24
stroomsgewijs
Ivo Niehe wil altijd op de bloemetjesbank zitten
PZC
reportage
zaterdag 1 november 1997
RUDEN RIEMENS
Hij weet zich toegang te verschaffen tot de
luxueuze onderkomens van de groten der
aarde. Bovendien schuiven de sterren
genoeglijk bij hem aan in de studio. Ivo Niehe is
de lieveling van de 'rich and famous'. Dat de
verhouding lang niet altijd zo amicaal is als in
de TV Shows, blijkt uit Niehes boek Het leukste
krijg je nooit te zien. Juist op de momenten dat
de camera niet draait, blijken de geliefde
sterren zich nogal eens te ontpoppen als
furieuze monsters.
Ives Montand, Giscard d'Estaing, Roald
Dahl, Moeder Teresa, Shirley MacLai-
ne, Julio Iglesias, Tina Turner, Phil Col
lins, Willem van Hanegem, Oliver Sachs,
Cher. Het lijstje van Ivo Niehe (51) telt in
middels honderdtien namen, Niehe por
tretteerde deze grootheden de afgelopen
jaren en daarnaast nodigde hij nog een
groot aantal idolen uit voor een onderons
je in de studio. Hoe geanimeerd de ge
sprekken en portretten op het scherm ook
mogen lijken, in de praktijk gaan er
maanden faxen en bellen, stevig onder
handelen en strikte eisen aan vooraf. Een
veelbelovend gesprek kan al afketsen op
een verkeerd merk bronwater in de kleed
kamer.
Hoewel krap in de tijd besloot Niehe deze
zomer eindelijk eens de meest aanspre
kende anekdotes uit het geheugen op te
diepen. Bijkomend voordeel is dat de pre
sentator graag schrijft. „Ik vind schrijven
het leukste wat er is. Het soort tv dat ik
maak is eigenlijk gewoon een opstel met
beeld. Het is net zoals met een opstel dat je
moet voorlezen voor de klas en je ervoor
moet zorgen dat je gehoor geboeid blijft.
Het lekkere van schrijven is dat het beeld
eindelijk een keer niet nodig is."
Het laatste zetje om zich achter de schrijf
tafel te begeven, kreeg Niehe van actrice
Mia Farrow. „Zij zei tegen me: 'Je zou ei
genlijk eens al die highlights van inter
views op moeten schrijven. In Amerika is
er niemand die bij zoveel mensen thuis is
geweest als jij. Het maakt niet uit dat je
onbekend bent, ik zorg voor een uitgever.
Larry King heeft al die sterren ook wel in
zijn programma gehad, maar wat jij bij
hen thuis hebt meegemaakt is ongeloof
lijk'."
Bloemetjesbank
Voorlopig ligt Het leukste krijg je nooit te
zien alleen aan deze kant van de oceaan in
de winkels. De anekdotes geven ook een
beeld van de werkwijze van Niehe, die
nogal eens bekritiseerd wordt. Hij zou in
houdelijk weinig bagage hebben en wei
Ivo Niehe: Ik kom over als een nette, niet bedreigende man die goed zijn huiswerk gedaan heeft. foto Roland de Bruin
nig kritisch converseren. Vederlicht amu
sement voor een massapubliek, zo luidt
vaak de teneur.
„Ik zit me altijd een of twee dagen te ver
diepen in een persoon, want ik wil snel
werken. Als we in het buitenland te gast
zijn, voel ik me na een uur gewoon te veel.
Je komt niet alleen inhoudelijk iets halen,
je wilt ook nog eens de omgeving laten
zien. Zeker een deel van het succes van het
programma zit 'm erin dat mensen toch
willen weten hoe de bloemetjesbank erbij
staat. Wij mochten pas geleden als eerste
bij Bon Jovi thuis filmen. Het .is toch wel
iets voor die mensen om dat allemaal prijs
te geven. Na drie kwartier begin ik me on
gemakkelijk te voelen. Dus moet je alles
heel goed en strak voorbereiden om het in
die korte tijd te kunnen doen."
Die werkwijze wekt vooral in het buiten
land verbazing. Niehe belt steevast aan in
gezelschap van een camera- en een ge
luidsman, terwijl Amerikaanse tv-ploe-
gen vaak veertien man sterk zijn. Boven
dien is het uiteindelijke resultaat veelal
vleiend. „Amerikanen verstaan onder een
interview dat ze weer eens geconfron
teerd worden met de moeilijkste momen
ten uit hun léven: de scheiding, de
geflopte plaat, de film die geen succes is
geworden. Het andere uiterste is David
Letterman, waar alleen maar grappen
worden gemaakt. Ik wil gewoon in een
kwartier een beeld van iemands leven ge
ven. Het is meer een conversatie dan een
interview. Europees ambachtelijk zeg ik
altijd maar."
