De dingen die altijd kwijt zijn
GEEF INBREKERS GEEN KANS
Kunst van alledaagse
werkelijkheid hoeft
ook niet op te vallen
Mysterieuze sferen
tijdens maand van
het spannende boek
zeeland
14
Auto's vooral in zomer'
zeer gewild bij dieven i
HILDERNISSl
kunst cultuur
donderdag 5 juni 1997
van onze verslaggever
Jacques Cats
VLISSINGEN-Auto's vormen
in Zeeland in de zomermaanden
een zeer gewild doelwit voor
diefstallen. In de maanden mei
tot en met augustus neemt de
kans dat de auto verdwijnt met
7 6 procent toe ten opzichte van
anderen perioden in het jaar. De
politie Zeeland meldt dat in het
jaarverslag over 1996.
Er werden vorig jaar in Zeeland
367 auto's gestolen. Dat zijn er
52 meer dan in 1995. Daaronder
bevonden zich 145 buitenlandse
wagens. Een derde van de auto's
kon worden opgespoord. Er
werden 46 verdachten aange
houden.
Fietsen worden in Zeeland aan
de lopende band gestolen. Vorig
jaar nam de politie bijna drie
duizend aangiftes op. Ondanks
pogingen om het aantal wo
ninginbraken terug te dringen
steeg het aantal daarvan tot
2018 in 1996. Het aantal dief
stallen uit auto's vertoonde een
lichte daling en bedroeg vorig
jaar 2069. Vernielingen nemen
in Zeeland vooral in de zomer
periode toe (30 procent) en de
geweldsmisdrijven stijgen in
die periode met ruim de helft:
Het aantal drugsdelicten steeg
van 506 tot 526. Van de voorge
nomen twintig sluitingen van
drugspanden in Terneuzen wer
den er vijftien daadwerkelijk
uitgevoerd.
Drugs
Het Zeeuwse korps stak vorig
jaar 40.000 manuren in drie on
derzoeken naar criminele orga
nisaties. De onderzoeken had
den te maken met de invoer van
grote partijen softdrugs per
schip in Nederland en België, de
im- en export van harddrugs en
de lokale handel daarin op Wal
cheren en het illegaal lozen van
afvalstoffen in de Westerschel-
de.
Voorts werden 27 onderzoeken
verricht in het kader van gelde
lijk gewin uit criminele activi
teiten. Het berekende terug te
vorderen bedrag uit deze onder
zoeken vertienvoudigde in 1996
ten opzichte van het jaar daar
voor en liep op tot ruim 36 mil
joen gulden.
Te hard
Er wordt in Zeeland veelvuldig
te hard gereden. Veel ernstige
verkeersongevallen hebben vol
gens onderzoek te hard rijden
als oox'zaak. Om een bijdrage te
leveren aan het terugdrinjl
van die grote aantallen oir
lukken is vorig jaar een gn
aantal snelheidscontroles p
houden. Dat leverde de po]j|{
63.000 processen verbaal T
een stijging van meer dan
tig procent vergeleken
1995. 'a
In het verslagjaar werden n|j
5200 personen bekeurd ve
verkeersgevaarlij k gedrag zij
het rijden door rood licht, ii
Bij de politie Zeeland kwanjw
vorig jaar 69 klachten binnel
waarbij burgers zich onteièi
den toonden over handelinpl
van de politie. De klachtbeli|
deling is gericht op verbetei
van de relatie tussen burger!
politie.
BERGEN OP ZOOM 0
Boekenmarkt - De grote \lp
nenplaats van het Markiezp
hof in Bergen op Zoom word®
de zaterdagen 7 en 14 juni ine
richt als een antiquarische bo
kenmarkt. De nadruk ligt a
boeken voor mensen met
langstelling voor Zeeland j_
Brabant, met veel streekgebf
den boeken en topografisi
uitgaven. De boekenmj
duurt van 10.00 tot 17.00 uuir
(Advertentie)
WIJNHANDEL
RiojA Tinto
La CaIzacIa 1995
Per Fles: 7,95
6 Hessen: 40,'
i I
Een I<IassIeI<e, nïet te
ZWARE RiojA.
IcIeaaI bij vIees,
EEN bARbECUE of ZOMAAR
voor cIe CjEZEliliql-iEid.. f
van onze verslaggever Ernst Jan Rozendaal
GOES - „Ik maak het liefst kunst die niet als kunst herkenbaar is",
zegt Harmen de Hoop uit Amsterdam. Hij is een van de kunstenaars
die door de gemeente Goes zijn aangezocht vooT een kunstproject in
de nieuwbouwwijk Goes-Overzuid. Een gedeelte van zijn kunst
project staat vandaag afgedrukt in de PZC. Met medewerking van
bewoners van de wijk Overzuid nam De Hoop twee foto's die iets te
maken hebben met de thema's veiligheid en criminaliteit. De ene fo
to dient als illustratie bij een bericht over de Maand van het Span
nende Boek, aan de andere voegde De Hoop een aantal aanbevelin
gen toe over inbraakpreventie.
