Een dieptepuntje bij louter voorspoed
Voorspellen heeft
nog even geen zin
De balans tussen techniek en kracht
Dennis
Voshart
Irma
Heeren
Erwin
Simpelaar
Sportgala is nu ook
op Internet te volgen
vrijdag 25 april 1997
Elk jaar wat nieuws. Het Sportgala gaat er prat op.
Bij de achtste editie, vanavond (vrijdag) in
Sportpunt Zeeland te Goes, wordt via internet live
verslag gedaan van de ontwikkelingen rond de
verkiezingen sporter, sporttalent, sportploeg en
sportvrijwilliger van het Zeeuwse sportseizoen. Via
http://www.zeelandnet.nl/sportgala is rechtsstreeks
te volgen wie zich mag belasten met de erfenis van
voetballer Dennis de Nooijer, die in 1996 werd
verkozen tot Zeeuws sporter van het jaar. Bovendien
hebben internet-bezitters de mogelijkheid via de
digitale snelweg hun stem uit te brengen op de drie
genomineerden: korfballer Dennis Voshart, triatlete
Irma Heeren en atleet Erwin Simpelaar.
Voshart, onlangs voor de tweede keer verkozen tot
beste korfballer van Nederland, is voor de derde keer
genomineerd. In 1995 moest de inwoner van
Scharendijke Heeren voor laten gaan, in 1996 Dennis
de Nooijer. Voshart: „Drie keer scheepsrecht? Ik hoop
het wel." Irma Heeren uit Middelburg, in 1996
Europees kampioene run-bike-run, doet geen
voorspellingen. „Ik zie het allemaal wel." En outsider
Erwin Simpelaar, die in het afgelopen sportseizoen
veel progressie boekte als discuswerper annex
kogelstoter, ziet voor zichzelf vanavond geen
hoofdrol weggelegd. „Ik ben tenslotte nog junior'",
aldus de 19-jarige Goesenaar.
Het talent van het jaar moet komen uit tafeltennisser
Kalun Yu, judoka Jessica van der Spil en bridger Bart
Groosman. Het trio speelt op nationaal niveau een
voorname rol in hun discipline. Voor de verkiezing
van sportploeg van het jaar zijn de voetballers van
Hoek (kampioen van de eerste klasse), de handballers
van EMM uit Middelburg (kampioen tweede divisie)
en de schakers van Het Witte Paard uit Sas van Gent
(promotie naar de hoofdklasse) genomineerd.
Bovendien wordt, net als vorig jaar, een
sportvrijwilliger van het jaar gekozen.
Het jaarlijkse feestje van de Zeeuwse Sportraad voor
de Zeeuwse sport, dat vanavond vanaf 19.30 uur
wordt gepresenteerd door Leen Beckers van de
Belgische televisie-omroep BRT, staat in het teken
van nieuwe sporttrends. Zo zijn er demonstraties
stijldansen, dat sinds kort door de sportkoepel
NOCNSF wordt erkend, het vooral onder jongeren
populaire skaten en nieuwe bewegingsculturen.
De voorbereidingen voor het nieuwe
zomerseizoen zijn in volle gang. Op
camping Schouwenduin in Burgh-Haam-
stede heerst een serene stilte, nog wel zo
vlak voor het vakantieseizoen. Even zoe
ken en daar staat hij. Een afgeknipte spij
kerbroek, een paar stevige werkschoenen
en een rood-bruine tint op het gelaat.
Werk in uitvoering voor de man die voor
de derde opeenvolgende maal genomi
neerd is voor Sportman van Zeeland,
maar nog niet eerder werd uitverkoren.
„Driemaal scheepsrecht? Ik hoop het wel.
Het zou inderdaad wel eens tijd worden",
grijnst korfballer Dennis Voshart.
Voshart heeft een bewogen en succes
vol jaar achter de rug, De 27-jarige in
woner van Scharendijke won met DKOD
uit Heelsum de landstitel op het veld, ze
gevierde met dezelfde club op het NK
beachkorfbal in Ouddorp, is niet meer
weg te denken uit de basis van Oranje en
maakt naar eigen zeggen één van zijn bes
te seizoenen uit zijn carrière door. Voshart
kreeg daarvoor de bevestiging door zijn
uitverkiezing tot beste korfballer van Ne
derland. Hij kreeg meer rust in zijn leven
door de overstap van DKOD uit Heelsum
naar Deetos. Met de ploeg uit Dordrecht
haalde de felbegeerde finale in de tot de
nok toe gevulde Rotterdamse 'Ahoy. Er
was slechts één smetje. Het Papendrecht-
se PKC versloeg de favoriet.
