Chirac rolt loper uit voor Jeltsin
PZC
PZC
Illegalen gedumpt in afvoerputje van Nederland
Toverwoord
feiten en meningen
2
Top Raad van Europa vooral demonstratie Europese eenheid
vrijdag 10 oktober 1947
vrijdag 10 oktober 1997
door Paul Koopman
1u Straatsburg is al een paar
dagen merkbaar dat er hoog
bezoek aan komt. De Russische
president heeft een deel van zijn
150 man sterke delegatie voor
uit gestuurd en deze Mosko
vieten zetten een deel van hun
reisbudget meteen om in kwali
teitsartikelen. „Vooral in de
duurdere modezaken hoor je
Russisch spreken", zegt Hans
Gualthérie van Weezei, de Ne
derlandse ambassadeur bij de
Raad van Europa. Liefst 46
staatshoofden en regeringslei
ders vergaderen vandaag en
morgen bij 'zijn' raad, maar vol
gens Van Weezei draait het eve
nement vooral om één man: Bo
ris Nikolajevitsj Jeltsin.
De Franse president Jacques
Chirac trefedt op als gastheer
van een van de grootste interna
tionale conferenties die ooit op
Europese bodem zijn gehouden.
Behalve de staatshoofden en
eerste ministers van veertig Eu
ropese landen zijn in de Elzas
ook tientallen ministers, ruim
duizend journalisten en een
veelvoud aan topambtenaren
verzameld. Dat Chirac de con
ferentie heeft weten te organise
ren zonder afmeldingen op hoog
niveau, noemt Van Weezei al een
opmerkelijke prestatie.
Jeltsin kwam gisteren samen
met zijn vrouw in Straatsburg
aan en had een ontmoeting met
president Chirac. Vandaag reist
de Russische leider, na een ont
moeting in de marge van de top
met kanselier Kohl, weer terug
naar Moskou.
Verheven
Op de agenda van de bijeen
komst staan 'verheven' onder
werpen als een 'actieplan voor
mensenrechten, sociale cohesie,
veiligheid van burgers en cultu
rele diversiteit'. Verder wordt
het startsein gegeven voor de
oprichting van een permanent
Hof van de Mensenrechten (de
veertig rechters van het Hof ver
gaderen nu part-time in
Straatsburg); komt er een ver
klaring tegen het klonen van
mensen en een actieplan voor
nauwere samenwerking bij de
bestrijding van corruptie,
drugshandel en het misbruik
van kinderen. Ook wil de top
zich bezinnen op de 'rol van de
Raad van Europa in het volgen
de millenmum'.
Maar belangrijker dan al die ac
tieplannen en plechtige verkla
ringen is de politieke boodschap
die Chirac en Jeltsin unisono op
de top - de tweede in het 48-jari-
ge bestaan van de Raad - willen
afgeven: het Europese conti
nent, dat 800 miljoen burgers
telt, hoeft niet eeuwig in de we
reld de tweede viool te blijven
spelen. Van Weezei: „Het uitge
lezen moment voor zo'n top was
eigenlijk 5 mei 1999 geweest, als
de Raad precies 50 jaar bestaat.
Alleen: dan is niet Frankrijk,
maar Hongarije voorzitter. In
zijn voorzitterschap van de
Raad ziet Chirac een mogelijk
heid het pan-Europese gezicht
op te poetsen: op een forum
waarbij de Amerikanen nu eens
niet aanwezig zijn."
Amerikanen
En inderdaad: de Raad van Eu
ropa is, zeker na de toetreding
van Rusland in 1995, het enige
echt Europese platform dat niet
door de Amerikanen wordt ge
domineerd. De NAVO wil welis
waar drie voormalige Oostblok
landen opnemen, maar heeft
nog steeds geen duidelijke Eu
ropese defensie-identiteit. De
organisatie voor veiligheid en
samenwerking OVSE is door de
aanwezigheid van de VS even
eens een trans-Atlantische aan
gelegenheid. De Europese Unie
vertegenwoordigt tot dusverre
alleen West-Europese lidstaten,
inclusief de voormalige DDR.
Van Weezei: „Zeker met de Rus
sen erbij wordt de Raad hét po
dium voor het uitdragen van een
pan-Europese boodschap. Door
nu een top te organiseren, wil
Chirac de toetreding van Rus
land, twee jaar geleden, luister
bijzetten."
Volgens secretaris-generaal
Daniel Tarschych van de Raadis
een aardige bijkomstigheid dat
de Raad van Europa zijn 'uit
breiding' al achter de rug heeft,
terwijl de EU en NAVO daar nog
aan moeten beginnen. In 1949
telde de Raad nog maar tien le
den, waaronder ook Nederland.
