Hij wist niet wat er gaande was
FZC
Eversdijk werkt voor de man op de dijk
PZC feiten en meningen
Uitstel tunnel
fa
De val van Rotterdams korpschef Jan Willem Brinkman
zaterdag 7 juni 1947
Het doek lijkt gevallen
voor korpschef Jan Wil
lem Brinkman. Eerder al-
verloor hij het vertrouwen
van de vertegenwoordi
gers van het politieperso
neel, waarna eergisteren
ook de regionale burge
meesters aangaven het
niet meer in hem te zien
zitten. In de iveek waarin
alles toch nog goed leek te
komen, gaf de veelbespro
ken korpschef maandag
avond in het regionaal
college de aanzet tot zijn-
eigen ondergang. Bui-
tengewoon vervelend,-,",
sprak burgemeester Peper
gisteravond, zeker voor
Brinkman zelf.
zaterdag 7 juni 1997
Minister Jorritsma van Verkeer en I
heeft haast. Zij wil de aannemer van de#1
terscheldetunnel voor 15 juni laten wete|®j
hij door kan gaan met het maken van een detailontw
voor de tunnel. Die datum staat in het contract^
aannemer KMW. Jorritsma wil zich daaraan houdapi
De bewindsvrouw rekende echter buiten de kritisr
opstelling van enkele Kamerleden. J. Lilipaly (PC1
en zijn collega J. Reitsma (CDA) willen meer tijd ow
consequenties van de extra uitgaven voor veiligheilw
maatregelen te bestuderen. Op 16 mei liet de mini|a
de Tweede Kamer per brief weten dat er 155 miljjP
gulden extra nodig is om meer veiligheidsmaatregel
te nemen. Zo moet bijvoorbeeld het aantal vluchtig
gen worden verdubbeld. De Tweede-Kamerledentac
gen vervolgens een uitnodiging om daarover op 1 lj.tr
met de minister van gedachten te wisselen. Dat gaaija
Kamerleden van PvdA en CDA te snel. Zij willen nief6
een vloek en een zucht beslissen over forse; extra uit^f
ven. f.
Waar de 155 miljoen gulden vandaan moet komerjtc
vooralsnog onduidelijk. De post onvoorzien is nietti
reikend. Overigens had de accountantsdienst van J
ministerie al aangegeven dat die post veel te magew
Een logische reactie zou zijn geweest meer geld
trekken voor onvoorziene uitgaven. Dat vond deit^i
ster niet nodig. Nu zit ze met de gebakken peren, ki
ki
Nog een schoonheidsfoutje van minister JorritsnC
dat ze de provincie, aandeelhouder van de Westerse^
detunnel, niet heeft ingelicht over de extra uitgajet
voor de veiligheidsmaatregelen. Het is niet ondenkb|<
dat de aandeelhouder daar indirect aan mee gaat 1#
len.
1
Zo stapelen zich nu al - nog voordat er ook maamc
spade de grond in is - veel onduidelijkheden op.A
Tweede-Kamerleden van PvdA en CDA vragen tercf3
om zorgvuldigheid bij het project. Depech bij hetbo^
van de Heinenoordtunnel bewijst hun gelijk. De aani^
van deze tunnel is voor onbepaalde tijd stilgelegd,tb
dat er een plotselinge lekkage in de kraag van de bo jc
kop ontstond. De boormethode van de Heinenoordt$f
nel is nieuw en dient als voorbeeld voor de veel lang-^_
Westerscheldetunnel. I
Wat het debacle in Rotterdam kost, is nog niet duij?
lijk. Voor de financiers van de Westerscheldetun)
echter wel een zorgelijke ontwikkeling. Met wei^
ruimte op de begroting kan dit project tegenslagentL
verwerken.
De Tweede-Kamerleden zijn zich bewust van de ri®
co's, die aan het project kleven. Toen de Kamer 1
bouwvoorstel van Jorritsma steunde, zijn die risi;^
uitgebreid aan de orde geweest. Het is echter versti-c
dig van de Kamer om bij elke extra uitgave uitgebiCp
stil te staan. De ervaring met de financiële onbehee 1
baarheid van grote proj ecten zoals de Oosterschelde;1
ring zit in het geheugen gegrift.
door Marcel Potters
Met een glaasje in de hand,
staande op het podium van
de grote zaal van het World Tra-
de Center, zag korpschef J. W.
