Willy, we hebben toch nog maar één nummer?
Jan Vayne zoekt
rust en verstilling
Sensualiteit is bij
mij ver te zoeken
Pianist maakte
klassieke cd
Maïs Girls als
antwoord op
de Spice Girls
Helmut Lotti
vervolgt zijn
zegetocht
woensdag 31 december 1997
Wie kent ze niet? De Maïs
Girls uit Twente! Eind vori
ge maand gelanceerd als een goed
doordachte grap, inmiddels dank
zij vele radio- en televisieshows
in heel Nederland bekend als het
nuchtere en betaalbare alterna
tief voor de supercommerciële
Britse meidenband The Spice
Girls. Onlangs presenteerden de
Twentse kapsters hun cd-single
'De boerenmeiden van het platte
land'. Dat gebeurde in Amster
dam tijdens de persvoorstelling
van 'Spiceworld The Movie', een
filmkomedie van de 'rivalen'.
De platenindustrie voorziet
gouden tijden en belooft
gouden bergen. Het boekingsbu
reau van Marianne Weber en Cor-
rie Konings ontfermt zich over de
Maïs Girls, die vanaf volgend jaar
professioneel gaan optreden.
Mits het repertoire op tijd is uit
gebreid, want dat telt op dit mo
ment slechts één song.
Op hun allereerste artiestenparty
kijken Judith (20), Sandra (21),
Mariëlle (26) en Lilian (29) ver
baasd naar de Gooise rituelen.
,Wat kust ze mekaar toch volle
Intimi uit platenindustrie, om
roep en showbizz begroeten el
kaar langdurig zoenend op het
Bunny-feest van het gelijknami
ge muzieklabel.
De Maïs Girls hebben bij hun ver
legen entree in een Hilversums
café beleefd handjes geschud. Ze
maken kennis met stalgenoten als
Vader Abraham, Bart 'BNN', Bed
en De Deurzakkers, allemaal pa
reltjes van moedermaatschappij
Dino.
Eigenaar Tony Berk complimen
teert de Twentenaren met het
'werkelijk gewèèèèldige idee' van
de parodie op The Spice Girls.
„Dat niemand van ons daar eer
der op is gekomen!
De cd-grootgrutter spreekt van
een gigantische voorintekening
('in één week ruim 2000 singles
uitgeleverd aan de handel') en
voorziet een topnotering. „Als
het goed loopt verkopen we mis
schien wel 20.000 'tot 50.000
exemplaren van de Maïs Girls."
Dat wordt scoren, gilt het Gooi.
Loonlijst
Samen met ontdekker/manager
Willy Oosterhuis (werkzaam bij
de regionale omroep RTV Oost),
producer Jan Eppink en kapper
Frans ten Berge, die de helft van
de Maïs Girls op de loonlijst heeft
staan, benutten de meisjes hun
vrije dag voor een korte doch hef
tige promotie-toernee. Met acht
radio- en tv-optredens eerder de
ze maand nog vers in het geheu
gen begonnen ze aan een nieuwe
krachttoer. KRO's Ontbijt TV, Jos
Brink, RTL 5 In Het Land, SBS
Hart, van Nederland, Radio 3,
Twee Vandaag en RTV Oost heb
ben kennelijk goed voorwerk ge
daan: de mate van herkenning is
groot. Ditmaal staan de regionale
omroep van Drenthe, de verza
melde filmpers in Amsterdam en
een artiestenparty in het Gooi op
het programma.
Helaas verdwalen de Maïs Girls
in één van de buitenwijken van
Amsterdam en arriveren ze te laat
bij de voorstelling van 'Spice
world'. De dames en heren recen
senten smullen en gruwelen reeds
van Emma, Gen, Victoria, Mel B
en Mel C.
Maar daarom niet getreurd. Met
ritmische begeleiding van de En-
terse tip-klompen zetten Judith,
Sandra, Lilian en Mariëlle op
volle kracht in: 'Wi-j bint de boe
renmeiden van ut platteland,
veur ons goat de Spice Girls-an de
kant'. Paniek overmeestert zich
van de dienstdoende employé van
filmdistributeur PolyGram.
