Bannani hunkert naar oude tijden
Zwegers verkiest voetbal in
de zaal
PZC
Paardensport is
voor Van Tienen
puur een hobby
Regionale zaalvoetbalcompetitie van start
sport donderdag 11 september 1997 z 34
Top-atleet uit Tunesië moet nog steeds wennen aan West-Europese cultuur
door Lucien Roelandt
CLINGE - Ze houdt net zo
veel van paarden en dres-
suurrijden als Anky van
Grunsven doet. Maar daar
houdt de vergelijking tussen
de nationale trots van hip
pisch Nederland uit Gemert
en de amazone Judith van
Tienen uit Clinge wel mee op.
Judith van Tienen behoort al
evenmin tot de enorme cate
gorie die door de successen
van Anky besmet raakte met
het dressuurvirus. De 28-ja-
rige inwoonster van het
grensdorp begon haar hippi
sche sportcarrière immers
twintig jaar geleden als po-
nyruiter, het moment waarop
nog nooit iemand van ene
Anky van Grunsven had ge
hoord. Bovendien zijn spor-
tidolen de bankemployé
vreemd.
„Misschien zijn we ook wel
gelijk begonnen met ponyrij
den, want we zijn van dezelf
de leeftijd. Maar verder, nee.
Daar houden onze overeen
komsten wel mee op. Voor
mij is de paardensport een
hobby, meer niet. Een hobby
die ik overigens voor geen
goud zou willen missen, om
dat ik er zo geweldig veel ple
zier in. beleef", zegt Judith
van Tienen bescheiden.
Wat ze echter verzwijgt, is
dat ze met het zelfde fanatis
me besmet is als de nationale
kampioene. Wat blijkt datze,
ondanks haar drukke werk
kring en haar bestuursfunc
tie in de Rui terclub Hulst,
toch minstens vijf avonden
per week met haar paard Ni
arco in de weer is. Bovendien
werd Van Tienen in haar
sportcarrière nogaleens door
het pechduiveltje achter
volgd. Ook in de keuze van
haar viervoeters was ze be
paald met altijd even geluk
kig. Geen reden om er het
bijltje bij neer te gooien.
Dondersteen
„De pony waar ik op begon,
Blue Angel, was een echte
dondersteen. Die liet mij het
eerste jaar werkelijk alle
hoeken van de ring zien. Ik
was toen nog lid van de in
middels ter ziele gegane Vos-
senrijders. Dankzij de trai
ning van Ingrid Beens en
Walter de Buck kreeg ik Blue
Angel toch aan het bit lopen.
En toen het eenmaal klikte
tussen ons ginghet bestgoed.
Ik werd met hem zelfs
Zeeuws kampioene in de
klasse M. Ook in de klasse Z
ging het uitstekend. Maar
toen kreeg Blue Angel Artro
se en moest hij worden afge
maakt", zegt Judith van
Tienen nog met duidelijk te
bespeuren spijt in haar stem.
Ook haaf eerste paard Argo
was voor de amazone be
paald geen gelukkige keuze.
„Mijn ouders en ik wisten ei
genlijk weinig van afstam
mingen. Daardoor heten we
ons Argo aansmeren. Een
tuiger waar werkelijk niets
mee te beginnen viel. Op het
laatst sloeg hij mij gewoon
uit de stal. Dus zat er weinig
anders op dan hem te verko
pen. Toen heb ik nog een tijd
je paarden voor eigenaren
uitgebracht, maar dan ben je
natuurlijk nooit verzekerd
dat je op een volgende con
cours nog wel kan starten.
Een onzekerheid die vijf jaar
geleden leide tot de aankoop
van de nu zevenjarige ruin
'Niarco. Een groen paard dat
Judith van Tienen, met be
hulp van Ad Bergs, zadelmak
heeft gemaakt en inmiddels
in de middenklasse drie
winstpunten heeft behaald.
Zeker niet slecht gezien ze de
twee voorgaande wintersei
zoenen door diverse omstan
digheden heeft gemist.
