Rwanda-tribunaal blijft traag
Soeharto speelt met vuur
PZC
PZC
Applausmachine
Ergernis Major en
Blair over exploitatie
van prinses Diana
feiten en meningen
Procesgang tegen verdachten volkerenmoord verloopt uiterst langzaam
dinsdag 17 februari 1948
dinsdag 17 februari 1998
door Frans van den Houdt
Ophangen, die criminelen.
President Yoweri Museveni
van Uganda windt er geen doek
jes om. Hij vindt dat de schuldi
gen aan de genocide in 1994 in
Rwanda zonder pardon opge
hangen moeten worden en liefst
zo snel mogelijk.
De internationale gemeens'chap
denkt er echter anders over en
heeft daarom een speciaal tri
bunaal in het leven geroepen om
verdachten te berechten. Maar
drieëneenhalf jaar later moet
men met lede ogen toezien hoe
het tribunaal tergend lang
zaam, uiterst ineffeciënt en wei
nig competent opereert. On
danks diverse reorganisaties.
„Schandalig hoe hier een loopje
wordt genomen met het Rwan
dese volk", meent een over
heidsfunctionaris in Rwanda.
Dus toch maar de Museveni-op-
lossing?
In het Tanzaniaanse Arusha
heeft het Rwanda-tribunaal de
ze week zijn zittingen hervat, na
een wekenlang 'kerstreces'. „We
moeten de zaak niet overhaas
ten", was het eerste wat de rech
ter, zonder ook maar een vleugje
cynisme, opmerkte. „We dienen
de rechten van de verdachten te
respecteren, ook al betekent dat
het allemaal wat langer gaat
duren."
Kritische waarnemers in de
Rwandese hoofdstad Kigali
wijzen besmuikt op de volgens
hen werkelijke reden van de tra
ge rechtspleging van het met
schandalen omgeven tribunaal:
,,De advocaten komen na drie
maanden skiën terug en vragen
dan om uitstel omdat ze de dos
siers eerst nog moeten lezen. Als
je dit tribunaal volgt, dan ver
baas je je op een gegeven mo
ment nergens meer over. Maar
het blijft natuurlijk heel triest
dat honderden Rwandezen
doodgaan omdat er geen geld is
voor malariamedicijnen, terwijl
dit tribunaal jaarlijks voor 40
miljoen dollar wegtimmert."
Mager
De bedoeling is dat in Arusha de
hoofdverdachten worden be
recht van de volkerenmoord die
in 1994 aan een miljoen Tutsi's
en gematige Hutu's het leven
kostte. Er is een lijst met drie
honderd namen van mensen die
tot deze categorie behoren.
Daarvan zitten er op dit mo-
Hutu's in Congo. Zij vluchtten na de gevechten tussen Tutsi's en Hutu's naar dit buurland van Rwanda.
ment echter maar 23 vast. En de
zaken die bijna vier jaar na de
moordpartijen in behandeling
zijn bij het tribunaal, betreffen
slechts vier verdachten. Is dat
niet wat mager?
Hoofd informatie in Arusha,
Bocar Sy, reageert als door een
wesp gestoken. „Het gaat er hier
op dezelfde wijze aan toe als bij
andere rechtszaken, er is abso
luut geen sprake van onnodig
oponthoud of trage rechtsple
ging. Het werk dient gedegen te
worden voorbereid en dat kost
tijd. Binnenkort zullen trou
wens weer twee nieuwe zaken
voorkomen."
Traagheid kan de informatie
dienst zelf echter niet worden
ontzegd. Een beloofde fax met
achtergrondinformatie is vier
dagen later nog altijd niet gear
riveerd. De vorig jaar doorge
voerde reorganisatie zou aan al
le tekortkomingen een eind
maken. Na een vernietigend
rapport over de werkwijze van
het tribunaal kwamen er, onder
leiding van een nieuwe aankla
ger (Louise Arbour) met een
nieuwe assistent (Bernard Acho
Muna), nieuwe administra
teurs. Officieel valt te horen dat
"het nu ook allemaal veel beter-
gaat.
