. Einde
lijk heeft Madrid waar het sinds
1966 op had moeten wachten,
Goddelijk
Met de zevende Europa Cup
voor landskampioenen moet
Real Madrid welhaast het pre
dikaat goddelijk verdienen. De
absolute grootvorst in het inter
nationale voetbal, Europa's
grootste is weer Europa's beste.
Preses Sanz vergat even de to
renhoge schuldenlast en jubel
de: „Dit is het mooiste succes uit
mijn leven.
In 1966 besloot de 'Koninklijke'
een magnifieke reeks, die in
1956 was begonnen, af met de
zesde Europa Cup voor lands
kampioenen. Het wit van Ma
drid regeerde Europa. Maar na
Puskas, Gento en Di Stefano -
stuk voor stuk wereldsterren -
bleef het lang stil. Manuel San-
chis was er, als enige van de hui
dige generatie, tien jaar geleden
heel dicht bijMaar PSV zette de
gouden ploeg rond Emilio 'El
Butre' Butragueno, Michel en
Hugo Sanchez vlak voor de fi
nale de voet dwars.
Ook Sanchis' persoonlijke
droom - morgen wordt hij 33 -
leek vervlogen. Net als zijn va
der, die in 1966 als laatste de
Cup toucheerde, wilde Manuel
op de Madrileense erelijst voor
komen. Woensdagavond was
het zover. Nu was Sanchis, als
captain, de eerste. Pa en zoon
kunnen hand in hand. „Einde
lijk heb ik de beker in handen
mogen houden. Nu kan ik mijn
loopbaan met een gerust hart
afsluiten. Ik ben klaar." Claren
ce Seedorf: „Niemand hoorde je
de laatste weken nog over iets
anders dan over deze finale. Het
was geen obsessie meer, het was
meer dan dat."
Zoals zo vaak bij een finale was
ook de eindstrijd van de Cham
pions League het aankijken
nauwelijks waard. Als de wed
strijd een maatstaf moet vor
men voor wat liefhebbers op het
mondiale platform in Frankrijk
te wachten staat, dan hoeft de
voetbalwereld weinig te ver
wachten. Achttien topspelers
van WK-kanshebbers uit alle
windstreken stonden op de
gloednieuwe grasmat van de
Arena, maar Juventus en Real
Madrid konden de ruim 500 mil-
joen kijkers voor de buis nauwe
lijks in vervoering brengen.
Bij de eindstrijd van het presti
gieuze miljoenenbal, dat de zes
de editie afsloot in Amsterdam,
was het vergeefs wachten op een
briljante ingeving of vloeiende
combinatie. De raspaarden Ro
berto Carlos, Raul (Real), Zida-
ne en Del Piero (Juve), gaven
niet thuis. Het was woensdag de
dag van de werkpaarden, de
Madrileense winnaars Sanchis
en Hierro en de geïnspireerde
Davids van Juve. Het was teke
nend dat TEAM, het Zwitserse
organisatiebureau van de
Champions League, in de rust
slechts twee hoogtepunten ver
toonde. Het was in de hoofdstad
krampachtigheid troef. De
Spanj aarden speelden het minst
slecht, al doken Davids en In-
zaghi na de rust twee keer ge
vaarlijk op voor doelman Illg-
ner. Het verbaasde dat Real
Madrid het duel lange tijd con
troleerde. Het was immers de
vierde EC-finale in successie
voor het rijpe Juventus. Boven
dien had Real Madri dal sinds 12
november van het vorig jaar
geen duel buiten Bernabeu meer
gewonnen en acteerde de for
matie van trainer Jupp Heync-
kes (die zelf al weken wordt ach
tervolgd door dreigend ontslag)
zonder elk greintje zelfvertrou
wen. Het leek woensdag wel de
omgekeerde wereld. Juventus
was geen moment zichzelf, mis
te vooral de vorm van de dag.
van onze sportredactie
MADRID - Het feest in Ma
drid dat losbarstte na de
overwinning van Real Ma
drid is ontsierd door rellen.
Voetbal-hooligans en politie
leverden in het centrum van
de Spaanse hoofdstad een
veldslag. Er vielen bijna 200
gewonden. Onder hen zijn
zo'n. dertig agenten, van wie
er twee slecht aan toe zijn.