„Dat was toch wel het dieptepuntje", er
kent Voshart. „Als je het globaal bekijkt,
was Deetos de meest constante ploeg van
de zaalcompetitie: de minste treffers te
gen, de meeste voor. Maar kort voor de fi
nale merkte ik dat onze ploeg - mede door
wat kleine blessures - niet lekker in haar
vel zat, ook ik zelf niet. Dat merkte ik al
tijdens het inschieten. Mijn ploeggenoten
gedroegen zich opmerkelijk stiller dan
normaal. Ik had het al een keer meege
maakt en probeerde ze als 'routinier' nog
op te beuren. Het leed was echter geleden.
Zo'n wedstrijd staat nu eenmaal op zich
zelf."
Op die dag na ging het de Zeeuwse korf-
balier louter voor de wind. Vooral zijn
overstap van DKOD - Heelsum ligt in de
buurt van Arnhem - naar Deetos bracht
hem verlichting. Het aantal autokilome
ters werd gereduceerd tot eenderde, van
de 1200 die hij wekelijks aflegde terug
naar 400. Hij heeft nuniet meer het gevoel
dat er al een pittige training op zit, voor
dat hij een bal in zijn handen heeft gehad.
„Ik speel pas vier jaar op topniveau en wil
nog zeker drie jaar daar blijven", zegt
Voshart, die interesse van Swift uit Mid
delburg afwimpelde. Swift heeft het in
zich door te groeien naar de hoofdklasse,
maar zal dan geen voorname rol kunnen
vervullen, denk ik. Deetos is al heel lang
een topper in Nederland, vergelijkbaar
met PSV of Feyenoord bij het voetballen.
De keuze was daarom niet zo moeilijk."
Toch was er een opmerkelijk verschil tus
sen de twee toppers - DKOD uit het korf-
balbol werk rond Arnhem en Deetos uit de
in korfballand vermaarde Drechtstreek.
Voshart: „Bij DKOD werd de nadruk ge
legd op de teamprestatie, bij Deetos
wordt meer functiegericht gewerkt. Mijn
periode bij DKOD is heel belangrijk ge
weest voor me. Daar ben ik gevormd. Bij
Deetos was het daarom even wennen,
want daar heerste al meer dan tien jaar
een vast stramien. Dat is wel goed, maar
ik probeer er ook wat van de speelstijl van
DKOD in te mengen. Dan word je veelzij-
diger, Vroeger luisterde ik als jong ventje
naar de ouderen en keek tegen hen op. Nu
merk ik dat dat andersom ook het geval
is.
Over zijn concurrenten'bij de sportver-
kiezing weet Voshart niet overdreven
veel. Over triatlete Irma Heeren: „Daar
ben ik niet zo van op de hoogte. Werd die
geen Europees kampioene run-bike-run?
Inderdaad. En over kogelstoter en dis
cuswerper Ei-win Simpelaar: „Die ken ik
beter, want die woonde bij mijn vriendin
in de buurt. Dat wordt volgens mij een in
ternationale topper. En is volgens mij de
grootste kanshebber." En over zijn eigen
kansen: „Natuurlijk hoop ik het te wor
den, dat zou leuk zijn. Ik vind het een gro
te, eer om drie jaar achtereen genomineerd
te worden. Het is voor mij tevens de beves
tiging dat het lcorbal geen ondergescho
ven kindje is in de Zeeuwse sportwereld.
En vooral dat doet mij goed."
Michel Brands
Irma Heeren: Ik heb ontdekt hoe betrekkelijk de sportwereld eigenlijk is.
foto Lex de Meester
Echt prettig voelde Irma Heeren zich er
niet bij. Na de Holland Powerman in
Venray, waar ze met de derde plaats Ne
derlands kampioene run-bike-run werd,
werd gesuggereerd dat de Middelburgse
atlete was bezweken onder de macht van
de buitenlandse toppers. Ze was dik te
vreden maar haar derde nationale titel op
rij was door de buitenwacht niet op juiste
waarde geschat, vond Heeren. Ze kon er
prima mee leven dat de Canadese winna
res Lucy Smith en de Zwitserse Dolerita
Gerber voor haar finishten. „Want ze wa
ren gewoon sterker. Ik ben nog niet opge
wassen tegen hen. Dat is waar." Waarmee
de 30-jarige Heeren wil zeggen: ik ben op
de weg terug, maar heb mijn oude niveau
nog niet bereikt. „Nóg niet."
Ze is van ver moeten komen. Heeren
was tijdens een fietstraining op de 23e
juni van het vorige jaar geschept door een
automobilist die haar geen voorrang had
verleend. Ze hield er een gebroken linker
sleutelbeen aan over en het seizoen was in
één klap voorbij.
