Eén beleid voor bouw woningen PZC Koper wacht nog steeds op huis Theaterplan wekt behalve tevredenheid scepticisme Dooddoeners van het domme denken Culturele Prijs Goes voor Galerie Van den Berge zeeland 13 Oproep van gedeputeerde Raad Borsele hoort oude argumenten over opslag kernafval aan kunst cultuur vrijdag 21 februari 1997 van onze verslaggever Conny van Gremberghe TERNEUZEN - De Zeeuws- Vlaamse gemeenten moeten sa men een volkshuisvestingsbe leid ontwikkelen, afspraken maken over grondprijzen en de uitgifte van bouwgrond vertra gen. Gebeurt dat niet, dan wacht Temeuzen volgens gede puteerde G. van Zwieten (ruim telijke ordening en volkshuis vesting) rampspoed. „Dan loopt de stad verder leeg en zal de leegstand over vijf jaar twintig procent bedragen", zei hij don derdag in Terneuzen. De gedeputeerde sprak tijdens de eerste bijeenkomst in een reeks van drie over het ontwerp- streekplan. Doel van de avon den is de burgers informatie te verschaffen over het streekplan Zeeland, dat het provinciebe stuur eind dit jaar wil vaststel len. Het plan dient de komende tien jaar als belangrijkste pro vinciale beleidsinstrument voor de ruimtelijke ordening. In Ter- neuzen (en maandag 24 februari in 't. Huis van Nassau in Zierik- zee en dinsdag 25 februari in de Abdij in Middelburg) konden tij dens de zitting geen bezwaren worden ingediend. Daarvoor dient een bijeenkomst op 3 april in Middelburg. De bijeenkomst werd door pro vinciale ambtenaren gebruikt om de veertig belangstellenden te informéren over over recrea tie- en milieuzaken, landbouw en de landelijke gebieden, wo ningbouw en demografische, ontwikkelingen, Zaken die in het plan aan bod komen. Afstemmen Met name de laatstgenoemde thema's bleken gevoelig te lig gen. Van Zwieten ging daar op in. Hij stelde dat hij in de toe komst het instrument van gedwongen sturing van wo- ningbouwontwikkeling zal ge bruiken omdat hij dat nodig acht. „Dat wil niet zeggen dat gemeenten die nu nieuwbouw- plannen in exploitatie hebben genomen opeens vergaande be perkingen worden opgelegd. Maar ik vind wel dat de gemeen tebestuurders in Zeeuws- Vlaanderen een keer in een hok moeten gaan zitten om een aan tal zaken regionaal af te stem men. Als Hulst zich niets aan trekt van de problemen van Terneuzen en de Kanaalzone geen oog wil hebben voor wat er in West-Zeeuws-Vlaanderen gebeui't, dan gaat het onherroe pelijk fout en dan gaat zeker de rem erop." Van Zwieten zei zich met name te bekommeren om Terneuzen, dat volgens hem 'langzaam maar zeker leegloopt'.„Als we in hetzelfde tempo blijven doos- bouwen, dan staat over vijf jaar tijd twintig procent van de wo ningen in Terneuzexrleeg. Moe- ten we die stad dan maar laten schieten? Natuurlijk niet. Ik vind het ook pijnlijk om het dogma van vrije woningkeuze los te moeten laten. Maar ramp zalig hoeft dat niet te zijn, om dat er nog veel te winnen valt. Zijn woningen niet te verhuren, dan moeten ze gesloopt kunnen worden, dan moet in zo'n wijk meer groen komen, moeten de huizen die er nog staan verbe terd, verruimd worden. Verkoop die huurwoningen. Daar moe ten de woningbouwcorporaties samen met de instanties aan gaan denken en zij niet alleen; ook de projectontwikkelaars moeten beter nadenken over wat zij in een stad kunnen doen, buiten geld verdienen met bou wen op een weiland aan de rand van de stad", zei Van Zwieten. De gedeputeerde hield de ge meentebestuurders voor, dat hij de komende tijd met de Zeeuws- Vlaamse gemeentebestuurders zal proberen om dat regionale beleid vorm te geven. H. de Vries bij zijn nóg steeds niet afgebouwde