De rellen ontstonden toen
hooligans zich met geweld
een weg naar de beroemde
Cibelesfontein wilden banen
waar de overwinningen van
Real Madrid traditiegetrouw
worden gevierd. De politie
had echter een kordon gelegd
om het fontein te bescher
men. Woedende fans koelden
hun woede vervolgens op de
snackbaren en bushaltes.
Vijf voetbalvandalen werden
gearresteerd. De politie ge
bruikte traangas en schoot
met rubber kogels. Geweld
dadige voetbalfans bekogel
den de politie met flessen en
stenen.
Record
De finale van de Champions
League is in 200 landen
rechtstreeks uitgezonden.
Ongeveer 500 miljoen kijkers
hebben de eindstrijd in Am
sterdam tussen Juventus en
Real Madrid bekeken. „Een
record", liet een woordvoer
der van de Europese voetbal
bond UEFA weten. „Het
bewijst dat de Champions
League de meest succesvolle
clubcompetitie ter wereld
is." De beelden werden ver
zocht door 78 camera's rond
het veld. ANP
Spelers en begeleiders van Real Madrid poseren met de bevrijdende Europa Cup I.
foto Marcel Antonisse/ANP
door Gerard Borgman
AMSTERDAM - De voetbalwereld
beleefde woensdag 20 mei een onver
getelijk hoogtepunt. Real Madrid-Ju-
ventus, twee almachtigde bolwerken,
strijdend om de hoogste Europese
voetbaleer. Wat doe je dan als Neder
landse sportf anaat, voor wie Real Ma
drid meer betekent dan een diepge
wortelde religie? Dan zorg je dat je
erbij bent. Koste wat het kost. Een im
pressie.
Voor de Nederlandse markt is het
beschamende aantal van duizend
kaarten beschikbaar. De telefonische
verkoop blijkt een crime. Het lijkt
eenvoudiger om Bill Clinton aan de
lijn te krijgen dan de medewerker van
de speciaal ingestelde ticketlijn. Na
twee uur wachten is de eerste missie
gestrand: uitverkocht!
Tja, welke mogelijkheden resteren? Je
daags voor de wedstrijd in laten slui
ten in het stadion? Plots schiet een
trucj e uit het verleden door m'nhoof d.
Kort samengevat: iemand die al in het
stadion is, leent een kaart van een
tweede persoon, gaat met beide kaar
ten naar buiten en loodst zo nummer
drie naar binnen. Werkte in het be
taalde voetbal in Nederland altijd
perfectEn ach, als je geen ergere mis
drijven begaat in het leven.
Een bevriende journalist blijkt echter
niet zo enthousiast over het plan. Hij
is geaccrediteerd, dat wel, hij zal er
dus zeker bij zijn. Maar ook is hij bang
voor problemen. En ongelijk kun je
hem natuurlijk niet geven. We spre
ken af dat hij zal bellen. Waar zaktele
foons zoal goed voor zijn.
Garanties biedt deze optie niet. Inte
gendeel. Het is een waterkansje. Meer
niet. Wat nu? Er blijft maar één oplos
sing over: op de bonnefooi naar Am
sterdam. Hopend op de zwarte markt.
Wellicht dat daar wat te scoren valt. J e
moet er toch niet aan denken om de
wedstrijd der wedstrijden te missen?
Real Madrid, misschien weer de beste
van Europa. Voor het eerst sinds 32
j aar. En voor het eerst in mijn bestaan
Dus: op naar Amsterdam
Daar blijkt hoe mooi voetbal kan zijn.
De beleving is grandioos. Supporters
van Real Madrid en Juventus slente
ren uren voor het duel rond de Arena.
Nee, nee, niet gescheiden van elkaar.
Het zijn geen Nederlandse suppor-
tersgroepen! Op deze woensdag gaat
Madrid hand in hand met Turijn. In
heel Amsterdam. Overal zie je fans
met elkaar ouwehoeren over wie de
Cup gaat winnen. Niets verbroedert
meer dan sport. Prachtig. Uiterst in
drukwekkend.
Maar we waren natuurlijk niet voor
deze fijne omgangsvormen naar de
hoofdstad afgereisd. Een toegangs
kaartje moet er komen. En snelHet is
nog vier uur voor de wedstrijd. Het
leuke van dit soort aangelegenheden
is dat echte voetballiefhebbers dezelf-
Ultieme feestvreugde in de Arena. Real Madrid is voor het eerst sinds 32 jaar weer de beste van Europa. En dat willen de
Spaanse fans weten. foto Nuria Artes/EPA
de taal spreken. Met een beetje En
gels,. een beetje Spaans, een enkel
woord Italiaans en een doos vol hand
gebaren blijft niemand verbaal onbe
reikbaar.
