Herstel Waddenzee is trots visserij
The Per houdt niet van half werk
PZC
Lewedorpers unaniem: uitzetting
gezin Nurhusan kun je niet maken
Geen plaats voor de illusie van het geluk
Halfjaar cel geëist
tegen om zich heen
slaande discoportier
Schepping van een eigen wereld
zeeland
20
Natuurverenigingen zijn absoluut niet onder de indruk
kunst cultuur
woensdag 4 februari 1998
door Harmen van derWerf
DEN HAAG - De schelpdiervis
serij heeft het goed gedaan in de
Waddenzee. Door beperkende
maatregelen is een begin ge
maakt met het herstel van oude
mosselbanken en zeegrasvel
den. Ook watervogels hebben
geprofiteerd van het terughou
dende beleid dat in 1993 is inge
zet.
Het Productschap Vis komt tot
deze conclusies in het dinsdag
gepresenteerde evaluatierap
port Vissers en de natuur. In
1993 is door de rijksoverheid 26
procent van de droogvallende
platen in de Waddenzee verbo
den voor kokkelvisserij en mos
selzaadvisserij. Ook één vijfde
van de platen in de Oosterschel-
de is gesloten.
Strenge winters
Vissers hebben deze maatrege
len goed nageleefd, aldus het
Productschap Vis. Mosselzaad
visserij op 'vrije' droogvallende
platen heeft zich sinds 1993 be
perkt tot één j aargetij de, het na-
jaar van 1994. Er is vooral in
diepere delen gevist. Op jaarba
sis loopt de mosselsector door
dit beleid 12 tot 20 miljoen gul
den mis.
Ook de mechanische kokkelvis
serij heeft zich ingehouden. In
1994 is slechts tien procent van
de beschikbare hoeveelheid
kokkels opgevist en in 1995 elf
procent. In de twee volgende ja
ren is helemaal niet gevist. De
kokkelschepen moesten de
schelpdieren in de Waddenzee
laten liggen voor vogels, die
zwaar te lijden hadden onder de
strenge winters. Datisinl993
zo afgesproken.
Ingeleverd
De kokkelsector heeft dit ge
merkt. Zij heeft de afgelopen
vier jaar 72 miljoen aan winst
ingeleverd. Het Productschap
vindt dat de overheid moet bij
springen, als zich weer magere
kokkeljaren voordoen.
Het strengere visserijbeleid in
de Waddenzee is onder meer in
gezet om mosselbanken en zee
graslanden te herstellen. Dat is
nog niet gelukt, moet het Pro
ductschap erkennen. Op een
klein aantal plaatsen hebben
zich mosselbanken ontwikkeld
en zeegras heeft zich slechts be
perkt hersteld. Dit valt de visse
rij niet te verwijten. De natuur
moet ook meehelpen.
Volgens het Productschap is het
niet nodig méér gebieden in de
Waddenzee te sluiten voor de
visserijTopambtenaar L. P. van
Duyn van het ministerie van
Landbouw, Natuurbeheer en
Visserij concludeerde onlangs
in Yerseke hetzelfde. De schelp
diersector moet dan wel met
plannen komen voor het herstel
van mosselbanken. Zij zal dat
ook doen, aldus B. Keus van het
Productschap.
Adempauze
De Waddenzee-vereniging is
absoluut niet onder de indruk.
De positieve tekens die het Pro
ductschap signaleert, zijn vol
gens woordvoerder P. de Cock
'absoluut onvoldoende'. Dat
vier jaar te kort is om veel meer
te verwachten, wijst De Cock
van de hand.
„Het Productschap vergeet dat
de Waddenzee een natuurge
bied is. Dat gaat voor alles. Ze
ker voor de kokkelvisserij, die
volgens onderzoek van het Ne
derlands Instituut voor Onder
zoek der Zee (NIOZ) de bodem
voorgoed beschadigt. Wij willen
een adempauze van tien jaar. In
die tijd mag er geen kokkel vis
serij plaatsvinden. En alle
droogvallende platen moeten
gesloten worden voor de mos
selzaadvisserij. Alleen dan is
herstel van mosselbanken mo
gelijk. Eind jaren zeventig be
sloegen die nog 4.000 hectare,
nu nog maar honderd."
Officiële evaluatie
Vertegenwoordiger J. Holstein
van de kokkelsector bestrijdt
dat de kokkelvisserij onherstel
bare schade toebrengt. Onder
zoek door de Universiteit
Utrecht laat volgens hem een
ander beeld zien.
