1 XI
Loroupe geeft marathon glans
Van Vlaanderen
en Van Hest in
het voorste gelid
Vreugde een ernstige zaak
Tennisteam stuntelt
tegen VS in Fed Cup
Louis van Gaal is
trots op z'n spelers
Jalabert bij
Boogerd in
de schuld
VRAAG IK ME
INEENS AF...!
0800-805
Keniaanse loopt record in Rotterdam, Roncere strandt in zicht van de haven
ANS - was eigenlijk best
een grappig onderonsje
daar op dat bankje in de
dopingcaravan van Luik-
Bastenaken-Luik. Lau
rent Jalabert kwam opge
wonden naar binnen. Hij
was in tijdnood, moest het
vliegtuig halen. Michael
Boogerd liet zijn grote
voorbeeld snel voorgaan.
De Fransman vroeg hoe
veel hij daarvoor kreeg.
De Hagenaar antwoordde
dat ze zaterdag, in de Am-
stel Goldrace, wel zouden
afrekenen.
De nummer één van de
wereld staat dus in de
schuld bij het aanstor
mende talent. Dat de twee
elkaar bij de dopingcon
trole troffen geeft al aan,
dat Boogerd de sprong
naar de top nu echt heeft
gemaakt. Uitblinken in de
Waalse Pijl akkoord, maar
met de besten mee in de
veel langere en zwaardere
wereldbekerkoers Luik-
Bastenaken-Luik, dat is
toch heel andere koek.
Vóór de start wist Boogerd
nog niet of hij het aan kon.
Tegen de ontketende Mi-
chele Baidoli kon hij in
derdaad niet op, maar met
zijn vijfde plaats, slechts
luttele tellen achter
Jalabert, Massi en Casa-
grande, bewees de Neder-
landerveel, óókvoorzich-
zelf.
„Tegen Bartoli was niet te
rijden, hij is op dit terrein
een van de besten van de
wereld. Maar ik hoop hier
ooit nog een keer net zo
spectaculair te kunnen
winnen als hij nu twee
keer achter elkaar heeft
gedaan."
Nog nooit eerder eindigde
Michael Boogerd bij een
wereldbekerwedstrijd bij
de eerste tien. Gisteren zat
tot de laatste meters een
tweede plaats erin. „Be
langrijker dan de uitein
delijke klassering vind ik
dat ik nu weet dat ik een
topkoers van deze lengte
(265,5 km, red) aankan.
Bovendien de zwaarste
klassieker van allemaal.
Natuurlijk is de Amstel
Goldrace voor onze ploeg
het belangrijkste, maal
ais je diep in mijn hart
kijkt, zie je dat qua uit
straling niets tegen Luik-
Bastenaken-Luik op
kan." GPD
Waarom maakt
de gulden plaats voor
de euro?
En wanneer komt die ene
Europese munt?
Wilt u de brochure?
Verkrijgbaar bij postkantoor en biblio
theek. Of bel de Postbus 51 infolijn
ELKE WERKDAG VAN 9 TOT 9
r 9 w
Het grote loperspeloton aan de voet van de Erasmusbrug.
foto Toussaint Kluiters/ANP
door Pim van Esschoten
ROTTERDAM - Hoe verschil
lend hun karakters ook zijn,
voor beiden werd de aanpak van
ontspanning op de Coolsingel
uitbetaald. De routinier en de
debutant hadden ook het gevoel
dat het nog wel harder had ge
kund.
„Ik had misschien iets eerder
moeten aanzetten," zei Bert van
Vlaanderen nadat hij In Rotter
dam opnieuwz'npersoonlijk re
cord had aangescherpt (2.10,27,
zesdeplaats). „In jeachterhoofd
hou je altijd zoiets, dat het snel
ler had gekund," aldus Greg van
Hest.
Van Vlaanderen, de flegmatie
ke, was hard toe aan zo'n opste
ker. In 1995 had hij een machti
ge opmars vanuit het achterveld
beloond zien worden met een
tweede plaats achter Martin Fïz
en een pr (2.10,36). Die race was
tevens de inleiding tot een lange
periode van kommer en kwel.
Van blessures aan rug, scheen
been en heup. Van marathons
die niet brachten wat mocht
worden gehoopt.