„Niarco is zeker geen slecht
paard, maar ook niet de ge
makkelijkste. Je moet er ei
genlijk iedere dag mee bezig
zijn. Toen het twee jaar gele
den juist lekker begon te lo
pen, ben ik gevallen en was ik
heel de winter uitgeschakeld
door een scheurtje in mijn
bekken. En vorig indoorsei-
zöen ging aan mijn neus
voorbij door een gebroken
enkel. Ad Bergs heeft toen
Niarco regelmatig gereden
en toenikterug begon me ook
begeleid, daardoor heeft hij
mij weer aardig in het zadel
geholpen, om in paardenter-
men te spreken", zegt Van
Tienen.
Begeleiding
Begeleiding is naar de stelli
ge overtuiging van Judith
van Tienen de weg naar suc
ces. Begeleiding die naar
haar mening niet altijd van
een specifieke dressuurtrai-
ner moet komen. „Ja, je zal
misschien wel lachen om wat
ik nu ga vertellen. Maar ik
heb een tijd les gehad van Si
mon den Exter. Kan je je het
voorstellen Simon in de dres-
suurring. Maar daar ging het
ook niet om. Ik miste op een
gegeven moment alle zelf-
vertrouwen en dankzij hem
kreeg ik dat weer terug. Maar
de ti j d die hij met de bo ot ver
speelde werd een probleem,
dus ging het jammer genoeg
over."
„De Westerschelde is voor
ons nog steeds een pro
bleem", vervolgt Judith. „De
rest van Zeeland zit zo in
Brabant, waar veel goeie be-
roerstrainers zitten. Niet dat
er hier geen bekwame men
sen rondlopen, maar gewoon
te weinig om ieder persoon
lijk de begeleiding te geven
die hij of zij nodig heeft. Van
daar ook dat naar mijn me
ning de top in Zeeuws-
Vlaanderen wat smaller is
dan in de rest van Zeeland."
Geen reden voor Judith van
Tienen om bij de pakken neer
te gaan zitten. Integendeel,
als zaterdag door haar ver
eniging in Hulst het groene
seizoen wordt afgesloten,
gaat ze weer op jacht naar
een winstpuntje, „Paarden
sport is voor mij niet alleen
een hobby maar tevens een-
uitdaging. Zo hoog mogelijk
komen met een paard. Lukt
het morgen niet dan probe
ren we het in het indoorsei-
zoen. Hopelijkblijf ik dit jaar
gespaard van een ongelukje,
dan moet het lukken. Want al
is Niarco een lastig' baasje en
beslist niet moeders mooiste,
hij heeft capaciteiten vol
doende om in de klasse Z te
lopen. Aan mij de taak om
dat te verwezenlijken."
Judith van Tienen gaat zaterdag, als ruiterclub Hulst het
groene seizoen afsluit, op jacht naar een winstpuntje. ..Paar
densport is voor mij, naast hobby, ook een uitdaging."
foto Charles Strijd
hadden volgens Zwegers voor
Morres gespeeld, maar de com
binatie met het veldvoetbal
wordt nu eenmaal niet door elke
voetbalclub in de regio geappre
cieerd. Het kwam ook wel erg
ongelukkig uit. Temeuzen legde
voor de eerste keer sinds jaren
het zaalvoetbalverbod op voor
de hogere teams, waardoor Van
der Hooft en Van de Velde geen
keus hadden. Van den Hemel
wist dat het zaalvoetbal bij
Hoek uitgesloten is.
Spijt
Arno Zwegers heeft de perike
len rond het zaalvoetbal eerder
kunnen ei-varen. Hij heeft er
achteraf nog spijt van, dat hij zo
lang, vijf jaar, geen zaalvoetbal
heeft gespeeld. „Bij HW'24
gold er indertijd ook een zaal
voetbalverbod. Ik had net de
overstap gemaakt van de A-ju
nioren naar de senioren. Op dat
moment wil je als jonge speler er
alles aan doen om in de basis van
het eerste elftal te geraken. Ik
dacht er toen niet over om weg te
gaan. Het duurde tenslotte vijf
diensten) en Harm Rietjens
(blessuregevoelig) kunnen be
schikken. Volgens Maas is men
nog op zoek naar een goede
spits. In de aanloop naar het sei
zoen speelde Morres, dat vijf
teams in competitie heeft, enke
le oefenduels.
