Mijnen ruimen humanitaire plicht
PZC
Op registratie slachtoffers in
verkeer is geen peil te trekken
PZC
Staat straat
feiten en meningen
2
Voor elk verwijderd wapen worden er 20 tot 50 nieuwe gelegd
Soldaat: Seedorf is
net als elke andere
Nederlandse kazerne
zaterdag 5 april 1947
zaterdag 5 april 1997
door Joris Voorhoeve
Sinds de Tweede Wereldoor
log hebben anti-personeel
mijnen meer dood en verderf
gezaaid dan nucleaire en chemi
sche wapens samen. Ieder jaar-
worden naar schatting 10.000
mensen door anti-personeel
mijnen gedood en raken 15.000
anderen voor het leven ver
minkt.
Meer dan 120 miljoen mijnen,
verspreid over 71 landen, ver
hinderen bovendien de weder
opbouw van door oorlog geteis
terde gebieden. Nog eens 100
miljoen mijnen liggen opgesla
gen, klaar om te worden ge
bruikt. De Verenigde Naties
schatten dat er elk jaar twee tot
vijf milj oen landmijnen bij wor
den gelegd, terwijl er niet meer
dan 100.000 worden geruimd.
Drie stappen zijn noodzakelijk
om de opmars en de verwoesten
de uitwerking van dit 'massa
vernietigingswapen in slow mo
tion' te stoppen. Er moet een
internationaal verdrag komen
dat anti-personeelmijnen volle
dig uitbant, de reusachtige
voorraden moeten worden ver
nietigd, en de vele miljoenen
mijnen die al zijn gelegd moeten
veel sneller dan tot nu toe wor
den geruimd.
Pogingen van de internationale
gemeenschap om het gebruik
van anti-personeelmijnen te be
teugelen, hebben tot nu te wei
nig uitgericht. De herziening
van het uit 1980 stammende
Conventionele Wapenverdrag
liep na twee jaar intensief on
derhandelen in mei 1996 uit op
een teleurstelling. Met name
Rusland en China, twee van de
grootste producenten van anti
personeelmijnen, vergden zo
veel van de compromisbereid
heid van de overige verdrags
partijen, dat het herziene
protocol niet meer is geworden
dan een bescheiden stap voor
waarts.
Uitbanning
landen, of dat de landen die voor
een algeheel verbod absoluut
onmisbaar zijn van meet af aan
bij de onderhandelingen moe
ten worden betrokken. Maar
ook al zouden landen als Rus
land, China en India te bewegen
zijn tot onderhandelingen over
een algeheel verbod, dan nog
ligt een moeizaam en tijdrovend
proces in het verschiet, zonder
garantie op succes.
Nederland behoort binnen de
Europese Unie met Duitsland,
Zweden, Denemarken, Ierland,
Oostenrijk enBelgië tot de voor
standers van een snelle, radicale
benadering van het probleem.
Het Verenigd Koninklijk en
Frankrijk varen, evenals de Ver
enigde Staten, een behoudender
Mede hierdoor is de internatio
nale steun voor de algehele, on
voorwaardelijke uitbanning
van anti-personeelmijnen sterk
gegroeid. De landen die vooreen
algeheel verbod zijn, inmiddels
meer dan vijftig, zijn nog ver
deeld over de vraag of een ver
drag zo snel mogelijk tot stand
moet komen, desnoods aanvan
kelijk met alleen gelijkgezinde
Een Nederlandse IFOR-militair onderzoekt een mijn bij de Bosnische stad Jajce in januari 1996.
foto Raymond Rutting/ANP
koers. Als EU-voorzitter pro
beert Nederland een actieve rol
van de Unie te stimuleren, Dit
vergt naast vasthoudendheid
vooral stuurmanskunst. Tege
lijkertijd blijft Nederland actief
binnen de groep van landen die
zo snel mogelijk een verdrag
willen sluiten. De volgende bij
eenkomst in het kader van het
Ottawa-proces, genoemd naai
de Canadese hoofdstad waar in
oktober 1996 de eerste vergade
ring is gehouden, wordt in juni
in Brussel gehouden. Eind april
is er een seminar in Bonn over de
verificatie van een toekomstig
verdrag.