In samenspraak met trainer Jon
Wellerdieck en sportarts Peter
Vergouwen werd gekozen voor
een andere aanpak. Een op
bouw met minder kilometers,
met meer ontspanning en rust.
De oogst kwam gisteren. Een
opmars van achteruit in schui-
felpas, ter afsluiting van die rot-
periode.
Greg van Hest, de ontstuimige,
had goed geluisterd naar alle
waarschuwingen. Hij moest
zich inhouden, de marathon zou
immers pas beginnen na 30 kilo
meter. ,,Ik heb hem niet eerder
zo ingehouden zien lopen," zei
vader Ad, tot vorige zomer de
coach van zoonlief. Ook toen
Bert van Vlaanderen na 25 kilo
meter had versneld, bleef hij
luisteren naar wat z'n eigen be
nen hem vertelden. Hij kwam
uit op 2.12,57, een fraai negende
plaats bovendien. Van Hest gaat
nu voorlopig weer terug naar de
'halve' afstand en naar de baan
om verder aan z'n snelheid te
werken. Bij de vrouwen werd
Mieke Pullen (voorheen Hom
bergen) beste Nederlandse
(2.39,24). GPD
Ruud Hesp (13) en Michael Reiziger maken een vreugdedansje, na
dat het karwei tegen Zaragoza is geklaard.
foto Gustau Nacarino/Reuters
van onze sportredactie
BARCELONA - De kranten El
Mundo Deportivo en Sport had
den voor de wedstrijd tegen
Real Zaragoza hun kampioens-
bijlage al klaar. Maar Barcelona
had in het eigen Nou Camp voor
120.000 uitzinnige supporters
de grootste moeite met Zarago
za. Pas diep in de tweede helft
kopte Giovanni zijn ploeg naai
de eerste landstitel sinds 1994.
Aan een gelijkspel had Barca
niettemin al genoeg om het
kampioenschap in de wacht te
slepen. „Maar deze 1-0 over
winning geeft meer voldoe
ning", zei keeper Ruud Hesp.
„Niemand kan zeggen dat we de
titel aan Real Madrid hebben te
danken."
Barcelona speelde vooral in de
eerste helft niet goed, maar
Louis van Gaal vond dat zijn
ploeg „heel erg goed had ge
speeld". De trainer was enorm
trots op zijn spelers, aan wie hij
de titel opdroeg. Hoewel hij
daarmee zijn eigen prestatie
enigszins tekort deed. „Zij heb
ben een heel zwaar seizoen ge
had", wist Van Gaal.
„Dat ik het moeilijk zou krijgen,
wist ik wel. Vorig seizoen heb
ben de spelers de Super Cup, de
Spaanse beker en de Europa
Cup II gewonnen, waarna er een
trainer kwam die ze vertelde dat
het allemaaal anders moest. Dat
was een heel moeilijk proces. Ik
kan me voorstellen dat zij iets
hadden vanwie ben jij dan wel?
Hier kenden ze me natuurlijk
niet. Ja, ik was die trainer die
zoveel bekers had gewonnen
met Aj ax, dus zou ik dat hier ook
gaan doen."
Winston Bogarde was de enige
dissonant op het kampioens
feestje. De verdediger van Bar
celona schoot zaterdagavond na
afloop van de kampioenswed
strijd tegen Real Zaragoza weer
ouderwets uit zijn slof. „Ik
schijt op de Nederlandse jour
nalisten, jullie zijn klootzak
ken", schreeuwde hij, nota bene
in de perszaal.
Bogarde het weten „slechts met
mijn voeten te spreken." Even
later stond hij niettemin een
aantal Nederlandse journalis
ten te woord. Hij vertelde hen
„zeer gelukkig" te zijn met de
landstitel van zijn club. ANP
zie ook pagina 14
Voor de tweede achtereenvolgende keer was Michele Bartoli de sterkste in Luik-Bastenaken-Luik.
foto Gerard Guissard/AP
Bartoli op herhaling in Luik-Bastenaken-Luik
doorGuido Bindels
ANS - Hij is een Toscaan, maar
heeft een Belgische kop. Hij
mist het Italiaanse tempera
ment, wordt thuis een Flandrien
genoemd. Het leven van Michele
Bartoli bestaat uit tv-kijken en
koersen. En als hij wint, zoals
gisteren in Luik-Bastenaken-
Luik, dan schreeuwt hij dat niet
van de daken. Want vreugde is
voor Bartoli een ernstige zaak.
