Als een vis in het Friese water Roy Hendriksen wil met Cambuur naar de eredivisie Visitekaartje vrijdag 28 maart 1997 Op het Cambuurplein, het terrein voor de hoofdingang van het Cambuur- i stadion, is het deze ochtend tamelijk druk. Mensen rijden af en aan, zijn op weg naar, of hebben net een bezoek gebracht aan één van de supermarkten, die aan het stadion grenst. Binnen is het stil en verla ten. Klaas, het manusje van alles, is, op een schoonmaakster na, de enige die in de -gangen ronddoolt. Hij is met wasmanden vol sportkleding in de weer. De kleedka mer waar de hoofdmacht van de Friese club zich verschanst, is in gebruik. Overal hangt kleding en staan voetbaltassen. Toch is het stil. De selectie is in training, vandaar. Twee spelers hebben de ochtendtraining laten schieten en houden zich op in de na bijgelegen medische ruimte. Leonard van Utrecht en Roy Hendriksen zijn gebles seerd. „Een gekneusde teen", licht Hen driksen toe. Van Utrecht is er erger aan toe. „Een vrij ernstige enkelblessure." Hendriksen: „We hebben net wat kracht training gedaan. Nu moeten we nog even ijzen." Hij trekt een lade van een machine open en schept er met een lepel een flinke portie ijsblokjes uit. De ijsmassa verdwijnt in een handdoek en het geheel wordt door Hendriksen om zijn voet gebonden. „Voor alle zekerheid", zegt de 28-jarige voetballer. „Normaal gesproken had ik gewoon kunnen trainen, maar ik doe vrijdag (vandaag) toch niet mee tegen Haarlem, want ik ben ge schorst. Nu kan ik mooi m'n rust pakken. De trainer vindt het prima. Bij Cambuur Leeuwarden doen ze eigen lijk nergens moeilijk over, beweert Hen driksen. „Het is een schitterende club. We hebben een heel mooi stadion, (vol trots geeft hij een korte rondleiding door het onderkomen van de club), een fantastisch pubhek en staan bovenaan in de eerste di visie. Kan het nog mopier? Toen Sigi Lens, mijn zaakwaarnemer, vorig jaar belde om te zeggen dat Cambuur interesse in me hacl, moest ik toch even nadenken. Cam- bum-, Friesland... Ik twijfelde." „In overleg met mijn vrouw heb ik beslo ten om de stap te maken, op voorwaarde dat ik een meerjarig contract kon teke nen. Dat was geen probleem. Het was bin nen no-time geregeld. En ik heb er echt geen spijt van. Alles is me hier honderd procent meegevallen. Vroeger dacht ik al tijd dat die Friezen nogal schuw waren. Maar dat viel reuze mee. Ze zijn juist erg aardig en behulpzaam. Meer nog dan Zeeuwen." Hendriksen voelt zich als een vis in het water in Friesland, maar het eerste half jaar op Friese bodem ging allesbehalve, van een leien dakje. „Dat kwam mede doordat mijn vrouw en dochtertje nog in Zeeland woonden en ik hier in Leeuwar den zat, in een hotel. Twee keer per week reediktoenna cle training weer naar Mid delburg om ze te kunnen zien. Hetzelfde deed ik op zaterdag na de wedstrijd. Toen ik destijds bij Eindhoven zat, was dat ge reis geen probleem, hier natuurlijk wel. Mijn lichaam kreeg op den duur te weinig rust. Daarbij kwam ook nog eens het feit dat Cambuur een stapje hoger is dan Eindhoven. Aan krachttraining had ik bijvoorbeeld nog nooit gedaan. Het heeft bij elkaar zo'n drie a vier maanden ge duurd, voordat ik me hier helemaal thuis voelde en tot rost kwam." Malaise Pech had Hendriksen in die fase ook om dat hij juist was gekomen toen Cambuur landskampioen Ajax uit de beker had ge wipt. „Iedereen dacht hier toen dat we even kampioen zouden worden, maar op eens ging het een heel stuk minder. We raakten in een dip. Ook ik deelde in de ma laise, ja. Hoe graag ik me als nieuweling