Onderwijs zonder apartheid
PZC
Eigen haard is
miljoenen waard
PZC
Cijfers
Pessimisme over nieuw stelsel in Zuid-Afrika
feiten en meningen
woensdag 31 december 1947
Zuid-Afrikanen staan bij een gaarkeuken in de rij voor soep. Veel bewoners van krottenwijken hebben amper geld voor voedsel, laat staan
voor het onderwijs van him kinderen. foto Runa Hellinga/GPD
door Runa Hellinga
Het definitieve einde van het
apartheidsonderwijs. Zo
ziet het Zuid-Afrikaanse minis
terie van Onderwijs zijn nieuwe
onderwijsprogramma, Curricu
lum 2005, dat in het nieuwe
schooljaar in januari wordt ge
ïntroduceerd. Dan krijgen om te
beginnen de eersteklassers te
maken met de nieuwe lesopzet,
die stampen en overgangsexa
mens vervangt door groeps- en
projectonderwijs, een creatieve
aanpak en een individuele be
oordeling per leerling.
Tenminste, zo is de opzet op pa
pier. Maar onderwij sexperts
voorzien een ramp. Het nieuwe
curriculum is afgekeken van
onderwij svernieuwende ideeën
in Europa en Amerika, zoals de
middenschool. Het schrijft niet
meer voor wat de kinderen pre
cies moeten leren, maar gaat uit
van ruim omschreven 'leerge
bieden' en schrijft alleen voor
wat de leerlingen uiteindelijk
moeten weten. Het geeft onder
wijzers - theoretisch - de vrij
heid om al hun creativiteit te ge
bruiken bij het bedenken van
lessen projecten.
Het ministerie droomt over on
derwijzers, die een kookproject
opzetten en dat gebruiken om
een beetje rekenles te geven
(twee ons suiker plus twee ons
meel is samen vier ons totaalge
wicht), een beetje natuurkunde
(eieren stollen als ze worden
verhit en water bevriest in het
vriesvak), wat biologie (eieren
komen van de kip) en wat aard
rijkskunde (meel komt van
graan, en graan wordt in ons
land in de volgende gebieden
verbouwd). En aan het einde
van de dag hebben de kinderen
dan ook nog een cake om mee
naar huis te nemen.
Dat is het ideaal. De werkelijk
heid, denkt Juliana Smit, on
derwijskundige aan de Univer
siteit van de Westkaap, zal er
wat anders uitzien. „Het minis
terie wilde het nieuwe onder
wijsplan zo snel mogelijk intro
duceren. Maar ze hadden zo'n
haast dat de onderwijzers die
het plan moeten uitvoeren, he
lemaal niet geraadpleegd zijn
over de inhoud van het nieuwe
curriculum."
Het is, zoals haar collega Danie
Schreuder van de Universiteit
van Stellenbosch het uitdrukt,
alsof de bedrijfsleiding van een
autofabriek bezig is een nieuw
ontwerp op de markt te bren
gen, terwijl de arbeiders nog
steeds een model uit 1954 pro
duceren.
Dik boek
Typerend is, dat vlak voor het
begin van het nieuwe schooljaar
nog maar weinig mensen weten
wat het nieuwe leerplan in
houdt. Een tweedaagse cursus is
al wat Gaynor Cozens, onder
wijzeres aan de Oranjekloof
Moravian Primary ter voorbe
reiding heeft gehad. Dat, en een
dik boek 'waar het allemaal in
staat'. Maar het lesmateriaal
waar ze volgend jaar mee uit de
voeten moet, is er nog niet. En de
vraag wat het nieuwe leerplan
inhoudt, verzandt in een zucht:
'ik zou het boek erbij moeten
pakken voor alle termen.
Heroïsche daden
Niemand kan ontkennen dat het
Zuid-Afrikaanse onderwijs
hard aan vernieuwing toe is. Het
onderwijssysteem was tot nu toe
vooral gebaseerd op veel dom
weg uit het hoofd leren, met een
grote nadruk op de examenpe
riode aan het einde van het jaar
die feitelijk besliste of een leer
ling over zou gaan. Veel van de
gebruikte boeken stammen nog
uit de apartheidstijd, zodat kin
deren nog steeds alle heroïsche
daden van de Afrikaner Boeren
moesten leren. „Het lespro
gramma lag van week tot week
vast en o wee als je daarvan af
week", aldus Richard Schultz
van de Kronendaal Lagere
School. „Op ieder moment van
het jaar kon een inspecteur bin
nenvallen die precies wist waar
je met je les moest zijn."