woning: 'Op een nieuwe auto krijg je drie jaar garantie, maar als je een huis laat bou wen, is er geen enkele instantie waar je bij terecht kunt'. foto Dirk-Jan Gjeltema van onze verslaggeefster Mariëtte Hitzert BROUWERSHAVEN - H. de Vries, van beröep politieagent, woont met vrouw en kindal een jaar op zijn boot in de jachtha ven van Brouwershaven. Ze wachten op de oplevering van hun huis, dat ze in okto ber 1995 kochten van projectontwikke laar CHA een vennootschap van make laar A Bart en H. R. Flipse. Net als de meeste andere kopers van een woning aan de Noorwegenlaan in Brouwershaven had De-Vries zijn oude woning alvast ver kocht. Maar de bouwtijd van tien weken, die was voorgespiegeld, werd tien maan den en nog langer. Nu, zestien maanden later, is hij tienduizenden guldens armer en is de woning nog steeds niet gereed.' „Het is een drama." Voor hij het contract met CHA tekende, had De Vries eerst, wat riavraaggedaan. Er leek geen vuiltje aan dolucht. Binnen een week, er waren nog maar twee kavels te koop, zette hij zijn handtekening. „Ik wist toen nog niet dat de aannemer. Mol Pley-ier Bouw, op springen stond." Toch ging. weliswaar met vertraging, de eerste paal voor de laatste zes woningen half ja- nuaridêgjondin.,Dat was een feestelijke gebeurtenis, met vuurwerk. Het leek heel wat. De woningen zouden in april worden opgeleverd." Eind maait. De Vries Had zijn oude huis, verkocht, voer het gezin naar de Brouwse jachthaven. De nieuwe aannemer, J. A de Keuning van Tebo, stond op het punt te beginnen met de bouw. „Begin april wer den de funderingen gelegd. Het zag er re delijk professioneel uit. Ik dacht dat het nu eindelijk ging gebeuren." De prefab- bouw ging echter niet dooi'. In plaats daarvan zou de woning van aan elkaar ge lijmde blokken cellenbeton worden ge bouwd. „Half april waaiden twee muren om, waarna de aannemer de brokken er zo weer oplijmde. Het was een knoeiboel. Als leek zag ik dat het er niet goed uitzag." Vernietigend De Vries schakelde de vereniging Eigen Huis in. De bouwkundige schreef 'een ver nietigend rapport'. Een tweede deskundige gal' eenzelfde oordeel. De ge meente legde de bouw stil wegens 'ernsti ge technische gebreken'. Na toezeggingen van De Keuning werd dc bouwstop opge heven. De Vries: „Hij heeft een enkel din getje yerbeterd, maar het bleef een grote puinhoop. De verankering van de muren deugde niet, de isolatie was niét goéd aan gebracht, de totale stabiliteit van hét huis was onvoldoende." Vij f van de zes kopers schortten hun beta lingen op en stapten naar de rechter, maar nog voor de uitspraak kwamen ze tot een schikking met CHA en Tebo. Een extern ingenieursbureau zou een herstelplan maken en toezicht houden op de bouw. „Van de uitvoering van dat plan kwam niets terecht. Er werd niets daadwerkelijk hersteld", zegt De Vries bitter. Hij schat zijn schade inmiddels op een ton. „Dit doet verschrikkelijk zeer. Je betaalt vanaf het begin voor zo'n huis. De keuken die we hadden besteld, zou in april 1996 worden geleverd. Onze spullen zijn opgeslagen en onze boot is niet geschikt om op te wonen. Alles loopt m de soep." Hoewel in oktober 'niks' gebéurde en in november 'een klein beetje', maakte De Vries half november op verzoek van toe zichthouder J. W. Jansen uit Drachten 34.000 gulden over "in de hoop dat de woning alsnog afgebouwd zou worden. Zonder resultaat Met twee andere gedu peerden stapte De Vries opnieuw naar de rechter. De andere twee gaven het gevecht op en tekenden voor de oplevering van een niet afgebouwd huis. De Vries: „We willen dat het huis zo snel mogelijk