Brinkman (49) op de nieuw
jaarsbijeenkomst voor het per
soneel de toekomst nog zonnig
in. Wel zeker had hij gemerkt
dat er weerstanden waren tegen
zijn plannen, vooral tegen de
snelheid waarmee hij die wilde
doorvoeren. Maar ach, sprak
hij als je als militair zo lang let
terlijk aan het front hebt ge
staan, dan kan de strijd met de
plaatselijke ondernemingsraad
en de bonden toch ook wel wor
den gestreden?
Minder districten, een andere
werkwijze, meer discipline -
kortom een stevige bezem door
het regiokorps. Komen deze
veranderingen niet te snel, zo
vlot na een reorganisatie, luidde
de vraag. Brinkman, koeltjes
glimlachend:,In de tijd lijkt het
dat het snel op elkaar volgt. Al
leen is er sprake van een zekere
urgentie. Het is overigens meer
een verfijning dan een reorgani
satie. De impact is niet gering,
maar wat we gaan doen is meer
een veredeling van de bestaande
situatie."
Nu, een paar maanden later,
weet de hoofdcommissaris waar
hij aan toe is. Niet het medezeg
genschapsorgaan legde uitein
delijk de bijl in zijn nek, maar
degenen die hij lang als zijn
bondgenoten kon beschouwen,
namelijk de regionale burge
meesters. Zij zagen mede in het
optreden van Brinkman afgelo
pen maandag reden om het ver
trouwen in hem op te zeggen.
Waarmee zijn lot, alhoewel for
meel nog in handen van minister
Dijkstal, lijkt té zijn bezegeld.
Zelfs burgemeester Peper, door
gaans niet het type dat geen uit
weg meer ziet, kan nu geen op
lossingen meer bedenken. „De
doorslag gaf het feit dat de
korpschef niet begreep wat er
gaande was. Na zoveel weken
praten, nadat hij zoveel bezwa
ren had geuit, wilde hij zich tóch
weer beraden. Dat heeft het re
gionaal college geschokt. Het
was een absolute knock-out."
De meningen over wat er aan de
gebeurtenissen van donderdag
avond vooraf ging, lopen uiteen.
Pepers lezing is dat de ex-gene
raal, nadat hij de bevindingen
van de bemiddelaars Jansen en
Broekhuis had gekregen, al
meerdere keren zijn visie had
gegeven op de conclusies in dit
rapport. Vorige week vrijdag
nog hadden Peper en Brinkman
het stuk 'systematisch doorge
nomen'. Daarmee, dacht de bur
gervader althans, was de kous
af.
Bedenktijd
Ware het niet dat de korpschef
afgelopen maandag onaange
kondigd verscheen op een ver
gadering van het regionaal col
lege, de burgemeesters van de
regio. En daar vervolgens - we
derom als donderslag bi] helde
re hemel - zijn onverbloemde
visie ontvouwde. De hoofdcom
missaris vroeg bedenktijd, om
dat hij het zojuist gepresenteer
de eindrapport van Peper
('Beleid in Balans') nog wilde
bestuderen.
Dat leidde tot wederom een ont
moeting, nu dinsdagochtend in
het stadhuis. Peper verwachtte
een 'ja of nee', maar kreeg een
nieuwe discussie voor de kiezen.
„Hij bleef maar dialogeren,"
stelt- de burgemeester, die zich
met de dag somberder begon te
voelen. Woensdagmiddag was
het hem nog niet duidelijk wat
Brinkman precies wilde en hij
sprak over een 'appreciatiever-
schil' tussen hem en de korps
chef.
Die meende echter bij hoog en
bij laag al de ochtend na de bij
eenkomst van het regionaal col
Brinkman kon de overschakeling van de militaire naar de civiele cultuur niet aan. foto Cor Vos/G PD
lege duidelijkheid te hebben
verschaft: het rapport van Pe
per zou hijinclusief de hem on
welgevallige passages, alsnog
hebben omarmd. Wel stak het
hem dat hij niet op de ontmoe
ting van de burgemeesters was
uitgenodigd, terwijl het toch
immers voor een belangrijk deel
over zijn persoon ging.
