Paria's van de Keniaanse straat
Uitschakeling van Pol Pot
markeert einde tijdperk
PZC
PZC
Verdragje
feiten en meningen
Jeugdige daklozen in Nairobi mishandeldverkracht en gehaat
Rabbijn schrikt van
Pools antisemitisme
donderdag 19 juni 1947
donderdag 19 juni 1997
Van onze correspondent
in Nairobi
Frans van den Houdt
Impulsief draai ik m'n raam
pjes omhoog en doe de deuren
op slot als ik het stoplicht nader.
Een paar seconden later duiken
ze al voor je auto op. De een
vraagt om een shilling, de ander
om honderd. Een jongen houdt
een fles lijm amechtig in z'n
handen geklemd en snuift, een
andere begint met een vuil
doekje ijverig het stof van de ra
men en motorkap te vegen.
'Fuck you, Mzungu' (blanke),
schreeuwt hij me toe als hij des
ondanks geen geld krijgt en ik
hij groen zo snel mogelijk optrek
en verdwijn. In het centrum van
Nairobi wemelt het tegenwoor
dig van de straatkinderen. Het
officiële aantal luidt 20.000 (in
heel Kenia 40.000), maar het
zijn er ongetwijfeld veel meer.
Ze duiken voor de raampjes op
als je in de auto zit, ze volgen je
stratenlang, zeurend om geld of
brood of iets anders als je lopend
het stadscentrum doorkruist. In
vodden, vies. ondervoeden vaak
verslaafd aan alles wat hen
maar in een roes kan brengen.
Hun lot is triest, het schokt je, je
bent ermee begaan, maar tege
lijkertijd is hun gedrag vaak zo
storend dat je ze gaat haten.
„Ik ben de afgelopen maanden
vier keer slachtoffer geworden
van deze kinderen", zegt Mild
red (30). „De eerste keer hadden
ze alle lampen en de radiator
grill van m'n auto gesloopt toen
ik even een boodschap ging
doen. Dat was op klaarlichte
dag. Daarna hebben ze me drie
keer rond 7 uur 's avonds te gra
zen genomen. De eerste twee
keer gristen ze het horloge van
mijn pols, de laatste keer gleed
een scherp mes over m'n hand in
een poging m'n schoudertas te
stelen. Dat is ze niet gelukt maar
ik zat wel met een diepe snee die
over vier vingers liep."
Andere kinderen vragen om
geld en worden woest als je het
weigert te geven. Sommigen
hebben een bakje stront bij zich
dat ze vervolgens op je kleren
smeren. Een enkele keer is ie
mand met een gebruikte injec
tienaald gestoken (met het ge
vaar voor bijvoorbeeld een HIV-
besmetting). Vrouwen met hals
kettingen, oorbellen of armban
den verliezen regelmatig hun
juwelen aan jongens die op hen
afspringen. Menige dief is ver
volgens door het publiek tot
bloedens toe (soms overlijden ze
zelfs) in elkaar gemept of met
stenen bekogeld.
Geen keus
,Deze straatkinderen veroorza
ken tegenwoordig erg veel over
last in Nairobi, maar henzelf is
natuurlijk weinig te verwijten",
meent sociologe Mary Wambu-
gu. „Er zitten wezen onder,
maar veel kinderen zijn door
hun ouders verstoten of worden
dagelijks de straat op gestuurd
om te b'edelen of te stelen. Ze
hebben geen keus, voor hen is
dit de enige manier om te over
leven."
Volksvertegenwoordiger Ras-
hid Mzee van de oppositiepartij
Ford-Kenia zei deze week in het
parlement de beschreven pro
blemen te wijten aan mismana
gement van de economie en
slechte beleidsvoering door de
regering. „Kenianen zijn be
wust arm gemaakt door een
paar corrupte politici. De naak
te kinderen die hongerig in de
straten en op stoepen slapen,
dienen de regering er voortdu
rend aan te herinneren hoe diep
de armoede en hulpeloosheid is
waarmee de mensen vandaag de
dag leven."