Bij de eerste topconferentie, in
1993 in Wenen, was het aantal
lidstaten gestegen tot 32. De af
gelopen vier jaar traden nog
eens acht landen tot de Raad
toe. Tarschych: „Deze top wordt
een manifestatie van Europese
eenheid. Bij de uitbreiding van
de NAVO en EU voelen sommige
Europese staten zichzelf bui
tengesloten omdat zij niet als
eersten mogen toetreden. Maai
de Raad heeft niemand buiten
gesloten. Wij kennen ook geen
netto-ontvangers en netto-be
talers; bij ons is iedereen een ge
lijkwaardige partner."
Prijs
Dat ruimhartige toelatingsbe
leid vroeg echter wel een prijs:
de Raad van Europa is niet meer
het homogene gezelschap lan
den met dezelfde praktijk ten
aanzien van rechtspraak en
mensenrechten als in het begin.
Na de top van Wenen braken in
de lidstaten Albanië, Bos
nië,Ts jets jenië en Kroatië bur
geroorlogen uit, waarbij men
senrechten op grote schaal
werden geschonden. Ook de lid
staten Tsjechië, Turkije en Rus
land hebben op dit punt geen
smetteloze reputatie. Het more
le gezag van de Raad lijkt daar
door aangetast te worden. Bo
vendien bleek in de praktijk dat
de burgers van de 'nieuwe lid
staten' de weg naar het Hof van
de Mensenrechten in Straats
burg nog steeds niet weten te
vinden.- Het gros van de indivi
duele beroepszaken dat daar
behandeld wordt, komt nog
steeds uit West-Europa; alsof de
burgers in Albanië of Turkije
niets te klagen hebben.
Moeilijkheden
Van Weezei erkent dat de
sprongsgewijze uitbreiding van
de Raad moeilijkheden heeft
veroorzaakt. „Als je het met
veertig landen over een resolu
tie eens moet zien te worden,
dan moet er tegenwoordig wel
heel veel water door de Rijn
stromen wil je een tekst hebben
die nog iets voorstelt. De recht
spraak in de Hof is ook moeilij
De Russische president Jeltsin (r), hier bij een ontmoeting met de Britse premier Blair, speelt een belangrijke rol bij de besprekingen van de
Raad van Europa. foto Grigory Dukor/AP
ker geworden. Ik bedoel: in Rus
land, Albanië of Kroatië hebben
ze toch een heel andere rechts
cultuur en -geschiedenis dan in
pakweg Nederland of België.
Maar die rechters moeten wel
individuele klachten van West-
Europese burgers behandelen.
Daar wringt de schoen."
Chirac zal tijdens zijn feestelij
ke top echter aan al dat onge
mak niet te veel aandacht willen
besteden, vermoedt Van Weezel.
De ambassadeur: „De hele top
staat in het teken van de heel-
making van Europa. Bij wat ons
verdeelt, zal niet te lang worden
stilgestaan." GPD
Het leidmotief van het Kabinet Kok - werk, weif
en nog eens werk - is van een aanvulling voo|
zien: scholing, scholing en nog eens scholinl'
Werknemers dienen in de toekomst voortdurend in sti?
dieboeken en cursuspakketten te duiken om kunde q
vaardigheden aan te passen aan de steeds hogere eisd
die de kenniseconomie stelt. Wie dat niet doet en eveii
min bereid is regelmatig van baan te veranderen, dreri
zichzelf op den duur buitenspel te zetten op de arbeidi
markt. Employcibility is het mode- en toverwoord I
politiek Den Haag en in kringen van werkgevers- er
werknemersorganisaties: werkend Nederland moa
niet aflatend schaven aan zijn inzetbaarheid. Het b<|
grip permanente educatie uit de jaren 70 wordt in d
aanloop naar de volgende eeuw verengd tot scholiii
ten behoeve van economie en arbeidsmarkt.
Kennis veroudert vlug door de snel veranderende teel
niek en de voortschrijdende automatisering. D&
maakt regelmatig bijspijkeren ervan noodzakelijk
Ook de baan voor het leven wordt op den duur een zeldj:
zaam fenomeen. De ontwikkelingen in organisatie e[
inhoud van het werk gaan in zo'n hoog tempo dat ve^'
eerder dan tot nu toe zal blijken dat iemand op een ai$,
dere stek beter op zijn plaats is, Philips wil dit laatst!
formaliseren door voor zijn werknemers in de toekomi
een maximale verblijfstijd in een functie vast te leggeit
Daarbij komt dan nog dat de laatste tijd steeds vake
over demotie wordt gesproken: functieverandering e1
salarisverlaging voor werknemers die op een wat hoge^
re leeftijd niet meer zo kunnen vlammen als ze in huij
jongere jaren deden. De zekerheden van weleer zij?
geen zekerheden meer.