Een hotelkamer is dan ook geen ideale lo
catie voor Niehe, die altijd stug volhoudt
tot hij mag doordringen tot de privé-ver-
trekken. „Het zijn toch een beetje Kuifje
achtige verhalen. Je wilt toch het piepen
de hek naar het grote grindpad open
doen."
Ouders
Soms maakt hij zelfs wel zes interviews
per week. „Ik weet zo langzamerhand
meer van anderen dan van mezelf", zegt
de presentator. „Ik zat laatst te bedenken
dat ik misschien mijn ouders maar eens
moet gaan interviewen. Als ik me in hun
verdiep op de manier waarop ik dat doe in
anderen, wordt er misschien een heleboel
over mezelf duidelijk. Ik zou dat dan wil
len laten voorbereiden door de redactie,
geheel in de sfeer van het programma.
Maar nooit uitzenden natuurlijk. Ischa
Meijer interviewde alleen om meer over
zichzelf te weten te komen. Dat heb ik he
lemaal niet, maar ik ben dan ook een min
der complex karakter."
Langzamerhand begint er toch steeds
meer waardering te komen voor Niehes
werkwijze. „De TV Show Op Reis was de
omslag. Toen schreven de critici opeens
dat ik eenmaal in het buitenland een hele
andere man was en dat toen pas mi j n bele
zenheid bleek. Die kritiek op het studio
programma begreep ik ook wel, daar
deugde natuurlijk heel weinig van. Op een
paar uitzonderingen na was de journalis
tieke waarde ervan maar heel betrekke
lijk. De aanpak was zoals de Amerikanen
dat ook doen: zorgen dat er een hoop ge
beurt aan tafel. De TV Show op Reis is veel
bevredigender."
Toch is Niehe niet van plan binnen afzien
bare tijd met de TV Show te stoppen, zoals
regelmatig wordt gesuggereerd. „Ik heb
wel een haat/liefde verhouding met dit
werk. Het bepaalt je leven zo verschrikke
lijk; dat ik misschien ook wel eens een le
vert zou willen waar dit allemaal niet in
zit. Bovendien heb ik een hekel aanreizen
Met honderdtwintig kilo bagage door Cu
ba of Zuid-Afrika trekken is echt geei
grapje. Het ambacht wordt steeds leukei
maar de dingen die je ervoor moet doei
zijn vaak vervelend. Ik ben overigens noj
altijd oprecht verbaasd over het succe
van het programma. Ik krijg op straat al
tijd twee soorten reacties. Die waar ik gel
van word isGoh wat spreek j e goed j e ta
len', de andere luidt: 'Je bent de enige di>
altijd bij mensen komt die ik nooit ergen
anders zie'. Volgens mij is dat de krach
van het programma. Het is nooit echt oud
bakken geworden. Het heeft altijd eei
soort frisheid behouden.
Trots is Niehe, zo blijkt uit het boek, op di
portretten zoals hij die maakte van Ive:
Montand en Roald Dahl, wiens dankbrie
ingelijst boven zijn bureau prijkt. Som
mige ontmoetingen grepen Niehe per
soonlijk aan, hoewel hij dat nooit laa
blijken in zijn programma's. Met een en
keling ontstaat zelfs een vertrouwens
band, zoals hij die koestert met Willen
van Hanegem. „Ik ben niet het type dat ii
het café vrienden op de schouder slaat. II
zie mezelf niet als een heel contractrijl
mens. Met Mia Farrow was de band hee
sterk en bij Montand was één blik vol
doende. De essentie van zo'n interview i:
niet zozeer of je de goede vragen bij ji
hebt, maar of degene bereid is jouw din
gen te vertellen. Ik kom over als een nette
niet bedreigende man, die goed zijn huis
werk gedaan heeft. Ik wil ook nog wel vee
lachen in het begin of met een onderwei]
komen waarover die persoon graag praat
Het is heel gek, maar je gaat altijd als eei
soort vrienden uit elkaar. Bij Johnnj
Kraavkamp sr in Zuid-Afrika was he
echt zoenen toen we weg gingen. Het wa
voor allebei een hele emotionele dag."
'Voor Gijs, Tim en Anne. Zodat ze late:
een beetje weten wat hun vader heeft uit
gespookt', zo luidt het voorwoord in Nie
hes boek. Want werk en privé zijn voor di
presentator strikt gescheiden werelden
„Televisie is voor mijn kinderen (6, 5 en
jaar, red.): Linda de Mol en Robert tei
Brink. Robert kennen ze van de vakantif
en mijn twee zoons zijn verliefd op twa
van zijn dochters. Antonie Kamerling i:
hun held, want die heeft ook nog spieren
Ik ben voor mijn kinderen geen televisie;
ik ben gewoon papa. Ik vind dat ze er niet
mee te maken hebben dat ik dit werk toe
vallig doe".
Berrit de Langt
Ivo Niehe: Het leukste krijg je nooit te zien
Uitgeverij Het Spectrum, f 29,90.