Het wachten is op de officiële
evaluatie door het ministerie
van Landbouw, Natuurbeheer
en Visserij. Die had al gereed
moeten zijn. De publicatie heeft
enkele weken vertraging opge
lopen. Daarom vindt de Wad-
denzee-vereniging de opmer
kingen van visserij-ambtenaar
Van Duyn in Yerseke op z'n
minst voorbarig. „Wat hij heeft
gedaan, is niet koosjer", aldus
De Cock van de Waddenzee
club. „Het heet toch niet voor
niets ook het ministerie van Na
tuurbeheer."
Yvonne Weemaes
Maatje Blom
door Nicole Kluijtmans
LEWEDORP - Vraag een willekeurige in
woner uit Lewedorp of het Ethiopische ge
zin Nurhusan mag blijven en hij of zij ant
woordt gegarandeerd met ja. Niet alleen
tijdens de informatiebijeenkomst in de
Leeuwerikschool afgelopen maandag spra
ken de Lewedorpers schande over de drei
gende uitzetting van het gezin met vijf kin
deren, ook op straat steken de inwoners hun
mening niet onder stoelen of banken. Na een
verblijf van vier jaar een gezin het land uit
zetten: dat kun je niet maken.
Al kent niet iedereen de familie Nurhusan
persoonlijk, ze lijken allemaal zeer begaan
met de Ethiopische familie. Op het school
pleinvan de Leeuwerik heerst dinsdagmid
dag dan ook grote eensgezindheid. B. Oom,
die haar kinderen naar school heeft ge
bracht, vindt dat de gemeente Borsele moet
blijven hameren op een oplossing voor het
gezin. Als vluchtelingen al geruime tijd er
gens wonen en hebben laten zien dat ze wil
len werken en zich willen aanpassen, dan
moeten ze kunnen blijven. Wat haar betreft
mogen er dan zelfs in Lewedorp nog wat
vluchtelingen bij komen.
„Het is echt jammer dat ze weg moeten",
verzucht Yvonne Weemaes, een andere moe
der. „De kinderen komen vast in de proble
men. Ze zijn hier zo ingeburgerd." Ook
Maatje Blom maakt zich zorgen over de toe
komst van het gezin. In de eerste plaats over
de veiligheid van het gezin, maar ook ook
over de kinderen die zich waarschijnlijk
niet meer kunnen redden in hun moeder
taal. Om humanitaire redenen moet volgens
haar worden gezocht naar een oplossing.
„Het is toch al verkeerd dat een gezin na vier
jaar plotseling weg moet. Door de familie zo
lang te laten wachten op een beslissing heb
je ze valse hoop gegeven. Dat kun je niet ma
ken."
Geborgen
L. de Kok, adjunct-directeur van de Leeu
werik, voorspelt een groot persoonlijk
drama als het gezin daadwerkelijk wordt
uitgezet. „Ik kan me voorstellen dat van
overheidswege wordt gezegd dat ze weg
moeten. Maar het is verschrikkelijk als deze
mensen nu nog het land worden uitgezet. De
overheid had het gewoon nooit zo ver moe
ten laten komen. Die mensen wonen hier nu
al zolang. Regels zijn regelsmaar een stukj e
menselijkheid is heel belangrijk. Het is bo
vendien afwachten hoe het verblijf in Ethi
opië gaat uitpakken. Als het werkelijk zo is
dat de vader in de gevangenis zit en de moe
der gezocht wordt, dan wordt het een groot
drama."
De grote betrokkenheid bij het lot van de fa
milie Nurhusan kan hij verklaren. „In een
kleine gemeenschap als Lewedorp kent ie
dereen iedereen. Zeker als je met kinderen
te maken hebt. Die komen bij andere kinde
ren thuis spelen. Het gezin voelt zich hier
geborgen en veilig.Of die bereidheid en be
trokkenheid net zo groot is als meerdere
asielzoekersgezinnen in Lewedorp zouden
moeten worden opgevangen, weet hij niet.
Voor de vestiging van een asielzoekerscen
trum is het dorp met 1700 zielen vermoede
lijk te klein. Een paar jaar geleden, toen het
vertrek van het zorgcentrum De Kraaijert
ter discussie stond, ging het gerucht dat er
een asielzoekerscentrum in gevestigd zou
worden. De Kok herinnert zich nog goed
hoeveel opschudding het verhaal in het
dorp veroorzaakte. Toen stond niet iedereen
te juichen.