goed afge- bouwd wordt. Als je een nieuwe auto koopt, heb je drie jaar garantie. Maar als je een huis laat bouwen, is er geen enkele instantie waar je bij terecht kunt. M. Flipse, die namens zijn vader als zaak waarnemer zegt op te treden, zei woens dag in een reactie dat 'de hele kwestie draait om betalingen'. „De aannemer heeft het contract met een drietal klanten opgezegd in verband met betalingsach terstanden'', aldus Flipse. Verder wil hij geen commentaar geven. van onze verslaggeefster Caroline Moerland HEINKENSZAND - Een lawi ne van informatie kregen de Borselse raadsleden donderdag over zich uitgestort in de discus sie over de opwerking van ra dioactief afval. En zoals gebrui kelijk lagen de beweringen van verschillende partijen zo ver uit elkaar dat niet viel op te maken wie nou de waarheid sprak. Vertegenwoordigers van elec- triciteitsproducent EPZ en Greenpeace waren uitgenodigd om hun standpunten toe te lich ten. Het draaide allemaal om de vraag: moet je kernafval eerst opwerken of direct opslaan Greenpeace pleit voor het laat ste en D. Samsom van de milieu organisatie legde uit waarom. Ir. J. den Boer van de Borselse kerncentrale is er voor dat de EPZ kernafval naar Frankrijk blijft transporteren. Daar wordt het opgewerkt en vervolgens komt het terug naar Nederland. Ook hij droeg tal van argumen ten aan om het EPZ-standpunt te onderbouwen. Waarheid „Wat is nou eigenlijk de waar heid?" vroeg CDA-raadslid mr. M. Vermue vertwijfeld nadat het tweetal een lawine van in formatie had gegeven. „Ik vind het jammer dat er zulke grote verschillen in interpretatie mo gelijk zijn. Hoe moet ik hier als leek mee omgaan gezien de zwaarte van de problematiek Directeur dr. H. Codée van de Centrale Organisatie voor Ra dioactief Afval Covra schoot haar te hulp. „Of je nou opwerkt of niet, de radioactiviteit van het materiaal wordt niet min der." Hij gaf echter aan dat door het het materiaal naar Frank rijk te brengen, Nederland een deel van de radioactiviteit daar achter laat. En dat is een wezen lijk element in de discussie. Daarmee gaf hij in feite ook aan welke gevolgen een keuze voor directe opslag voor de gemeente Borsele kan hebben. Het niet meer transporteren van nucle air afval betekent dat het mi lieuprobleem volledig op het bordje van Nederland oftewel Borsele wordt gelegd. Codée zei er echter van overtuigd te zijn dat ook niet-opgewerkt afval op een veilige manier kan worden opgeslagen Overigens is de Co vra daar niet op voorbereid en zou het veel geld kosten. Die kosten vormen voor EPZ een be langrijk argument om te blijven kiezen voor opwerking. Volgens Greenpeace is directe opslag juist voordeliger, maar niet zo voordelig als eerder is beweerd. Nieuwe berekeningen gaan ervan uit dat directe op- slag238 miljoen gulclen goedko per is, terwijl de milieuorgani satie eerder sprak over 284 miljoen. Dat is nog altijd een heel verschil met de cijfers van Den Boer, die donderdag zei dat directe opslag een miljard gul den duurder is dan opwerking. Meisje (9) zwaargewond bij ongeval YERSEKE - Een negenjarig meisje uit Yerseke raakte don derdagmiddag zwaargewond bij een verkeersongeval in haar woonplaats. Het slachtoffer zat op haar fiets toen zij door een vrachtauto werd geraakt. Het ongeluk gebeurde gebeurde rond kwart voor vijf op de split sing Dam-Burenpolderweg. De vrachtauto sloeg af en raakte daarbij het meisje dat stond voorgesorteerd. De politie ver moedt dat de bestuurder van de vrachtwagen de bocht te krap nam. Het slachtoffer is met hoofdletsel opgenomen in het Goese Oosterscheldezieken- huis. Jazzconcert