Toch is de score na twee uur zoeken,
aanklampen en smeken weinig hoop
gevend. Ja, de markt van tickets is
drukbezocht. Alleen is evenwicht ver
te zoeken. Heel veel vraag, en nage
noeg geen aanbod. Waar zijn al die
handelaren, die in de landelijke och
tendbladen met kaartjes leurden? Hé,
daar lopen drie Nederlanders. Ze blij
ken een kaart te hebben. Vijftien mei
er, zegt de boomlange puber in onver
valst Amsterdams. Vijftienhonderd
gulden. Ligt toch iets boven de begro
ting. Zeker gezien het tijdstip: ik heb
nog tweeënhalf uur tot de wedstrijd.
Bij de hoofdingang klonteren Italia
nen samen. Daar kan wel eens gehan
deld worden. Inderdaad. Vierhonderd
gulden. Het zou toch niet waar zijn?
Maar wat doet die scheur in dat kaart-
je? Balen. Dit ticket is vals. Het is het
grote gevaar van deze avond: veel geld
neerleggen voor een ticket waarmee je
niet door de controle komt. Duizen
den gegadigden, met name van Itali
aanse herkomst, zullen deze avond
niet aan dit wrange lot ontkomen.
Even verderop loopt een keurig geou
tilleerde man te mopperen en te kla
gen. Achter de dranghekken, in de
deur van de ingang. 'Is het nou echt
nodig dat we hier zo lang blijven
wachten', vraagt het keurige baasje
zich af. Even later vertrekt hij met een
handvol andere maatkostuums naar
binnen. Zij wel! Vijftien duizend
kaarten gingen naar Madrid, vijftien
duizend naar Turijn. Slechts duizend
naar de Nederlandse markt en liefst
19 duizend naar de UEFA en sponso
ren. Sponsoren zijn belangrijker dan
de echte liefhebbers. Treffender kun
je de teloorgang van het voetbal niet
aantonen. Schande!
Dan rinkelt mijn zaktelefoon. Bericht
vanaf de perstribune. Slecht nieuws.
Wie eenmaal binnen is, komt het sta
dion niet meer uit. Daaag laatste kans
op frauduleus binnendringen.
Handelsgeest
Dan maar weer een rondje om de Are
na. Richting noordzijde, de kant waai
de Madrileense fans zullen huizen.
Plots zie ik een bekende. Barry van
Ierssel, voetballer van de Twentse
hoofdklasser Quick'20, Hoe hij hier is
beland? Zijn baas had twee kaartjes
verloot, hij was een van de gelukki
gen. Pppffffff, Terwijl we handen
schudden, loopt een man in Umbro-
-trainingspak voorbij. Umbro? Dat is
noch Spaans, noch Italiaans. Neu
traal, dus die... En warempel, hij biedt
een kaartje aan. Voor het vak met
Spaanse fans. Duizend piek. Holland
se handelsgeest brengt de prijs terug
tot achthonderd. Maar is deze Engels
man wel te vertrouwen? Gelukkig
kunnen we het kaartje controleren
met die van de Twentse bekenden. Het
watermerk klopt. Achthonderd piek.
Veel geld. Maar varkens willen het
nog niet vreten. En bovenal: het kon
weieens een heroïsche avond worden.
Dus: hier dat kaartje!
Rijen dik staan ze voor de ingang te
wachten. Supporters moéten een voor
een naar binnen. Het ticket wordt op
echtheid gecontroleerd, de mensen
gefouilleerd. Zitten er echt maar zes
tig seconden in een minuut? En dertig
minuten in een half uur? Het lijkt een
eeuwigheid. Twijfel dringt zich op.
Plet kaartje zal toch niet vals zijn? Ge
lukkig, de computer lacht me tege
moet. Zelden zo genoten wanneer een
lichtje op groen sprong. Ik ben binnen.
Klaar voor het grote werk.
