Als een vis in het Friese water
Roy Hendriksen wil met Cambuur naar de eredivisie
Visitekaartje
vrijdag 28 maart 1997
Op het Cambuurplein, het terrein voor
de hoofdingang van het Cambuur-
i stadion, is het deze ochtend tamelijk
druk. Mensen rijden af en aan, zijn op weg
naar, of hebben net een bezoek gebracht
aan één van de supermarkten, die aan het
stadion grenst. Binnen is het stil en verla
ten. Klaas, het manusje van alles, is, op
een schoonmaakster na, de enige die in de
-gangen ronddoolt. Hij is met wasmanden
vol sportkleding in de weer. De kleedka
mer waar de hoofdmacht van de Friese
club zich verschanst, is in gebruik. Overal
hangt kleding en staan voetbaltassen.
Toch is het stil. De selectie is in training,
vandaar.
Twee spelers hebben de ochtendtraining
laten schieten en houden zich op in de na
bijgelegen medische ruimte. Leonard van
Utrecht en Roy Hendriksen zijn gebles
seerd. „Een gekneusde teen", licht Hen
driksen toe. Van Utrecht is er erger aan
toe. „Een vrij ernstige enkelblessure."
Hendriksen: „We hebben net wat kracht
training gedaan. Nu moeten we nog even
ijzen." Hij trekt een lade van een machine
open en schept er met een lepel een flinke
portie ijsblokjes uit.
De ijsmassa verdwijnt in een handdoek en
het geheel wordt door Hendriksen om zijn
voet gebonden. „Voor alle zekerheid",
zegt de 28-jarige voetballer. „Normaal
gesproken had ik gewoon kunnen trainen,
maar ik doe vrijdag (vandaag) toch niet
mee tegen Haarlem, want ik ben ge
schorst. Nu kan ik mooi m'n rust pakken.
De trainer vindt het prima.
Bij Cambuur Leeuwarden doen ze eigen
lijk nergens moeilijk over, beweert Hen
driksen. „Het is een schitterende club. We
hebben een heel mooi stadion, (vol trots
geeft hij een korte rondleiding door het
onderkomen van de club), een fantastisch
pubhek en staan bovenaan in de eerste di
visie. Kan het nog mopier? Toen Sigi Lens,
mijn zaakwaarnemer, vorig jaar belde om
te zeggen dat Cambuur interesse in me
hacl, moest ik toch even nadenken. Cam-
bum-, Friesland... Ik twijfelde."
„In overleg met mijn vrouw heb ik beslo
ten om de stap te maken, op voorwaarde
dat ik een meerjarig contract kon teke
nen. Dat was geen probleem. Het was bin
nen no-time geregeld. En ik heb er echt
geen spijt van. Alles is me hier honderd
procent meegevallen. Vroeger dacht ik al
tijd dat die Friezen nogal schuw waren.
Maar dat viel reuze mee. Ze zijn juist erg
aardig en behulpzaam. Meer nog dan
Zeeuwen."
Hendriksen voelt zich als een vis in het
water in Friesland, maar het eerste half
jaar op Friese bodem ging allesbehalve,
van een leien dakje. „Dat kwam mede
doordat mijn vrouw en dochtertje nog in
Zeeland woonden en ik hier in Leeuwar
den zat, in een hotel. Twee keer per week
reediktoenna cle training weer naar Mid
delburg om ze te kunnen zien. Hetzelfde
deed ik op zaterdag na de wedstrijd. Toen
ik destijds bij Eindhoven zat, was dat ge
reis geen probleem, hier natuurlijk wel.
Mijn lichaam kreeg op den duur te weinig
rust. Daarbij kwam ook nog eens het feit
dat Cambuur een stapje hoger is dan
Eindhoven. Aan krachttraining had ik
bijvoorbeeld nog nooit gedaan. Het heeft
bij elkaar zo'n drie a vier maanden ge
duurd, voordat ik me hier helemaal thuis
voelde en tot rost kwam."
Malaise
Pech had Hendriksen in die fase ook om
dat hij juist was gekomen toen Cambuur
landskampioen Ajax uit de beker had ge
wipt. „Iedereen dacht hier toen dat we
even kampioen zouden worden, maar op
eens ging het een heel stuk minder. We
raakten in een dip. Ook ik deelde in de ma
laise, ja. Hoe graag ik me als nieuweling
ook wilde bewijzen." Niet alleen Hen
driksen was nieuw in Leeuwarden. Ook
Harvey Esajas, Milco Pieren, René van
Rijswijk waren Cambuur komen verster
ken. „Maar het team draaide in z'n geheel
niet. We verloren veel wedstrijden en
moesten afhaken in de strijd om cle titel.
