PZC krullebak
Vrouwtjes zijn altijd duurder
in de walvis
KRULLE-
BAKJES
Praatje
met de
poes
Bowlingbaan
in het bos
Even droog
Gaatjes
Af en
toe
wil hij
meer
I Casper
en Hobbes
door Bill Watterson
Hee pap, wil je
een vlammenwerper
voor me kopen?
Mol; zal je zoontje maar wezen, die Casper!
Al het kattekwaad wat je maar kunt
bedenken haalt hij uit. Samen met z'n
onafscheidelijke tijger Hobbes.
Geestelijke vader Bill Watterson (dat is de
schrijver, bedenker, tekenaar van de strip,
dus niet de vader van Casper in de strip)
liet de Amerikaanse krantenlezers dage
lijks meegenieten van het wel en wee van
Calvin (Casper) en Hobbes en dit met groot
succes, want de strip is razend populair.
Casper is een klein ventje van een jaar of
zes, gok op televisie kijken en snoep.
Hobbes is z'n pluche tijger, die Bill Wat
terson op een prachtige manier tot leven
wekt. Zichtbaar voor ons en natuurlijk
voor Casper, maar voor de anderen in de
strip is Hobbes gewoon een pop.
Hobbes is Casper's steun en toeverlaat,
aan hem kan hij alles kwijt en Hobbes
geeft hem raad, maai- -hoe vreemd ook-
niet altijd gelijk, want hij heeft een eigen
karakter. Groot is, de paniek van Casper
als een grote hond Hobbes meeneemt en
kwijtmaakt.
Casper kliert met z'n eten -Wat. is clit voor
slijmerige troep!-, wil pas in bad als er ge
controleerd is of er geen haaien in zitten,
chanteert z'n vader om te betalen voor hij
de garage in rijdt -omdat als je het niet
doet ik de garagedeur tegen je auto gooi als
je naar binnen rijdt! en ga zo maar door.
Maar niet alleen de vader en de moeder
van Casper hebben veel met de fantasie
van Casper te stellen -Hee pap, wil je een
vlammenwerper voor me kopen!- maar ook
z'n juf, de oppas en buurmeisje Inge
moeten het vaak ontgelden. Hoewel deze
laatste erg goed in staat is de hatelijk
heden en aanslagen van Casper of Casper
in de rol van zijn andere ik, ruimteman
Spiff, te weerstaan. Sterker nog Casper
delft bij haar vaak het onderspit en moet
de volgende keer dus nog beter uitpakken.
Kortom Casper en Hobbes is een strip
waar je niet omheen kunt. Bill Watterson
is er intussen mee gestopt -dat heeft hij al
meer gedaan- maar als alle strips die hij
heeft gemaakt nog in Nederland gaan ver
schijnen, kunnen we voorlopig nog heel
wat aflachen met die twee!
Va/i Kasper en Hobbes door Bill Watterson verschenen
in het Nederlands drie delen bij big Balloon
Publishers.
Klaartje, het hangbuikzwijn lust er wel
pap van. Maar soortgenoot Spikkel moet
van aaien juist niets hebben. En ook de
beide kangoeroes Skippy en Dusty in het
parkje Dierplezier in Hoedekenskerke,
houden meer van springen dan van aaien.
En de nandoe, een kleine struisvogel, let
meer op haar pasgelegde ei, dan op het
publiek.
Beheerster Riet Bolier heeft haar handen
vol aan haar zeer gemengde gezelschap.
„Begon drie jaar terug als hobby," lacht
ze. „Je ziet hoe het is geworden. Schapen,
kippen, konijnen, pony's en ezels zijn in
deze buurt heel gewoon. Maar Bob, het
stinkdier is niet zo alledaags. Dat geldt
ook voor Buster de fret en Beer, de
wasbeer. De laatste aanwinst. Zijn moeder
gaf te weinig melk, dus voed ik hem op
met de fles."
Voederen, hokken, stallen en vogelkooien
schoonmaken is een dagelijks terugke
rend werk. Kinderen uit de buurt helpen
af en toe een handje.
Maar het probleem van Bartje Twee, de
alpaca, kunnen ook zij niet oplossen.
„Hij is wat alleen zo zonder vrouwtje,"
legt Riet uit. „Maar vrouwtjes zijn in de
dierenwereld altijd veel duurder dan
mannetjes. Bartje Twee zal dus nog even
tjes geduld moeten hebben.
l.opcn in de kringloop van het water.
Femke, Madelinde en
Marjon zijn naar het
waterpaviljoen op Neeltje
Jans geweest. In de wal
vis, zoals zij het noemen. Madelinde: „Ik vond het
best wel leuk. Je kon er veel dingen zien en leren,
hoe het gaat." Femke: „Ik vond het meer een
groot kunstwerk. Met geisertjes en stoomstraal-
tjes."