ook wilde bewijzen." Niet alleen Hen driksen was nieuw in Leeuwarden. Ook Harvey Esajas, Milco Pieren, René van Rijswijk waren Cambuur komen verster ken. „Maar het team draaide in z'n geheel niet. We verloren veel wedstrijden en moesten afhaken in de strijd om cle titel. Uiteindelijk mislukte het seizoen." Het begin van dit seizoen verliep aanvan kelijk ook stroef. Hendriksen maakte de voorbereiding mee, maar werd geveld door een blessure. „Ik had steeds kramp- gevoelens in mijn ene bovenbeen. Dokters dachten aan aderverkalking, maar geluk kig was dat niet het geval. Een vaatchi- rorg constateerde een adervernauwing in mijn been. M'n doorbloeding was daar door niet goed. Met dotteren is het verhol pen." De plek achter de spitsen had trainer Han Berger inmiddels toebedeeld aan Harry van der Laan, die net was overgekomen van Dordrecht'90. Van der Laan scoorde vaak. Hendriksen: „Toen hij aangetrok ken werd, maakte ik me totaal niet druk. Zo ben ik niet. Ik zie het allemaal wel. Het was logisch dat hij speelde, hij scoorde immers. Omdat ik net terugkwam van een blessure had ik geen recht van spreken. Maar toen ik eenmaal fit was, stapte ik naar de trainer. „Nee, niet om een plek te eisen. Maar wel om te zeggen dat ik niet naar Leeuwarden was gekomen om op cle bank te zitten. Een paar wedstrij den als bankzitter zou ik wel kunnen accepteren, maar niet het hele seizoen. We hebben gepraat over de even tuele andere mogelijkheden. Ik heb ge zegd dat ik ook als centrale verdediger uit de voeten kon, omdat ik onder meer bij RBC op die positie heb gespeeld. Op 12 oktober zat ik op de bank voor de wed strijd tegen FC Den Bosch. Ik mocht in vallen als rechtermiddenvelder. Tijdens het duel kwam ik door het uitvallen van andere spelers bij toeval op de plek van voorstopper terecht. We wonnen daarna negen keer op rij. En ik sta er nu nog steeds." Tandem Trainer Han Berger is lovend over Hen driksen. „Roy heeft z'n kans gegrepen en vormt nu een uitstekende tandem met Ri chard Goulooze. Het voordeel van Roy is dat hij opbouwend heel goed is. Een ei genschap waarover niet alle verdedigers Een jaar geleden stapte Roy Hendriksen van Eindhoven over naar Cambuur Leeuwarden. De prestaties diê hij in Brabantse dienst had geleverd, hadden in Friesland indruk gemaakt. In de Zeeuwse middenvelder schuilde bij Eindhoven het grootste gevaar. Hij scoorde vaak. Bij Cambuur moest Hendriksen de naar Willem II vertrokken Bert Konterman doen vergeten. Het liep uiteindelijk niet zoals gepland. Cambuur Leeuwarden raakte in een dip, waardoor ook Hendriksen - mede door een blessure - niet kon brengen wat van hem verwacht werd. Toen de rol van bankzitter dreigde, trok Hendriksen aan het begin van dit seizoen aan de bel bij trainer Han Berger. Hendriksen wilde voetballen, desnoods op de voor hem niet vreemde positie in het hart van de defensie. Hetgeen geschiedde, zij het bij toeval. Roy Hendriksen is opgebloeid bij Cambuur Leeuwarden, koploper van de eerste divisie, en niet meer weg te denken uit de defensie. Over het bestaan van een full-profvoetballer, zijn nieuwe rol bij Cambuur Leeuwarden en het leven in Friesland. clenclub. De voorzitter, om maar een voor beeld te noemen, zag je bij Eindhoven regelmatig tussen de spelers. Hier bij Cambuur houdt de voorzitter zich voorna melijk bezig met bestuurlijke zaken. Het is hier wat professioneler, wedstrij dgerich- ter. In allerlei opzichten. Plet voetbal leeft hier in Leeuwarden heel erg. Straks spelen we tegen Emmen, dan zit ons stadion toch mooi weer vol. Alles is