Dat de hoofdcommissaris tot
donderdag bezwaar had gehad
tegen de door Peper geopperde
veranderingen in onder meer de
korpsleiding, bestrijdt deze ten
zeerste. „Die weergave is geheel
onjuist. Ik werd afgelopen
maandag ook voor het eerst met
het rapport geconfronteerd, en
moest daarover natuurlijk na
denken. Dinsdagochtend heb ik
aangegeven dat ik met het rap
port geen problemen had."
Peper heeft ook donderdag
avond nog geprobeerd 'zijn'
korpschef te redden. Een com
promis vond geen genade in de
ogen van de overige burgemees
ters, die nog steeds onder de in
druk waren van de gebeurtenis
sen van maandagavond.
Een herstart voor Brinkman -
zoals de bemiddelaars Broek
huis en Jansen het noemden -
was geen optie meer. En het op
zeggen van het vertrouwen in de
korpschef, zo klonk het, zal on
verbiddelijk leiden tot zijn ver
trek.
De bal ligt nu, acht maanden na
de benoeming van de opvolger
van de naar Parijs vertrokken
Hessing, bij minister Dijkstal.
Aangezien het om een Kroonbe
noeming gaat, zullen ook in Den
Haag knopen worden doorge
hakt over het vertrek van een
dergelijke functionaris. Peper
denkt niet dat deze breuk nog te
lijmen valt. „Ditis eenstevigbe-
stuurlijk-politiek feit.
Tekentafel
Brinkman vertrekt, en Rotter
dam-Rijnmond zit met de brok
ken. De plannen van de korps
chef, nog maar nauwelijks van
de tekentafel, zullen in dit prille
stadium blijven steken. Al het
gedonder van de laatste tijd
heeft het korps op flinke achter
stand gezet. Plaatsvervangend
korpschef C. Ottevanger, de
laatste politieman in de korps
leiding, schatte die vertraging
onlangs nog in op een jaar.
En wie gaat de vijfduizend man
sterke organisatie nu leiden?
Ottevanger staat - naar zijn
eigen zeggen ongevraagd - im
mers op de nominatie uit Rot
terdam te vertrekken. „Ott
evanger zit in de carrousel,"
sprak burgemeester M. J. D.
Jansen van Krimpen aan den
IJssel donderdagavond nog.
Hiermee wijzend op de speur
tocht van Binnenlandse Zaken
naar een nieuwe baan voor de
commissaris. Tel daarbij op de
wankele positie van directeur
drs. H. Karreman, en de korps-
top is compleet 'uitgekleed'.
Bovendien: wie wil er nog naar
Rotterdam-Rijnmond komen?
De ondernemingsraad en bon
den hebben immers - zij het via
een onverwachte omweg - hun
zin gekregen. Daar waar de in
zet ooit was de medezeggen
schap een kopje kleiner te ma
ken, is die juist sterker uit de
strijd gekomen. En Peper is er de
laatste maanden niet in ge
slaagd de hoofdcommissaris
overeind te houden - op hoeveel
steun kan Brinkmans opvolger
eigenlijk rekenen?
Misschien is de enige die met op
geheven hoofd het strijdperk
kan verlaten Brinkman zelf.
Hem kan geenszins worden ver
weten dat hij van zijn lijn is af
geweken, iets wat hem zelfs
uiteindelijk noodlottig is ge
worden. Anderen zouden de op
lossingen die Peper aandroeg
wel eens kunnen uitleggen als
een knieval van de korpschef,
een gedachte die de ex-generaal
niet kon verkroppen.
Dijkstal zal flink moeten speu
ren om een voor Brinkman ac
ceptabele andere werkplek te
vinden. Zo niet, dan zal er een
forse financiële vergoeding op
tafel moeten komen. Al eerder
moest een weggestuurde hoofd
commissaris met een zevencij-
ferig bedrag worden 'afge
kocht'.
De korpschef zelf is nog strijd
baar genoeg, peinsde er niet
over om de handdoek ik de ring
te gooien. „Want," zo sprak hij,
„dat is absoluut niet aan de or
de." GPD
IJdelheid en eerzucht drij
ven hem, natuurlijk. An
ders had Huib Eversdijk
het geen twintig jaar vol
gehouden op het Binnen
hof. „Als je een bescheiden
mens bent, dan moet je
niet in de politiek gaan. Ik
ben niet bescheiden."