In de discussie die de laatste dagen over inzetbaarhei
is ontstaan, is de nadruk sterk komen te liggen op de eir
gen verantwoordelijkheid van de werknemer om ken[
nis en vaardigheden op peil te houden. Werkgevers veri
tonen de neiging bonussen en sancties te koppelen aaj
studiezin enbereidheidmobiel en flexibel te zijn. Daarl
mee wekken ze de schijn dat het de werknemers va|
aan te rekenen dat de economie steeds hogere vooij
waarden stelt. De noodzaak op een andere manier m«jr
scholing én werkgelegenheid om te gaan, is echter eeg
maatschappelijke kwestie, die drie partijen aangaaè
werknemers, werkgevers en overheid.
Minister Melkert (Sociale Zaken en Werkgelegenheid,!
heeft in het debat over inzetbaarheid afstand genome.^
van de opvatting dat de werknemer zich zelf maar moejj
zien te redden. Hij heeft daarin gelijk. Niet iedereen ba
schikt over opleiding en bekwaamheden zich aan tl'
passen aan de veranderende technologie. Door te ved
nadruk te leggen op voortdurende scholing en mobilif
teit dreigen werknemers met een onvoltooide opleidinf
of beperkte capaciteiten buiten de boot te vallen. Eeij
maatschappij die haar kenniseconomie koestert hooii
daar ook oog voor te hebben.
door Wilfred Scholten
Daar is het busje. Voorin twee blan
ke mannen, op de banken daar
achter een donkere schim. Langzaam
draait het voertuig de oprit naar het
station op. Onder de merknaam, ach
terop, staan de letters MJ. Geen twij
fel mogelijk. Het is inderdaad het
'dumpbusje' van het ministerie van
Justitie.
Het is dinsdagmiddag, twintig over
vijf. Een bizar ritueel staat op het
punt van voltrekken. Vreemdelingen
waar de Staat der Nederlanden zich
geen raad meer mee weet, worden hier
elke week letterlijk op straat gezet. Of
beter: op het perron. Afgewezen asiel
zoekers en andere illegalen die het van
nu af aan zelf maar moeten uitzoeken.
Zonder papieren, zonder verdere
hulp.
Ze komen uit de Koning Willem II-ge
vangenis, even verderop in Tilburg. In
de voormalige kazerne worden
vreemdelingen vastgehouden die
meestal als illegaal tegen de lamp zijn
gelopen en voor wie uitreispapieren
worden geregeld, zodat ze netjes via
Schiphol of anderszins over de grens
kunnen worden gezet. Van de ruim
2600 van de gedetineerden uit de Wil
lem II hebben zo'n 1000 'pech'. Zij
krijgen geen papieren en moeten op
last van de rechter na een gevangen
schap van enkele dagen tot soms meer
dan een half jaar vrijgelaten worden.
Dan staan ze plotseling op een druk
station in de forensenspits. In hun
handen een treinkaartje, afkomstig
van de speciale NS-automaat in de
gevangenis, richting Arnhem, Roo
sendaal of Venlo. In de hoop dat ze Ne
derland met de eerste de beste trein
verlaten. Het grauwe, grijze beton van
station Tilburg is voor even het af
voerputje van Nederland.
Met een voorzichtig gangetje rijdt het
busje de oprit van perron 1 op. Het is
de stille kant van de instapplaats, ver
weg van de drommen die wachten in
de avondspits. De personen blijven zo
lang mogelijk in het busje zitten. Dat
is zo afgesproken met de gemeente
Tilburg. Anders hebben de burgers er
maar overlast van.
Verstoord
Zodra het busje stilstaat, stappen de
twee begeleiders uit om te kijken
wanneer de trein arriveert. Een is er in
uniform, de andere in burger. Dan
wordt het scenario wreed verstoord.
Ze hebben de fotograaf ontdekt. Snel
stappen de mannen weer in en rijden
achteruit het perron af. Breed lachend
om hun alertheid parkeren ze het bus-
je in een stille hoek, pal tegen het sta
tionsgebouw aan. Vlug wordt de zij
deur geopend. Een magere, donkere
man in een te grote witte jas stapt uit.