hier perfect gere geld. Er heerst een gemoedelijke sfeer. Toen ik hier kwam, vroeg ik me af hoe cle sfeer bij een topper uit de eerste divisie zou zijn. Bij Hoek, RBC en Eindhoven was de sfeer goed. Ik vroeg me af of Cambuur geen bv'tjes zou hebben binnen het team. Ge lukkig was het niet zo." Leonard van Utrecht kent Roy Hendrik sen nog van een tiental jaren geleden. Toen speelden beiden in het Nederlands-ama teur elftal. „We zijn nog samen naar Cura sao geweest", zegt hij. „En dat was echt geen leuke tijd hè?", reageert Hendriksen met een knipoog. Onlangs keerde Van Utrecht van het Italiaanse Padova terug bij Cambuur. „Toen ik hier weer terug kwam", zegt Van Utrecht, „heb ik mijn contract laten zetten dat Hendriksen weg moest. Maar ja, de trainer was gechar meerd van hem. Plij moest blijven." Hen driksen glimlacht. Dan Van Utrecht seri eus: „Roy, is een goede voetballer. Nog steeds dezelfde jongen als van toen. Rus tig. Normaal. In cle positieve zin van het woord." Relaxed Mare Oosterhof, de 25-jarige Fries, met wie Hench-iksen bij Cambuur het meeste optrekt, beaamt dat. „We zijn een beetje dezelfde type personen. Niet overdreven. Zonder poespas. Roy is gewoon zichzelf. Relaxed. Daardoor liggen we elkaar, clenk ik. Ook op het veld is hij goéd bezig. Hij is altijd positief en straalt dat ook uit naar anderen. Hij coacht goed en heeft een goed loopvërmogen. Dat hij nu op mijn plek speelt, vind ik niet erg. Ik kom net terug van een blessure. Roy is op dit moment be ter dan ik. Liever hij dan iemand anders, zeg ik maar." Net als Oosterhof woont Hendriksen niet in Leeuwarden, maar daarbuiten. Ooster hof is gehuisvest in Wolvega, Hendriksen in Franeker Frjentsjer voor Friezen). Hendriksen: „De meeste spelers van Cam buur wonen in Camminghaburen, een woonwijk dicht bij het stadion. Dat vin den ze gezellig, zo dicht bij elkaar. Maar- dat is totaal niets voor mijJe ziet elkaar al zo vaak. Née, laat mij maar lekker wonen, waar ik nu woon. Het is maar een kwar tiertje rijden." In Franeker vraagt cle fotograaf vriende lijk of hij op de reling van de brug wil leu nen. Hendriksen geeft gehoor aan het verzoek en tovert een brecle grijns op het gelaat. „Je, zegt het maar hoor. 'tMaakt me niks uit." Hendriksen is vrolijk, ontspan nen. „Eindelijk schijnt de zon hier een keer. Dat gebeurt niet vaak. Of ik even wil gaan zitten? Geen probleem. Zo goed?" De camera klikt een paar keer. Met tussenpo zen. Want regelmatig passeren fietsers en voetgangers. Sommige mensen kijken Hendriksen vreemd aan. Alsof ze niet be grijpen waarom hi j daar op de brug zit. Als Hendriksen weer op staat en poseert voor cle laatste serie foto's, passeert er weer een fietser. „Zanger zeker?", roept cle man. Hendriksen: „Klopt. Blues." „Tijdens de Elfstedentocht", zegt Hen driksen even later, ongeveer twee kilo'me- ter verderop, in woonwijk War 3, waar hij een riante twee-onder één kap woning be trekt, was het hier een gekkenhuis. Echt waar. Maar wel fantastisch. Ja, ik ben ook wezen kijken. Eerst bij het befaamde bruggetje, later hier achter ons huis. Van veel mensen grenst hun huis aan één van de sloten. Zij hebben dan ook een bootje pal achter hun huis. Schitterend. Nee, wij hebben er geen. Maar zodra ik weet dat ik hier mijn hele leven blijf wonen, wil ik dat ook zo hebben. Lijkt me fantastisch," Hendriksma Niemand zal Roy Hendriksen horen kla gen. „Want dat heb ik nooit gedaan. Ik ben nu voor het eerst in mijn carrière full-prof, waardoor ik dus alleen maar met voetbal len bezig ben. Althans, ik heb er geen baan