Het imago
van dorpsclub
moet blijven
Van een vulkaan naar de Zwaan
Kruiningen kampioen
van de eenvoud
De 61-jarige Ko Cok uit Kruiningen wilde in zijn jonge jaren op voetbal, maar
mocht van thuis niet op zondag spelen. „Ik woonde zo dicht bij het veld, dat ik
de bal kon horen", vertelt hijJaren later kreeg de club een zaterdagelftal. Ko Cok is
nu meer dan veertig jaar lid en wordt zelf morgenmiddag (zaterdag) ook een beetje
kampioen.
Hij ziet zichzelf als een redelijk zeldzaam mens. „Je kan mijn naam van voor naar
achter, maar ook andersom lezen. Dat kunnen er niet veel zeggen, denk ik." Ko Cok
vindt Kruiningen ook een zeldzaam mooie club met een geweldige trainer. Morgen
is Kruiningen kampioen van de derde klasse als het in de thuiswedstrijd tegen The
Gunners nog één puntje haalt.
Adriaan Nieuwenhuyse heeft de club uit het niets naar een ongekende hoogte
gebracht. De voormalige amateur-international trainde Kruiningen vier jaar en
vertrekt na dit seizoen naar hoofdklasser Hoek. Het wordt een vertrek met een
vleugje weemoed. „Ik heb hier van jongsaf gevoetbald en heb een prachtige tijd
gehad."
Het imago van een dorpsclub hangt
over Kruiningen en dat moet zo blij
ven. Dankzij het kampioenschap krijgt de
club volgend jaar een nieuwe status. De
Zeeuwse derby's tegen Arnemuiden,
WHS, Kapelle en 's-Heer Arendskerke
zullen meer tot de verbeelding spreken
dan wedstrijdjes in Sprang-Capelle, Fij
naart en 's-Gravenmoer. Adriaan Nieu
wenhuyse: „Toch zal Kruiningen een club
blijven van eigen mensen, met veel
opvallende supporters en een eigenzinnig
karakter."
Kruiningen is de kampioen van de een
voud. De stijging op de ranglijst heeft
daaraan niets veranderd. Wie komt is
welkom, wie weg wil moet het zelf maar
weten. Nieuwenhuyse: „Toen ik als voet
baller naar Oostkapelle ging, heeft nie
mand me kwaad aangekeken. Ze begre
pen het dat ik hoger wilde spelen. Ik heb
wel eens andere verhalen gehoord. Ad
Poortvliet ging dat jaar van Arnemuiden
naar Oostkapelle, dat in de hoogste klasse
ging spelen. Zijn auto werd op een nacht
omgegooid en op z'n huis was met grote
Tetters overloper geschreven.''
De 37-jarige Adriaan Nieuwenhuyse
heeft altijd een zwak gehouden voor
Kruiningen. In zijn laatste jaar bij Hoek
was al bekend dat hij er terug zou keren
als trainer. „Ze hebben me gevraagd en ik
ben er zonder diploma ingestapt", vertglt
Nieuwenhuyse (twee dochters, van zes en
twee) in zijn woonkamer in de Hoofd
straat, dievoorde helft tot kinderkam er is
omgebouwd. Het trainersschap heeft er
toe geleid dat Kruiningen in vier jaar twee
klassen omhoog is geschoten. Ko Cok ver
zekert: „Het sportieve succes loopt sinds
dien parallel met de organisatie. Het ver
gaat de club beter dan ooit."
Ko Cok, die 34 jaar postbode was in Krui
ningen, schetst het beeld van toen hij zelf
begon te voetballen. „Piet Kakebeke was
voorzitter en zei: jij moet op voetballen
komen, Cokje. Ik ging naar een avond
waar de spelers in die tijd samenkwamen
en ik gaf me op. Twee dagen later lag er
een briefje in debus. D'r stond op: wij ver
trouwen erop dat u zich ten volle inzet op
uw plaats in het elftal. En onderaan stond
geschreven: uw plaats in het elftal is re
serve."