Marjon: „Ik vond die ijsletters wel mooi en als je
met je voet ergens op stampte, kwamen er
golven."
Maar dat het waterpaviljoen is gemaakt om de
kringloop van het water uit te beelden, hadden ze
niet zo goed begrepen.
„Klopt," zegt Ted Sluyter. Hij is de woordvoerder
namens het waterpaviljoen. „Binnenkort krijgen
de bezoekers een folder, waarin wordt uitgelegd,
wat de betekenis is van wat de mensen binnen te
zien krijgen."
Het paviljoen is nog m^ar kort open, sinds 29
mei, maar de belangstelling is al heel groot. Ted:
„Als je op Neeltje Jans bent, dan valt water het
foto Pieter Honhoff
meest op. Water is een
levensbron, die je door
niets anders kan vervan
gen. 't Is uniek."
Daarom was het onderwerp voor de nieuwe
tentoonstelling gauw gevonden: Water. Maar hoe?
Ted: „We wilden niet weer een tentoonstelling
met belerende en schoolse dingen."
Het moest iets heel aparts worden, waarbij de
bezoekers geprikkeld worden om hun fantasie te
gebruiken. En dat is gelukt.
Ted: „Als je binnenkomt bevriest je adem tegen
de wand. Ga je verder, dan kom je allerlei
bronnen tegen, die voor kinderen spannend zijn."
Uit een gat in de grond komt een waterdruppel
van een kwart liter. Iedere twintig minuten wordt
er nevel gespoten, zodat het publiek in de mist
loopt.
„De mensen mogen overal aankomen, want we
willen juist, dat ze veel ontdekken," zegt Ted.
Er is ook niets recht. En ook uniek zijn het licht
en het geluid. Hoe meer mensen er zijn, hoe
sneller het gaat. Prachtig!
Gevraagd: bergschoenen mt. 29.
Vicky, 0118-553093.
Wie wil er Starwars stickerplaat
jes van Panini ruilen? Pieter,
0118-626516.
Te koop: Alum, schommelframe
vrijstaand, 15,-. Angela, 0118-466571.
Te koop: Inline-skates 85 A, mt.
38 i.g.st., 25,- en paardrijlaar-
zen mt. 35, 10,-. Leoni, 0118-
562337.
Gratis af te halen jonge poesjes,
8 wk. oud en speenkonijnen
(Loth.) te koop. Jelle Moens,
0118-582942.
Te koop gevraagd: Skeelers mt.
34, i.g.st'., 0118-548445.
Te koop gevraagd: paardrijbroek
mt. 44-46 en cap mt. 55. Erika
Ovaa, 0118-583403.
Gevraagd: bergschoenen mt. 34
en mt. 38. Silke en Joren, 0118-
553093.
Te koop: jonge cavia's, 7,50
p.st.. Jolanda, 0118-591764.
Te koop gevraagd: tafeltennista
fel. Rinus, 0118-601266.
Wie wil voetbalplaatjes '97
ruilen of heeft ze te koop. Johan,
0118-582925.
PZC krullebak
Uitgever W.F. de Pagter
Eindredactie: Anneke van den Doel
en Willem Verstuijf.
Redactie: Petra de Bil, Marina van
den Boogaart, Jaap Clement, Eefje
Koppers, Sam Karstens, Eveline
Mulder, Francis Schot, Hans
Segboer en Jan Smeekens.
Cartoon: Wouter Apner
Strip vorm. Ramon de Nennie.
Adres: Oostsouburgseweg 10,
Postbus 18,4380 AA Vlissingen.
Tel. (maandag t/m vrijdag, van
9.00-17.00 uur): 0118 484000
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zoeuwse
Courant BV/Wegener Arcade
Nederland BV
Marthe: ik hen geloof
ik niet zo'n spelig-typc.
foto Peter Nicolai
Aan een onverhard weggetje tussen
veel bomen en planten, staat het huis
waar Marthe (9) woont. Samen met
haar vader en moeder, de poezen Karei
en Sofie, de kippen, de cavia's en de
duiven. Het huis ligt even ver van
Schoondijke af als van Groede.
Is zo'n zomervakantie dan niet reuze
stil als je niet naar school hoeft en geen
andere kinderen in de buurt hebt
„O nee, ik vind het
helemaal niet erg
om hier te wonen",
zegt Marthe. „We
wonen hier lekker
tussen het groen
en het stilst is het
als het niet waait,
dat vind ik fijn."
Marthe gaat in
Schoondijke naar
school.
„Toen ik daar voor
het eerst kwam
vond ik het heel
lawaaierig met die
auto's, dat heb je
hier niet. Wel is
het bij ons
's avonds heel
donker, er zijn geen
lantaarnpalen.