Het vereiste weinig creativiteit
van de leerkracht. Maar dat had
onmiskenbaar voordelen, met
name in de scholen in zwarte
woonwijken, waar de onderwij
zers zelf vaak slecht zijn opge
leid. Velen van hen hebben zelf
nooit eindexamen gedaan. Op
die scholen, aldus Juliana Smit,
komen straks de problemen met
het nieuwe leerplan. „De nieu
we opzet vereist dat onderwij
zers een grote algemene kennis
hebben waar ze op terug kunnen
vallen, terwijl veel onderwijzers
op zwarte scholen nauwelijks
meer weten dan er in het lesboek
staat."
Op de Rronendaalschool, een
voormalig blanke school in
Houtbaai, en op de Oranje-
kloofschool, een voormalige
kleurlingensehool, woi'dt Smits
zorg overigens niet zo gedeeld.
Schoolhoofd Schultz ziet vooral
de voordelen voor zichzelf als
ondeiwijzer: „Eindelijk krijgen
we van bovenaf de toestemming
om te doen wat wij hier al jaren
proberen: creatief zijn in het on
derwijs."
Schoolhoofd Paul Gallant en
onderwijzeres Cozens van de
Oranjekloof school onderschrij
ven dat. Maar Gallant realiseert
zich wel, dat zijn school het aan
zienlijk moeilijker zal hebben
dan de naburige Kronendaal-
school. „Die hebben alle voor
zieningen, alle materialen ter
beschikking. En wij niet." Hij
wijst op het stoffige terrein rond
de net opgeschilderde barakken
waarin zijn school is gevestigd.
„We hebben niet eens de ruimte
om wat aan sport te doen."
De kans is niet denkbeeldig dat
het nieuwe onderwijsprogram-
madat bedoeld was een einde te
maken aan de ongelijkheid in
het onderwijs, die ongelijkheid
alleen maar gaat versterken.
Het ministerie van Onderwijs
heeft geen cent extra uitgetrok
ken voor de invoering van Cur
riculum 2005. Dat betekent dat
scholen die nu al te weinig geld
hebben om pennen en papier
aan te schaffen voor hun kinde
ren, straks al helemaal geen geld
hebben om materialen voor pro
jecten te kopen. En dat zijn uit
gerekend ook de scholen die
staan in gemeenschappen waar
de ouders geen geld hebben om
dat soort extraatjes te betalen.
Projecten
De Rronendaalschool kan ech
ter rekenen op de medewerking
van toegewijde ouders, die bij
springen met sport- en muziek
lessen en die zich inzetten om
met de inzameling van blik en
oudpapieren de organisatie van
een braderie extra fondsen voor
de school te vergaren. Het
schoolzwembad en de goed uit
geruste sportveldeh zijn geheel
op die manier gefinancierd.
De Oranjekloofschool wordt
vooral bezocht door kinderen
uit de naburige zwarte krotten
wijk en de ouders daar hebben
veelal de instelling dat de school
verantwoordelijk is voor het on
derwijs. Vaak is het al moeilijk
genoeg om hen te bewegen het
jaarlijkse schoolgeld van dertig
gulden te betalen.
Cozens heeft een klas van ruim
vijftig kinderen. Ze werkt ook
nu al af en toe met projecten,
maar weet hoe moeilijk dat in
haar klas is. „Een tijd geleden
vroeg ik de kinderen foto's van
hun ouders als scholier mee te
nemen en foto's van hun groot
ouders. Een simpele opdracht,
maar het merendeel kwam met
niets terug: dat soort foto's heb
ben hun ouders gewoon niet."