Heroïsch
Adriaan Nieuwenhuyse: „Ik woonde in
Hans weert-Oost, toen ik voor het eerst op
voetbal ging. Het was een gehucht dat ei
genlijk nergens bij hoorde, niet bij Hans-
weert en niet bij Kruiningen. Het lag er
zowat tussenin. Ik werd dus lid van Krui
ningen." Ko Cok: „Jarenlang, tot 1982,
hadden Kruiningen en Hansweertse Boys
samen één veld. Het waren hei'oïsche ge
vechten als we tegen elkaar speelden. Zo
iets als die van Feyenoord tegen Spart a
Ik vergeet nooit een wedstrijd die we met
3-1 wonnen. D'r waren mensen bij ons die
stonden te huilen van geluk. Arie Wal-
hout, die voor een damesfiets bij de con
current was weggehaald, scoorde de win
nende goal. Hij kwam alleen voor de
keeper, maakte drie schijnbewegingen
(wij maar roepen: schiet nou man) en
scoorde."
Het nu 2 3 5 leden tellende Kruiningen was
voor Adriaan Nieuwenhuyse een spring
plank naar het hoogste amateurniveau.
Met Oostkapelle - dat prachtige spelers
had als Gerard en Stoffel Schipper, Ad
Poortvliet, Eugène Fagg en Jos Staps, de
buteerde hij als 25-jarige in wat nu de
hoofdklasse is. Twee jaar hield Oostka
pelle het vol, toen volgde degradatie en
vertrok Nieuwenhuyse naar Hoek.
Zijn laatste maanden in Oostkapelle zal
hij nooit vergeten. „Twee maanden voor
mijn vertrek reed ik met de auto van de
training naar huis. Ik zou eerst Piet Baan
naar Middelburg brengen, maar in een
scherpe bocht bij Sint Laurens raakte ik
van de weg. We kwamen in een sloot, te
gen een boom tot stilstand. Ik weet er niets
meer van. In het ziekenhuis bleek dat ik
een nek wervel had gebroken. Ik kreeg een
metalen band om mijn hoofd, die met vier
schroeven in mijn schedel was vastge
klonken. Daaraan zat een constructie die
ervoor zorgde dat de nekwervel niet kon
bewegen. Zo heb iktwee-en-halve maand
moeten lopen."
Verdwaald
Het was in die tijd dat Nieuwenhuyse ze
ven keer het amateurelftal haalde.- Hij
maakte ondermeer een trip van twee we
ken naar Curacao mee, in de periode dat
de ex-Zeeuw Chris Riemens ook deel
uitmaakte van de selectie. Twee jaar
Oostkapelle, vier jaar Hoek: in totaal was
Nieuwenhuyse dus zes jaar weg bij Krui
ningen. Zijn eigen club was verdwaald in
de afdelingsregionen. „Ik wist wél dat er
een mooie lichting aankwam, dat het een
goed moment was om toen trainer van
Kruiningen te worden."
Twee weken geleden - in een uitwedstrijd
tegen Olympia - werd de basis gelegd voor
het tweede kampioenschap in vier jaar.
Nieuwenhuyse volgde in die tussentijd de
opleiding voor trainer/coach. Hij staat
voor het examen met de hoogste rang, dat
hij samen met onder anderen Johan Nees-
kens, John van 't Schip en Mario Been
moet afleggen. Frappant detail: de cursus
wordt gegeven door Jan Rab en Wim Koe-
vermans, twee trainers die dit jaar bij hun
club zijn ontslagen vanwege de slechte re
sultaten.
Adriaan Nieuwenhuyse heeft lekker in de
luwte mogen trainen. De Kruiningers zijn
niet zo veeleisend, maar wel bezig aan een
voortreffelijk seizoen. Het elftal draait op
de routinier Leo van der Weiden (37),
steunt op een sterke verdediging onder
leiding van Hans Hage en heeft met Rexep
Bajra en Edwin Arens snelle en gevaarlij
ke spitsen. Meestal valt Nieuwenhuyse
zelf ook nog in, omdat de rol van speler-
/trainer op dit niveau nog wel te combine
ren is.