De districtsklasse bestaat uit
negen Zeeuwse en drie Bra
bantse teams. Maas verwacht
veel van v.v. Zeeland. De ploeg
van coach Armand Doesburg
werd op de valreep versterkt
met ex-profvoetballer Maurice
van Ham, jarenlang spelend
voor S.K. Beveren in de Belgi
sche eerste klasse. De wedstrij
den worden op maandag en
woensdag gespeeld. ZVH/ Mor
res speelt zijn thuiswedstrijden
in de spoxdhal Den Dullaert in
Hulst.
ZVH/Morres: coach: Henk Maas.
Selectie: Robbie Roctus, John Du-
carmon (keepers), Dirk Verdonck,
Kees de Putter, Arno Zwegers, Harm
Rietjens, Carl de Waele, Tristan van
Acker, Hans Picavet, Jurgen Ver-
braeken, Boudewijn Rietjens, Eelco
Libbenga, Fabian du Puy.
door Aector Dooms
TERNEUZEN - Het zaalvoetbal in Zeeuws-
Vlaanderen is volledig recreatief geworden.
De regionale zaalvoetbalclubs varen er wel
bij. Ga maar na. Geen verplichte promotie
meer naar de hogere niveaus van het lande
lijk zaalvoetbal, waarvoor de (meeste)
teams schrik hadden. De kosten zijn door de
nieuwe opzet flink omlaag geschroefd.
Scheidsrechters zijn directer te benaderen.
Na de reorganisatie van de KNVB wisten
veel scheidsrechters niet eens waar ze aan
toe waren. Dubbele aanstellingen, geen
aanstelling en de frustratie om maanden op
het uitbetalen van de reis- en onkosten te
moeten wachten. Dit alles is vanaf heden
verleden tijd. De KNVB houdt alleen nog
een vinger aan de pols met betrekking tot
strafzaken en reglementen.
Het Zeeuws-Vlaamse zaalvoetbal heeft het
geluk over een aantal deskundige bestuur
ders te beschikken. Piet de Reus (voorzit
ter), Theo de Smet (secretaris), Glein de
Putter (penningmeester), Joost Tollenaar
(competitieleider) en de andere rayonverte
genwoordigers Piet Vei-poorte (Axel), Paul
Strooband (Hulst) en Fonny Kox (Sas van
Gent) maken deel uit van de overkoepelen
de vereniging 'De regionale zaalvoetbalver
eniging Zeeuws-Vlaanderen'.
Wat kunnen we van de vijfentwintig regio
nale zaalvoetbalteams verwachten? Ten op
zichte van andere jaren is er niet zo gek veel
veranderd. Spox-tief gezien zullen de teams
in de eerste klasse voor het (prestige) kam
pioenschap willen strijden. Zeker, nu de
druk - om te moeten promoveren - is wegge
vallen. Tot het rijtje kanshebbers behoren
zeker de Oostburgse ploegen ABAB (met
Henk Ottens, Werner en Marc Corijn, Wil
liam Faes etcetera) en titelverdediger
Transport Vooruit (met Frank Neve, Adrie
vanHanegem, Frank van de Vijver, Serge en
Michel de Ruijsscher). Outsiders zijn wel
licht Première Zaman (Angelo Verbraeken,
Maarten Thomas, Jean-Claude Everaert),
Arrow (Jan de Visser, Peter Drumont, Ivan
van de Vijvere, Ingmar Hoefnagels) en de
Belgisch getinte ploeg Benny Sport (met
Luc van Hecke). Nieuwkomers zijn kampi
oen ZVH/Morres 2, Maas/Fiat en GTI.
Spijtig is verder dat Terneuzen (zaalvoet
balverbod) zich teruggetrokken heeft uit de
competitie. De roodzwarten zorgden vaak
voor spectaculair zaalvoetbal. De Zeeuws-
Vlaamse zaalvoetbalcompetitie begint
maandag 15 september.