GPD
Roemeense koning
Koning Michael van Roemenië
heeft afstand gedaan van de
troon. Kort daarna is de Roe
meense Volksrepubliek uitge
roepen. Onder de communisti-
sehe dominantie was de
positie van de monarch niet
meer te handhaven.
Indonesië
Een militaire en politieke re-
geling voor het conflict in In
donesië lijkt nabijDie behelst
het instellen van een demarca
tielijn en terugtrekking van de
Nederlanders uit bezette ge
bieden. Beide parti jen zal wor-
clen voorgesteld per 1 januari
een wapenstilstand te eerbie
digen.
Walcherse film
In opdracht van de Rijksvoor
lichtingsdienst wordt een film
gemaakt over Walcheren. De
rolprent zal oud en nieuw ma-
teriaalbevatten, zodat een
beeld wordt gegeven van de si
tuatie van voor en na de oor
log. De film moet ongeveer
twintig minuten duren
Cokesfabriek
De cokesf abrielc in Sluiskil zal
in 1949 gas gaan leveren aan
België. In ruil daarvoor zal het
buurland gas transporteren
vanuit Antwerpen naar Ber
gen op ZoomDe uitwisseling
van leveranties vindt plaats
via knooppunten, waarvan
Breda er één wordt.
Uitgever:
W. F. de Pagter
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Centrale redactie
Postbus 18
4380 AAVIissingen
Tel. (0118) 484000
Redactiefax: (0118)470102
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19,00 uur
in het weekeinde:
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax. (0118)472404
Goes: Voorstad 22
4461 KN Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113)273010
Tenmeuzem: Axelsestraat 16
4537 AKTerneuzen
Tel. (0115) 694457
Fax. (0115)620951
Axel: Nassaustraat 15
4571 BK Axel
Tel. (0115) 568000
Fax. (0115)561415
Hulst: 's Gravenhofplein 4
4561 AJ Hulst
Tel (0114)373839
Fax. (0114)373840
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee
Tel. (0111)415380
Fax (0111)414126
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV Wegener Arcade NV
City OnLine Internet
Postbus 18
4380 AAVIissingen
http://www.city.nl
e-mail: pzcredcity1@pzc.nl
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14 00 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen
©verlijdensaidvertenties:
tijdenskantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel. (0118) 484000
Fax(0118)470100
Abonnementsprijzen:
(met ingang van 1 januari 1998)
per kwartaal 95,00
franco per post 125,50
per maand 34,75
per jaar 366,50
franco per post 485,00
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting
losse nummèrs
maandag t/m vrijdag 1,75
zaterdag 2,50 p.st. (alle
bedragen inclusief 6 pet. btw)
Postrek nr.: 3754316
t.n.v. PZC ab.rek. Vlissingen
Advertentietarieven:
180 cent per mm, minimumprijs per
advertentie 27,-,
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit blad
7,- meer.
Volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw)
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B,V.
Vlissingen
woensdag 31 december 1997
Hartstikke leuk als je veel belasting kunt betalen
door Peter Bruijns
De verhuiswagens reden in
colonnes de grens over,
vlak voor de vorige jaarwisse
ling. Het was de laatste grote
stroom fiscale vluchtelingen
die de benen nam naar België.
Toch blijken veel miljonairs
zich alleen thuis te voelen in
Nederland.
Voor de meeste welgestelde Ne
derlanders was het tot vorig
jaar aantrekkelijk de grens
over te steken. De fiscale voor
delen waren groot: geen ver
mogensbelasting, een gunstige
regeling voor het afkopen van
pensioenkapitaal, geen belas
ting bij de verkoop van een
bedrijf, een gunstiger beleg
gingsklimaat en interessante
mogelijkheden om bezittingen
zonder bemoeienis van de fis
cus aan je kinderen over te
doen. Ondanks al die argumen
ten om te verkassen, blijken
vooral de kleinere miljonairs
gewoon in Nederland te zijn
gebleven. De multimiljonairs
hebben meer reden om hun heil
elders te zoeken. Maar ook
daar zijn uitzonderingen.
Adri Gordijn in Weert bezit
volgens zakenroddelblad Quo
te 60 miljoen gulden: „Ik breng
jaarlijks fluitend een kapitaal
naar de fiscus. Ik ben Neder
lander, heb mijn hele leven hier
mijn geld verdiend en gebruik
de Nederlandse gezondheids
zorg. Dan is het mijn plicht hier
ook belasting te betalen."