„Alle obstakels zijn uit de weg
geruimd, er is geen sprake meer
van oponthoud", verklaart Bo
car Sy met grote stelligheid. En
voegt er dan, reagerend op de
niet aflatende stroom kritiek,
fel aan toe, „Vergeet niet dat
hier in Arusha aanvankelijk he
lemaal niets was. Geen rechts
zaal, geen cellen, geen admini
stratie. Alles moest vanaf de
grond worden opgebouwd. En
we zitten hier in de bush, niet in
New York of Amsterdam. Dat is
het probleem."
Declaraties
Voor de kritische waarnemer is
er in positieve zin echter weinig
veranderd. „De machine loopt
niet soepel. Dat is deels te wijten
aan de logge VN-bureaucratie
en deels aan gebrek aan motiva
tie bij de staf. Veel mensen be
zitten weinig drang om zich en
thousiast voor de zaak in te
zetten. Er zijn problemen met
buitensporige declaraties, re
paraties aan auto's die veel te
lang op zich laten wachten en
verlofdagen die door sommigen
wel erg vaak worden opgeno
men", meent een diplomaat in
Kigali.
Problemen waarmee ook de re
chercheurs in het veld, in Rwan
da, steeds te kampen hebben.
Zij dienen getuigen van de gen
ocide op te sporen en te verho
ren, maar kunnen vaak niet uit
de voeten en'raken gaandeweg
gefrustreerd en uitgeblust. „Je
ziet ze er aanvankelijk de beuk
ingooien om na drie maanden
totaal afgebrand de kantjes er
vanaf te lopen en ongeïnteres
seerd hun tijd uit te zitten", be
vestigt de diplomaat.
De een wijt alle problemen aan
het tribunaal en het VN-sys-
teem, de ander meent dat je hier
met Afrika te maken hebt waar
alles nu eenmaal niet zo soepel
loop als in het Westen. „Ik heb
me voorgenomen me niets aan te
trekken van alle negatieve ver
halen en in zes maanden tijd zo
veel mogelijk werk te doen",
zegt een Nederlandse recher
cheur die in januari met zes
landgenoten in Rwanda neer
streek. „Wij zijn nog kei'svers,
vertonen geen vermoeidheids
verschijnselen en doen daarom
ons uiterste best. Maar het is
juist dat hier ook politiemensen
rondlopen die wel wat harder
zouden mogen werken en eigen
lijk een schop onder hun reet
verdienen."
Bang
Het politiewerk in Rwanda
wordt er trouwens niet gemak
kelijker op. De VN hebben voor
het hele land een veiligheids
waarschuwing afgekondigd zo
dat niemand nog op pad mag
zonder legerescorte. Bovendien
wordt het steeds lastiger ge-
foto Joel Robine/EPA
schikte getuigen te vinden.
„Vier jaar na de genocide zijn
mensen verhuisd, dood of heb
ben bepaalde gebeurtenissen
alleen maar van horen zeggen",
weet de Nederlandse politie
man. Ook zijn nogal wat overle
venden bang om te getuigen.
Hutu-milities vermoorden nog
altijd Tutsi's, onder wie mensen
die een getuigenverklaring heb
ben afgelegd in Rwanda en
Arusha. „Je moet niet de illusie
hebben dat je mensen anoniem
kunt verhoren. Als je hier als
blanke op bezoek komt, dan
weet iedereen dat meteen. Ik
heb er daarom het volste begrip
voor als mensen niet durven.
Toch zijn er nog altijd Rwande
zen te vinden die wel willen
meewerken, omdat ze gerech
tigheid willen." Het is daarom
belangrijk dat in Arusha spoe
dig de eerste veroordelingen (de
hoogste straf is levenslang) uit
gesproken worden. Het tribu
naal vertrouwt erop dat dat nog
deze maand zal gebeuren. GPD
Het doek voor Arthur Docters van Leeuwen,
voorzitter van het college van procureurs-ge- I
neraal, lijkt gevallen. Minister Sorgdrager van
Justitie droeg de 'super-pg' gisteren voor voor ontslag.
Met het wegsturen van Docters is een nieuw dieptepunt
bereikt in de dramatische schermutseling tussen het
ministerie van Justitie en het Openbaar Ministerie.
Docters dient zijn biezen te pakken omdat Sorgdrager
hem verantwoordelijk acht voor de vermeende muiterij
van de procureurs-generaal. Verder functioneren van
de super-pg lag niet voor de hand; Docters' optreden in
de zaak-Steenhuis heeft volgens de minister louter es
calerend gewerkt.