Philip Catherine TERNEUZEN - De Belgische gitarist Philip Catherine heeft zijn band voor het optreden vrijdagavond in Porgy Bess in Terneuzen uitgebreid met de Nederlandse pianist Bert van de Brink. Dat betekent dat Catherine nu drie van de meest gerenom meerde Nederlandse jazzmusici als begeleiders meeneemt. Be halve van Van de Brink krijgt hij op het podium ook ondersteu ning van bassist Plein van de Geyri en drummer Hans van Oosterhout. Aanvang concert: 21 uur. van onze verslaggever Maurits Sep MIDDELBURG - Gemengde gevoelens overheersen donder dag na de presentatie van het rapport 'Bouwstenen- en plan kenkoorts' over de stand van zaken en de toekomst van de po diumkunsten in Zeeland. Tevre den zijn de gemeenten over de analyse van het huidige aanbod van voorstellingen en accom modaties. Sceptisch zijn zij ech ter over de belangrijkste aanbe veling in het rapport: bouw een theaterzaal met duizend plaat sen in Middelburg. Vooral de kosten - 25 miljoen gulden - temperen de vreugde. ,,Ik ben blij dat objectieve bui tenstaanders schrijven dat er zo'n schouwburg in Middelburg moet komen", zegt wethouder M. L. Strous (cultuur) van Mid delburg in reactie op het rapport van het Amsterdamse raadge vend bureau voor de kunsten STOA Veel minder te spreken is hij over de onderbelicht geble ven rol van de provincie bij de realisering van dat theater. „Want het wordt geen Middel burgse maar een Zeeuwse schouwburg, voor heel Midden- en Noord-Zeeland." Als de provincie niet substanti eel bijdraagt, moet Middelburg zich ernstig afvragen of het die kar wel moeten trekken, vindt Strous. „Voor de exploitatie en de kapitaallasten is per jaar vier miljoen gulden nodig. Middel burg kan dat natuurlijk niet al leen dragen. Ik had een doortas tender optreden verwacht van de provincie. Als die niet mee doet, moeten we echt pas op de plaats maken." Wat Middelburg wél over heeft om dat nieuwe theater te verwerven, wil hij nog niet zeggen. „Ik kijk wel uit. Het is politiek zeer onverstandig om nu al een getal te noemen." Veere, Vlissingen, Goes en Schouwen-Duiveland zijn wat dat betreft al net zo terughou dend en willen eerst van elkaar lezen hoe over het rapport wordt gedacht. Voor 1 mei van dit jaar moeten de schriftelijke reacties van alle gemeenten bo ven de Westerschelde binnen zijn bij de provincie. Maar dat die met geld over de brug moet komen, staat ook voor deze vier gemeenten als een paal boven water. „Laat ik het niet merken", briest burgemeester drs. R. C. E. Barbé van Temeuzen. „Laat ik niet merken dat de provincie er aan meedoet en dat ze ons, met een theaterplan op de plank, niet helpen.Het zou hem overi gens niet verbazen als dat toch gebeurt. „Ik weet toch hoe de hazen lopen in Zeeland: alle maal naar Middelburg." Gede puteerde G. L. C- M. de Kok (cultuur) laat zich donderdag echter niet uit over een eventue le bijdrage van de provincie. „We hebben een budget voor po diumkunsten. We zullen moeten onderzoeken wat wel of niet mogelijk is." Het grootste theater van Zee land in Middelburg, voor .25 miljoen gulden - Barbé wenst Strous en de zijnen veel succes. Maar echt logisch vindt hij het niet. „Wij bouwen hier voor 17 miljoen gulden een theater met ongeveer achthonderd plaat sen. Wij hebben het geld. Een kleine extra inspanning en men is er al." De stelling van de on derzoekers dat de Westerschel de een psychologische barrière is die Zeeuwen van boven de ri vier ervan weerhoudt in Temeu zen naar de schouwburg te gaan, ook na de WOV-tunnel, wijt hij aan Amsterdamse arro gantie. „Wij in Zeeland denken juist dat die