Agnes is 13 jaar. Nooit naar
school geweest. Ze sjouwt de he
le dag met een baby op haar rug
rond in de buurt van de kathe
draal in het hartje van Nairobi.
Het kind is haar broertje, zegt
ze. Zeis de afgelopenmaanden4
keer verkracht, een keer door 'n
politieman die haar zogenaamd
wilde meenemen naar een op
vangcentrum. Soms wordt ze
door een man seksueel gebruikt
en daarvoor betaald.
„Mijn moeder zegt dat ik me
maar moet aanpassen, gewend
moet raken aan het leven op
straat. Mijn vader heb ik nooit
gezien. Ik ben de oudste thuis en
heb nog een zusje en vier broer
tjes. Mijn moeder zegt dat ze
geen werk kan krijgen en ik als
oudste voor het gezin moet zor
gen. Nou, dat doe ik dan maar."
Bierkaai
Lokale hulpverleners, buiten
landse instanties, goedwillende
burgers, veel mensen houden
zich bezig met het lot van
straatkinderen in Kenia, zijn
vastbesloten om hun leven te
verbeteren maar vechten tege
lijkertijd tegen een onneembare
bierkaai. Diverse malen zijn al
le straatkinderen opgepikt,
naar een rehabilitatiecentrum
gebracht en van kleding en eten
voorzien.
Slechts een klein aantal slaagt
er echter in op een school of op
leiding terecht te komen. Het
leeuwendeel is binnen de kort
ste keren weer terug op straat.
Hoewel wat. laat, ziet nu ook de
Keniaanse overheid zich ge
noodzaakt het vraagstuk van de
straatkinderen aan te pakken.
Deze week kwam de kwestie
uitgebreid aan de orde in het
parlement en werd een motie
aangenomen waarin de opposi
tie er bij de regering op aan
drong snel geld beschikbaar te
stellen voor het bouwen van re
habilitatiecentra voor daklo
zen. Op die manier hopen de
parlementariërs landloperij en
de problemen van straatkinde
ren terug te kunnen dringen.
Doodgeknuppeld
De autoriteiten springen over
het algemeen weinig zachtzin
nig om met straatkinderen.
Vorige week nog werd een 16-j a-
rige jongen die ergens in een
achteraf straatje lag te slapen,
door twee politieagenten dood
geknuppeld. „Hij lag te slapen
omdat hij onwel was, als gevolg
van de klappen die hij de vorige
nacht had opgelopen van de po
litie. Die kreeg hij omdat hij
voorbijgangers om geld had ge
vraagd", vertelaarde een maatje
van de jongen. Het zijn dit soort
veel voorkomende misdragin
gen door met name de politie die
centraal staan in het vernieti
gende rapport van Human
Rights Watch, getiteld 'Onge
rechtigheid in het Kinderrecht;
Misdragingen door de Politie en
de Detentie van Straatkinderen
in Kenia'.
Het rapport meldt dat kinderen
regelmatig met bruut geweld
worden opgepikt door de politie
om geen enkele andere reden
dan dat ze toevallig op straat
rondlopen. Op het bureau wor
den ze vervolgens beschimpt en
uitgescholden, mishandeld, ge
slagen en in diverse gevallen
verkracht.
Als ze gearresteerd worden, ver
dwijnen ze in overvolle, gorepo-
De Keniaanse oproerpolitie arresteert een man in Nairobi. Ook met kinderen gaan de autoriteiten niet zachtzinnig om.
foto Enric Marti/AP
litiecellen, samen met volwas
senen en worden daar soms wel
weken vastgehouden zonder
dat er een rechtbank aan te pas
komt. En als ze uiteindelijk wel
voor moeten komen, komen ze
bij een gewone rechter terecht,
niet bij een speciale kinderrech
ter.
„Maar zelfs als een zaak wel
voor de kinderrechter komt,
wordt ze zo snel behandeld dat
de kinderen geen enkele, eerlij
ke kans krijgen tot verweer," al
dus het rapport. Human Rights
Watch raadt de Keniaanse rege
ring aan het Afrikaanse hoofd
stuk te tekenen van de VN-
conventie 'De rechten en het
welzijn van het kind' en deze
vervolgens na te leven. GPD
Fractieleider De Hoop-Scheffer van het CDA in
cle Tweede Kamer komt met de kwalificatie 'ver
dragje' dicht in de buurt van een goede omschrij-
ving voor het woensdagochtend gesloten Verdrag van
Amsterdam. Hoewel alle regeringsleiders zich na af
loop van de top in Amsterdam tevreden toonden, valt er
wel wat af te dingen op de resultaten.