Nooit geweten dat je zo snel vrienden
kunt maken. Een Nederlander met
een Madrileens voetbalhart, dat blijkt
het bij de socios van Madrid niet
slecht te doen. Je praat bevlogen over
de prachtige historie van de clubj e le
pelt achteloos een fikse portie feiten
op, en je passie forceert de toegang tot
de diepste bodems van de Madrileense
ziel. Er zijn verjaardagen waarop je
minder handen schudt. Louter vrien
delijke blikken in mijn richting. Op
gestoken duimen. Fijne mensen, die
Madrilenen.
Het gezang komt uit de verste hoeken
van het hart. Oorverdovend. Kippen
vel. Negentig minuten lang. Een or
kaan van geluiden. Olé, Real Madrid,
olé, olé. Wordt het deze avond dan
nooit meer stil? Ja, bij de vele kansen
van Juventus stokt het euforisch ge
huil heel even. Heel even, wanneer de
spanning ons verlamt. Daarna is het
weer schreeuwen geblazen. Wat een
beleving.
En dan: de 66e minuut. Schot Roberto
Carlos, smoort, Predrag Mijatovic
glipt langs de doelman, jaaaaahhhhh,
jaaaaaahhhhh, een-nul! Mijn laatste
restje stemband gaat naar de filistij
nen. Ik val in duizenden armen, zo
lijkt het. Vijftienduizend uitzinnigen
vinden elkaar in één grote omhelzing.
Pedja Mijatovic. Als zijn treffer de
enige van de avond blijkt, weet ik het
zeker: Mijatovic is opgenomen in mijn
rijtje met Lech Walesa, Che Guevara,
Nelson Mandela, Salvador Dali, Jo-
han Cruijff en Martin Luther King.
Helden voor altijd!
Het laatste fluitsignaal. Madrilenen,
oud en jong, mannen en vrouwen, ze
vallen huilend in eikaars armen. Tra
nen zoeken een weg op het gezicht van
mensen om me heen. Wie zegt dat
voetbal niet belangrijk is? Het paarse
kabinet? Crisis in Jakarta? Soeharto?
Wie? Wie zeg je? Weg is alle realiteits
zin. Mijn wereld draait om Manuel
Sanchis. om Fernando Hierro, om
Fernando Redondo en natuurlijk om
Pedja Mijatovic. Dronken van geluk,
zwanger van ontlading. Laat het
aardse besef alsjeblieft even wegblij
ven. Tot morgen. Of overmorgen. Of
liever nog tot lang daarna. Real Ma
drid is kampioen van Europa! Leve
het zaligmakende geluk
Met zo'n 15.000 Spanjaarden ben ik
even in de hemel beland. Om me heen
wordt gedanst, gezongen en gekust.
Natte ogen verraden de bevrijding.
Vreugdetranen, hartekreten. En veel,
heel veel overblijde omhelzingen. De
spelers komen delen in de vreugde.
Helden, vrienden, allemaal. Per siem-
pre! Voor eeuwig!
Het afscheid is even onvermijdelijk
als pijnlijk. Dit feest mag nooit eindi
gen! Maar als het veld is leegge
stroomd, gaan ook de fans hun weg.
Richting vliegveld. De meesten. Om in
Madrid het vreugdevuur verder aan te
wakkeren. Ook voor mij zit de 20e mei
er op. Ik schud handen, wissel adres
sen uit voor het opsturen van foto's en
laat mijn hoofd nog een aantal keren
rusten op Spaanse schouders. Dan
scheiden de wegen. Adios, amigos. Tot
ziens. Misschien in Santiago Berna
beu, een thuiswedstrijd, volgend sei
zoen. En anders zeker tot in Tokyo. In
december. Dan gaat Real Madrid voor
de wereldtitel. En ga ik mee. Des
noods op de bonnefooi...
Seedorf pakt zijn tweede cup
Vooral Inzaghi en Del Piero,
mister Wonderboy, verdronken
in de Spaanse defensie.
Het zal Heynckes allemaal een
zorg zijn. Zijn missie is ge
slaagd. Wellicht zit de aimabele
Duitser zelfs weer iets vaster in
het zadel, want welke voorzitter
wijst zijn trainer de deur als
tientallen voor hem niet met een
Europa Cup naar het heilige
Bernabeu zijn teruggekeerd.
Niemand weet het antwoord.
Dat zal ook wel op zich laten
wachten. Want Madrid viert de
ze dagen bij de beroemde Ma
drileense Cibeles-fontein het
feest van de verlossing. Met
dank aan Mijatovic.
Juventus - Real Madrid 0-1 (0-0). 67.