Vernietiging
De Nederlandse regering heeft
op 11 maart 1996 besloten dat
de Nederlandse krijgsmacht
voortaan zal afzien van anti-
personeelmijnen. Dit besluit is
onvoorwaardelijk en onom
keerbaar. Ook de productie en
de export van anti-personeel
mijnen zijn verboden. Inmid
dels is begonnen met de
vernietiging van 250.000 anti
personeelmijnen, ongeveer 95
procent van de huidige voor
raad van de krijgsmacht. Het
restant wordt gebruikt voor het
opleiden van mijnenruimers.
Ookzo'n 190.000 anti-tankmij
nen worden in de komende jaren
vernietigd, in tegenstelling tot
anti-personeelmijnen niet uit
humanitaire maar uit operatio
nele overwegingen, Ze zijn ver
ouderd of overbodig geworden
nu het optreden van de krijgs
macht sinds het einde van de
Koude Oorlog ingrijpend is ver
anderd.
De veel zwaardere anti-tank
mijnen veroorzaken slechts een
fractie van de problemen die
anti-personeelmijnen veroor
zaken, en zijn bovendien onmis
baar voor operaties waarin Ne
derlandse militairen met zware
wapens kunnen worden gecon
fronteerd.
Tijdens de herziening van het
Conventionele-Wapenverdrag
heeft Nederland ervoor gepleit
ook de gebruiksregels voor anti
tankmijnen aanzienlijk te ver
scherpen. Hier was niet vol
doende steun voor. Wel zullen de
nieuwe, moderne anti-tankmij
nen die de krijgsmacht gaat
aanschaffen eenvoudig zijn op
te sporen en ze schakelen zich
zelf naar verloop van tijd uit.
Anti-personeelmijnen zijn in de
loop der jaren steeds verder ge
perfectioneerd. Ze zijn vooral
steeds moeilijker te detecteren.
Daarentegen zijn de methoden
en de technieken voor het'op
sporen en ruimen van mijnen
sinds de Tweede Wereldoorlog
niet noemenswaardig verbe
terd. Helaas is er nog steeds geen
betere methode dan de mijnen-
ruimer die liggend op zijn buik
stukje bij beetje met een prikkel
de grond aftast op zoek naar een
mijn. Mijnenruimen is gevaar
lijk: volgens het Internationale
Rode Kruis komt per 5.000 ge
ruimde mijnen één ruimer om
het leven en raken twee anderen
gewond. Mijnenruimen is ook
erg duur. In Cambodja, met een
bevolking van acht miljoen en
een inkomen per hoofd van de
bevolking van 150 dollar per
jaar, kost het ruimen van één
mijn naar schatting duizend
dollar. Er liggen er zo 'n tien mil
joen.
De deskundigheid van Defensie
op het gebied van de mijnenrui
ming had lange tijd vooral een
militair karakter. Zij is de laat
ste jaren echter uitgebreid
dankzij de waardevolle ervarin
gen die in humanitaire operaties
konden worden opgedaan. Zo is
Nederlands militair personeel
van de Genie en van de Explo
sieven Opruimingsdienst (EOD)
in de afgelopen jaren in zwaar
getroffen delen van Cambodja,
Mozambique, Angola en Bosnië
ingezet om plaatselijk mijnen
ruimers op te leiden. Een strikte
scheiding tussen militaire en
humanitaire mijnenruimopera-
ties is dan ook steeds moeilijker
te handhaven.
Op bescheiden schaal vervullen
Nederlandse militairen nuttige
en dankbare taken bij de wederT
opbouw van samenlevingen in
door anti-personeelmijnen ge
teisterde gebieden. Nieuwe
hulpmiddelen die het mijnen
ruimen veiliger, eenvoudiger en
doeltreffender maken, moeten
de krijgsmacht wapenen voor
een structurelere bestrijding
van de mijnenplaag. Dit is hard
nodig omdat het wereldomvat
tende probleem van de anti-per
soneelmijnen steeds verder uit
de hand loopt. De cijfers spre
ken boekdelen. In het licht van
deze cijfers is een ambitieuze
aanpak geen politieke keuze,
maar een humanitaire plicht.