Ko Cok: „We worden zaterdag normaal
gesproken kampioen, maar eigenlijk heb
ben we die titel twee weken terug bij
Olympia in Dongen al verdiend. Het was
de wedstrijd van de waarheid, tegen de
enige overgebleven concurrent. We kre
gen een warm onthaal. Op het clubhuis
hing een spandoek met: 'Welkom op ons
kampioensfeest'. Frans Krombeen, een
supporter, zei: „Dat nemen wij mee na af
loop, want wij worden hier kampioen,
niet zij."
„We staan op 1-1 met nog vijf minuten te
spelen. Ik heb elke seconde geteld, ik
schopte tegen elk paaltje dat voor m'n
voeten kwam. In de laatste minuut krijgt
Edwin Arens de bal. Anders moet hij al
tijd nog even kappen en draaien, nu haal
de hij gelijk uit. De keeper heeft die bal
niet gezien. We wonnen dus met 2-1 en
Frans Krombeen heeft het spandoek mee
naar Kruiningen genomen."
Voor Nieuwenhuyse wordt het in de ko
mende weken een hectische tijd. Zaterdag
- als alles goed gaat - eerst het kampioen
schap met Kruiningen, daarna het trai
nersexamen. Bovendien houden de ver
sterkingen bij Hoek hem al weken bezig.
Nieuwenhuyse is blij met de komst van
Gladdines en is maar matig geïnteres
seerd in wat Dave Gijsel gaat doen. „We
zijn hard op weg om het ideale elftal te
krijgen. Voor Zeeuwse begrippen tenmin
ste. Ik vind het jammer dat Van Keeken
hier niet meer speelt, maar dat zal wel zo
blijven. Hoek wil hem nooit meer terug."
Frits Bakker
Adriaan Nieuwenhuyse haalt een mijlpaal met Kruiningen. Nooit eerder speelde de club zo hoog in het zaterdagvoetbal.
foto Willem Mieras
Zondag is het weer marathondag in Rotterdam
gehouden. Het parkoers, dat de laatste jaren
garant staat voor toptijden en waarop in 1988 ook
het huidige wereldrecord (2.06,50 - Benayneh
Densamo) werd gelopen, is enigszins gewijzigd en
- volgens de organisatie - nog sneller geworden.
Dat kan overigens alleen bevestigd worden als de
weersomstandigheden goed zijn. In het parkoers
is de nieuwe Erasmusbrug, in de volksmond ook
wel 'De Zwaan' genoemd, opgenomen. De Neder
landse troef in de havenstad is Bert van Vlaande
ren, die zich in Mexico op de 42 kilometer en 195
meter heeft voorbereid. Hij hoopt zich te kwalifi
ceren voor het WK en zal daarvoor onder de
2.12.00 moeten lopen. Een haalbare missie, denkt
Van Vlaanderen.
De marathon blijft hoe dan ook een ongewis
avontuur. Dus houdt z'n trainer een slag om de
arm,Het moet nog maar blijken.Maar J on Wel-
lerdieck kan er niet omheen: „De testloopjes gaan
sneller dan ooit, dat zijn toch signalen dat het ou-
derwets goed gaat."
Dat kan Bert van Vlaanderen vanuit Toluca al
leen maar beamen. De atleet bereidde zich de af
gelopen drie weken op hoogte in Mexico voor op
de Rotterdam marathon. Teneinde optimaal te
profiteren van die stage keert hij pas zaterdag
middag terug in Nederland, minder dan 24 uur
voor de start in de Maasstad.
Afwachten
„De geest is goed, de benen ook." klinkt het nuch
ter als altijd. „Voor de rest moet je het afwachten.
Je kunt hoog of laag springen, als het lichaam je in
de steek laat, doe je daar niets aan. Natuurlijk, ik
baal als 't mislukt, maar het blijft een hobby."
Gelijkmatig in alles, zich van niks en niemand
wat aantrekkend en altijd z'n eigen weg bewan
delend. Dat is Bert van Vlaanderen, zo werd hij
een topper. Maar na zijn tweede plaats op de Cool-
singel in 1995 - achter Martin Fiz en in een per
soonlijk record van 2,10,36- kwam de rugblessure
en volgende twee mindere jaren. Zijn imago liep
wat deukjes op. Hij liet zich zelfs opjagen om bij
tijds klaar te zijn voor de Olympische Spelen in
Atlanta. Een voorbereiding onder stoom, geheel
tegen z'n natuur in. In die tijd ook brak hij met
manager Michel Lukkien. Atlanta draaide uit op
een teleurstelling. Pas recent zette hij weer tijden
neer, die volgens Wellerdieck 'van het oude niveau
zijn'.