Uiteindelijk mislukte het seizoen."
Het begin van dit seizoen verliep aanvan
kelijk ook stroef. Hendriksen maakte de
voorbereiding mee, maar werd geveld
door een blessure. „Ik had steeds kramp-
gevoelens in mijn ene bovenbeen. Dokters
dachten aan aderverkalking, maar geluk
kig was dat niet het geval. Een vaatchi-
rorg constateerde een adervernauwing in
mijn been. M'n doorbloeding was daar
door niet goed. Met dotteren is het verhol
pen."
De plek achter de spitsen had trainer Han
Berger inmiddels toebedeeld aan Harry
van der Laan, die net was overgekomen
van Dordrecht'90. Van der Laan scoorde
vaak. Hendriksen: „Toen hij aangetrok
ken werd, maakte ik me totaal niet druk.
Zo ben ik niet. Ik zie het allemaal wel. Het
was logisch dat hij speelde, hij scoorde
immers. Omdat ik net terugkwam van een
blessure had ik geen recht van spreken.
Maar toen ik eenmaal fit was, stapte ik
naar de trainer.
„Nee, niet om een plek te eisen. Maar wel
om te zeggen dat ik niet naar Leeuwarden
was gekomen om op cle bank te zitten. Een
paar wedstrij den als bankzitter zou ik wel
kunnen accepteren, maar niet het hele
seizoen. We hebben gepraat over de even
tuele andere mogelijkheden. Ik heb ge
zegd dat ik ook als centrale verdediger uit
de voeten kon, omdat ik onder meer bij
RBC op die positie heb gespeeld. Op 12
oktober zat ik op de bank voor de wed
strijd tegen FC Den Bosch. Ik mocht in
vallen als rechtermiddenvelder. Tijdens
het duel kwam ik door het uitvallen van
andere spelers bij toeval op de plek van
voorstopper terecht. We wonnen daarna
negen keer op rij. En ik sta er nu nog
steeds."
Tandem
Trainer Han Berger is lovend over Hen
driksen. „Roy heeft z'n kans gegrepen en
vormt nu een uitstekende tandem met Ri
chard Goulooze. Het voordeel van Roy is
dat hij opbouwend heel goed is. Een ei
genschap waarover niet alle verdedigers
Een jaar geleden stapte Roy
Hendriksen van Eindhoven over
naar Cambuur Leeuwarden. De
prestaties diê hij in Brabantse dienst had
geleverd, hadden in Friesland indruk
gemaakt.
In de Zeeuwse middenvelder schuilde bij
Eindhoven het grootste gevaar. Hij
scoorde vaak. Bij Cambuur moest
Hendriksen de naar Willem II vertrokken
Bert Konterman doen vergeten.
Het liep uiteindelijk niet zoals gepland.
Cambuur Leeuwarden raakte in een dip,
waardoor ook Hendriksen - mede door
een blessure - niet kon brengen wat van
hem verwacht werd. Toen de rol van
bankzitter dreigde, trok Hendriksen aan
het begin van dit seizoen aan de bel bij
trainer Han Berger. Hendriksen wilde
voetballen, desnoods op de voor hem niet
vreemde positie in het hart van de
defensie. Hetgeen geschiedde, zij het bij
toeval. Roy Hendriksen is opgebloeid bij
Cambuur Leeuwarden, koploper van de
eerste divisie, en niet meer weg te denken
uit de defensie. Over het bestaan van een
full-profvoetballer, zijn nieuwe rol bij
Cambuur Leeuwarden en het leven in
Friesland.
clenclub. De voorzitter, om maar een voor
beeld te noemen, zag je bij Eindhoven
regelmatig tussen de spelers. Hier bij
Cambuur houdt de voorzitter zich voorna
melijk bezig met bestuurlijke zaken. Het is
hier wat professioneler, wedstrij dgerich-
ter. In allerlei opzichten. Plet voetbal leeft
hier in Leeuwarden heel erg. Straks spelen
we tegen Emmen, dan zit ons stadion toch
mooi weer vol. Alles is hier perfect gere
geld. Er heerst een gemoedelijke sfeer.