Net zoals de beroepsernst, die
hem ooit door Adrie van dei-
Poel werd bijgebracht.
In de straat naar de top van de
Cote de Saint-Nicolas, op enke
le kilometers van Ans, wonen
veel Italianen. Oude mannen,
die vroeger als mijnwerkers
naar deze streek trokken en er
zijn blijven hangen. Nu hokken
ze samen. Met hun kinderen, die
Belg zijn geworden. Dolenhou-
siast schreeuwden vaders en zo
nen gisteren Michele Bartoli
naar zijn tweede opeenvolgende
overwinning in Luik-Bastena
ken-Luik. 'Michelino', een cou
reur, die eigenlijk net als zij tus
sen twee culturen in leeft.
Bartoli houdt meer van de Bel
gische dan van de Italiaanse
manier van koersen. Bovendien
mist hij dat typisch Italiaanse
temperament. Het thuisfront
dweept met een renner als de al-
tij d lachende en extroverte Ma
rio Cipollini, maar beseft niet,
dat een immer vrolijk mens ei
genlijk een oppervlakkig wezen
is. Hoe vrolijker je bent, hoe
meer je vaak nog hebt te leren.
Daarom is vreugde voor Bartoli
een ernstige zaak.
Vorig jaar troefde Bartoli de
(toen nog) twee ploegmakkers
Jalabert en Ztille af, nu reed hij
samen met Boogerd, Vanden-
broucke, Massi, Jalabert, Casa-
grande en Dufaux achter de
ontsnapte Berzin aan. Acht ren
ners uit acht verschillende ploe
gen leken alzo de finale te gaan
bepalen. Maar Bartoli kon daar
niet echt op wachten.
Bronchitis
Nadat Jalabert even vooruit
was gesneld, benutte de Italiaan
de Fransman als ideale spring
plank voor een mooie vlucht.
Eenmaal bij Berzin aangeko
men stoomde hij meteen in z'n
eentje door. En dat terwijl Bart
oli nog zo tegen de dag van giste
ren had opgezien. Dit voorjaar
tobde hij immers met zijn ge
zondheid.
Al voor Milaan-San Remo was
er opeens die astmatische bron
chitis, die hem soms zomaar de
adem af sneed. De kwaal werd
behandeld met antibiotica en
aerosol. Het leek te helpen,
maar toen kwamen opeens die
vreselijke hoestbuien. Zoals af
gelopen woensdag in de Waalse
Pijl, toen hij naar de vijfde
plaats werd teruggeworpen.
„Het is om gek van te worden.
De benen zijn goed, de conditie
is uitstekend, maar die aanval
len komen altij d net als j e ze niet
verwacht. Daar word ik heel erg
droevig van.
Door de bronchitis werd de am
bitie groter dan zijn mogelijk
heden, maar gisteren overwon
Bartoli ook het fysieke onge
mak. „Er is wat dat betreft spra
ke van een dubbele triomf",
sprak hij opgelucht voordat hij
in het vliegtuig richting Italië
stapte. Of Michele Bartoli te
rugkomt voor de Amstel Gold
race is nog niet zeker. Zijn vol
gende grote doel is de Giro,
maar het belangrijkste van alles
vindt hij het wereldkampioen
schap dit najaar in Valkenburg.
De afgelopen dagen benutte hij
alvast om het parcours te ver
kennen. Het beviel hem uitste
kend. „Een omloop die op mijn
lijf is geschreven. Niets voor
sprinters en niets voor de grote
ronderenners, maar echt iets
voor een coureur als ik." GPD
van onze sportredactie
KIAWAH ISLAND - Begin vo
rig jaar leidde Miriam Oremans
de Nederlandse Fedcupploeg in
Haarlem langs de Verenigde
Staten en later in Praag zelfs
naar de finale. Oranje kon de
stunt niet herhalen. De Ameri
kaanse tennissters namen op
Kiawah Island revanche: 5-0.
De Amerikaanse vrouwen spe
len in de halve eindstrijd tegen
Spanje, dat met 3-2 bij de Duit
sers won. Titelhouder Frankrijk
(3-2 bij België) ontmoet Zwit
serland (4-1 in Tsjechië). Voor
Oranje rest slechts een degrada
tieduel, eind juli.
Vorig jaar won Oranje van een
verdeelde Amerikaanse ploeg.