Mijatovic 0-1, Scheidsrechter: Krug
(Dui). Toeschouivers: 50.000. Gele
kaart: Davids, Montero (Juventus),
Roberto Carlos, Hierro, Karembeu,
Seedorf (Real Madrid). GPD/ANP
door Ype Minkema
AMSTERDAM - In de feest
vreugde slenterde Clarence See
dorf over het dek van de Arena.
Langs de dranghekken, langs de
mediagekte. „Er zijn wel drie
miljoen mensen op de been in
Madrid", wist hij. En Seedorf
sleepte de cup die zo veel sym
boliek met zich droeg achteloos
achter zich aan. Alsof het het
dagelijkse prijsje was. Clarence
Seedorf heeft er immers al twee
gewonnen. En hij is pas 22 jaar.
Real-Juve was Seedorf-Davids,
tenminste voor Amsterdam,
voor Nederland. De uitkomst
van dé confrontatie was duide
lijk. Daar wandelde Seedorf, de
winnaar, over het dek. Hij liet
zich zoenen, hij liet zich inter
viewen, bewieroken. Het was
toen al bijna half een in de
woensdagnacht. Kort voor mid
dernacht probeerde de verliezer
langs de hekken te ontsnappen
naar de gereedstaande bus. Ed
gar Davids, zijn naam viel. Hij
keek even op, lachte een lege
glimlach en hep door. De uiter
sten in karakter werden op deze
historische avond nog verder uit
elkaar gedreven.
De winnaar zei: „Vannacht ga ik
verdwalen in Amsterdam, mor
gen ga ik verdwalen in Madrid.
Dit is ongelooflijk." De verlie
zerzei niets. Hij wilde niets zeg
gen. Totdat Graham Turner,
bons van de UEFA, de speler op
zijn verantwoordelijkheden
wees. Hij verordonneerde Da
vids terug naar de Arena, terug
langs die hekken. Het werd een
martelgang. De vragen waren
talrijk, het ene antwoord veel
zeggend. „Hou op", riep hij,
„Hou op."
De winnaar bleef hangen. En
praten. Hij kuste de cup. Of het
net zo lekker zoende als die eer
ste, met Ajax? „Nou", zei See
dorf, „af en toe gooit dit ding de
concurrentie er flink in met
mijn vriendin." Lachen. De ver
liezer was toen al weg. Met de
bus. Hij had nog even iets geroe
penvoor de microfoon, gedwon
gen. Iets over de verdiende
winst van Real en dat-ie blij was
met zijn uitverkiezing voor
Oranje, en weg was Edgar Da
vids,
Zeuren
Seedorf was de laatste drie
maanden gek geworden van het
gezeur. „Iedereen riep maar dat
we die cup moesten winnen, er
werd zelfs gesmeekt. We zijn in
die laatste maanden voortdu
rend van huis geweest, om aan
die druk te ontsnappen." Zó
groot was de obsessie geworden
bij de 'Koninklijke'. „Vooral bij
de Spanjaarden.Die lietenzich
blijkbaar meeslepen door het
voetbalvolk. „De buitenlanders
presteerden nog het beste", zei
Seedorf. ..Wij hadden geen last
van die obsessie."
Op het veld barstte woensdag
avond een fantastisch feest los.
Het was de bevrijding en dat
moest worden gevierd. De spe
lers vielen elkaar in de armen.
Ze hadden sémen een droom
waargemaakt. Seedorf: „Dat is,
denk ik, onze kracht geweest.
Daarom hebben we het zo ver
kunnen brengen."
Seedorf en Davids. Ze stonden
tegenover elkaar op deze mooie
avond. Voor het eerst in hun le
ven, Ze hadden elkaar niet ont
zien, de vrienden. Jaren hadden
ze bij Ajax gespeeld, Ze hadden
er de mooiste prijzen gewonnen.
Ook al zo'n Europacup 1Maar
waar Davids sterk begon door
simpel spel en Seedorf te graag
wilde opvallen, daar werden de
rollen later omgedraaid. Vanaf
het moment dat Seedorf ont
dekte dat simpel spel het beste
spel was, groeide hij. En verloor
Davids zich steeds vaker in ver
keerde acties.