Ook premier Kok liet doorschemeren dat hij meer had
willen regelen. Hij had graag een pact gesloten dat hel
Verdrag van Maastricht kon evenaren. Maar de ver
schillen tussen de vijftien landen zijn nog te groot om
grote passen voorwaarts te zetten. De grote wens van
het Nederlands voorzitterschap om te komen tot een
duidelijker buitenlands en justitieel beleid en stroom
lijning van de besluitvorming binnen de EU ging niet in
vervulling.
Voorafgaand aan de Eurotop had het Nederlands voor
zitterschap te kampen met grote problemen. Vooral de
uitslagen van de verkiezingen in Engeland en Frank
rijk - beide landen maakten een zwaai naar links - zorg
den voor grote onzekerheid bij Kok en de zijnen. Het
bleef tot enkele dagen voor de top spannend of Frank
rijk en Engeland wel' mee wilden werken aan de con
ceptteksten. Uiteindelijk bleek niet het grootste pro
bleem bij deze landen te liggen.
Een minder coöperatieve geest trof Kok aan bij de Bel
gische premier Dehaene. De Belg gaf na afloop aan dal
het Verdrag van Amsterdam niet heeft gebracht wat hij
ervan had gehoopt, maar wel wat hij er vooraf van ver
wachtte. Een realistische constatering. Vooral de dis
cussie over de verdeling van de stemmen binnen de EU-
ministerraden zinde Dehaene niet. Hij wil dat zijn land
meer invloed krijgt in de ministerraden. De Duitse
bondskanselier Kohl kwam met een compromisUitstel
was ook bij deze paragraaf in het verdrag het tover
woord. Pas als begin volgende eeuw landen uit Midden-
en Oost-Europa toetreden tot de Europese Unie zal de
stemverhouding worden herzien.
Ook op het punt van het aantal Euro-commissarissen
bleek uitstel het maximaal haalbare. Op het moment
dat de Unie wordt uitgebreid, leveren de grote landen
een commissaris in, zodat alle landen een vertegen
woordiger hebben. Tot zeker na de eeuwwisseling blijft
de invloed van de kleine landen dus beperkt.
Kok en het Nederlandse voorzitterschap werden na af
loop van de top uitgebreid geprezen door de regerings
leiders. Zo hoort dat in het diplomatieke verkeer. Hiei
en daar klonk een zachte kritische noot, maar de toon
moest toch vooral optimistisch blijven. De nationele
parlementen krijgennunog de gelegenheid hun zeg jete
doen. Maar ook daar is niet veel vuurwerk van te ver
wachten. Alle landen zijn zich bewust van de taaie ma
terie en het weinig opzienbarende karakter vanhet ver
drag.
Toch kan de conclusie worden getrokken dat het Ver
drag van Amsterdam een stapje in de goede richting is,
Al is het pact wat minder ambitieus dan aanvankelijk
de bedoeling was; een zeperd heeft Kok niet gehaald.
door Lodewijk Born
Verbijsterd denkt de Am
sterdamse rabbijn Lody
van de Kamp terug aan zijn
recente bezoek aan het voor
malig getto van Warschau.
„Opeens komt er een man op
ons af, die sist: 'jood!'. Daar
bovenop maakte hij nog een
beweging langs zijn keel."
Van de Kamp is tijdens zijn
eerste bezoek aan Polen ge
weldig geschrokken van het
nog steeds aanwezige antise
mitisme. Hij was met een
groep Nederlandse joden in
het land waar de nazi's drie
miljoen joden hebben ver
moord.
De rabbijn, wiens vader
Auschwitz overleefde, was al
gewaarschuwd door de Ne
derlandse gids die de groep
begeleidde. „Zorg ervoor dat
jullie altijd met een groepje
de straat op gaan." Daarmee
doelde hij op anti-joodse ui
tingen.