Promotie-degradatieregeling: Eerste klas
se: nummer twaalf degradeert en de num
mer elf speelt samen met twee periodekam
pioenen van de tweede klasse voor een
plaats in de eerste klasse.Tweede klasse:
kampioen promoveert naar de eerste klasse;
nummer dertien degradeert rechtstreeks
naar de dex'de klasse, de nummer twaalf
speelt samen met de kampioenen (van de
rayons) om een plaats in de tweede klasse.
Indeling.
Eerste klasse: ABAB acc, Aitow, Benny Sport, Fi
at De Keijzei-, GTI, Kees Mechielsen. Max Kor
ting, ZVH/Morres 2, Premiere Zaman Sport.
Ploegaert Philippine, Transport Vooruit, Vervaet.
Tweede klasse: Ben de GraaffGemeente, De Gra
vin, HKC, IZV, De Leugenboom, Marinet, Morres
3, De Ridder, Rons Flair Fashion, De Ruyter, Van
Haperen, Wentzler/Pauwels.
door Peter van Kouteren
TERNEUZEN - De Tunesische
atleet Zouhair Bannani was ja-
renlang een gevreesd sprinter.
De 29-jarige snelheidsduivel
was in eigen land twaalf jaar
lang op de 100 meter niet te
kloppen en behoorde ook op de
200 meter tot de besten van Tu
nesië. Bannani woont inmiddels
drie jaar in Nederland en hun
kert naar de tijden van weleer.
De Tunesiër mist de harde hand
van een persoonlijke trainer en
dreigt te verpieteren.
Zijn beste op een Nederlandse
baan gelopen tijd verbleekt bij
zijnpersoonlijk record. Zouhair
Bannani liep ooit 10.03 secon
den, maar kwam in Nederland
niet verder dan 10.80 seconden.
Radeloos wordt hij ervan, om
dat hij het gewend was te win
nen. De sprinter kent de oorza
ken, maar legt zich niet bij
voorbaat neer bij een min of
meer roemloos einde van zijn
carrière. Een ander klimaat, een
volsti-ekt nieuwe omgeving, het
gebrek aan concurrentie, een
geringe zelfdiscipline enblessu-
x'egevoeligheid hebben hem
niettemin aan het twijfelen ge-
bx'acht. Zouhair Bannani wordt
geplaagd door een innerlijke
tweespalt, waarin doemdenken
het dreigt te winnen van zijn na
tuurlijke prestatiedrang.
Hij is bezig aan zijn derde jaar in
Nederland, beheerst de taal
mondjesmaat en moet nog
steeds wennen aan de West-Eu
ropese cultuur. Opgegroeid in
een maatschappij waarin man
nen brood op de plank brengen,
heeft hij er nog steeds moeite
mee dat hij grotendeels teert op
de verdiensten van zijn vrien
din. „Het leven in Nederland is
goed", maakt hij in gebrekkig'
Nedeidands en met behulp van
de Franse taal duidelijk. „Maar
het is wennen. Ik ben heel blij
dat ik nu vijftien uur werk heb
per week. In Tunesië zorgt de
man voor inkomsten, maar hier
werken heel veel vrouwen. Mijn
huisarts is een vrouw, de tand-
ax-ts is een vrouw en toen ik in
het ziekenhuis foto's moest la
ten maken van mijn schouder,
werden die door een vrouw ge
maakt. Ik begrijp de Neder
landse taal redelijk goed, maar
praten is nog een beetje moei
lijk. Ik ga twee keer per week
naar school. Met mensen uit Ja-
Zouhair Bannani was in Tunesië tw aalf jaar lang onklopbaar op de 100 meter en behoorde ook op de 2 00 meter tot de besten. „Ik wil er alles
aan doen om mijn oude toptijden te halen." foto Charles Strijd
maica, Joegoslavië, Irak, Ethio
pië. Een leuke groep. De school
is goed. Maar", lacht hij, „we
hebben een juffrouw. Een lie
verd trouwens.''
Voetbal
Zouhair Bannani groeide op in
een gezin met een modaal inko
men. In de stad Kairouan werd
met nog twee gezinnen uit de fa
milie een woning met negen ver
trekken gedeeld. Als kleine jon
gen-voetbalde hij op straat en op
zandvlaktes met zelfgemaakte
doelen. De kleine Bannani viel
op door zijn snelheid en het ge
mak, waarmee hij scoorde.