Toen ik hier kwam, vroeg ik me af hoe cle
sfeer bij een topper uit de eerste divisie zou
zijn. Bij Hoek, RBC en Eindhoven was de
sfeer goed. Ik vroeg me af of Cambuur geen
bv'tjes zou hebben binnen het team. Ge
lukkig was het niet zo."
Leonard van Utrecht kent Roy Hendrik
sen nog van een tiental jaren geleden. Toen
speelden beiden in het Nederlands-ama
teur elftal. „We zijn nog samen naar Cura
sao geweest", zegt hij. „En dat was echt
geen leuke tijd hè?", reageert Hendriksen
met een knipoog. Onlangs keerde Van
Utrecht van het Italiaanse Padova terug
bij Cambuur. „Toen ik hier weer terug
kwam", zegt Van Utrecht, „heb ik mijn
contract laten zetten dat Hendriksen weg
moest. Maar ja, de trainer was gechar
meerd van hem. Plij moest blijven." Hen
driksen glimlacht. Dan Van Utrecht seri
eus: „Roy, is een goede voetballer. Nog
steeds dezelfde jongen als van toen. Rus
tig. Normaal. In cle positieve zin van het
woord."
Relaxed
Mare Oosterhof, de 25-jarige Fries, met
wie Hench-iksen bij Cambuur het meeste
optrekt, beaamt dat. „We zijn een beetje
dezelfde type personen. Niet overdreven.
Zonder poespas. Roy is gewoon zichzelf.
Relaxed. Daardoor liggen we elkaar, clenk
ik. Ook op het veld is hij goéd bezig. Hij is
altijd positief en straalt dat ook uit naar
anderen. Hij coacht goed en heeft een goed
loopvërmogen. Dat hij nu op mijn plek
speelt, vind ik niet erg. Ik kom net terug
van een blessure. Roy is op dit moment be
ter dan ik. Liever hij dan iemand anders,
zeg ik maar."
Net als Oosterhof woont Hendriksen niet
in Leeuwarden, maar daarbuiten. Ooster
hof is gehuisvest in Wolvega, Hendriksen
in Franeker Frjentsjer voor Friezen).
Hendriksen: „De meeste spelers van Cam
buur wonen in Camminghaburen, een
woonwijk dicht bij het stadion. Dat vin
den ze gezellig, zo dicht bij elkaar. Maar-
dat is totaal niets voor mijJe ziet elkaar al
zo vaak. Née, laat mij maar lekker wonen,
waar ik nu woon. Het is maar een kwar
tiertje rijden."
In Franeker vraagt cle fotograaf vriende
lijk of hij op de reling van de brug wil leu
nen. Hendriksen geeft gehoor aan het
verzoek en tovert een brecle grijns op het
gelaat. „Je, zegt het maar hoor. 'tMaakt me
niks uit." Hendriksen is vrolijk, ontspan
nen. „Eindelijk schijnt de zon hier een
keer. Dat gebeurt niet vaak. Of ik even wil
gaan zitten? Geen probleem. Zo goed?" De
camera klikt een paar keer. Met tussenpo
zen. Want regelmatig passeren fietsers en
voetgangers. Sommige mensen kijken
Hendriksen vreemd aan. Alsof ze niet be
grijpen waarom hi j daar op de brug zit. Als
Hendriksen weer op staat en poseert voor
cle laatste serie foto's, passeert er weer een
fietser. „Zanger zeker?", roept cle man.
Hendriksen: „Klopt. Blues."
„Tijdens de Elfstedentocht", zegt Hen
driksen even later, ongeveer twee kilo'me-
ter verderop, in woonwijk War 3, waar hij
een riante twee-onder één kap woning be
trekt, was het hier een gekkenhuis. Echt
waar. Maar wel fantastisch. Ja, ik ben ook
wezen kijken. Eerst bij het befaamde
bruggetje, later hier achter ons huis. Van
veel mensen grenst hun huis aan één van
de sloten. Zij hebben dan ook een bootje
pal achter hun huis. Schitterend. Nee, wij
hebben er geen. Maar zodra ik weet dat ik
hier mijn hele leven blijf wonen, wil ik dat
ook zo hebben. Lijkt me fantastisch,"
Hendriksma
Niemand zal Roy Hendriksen horen kla
gen. „Want dat heb ik nooit gedaan. Ik ben
nu voor het eerst in mijn carrière full-prof,
waardoor ik dus alleen maar met voetbal
len bezig ben. Althans, ik heb er geen baan
bij. Maar ik heb wel een gezin. En moet
zeggen, het is een heerlijk leventje. Voet
bal zie ik puur als hobby. Wat dat betreft
ben ik een bevoorrecht mens. Ik hoef niets
te missen van de opvoeding van mi j n doch-
tertje. En dat vind ik toch wel belangrijk.