Zakenman Benoït Wesly, ge
taxeerd op 20 miljoen: „Ik heb
er nooit over gepiekerd naar
België te verhuizen. Mijn fisca
list noemt me een dief van mijn
eigen portemonnee. Maar ik ga
niet verhuizen voor fiscale
voordelen. Mijn leefgenot
wordt voor het grootste deel
bepaald door immateriële za
ken. Ik ben gelukkig dat ik in
Maastricht woon. Het is toch
hartstikke leuk om zo veel be
lasting te moeten betalen: dat
betekent dat je ook veel ver
dient."
Strafheffing
Staatssecretaris Vermeend van
Financiën heeft per 1 januari
1997 een aantal belasting
maatregelen verscherpt. Be-
drij fseigenaren die nu nog naar
Benoit Wesly: „Het is toch hartstikke leuk om
zoveel belasting te moeten betalen."
foto Dries Linssen/GPD
Adri Gordijn: „Ik breng jaarlijks fluitend een
kapitaal naar de fiscus." foto Jeroen Kuit/GPD
Nol Hendriks: „Als je dood gaat, dan kun je de centen toch niet
meenemen." foto Dries Linssen/GPD
het buitenland vertrekken,
krijgen een aanslag van 25 pro
cent over hun aandelenbezit in
hun bedrijven. „Het is een
strafheffing op emigratie",
zegt een accountant.
Tot 1 januari was het heel een
voudig: de directeur stond bij
zijn Nederlandse bedrijf voor
nul gulden op de loonlijst en de
Nederlandse fiscus kon hem
niks maken. Hij hoefde geen in
komsten- en geen vermogens
belasting te betalen. Vermeend
stak daar een stokje voor.
Voortaan schat de fiscus het sa
laris van een directeur op mini
maal 76.000 gulden of, indien
hoger, het hoogste loon van een
ondergeschikte. Ook de truc
dat een ondernemer zijn kapi
taal heeft uitgeleend aan zijn
bedrijf en dus zelf geen cent be
zit, gaat niet meer op. Sinds dit
jaar wordt elke vordering van
een aandeelhouder op de ven
nootschap geacht rentedra
gend te zijn.
Wie als vermogende man of
vrouw vorig jaar niet meedeed
aan de volksverhuizing, lijkt
dus een dief van zijn eigen por
temonnee. Volgens hoogleraar
belastingrecht Dick Juch trok
ken eind 1996 zo'n 2.500 ver
mogende Nederlanders de
landsgrens over, vluchtend
voor de wet-Vermeend. Daar
mee verdween naar schatting
van Juch nog snel even zo'n 50
miljard gulden over de grens.
Registeraccountant Henk
Maenen denkt dat over drie
jaar een flink aantal miljonairs
weer terugkeert. „Dat zijn de
mensen die in België zijn gaan
wonen om hun aandelen in een
kasgeld-bv te verkopen, zon
der dat de Nederlandse fiscus
daar 25 procent belasting over
kan heffen. Het gaat soms om
tientallen miljoenen guldens,,
dus het is voor de tijdelijke
emigranten de moeite waard
om in België te gaan wonen. Na
een paar jaar kunnen ze zonder
een centje pijn terug."
Veel 'inwijkelingen' uit het
grensgebied willen het wonen
in België blijven combineren
met hun werk in Nederland.
Zoals Ton Goedmakers, top
man van het familieconcern
Vebego in Voerendaal. Met een
omzet van 800 miljoen gulden
is dit moederbedrijf van
schoonmaakgigant Hago een
van de grootste bedrijven in
Limburg. Goedmakers: „Als je
met een familiebedrijf op lan
gere termijn door wilt gaan,
dan ben je nagenoeg verplicht
naar België te verhuizen. Het is
de enige manier om je aandelen
ongehinderd in de familie te
kunnen houden."
„De fiscus staat in Nederland
meteen klaar om 2 5 procent be
lasting te heffen als je de aan
delen aan je kinderen geeft.