Maar 's avonds in een steegje in de stad
lijkt me ook eng. Het liefst zou ik later
ook buiten wonen."
Als Marthe niet samen met een vriend
in is dan is ze paardrijden, naar jazz-
ballet of naar kinderatelier.
„Soms ben ik alleen, dan ga ik naar
mijn kamer muziek luisteren of teke
nen. Als het mooi weer is speel ik
buiten. Ik zoek schelpjes bij het. trapje
of ik zit in mijn hut ir» de boomgaard.
In mijn hut is een soort keukentje, daar
speel ik dan in en dan praat ik zo'n
beetje tegen mezelf, of tegen Sofie, de
poes. Maar als ik echt verdrietig ben
dan praat ik tegen mijn moeder.
Het zou wel leuk zijn als ik een broer of
zusje had maar ik hen er niet verdrietig
om dat ik enigst kind ben hoor! Ik ben
geloof ik niet zo'n spelig-typc."
Marthe heeft nog wel een advies voor
kinderen die ver van anderen afwonen.
„Je moet altijd doen wat je zelf wilt en
neem een poes of een hond, die begrij
pen het als je boos praat of blij. kippen
en cavia's niet."
Je moet er wel je hoofcl bijhouden, als je in
het Axelse Smitsschorrebos je hond uitlaat,
wandelt of speelt: wanneer je in een boom
een kartonnen doos ziet hangen hoeft dat
geen kunst te zijri, maar je gaat er wel over
twijfelen.
„Het is boeiend om te zien hoe kunste
naars reageren op de natuur," zegt Dorine
Pruys. Zij organiseerde voor het toeristisch
bureau een kunstproject in het natuurge
bied.
„Ik heb aan negen kunstenaars gevraagd
om eens goed in het bos rond te kijken en
een plek uit te zoeken om daar iets te
maken."
De resultaten zijn erg verschillend:
„Sommigen lieten zich inspireren door de
geschiedenis van Smitsschorre, anderen
reageerden op de relatie tussen mens en
natuur of tussen recreatie en natuur."
Een tocht door het bos wordt daardoor een
afwisselend avontuur: je ziet een reuzen-
plant of een haan van vijf meter hoog. Of
twee tentjes op een open plek: zo verbeeldt
een kunstenaar zijn jeugdherinneringen
aan die plek.
En dan is er nog een echte bowlingbaan.
Hoewel echt? Het leukste vindt Dorine dat
er niet alleen dingen zijn om te bekijken:
„Er zijn ook kunstwerken waar je in kunt
of waar je overheen mag lopen."
En helemaal enthousiast is ze over de
combinatie van kunst en natuur: „Daar
door wordt kunst veel vanzelfsprekender.
Veel kunstwerken geven niet gelijk hun ge
heim prijs, pas als je vaker op een plek
komt gebeurt dat. Ik vind ook dat op school
die dingen dichter bij elkaar gebracht
moeten worden. Waarom vakken als
biologie en wereldoriëntatie niet verbinden
met kunst?"
Tot nu toe is iedereen zo tevreden over het
landschapskunstproject in Axel dat Staats
bosbeheer heeft besloten de kunstwerken
daar te houden en te onderhouden.
Het licht trekt spleetjes
van mijn ogen
en zegt me dat het zomer is.
Wat is er mis?
Al weken regen
de lucht te grauw
zomer..hé, waar blijf je nou?
Marina van den Boogaart
17e JAARGANG - NUMMER 7 DINSDAG 8 JULI 1997
Voor Kim Matthijsse (13)
uit Serooskerke is het
duidelijk. „Een navel
piercingDa's gewoon
leuk, da's gewoon kickenV' Ze wil er dan ook zelf
een, het liefst zo snel mogelijk.
„Ik heb er alleen het geld nog niet voor. Het kost
tussen de 125 en 150 gulden, dus ik ben nog aan
het sparen".
Kim heeft in totaal al zeven gaatjes in haar oren
en één in haar neus. Als ze straks haar navelpier
cing heeft is het wel genoeg.
Danielle Eland woont in Nieuw en Sint Joosland
en wil óók een navelring. „Ik vind het vooral leuk
als je in de zomer een kort truitje aan hebt".
Er zijn scholen die dat nu juist willen verbieden.
„Stom natuurlijk", vindt Danielle. Ze kent trou
wens niemand die er al een heeft. „Ik vind het
nog wel een beetje eng want ik weet niet of het
echt pijn doet", zegt ze.