Lindsay Davenport had ruzie
met haar voormalige dubbel-
maatje Mary Joe Fernandez.
Debuterend coach Martina Na-
vratilova kreeg er helemaal
geen vat op. En op de snelle baan
in Haarlem kregen Fernandez
en Rubin evenmin vat op het
spel van Miriam Oremans.
Je kunt niet elke keer verschrik
kelijk veel geluk hebben. Op
Kiawah Island presteerden de
Nederlandse tennissters naar
hun kunnen. En dat is niet veel
momenteel. Brenda Schultz
ontbrak, de Heemsteedse die op
de wereldranglijst hard terug
valt is weer eens geblesseerd.
Hemmes kon evenmin een be
roep doen op Kristie Boogert,
die in een juridische procedure
met de bond is verwikkeld.
Hemmes hoopte op een nieuwe
stunt van Oremans, maar de
Amerikanen waren vooral bang
voor Amanda Hopmans. „Ik
weet echt helemaal niks van
haar", sprak de super serieuze
en meestal toch goed voorberei
de coach Billie Jean King. Ze
verwachtte een Nederlandse
stunt, ze ontmoette Nederlands
gestuntel.
„Ik ben niet echt nerveus, vind
het wel leuk tegen deze toppers
te mogen spelen", sprak de Nè~
derlandse nummer tweehon
derd vooraf. En zo liep ze ook
over de baan, als een toerist.
Zich verheugend op het einde,
als ze de hand zou mogen schud
den van Davenport en Seles.
Zou ze nog om een handteke-i
ning durven vragen?
Het had op Kiawah Island van
Oremans moeten komen. De
Fedcupheldin van vorig jaar
(Haarlem/VS en Praag/Tsje
chië) was echter strijdbaarder
met de mond dan met het racket.
Ze zag wel kansen tegen Monica
Seles, die de afgelopen weken
vooral haar doodziek vader ver
zorgde. De Berlicumse verloor
met 6-1 6-2, maar had deson
danks nog hoop voor de zondag.
„Ik vond D avenport een nerveu
ze indruk maken, ze miste veel
makkelijke ballen." En weer
werd het 6-1 6-2.
Rest een degradatieduel en heel,
heel veel werk. ANP
(Advertentie)
jdoor Frans Dreissen
ROTTERDAM - De Coolsingel,
hemel en hel. Een wereld van
extremen. Fabian Roncero ver
steende na de verlossende ma-
lathonfinish. De Spaanse furie
damde 39 km lang in het Rot
terdamse vagevuur. Totdat de
duivel onbarmhartig ingreep.
Ordinaire kramp: 2.07.26. Weg
wereldrecord, weg bonus van
150.000 dollar. „Het was alsof
de wereld verging." Even later
volgden de vreugdehupjes van
Eegla Loroupe. De lichtvoetige
Keniaanse was wel opgewassen
tegen het meedogenloze regime
van de klok. Met een wereldtijd
van 2.20.47 voorzag zij de Rot
terdam alsnog van een gouden
gloed.
het waren aandoenlijke tafere
len. Het meewarig hoofdschud
den van Roncero en de frivole
sprongetjes van Loroupe. Voor
Atleet overleden
jtijdens marathon
IROTTERDAM - Een 55-jarige
man uit Hilversum is gisteren
tijdens het lopen van de mara
thon overleden. Hij kreeg op de
Laan op Zuid een hartstilstand.
Politiemensen en ambulance
personeel probeerden hem ter
plekke te reanimeren, maar de
hulp mocht niet meer baten.
De Hilversummer was met een
groepje hardlopers uit zijn
woonplaats naar Rotterdam
gekomen om de marathon te lo
pen. De GGD had in de mensen
massa grote moeite familiele
den van de man op te sporen,
maar met behulp van de mara
thonorganisatie lukte het
uiteindelijk toch hen van het
droeve nieuws op de hoogte te
brengen. Ook een andere deel
nemer moest de marathon met
hartproblemen staken. In het
ziekenhuis werd een hartinfarct
geconstateerd. De toestand van
deze deelnemer is inmiddels
stabiel. GPD
de Spanjaai'd waren de druiven
wel bijzonder zuur. Met de fi
nish in zicht en het wereldre
cord binnen handbereik viel de
27-jarige dwangarbeider van de
weg ten prooi aan platvloerse
kramp in de rechterhamstring.