Het was een fikse domper voor de atlete
die het seizoen zo steik was begonnen. In
januari startte Heeren het jaar met een
prima zege bij de internationale Power
Woman run-bike-run op Lanzarote. Drie
maanden later, in april, werd ze tot Ne
derlands (in Venray) èn Europees (in het
Portugese Mafra) run-bike-run. kampioe
ne gekroond. Door het ongeluk moest
Heeren worden geopereerd, want de
breuk aan haar sleutelbeen was een ge
compliceerde. Een stukje bot uit haar
heup werd getransplanteerd naar haar
sleutelbeen. Heeren moest weer helemaal
opnieuw beginnen.
Weken zat ze stil. Daarna volgde revali
datie. Heeren moest afzien. „Plet was een
heel moeilijke tijd. Ik heb toen ontdekt
hoe betrekkelijk de sportwereld eigenlijk
maar is." Ze kampte niet tegenslagen. En
dat werkte ontmoedigend. „Want ik wilde
zo graag." Vooral mentaal was het voor
Heeren zwaar. Even overwoog ze zelfs he
lemaal met sporten te stoppen. Ze zocht
haar toevlucht in een ondememerscur-
sus. „Ik moest m'n energie ergens kwijt."
Maar dat gaf geen voldoening. „Ik heb na
gedacht en uiteindelijk besloten om toch
door te gaan."
Het jaar 1996 was er daardoor voor Irma
Heeren één met twee gezichten. Een zon
nige en een donkere. „Eigenlijk zou je dat
jaar in drie delen kunnen splitsen", zegt
Heeren. „Eex-st een heel goed begin, ver
volgens een hele slechte periode en daar-
na weer een stijgende lijn." Want heel
langzaam keex-de ze terug en deed ze weer
van zich spreken. Haar eerste officiële ze
ge behaalde ze bij de Oranjepolderloop in
Arnemuiden („Maar die wedstidjd liep ik
als duuitrairdng."), vex-volgens werd ze
zesde bij de sterk bezette Warandecross
over zes kilometer in Tilburg. „Het x-esul-
taat in Tilburg deed me ontzettend goed.
Mijn motivatie groeide daardoor meer"
Ze bloeide op. De wintex-pex-iode was de
hare.
Twee maanden geleden, op 2 maart, had
ze haar sterke tex-ugkeer kunnen bekro
nen bij de Nedei-landse veldoopkampi-
oenschappen in Apeldooxm. Alle ogen
wax-en op haar gericht. Maar haar missie
mislukte. Heer-en eindigde op de teleur
stellende zesde stek. „Nog steeds heb ik er
een nax-e smaak van. Ik had er zoveel voor
gedaan, maar op de dag zelf lukte het niet.
Ik was de enige die recht had op de titel.
Dat vind ik nog steeds."
Volgende maand wacht het EK-run-bik-
run in het Poolse Glokow. Daar moet Hee
ren haar titel zien te verdedigen. Maar de
duatlete legt zichzelf geen druk op. „Het
wordt een hele andere wedstrijd dan vorig
jaar Want voor het eex-st is stay eren toege
staan. Ach, ik zie het allemaal wel. Ik zit
momenteel lekker in mijn vel. Het gaat
steeds beter En natuurlijk wil die titel
dolgraag mee naar huis nemen. Maar ik
weet niet waarop ik dit moment precies
sta. Dat is gewoon moeilijk aan te geven,
Plet heeft daarom geen zin om voorspel
lingen te doen.
Eldridge Pentury
Het is nxisschieix het best bewaarde ge
heim in de Zeeuwse atletiek. Zelfs
zijn ouders hebben bij benaderixxg geexx
idee welke afstanden - tot op de decimeter
nauwkeurig - de hersenexx van Erwin
Simpelaar teisteren. Vastgeklonken in
zijn gedachten, denkt de kogelstoter an
nex discuswerper maar één ding: waar
maken wat bij zichzelf heeft beloofd. De
wetenschap dat zijn talent in bet voorbije
jaar met een karrevracht aan persoonlijke
en exxkele nationale juniox-enrecords tot
volle wasdom is gekomen, sterkt hem.
Niet alleexx de beste van de wex-eld wor
den, maar de kogel dan wel de discus
vooral daar laten neerploffen waar Sim
pelaar vermoedt dat ze ooit zullen neer-
ploffexx.