De Hoop is duidelijk niet het soort kunstenaar dat een wijk opfleurt
met sculpturen, fonteinen of opmerkelijk vormgegeven lantaarn
palen. „De opdrachtgever achtte dergelijke kunst in Overzuid ook
niet zo zinvol", vertelt hij. „Men wilde dat er een interactie zou
plaatsvinden met de bewoners van de wijk. In eerste instantie werd
gedacht aan een soort module, een element dat in of aan elk huis zou
worden bevestigd. Ik zou bijvoorbeeld een blauwe lamp met een
krul kunnen ontwerpen en in samenspraak met de bewoners zou dat
uiteindelijk ook een rode lamp met twee krullen kunnen worden.
Die zou dan iedereen in huis krijgen."
Decor
„Ik vond dat niet werkbaar. Dan gaan mensen oordelen over kunst
op basis van een schetsontwerp. Ik vind eigenlijk dat je kunst hele
maal niet kunt beoordelen, maar zeker niet vooraf. Dus heb ik het
gezocht in vormen van samenwerking met bewoners. Ik heb hun
huizen als decor gebruikt voor mijn foto's. Het maken van die foto's
was een belangrijk onderdeel van het project. Ik heb namelijk liever
dat kunst een gebeurtenis is dan een beeldDat mensen erover gaan
praten. Zo van: 'Hé, heb je dat gezien? Die politie-auto's op de oprit?
Het roddelcircuit mag van mij op gang komen. Daarom hoeft iets
ook niet als kunstproject herkenbaar te zijn."
De Hoop associeert de nieuwbouwin wijken als Goes-Overzuidmet
veiligheid.,Het lijkt me heel veilig om daar met je gezinnet je te wo
nen. Toch merk ik dat bewoners van zo'n wijk wel degelijk bang zijn
voor inbraken. Naar mijn idee bestaat daar geen enkele reden voor.
Dat verschil tussen feit en fictie heb ik in de foto's willen uitdruk-
ken."
Kunstgeschiedenis
De kunst van De Hoop is maar zelden als kunst herkenbaar. „Ik
moet niets hebben van de kunst die in galeries en musea te zien is.
Daarin wordt alleen maar gereageerd op de kunstgeschiedenis. Dat
is kunst over kunst over kunst. Die kunst mist kracht of spanning. Ik
werk liever in een stedelijke context, maar het is natuurlijk vol
strekt misplaatst om dan de kunsttaal van het museum of de galerie
te gebruiken. Daarom is een beeld in zo'n wijk een vreemde eend in
de bijt. Dat is onzin. Ik gebuik de taal van de alledaagse werkelijk
heid. En of ik daarmee nu kunst bedrijf of niet, dat interesseert me
helemaal niet."
De Hoop vindt het geen enkel bezwaar dat zijn kunst zo onopval
lend is dat ze niet of nauwelijks wordt opgemerkt. „Dat is juist de
bedoeling. Mijn werk is een soort tegenpool van dat populaire idee
van een groot evenement. Het lijkt wel of alles tegenwoordig een
soort spetterende RTL-show moet worden. Ik heb liever dat iemand
veertig keer langs een werk van mij loopt en pas de eenenveertigste
keer denkt: 'Hé, hier klopt iets niet.' Ik richt me sowieso trouwens
liever op voorbijgangers dan op een kunstpubliek."
Nut
Maar als zijn kunst ook onopgemerkt mag blijven, wat is daar dan
het nut van? „Kunst is volgens mij een vorm van bespiegeling over
de maatschappij als geheel. Het is een variant op de filosofie, een
soort onderzoek. Dat is het tenminste voor de maker. Voor de be
schouwer is het een optie. Als hij geïnteresseerd is, kan hij zich erin
verdiepen maar dat hoeft niet. Ik ben geen voorstander van ver
plichte educatie. Kunst is net als voetbal: als je het leuk vindt doe je
er wat mee. Maar het mag nooit een verplichting worden."
De nieuwbouwwijk Goes-Overzuid. foto Harmen de Hoop
een project van Harmen de Hoop
Om uw huis en inboedel zo goed mogelijk te bescher
men tegen inbrekers moet u eigenlijk door de ogen
van een inbreker kijken en u afvragen waar u op zou letten
voordat u besluit in te breken.