tunnel die barrière opheft. Binnen de Amsterdamse grachtengordel zien ze dat blijkbaar anders." Concurrentie In de nieuwe schouwburg moet ook een kleinere zaal met twee honderd plaatsen komen. Als de kleine Zeeuwse theaters de pro grammering maar goed op el kaar afstemmen, hoeft die geen concurrent te zijn van bijvoor beeld het Arsenaaltheater en het Vestzakttheater in Vlissin gen, 't Beest in Goes of Mondra- gon in Zierikzee, stellen de on derzoekers Donald Bleyleve en Chris de Jong. In die gemeenten is men daar echter nog aller minst van overtuigd, al wordt het belang van nauwe samen werking erkend. - Hoewel cultuurwethouder mr. S. J. Heijning van Goes de kans dat de nieuwe schouwburg in Goes komt te staan nog niet he lemaal verkeken acht, gaat zijn Veerse collega M. Brouwer-te Roller ervan uit dat-Middelburg de gelukkige wordt. „Er is toch een gevoel van: zo'n voorziening hoort in de provinciehoofdstad te staan." Hoe dan ook, die schouwburg moet er komen, vindt wethouder Strous van Middelburg: „Zo niet, dan is dat de culturele drooglegging van Zeeland." GOES, 't Beest 'Dans met mij', muzikaal theaterpro gramma van Jan Rot en Hans Breetveld door Willem Nijssen Dans met mij is een hybride program ma. Dc kern bestaat uit een melo drama (vreselijk melo), daaromheen wordt gezongen, worden filosofische uit stapjes gemaakt, en leest Jan Rot een brief aan zijn oma voor. Uit die brief ho ren we ook, dat in dat toneel-verhaal al les besloten ligt waaraan Jan Rot en Hans Breetveld een gloeiende hekel heb ben. En dat is - ondanks de eenvoud van het verhaal - nogal veel: Renate en Wilbert drijven namens de eigenaar Han een ver lopen dansschool. Een instituut waar meer Brabants gekoffietafeld, a la New Age gecursust en wekelijks gebingoot wordt dan gedanst Vreselijke types zijn het, deze twee. Ze vertegenwoordigen alles wat er aan ho mo- en buitenlandershaat gedacht kan worden. Wilbert is een oude viezerik. „Een man met wie je drie minuten leuk voor de dag kunt komen, en dan een jaar nodig hebt om alles uit te leggen." Hij wordt door Renate Potentate stevig on der de plak gehouden. Uit stil protest trapt hij elke keer weer 'per ongeluk' in de kattenbak. En hij loenst naar alle vrouwen. Zij houdt dat allemaal in de ga ten, en gebruikt het voor haar machts spel. Samen hopen ze uit de erfenis van de wegkwijnende eigenaar de dansschool te verwerven. Tot die tijd moeten ze boven hun school een oud-KNIL-man dulden, door Han met een royaal hart daar geïn stalleerd. Renate geeft hem alle denkba re namen met oosterse klank, maar weigert ooit zijn eigenlijke naam uit te spreken. En als hij tenslotte de dans school erft, probeert ze op slinkse wijze een handtekening van hem los te krijgen. Als dat alles mislukt, krijgen haar vijan den een smerige trap na. En zijn die twee overgeleverd aan eikaars laffe haat, die liefde moet heten. Een vreselijk melodrama, zo dik aange zet, dat er smakelijk om te lachen valt. Daar zorgt alleen al de fraaie uitdossing voor. En Jan Rot mag dan de zanger zijn en Hans Breetveld de acteur, maar ze kunnen allebei het andere ook. Ze creë ren lekkere vette types, en vallen tussen door terug op de specialiteit van Jan Rot: het nederlandstalige pop-levenslied. Met verschillende leuke tot bizarre ver tolkingen, waaronder een ironische ver taalde bewerking van het melige 'Falling in love with you' en een geslaagde pasti che van 'Vaderlief, toe drink niet meer. 