Maar vooral het aloude
dienen van de kiezer en
het geloof in democratie
voeren hem elke dinsdag'
met plezier naar Den-
Haag. Hij heeft-het al uit
gerekend, voor zijn zeven
tigste kan hij nog mooi z'n
derde en laatste periode in
de Senaat meepikken.
Marshall-hulp
Het gelanceerde Marshall
plan kan in Europa van grote
betekenis zijn tegen de drei
ging van het communisme. De
hulpverlening kan tot miljar
den dollars oplopen. De Ver
enigde Staten willen Europa
behoeden voor een economi
sche ineenstorting en zodoen
de een communistische ver
sterking in Europa afwenden.
Marshall riep de Europese lan
den op met de woorden: „Zorgt
gij voor een plan, dan zorgen
wij voor de dollars."
Oorlogsmisdadigers
In de Britse zone in Duitsland
zijn sedert begin 1946 95 oor
logsmisdadigers opgehangen.
Het aantal dat werd geëxecu-
Uitgever:
W. F. de Pagter
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Centraie redactie:
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen,
Tel. (0118) 484000;
Redactiefax: (0118) 470102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur.
in het weekeinde:
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren.
Vlissingen:
Oöstsouburgseweg 10,
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen.
Tel. (0118) 484000.
Middelburg: Markt 51
4331 LK Middelburg.
Tel, (0118) 681000.
Goes: Voorstad 22,
4461 KN Goes.
Tel. (0113) 273000.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen
Tel. (0115) 694457.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel
Tel. (0115) 568000.
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee.
Tel. (0111) 415380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur.
Openingstijd Middelburg
van 08.00 tot 16.30 uur.
Openingstijd Zierikzee
8.30-17.00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur.
teerd is niet bekend, omdatdi -
een militaire aangelegenha
is.
Duo redt 12 mensei
Twee vuurtorenwachters i
Breskens zijn door de Fraiu
regering gedecoreerd met i
zilveren medaille eerste kk
Het tweetal kreeg de hcj v
Franse onderscheiding vö: -
de redding van 12 bemai j
ningsleden van twee Frans
schepen die in de Wielingen! a
zwaar weer in moeilijkhede j
kwamen en op het strand lit j
pen. Met gevaar voor eigent'
ven, één van de schepen te
vervolgens nog. op een mijt j
gingen de twee mannen lij
hulpverlening over en redde
zo 12 mensen van een wiss j
dood.
.:-m
-j
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht int:
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel, (0118) 484000.
Fax(0118)470100.
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 92,85,
franco per post 122,00;
per maand 34,00
per jaar 356,50,
franco per post 471,50
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting
losse nummers
maandag t/m vrijdag 1,75,
zaterdag 2,50 p.st. (alle
bedragen inclusief 6 pet. btw).
Postrek.nr.: 3754316
t.n.v. PZC ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven:
180 cent per mm; minimumprijs®
per advertentie 27,-;
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit blad I
ƒ7,- meer.
Voliedige tarieven met
contractprijzen op aanvraag I
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B V4
Vlissingen
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV
Wegener Arcade NV
CDA-senator twintig jaar spin in het Haagse web van de democratie
door Lianne Sleutjes
Pas ging hij weer over met het
veer. „Zegt die kaartjesver
koper: 'Zeg, Eversdiek, 'oe 'e j't
noe zó'. Ik zeg: 'Nou hard wer
ken en sober leven'. Stak-ie zijn
kop uit dat raampje en zei: 'En
weinig verdienen zeker'. Ik zeg:
'Dat valt nogal mee'. Hij: 't Is
goed dat je het zelf zegt want ik
had het toch nooit geloofd'.
Schitterend toch. Mooi dat ze zo
met je'omgaan", slaat de 63-ja-
rige senator zich op z'n knieën.
Uit het voorovergebogen lijf
klinkt een lachsalvo. „Da's toch
mooi."
Het gezicht gaat, voor even,
weer in de plooi. „Dat is het be
langrijkste, dat je als Kamerlid
de rest van de wereld niet ver
geet, de fout die veel hotemeto
ten wel maken. Je moet blijven
praten met gewone mensen, met
hen heb ik het liefste te maken.