De zaak ligt echter veel genuanceerder, is te destilleren
ui.t de verklaringen van diverse betrokkenen en de
doorlopende stroom van publicaties over dit onder
werp.
De minister hield de Tweede Kamer bijvoorbeeld voor I
dat Docters van Leeuwen bij het conflict tussen pg
Steenhuis en het ministerie van Justitie het vuur alleen
maar oppookte. Later bleek dat Docters van Leeuwen
wel degelijk probeerde te bemiddelen en dat er geen
sprake was van een OM-brede opstand, maar meer van
een uit de hand gelopen arbeidsconflict inzake een ad- j
viseurschap. Verder maakte Sorgdrager de Kamer vori
ge week wijs dat er met de inmiddels ziek thuis zittende
Docters van Leeuwen niet werd gesproken over een af
vloeiingsregeling.
Vervolgens lag er een brief op straat waaruit precies het
tegenovergestelde bleek. Docters zou tot 16.00 uur
maandagmiddag de tijd hebben om op een 'gouden
handdruk' van Justitie in te gaan. Zo niet, dan zou hij
op straat staan. Docters meldde dit weekeinde al dat hij
wil werken voor zijn centen; hij zou niet ingaan op een
afkoopsom. Dat de super-pg nu zijn bureau kan ontrui-
men, mag dan ook niet tot verwondering leiden.
Wél merkwaardig is dat Sorgdrager het bestaat zelf aan
te blijven. De verwikkelingen van de afgelopen weken
geven aan dat de escalatie van de zaak-Steenhuis ook
haar te verwijten valt. Daarbij heeft de minister de
Tweede Kamer voorstellingen van zaken gegeven, die
niet waar bleken. In de gewone-mensenwereld heet zo
iets liegen. Liegen tegen de volksvertegenwoordiging
behoort te leiden tot opstappen.
In de paarse werkelijkheid staat op liegen echter geen I
sanctie. De partij en in het kabinet-Kok horen in de ver
te al het geroffel van de verkiezingstrommels en hebben
geen zin in een crisis.
Het door WD-leider Bolkestein veelbejubelde dualis
me is de laatste maanden dan ook een leeg begrip geble
ken, de door PvdA-fractievoorzitter Wallage geuite
wens van een scherpere controle van de regering een la
chertje. Want de ijzeren fractiediscipline van de coali
tiepartijen smoort op dit moment elke poging om steun
te betuigen aan de oppositie, die af en toe wél kritische
vragen stelt. De paarse Kamerleden hebben zich laten
degraderen tot applausmachine.
Sorgdrager mag nu naar de finish strompelen. Zwaar
beschadigd; net als het democratisch proces.
door Hans Geleijnse
De Britse premier Blair en
zijn Conservatieve voor
ganger John Major keerden zich
afgelopen weekeinde eensge
zind tegen de'smakeloze exploi
tatie' van de dood van prinses
Diana. Beiden toonden zich be
zorgd over de effecten ervan op
'haar beide zoons, de prinsen
•William en Harry.
De media kwamen zondag met
verschillende interpretaties van
•deze waarschuwing. Volgens de
Sunday Telegraph had Blair
Mohammed Al-Fayed op het
oog, die ervan overtuigd is dat
een samenzwering van de Britse
en Franse geheime diensten de
oorzaak was van het auto-onge
luk dat zijn zoon Dodi en de
prinses het levenkostte. Volgens
andere kranten sloeg het 'sma
keloos' vooral op de souvenir
industrie. De Independent on
Sunday meldde dat er een
Diana-asbak in aantocht is en
een Intemet-computerspel
waarbij de speler in een Merce
des door Parijse tunnels raast,
achtervolgd door persfotogra
fen op motoren.
Keelgat
Afgaande op de publiciteit zijn
het echter de samenzwerings
theorieën van Al-Fayed die het
Britse establishment in het ver
keerde keelgat schieten. Rosa
Monckton, Diana's vriendin en
lid van het Diana Herdenkings
Comité, vertelde de Sunday Te
legraph bijvoorbeeld dat 'het
biologisch onmogelijk was dat
Diana zwanger was van Dodi'
en dat Diana absoluut niet van
plan was met hem te trouwen.