„Ssssstttt! In de zaal zitten be
langrijke gasten van ons naar de
film te kijken.'- Na afloop staan
de Maïs Girls journalisten te
woord en wordt de kersverse cd
gedistribueerd.
Album
De verbazing is zichtbaar. Ook bij
de groep zelf. „Willy, wat is dat
noe weer?", vragen de meiden
hun manager, wanneer ze het
hoesje van 'De Boerenmeiden
(2.35 minuten) - met karaoke-
versie - aandachtig hebben be
studeerd. „Van het binnenkort te
verschijnen boerenmeidenalbum
'Maïsie", staat er. Komt er dan
een langspeler met nog meer re
pertoire? .Maar Willy, we hebben
toch nog maar één nummer?." De
bedenker van de plattelandspop-
parodie wuift alle bezwaren weg.
„Dat komt allemaal goed meiden,
we werken hard aan nieuwe
songs voor jullie.
Nachtegaaltjes
Op het kantoor van Dutch Artist
Management gaat directeur Wout
van Doleweerd er eens goed voor
zitten. Welke mogelijkheden hij
als ervaren rot ziet? „Als ik ze dit
weekeinde mag boeken, kunnen
ze op één avond vier keer optre
den, Ik heb nu al aanvragen voor
zestig optredens."
Wout beweert bij hoog en laag.
dat het hem als zojuist aangesteld
begeleider, vooral te doen is om
'het beste uit de meiden te halen'.
Hij is er de man niet naar om rap
het grote geld te verdienen over
de ruggen van deze Twentse
nachtegaaltjes. „Nee, nee, dan
ziet u het verkeerd. Ik wil een
kwalitatief goed produkt."
Kapper Frans ten Berge knikt.
Hij wil in z'n zaak ook kwaliteit
en zeker geen verknipte model
len. Hoe het na 1 januari moet
gaan valt nog te bezien. „Vöorlo-
pig' is afgesproken dat de Maïs
Girls alleen op vrijdag, zaterdag
en zondag werken."
Op zondag als trio, want uit ge
loofsovertuiging laat Sandra die
dag verstek gaan.
Dolf Ruesink
De Twentse Maïs Girls presenteerden bij de Nederlandse perspremière van de film van hun Engelse collega's
Spice Girls hun eerste cd-single. foto Roland de Bruin
Pianist Jan Vayne: „Ik ben eigenlijk een heel vrolijk persoon."
foto Frans Paalman
Jan Vayne is niets te gek. Of zijn
vleugel nou op de middenstip van
een voetbalveld staat, op een
carnavalsfeest of in een chique
concertzaal, Jan speelt wel. Ook op
zijn cd's leek het niet op te kunnen.
Steeds uitbundiger werd er
uitgepakt met orkestraal 'geweld'
rondom zijn virtuose piano
improvisaties. Maar nu is er Secrets
of Silence. Een nieuwe cd die qua
inhoud volledig strookt met de titel:
rust en verstilling. Bovendien is het
de eerste cd van de Zwolse pianist
die enkel op klassieke thema's is
gebaseerd.
Er is weinig verbeelding nodig
om in Jan Vayne een romanti
cus te zien. Ondanks zijn platte
landse nuchterheid, zijn natuur
lijke houding van gewone jongen
en zijn opgeruimd gemoed. De
aangename loomheid in zijn han
delen en de wat dromerige blik
van moeders mooiste verlenen
hem een aureool van gekoesterde
kwetsbaarheid. „Die verstilde
kant is er", beaamt hij. „Maarniet
alleen wat loos alarm met kaarsjes
en zo."
Secrets of Silence zal het goed
doen op het ritme van de regen, bij
een milde wijn met een vriendelij
ke afdronk of bij het wat rozige ge
voel na het kerstdiner of een ver
rassende pakjesavond. Want de elf
piano-impressies klinken even
toegankelijk als rustig. Geen over
daad aan noten, alleen het spel
van een pianist met een tedere
aanslag.