Dr. Ir. J.J.C. Voorhoeve is minister
van Defensie
De reacties van de zijde van de Turkse regerin
op de dood van een moeder en vijf kinderen i
Den Haag nemen bizarre vormen aan. Zij het
ben niets van doen met mededogen. Ontegenzeggelijk;
er reden voor smart om de wijze waarop de leden van tj
familie Kösedag' om het leven zijn gekomen. De Nedei
landse overheid levert terecht een maximale inspan
ning om de toedracht rond de brand in de Haagse Schü
derswijk opgehelderd te krijgen. Als de dood van de zt
mensen het gevolg is van een racistische gruweldaai
dient daarover helderheid te komen en zullen de dadei
hun straf niet mogen ontgaan; daarover bestaat get
twijfel.
De Turkse regering echter heeft andere oogmerken. D
emotie rond de vreselijke gebeurenis wordt wansmaki
lijk gebruikt om de aandacht af te leiden van de stelsel
matige schending van mensenrechten in Turkije. De be
schuldigingen die daarbij in de richting van Nederlan
en andere West-Europese landen worden geuit, gaa
gepaard met larmoyante klachten over een vermeend
campagne tegen de islam in die landen.
De Turkse premier Erbakan kwam deze week met d
impertinentie dat Nederland zich terughoudende
moet opstellen als het gaat om de mensenrechten in zij
land. Daarmee stelde hij, sprekend namens de staa
doch redenerend als de straat, een criminele actie o
één lijn met martelingen in Turkse politiecellen. Also
door de overheid gesanctioneerde tortuur in dezelfd
categorie valt als door de staat bestreden misdaad.
De verhoudingen leken enigszins te normaliseren toe
premier Kok zich later in de week had verstaan met ee
Turkse regeringsdelegatie die opheldering kwam vra
gen over de voortgang in het onderzoek naar de moge
lijke misdaad in Den Haag en in de marge van haar be
zoek - als schamel eerbetoon - bloemen legde bij c
woning waar de zes mensen om het leven kwamen. D
Nederlandse minister-president toonde zich ongewooi
meegaand tijdens de ongebruikelijke inmenging ei
wist met zijn optreden de delegatie tot enige redelijk
heid te bewegen.
Direct daarna echter haalde de Turkse regeringsafge
vaardigde in Genève tijdens een debat over racisme ii
de VN-Commissie voor de Mensenrechten opnieuw ui
naar Nederland.
Het Europese Parlement en Amnesty Internationa
hebben de schending van de mensenrechten in Turkij
bij herhaling gelaakt. De World Association of News
papers publiceerde dezer dagen een lijst van 22 lande:
waar in het totaal 180 journalisten gevangen gezet zijn
Turkije spant de kroon met 78 journalisten in gevange
nissen. Ook die publicatie wijst niet in de richting va:
een behoorlijk functionerend rechtssysteem.
De Turkse autoriteiten trachten, denkend aan Europe
se zegeningen, de tegen hun landgenoten begane wan
daden opportunistisch te gebruiken om de situatie ii
hun eigen land te verhullen. Zij mogen daarin niet sla
gen. Turkije hoort ver verwijderd te blijven van toetre
ding tot de Europese Unie.
door Jan Smit
Seedorf een drugspara
dijs? Laat me niet lachen
Wat hier gebeurt, zie je op el
ke andere Nederlandse ka
zerne. Alleen wij zitten hier
toevallig in Duitsland. Daar
om valt iedereen over ons
heen."
Soldaat Eli, al vier jaar in
Seedorf gelegerd als beroeps
bepaalde tijd (bbt'er), ergert
zich mateloos aan de nega
tieve publiciteit die de leger
plaats de laatste weken over
spoelt. „Als ik met verlof
thuis kom, dan hebben ze het
nergens anders over. Ik kan
praten als Brugman, het
helpt allemaal niets. Het is op
tv en staat in de krant. Dus is
het waar."
Eli is niet de enige die zich
stoort aan de negatieve
beeldvorming van de laatste
tijd. Wie zich op een gewone
doordeweekse dag als jour
nalist meldt op de kazerne,
wordt niet bepaald met open
armen ontvangen. De meeste
militairen willen helemaal
niet praten. „Een journalist?
Nee, dank je. Laat ons alsje
blieft met rust."