Aanraken
Voor de wedstrij d moesten ze el
kaar even aanraken. Het was na
de toss, toen de beide ploegen
van speelhelft moesten wisse
len. Ze botsten even met de
borstkassen tegen elkaar. Een
teken van mannelijkheid, een
aanwijzing dat de twee elkaar
niet zouden sparen. Seedorf:
„Sparen? Nee. Als het nodig
was, kwam er echt wel een over
treding aan te pas. Maar je gaat
elkaar natuurlijk geen blessures
bezorgen." Dat klopte. Davids
had vlak voor rust een tweede
gele kaart, dus rood, moeten
krijgen voor zijn grove, maar
pijnloze overtreding op See
dorf. De middenvelder van Real
kreeg aan het einde van de wed
strijd wel rood voor een zware
charge tegen, inderdaad, Da
vids. Maar dat was een vergis
sing van de arbiter. De kleur van
de kaart werd weer geel, rood
werd alleen het gezicht van de
falende arbiter.
Na de verrassende ontknoping
hadden de oud-Ajacieden el
kaar nog eventjes ontmoet, in de
Arena. Seedorf: „Edje zei dat-ie
me die cup van harte gunde."
Dat zeggen alleen vrienden,
GPD
Clarence Seedorf (10) ontsnapt in dc
tackle op z'n vriend Edgar Davids.
slotfase aan rood, na deze forse
fotoToussaintKluiters/ANP
door Alex Krappen
ZIERIKZEE - Astrid Koole
keert na een afwezigheid vijf
jaar terug in het Zeeuwse korf
bal. De Zierikzeese, nu actief bij
het Papendrechtse PKC, speelt
volgend jaar voor overgangs-
klasser Tjoba. Koole: „Ik speel
de al langere tijd met het idee
om bij PKC te stoppen. De be
lasting was gewoon te groot. En
Tjoba was lekker dichtbij, en
speelt op een aardig niveau."
Koole heeft vijf mooie jaren ge
had bij PKC. Ze speelde vier fi
nales, en wellicht komt er na
zaterdag nog eentje bij. Ze ver
wacht dan ook dat ze veel voor
Tjoba zal kunnen betekenen.
„In die vijf jaar heb ik de beste
trainers van Nederland gehad.
Die ervaringen kan ik doorge
ven aan de Tjobanezen."
Ook Tjoba-coach Han Verbeke
verwacht veel van Koole: „Ze
heeft natuurlijk jaren hoofd
klasse gespeeld, en kan daar
door in het veld een verlengstuk
van mij zijn. En daar kun je er
beter teveel van hebben als te
weinig." Verbeke verwacht niet
dat Tjoba met Koole direct
doorpromoveert naar de hoofd
klasse. „We hebben nu natuur
lijk en wereldseizoen gedraaid.
We gingen voor handhaving,
maar als we zaterdag winnen,
dan worden we derde. De hoofd
klasse komt nog te vroeg. We
moeten eerst het team gelegen
heid geven om te groeien."
Koole heeft een bewogen tijd
achter de rug. Tijdens de zaal
competitie kreeg ze een auto
ongeluk, waardoor ze een aan
tal weken aan de kant moest
blijven. Toen is ze gaan naden-
ken. „Ik vroeg me af of het het
allemaal nog wel waard was.
Omdat ik in Barendrecht werk,
moest ik drie uur in Papen-
drecht overbruggen voordat de
training begon, Nu kan ik lek
ker nar huis om te eten, en rijd ik
daarna in een kwartier naar de
training."
Ook de sfeer bij Tjoba spreekt
Koole aan. „.Jacqueline Corne
ll ssen heeft ook bij PKC ge
speeld, en Margo Jansen is al ja
ren een goede vriendin van me.
Ik wist dus al wat er zich bij Tjo
ba afspeelde. Na het gesprek
van woensdag met Han Verbeke
was de zaak snel beklonken."
Voor zij bij de Bevelandse club
aan de slag gaat, wacht eerst
nog het slot van het zaalseizoen
bij PKC. „We moeten zaterdag
van Nic winnen om een beslis
singswedstrijd tegen die ploeg
af te dwingen. Als dat lukt moe
ten we nog een keer van ze win
nen om in de finale tegen Die
Haghe te komen. Nic ligt ons
wel, dus ik heb er goede hoop
op."
(Advertentie)
Veel buiten de provincie?
In heel Nederland kunt u tegen
lokaal telefoontarief internetten!
Bel voor meer informatie met:
ZEELANDNET
de provider die meer doet!
lelclbon: 0113-377770