„Voetbal is in Tunesië net als in
Nederland de meest beoefende
sport. Ik kon blijven lopen en
scoorde altijd." Zijn acceleratie
bleef rxiet lang onopgemerkt.
„Eén van mijn zussen was lid
van de atletiekclub. Ik wilde
gi'aag voetballer worden, maar
een atletiektrainer vroeg of ik
eens wilde komen voor een test.
Kairouan is in Tunesië een grote
club. Ik was negen jaar, toen ik
lid werd." Drie jaar later werd
hij voor de nationale jeugdploeg
geselecteerd en werd de basis
gelegd voor een indrukwekken
de loopbaan. Bannani was der
tien jaar, toen hij voor het eerst
ixationaal kampioen werd op de
100 meter. Vervolgens won hij
twaalf jaar achter elkaar goud
op het Tunesisch kampioen
schap. Nauwelijks achttien jaar
oud, vestigde hij met een tijd
van 10.06 seconden een nieuw
nationaal record. Zijn eerste
wedstrijd in een race over 200
meter leverde eveneens een re
cord op: 20.80 seconden.
Het was volgens de atleet alle-
maal het gevolg van een zeer ge
disciplineerde aanpak. Hij
maakte deel uit van de nationa
le selectie en maakte van zijn
hobby zijn beroep. Baixnani:
„De trainers waren streng, ex-
was altijd controle. Ik ben vanaf
mijn negende jaar altijd bijge
stuurd. Als je dit wilt bereiken,
dan zul j e dat moeten doen
Het leverde hem als senior een
vast inkomen op van 250 Tune
sische dinar per maand. „Onge
veer vijfhonderd gulden. Dat is
naar de levensstandaard in Tu
nesië gemeten veel geld", vertelt
hij. „Als we in trainingskamp
gingen, kregen we bovendien
twintig dinar zakgeld per dag.
Als je won, of met de nationale
ploeg goed had gepx-esteerd,
kreeg je een premie van honderd
dinar. We woonden in hotels,
kregen alles wat we nodig had
den en hadden een medische
staf. Hier in Nederland moet je
zelf voor spikes en kleding zor
gen. In het begin dacht ik: ze
zouden mi] moeten betalen.
Maar zo werkt het hier nu een
maal niet."
Porsche
Vijf jaar terug leex-de hij in Tu
nesië zijn huidige vriendin Jelly
Klompien kennen. Drie jaar ge
leden nam Zouhain Bannanin
een moeilijk besluit. De atleet,
die in vele landen internationa
le ontmoetingen had gewonnen,
verbrandde alle schepen achter
zich en verhuisde ondanks be
langstelling van een Russische
tx'ainer naar Terneuzen.
Hij begon een nieuw leven en
ging ervan uit met zijn neus in de
boter te zijn gevallen. „Ik dacht
dat het hier qua trainingsaan-
pak nog beter zou zijn dan in Tu
nesië", klinkt het enigszins ont
goocheld. „Ik ben lid geworden
van Scheldesport. De mensen
hebben me heel goed opgeno
men. Ze zijn lief, het zijn zeker
geen x-acisten en nemen me mee
naar wedstrijden. Ik heb heel
veel steun gehad van Roel van
Laere.
Cees van Oosten was enthousi
ast en noemde me een Porsche,
waaraan moet worden gesleu
teld. Ad Hendriks en Mike
Nièpce zijn goede trainers.
Maar ze doen alles op vrijwillige
basis en kunnen er niet altijd
zijn. In Tunesië was er altijd en
overal een trainer bij me, waar
ik ook ging."
Zelfdiscipline
Het gebrek aan begeleiding en
nog een aantal andere factoren
heeft ertoe geleid dat hij in Ne
derland ver onder zijn oude ni
veau is gebleven. „Ik had in het
begin echt drang om te preste-
x'en, xxxaar ik geef het gauw op als
het rxiet lukt. Ik ben het nooit
anders gewend geweest dat ik
streng werd gecontroleerd. Ik
heb helemaal geen zelfdiscipli
ne en heb het liefst een trainex-,
die me afmat. Nu ben ik ook nog
geblesseerd. Ik wil eerst fit ra
ken en daarna weer serieus trai
nen, om terug op mijn oude ni
veau te komen.