'Dans met mijwordt uit de mond van Re nate en Wilbert een verzameling dood doeners van het domme denken. Leuzen als „Het leven is een kruiswoordpuzzel, er blijven altijd wel een paar vragen open." en „Kanker dat krijg je, en aids dat zoek je op." komen er voor de goede verstaander onbarmhartig af, en Jan Rot en Hans Breetveld spelen er ongegeneerd mee. Het geheel wordt een mengeling, waarvan de verwarring net verontrus tend genoeg is om ook zelf even na te den ken over schijnbaar onvertogen wijshe den als „Alleen wie openstaat voor verandering, heeft kans op blijvend ge luk." Leef maar zonder die succes-agen da mentaliteit. Tom van den Berge en Joyce van Elzakker:...een blijk van erkenning is natuurlijk altijd leuk... foto Willem Mieras van onze verslaggever Marten de Jongh GOES - Het werk dat zij expo seren moet een zekere bezetenheid uitstralen. Zij presenteren kunstenaars met obsessies is wel eens gezegd. Hun eigen bezetenheid zien Tom van den Berge en Joyce van Elzakker nu beloond met de Culturele Prijs Goes 1996. Een waardering van de Cultu rele Raad Goes voor het werk dat het duo verricht met Gale rie Van den Berge. Het juryrapport mag vleiend worden genoemd. Van den Berge is gekozen uit een flink aantal kandidaten vanwege de principiële keuze voor kwaliteit van kunst. De cultu rele raad roemt het kwalita tief hoge niveau gedurende een groot aantal jaren, de lan delijke uitstraling van de ga lerie en de aanwezigheid op de Kunst-Rai en andere belang rijke kunstbeurzen. Geprezen wordt ook de gedurfde aan pak jonge kunstenaars een kans te geven om zo in te spe len op vernieuwende ontwik kelingen in de beeldende kunst. De galerie vormt een professioneel ^platform voor actuele kunst in de provincie en bereikt met minimale mid delen een maximum resultaat. Erkenning Van den Berge en zijn vrouw Van Elzakker knikken in stemmend als ze de opsom ming lezen. Daarin kunnen zij zich wel herkennen. Of zij blij zijn met de prijs? „Een blijk van erkenning is natuurlijk altijd leuk", zegt Van den Ber ge. „Maar", voegt hij daar in één adem aan toe „Hadden we die prijs niet gekregen' dan was van teleurstelling geen sprake geweest." Galerie Van den Berge presenteert zich niet als Goese of Zeeuwse ga lerie, Nee, van meet af aan stond de initiatiefnemers een landelijke uitstraling voor ogen. Een doel dat inmiddels is bereikt. Al ruim zes jaar is de galerie boven het gemeen te-archief te Goes een ver trouwd adres. Ook voor kun stenaars en bezoekers die van ver komen. Gaat het over de soort kunst die zij presenteren dan wegen de prijswinnaars hun woor den op een goudschaaltje. Zij willen zich niet laten vastpin nen op een stroming of genre. Abstract of figuratief, dat doet er in principe niet toe. Van den Berge: „We brengen kunstenaars die individueel werken aan een oeuvre waar bij het autobiografische van belang is. Kunstenaars die be zig zijn met een heel klein stukje van de werkelijkheid. We vinden het interessant als hun visie ons opnieuw doet twijfelen aan die werkelijk heid." Loterij Van den Berge en Van Elzak ker combineren het galerie- werk beiden met een baan in het onderwijs. Echte liefheb bers zijn het. Een rondgang door hun huis gaat onvermij delijk gepaard met een uitleg bij de kunstwerken die er han gen. Zelfs voor het winnen van zeven miljoen gulden in de postcodeloterij zouden ze hun galerie niet opgeven. Van den Berge: „Dan zouden we hoog uit verhuizen naar een andere locatie. Bijvoorbeeld naar de begane grond van het gebouw waarin we nu zitten." Chris de Jong donderdag in de Abdij tijdens de presentatie van hun rapport foto Lex de Meester Donald Bleyleve (links) en over de podiumkunsten.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1997 | | pagina 35