Ook bij De Kraaijert is de uitzetting van de
familie het gesprek van de dag. „We hebben
al zoveel asielzoekers in Nederland. Die zes
kunnen er ook nog wel bijgrapt een oude
re Lewedorper die komt biljarten. Zijn
plaatsgenoot Jan Verdonk is serieuzer. „Ik
weet niet in wat voor moeilijkheden je die
mensen brengt door ze terug te sturen. Je
hoort van iedereen wat anders. Maar wat is
de waarheid. Laat die mensen toch blijven.
Als dat niet meer kan, ziet het er slecht uit.
door Frank de Klerk
DEN HAAG - Wegens bedrei
ging van een politieman en ge
weld tegen bezoekers van disco
theek Pinky's in Renesse is
gisteren bij verstek in hoger be
roep voor het Haagse gerechts
hof tegen een 28-jarige Rotter
dammer een celstraf van negen
maanden waarvan drie voor
waardelijk geëist.
Openbare aanklager mr. D. Kui
pers achtte bewezen dat de Rot
terdammer, die in de zomer als
discoportier bij Pinky's werkte,
de politieman bedreigd heeft.
De politieman vertelde gisteren
over zijn ervaringen met de por
tier van de discotheek. De por
tier zei tegen collega's van de
politieman dat deze hem een oor
probeerde aan te naaien. Ver
volgens maakte hij een gebaar
waaruit bleek dat er in Rotter
dam een andere politieman door
zijn toedoen aan een rolstoel ge
kluisterd is. Deze dreiging werd
door collega's aan de politieman
overgebracht. Deze voelde zich
sterk bedreigd omdat hij wist
dat de discoportier als bokser in
het illegale Rotterdamse circuit
talloze prijzen gewonnen had.
Verder achtte de aanklager be
wezen dat de portier in de zomer
van 1996 zeven bezoekers van
discotheek Pinky's heeft mis
handeld en bij een vechtpartij
op 2 augustus 1995 geweld heeft
gebruikt. Voor dit gedrag heeft
de rechtbank in Middelburg de
man veroordeeld tot negen
maanden waarvan drie voor
waardelijk. De man ging in ho
ger beroep omdat hij zegt on
schuldig te zijn.
Glashande!
Advocate G. van Reede van
Oudtshoorn zegt dat haar cliënt
de politieman nooit heeft be
dreigd. Evenmin heeft hij onno
dig geweld gebruikt. Bij de mas
sale vechtpartij in de discotheek
heeft niemand gezien dat de
portier erop lossloeg. Bij de ove
rige mishandelingen hebben ge
tuigen tegenstrijdige verklarin
gen afgelegd, aldus de advocate.
Wel heeft de portier een keer een
vrouw weggeduwd omdat zij
hem sloeg en racistische opmer
kingen maakte. Volgens de ad
vocate heeft de Rotterdammer
inmiddels zijn baan als disco
portier vaarwel gezegd en is hij
een glashandel begonnen.
De als getuige opgeroepen pol.'
tiecoördinator zei echter afgej
lopen zomer opnieuw door d
portier bedreigd te zijn. „Hij ze
dat hij met mij iets wilde doe
waarvoor hij tien jaar cel ze
krijgen", aldus de politiem;
Op de zitting van het gerecht
hof bleek het strafblad van i
portier nog verder te zijn toege
nomen. Vorige week werd hij 1
hoger beroep veroordeeld tc
tien maanden cel voor overtax
ding van de opiumwet. Daad
naast heeft de man bij het ge,
rechtshof nog een hoger beroa
lopen tegen een veroordeling
door de rechtbank in Middelt
burg tot een celstraf van tiea
maanden.
Het gerechtshof doet over tvve»
weken uitspraak.
Steunfraudeur
veroordeeld tot
100 uur werken
MIDDELBURG - Een 40-jarigi
inwoner uit Veere probeerdl
begin jaren negentig uit zijt
schulden te komen door als uil]
keringsgerechtigde zijn ven
diensten uit arbeid niet op te ge
ven aan het Gemeenschappelijk
Administratie Kantoor in Go«
„Ik zat in grote financiële pre1
blemen. Ik zag geen uitkomst e:
geen toekomst meer", verteld
hij gisteren op de zitting van di
Middelburgse politierechter. Dt
schulden waren vooral ontstaat
door gokverslaving. De man ge-;
noot een werkloosheidsuitke]
ring, maar werkte ook voor uit
zendbureaus. Hij pleegde dt
fraude tussen november '91 eJ
januari '93, maar die kwam pai
later aan het licht.