Twintig jaar zetelt de Zeeuw
Huib Eversdijk voor het CDA in
het parlement; veertien jaar in
de Tweede Kamer en sinds 1991
in de Eerste Kamer. Het is dat
het archief de datum van 8 juni
1977 zwart op wit vermeldt, an
ders was hij ervan overtuigd ge
weest dat hij op 6 juni 1977 de
Kamer voor het eerst betrad.
Grinnikt: „Zeker in de war met
D-day."
Hubregt - Huib - Eversdijk. In
de provincie is niet aan hem te
ontkomenVi a gemeen tera ad en
de Zeeuwse Staten stoomde hij
op in de landelijke politiek. Nog
haalt hij regelmatig de kranten
kolommen, al heeft hij de hecti
sche Tweede Kamer ingeruild
voor de wat bedachtzamere Se
naat, Als hij niet in zijn functie
als dijkgraaf discussies aangaat
met milieu-organisaties of wa
terleidingbedrijven. dan heeft
CDA-senator Huib Eversdijk: „Je moet blijven praten met gewone mensen, met hen heb ik het liefste te maken." foto Jos van Leeuwen
hij wel iets te melden over een
dienstreis naar het buitenland
als lid van de assemblees van de
NAVO, de Raad van Europa en
de West-Europese Unie.
Benoemd
„Mensen vragen me wel eens of
ik in de Eerste Kamer niet het
gevoel heb dat ik eigenlijk weg
ben. Nee, zeg ik dan. Want hier
in huis is iedereen iets of is ie
dereen iets geweest. Ik ben iets
geweest en ik ben nog iets; dijk
graaf bij de Drie Ambachten.
Dat is een bijzondere vorm van
genade, als je op je 62e nog dooi
de Króón wordt benoemd. In
mijn andere functies ben ik al
tijd gekozen."
De sfeer in de Eerste Kamer is
anders dan aan de overzijde van
het Binnenhof. „Hier hoef je el
kaar geen vliegen af te vangen.
In de Tweede Kamer moet je je
invechten in de grote fracties.
Voor mij gold dat niet, ik zat
binnen een half jaar in het frac
tiebestuur." Hij was vanuit de
Christelijke Historische Unie
een van de wegbereiders van het
CDA vandaar.
In zijn Tweede-Kamerjaren
gingen een paar baantjes aan
zijn neus voorbij. Zijn CDA gaf
in 1986 de voorkeur aan Wim
van Velzen als kandidaat-par
tijvoorzitter en Eversdijk hield
de eer aan zichzelf. Daarna liep
hij, tegen de verwachting in, het
Kamervoorzitterschap mis. De
eigen fractie koos Wim Deet-
man als kandidaat. Dat deed
zeer.
„Ik was verdrietig. Maar ik heb
ervoor gewaakt droevig te wor
den door dingen die ik niet heb
verkregen. Te veel mensen blij
ven stilstaan bij iets dat niet
doorgaat." Meteen volgt een
anekdote over zijn dochter die
hem bij thuiskomst vergeleek
met een sportman. „Ze zei me:
'Het kan eenhonderdste van een
seconde schelen en toch krijgt
alleen de eerste de krans en de
tweede niet'. Mooi toch, zo'n re
lativering,"
Geen wrok
Hij kijkt niet om in wrok, wil
niemand de schuld van wat dan
ook geven. „Mensen willen
graag dat je trapt, ik hou daar
niet van. Tactiek, omdat je weet
dat zoiets uiteindelijk tegen je
werkt? Och, ik ben acht jaar
lang elke week op het Catshuis
geweest om te praten met de be
windsheden van het CDA Dan
weet je wat er gebeurt, hoe de
hazen lopen. Ik eeuwig tweede?
Tja, alles is verklaarbaar. Door
een kleine afweging kan iets op
eens anders uitvallen."
Zo wist hij van tevoren dat hij
geen kans maakte in het kabinet
Lubbers/Kok. Het ministerie
van Verkeer en Waterstaat ging
wel naar het CDA maar niet
naar 'waterstaatman' Evers
dijk. De oude bloedgroepen
speelden een rol bij de verdeling
van de posten en er zat al een
CHU'er in het kabinet: Econo
mische Zaken ging naar Koos
Andriessen. En daarmee was de
koek op. Want als kleinste van
de drie leverde de CHU maar
één bewindspersoon.