Therapeutisch
De romantische muziekstijl staat
in dit geval voor sereniteit en me
lancholie, legt de musicus uit op
het cd-hoesje. „Niet zo klef dus",
verduidelijkt hij. „Ik ben niet zo'n
glijkikker, maar wel iemand die
zijn gevoel durft te tonen. Roman
tiek moet voor mij altijd wel kwa
liteit hebben, het moet echt en eer
lijk zijn. Niet het zoete, wel de
melancholie."
Van nature is de 31-jarige Vayne
geen mijmeraar. „Maar het is na
tuurlijk wel een mooi gevoel. Het
leven is dag en nacht. Als je een
tijdje erg druk bent geweest zoek
je vanzelf de stilte. Ik ben eigenlijk
een heel vrolijk persoon. Mijn ba-
sis is optimisme en ik ben gek op
humor. Toch is de verstilling een
mooi sentiment. Het werkt ook
therapeutisch."
Bij de keuze voor de werken op de
nieuwe cd heeft Jan Vayne zich la
ten leiden door verzoeken van het
publiek bij zijn concerten. Dus
laat hij zich inspireren door het
onvermijdelijke Für Elise van
Ludwig' van Beethoven of het Air
uit de derde suite van Johann Se
bastian Bach. Al heet het eerste
hier Whisper of Hope en het twee
de In the Mist of Time.
„Für Elise komt altijd terug, dat
leeft bij iedereen", weet de toetse
nist. „Aan de andere kant staat
ook Memories of Venice erop, ge
ïnspireerd door het Adaggiatto
van Gustav Mahler. Daar vraagt
naar het elementaire. Het is de
kunst van het weglaten. Dat ik dat
nu durf, ben ik trots op. Dat is een
ontwikkeling. Daar komt bij dat
ik gewoon zin had in iets anders.
De vorige cd was veel spektakel,
en als je een hele tijd boerenkool
hebt gegeten wil je wel eens wat
Indisch of zo."
Er is de mediagenieke pianist nog
al eens verweten dat zijn spel, hoe
virtuoos ook, oppervlakkig is,
achtergrondmuziek. Op de vorige
vijf cd's slaagde hij er niet echt in
dat oordeel te verzachten. Maar
Secrets of Silence is Vayne van
binnenuit.
„Ik ga met de billen bloot", reali
seert hij zich. „Ik heb geen gim
mick, ik speel niet met een trucje.
Datbewijs ik denk ik hiermee, al is
nooit iemand naar. Bovendien heb
ik toch geprobeerd de populaire
nummers iets minder triviaal te
brengen.
Dat dit zijn eerste puur klassieke
cd is, berust min of meer op toeval.
„Ik heb daar niet echt naar ge
zocht, het is ontstaan. Aanvanke
lijk had ik ook dat nummer van El-
ton John erbij gedaan, Candle in
the Wind, maar de platenmaat
schappij vond het mooier deze cd
dan maar helemaal klassiek te la
ten zijn. En klassiek is natuurlijk
wel de basis van het pianospel.
Mijn manier van spelen is altijd al
heel klassiek geweest. De bron
maakt niet zoveel uit, het gaat om
hoe je speelt. Wat dat betreft is er-
niet zoveel verschil tussen pop en
klassiek. Een popsong kan heel
klassiek klinken en andersom.
Met Secrets of Silence ga ik terug
dat niet mijn opzet. Hier was ikge-
woon aan toe. De erkenning die ik
toch zeker ook heb zorgt ervoor
dat je meer durft. In het begin ben
je niets, met een eerste cd moet je
laten zien wat je kunt. Nu hoef ik
me niet meer te be wij zen, ik heb nu
krediet genoeg om te laten zien
wie ik werkelijk ben. Deze cd staat
het dichtst bij me. Het is dan wel
toegankelijk, maar geen roze sui-
kerspinnenmuziek, ik wil geen
vlakke James-Lastplaat maken.