Monckton was tien dagen voor
Diana's noodlottige ongeluk
met de prinses op een korte va
kantie in Griekenland. De door
haar gebruikte formuleringen
wekken de suggestie dat de
prinses tijdens die vakantie on
gesteld werd. Monckton be
hoort nu tot de schare Diana-
kennissen die de afgelopen
week, meestal anoniem, de pu
bliciteit heeft gezocht met de
boodschap dat Diana Dodi heel
aardig vond, zijn gezelschap
prettig, maar niks voelde voor
een huwelijk.
Geheim
Volgens Al-Fayed had Dodi de
prinses al een verlovingsring
gegeven en waren er wel dege
lijk trouwplannen. Die medede
ling past naadloos in zijn 'voor
99,9 procent zekere' complot
theorie over de activiteiten van
de geheime diensten. Die moes
ten voorkomen dat de toekom
stige Britse koning ooit een 'nik
ker als halfbroer' zou krijgen.
Vorige week, nadat in Amerika
het boek 'De dood van een prin
ses geschreven door twee Parij -
se correspondenten van het
weekblad Time uitkwam, kwam
in de publiciteit dat Bucking
ham Palace aandrong op snelle
afsluiting van het Franse poli-
tie-onderzoek naar de oorzaak
van het ongeluk.
Dat het koningshuis na zes
maanden wachten duidelijk
heid wil is niet verwonderlijk.
Ook in de kwaliteitspers regent
het speculatieve koppen die
naar samenzwering ruiken, zo
als vorige week deze in de Ti
mes: 'Was Diana zwanger?'
Complot
Ook op het oog serieuzere be
richtgeving wakkert het idee
van een dodelijk complot aan.
Zondag berichtte de Sunday Ti
mes uit een 'geheim rapport van
de Franse politie'. Daaruit
moest blijken dat de Franse jus
titie weet wie de eigenaar van de
officieel nooit gevonden witte
Fiat Uno is, waartegen de Mer
cedes op zijn dodelijke rit is ge
botst. Het zondagsblad zegt in
het bezit te zijn van een uittrek
sel van dit rapport.
Verfsporen
De politie zou hebben geconclu
deerd dat de verfsporen op de
Mercedes dezelfde zijn als die op
de witte Fiat Uno van de Vietna
mese immigrant Le Van Thanh,
die als verkoper en beveili-
'gingsbeambte werkt.
De man werd drie maanden ge
leden aangehouden en onder
vraagd, mede omdat bekend
was dat hij enkele uren na het
ongeluk afspraken had ge
maakt om zijn auto rood te laten
spuiten.
Volgens de Sunday Times was
officieel vastgesteld dat de verf
van de Uno en de sporen op de
Mercedes niet identiek waren.
Daarop was elk verder ondei-
zoek naar de immigrant stopge
zet.
Volgens commissaris Martine
Monteil, die de leiding heeft van
het onderzoek, omdat de ver
dachte een sluitend alibi had en
het technisch onderzoek geen
andere conclusies openliet. Het
geheime rapport zou dit tegen
spreken. GPD
door Ronald Frisart
Genietend van moussaka
waren drie Europese za
kenlui het zondag in Jakarta
snel eens: het plan voor een In
donesische 'currency board'
heeft geen ander doel dan het
veilig stellen van het geld van
familie en vrienden van presi
dent Soeharto. Misschien is
dat waar, misschien niet.
Hoogst omstreden is het plan
voor de koppeling van de roe-
pia aan de Amerikaanse dollar
in elk geval wel. Soeharto
speelt met vuur.
Uit het niets dook hij begin de
ze maand in Jakarta op: Steve
Hanke, 55 jaar; hoogleraar
economie aan de John Hopk
ins University in Baltimore.
Hij kwam Soeharto uitleggen
dat het tijd is een currency
board in te stellen en de roepia
te koppelen aan de dollar.
Goed idee, vond de president.
Afgelopen weekeinde overleg
den de twee opnieuw en Soe
harto lijkt nog niet van ge
dachten te zijn veranderd.
Indonesië staat er beroerd
voor. Het bankwezen is dood
ziek, de buitenlandse schuld
bedraagt 137 miljard dollar, de
prijzen stijgen, miljoenen ra
ken zonder werk en de politie
ke crisis zet extra druk op de
roepia.