Hij krijgt een plastic zakje in zijn
hand gedrukt. Ondertussen is de foto
graaf die mee is gehold, opnieuw ont
Christofer H. krijgt zijn plastic zakje met treinkaartje aangereikt.
dekt. De geüniformeerde man van
Justitie komt op een holletje op hem af
gerend. „U mag mij niet fotografe
ren", brult hij. „En ook die andere
mensen niet."
Ondertussen krijgt de donkere per
soon iets in zijn handen gedrukt. De
man in burger neemt hém bij de arm
en loopt met hem de stationshal in.
Daar binnen gekomen wil de man bij
het loket een kaartje kopen. „Nee, dat
is niet nodig. Je hebt er al een", zegt
zijn begeleider. Hij duwt hem met
zachte drang in de richting van de rol
trap „Je gaat naar VenloHij wij stop
het kaartje: „V-E-N-L-O." De man
staart verdwaasd naar het gele biljet.
Een ogenblik later is de Justitie-me-
dewerker verdwenen.
De man loopt terug de drukke hal in
en knippert met zijn ogen. Als hij
wordt aangesproken, reageert hij ge
schrokken. Hij lijkt iets te zoeken en
rolt met zijn ogen. Ja, koffie wil hij
wel. Als hij echter de koffieruimte op
het perron ziet, schrikt hij terug. Hij
mompelt zachtjes in zichzelf. Op
nieuw rolt hij met zijn ogen en schudt
hij zijn hoofd. „Moment", zegt hij in
het Engels en wrij ft met zijn handen in
zijn ogen.
Na enige aarzeling gaat hij toch mee
naar binnen. Bij het buffet roept hij
'suiker' en 'koffie'. Als hem een beker
wordt aangereikt, zegt hij geïrriteerd
„No, no." Hij wijst op de koelvitrine.
„Seven-Up." Met opgetrokken wenk
brauwen geeft de bedienende vrouw
hem het fris. Hij hoeft de koffie niet af
te rekenen. Na twee slokken, wil hij de
koffie toch. Nee, hij betaalt zelf. De
rijksdaalder in zijn hand waar hij ze
nuwachtig mee speelt, verdwijnt in de
kassa.
Nog steeds de schichtige blik. Verder
geen woord. Plotseling loopt hij het
perron op. De stopti-ein naar Deurne
staat op het punt van vertrekken als
hij instapt. Het boemeltje is bomvol
met scholieren en studenten. Op het
foto CeesZorn/GPD
balkon is nog net een staanplaats over.
Verward kijkt hij om zich heen, loopt
waggelend de coupe op en neer. „Ga
maar zitten", zegt een scholier en
maakt een zitplaats vrij. Als de man
zonder reactie doorloopt, proesten de
scholieren het uit. Hij merkt niets.
Op verzoek laat hij even later een en
velop zien met zijn naam erop: Chris-
tof er H. In de opengescheurde envelop
- met het logo van Justitie erop - zit
een telefoonkaart. Hij stopt het terug
in het plastic tasje met zijn schaarse
bezittingen, waaronder wat sieraden
en een flesje shampoo.
Nigeriaan
Christofer, nee die kent dominee Arie
Boldervaart niet. Opmerkelijk, want
volgens De Vuurdoop in Tilburg, die
hulp biedt aan illegalen en daklozen,
had hij hem de telefoonkaart gegeven.
In de hoop dat de hulpverleners al
daar een slaapplaats voor de Nigeri
aan konden geven, De geestelijk ver
zorger verwijst een tikkeltje nerveus
door naar de directeur van de gevan
genis. ,Ik zeg nietsDe directeur ver
telt veel, maar wil niet op specifieke
gevallen ingaan.
Verdere naspeuringen leveren het vol
gende onthutsende beeld op: De 28-
jarige Nigeriaan meldt zich op 31 au
gustus in het Aanmeld Centrum Zeve
naar. Binnen 2 4 uur moet hij zij n asiel
verzoek toelichten. De verwarde
Christofer wordt echter door de amb
tenaren als agressief en niet-coöpera-
tief beschouwd. Medisch onderzoek
wijst uit dat hem niets mankeert. Hij
wordt beschouwd als illegaal en vast
gezet in de Willem II. Daar zit hij een
maand, voordat de rechter oordeelt
dat hij daar ten om-echte verblijft.
Deze dag is hij vrij. Alleen niemand
die hem vex-telde dat hij nu eennieuwe
asielaanvraag mag indienen.