Overdreven
De spaarzame soldaten die
wel wat willen zeggen, vin
den de publiciteit schrome
lijk overdreven. Berichten
als zou de Nederlandse mili
taire enclave de grootste kof
fieshop zijn ter wereld, waar
80 procent van de militairen
softdrugs gebruikt en 20 pro
cent harddrugs, kloppen 'van
geen meter', weet soldaat Ju
dith.
Zij zit sinds een jaar als be
roeps onbepaalde tijd (bo-
t'er) in Seedorf. „Natuurlijk
wordt er ook hier 's avonds
wel eens een sigaretje ge
rookt of een pilletje geslikt."
Maar dat het de spuigaten
uitloopt is volgens haar
pertinent onjuist. „Als die
cijfers kloppen, dan moet ik
daar toch op zijn minst iets
van hebben gemerkt. Ik ken
in mijn omgeving niemand
die zwaar aan de drugs is."
Legerpredikant ds Piet
Kingma, sinds een jaar in
Seedorf gestationeerd, deelt
die mening. In zijnpositie als
vertrouwensman heeft hij tot
nu toe nog nooit een geval
van buitensporig drugsge
bruik bij de hand gehad. Wel
de nodige 'drankprobleem
pjes'. Niet zo verwonderlijk,
meent Jan Schuring. Samen
met zijn vrouw beheert hij
sinds 1995 het Protestants
Militair Tehuis (PMT) naast
de kazerne.
Volgens Schuring meet De
fensie met ongelijke maten.
„Een hele avond drinken, is
geen probleem. Maar een
blowtje roken betekent op
staande voet ontslag. Als je
het ene verbiedt, waarom
dan he.t andere niet?"
Eigenlijk is er niets nieuws
onder de zon, vindt de PMT-
huisvader. „Toen ik hier in
1974 zat werd er ook al eens
een korporaal opgepakt, om
dat hij dealde."
Duitse druk
Dat het drugsgebruik op de
legerplaats nu opnieuw een
hot item is, verwondert de
meeste militairen geenszins.
„Onder druk van de Duitse
autoriteiten, zit de mare
chaussee er nu ineens boven
op", weet Seedorf-veteraan
Ernst Binnenkamp. Hij is al
acht jaar op de kazerne gele
gerd, eerst als onderofficier
en inmiddels als burgerem
ployé.
De wijze waarop de mare
chaussee te werk gaat, stoort
hem mateloos. „Ze opereren
onherkenbaar. Bouwen een
feestje, drinken een biertje
mee en geven hun ogen intus
sen goed de kost. Wie dan ge
zellig een blowtje opsteekt,
moet er de volgende dag aan
geloven."
Binnenkamp, tevens kader
lid van de Algemene Federa
tie Militair Personeel (AF-
MP), een vakorganisatie voor
militairen, meent dat Defen
sie de problemen grotendeels
zelf heeft veroorzaakt. „Ze
lokken bot'ers met mooie be
loftes zoals lekkerlang verlof
en extra toeslagen. Maar die
komen ze mede door de be
zuinigingen niet na. Integen
deel zelfs. De opleiding is
aanzienlijk verkort. Solda
ten maken soms dagen van
twaalf uur. Vind je het gek
dat sommigen dan onder de
verleiding bezwijken?"
„Ik weet zeker dat 98 procent
van de militairen het niet to
lereert als een van de maten
onder diensttijd drugs ge
bruikt. Dat kan ook niet. Je
moet op je maten kunnen
vertrouwen." ANP
door Carel Goseling
Een chaos zegt u? Meneer, het
is verschrikkelijk! De zegs
man van de Stichting Consu
ment en Veiligheid in Amster
dam laat verontwaardiging
doorklinken in zijn stem. Het
onderwerp van gesprek, de regi
stratie van verkeersslachtof
fers, gaat hem aan het hart.
De Stichting, die sinds 1 januari
regelmatig bij ziekenhuizen on
derzoek doet naar aantallen
slachtoffers van verkeersonge
vallen, is slechts een van de par
tijen in het spel rond de ver
keersslachtoffers. Op allerlei
plaatsen worden gegevens ver
zameld. Maar dat gebeurt
steeds op een andere manier en
met andere doeleinden en defi
nities. Daardoor zijn alle be
standen onvergelijkbaar en on
volledig.