„Het fractiebestuur vroeg me,
nadat Deetman naar voren was
geschoven als kandidaat-Ka
mervoorzitter, of ik andere wen
sen had. Wilde ik misschien er
gens burgemeester worden?
Nee, want ik wou niet weg uit
Zeeland en daar was geen vaca
ture. Ik had wel zin om iets in
ternationaals te gaan doen. Ik
had al veel gereisd, had gespro
ken met Castro, Marcos en met
Juliana en Beatrix. Wat ze me
toen als troostprijs aanboden,
nee geen troostpri j sik wilde het
graag, was de mogelijkheid lid
van de Raad van Europa en de
West-Europese Unie te worden.
Op dat moment was er geen va
cature, die is voor mij gemaakt.
Werken
Ook nu is hij daarvoor nog veel
vuldig op pad. Met zijn Eerste-
Kamerwerk en zijn achttien bij
banen werkt hij zeventig tot
tachtig uur per week. „Ach, wat
is werken; ik lees stukken op de
bank. Ik schrijf graag artikelen.
Ik ben geen tv-kijker, ik lees nog
elke week een boek."
Grofweg de helft van zijn bijba
nen is betaald, daar haalt hij
zijn inkomen uit. Het lidmaat
schap van de Senaat levert al
leen een onkostenvergoeding en
presentiegeld op. Het wacht
geld waar hij recht op heeft na
zijn Tweede-Kamerjaren wil hij
niet. „Ik heb vanaf mijn zestien
de zelf de kost verdiend. Dat
vind ik prettig, het geeft me een
onafhankelijk gevoel. Ik heb er
nu de mogelijkheden voor en de
functies wringen niet met el
kaar."
Het lijstje vermeldt onder meer
een commissariaat bij het Am
sterdamse bedrijf Hillen en
Roosen BV, een adviseurschap
bij de Telecom, curator bij de
R.K. Koorschool en voorzitter
van de Stichting Mariene Cul
tures in Yerseke. „Ik wilde altijd
breed in de samenleving staan.
Daar heb ik de vruchten van ge
plukt toen ik naar de Eerste Ka
mer ging. Ik kan me ermee on
derhouden."
Hij stapte over naar de Senaat
omdat hij het in de Tweede Ka
mer wel welletjes vond' en van
wege de teleurstelling dat hij
daar geen voorzitter mocht
worden. „Je zit in de Eerste Ka
mer minder in het centrum van
de macht. Het gaat hier meer om
persoonlijke relaties, je net
werk. Ik heb, geloof ik, nooit
macht gehad. Wel invloed. Een
Lubbers, die heeft macht. Een
Tweede-Kamerlid heeft eigen
lijk alleen macht op het moment
dat 'ie ja moet zeggen."
Invloed
Voor even staat de waterval stil.
Hij drukt de vingertoppen tegen
elkaar. „Invloed, dat is dat men
naar je luistert en je gelooft. En
waarom heb je invloed? Je weet
veel, je moet ook zoi'gen dat je
mening wordt gevraagd. En je
moet je invloed niet te pas en te
onpas gebruiken, je moet ge
loofwaardig blijven. Mensen
hebben aardig in de gaten wat je
wel of niet kunt als ze bij je aan
kloppen. Als iemand een baan
wil, zal ik proberen te zorgen dat
'ie ontvangen wordt. Meer kan
ik niet, ik maak de selectie niet.
Hij vindt dat hijals spin in het
web dat hij heeft geweven via
parlement en bijbanen, de de
mocratie dient. Ook na twintig
jaar. „Absoluut. Steeds meer
zelfs. Ik weet steeds meer waar
Abraham de mostei'd haalt. Ik
dien de kiezer volledig door
mijn ervaring en mijn netwerk.
Zolang mijn achterban me nog
vertrouwt, mij belt of schrijft,
blijf ik het doen. Als je hun ge
zicht niet meer bent, moet je
stoppen. Ik heb nergens spijt
van, ook al heb ik kwalijke mo
menten gekend. Ik ben diep in
mijn hart meer een man van de
basis dan van de partijtop. Ik
heb me daar ook nooit zo inge
tikt, ik heb die top nooit om
armd. Misschien dat ik me dat
achteraf moet verwijten. Maar
mijn vrouw zegt altijd: 'Je zou je
te veel ergeren'. Ik heb nou een
maal liever van doen met men
sen die gewoon op cle dijk lo
pen."