Van de Kamp heeft door de
antisemitische stemming in
het land ook dubbele gevoe
lens bij het bezoek van paus
Johannes Paulüs II aan Po
len. De Rooms-Katholieke
Kerk, in de Middeleeuwen
mede-aanstichter van het
antisemitisme, zou haar gro
te invloed in Polen moeten
aanwenden. „Een half mil
joen Polen bij een toespraak
van de paus zijn voor mij nu
een half miljoen antisemie
ten. Als de paus werkelijk zo
veel, invloed heeft, moet hij
die ook gebruiken."
De passieve houding die de
Poolse Rooms-Katholieke
Kerk inneemt, is laakbaar,
meent de rabbijn. Ook com
mercieel worden joden inPo-
len uitgebuit. Op een grote
markt in Warschau werden
poppetjes verkocht, verge
lijkbaar met de poppen in
Volendamse klederdracht.
Hier waren het echter joodse
karikaturen met een gemene
grijns en een grote neus, zoals
joden in de Middeleeuwen
werden afgebeeld. „Jodenals
verzamelobject op een plek
waar praktisch geen jood
meer leeft. Bizar."
Geschiedenis
Naar zijn mening doet de
Poolse bevolking niets met
de geschiedenis. In Duits^
land kwam een proces op
gang waarbij over het verle
den wordt gepraat. In Polen
is dat niet aan de orde. Dat
komt mede doordat de over
gebleven joodse gemeen
schap er erg klein is, Slechts
6,000 joden overleefden de
verschrikkingen van de
Tweede Wereldoorlog. „Po
len heeft geen geweten meer
dat kan laten zien wat voor
vreselijke gevolgen antise
mitisme kan hebben."
Verder wijst de rabbijn op het
lijdzaam toekijken van de
overheid. Wanneer in Neder
land het Auschwitz-monu
ment wordt beklad, dan
wordt dat de volgende.dag-
schoongemaakt en spreekt
de bevolking er schande over.
In Polen haalt men de schou
ders op. Van de Kamp zag het
met eigen ogen op een joodse
begraafplaats in Chelm. Een
grafmonument was ontsierd
door een hakenkruis met
daaronder de tekst 'Juden
Raus'. Volgens de beheerder
van de begraafplaats komt er
niemand om de tekst te ver
wijderen,
In zijn recente autobiografie
zegt Ignatz Bubis, voorzitter
van de overkoepelende raad
van Duitse joden, dat in Po
len in de eerste maanden na
debevrijdi ng de gruwelijkste
misdaden uit de na-oorlogse
periode jegens de joden zijn
geschied. „De haat van veel
Polen tegen de joden was'met.
het terugtrekken van de
Duitse troepen niet vermin
derd", aldus Bubis.
Ondanks de schokkende er
varingen beschouwt hij de
reis als een heel waardevolle
ervaring. „Je moet het één
keer in je leven hebben ge
zien om het t.e kunnen bevat
ten. Wanneer je echter de
vitrines ziet met haar, met
kinderschoentjes, met dui
zenden brillen, de karretjes
om de lijken te vervoeren, de
asladen..."
De groep met wie de rabbijn
reisde bestond uit joden van
wie de ouders in Polen heb
ben gewoond of die familie
leden in Auschwitz en Sobi-
bor verloren. Veel verhalen
kwamen boven. Alsmede een
grote innerlijke kracht en cy
nisme. „Ik liep met een me
vrouw van 83 over het perron
van vernietigingskamp
Auschwitz II-Birkenau. Tot
het kamp was het een flink
eind lopen. „Lukt dat u al
leen?", vroeg ik. Ze ant
woordde: „Vijftig jaar gele
den moesten ze toch ook
gewoon lopen. Die mensen
werd niets gevraagd.ANP
Belgen
door Erik Beijen
Pol Pot, de schimmige leider
van de Rode Khmer, regeer
de bijna vier jaar lang over
Cambodja. Zijn boerenrevolu-
tie in 1975 kostte aan minstens
één, mogelijk drie miljoen, men
sen het leven. Tussen een kwart
en eenderde van de bevolking
kwam om. De naam Pol Pot, zijn
echte naam was Saloth Sar, zal
voor altijd verbonden blijven
aan de 'killing fields', een van de
vreselijkste massamoorden in
de geschiedenis.