bij. Maar ik heb wel een gezin. En moet zeggen, het is een heerlijk leventje. Voet bal zie ik puur als hobby. Wat dat betreft ben ik een bevoorrecht mens. Ik hoef niets te missen van de opvoeding van mi j n doch- tertje. En dat vind ik toch wel belangrijk. Als zij zich hier niet had thuisgevoeld, was ik hier niet gebleven. Maar het tegenover gestelde is waar. Laatst hoorde ik haar kü- sen zeggen. Ik wist niet wat ik hoorde. In de Friese taal betekent het slapen. Nee, heimwee naar Zeeland heb ik niet. Ik mis alleen m'n zus en haar twee kinderen. Ik voel me hier prima thuis. Ik ben goed opge nomen door cle plaatselijke bevolking. "En zijn naam heeft al een Friese aanpassing gekregen... „Een tijdje geleden kreeg ik een brief die geadresseerd was aan cle heer RPV Hendriksma. Ik dacht wat krijgen we nou?" „Tot nu toe", besluit hij, „is het zo gegaan dat ik steeds een stapje hoger ben geko men. Van RBC (en een kortstondig verblijf bij Hoek) naar Eindhoven. Vervolgens naar Cambuur, de top van de eerste divisie. Een logisch ver-volg zou nu de stap naar de eredivisie zijn. Is het niet met Cambuur clan eventueel met een andere club. De am bitie om op het hoogste niveau te voetbal len, heb ik zeer zeker. En tegenwoordig kan het heel snel gaan. Speel je twee keer goed, qn zitten ze dan toevallig op de tribu ne, dan ben je zo weg. Een contract zegt niet veel meer. Als een club je wil hebben, dan halen ze je toch welNa dit seizoen heb ik nog een tweejarig contract lopen en als het aan mij ligt, dien ik dat gewoon uit. Nogmaals, ik heb het hier prima naar m'n zin. Wie weet teken ik daarna wel langdu rig bijWie zal het zeggen? Maar voorlopig is het zaak dat ik zo blijf spelen zoals ik nu doe. De rest komt dan vanzelf wel." Eldridge Pentury Naam: Roy Pierre Vemond Hendriksen Geboortedatum: 21 januari 1969 te Goirle Woonplaats: Franeker Burgerlijke staat: Getrouwd met Ingrid Kinderen: Dochter Lynsey (2) Lengte: 1 meter 86 Gewicht: 80 kilogram Voetbalclubs: VCVlissingen, Middelburg, RBC, Hoek, Eindhoven, Cambuur Leeuwarden Roy Hendriksen: „Er heerst hier een gemoedelijke sfeer en alles is perfect geregeld. foto Jaap Schaaf beschikken. Verdedigers hebben bepaal- is, kan dat dodelijk zijn. Dat hebben we de basistaken. Roy heeft nog wat extra's, tegen Helmond Sport gezien, toen hij te- Zijn opbouwende kwaliteiten, nogmaals, gen Dennis Gerritsen speelde. Johan de maar ook zijn coaching en niet te vergeten Koek had clat vroeger ook. Was spits, werd cle drang naar het doel. Het is allemaal voorstopper. Het ging perfect. Toen hij mooi meegenomen. Hij is een beetje te dacht dat hij het helemaal had gemaakt, vergelijken met Henk Fraser, met. wie ik ging het mis. Daarvoor moet Roy waken," bij FC Utrecht heb gewerkt. Die ver- Hendriksen: „Het. klopt dat ik moeite heb scheen ook plotseling voor het vijandelij- om me zo lang te concentreren. Af en toe ke doel." sta ik te slapen, maar tot nu toe gaat het Van nature is Hendriksen geen verdedi- goed, hopelijk blijft het zo." ger, daarin schuilt volgens Berger het Cambuur Leeuwarden is een prachtige gevaar. „Negentig minuten lang gecon- club om voor te voetballen, vindt Hen- centreerd blijven, is niet altijd even mak- driksen. „Eindhoven was ook mooi, maar kelijk voor hem. Als hij even niet scherp anders. Eindhoven was meer een vrien- Roy Hendriksen (links) tijdens zijn kortstondige verblijf in Hoek, een i kele maanden verruilde voor Eindhoven. 1 i club die hij na en- foto Ruben O reel

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1997 | | pagina 25