Dat is een grote onrechtvaar
digheid. Het bedrijf moet dan
heel veel betalen voor wat in
wezen een schijnverandering
is. Vebego kan niet even drie
bedrijven verkopen om de be
lasting te betalen. Gevolg zou
zijn dat je als ondernemer twee,
drie jaar niet kunt investeren
omdat er veel geld naar de fis
cus gaat. Dat lom je je zeker in
de komende jaren niet permit
teren."
Waarom blijven zo veel gefor-
tuneerden toch aan deze kant
van de grens wonen? Benoït
Wesly: „Wat heb ik aan een kast
van een huis en een grote lap
grond in Lanaken? Ik heb het
wel eens geprobeerd, maar ik
kan toch niet op twee toiletten
tegelijk zitten."
Nol Hendriks, textielbaron en
suikeroom van Roda JC, vol
gens Quote goed voor 25 mil
joen: „Ik zit hier lekker tussen
de familie. Dat is met geen geld
te betalen. Ik woon graag in
Heerlen. Het is verstandig om
te blijven zitten waar je het
naar je zin hebt. Als je dood
gaat, dan kun je de centen toch
niet meenemen. Wat heb ik aan
zo'n groot huis met een enorme
tuin in Lanaken. Ik ben tevre
den met wat ik heb. Als je meer
wilt hebben, dan heb je altijd te
kort."
Adri Gordijn: „Ik heb een hekel
aan mensen die voor het geld in
België zijn gaan wonen en wel
gebruik maken van de Neder
landse voorzieningen. Voor de
schouwburg hier stikt het van
de wit-rode kentekenplaten,
terwijl de Nederlandse over
heid op ieder kaartje zwaar
toelegt. Dat is hypocriet." Gor
dijn heeft een hekel aan aanne
mers die in Nederland hele
nieuwbouwwijken neerzetten
en zelf stilletjes in België gaan
zitten. „Die lui leven voor het
geld, terwijl geld er alleen is om
van te leven. Als je alles gaat
vertalen in geld, is het leven
niet meer zo waardevol."
Aftrekposten
Het zijn allemaal nobele woor
den. Maar deze multimiljo
nairs hebben dan ook weinig te
klagen. Ondanks alle bedenk
sels van Vermeend weten ze ge
noeg mogelijkheden om hun
lasten ook in Nederland draag
lijk te houden. Henk Maenen:
„Als je het goed aanpakt, is de
afdracht aan de fiscus best
draaglijk. De (rijke) mensen
die belasting moeten betalen in
de derde schijf, zijn geabon
neerd op alle aftrekposten."
Een ondernemer kan bijvoor
beeld zijn kapitaal uit het be
drijf halen en daar fiscaal
vriendelijk mee beleggen. Dat
zijn beleggingen met laagren-
tende obligaties of stockdivi
denden, zodat aan de fiscus
geen dividendbelasting hoeft
te worden betaald. De ontbre
kende miljoenen in zijn bedrijf
laat de ondernemer financie
ren door de bank. Gevolg van
deze truc is dat de fiscus alleen
nog belasting kan heffen op het
(fictieve) salaris van deze on
dernemer.
De fiscus vangt ook bot bij de
miljonair die zijn vermogen
grotendeels heeft belegd in
aandelen van zijn vennoot
schap. Zo lang die vennoot
schap geen dividend uitkeert,
geniet deze plutocraat officieel
geen inkomsten. Neem nou
Henk Stienstra. Deze grootste
makelaar van Nederland is
goed voor naar schatting 800
miljoen gulden. Maar dat is
hem niet aan te zien. Hij rijdt
een relatief bescheiden Opel
Senator, zijn pak lijkt een C
&A'tje en zijn huis in Heerlen
valt ook niet erg op. Maar ook
zijn belastingaanslag is be
scheiden. 'Ik laat mijn geld niet
bepalen waar ik moet wonen',
zei de multimilj onair vorig j aar
in een interview. 'De boel ver
kopen en verhuizen? Geen den
ken aan. Ik zou me doodverve
lend
Henk Maenen: „Mijn uitgangs
punt is: vlucht nooit voor de
fiscus. Het breekt je altijd op
als je je vertrouwde omgeving
verlaat. In België heb je weinig
of geen sociale contacten. Je
vrouw zit eenzaam thuis, ver
veelt zich suf; belt de hele dag
haar vriendinnen of haar zoon
die in Groningen studeert."