Hoogtestage
Op uitnodiging van de Mexicaanse marathon
crack German Silva, getrouwd met de Neder
landse Miranda Luijken, gingen Van Vlaanderen
Bert van Vlaanderen tijdens de Olympische marathon in Atlanta, een wedstrijd die voor hem teleurstellend verliep.
foto ANP
en echtgenote Nanja voor drie weken naar Tolu
ca, een stad op 2800 meter hoogte in de buurt van
Mexico-Stad. Voor hem is het een mengeling van
hoogtestage en vakantie, topsport en genieten.
Vlakbij is een atletiekbaan en een park voor duur-
lopen. Maar letterlijk hoogtepunt zijn de sessies
op de Nevado de Toluca, de vulkaan met z'n piek
op 4577 meter. „Die hoogte? Valt me eigenlijk reu
ze mee. Ook de eerste dagen heb ik geen last ge
had. Ik kon de eerste week meteen al een dikke
200 km draaien."
„Ik ben met German drie keer de vulkaan op ge-
li weest, voor een duurloop van zeventig
minuten, naar een hoogte van 4200 me
ter. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Ja,
in Zwitserland, met een kabelbaantje
naar boven om wat te drinken. De eerste
I keer was het prachtig weer, vorige week
I liep ik in twintig centimeter sneeuw met
I handschoenen aan en muts op. Afgelo-
J pen vrijdag liepen we in de wolken, in de
mist dus."
In Nederland is Bert van Vlaanderen ge
lukkig als hij bij het krieken van de dag langs bos
en hei kan lopen. Als de dauw optrekt en reeën
schichtig wegschieten, dan geniet hij oprecht. Het
spreekt voor zich dat de overweldigende natuur
van de Mexicaanse hoogtes hem ook inspireren.
„Het is pi-achtig hier. Dat dat betekent zo'n extra
stimulans. St. Moritz en Lanzarote zijn ook mooi,
maar op Lanzarote ben ik nu zeven keer geweest
en dan geniet je op het laatst niet meer zo. Het is
steeds hetzelfde stukje, daar ga je tegenaan hik
ken."
„Veel van de Mexicaanse atleten trainen hier.
Soms loop ik met Dionicio Céron en Andres Espi-
noza, die net als Silva een dag na Rotterdam de
marathon in Boston starten,"
Hartslag
Overweegt hij deze zomer, in voorbereiding op het
WK in Athene, wéér naar Toluca af te reizen?
„Nee, dat zou te veel vergen. Het is natuurlijk wel
zwaar hier. Het is constant berg op en berg af. En
dan die ijle lucht. Je hartslag schiet omhoog. Je
moet harder werken, veel eten en drinken. Ik
slaap ook veel meer dan gewoonlijk. Elke middag
een siësta dus."
Afgezien daarvan, het WK is nog ver weg. „En zo
ver kijk ik nooit vooruit," zegt van Vlaanderen.
„Eerst de wedstrijd in Rotterdam, daarna overleg
ik met sportarts Peter Vergouwen. Ik wil geen
roofbouw op mezelf plegen. Bovendien moet ik
uitkijken met m'n rug. Dat blijft toch een zwakke
plek. Als Vergouwen zegt dat het risico te groot is,
dan laat ik het WK schieten, dan loop ik niet in
Athene. Ik wil niet wéér een jaar in de problemen
zitten."
Zoals hij zich nu voelt, haalt hij zondag de richt-
tijd van 2.12,00 voor het WK „met twee vingers in
de neus". Hij wil dan ook meer en in de buurt van
z'n pr (2.10,36) uitkomen. Het is dat hem er naar
gevraagd wordt, zelf is Bert van Vlaanderen er
nog niet zo mee bezig. Van een Mexicaanse vul
kaan naar de Rotterdamse Zwaan? „Dat komt wel
als ik in het vliegtuig zit."
Pim van Esschoten
t