Pol Pot kwam aan de macht, na
dat zijn Rode Khmers de Cam
bodjaanse hoofdstad Phnom
Penh waren binnengetrokken
en de door de Verenigde Staten
gesteunde republiek van Lon
Nol opzij hadden schoven. Het
Jaar Nul ging van start. Onmid
dellijk begon 'Bx-oeder Nummer
Een', zoals Pol Pot zich liet noe
men, zijn rampzalige experi
ment met het absolute commu
nisme.
Cambodja moest het land wor
den van 'de nieuwe mens'. Geld
werd afgeschaft en de hoofd
stad gewapenderhand ontvolkt.
Vele bej aarden, vrouwen en kin-
deren overleefden de lange
voettocht naar het platteland en
het harde leven in de 'collectieve
boerengemeenschappen', een
eufemisme voor werkkampen,
niet.
Om de nieuwe mens te maken,
wilde Pol Pot de bevolking ont
doen van alle corrumperende,
veelal buitenlandse invloeden.
De jacht werd ingezet op intel
lectuelen, Iedereen die een an
dere taal sprak - en dat waren er
velen in de voormalige Franse
kolonie - of die zelfs maar een
bril droeg, moest eraan geloven,
Anders dan Mao Tse Tung in
China en Kim U-sung in Noord-
Korea cultiveerde Pol Pot geen
persoonlijkheidscultus. Weinig
Cambodjanen wisten wie hij
was. Zij kenden hem alleen als
Broeder of Oom Nummer 1. Ook
noemde hij zichzelf de Authen
tieke Cambodjaan. Het leger
van de Rode Khmer duidde hem
aan met een code: 87.
Monnik
Aanvankelijk bestond er in
sommige linkse kringen in Eu
ropa nog bewondering voor het
geldloze en gelijkheid nastre
vende Cambodjaanse experi
ment. De Britse film The Killing
Fields uit 1984 hielp de sympa
thisanten voorgoed uit de
droom.
PolPöt werd in 1928 ineenrede
lijk welvarend boerengezin in
Kompong Th om geboren. In zijn
jeugd was hij een tijd leerling-
monnik. Hij werkte in een pago
de in Phnom Penh, waar fami
lieleden deel uitmaakten van
het huishouden van de konink
lijke familie. Op een beurs van
het koloniale bestuur studeerde
hij korte tijd in Frankrijk, waar
hij zich aansloot bij studenten
die de marxistische revolutie
bestudeerden.
Aanvallen
Toen hij in 1953 in Cambodja te
rugkeerde werd hij lid van de
communistische partij aldaar.
Nadat de autoriteiten de jacht
op hem hadden geopend,
vluchtte hij in 1963 de jungle in
en dook hij onder bij de primi
tieve stammen van de Khmer.
Hier moeten zijn ideeën over een
ideale boerensamenleving zijn
ontstaan.
In zijn grootheidswaanzin voer
de de Cambodjaanse Nummer
Een aanvallen uit op Vietnam.
Hij was ervan o vertuigd dat zijn
'krijgers' het buurland gemak
kelijk konden verslaan. Eind
1978 had de Vietnamese rege
ring in Hanoi er genoeg van en
viel het leger Cambodja binnen.
Pol Pot werd uit de hoofdstad
verdreven. Hij moest zich met
zijn guerrillastrijders terug
trekken in het oosten van Cam
bodja.
Nog even verscheen hij in de
openbaarheid, waarbij hij ont
leende dat hij misdaden tegen de
menselijkheid had begaan.
Sléchts enkele duizenden men
sen zouden zijn omgekomen als
gevolg 'van enkele fouten' bij de
uitvoering van zijn beleid. Het
was de laatste maal dat de bui
tenwereld hem zag.