Bezet
Bij D e Vuurdoop in Tilburg kan Chris
tofer deze nacht niet terecht. „Al onze
plaatsen zijn bezet"zegt medewerker
Connie van de Broek. Hij herkent wel
de manier waarop Justitie met moei
lijke gevallen omgaat. „Zo gaat het el
ke week. Als de rechter besluit dat de
mensen vrij moeten, gaan ze hup de
trein in. Ze hopen dat ze in België of
Duitsland terechtkomen. Maar de
meesten verdwij nen gewoon in de ille
galiteit in ons land." De illusie wordt
in stand gehouden dat ze Nederland
met onbekende bestemming hebben
verlatenMet de zegen van de p oli tiek
want die weet het verder ook niet
meer.
Het gebeurt regelmatig dat De Vuur
doop gebeld wordt door Justitie-me-
dewerkers, zegt Van de Broek. Of ze
iemand willen opvangen die die dag
uitgezet wordt. „Het wordt brutaal
weg op ons bordje gelegd. Laatst zelfs
iemand met een stoma. Hij kon amper
lopen!Gelukkig is hij via-via bij een
Rotterdamse hulpinstelling die zie
ken opvangt terechtgekomen. De
wethouder moest nog toestemming
geven, want het ging om een illegaal.
Gesubsidieerde instellingen mogen
aan hen immers geen hulp bieden.
„Mevrouw Schmitz (staatssecretaris
van Justitie, red.) weet denk ik niet
dat het al zo erg is, dat zelfs haar eigen
ambtenaren hulp zoeken voor illega
len."
Christofer loopt intussen nog steeds
met verwarde blik door de stoptrein.
Controle. Zijn kaartje is hij kwijt.
Even is er paniek. De conductrice
blijft kalm en ziet een geel papiertje
door de dunne tas heen schemeren.
Het kaartje. Er komt een knip in het
enkeltje VenloZover zal de Nigeriaan
niet komen. Met een 'Ik ga terug',
springt hij op het kleine stationnetje
Eindhoven-Beukenlaan uit de trein.
Op een herfstige oktoberdag heeft Ne-
derland er een verwarde illegaal bij.
GPD
Marijke gedoopt Thoolse brug
Prinses Marijke is ih de
Utrechtse Dom gedoopt. De
scholen in Utrecht hadden
vrij; de straten waren vol mét
mensen die de stoet van de ko
ninklijke familie en de diverse
peetooms en -tantes1 wilden
zien. De doopnamen van het
jongste, prinsesje zijn Maria
Christina. -
Schepen vast
Op de Westerschelde zijn weer
enige schepen vastgelopen.
Ter hoogte van Walsoorden is
het Zwitserse scheepje Rhem-
feld gestrand. Enkele uren la
ter liep het Zweédsé stoom
schip Delphinus vast bij Bath.
De Delphinus is met vier
sleepboten losgetrokken.
De Thoolse brug., wordt deze
week geopend. In de Tweede j
Wereldoorlog is de uit. 19281
stammende brug twee keer j
vernield, maar inmiddels is hij
hersteld. De brug komt in het I
eigendom van de gemeente j
Tholen, die echter geen toll
mag heffen, zoals het Rijk en !l
de provincies Zeeland en!
Noord-Brabant eerder wel de- f
den, .7. o
Tuberculose R
In Berlijn, stijgt: hef jaantal tu-D
berculose-patiëntén hief deP
dag. Inmiddels hebben tach- f1
tigduizend mensen de ziekte !j
opgelopen. Het aantal burgers f
dat aan dé ziekte overlijdt,
stijgt ook nog steeds.
Uitgever:
W. F. de Pagter
Hoofdredactie;
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Centrale redactie;
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen,
Tel. (0118) 484000;
Redactiefax: (0118) 470102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur
in het weekeinde.-
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren.
VOissingen:
Oostsouburgseweg 10,
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen.
Tel. (0118) 484000.
Goes: Voorstad 22,
4461 KN Goes.
Tel. (0113) 273000.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. (0115) 694457
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel.
Tel. (0115) 568000.
Zöerikzee: Oude Haven 41
4301 JKZierikzee.
Tel. (0111) 415380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17,00 uur.
Openingstijd Zierikzee
8.30-17.00 uur
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur
City OnLine
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
http://www.city.nl
e-mail: pzcredcity1@pzc.nl
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel. (0118) 484000
Fax(0118)470100.
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 92,85,
franco per post 122,00;
per maand ƒ34,00
per jaar 356,50,
franco per post 471,50
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting
losse nummers
maandag t/m vrijdag 1,75,
zaterdag 2,50 p.st. (alle
bedragen inclusief 6 pet. btw).
Postrek nr 3754316
t.n.v PZC ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven:
180 cent per mm; minimumprijs
per advertentie 27,-;
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit blad
ƒ7,- meer.
Volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B.V.
Vlissingen
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV
Wegener Arcade NV