De cd is opgenomen bij Vayne
thuis, een monumentaal pand in
de Zwolse binnenstad. „Dat ver
sterkt de sfeer van intimiteit, al is
dat een bijkomstigheid. Ik heb het
vooral zo gedaan omdat ik thuis de
mooiste vleugel heb. Zo'n Bösen-
dorfer SE vind je nergens."
Het is de plek waar Jan ook de
schilderkunst beoefent. Een proe
ve daarvan is afgebeeld op de hoes
van de cd. Dat hij ook blijkt te
schilderen, is geen echte verras
sing. Dat schijnt te horen bij de
'status' van bekende Nederlander.
„Met dit verschil dat ik altijd al
heb geschilderd. Bovendien kom
ik er niet mee naar buiten op het
moment dat mijn carrière afloopt,
zoals vaak het geval is."
Voorrecht
Hij loopt niet te koop met zijn ab
stracte schilderijen, al weet hij als
geen ander hoeveel gemakkelijker
het is als je bekend bent. „Het is
een voorrecht bekend te zijn",
geeft hij toe. „Er is nu al veel inte
resse voor mijn werk. Maar ik laat
me niet opjagen. Ik schilder zoveel
als ik zin heb. Er is een sterk ver
band tussen de muziek en het
schilderen. Muziek associeer ik
ook met kleuren. Het komt uit hei
zelfde gevoel. Ik schilder zoals ik
speel. Een misser op de piano is
een impuls voor een nieuwe rich
ting, met schilderen gaat het net
zo. En hoe drukker ik het heb met
spelen, hoe meer ik wil schilderen.
Maar voorlopig is schilderen nog
iets van mezelf, er staat geen pla
tenmaatschappij te dringen."
„Muziek vliegt weg, dus schilder
ik ook graag, want dat blijft. Ik wil
graag mijn gevoelens delen met
derden. Muziek blijft daar toch de
mooiste uiting van. Muziek komt
rechtstreeks uit het hart. Zelfs
zonder verstand doet muziek iets
met je. Ik was laatst op bezoek bij
mijn oma. Ik had haar lang niet ge
zien. Ze kende mij ook niet, zo de
ment is ze. Maar er stond een oude
piano in dat tehuis waar ik wat op
ging spelen. Toen leg'de ze een
hand op mijn schouder en huilde,
zonder te beseffen dat ik haar
kleinkind ben. Dat kan alleen mu
ziek."
Dick Laning
Jan Vayne: Secrets of Silence. EMIMu-
Platina in Zuid-Afrika en Duitsland.
Goud in Canada en Nederland. De
opmars van de Vlaamse zanger Helmut
Lotti lijkt maar niet te stoppen. De
verlegen jongeman kreeg twee jaar
geleden heel België aan zijn voeten met
een frivool repertoire van licht klassieke
melodieën. De critici voorspelden dat
zijn roem maar van korte duur zou zijn,
maar inmiddels heeft Lotti na twee
,Goes classic'-cd's de halve wereld in
zijn zak. Onlangs verscheen deel drie,
opgenomen tijdens een
openluchtconcert bij kasteel Cleydael in
Aartselaar.
Opnieuw nam Helmut compo
sities van Schubert, Schu-
man, Grieg, Brahms en Mozart
grondig onder handen door de me
lodieën van een (eigen) tekst te
voorzien en het geheel in een luch
tig jasje te verpakken.
Een beetje verbreding van de
markt kan nooit kwaad en daarom
mikt de Vlaming dit najaar erop
ook de modale Amerikaan te be
reiken.
Tripjes door buurland Canada
hebben al bewezen dat er in die
contreien wel degelijk een markt
is voor een zanger van populair
klassiek.
Droom
Amerika plat. Dat moet toch een
droom zijn van Helmut. Zijn grote
held en voorbeeld Elvis kwam im
mers ook uit het land van Uncle
Sam.
„Natuurlijk", beaamt Lotti. „Het
is een bijna bovennatuurlijke er
varing. Ik heb in mijn hele leven
drie dromen gehad. Allereerst wil
de ik een carrière als Elvis. Ten
tweede droomde ik ervan met een
groot orkest te zingen en ten derde
wilde ik beroemd worden met net
zulke shows als Elvis.