Zijn schuld aan het GAK be
draagt 24.000 gulden. De mai
zit voorlopig een aantal jarei
vast aan het terugbetalen vat
het fraudebedrag. Politierech
ter mr. M.J.M. Klarenbeek von
niste de verdachte conform d:
eis tot honderd uur werkstraf,
Een 47-jarige Middelburg?
moet vanwege uitkeringsfraud
zes weken de gevangenis in. D>
man werd bij verstek veroor
deeld. Hij had de fraude
17.000 gulden - bij het GAKiij
Goes gepleegd tussen 1 decern-!
ber '92 en 1 februari '96.
Joep Luijckx geeft diashow van eigen werk in Goes
door ErnstJan Rozendaal
GOES - Kunstenaar Joep
Luijckx uit Oude Tonge heeft
een passie voor ruimte. Daarom
verhuisde hij vijfentwintig jaar
geleden vanuit Delft naar Goe-
ree Overflakkee. „Ik zoek de
leegte. Het vlakke land is voor
mij een inspiratiebron." Inmid
dels heeft Luijckx een nog leger
land ontdekt: IJsland. Regelma
tig trekt hij naar het hoge noor
den om daar het landschap te
fotograferen. Donderdag 12 fe
bruari geeft Luijckx in Goes
met vier projectoren een dia
show („Of een performance, een
lezing of een cabaretvoorstel
ling, het zit er een beetje tussen
in") over zijn eigen werk.
Zijn foto's uit IJsland zullen
daarin een belangrijke plaats
innemen. Luijckx heeft niet ge
probeerd het noordelijke land
schap zo nauwkeurig mogelijk
vast te leggen, hij geeft zijn ei
gen visie erop. Zijn afbeeldin
gen houden daardoor het
midden tussen landschapsfoto
grafie en abstracte schilder
kunst.
Confrontatie
„IJsland is een mekka voor foto
grafen", vertelt Luijckx. „De
grootsheid van het landschap is
enorm. Je bent daar als mens
heel klein. Je hebt het gevoel één
te worden met de natuur, In de
eenzaamheid van zo'n land
schap word je enerzijds met je
zelf geconfronteerd en ander
zijds met de overmacht van die
magistrale natuur. Het land
schap is compleet zwart, maar
opeens kronkelt daar een fluo
rescerend geel riviertje door
heen. En ze hebben daar de
meeste soorten mos ter wereld.
Dus uit dat zwart duikt steeds
een kleurenpracht op."
,Ik ben een beetje filosofisch in
gesteld. Naar mijn idee schept
iedereen zijn eigen wereld. Hoe
de wereld in werkelijkheid is,
weet niemand. De werkelijk
heid bestaat namelijk niet. Ie
dereen is zijn eigen schepper.
Als je schoonheid laat zien, laat
je iets zien van je eigen wereld.
De mensen kunnen dat aan
vaarden of niet. Ze hoeven het
van mij niet mooi te vinden. Ik
wil de mensen alleen maar dui
delijk maken dat iedereen zijn
eigen standpunt heeft om din
gen te bekijken. De plek van
waaruit je iets bekijkt, bepaalt
hoe je over iets denkt. Dat besef
alleen al is genoeg om het belang
van die standpunten waaraan
mensen vasthouden te relative
ren."
Luijckx is in zijn foto's van
landschappen niet uit op realis
me. Hij zegt de diepte te zoeken.
In feite doet hij in IJsland wei
nig anders dan hij thuis in zijn
atelier al deed: zelfgecreëerde
landschappen in beeld brengen.
Luijckx maakt ook objecten en
schilderijen. Schilderen en fo
tograferen beschouwt hij als
twee kanten van één medaille.
„Fotograferen komt van buiten
uit, schilderen van binnen. Voor
foto's maakt je gebruik van din
gen om je heen die je vastlegt,
voor schilderijen verzin je din
gen die je op het doek zet. Dat
kan soms dezelfde beelden ople
veren. Maar het gaat altijd om
het creëren van een wereld die
anderen niet kennen.
Walgelijk systeem
Met zijn aangeklede lezingen
weet Luijckx zich te ontrekken
aan wat hij noemt het 'walgelij
ke systeem' van exposeren in
galeries. „In Nederland wemelt
het van de galerietjes waar je
zeshonderd gulden moet beta
len om te mogen exposeren, ook
als na afloop van de tentoon
stelling niets is verkocht. Dat is
belachelijk. In andere landen is
exposeren gratis en proberen
galeries je werk echt aan de man
te brengen. Dat moet ook wel,
anders verdienen ze zelf niets.