Op 15 januari tekende Soehar
to een akkoord met het Inter
nationale Monetaire Fonds
(IMF). Indonesië zou de econo
mie hervormen, de internatio
nale gemeenschap stelde 43
miljard dollar hulp beschik
baar. De roepiakoers bleef
echter dalen. Bij de economi
sche rampspoed was een poli
tieke crisis gekomen die de fi
nanciële markten grote zorgen
baarde.
Klem
Investeerders willen hun geld
in een veilige omgevi ng onder
brengen. En dat is niet een
land waar een man als B. J. Ha
bibie vice-president lijkt te
worden. Habibie heeft econo
mische opvattingen die inves
teerders diep wantrouwen.
Omdat Soeharto het vertikt
om Habibie te laten vallen,
herstelt de roepiakoers niet,
blijven prijzen stijgen en
neemt de sociale onrust toe.
De president heeft zichzelf
daarmee klem gezet. Wachten
tot het IMF-medicijn aan
slaat, duurt hem blijkbaar te
lang, dus leent hij zijn oor aan
Hanke, die onmiddellijk her
stel belooft.
Gebroken flessen bij een geplunderde Ghinese winkel in Pamanukan. foto Charles Dharapak/AP
Wat Hanke op het oog heeft, is
te vinden in recente nota's van
de Amerikaanse econoom
Kurt Schuier, goede bekende
van Hanke en mede-propa
gandist van het currency-
board-systeem. Een currency
board, legt Schuier uit, ver
schilt van een centrale bank
als de dag van de nacht.
Een centrale bank kan naar
hartelust extra geld in omloop
brengen, geld aan commercië
le banken lenen en de rente
stand aanpassen. Een curren
cy board geeft slechts geld uit -
roepia's in dit geval - en wisselt
die te allen tijde tegen de munt
waaraan de roepia wordt ge
koppeld - de dollar. Dat wisse
len gebeurt tegen een vaste
koers. Hanke en Schuier den
ken aan 5.500 roepia per dol
lar.
Het systeem vereist dat de cur
rency board genoeg dollars
heeft voor iedereen die roepias
wil wisselen. Schuier denkt
dat Indonesië aan zijn eigen
reserves van 19 miljard dollar
voldoende heeft. Zou er meer
nodig zijn, dan kan het IMF
helpen, schrijft hij.
IMF-topman Camdessus
schreef echter vorige week aan
Soeharto dat hij snelle invoe
ring van een currency board
gevaarlijk vindt. Hij dreigt
zelfs de geldkraan dichtste
draaien. Dat Indonesië aan 19
miljard dollar niet genoeg
heeft, is inmiddels een wijd
verbreide zienswijze. In Ja
karta kreeg minister Van Mier-
lo vorige week te horen dat 80
miljard dollar realistischer is.
Als het IMF dat geld niet wil
ophoesten, ligt het voor de
hand dat individuele landen
ook niet over de brug komen.
En als Soeharto desondanks
doorzet? Analisten, bankiers
en economen voorzien een run
op banken en een pijlsnel stij
gende rente. Ondernemers
kunnen dan niet meer investe
ren, bedrijven gaan dicht, de
werkloosheid explodeert en de
roepia zal naar peilloze diep
ten schieten. Loopt de curren
cy board volgens dit scenario
op de klippen, dan is het medi
cijn erger geweest dat de
kwaal.
Gepokt
Vorige week ontbeet minister
Van Mierlo in Jakarta met een
groepje Indonesiërs dat in eco
nomische kwesties is gepokt
en gemazeld. Aan tafel zaten
onder anderen Subroto (oud
topman van de OPEC), Marie
Pangestu (van de denktank
CSIS), oud-minister Moham
mad Sadli en Radius Prawiro
(ook ex-minister, nu belast met
het schuldvraagstuk). Naar
verluidt wilde alleen Radius
een currency board nog enig
krediet geven. De anderen wa
ren ronduit tegen.
De financiële dienst AFX ci
teerde een valutahandelaar
die zich afvroeg: „Hoe kan het
dat Soeharto in Hanke blijft
geloven terwijl de hele wereld
tegen is?" Boeiende vraag. De
Asian Wall Street Journal ant
woordde vorige week: daar
achter zit de familie van de
president. Oudste dochter Siti
Hardiyanti Rukmana (Tutut)
zou de weg voor Hanke hebben
vrijgemaakt. Peter Gontha,
zakenpartner van Soeharto-
zoon Bambang Trihatmodjo,
zou Hanke hebben opgetrom
meld. De professor ontkent dat
laatste overigens.