Als zij zich hier niet had thuisgevoeld, was
ik hier niet gebleven. Maar het tegenover
gestelde is waar. Laatst hoorde ik haar kü-
sen zeggen. Ik wist niet wat ik hoorde. In
de Friese taal betekent het slapen. Nee,
heimwee naar Zeeland heb ik niet. Ik mis
alleen m'n zus en haar twee kinderen. Ik
voel me hier prima thuis. Ik ben goed opge
nomen door cle plaatselijke bevolking. "En
zijn naam heeft al een Friese aanpassing
gekregen... „Een tijdje geleden kreeg ik
een brief die geadresseerd was aan cle heer
RPV Hendriksma. Ik dacht wat krijgen we
nou?"
„Tot nu toe", besluit hij, „is het zo gegaan
dat ik steeds een stapje hoger ben geko
men. Van RBC (en een kortstondig verblijf
bij Hoek) naar Eindhoven. Vervolgens
naar Cambuur, de top van de eerste divisie.
Een logisch ver-volg zou nu de stap naar de
eredivisie zijn. Is het niet met Cambuur
clan eventueel met een andere club. De am
bitie om op het hoogste niveau te voetbal
len, heb ik zeer zeker. En tegenwoordig
kan het heel snel gaan. Speel je twee keer
goed, qn zitten ze dan toevallig op de tribu
ne, dan ben je zo weg. Een contract zegt
niet veel meer. Als een club je wil hebben,
dan halen ze je toch welNa dit seizoen heb
ik nog een tweejarig contract lopen en als
het aan mij ligt, dien ik dat gewoon uit.
Nogmaals, ik heb het hier prima naar m'n
zin. Wie weet teken ik daarna wel langdu
rig bijWie zal het zeggen? Maar voorlopig
is het zaak dat ik zo blijf spelen zoals ik nu
doe. De rest komt dan vanzelf wel."
Eldridge Pentury
Naam: Roy Pierre
Vemond Hendriksen
Geboortedatum:
21 januari 1969 te Goirle
Woonplaats: Franeker
Burgerlijke staat:
Getrouwd met Ingrid
Kinderen:
Dochter Lynsey (2)
Lengte: 1 meter 86
Gewicht: 80 kilogram
Voetbalclubs:
VCVlissingen,
Middelburg, RBC, Hoek,
Eindhoven,
Cambuur Leeuwarden
Roy Hendriksen: „Er heerst hier een gemoedelijke sfeer en alles is perfect geregeld.
foto Jaap Schaaf
beschikken. Verdedigers hebben bepaal- is, kan dat dodelijk zijn. Dat hebben we
de basistaken. Roy heeft nog wat extra's, tegen Helmond Sport gezien, toen hij te-
Zijn opbouwende kwaliteiten, nogmaals, gen Dennis Gerritsen speelde. Johan de
maar ook zijn coaching en niet te vergeten Koek had clat vroeger ook. Was spits, werd
cle drang naar het doel. Het is allemaal voorstopper. Het ging perfect. Toen hij
mooi meegenomen. Hij is een beetje te dacht dat hij het helemaal had gemaakt,
vergelijken met Henk Fraser, met. wie ik ging het mis. Daarvoor moet Roy waken,"
bij FC Utrecht heb gewerkt. Die ver- Hendriksen: „Het. klopt dat ik moeite heb
scheen ook plotseling voor het vijandelij- om me zo lang te concentreren. Af en toe
ke doel." sta ik te slapen, maar tot nu toe gaat het
Van nature is Hendriksen geen verdedi- goed, hopelijk blijft het zo."
ger, daarin schuilt volgens Berger het Cambuur Leeuwarden is een prachtige
gevaar. „Negentig minuten lang gecon- club om voor te voetballen, vindt Hen-
centreerd blijven, is niet altijd even mak- driksen. „Eindhoven was ook mooi, maar
kelijk voor hem. Als hij even niet scherp anders. Eindhoven was meer een vrien-
Roy Hendriksen (links) tijdens zijn kortstondige verblijf in Hoek, een i
kele maanden verruilde voor Eindhoven. 1
i club die hij na en-
foto Ruben O reel