De in Nederland wonende
grootkapitalist die ondanks al
le ontsnappingsroutes nog
vindt dat hij te veel betaalt, kan
altijd proberen een deal te tref
fen met dé belastingdienst. De
kans dat de fiscus genoegen
neemt met veel minder belas
tinginkomsten, is groot. Want
als zij niet toehapt, moet zij
vrezen dat de miljonair toch
nog naar een fiscaal vriendelij
ker land verhuist. GPD
In de laatste dagen van het j aar wordt de balans van
het bijna afgelopen jaar opgemaakt. Traditiege
trouw kijkt men terug op gebeurtenissen die van in
vloed waren op onze samenleving. Het jaar 1997 kende
- net als alle andere jaren - hoogte- en dieptepunten.
Ook de provincie Zeeland had zo haar ups en downs.
Twee gegevens behoeven extra aandacht. De cijfers die
zijn gepresenteerd over de Zeeuwse economie en het
aantal verkeersdoden in de provincie.
In 1997 is er heel wat gedicussieerd over de werkgele
genheid. Grote bedrijven, zoals Hoechst en De Schelde,
moesten dramatisch afslanken. Daar stond tegenover
dat het midden- en kleinbedrijf de verliezen meer dan
goed maakte. Toch blijft de ontwikkeling van de
Zeeuwse economie achter bij het landelijk beeld.
Het is gebruik dat een aantal Zeeuwse organisaties, zo
als de Kamers van Koophandel en h'et Havenschap, een
overzicht geven van het wel en wee van de Zeeuwse eco
nomie en de werkgelegenheid in de provincie. De werk
gelegenheid trok aan met 2,6 procent. Dat percentage is
goed voor tweeduizend arbeidsplaatsen. Het landelijke
beeld ziet er echter aanzienlijk positiever uit. De cijfers
van omzet, export en werkgelegenheid zijn landelijk
veel meer gestegen dan de Zeeuwse. Dat betekent dat
een kleine provincie als Zeeland de landelijke ontwik
kelingen niet kan bijbenen. De grote - vooral de chemi
sche - bedrijven in Zeeland, die afhankelijk zijn van de
ontwikkelingen op wereldmarkt scoren slechter dan
landelijk. Bouwen op de kleinere bedrijven is niet vol
doende, omdat die conjunctuurgevoeliger zijn.
Ook over het aantal verkeersongevallen in Zeeland
wordt al jaren op zorgelijke toon gesproken. Met man.
en macht is getracht het aantal verkeersdoden in de
provincie terug te dringen. Zeeland steekt ook op dit
terrein ongunstig af bij de landelijke ontwikkelingen.
De provincie en andere betrokkenen hebben in 1997
weer veel inspanning geleverd om de verkeersveilig
heid te verhogen. Het is niet gelukt. Ook het project dat
landelijke steun kreeg, Duurzaam Veilig in Zeeuws-
Vlaanderen, heeft nog niet gebracht wat ervan werd
verwacht.
De cijfers van het aantal verkeersdoden in 1997 stem
men droef. Kwamen in 1996 nog 41 mensen om in het
verkeer; dit jaar waren dat er 51. De doelstelling van
een kwart minder verkeersdoden in het jaar 2000 wordt
niet meer gehaald, meldt het Regionaal Orgaan Ver
keersveiligheid Zeeland. Ondanks alle inspanningen
stijgt het aantal mensen dat het leven laat in het verkeer
elk jaar weer. Deskundigen zijn er nog niet uit of het ho
ge aantal verkeersdoden in 1997 het gevolg is van toe
val of dat er spake is van een trend.
Voor 1998 gaan de betrokken organisaties uit van een
positiever beeld op het gebied van werkgelegenheid en
verkeersveiligheid. Helaas is gebleken dat beide maar
zeer ten dele bestuurbaar zijn.