Zowel China als de Verenigde
Staten, bevreesd voor de Viet
namese expansiedrift, bleef Pol
Pot lang steunen. Met hun steun
wist hij zich jarenlang in het
Vlissmgen trekt weer vreem
delingen! Elke zondag tussen
twaalf en een uur loopt een
grote plezierboot de haven
binnen en zet de gasten, zo'n
Vijfhonderd 'plezante Belgen',
aan wal. De douane helpt vlot
en nog geen twintig minuten
later zitten de Belgen al in de
bussen die hen naar de stad
brengen, waar ze tot vier uur
rondzwerven of aan het strand
liggen. De plaatselijke mid
denstand zou van deze gasten
genoegen kunnen beleven,
want unaniem klagen de Bel
gen erover dat 's zondags de
winkels gesloten zijn. Ze heb
ben trouwens nóg een - onge-
makkelijk - bezwaar: Vlissm
gen heeft te weinig openbare
privaten en urinoirs.
Moordenaar
Een ziekenhuismbordenaaf
houdt het Franse stadje Macon
in zijn greep. De maniak heeft
de afgelopen drie jaar zeven
tien vrouwelijke patiënten
vermoord in het plaatselijke
ziekenhuis.
De dader zou gifstoffen héb
ben toegevoegd aan de bij ope
raties gebruikte medicamen
ten/
Marshallplan
De Nederlandse regering heeft
met zeer grote belangstélling
en waardering kennis geno
men van de verklaring van d
Amerikaanse minister van
buitenlandse zaken Marshall
dat er een speciaal plan komt
om Europa economisch weer
gezond te maken.
Toenmalig Rode-Khmerleider Pol Pot verscheen op een persconferentie met Japanse journalisten in
een junglekamp vlakbij de Thais-Cambodjaanse grens in december 1979. foto Kyodo/AP
oerwoud staande te houden.
Vanuit de jungle bleef de Rode
Khmer de regering in Phnom
Penh bestoken. Zelfs na de te
rugtrekking' van Vietnam en de
door de VN georganiseerde ver
kiezingen in 1993, waar de be
weging op het laatste moment
niet aan meedeed, bleven de
'boerenstrijders' een angstaan
jagende tegenstander.
Steun
Maar langzaam maar zeker
kalfde de interne steun voor Pol
Pot af. Steeds meer Rode Kh
mer-leiders liepen met duizen
den strijders over naar de rege
ring. Daarbij schoven zij de
schuld voor de genocide stee
vast in de schoenen van Broeder
Nummer 1.
De Cambodjaanse regering ver
klaarde bereid te zijn zich met
alle Rode Khmers te willen ver
zoenen, behalve Pol Pot en Ta
Mok, zijn eenbenige opperbe
velhebber. ANP
Uitgever:
W. F. de Pagter
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Centrale redactie:
Postbus 18,
4380 AAVIissingen,
Tel, (0118) 484000;
Redactiefax: (0118) 470102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur.
in het weekeinde:
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren.
Vlissingen:
Oostsouburgseweg 10,
Postbus 18,
4380 AAVIissingen
Tel. (0118) 484000.
Middelburg: Markt 51
4331 LK Middelburg.
Tel. (0118) 681000.
Goes: Voorstad 22,
4461 KN Goes,
Tel. (0113) 273000.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. (0115)694457.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel
Tel (0115)568000.
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee.
Tel. (0111) 415380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur.
Openingstijd Middelburg
van 08.00 tot 16.30 uur.
Openingstijd Zierikzee
8 30-17.00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8 00 tot 10 30 uur
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14,00 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band «of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur-
Tel. (0118)484000
Fax (0118)470100.
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 92,85,
franco per post 122,00;
per maand 34,00
per jaar 356,50,
franco per post 471,50
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting
losse nummers
maaqdag t/m vrijdag 1,75,
zaterdag 2,50 p st (alle
bedragen inclusief 6 pet. btw).
Postrek.nr3754316
t.n.v. PZC ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven:
180 cent per mm; minimumprijs
per advertentie 27,-;
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit blad
7 - meer.
Volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pcf. btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B.V.
Vlissingen
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV
Wegener Arcade NV