Maar in Nederland zit er geen
vuur achter, want de galeries
nemen geen risico. Dat ligt bij de
kunstenaar. Ja, kunstenaar zijn
is in Nederland een dure lief
hebberij."
Dia-show van Joep Luijckx, 12 fe
bruari in de vestiging van het ROC
aan de J.P. Coenstraat 5 in Goes.
Aanvang: 19.30 uur.
Joep Luijckx:„De plek van waaruit je iets bekijkt, bepaalt hoe je over iets denkt." foto Wi llem Mieras
Walcherse popgroep presenteert tweede cd
door Ernst Jan Rozendaal
MIDDELBURG - The Walcherse pop
groep The Per is het beginnerstadium de
finitief ontgroeid. Twee jaar geleden
werd, nauwelijks zes weken nadat de
groep was opgericht, de cd Live uitge
bracht, de registratie van een concert in
Domburg. Over anderhalve week pre
senteert The Per in Middelburg de opvol
ger People.
„De eerste cd was niet meer dan een visi
tekaartje", zegt zanger Olof Sinke. „On
ze nieuwe cd is een absolute tegenhanger
daarvan. Het is een verzameling met de
beste liedjes die we de afgelopen ander
half jaar hebben gemaakt, zo professio
neel mogelijk vastgelegd. De cd mar
keert het begin van een nieuwe periode.
Het is de eerste stap naar een professio
nele carrière." Zanger Tonny Hooftman:
,We zijn volwassen geworden.
Gedegen
Het kenmerkt The Per (afkorting van
Project Emotions in a Row) dat de zes
bandleden - naast Sinke en Hooftman
zijn dat gitarist Matthijs Apner, bassist
Richard van den Berg, drummer Angelo
Noziglia en gitarist John-Peter Moens -
alles even gedegen aanpakken. De cd
People werd opgenomen in de Rotter
damse studio Excess, nadat eerst tien
Nederlandse studio's aan een vergelij
kend onderzoek werden onderworpen.
„We wilden per se niet in Zeeland opne
men", vertelt Sinke. „Niet omdat met de
studio's hier iets mis zou zijn, maar om
dat we weg wilden zijn van vrienden en
kennissen. We hebben ons met zijn zessen
The Per.
geïsoleerd en we zijn dagenlang alleen
met muziek bezig geweest."
In totaal verbleef de band tien dagen in
de studio. De vaste geluidstechnicus
Alex Kemkes fungeerde als co-producer.
Het resultaat is ernaar. People bevat een
aantal frisse, originele rocknummers,
waarin zowel akoestische als elektrische
gitaar een hoofdrol spelen. Vrijwel elk
nummer krijgt spanning door verrassen
de wisselingen tussen breekbare, melo
dieuze passages en overdonderende uit
barstingen van gitaargeweld.
foto Lex de Meester
„The Per heeft duidelijk akoestische
roots", verklaart Hooftman. „Dat probe
ren we altijd terug te laten komen, omdat
we dat mooi vinden." Sinke: „Maar met
de j aren is het geluid ook steviger gewor
den. Krachtiger, voller. Iedereen heeft
zijn plek gevonden in de band. Met de
contrasten in onze muziek blijven we het
publiek boeien."
De teksten, geschreven door Hooftman
en Sinke, zijn autobiografisch. „As ik
ergens mee zit, probeer ik het in een liedje
te verwerken", legt Sinke uit. „Op die
manier raak ik het kwijt. Dat is heerlijk.'
Hooftman: „Ik heb geen zin om niemen
dalletjes te schrijven. Als ik zing: 'O, wa
ben ik blijdan wil ik ook vertellen waai'
om ik blij ben. Ik heb geen geheimen. I
hoop altij d dat mensen door het luistere
naar de teksten hetzelfde gevoel krijget
dat ik erin heb gelegd. Uit onze tekstes
valt iets te halen. Ze maken ook emotie
voelbaar."
Eigen ambities
Niet alleen op muzikaal gebied is de aan
pak van The Per serieus, ook bij het ver
wezenlijken van de eigen ambities word
weinig aan het toeval overgelaten. Ir
Monique van den Berg heeft de groep ie
mand die de public relations verzorgt
„We hebben een lijstje met dingen die Wt
willen bereiken", aldus Hooftman. „Zi
gaat daarmee aan de slag."