Ik kan nog zeker drie jaar mee
en wil in Holland recox'ds lopen.
Qua snelheid ben ik binnen een
maand weer de oude", verzekert
hij. „Maar het gaat vooral om
het verbeteren van mijn condi
tie. Ik ben een vergevorderde at
leet en moet een trainingspro
gramma hebben, dat op mij is
afgestemd. Ik wil trainen, want
ik zit vaak thuis en daar word je
niet beter van. Ik wil er alles aan
doen om mijn oude toptijden te
halen. Een sprinter weet nooit
zeka- of dat lukt. Je bent ten
slotte heel blessuregevoelig. Het
is bi; ons altijd 'misschien'."
Speler/voorzitter ZVH/Morres wil hoge ogen gooien in eerste klasse
door Aector Dooms
HULST - Arno Zwegers uit Phi
lippine komt tot een opmerke
lijke uitspraak. Zijn voorkeur
gaat uit naar het zaalvoetbal
boven het veldvoetbal. De 31-
jarige speler/voorzitter van
de zaalvoetbalverening ZVH
Morres vindt het spelen in de
zaal leuker om te doen, terwijl
hij al een aantal jaren op een be
hoorlijk niveau - na Sluiskil te
rug bij HW'24 - op het veld ac
tief is. „Bij het zaalvoetbal kom
je veel meer aan de bal. En dat is
toch lekker voor een speler. Bo
vendien geeft het zaalvoetbal je
meer zekerheid van spelen dan
het veldvoetbal motiveert hij
zijn keuze.
ZVH/MoiTes is na het wegval
len van het Aai'denburgse
Sporthuis De Cocq nog de enige
Zeeuws-Vlaamse ploeg die
prestatiegericht zaalvoetbal
speelt. De hoogstspelende club
van Zeeuws-Vlaanderen komt
uit in de eerste klasse district
zuid. Vorig jaar werd maar net
de promotie naar de hoofdklas
se van het landelijk zaalvoetbal
gemist.
Uitdaging
Dit seizoen wacht een nieuwe
uitdaging, hoewel Zwegers
graag had gezien dat er meer
nieuwe spelers waren bijgeko
men. De Terneuzenaren Hubert
van den Hemel, Barry van der
Hooft en Danny van de Velde
jaar, eigenlijk te lang", zegt hij
nu. Zwegers verhaalt over de
breuk met HW'24, de club waar
hij dit seizoen terugkeerde.
„Het zaalvoetbalverbod werd
opgeheven, omdat er nog slechts
één speler binnen de selectie te
gen was. Het bestuur wilde
eveneens niet tegenwex^ken,
maar in die pexdode werd er met
Rinus Zegers juist een nieuwe
trainer aangesteld. Hij zag het
zaalvoetbal niet zitten, waar
door het bestuur besloot om het
zaalvoetbalverbod in stand te
houden. Voor mij was het toen
duidelijk dat ik naar een andere
club zou vei'trekken. Al dacht
Zegers dat ik blufte."
Ambitieus
Arno Zwegers, die deze zomer
Bennie Langeraex-t (drukke
wex-kzaamheden) als voorzitter
opvolgde, is ambitieus en wil
met zijn club zo hoog mogelijk
spelen. Het verlies van topsco
rer Mike van Rossem (een ge
voelige adeiiating"), Michel
d'Olieslagers en Jean-Paul Eg-
germont moet vooral gecom
penseerd worden met de Belgi
sche aanwinst Dirk Verdonck
(ex-De Cocq), een van Zeelands
beste zaalvoetballers. „We had
den gi'aag Jan Cools erbij gehad.
Ook Angelo Vei'braeken heb ik
een paar keer gevraagd, maar
hij kiest voor recreatief zaal
voetbal", weet Zwegers.
Coach Henk Maas van ZVH-
/Morres zal niet altijd over
Verdonck (vanwege ploegen-
Arno Zwegers: „Zaalvoetbal geeft je meer zekerheid van spelen dan veldvoetbal."