Alleen Bert de Jonge, zijn trainer, wa
kend oog en steun- en toeverlaat, is
deelgenoot van wat bij Ex-win Simpelaar
'tussen zijn oren' borx-elt. „Als mensen
vragen wat ik in de toekomst wil gooien,
zeg ik meestal: ver. Het heeft geen zin van
de daken te schx-eeuwen dat ik de discus
120 meter ver zal gooien. Stop ik, en ik ben
niet vex-der gekomen dan 119 meter dan
zeggen de mensen: hij heeft zijn doel niet
bereikt. Zeg ik wat ik wil, dan leg ik me
zelf druk op. Nu alleen Bex-t en ik weten
wat ik wil bereiken, is dat minder: Rond
bazuinen heeft geen zin."
Negentien is Ex-win Simpelaar, en klaar
voor het grote werk. Maar nog niet gereed
voor de ultieme explosie. Hij zoekt nog
naar de juiste balans tussen lichaam en
geest, tussen techniek en kracht. „Want
kracht heb je nodig om je techniek te ver
beteren." Exx tussen discus en kogel. „Ik
weet dat ik niet door kan gaan met beide,
maar voorlopig zie ik geen aanleiding me
op één disciplirxe te richten. Discuswer
pen is meest technische onclex-deel vaxx de
atletiek, kogelstoten gebeux-t meer op
kracht. Uit allebei kan ik nu nog voordeel
putten."
De Goesenaar - in 1995 al eens verkozen
tot sportalent van Zeeland - stippelt de
route naar de mondiale top nauwkeux-ig
uit, desnoods via de digitale snelweg. In-
tex-net als informatiebron voor wat leef
tijdsgenoten in alle uithoeken van de
aardbol realiseren. „Je moet toch weten
wat ze gooien." Simpelaar is er zich echter,
als geen ander van bewust dat kijken naar
andei'en geen zin heeft. „Je xxxoet het zelf
doen."
Niettemin hangt het krachthonk op de at
letiekbaan van AV'56 in Goes vol met ver
geelde kopieën van gefotografeerde
wex-phoudingen en cijfex-materiaal van
voormalige toppers als Guenthor en Tim-
mex-man. Eén vei-gelijking dan: Guenthor
wierp de kogel op 19-jarige leeftijd naar
16.42 meter Simpelaar zit al op 17.27.
Voor de volledigheid: Guenthor legde op
de Olympische Spelen van 1988 in Seoul
beslag op de bronzen medaille.
Simpelaar staart zich evenwel niet blind
op getallen of de technische uitvoering
van idolen uit een recent of ver verleden.
„Je kunt er veel van leren, ik denk er veel
over na, maar je bent natuurlijk geen
kloon van iemand." Dat hij een replica
heeft besteld van het beroemde beeld De
Discuswerper - de best bewaarde kopie
van het brorxzen, verloi-en gegane ox-igi-
neel uit ongeveer 450 v.C staat in hetTher-
menmuseum in Rome - is dan ook een aar-
digheidje.
De 187 centimeter lange en 96 kilo zware
Simpelaar - „ik eet onder meer anderhalf
bx-oocl per dag, bananen, kiwi's en wax*m
eten" - weet dat hij zijn lichaamsbouw
niet meeheeft. Hij komt lengte tekort.
Snelheid, daar moet Simpelaar - door de
atletiekunie bestempelt als voorbeeldat
leet - het van hebben. „Ik heb mijn bouw
enigszins tegen. Vorig jaar bij het WK
voor junioren in Sydney was ik de kleinste
van alle deelnemers. Voor cle hoogte van
het wegstoten van de kogel scheelt dat
enorm. Ikmoet het compenseren met mijn
snelheid en explosiviteit."
Die doet hij vooral op op de baan van
AV'56 in Goes. Hij beheert er zes dagen in
de week praktisch solo het krachthonk, de
baan en het secretariaat, waar Simpelaar
zonder problemen met de sleutels zwaait
en met enige regelmaat een greep doet in
de koelkast. Week in, week uit, jaar in,
jaar uit, trainend voor dat ene doel. De
top. Dat is zijn drijfveer. „Op Nieuwjaars
dag was het min twaalf. Ook dan moet je
trainen. Stel je voor dat ik ooit op een WK
in Helsinki moet gooien. Dan moet je je nu
al wapenen tegen de kou. Ja, het is minder
leuk, maar ik krijg zoveel moois terug van
de atletiek. Dat is het me allemaal
waai'd."
Mark Caldenhoven
Erwin Simpelaar: Ik eét anderhalf brood per dag.
foto Dirk-Jan Gjeltema
Dennis Voshart: Vroeger luisterde ik naar ouderen en keek tegen hen op. Ik merk nu dat dat andersom ook zo is. foto Pi eter Hon hoff