Als er lange tijd een auto met inzittenden geparkeerd
staat, kan dit verdacht zijn, vooral als ze proberen onopge-
merktte blijven. U kunt dan beter de politie informeren.
Laat nooit een deursleutel buiten liggen; inbrekers ken
nen de potentiële bergplaatsen: onder de mat, haardhout,
bloempot, boven op een kozijnrand en dergelijke.
Hang aan uw sleutel(bo)s geen naam en adres, met het
oog op verlies.
Verberg autopapieren en autosleutels goed, anders kan
bij een inbraak in uw huis ook uw auto wel eens verdwenen
zijn.
Als u een advertentie opgeeft voor de verkoop van (kost
bare) spulletjes, zoals een muntenverzameling en een
schilderij, zet er dan alleen een telefoonnummer bij en
geen adres. Inbrekers lezen ookde krant.
Het verdelen van uw kostbare spullen over diverse plaat
sen betekent dat een dief meer tijd nodig heeft om het te
verzamelen. En aangezien dieven er meestal snel vandoor
willen, wordt de kans groter dat ze niet alles vinden.
Een geheime, onvindbare bergplaats voor uw kostbare
spulletjes is een goede zaak. En dan bedoelen wij écht on
vindbaar. Niet voor de hand liggende plaatsen als in koek
blikken, hoog in kasten, achter of onder laden in een kast,
achtereen schilderij.
Bewaar ook uw geld niet op een voor de hand liggende
plaats. Moeilijkte vinden is bijvoorbeeld in een boek, voor
al in een wat grotere boekenkast (maar let op als bekenden
vaak in de kast neuzen).
van onze verslaggever
AXEL - Juni is de maand van
het spannende boek. Niet al
leen boekhandels ontwikkelen
activiteiten om thrillers en de
tectives bij lezers aan te beve
len, dat gebeurt ook in tal van
Zeeuwse bibliotheken. Over
het algemeen gaat dat gepaard
met posters en speciaal inge
richte boekentafels, maar de
bibliotheek in Axel gaat een
stap verder. Daar is een decor
gecreëerd dat een dreigende
sfeer moet oproepen die hoort
bij spionage, horror en moord.
Tussen twee boekenkasten vol
spannende boeken hangt een
gloeilamp aan het plafond.
Aan het eind van de gang staat
een open container met gevul
de postzakken. Er staat een
stoel en er hangt een strop. Het
raadselachtige decor roept tal
van vragen op. Waarom staan
die postzakken daar? Wat zit
erin? Wat doet die strop daar? Is
het een misschien verwij zinc
naar de Gouden Strop, de jaar-!
lijkse prijs voor de beste Ne]
derlandstalige misdaadroman.'
waarvoor onlangs vijf auteur:
werden genomineerd?
„In voorgaande jaren hebber
we ook iets dergelijks gedaan"
vertelt Hans de Ruijter van d(
bibliotheek in Axel. „Twee j aar
geleden heb ik het spel Cluedcj
in vergrote vorm neergelegd etj
vorig jaar heb ik een paspop alij
detective aangekleed. Nu wil]
de ik het spannender maken, icj
die zin dat er voor de bezoeker]
iets te raden zou overblijven
Dat ze zich afvragen: 'Wal
houdt dit precies in?' Onze er
varing is dat dit soort presenta
ties leiden tot meer uitleningen!
van boeken in een bepaalde ca
tegorie. We doen het niet alleen
bij misdaadboeken, we pakken
ook wel eens het thema reizen
De aankleding nodigt dan uil
tot het lenen van dergelijk]
boeken. Ik ben ervan overtuigd
dat dat werkt."
De haarborstel, altijdkwijt en dan inee
zeep, het niet meer te hanteren kled-
dertj e in het zeepbakje. We praten niet
over de vieze rand, in het bad, als je
eindelijk eens tijd hebt om erin te gaan
liggen, of over het dopj e dat nergens te
vinden is. Noch reppen we over dege
nen die altijd beneden de kraan aan
zetten, zodat de straal ineens koud
wordt. Of over de mensen die menen te
moeten bellen op het moment dat je
onder de douche staat en te moeten
ophangen als je hijgend, druipnat en
met een te kleine handoek om, op
neemt.
Dunschillers
In de keuken gaat het al niet veel beter.
Dunschillers en aardappelschilmes
sen zijn voortdurend kwijt en worden
pas j aren later in halfgecomposteerde
staat teruggevonden in het VAM-vat.
5 komt hij bovenwater.
Schaffen we een nieuwtje aan, dan
snijden we ons onherroepelijk in de
vingers, waarna we druppelend op
nieuw een speurtocht kunnen begin
nen. Naar de pleisters en de schaar.