De Fine Line Tattoo Studio in Middelburg werkt
met een verdovende zalf. Die
moet tien minuten intrekken,
daarna gaat er een klem op en
wordt met de hand een gaatje
geprikt. Je krijgt een papier met nazorg-aanwij
zingen mee, want zo'n gaatje in je navel is heel
iets anders dan een in je oor. Een oorbel mag je
ronddraaien, maar van een navelpiercing moet je
juist zo veel mogelijk afblijven Het materiaal is
ook van belang, chirurgisch staal is het beste.
Ouders mee
Net als Kim vindt Danielle dat het lichaam be
halve oren, neus en navel niet gepierced moet
worden.
Toch zullen de meiden nog wat jaartjes op hun
navelring moeten wachten. Bij Fine Line hante
ren ze een leeftijdsgrens van zo'n 17, 18 jaar. Jon
gere meiden moeten hun ouders meenemen. De
moeders van Kim en Danielle vinden dat ze er
heel goed over na moeten denken en vinden ze nu
nog wat jong.
Misschien een navelkettinkje zo lang?!
Wachten
op een e-mail
uit Portugal
Marloes Henderikx (13) is
in temetfanaat. Zeker drie
keer per week zoekt ze contact
met het wereld wijde web.
„Het liefst natuurlijk iedere
dag, maar dat vindt m'n
vader niet goed, want dan
wordt de telefoonrekening zo
hoog. Je bent als je achter de
computer schuift zo een uur
of wat bezig." vertelt Marloes.
Van het net plukt ze nieuw
ste informatie van de Backs
treet Boys. „De nieuwste
foto's haal je op en die kun je
dan uitprinten als je dat
wilt", legt ze uit.
Maai- het gaat niet alleen om
popinformatie: ook om boekuit-
treksels, het weer, eindexamen
antwoorden en nieuws.
Marloes pent, of liever c-mailt
met een e-/nai7-vriendin in een
klein doipje in Portugal.
„Dat is heel leuk en snel.
E-mailtje typen en verzen
den. Dan is het er ook gelijk
om gelezen te worden. Als de
computer daar maar aan
staat. En je hebt geen postze
gels nodig
Spannend is het wachten op
een bericht terug. „Eigenlijk
moet je iedere dag wel even
kijken of er geen bericht is
binnengekomen; in Portugal
doen ze dat ook."
Het lijkt Marloes wel handig
als iedereen een internet
verbinding zou hebben.
„Je wordt dan niet nat als
het regent zoals nu en je iets
moet vertellen aan iemand
die verderop in de straat
woont." Maar alleen maar
contact via de computer en
internet lijkt haar toch niks.
„Je moet je vriendinnen en
vrienden toch zo af en toe
zien. Anders zit je alleen
maar thuis!"
Wendy en Pieter: We
gaan niet verder dan
tongzoenen,
foto Dirk-Jan Gjeltema
De eerste kus van Pieter vergeet
Wendy Branswijk (12) uit Yerseke
nooit -meer. „Het was in de trein.
We stonden in een hoekje, Pieter
moest er uit en hij kuste me".
Ze hebben nu al een halfjaar ver
kering. Wendy had al eens eerder
een vriendje, maar dat was op de
basisschool Nu zit ze op het voort
gezet onderwijs en dan gaat het
heel anders!
Verkeerde dingen
„M'n moeder vindt hem gelukkig
leuk", vertelt Wendy. „Ze zei wel
dat ik geen verkeerde dingen moet
doen. Ze bedoelt dan naar bed
gaan. Nou, dat ga ik ook echt nog
niet doen!"
Pieter is een paar jaar ouder dan
Wendy. „Af en toe wil hij meer dan
ik. Dan zeg ik nee, daar ben ik niet -
aan toe".
Stoerdoenerij
Het is allemaal best spannend als
je een vriendje hebt. Wat. doe je wel
en wat niet? Je hoort daar heel
verschillende meningen over. Als je
sommige jongens hoort praten
denk je dat ze heel wat gewend
zijn! Vaak is dat stoerdoenerij,
weet ook Wendy.
„Pieters vrienden maken wel eens
opmerkingen over seks. Ik laat ze
maar gewoon kletsen, het is
gewoon een lolletje".
Met vriendinnen kan Wendy er
wat serieuzer over praten.
„Zij hebben ook een vriendje, dus
kunnen we het er over hebben.
Ook over wat we wel en niet
toelaten".
Tongzoenen
Voor Wendy is het voorlopig duide
lijk waar de grens ligt. „Wc gaan
niet verder dan tongzoenen en we
houden onze kleren aan!"
Wendy hoopt nog heel lang verke
ring te hebben met Pieter. Hij is
belangrijk in haar leven, ze zien el
kaar elke dag en gaan deze zomer
zelfs een week naar Center Pares
„Maar," lacht Wendy. „We slapen
apart!"
Kim en Danielle: vooral leuk als je in de zomer een korl truitje aanhebt.
foto Ruben Oreel