Het Centraal Bureau voor de
Statistiek (CBS) komt jaarlijks
met cijfers over doden en
zwaargewonden die in het ver
keer vielen. Die informatie
krijgt het CBS van de Advies
dienst Verkeer en Vervoer
(AW), een onderdeel van Rijks
waterstaat.
Het AW krijgt de informatie
weer van de politie. En daar
komt een kink in de communi-
catiekabel. De politie is door
gaans alleen bij ernstige onge
lukken betrokken. De gegevens
daarover worden genoteerd ten
behoeve van een eventuele jus
titiële actie. Doden komen vrij
wel altijd in de rapporten, maar
bij de gewonden ligt dat anders.
De politie is er niet op gericht
medische informatie in haar
rapporten vast te leggen. Dat
wil zeggen dat er wordt geselec
teerd. In het rapport komt het
ene bebloede slachtoffer wel te
recht en het andere dat alleen
klaagt over pijn in de borst niet.
De politiegegevens over de ge
wonden zijn dus onvolledig.
Privacy
Nu gaan gewonden meestal per
ambulance naar een ziekenhuis.
Daarover kunnen ook gegevens
beschikbaar zijn. Ambulances
zijn echter niet verplicht te regi
streren wie zij vervoeren en
waarom. Bescherming van de
privacy weerhoudt hen er bo
vendien van beschikbare infor
matie vrij te geven.
In de ziekenhuizen kijken medi
ci met name naar het letsel. Dat
wordt in rapporten verwoord.
De oorzaak van het letsel blijft
echter meestal in nevelen ge
huld.
Verkeersdoden worden bijna altijd in de politierapporten vermeld, maar bij gewonden ligt dat anders.
foto Willem Mieras
Er bestaat wel een centraal re
gister van medische gegevens
bij de stichting Zorginfonnatie
in Utrecht, maar daar staat al
leen in welk letsel de betrokkene
had, welke operaties werden
uitgevoerd, hoe lang lag de pati
ent in het ziekenhuis lag en in
welke conditie hij of zij naar
huis ging.
Uit deze gegevens wordt niet
helder of het om een verkeers
slachtoffer ging of niet. Met enig
inzicht in coderingen kan er wel
een groep uitgeselecteerd wor
den die waarschijnlijk door toe
doen van het verkeer in het zie
kenhuis kwam, maar zekerheid
is er niet. Bij kleinere verkeers
ongelukken is de situatie nog
mistiger. De politie komt vaak
niet of registreert niets. Zij is
dan alleen behulpzaam op de
plek des onheils maarverzamelt
verder geen eigen gegevens.
Pijnen
De 'slachtoffers' van kleine on
gevallen melden zich zo nodig
op eigen gelegenheid bij de
EHBO. Of de oorzaak van het
geconstateerde letsel in de regi
stratie wordt opgenomen, is ook
hier onduidelijk. Een deel van-
degenen die in het verkeer iets
overkwam zal zich daarnaast
wenden tot de huisarts. Soms
pas na enkele dagen als de pij
nen of klachten aanhouden.
Ook hier is weer de vraag of de
ware aard en toedracht worden
genoteerd.
Bij het CBS wordt erkend dat de
gegevens over verkeersslacht
offers een rommeltje zijn. „Wij
registreren niet genoeg. De be
standen zijn niet compleet. Bij
de dodelijke slachtoffers halen
wij bijna 100 procent maar bij
de zwaargewonden is dat maar
60 procent en bij de lichtgewon
den komen we niet verder dan
25 tot 30 procent", aldus M. Ha-
bets. „In absolute getallen is het
verkeer veel onveiliger dan wij
denken. Wij kunnen met de cij
fers nu alleen een trend aange
ven. Wij moeten het wel zo doen
want iets beters hebben wij
niet."
Door te gaan putten uit andere
gegevensbestanden wil het CBS
de basis voor zijn eigen cijfers
nu harder maken. Bovendien
zullen er harde afspraken ge
maakt worden met de toeleve
ranciers. De politie moet de do
den melden en de ziekenhuizen
de zwaargewonden. Verder
moeten de regelmatige enquêtes
van de Stichting Consument en
Veiligheid inzicht geven in de
aantallen lichtgewonden. Ten
slotte zal een eigen steekproef
onder 200.000 mensen informa
tie moeten opleveren over dege
nen die na een ongeluk politie of
ziekenhuis mijden.