„Kortgeleden moest ik een concert
geven in Quebec. Dat was uitver
kocht. Het orkest dat mij zou be
geleiden speelde het intro van
mijn show, terwijl ik nog achter de
coulissen stond. Ik keek naar die
stampvolle zaal met Canadezen en
voelde dat al mijn dromen daar op
dat moment uitkwamen. Ik moest
snel aan iets anders denken, an
ders was ik in tranen uitgebar
sten."
Hard werken
„In diezelfde tijd werd een special
over mij door de Amerikaanse te
levisie uitgezonden. Ik kreeg er
kippenvel van en dacht: 't Is toch
fantastisch dat dit mij overkomt.
Of het voorbestemd is? Ik denk het
niet. Ik heb dit bereikt met hard
werken en veel geluk. En geluk is
iets watje een handje kunt helpen.
Gewoon door overal op af te stap
pen en risico's te nemen. Ook moet
j e al je talent in de strijd werpen. Ik
heb nou eenmaal meer talent voor
zanger dan voor wielrenner en
daarom heb ik dat laatste nooit
doorgezet. Maar ik kan me na
tuurlijk niet spiegelen aan Elvis.
Hij was artiest op een heel andere
manier. Hij was één brok sensuali
teit. En mijn sensualiteit is ver te
zoeken. Ik krijg eerlijk gezegd
maar heel weinig dames achter
mij aan, omdat ze voor mijn mu
ziek vallen."
„Ik ben iemand die niet tegen zijn
verhes kan. Wat dat betreft ben ik
een hele akelige man. Maar ik zal
nooit over lijken gaan. Als ik bij
wijze van spreken iemand omver
moet gooien om ergens te komen
dan kom ik er liever niet. Zo was ik
als kind al. Ik moet trouwens zeg
gen dat ik toen ook al een afwij
kende smaak voor muziek had,
vergeleken bij mijn leeftijdgeno
ten. Ik viel op filmmuziek en zan
gers als Tom Jones en Engelbert
Humperdinck. Mijn vriendjes be
grepen daar niets van."
„Ik heb bij mezelf ontdekt dat ik
val voor mooie melodieën. In de
loop der jaren ben ik van alle gen
res gaan houden zolang de melo
die mij aanspreekt. Daarom komt
die ook op de eerste plaats bij de
liedjes die ik zelf maak, Ik heb heel
wat eigen materiaal opgenomen in
de loop der jaren, maar voordat ik
met die klassieke dingen begon,
interesseerde niemand zich er
voor."
,Op dit moment heb ik het perfec
te midden gevonden tussen wat ik
zelf wil zingen en wat de mensen
mooi vinden. Denk ik. De andere
dingen kan ik beter door mijrr bad
kamer galmen. Of op het moment
dat ik niet meer hoef te werken. Ik
ga nog een jaar of tien door op deze
manier, maar daarna wil ik alleen
platen opnemen waarop ik geen
enkele concessie cloe. Want als ik
nu mijn zin zou krijgen, weet ik
niet of de mensen mijn cd's nog
willen kopen. Dan kom ik name
lijk met bluesy liedjes als Cry Me A
River en composities van Erik Sa-
tie en ik denk niet dat het grote pu
bliek dat kan volgen."
Bank
„Er zijn nu nog teveel mensen af
hankelijk van mijn cd-verkoop.
Over tien jaar hoef ik me daar
waarschijnlijk geen zorgen meer
over te maken. Dan kan ik gewoon
doen waar ik zin in heb. En dit suc
ces blijft trouwens toch niet. Ik zet
nu al mijn geld op de bank, zodat
ik straks financieel onafhankelijk
ben. Ja, dat is het enige wat je met
geld kun kopen. Onafhankelijk
heid. Geluk niet. Want dat zit in je
hoofd."
Harry de Jong
Helmut Lotti: „Ik ben iemand die niet tegen z'n verlies kan.