Zijn we dan ontsmet en verbonden,
blij ken d e lucifers oprammelen in het
laatste doosje slechts afgebrande
stompjes of ligt de eiectronische gas-
aansteker weer net onder het drui
pende vergiet. Het logische besluit om
een briefje op te hangen dat ons eraan
zal herinneren nieuwe lucifers te ko
pen, kan niet worden uitgevoerd. De
punaises zijn weg. Die komen we van
zelf nog wel tegen als we erin trappen.
Afstandsbediening
Wie na zoveel stress denkt te gaan ont
spannen voor de buis, kan het gerust
vergeten. De afstandsbediening is
meestal gevlogen en het is een wonder
als er niet iemand in het kanalenkast-
je heeft zitten frutselen. Om de
fatsoenlijke zenders weer terug te
krijgen, moet het kleine schroeven-
draaiertje worden opgesnord, dat
ding dat ook zo handig is om je bril
vast te draaien. Vergeet het maar! On
vindbaar. Koorts, zou je ervan krijgen.
Maar ook dan is de diagnose niet te
stellen want koortsthermometers ge
dragen zich op precies dezelfde ma
nier als scharen, pleisters, plakband
en afstandsbedieningen.
Dan maar weg, zou je denken. Het
huis uit. Maar de fietsband is zelden
vol, de fietspomp altijd foetsie en het
handige simson-reparatiedoosje plei
ten. Naar de autosleutels hebben we
ook al eens dagen moeten zoeken, om
ze uiteindelijk hangend aan het stuur
foto Ruben Oreel
van een driewielfietsje aan te treffen.
En hoe vaak bleken we bij thuiskomst
al niet buitengesloten? Het leven van
een gewoon mens gaat niet over rozen.
Korte metten
Het probleem is dat we het allemaal
weer zo snel vergeten zijn. Hoe je je
ook voorneemt nu eens korte metten
te maken bij de eerstvolgende gele
genheid, je doet het niet. Een woede zo
hevig, valt niet vast te houden en geen
enkele opmerking achteraf vermag de
emotie in beeld te brengen die op het
moment zelf een weg naar buiten
vond. Een mens wordt, kortom, altijd
na een poosje weer redelijk. En zo
komt het dat we morgen weer
briesend op zoek zijn naar de haar
borstel, de lucifers enhet simsondoos-
je.
doorMieke van derJaqt
Hebt U dat nou ook? Van die kleine
ergernissen die het leven ontrege
len? Die, op het moment dat ze zich
voordoen, proporties aannemen
waarbij eventjes alle gewelddadige
conflicten in de wereld, de belasting
aanslag en de economische wanver
houding tussen noord en zuid, in het
niet vallen? Wij wel. Vanochtend heb
ben we weer het hele huis op zijn kop
gezet, op zoek naar één van zeven
haarborstels. Tussen de springveren
van een fauteuil vonden we er uitein
delijk eentje die we lang niet hadden
gezien.
Als wij een cadeautje moeten inpak
ken, gaan we eerst een stief kwartier
tje op zoek naar een schaar. Tenmin
ste, als we het cadeaupapier al hebben
kunnen vinden. Zodra het papier net
jes om het pakje gevouwen zit, begint
de zoektocht naar het plakband: ook
altijd foetsie. Dan zijn er twee moge
lij kheden: met een bloeddruk rond het
kookpunt stuiten we op een rolletje -
nooit op de keurige 'dispenser', die we
hebben aangeschaft - en vervolgens is
het beginnetje onvindbaar öf het
plakband blijft zoek en we duiken on
der in de volgende ergernis: waar zijn
de elastiekjes of de verschillende bol
letjes touw, die in de loop der jaren
verzameld zijn?
Gelukkig pakken .we nou ook weer
niet zó vaak cadeautjes in. Dat zou ons
zeker nekken, want de dagelijkse din
gen worden al genoeg begeleid door
ergernissen. Op het gebied van de per
soonlijke hygiëne blijft het helaas niet
bij de haarborstels en de kammen. Ne
gen van de tien keer hangt er bijvoor
beeld een leeg rolletje op de toiletrol-
houder. Waarom is het gezelschap dat
rollen kan vervangen zo select? En
waarom zijn het altijd dezelfden die,
wijdbeens en met de broek half op de
knieën, op zoek moeten naar de keu
kenrol? En dan hebben we het nog niet
eens over de shampoo, die in sporttas
sen blijkt te zitten of langzaam is leeg
gelopen in de douche-bak. We hebben
het niet over het verweekte stukje
foto Harmen de Hoo|