Bij de Stichting Wetenschappe
lijk Onderzoek Verkeersveilig
heid (SWOV) is men blij met de
ze ontwikkelingen. „Het is een
grote legpuzzel. Allemaal af
zonderlijke deeltjes die elkaar
ook weer overlappen", aldus
een zegsman, „Er wordt nu ge
probeerd structuur in aan te
brengen. Minister Jorritsma
(verkeer) wil dat ook. Zij moet
immers beleid voeren."
Een groot register waar alles in
zit zal er echter vrijwel zeker
nooit komen. „Wie moet dat ma
ken? En wat stop je daar dan in?
Het wordt een enorm kostbare
bedoening maar bovendien erg
star", luidt de mening bij de
SWOV. „Wij hoeven niet alles te
hebben om de statistieken te
kunnen verbeteren", betoogt op
zijn beurt AVV-woordvoerder
Derks.
Blijft de vraag waarom het alle
maal zo lang heeft moeten du
ren. In 1985 wees een onderzoek
van McKinsey al uit dat de sta
tistieken over verkeersslachtof
fers verre van compleet waren.
Daarna is het zelfs nog verder
verslechterd, zo meldde de in
middels opgeheven Raad voor
de verkeersveiligheid in 1992.
Vijf jaar later wordt er nu inge
grepen. GPD
Doodstraf
Een Nederlandse kampbeul,
die dienst, deed in concentra
tiekampen in de Elzas, is met
acht andere oorlogsmisdadi-
gers ter dood veroordeeld. Het
tribunaal in Rastatt hoorde hl
deze zaak 112 getuigen. De
Nederlander wordt beschul
digd van het mishandelen en
vermoorden van gevangen.
Walvistraan
In de haven van Vlaardingen is
de eerste oogst van de walvis-
vaarder Willem Barendsz aan
land gebracht. Het tankschip
NaeeÖa loste dè eerste traan
afkomstig van walvissen die
door de Willem Barendsz zijn
gevangen.
Gemeentehuis Sluis
Sluis wil een nieuw gemeente-'
huis bouwen. liet gebouw zal
dienst doen tot de restauratie
van het oude stadhuis is vol
tooid. Het nieuwe gemeente
huis zal daarna eenvoudig tot
twee woonhuizen verbouwd
kunnen worden. De kosten
zijn begroot op 62.000 gulden.
Herstel Gasthuis
Hét Vlissingse college van
burgemeester en wethouders
trekt 90.000 gulden uit voor
hërstel van. het gasthuis voor
bejaarden. Nog altijd bevih-
dén zich ouden-van-dagen uit
Vlissingen in Wolphaartsdijk,
De ouderen werden tijdens de
oorlog geëvacueerd.
Uitgever:
W. F. de Pagter
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Centrale redactie:
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen,
Tel. (0118)484000;
Redactiefax: (0118) 470102.
's avonds op zondag t/m
vrijdag: vanaf 19.00 uur.
in het weekeinde:
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren.
Vlissingen:
Oostsouburgseweg 10,
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen.
Tel. (0118) 484000.
Middelburg: Markt 51
4331 LK Middelburg.
Tel. (0118) 681000.
©ces: Voorstad 22,
4461 KN Goes.
Tel. (0113) 273000.
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. (0115) 694457.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel.
Tel. (0115) 568000.
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee.
Tel. (0111)415380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Openingstijd Zierikzee
8 30-17.00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8.00 tot 10.30 uur.
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur:
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel. (0118) 484000.
Fax(0118)470100
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 92,85,
franco per post 122,00;
per maand ƒ34,00
per jaar 356,50,
franco per post 471,50
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting
losse nummers
maandag t/m vrijdag 1,75,
zaterdag 2,50 p.st. (alle
bedragen inclusief 6 pet. btw).
Postrek.nr.: 3754316
t.n.v. PZC ab.rek. Vlissingen.
Advertentietarieven:
180 cent per mm; minimumprijs
per advertentie 27,-;
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief.
Voor brieven bureau van dit blad
7- meer
Volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet, btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B V.
Vlissingen
PZC-omhudsman:
C. van der Maas.
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV
Wegener Arcade Nederland BV