Tot dusver zijn de resultaten bemoedi
gend. Een optreden vorig jaar in he
Utrechtse muziekcafé Stairway ti
Heaven van Henk Westbroek zal dit jaar
worden herhaald. Verder staat een optre
den met BI of op het programma en is d:
kans groot dat binnenkort het voorpro
gramma van K's Choice wordt verzorgd
Hooftman: „Een van onze eerste doeleü
is nu om de cd bij een platenmaatschap
pij onder te brengen." Sinke: „We willet
Blaf achterna. Hun single is nu regelma
tig op de Nederlandse radio te horen.'
Hooftman: „En wat we ook willen is di
jaar Zeeland vertegenwoordigen tijden1
de Grote Prijs van Nederland."
Cd-presentatie The Per, vrijdag 13 februari V
het nieuwe café-restaurant naam nog ge
heim) aan de Markt 81, Middelburg. AanvatIJ
22 uur.
Edwin de Vries en Will van
Kralingen in Scènes uit een
Huwelijk van Ingmar Berg
man. foto Ulbo de Sitter
MIDDELBURG, Schouwburg
'Scènes uit een huwelijk', van
Ingmar Bergman, met Will van
Kralingen en Edwin de Vries.
Kostuums van Leonie Polak,
decor van Jan Klatter. Bewer
king en regie van Bodewijk de
Boer.
doorWillem Nijssen
Na 'Scènes uit een huwelijk'
weet je weer, hoe het kan
zijn: een relatie die om onbe
grijpelijke redenen niet de
kansen krijgt, die er in schui
len. Hoe de dagdagelijkse din
gen - met inbegrip van alle bal
last van karakter en opvoeding
- verhinderen dat het wezenlij
ke niveau bereikt wordt. En
hoe geruststellend het lange
tijd kan zijn, om daar niet lang
bij stil te hoeven staan.
'Scènes uit een huwelijk' blijkt
een tijdgebonden stuk in die
zin, dat de 'trucs' om elkaar (of
jezelf) te ontlopen typisch uit
de jaren zeventig stammen.
Werk als belangrijkste middel
van zelfontplooiing, kinderen
krijgen als een bijna irratione
le keuze in wat verder zo pret
tig' geregeld is... dat bestaat in
die leerstellige post-Vietnam
toonaarden niet echt meer.
Maar verder is er weinig veran
derd, en is de kern van het. stuk
nog altijd actueel. En wat me
destijds (1973) bij de spraak
makende film niet zo opviel,
springt nu duidelijk in het oog:
het script van 'Scènes uit een
huwelijk' zit echt goed in el
kaar.
In een aantal losse scènes, die
samen vier 'huwelijksjaren'
samenvatten, wordt de ontta
keling van een huwelijk uitge
werkt. Vandaar ook de aanha
lingstekens. Aan het slot
hebben de beide voormalige
echtelieden - allebei her
trouwd - als laatste redmiddel
aanvaard, dat er tussen men
sen geen plaats is voor de illu
sievan het geluk. Dat is in ieder
geval wel eerlijk en bevrijdend,
maar echt vrolijk stemt het
niet-.
Vier jaar onttakeling is ook
vier jaar van aantrekken en af
stoten, van liefhebben en ha
ten. En daar komt de kracht
van het script naar voren. In
weinig woorden wordt telkens
zo'n lading meegegeven, dat
die heftige bewegingen ook 'lo
gisch' zijn.
Kunnen mensen dingen zeggen
als „Zie ons hier zitten met on
ze lafheid" en ondertussen
doorgaan met gewichtige en
veeleisende volwassenen te
zijn.
'Scènes uit een huwelijk' geeft
een helder zicht op de mecha
nismen die ervoor zorgen dat
mensen onbereikbaar worden.
Elkaar niet meer kunnen
bereiken, maar vooral ook
zichzelf niet meer. En het uit
stekende spel van Will van
Kralingen en Edwin de Vries
(die elk een geheel verschillen
de dwaalweg heten zien) gaf
inhoud aan wat anders niet
méér hoefde te zijn dan woor
den, héél veel woorden. Met
hun gebaren, met de kleine de-
tails in ontwijken en verzwij
gen, maakten ze een legenda
risch verhaal opnieuw levend.
Zodat je voor even het gevoel
kon hebben, weer grip te heb
ben op de dingen waar het in
het leven op aan komt.