Roncero maakte een pas op de
plaats, stretchte zijn lijf en ver
volgde zijn weg. Ruim een kilo
meter verderop verspeelde hij
met een tweede korte noodstop
definitief het wereldrecord. En
kel met een uiterste krachtsin
spanning wist hij te voorkomen
dat de Koreaanse vechtjas Bong
Ju-Lee (2.07.44) er ook nog met
de zege vandoor ging. „Ik dacht
heel even dat de race voorbij
wasGelukkig hervond ik net op
tijd de kracht om te finishen.
Schrale troost
Roncero kookte van ingehou
den woede en frustratie. Hij was
rotsvast overtuigd van zijn
krachten. Hij was de man in
vorm. Voor een prikkie (30.000
dollar) gecontracteerd. „Het
Spaans record is een schrale
troost," meende de atleet die in
1996 in Italië debuteerde met
2.09.43.
In de beginfase was de ongedu
rige Madrileen al onstuimig te
keer gegaan. Hij schold op de
gangmakers, die in zijn optiek
nog niet hard genoeg gingen. „Ik
was gefixeerd, geobsedeerd
door dat record. Als klein jochie
droomde ik al van de marathon
in Rotterdam.
Hij had de 19e april tot een me
morabele dag willen maken. Al
le condities voor een wereldre
cord waren optimaal. Na 25 km
vond Roncero dat zijn geduld
lang genoeg op de proef was ge
steld en ontworstelde zich aan
de kluwen van de kopgroep. Net
voor het moment waarop de ge
doodverfde favoriet Domingos
Castro het strijdtoneel verliet
door opspelende spieren.
Vochttekort
Roncero wilde zich ontfermen
over de erfenis van de Ethiopiër
Densamo, die in 1988 het we
reldrecord op 2.06.50 had gezet.
lelijk opgebroken," legde Her
mens de vinger op de gevoelige
plek.
Waar Roncero door fysieke te
genslag faalde, oogstte Tegla
Loroupe bewondering en ado
ratie. Het 'pluisje' uit Kenia
luidde een nieuw tijdperk in. Zij
is de voorbode van een mara
thongeneratie, die zeker in het
nieuwe millennium aardver
schuivingen op de marathon zal
veroorzaken.
Waterdragers
42 km en 19 5 meter lang werd zij
geflankeerd door haar trouwe
metgezellen Losian en Boiyo.
Waterdragers en menselijke
windschermen. Het gedienstig
haaswerk van beide Kenianen
mondde uit in een waar mees
terwerk. Een symfonie van be
weging. Loroupe betoverde
Rotterdam met een wereldtijd:
2.20.47.
„In de laatste twee kilometer
werd ik nog vreselijk opge
zweept door Jos Hermens op de
motor. Ik moest bijna huilen, zo
kapot zat ik toen."
Uitzinnig
De atlete, die in 1994 de liefde
aan de marathon verklaarde en
tijdens haar debuut meteen
New York won, was uitzinnig
aan de finish. „Ingrid Kristian-
sen heeft het zelf een keer in
New York voorspeld: jij wordt
de nieuwe recordhoudster."
De eruptie op de marathon komt
niet als een bliksem uit een wol
kenloze hemel vallen. Het we
reldrecord van Ingrid Kristian-
sen (2.21.06) was met dertien
jaar al jong belegen. De 2.20.47
van Loroupe is het logische ge
volg van de progressie op de lan
ge afstanden.
Ook bij de mannen zal binnen
afzienbare tijd het wereldre
cord sneuvelen. Zeker na de
sportieve dadendrang van Ge-
brselassie, Tergat en Komen op
de 5 en 10 km. „Als zij zich ooit
op de marathon wagen liggen
tijden van 2.05 of zelfs nog snel
ler in het verschiet," voorspelt
Jos Hermens. GPD
„Die jongen heeft geen respect
voor tijden," blikte race-mana
ger Jos Hermens achterom.
Door vochttekort werd de hoop
uiteindelijk aan gruzelementen
geslagen. „Hij heeft te weinig
gedronken. Alleen bij het 20
km-punt stond een drinkbus
met electrolieten. Dat heeft hem
Tegla Loroupe voltooit haar recordrace op de Rotterdamse Coolsingel. foto Toussaint Kluiters/ANP