De familie is uit op wraak,
wraak op Bank Indonesia, ver
nam de Wall Street Jouraal
van David Cole, een Ameri
kaanse econoom die financieel
Jakarta goed kent. Komt er
een currency board, dan houdt
Bank Indonesia namelijk op te
bestaan als centrale bank.
Eind vorig jaar sloot Bank In
donesia zestien zieke handels
banken. Een daarvan was van
Soeharto-zoon Bambang, een
tweede van Soeharto's haf
broer Probosutedjo. Beiden
waren woest.
Aan anonieme bronnen ont
leent de Wall Street Journal
'een nog duisterder motief'. De
Soeharto-kinderen zouden
hun steeds waardelozer roepi
as willen lozen. Een currency
board maakt het mogelijk voor
slechts 5.500 roepia een dollar
te kopen. Zou de currency
board daarna op een fiasco
uitlopen, dan hebben zij him
slag al geslagen.
Happend van hun moussaka
legden ook de drie Europese
zakenlieden zondag die rede
nering op tafel. „Eigenbelang,
daar gaat het om", bromt een
van hen, die contacten heeft
tot in de hoogste Indonesische
kringen. „Het lot van de bevol
king interesseert ze geen bal."
GPD
Crisis op conferentie
Vier van de acht leden van de
C-uracaose delegatie zijn
maandag wéggelopen bij de
ronde-tafelconferentie in Den
Haag. De leden willen dat de
Nederlandse regering eerst
maatregelen neemt om de on
rust op Curasao en Aruba te
bezweren voordat er verder
wordt gepraat.In Den Haag
zitten afgevaardigden van de
Nederlandse Antillen, Surina-
me, de Nederlandse regering
en de Indonesische waarne
mers rond de tafel.
Vlasserij -coöperatie
Burgemeester Van Dongen
van Aardenburg heeft de eer
ste vlasserij-coöperatie in
Eede officieel in gebruik ge
steld. Reden van de oplichting
is de nood waarin veel kleine
vlassers verkeren. 'Volksher
stel' heeft geld voor een mo
derne turbine beschikbaar ge
steld, terwijl de vlassers door
middel van aandelen het ge
bouw voor hun rekening heb
ben genomen.
Schip op drift
Het Hondurese stoomschip
Heil enig is maandag bijna te
gen de dijkmuur in Vlissingen
gelopen. Dat gebeurde toen
het schip in verband met roer-
schade door vier boten werd
gesleept. Bij het roeiershoofd
konden de sleepboten door de
ebstroom het schip niet hou
den. Door snel het anker uit te
werpen werd voorkomen dat
de Hellenig tegen de dijkmuur
Uitgever:
W. F. de Pagter
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Centrale redactie
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Redactiefax: (0118)470102
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur
in het weekeinde:
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax. (0118)472404
Goes: Voorstad 22
4461 KN Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273010
Ter neuzen: Axelsestraat 16
4537 AKTerneuzen
Tel. (0115) 694457
Fa>$. (0115) 620951
Axel: Nassaustraat 15
4571 BK Axel
Tel. (0115) 568000
Fax. (0115) 561415
Hulst: 's Gravenhofplein 4
4561 AJ Hulst
Tel. (0114) 373839
Fax. (0114) 373840
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee
Tel. (0111) 415380
Fax. (0111)414126
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV Wegener Arcade NV
City OnLine Internet
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
http://www.city.nl
e-mail: pzcredcity1@pzc.nl
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur-
Tel. (0118) 484000
•Fax(0118)470100
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 95,00;
franco per post 125,50;
per maand 34,75;
per jaar 366,50;
franco per post 485,00;
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting;
losse nummers
maandag t/m vrijdag 1,75,
zaterdag 2,50 p.st.;
(alle bedragen inclusief 6 pet btw);
Postrek.nr,: 3754316
t.n,v. PZC ab.rek Vlissingen
Advertentietarieven:
184 cent per mm; minimumprijs per
advertentie/27,60;
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief;
speciale posities; tarief op aanvraag;
voor brieven bureau van dit blad
ƒ7,- meer (excl. 17,5 pet btw);
volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag;
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw)
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B.V.
Vlissingen
