Oproep om
vossenjacht
te stoppen
PZC
Het is belangrijk om puur te zijn
Niemand speelt de blues zoals Long John Hunter
Staten bekommerd
om geldzorgen van
schap Veerse Meer
Muziek weerspiegelt
andere kunstvormen
zeeland
15
Brief Kritisch Faunabeheer
kunst cultuur
donderdag 16 januari 1997
^an onze verslaggever
lans Heijt
'ERNEUZEN - De Stichting
[ritisch Faunabeheer heeft mi-
lister J. van Aartsen van Land-
louvv, Natuurbeheer en Visserij
een onmiddellijk verbod op
vossenjacht gevraagd. Kri-
isch Faunabeheer vindt dat de
os in ons land te fel wordt be-
aagd. Daardoor dreigen met de
ilaaswormziekte besmette vos-
uit het buitenland hun
laatsen in te nemen.
[olgens boswachter J. van Hage
provinciaal medewerker R.
Iteijn hoeft in Zeeland niet ge-
reesd te worden voor besmet
ing. Van Hage stelt dat de ziek-
i vooral heerst onder vossen in
et Eiffelgebied en niet onder de
ieren die vanuit België inci-
enteel de provincie binnenko-
n.
de brief aan Van Aartsen
chrijft Kritisch Faunabeheer
at in Duitsland. België en
uxemburg' grote aantallen
issen drager zijn van de ziek-
everwekkers echinococcus
Mtilocularis en trichinella
nrnlïs. Door de eerste parasiet
an deze blaas wormziekte zijn
Duitsland al diverse mensen
verleden. „De felle bejaging in
ns land zorgt voor een territo-
umvacuüm", zegt Rita Stock-
ann van de Stichting Kritisch
aunabeheer. „Vanuit het zui-
»n en oosten bezetten besmette
ossen in ons land de leegge
goten gebieden."
olgens secretaris P. Prince van
regio Zeeland van de Ko-
inklijke Nederlandse Jagers-
ereniging (KNJV) gaat die the-
rie in ieder geval niet op voor
eeland. „Kritisch Faunabe-
eer zet de zaak op zijn kop",
leent Prince. „Er worden nu en
in wel vossen gesignaleerd in
provincie. Maar we hebben
)g geen vaste vossenpopula-
es. Er is dan ook geen sprake
in dat besmette vossen de lege
tókken, die door de jacht ont
staan, overnemen. Ik wil geen
heksenjacht op de vos propage
ren. Maar je kunt eerder zeggen
dat we niet te veel vossen mogen
toestaan, omdat we dan de be
smetting in huis kunnen halen."
Steijn, medewerker natuur en
landschap van de provincie,
vindt dat het besmettingsge
vaar geen deugdelijk argument
is in de discussie tussen Kritisch
Faunabeheer en jagei'svereni
gingen over het al dan niet toe
staan van de vossenjacht. „Die
heisa over het besmettingsge
vaar is zo overspannen", meent
Steijn. „Een vogel kan tubercu
lose overbrengen, maar daar
wordt ook niet zo!n drukte over
gemaakt." Van Hage, medewer
ker van Staatsbeheer in
Zeeuws-Vlaanderen, sluit zich
aan bij de woorden van Steijn.
„De besmette vossen zijn vooral
in het Ei ff elgebied te vinden en
niet onder de vossen die af en toe
vanuit België doordringen in
Zeeuws-Vlaanderen legt de
boswachter uit.
Stockmann meent dat de ama
teur-jagers in Nederland door
gebrek aan ervaring bij de vos
senjacht het risico lopen zich
zelf en hun honden te besmet
ten. Van Hage noemt die
uitspraak 'gebakkenlucht'. „De
besmettelijke ziekte wordt via
de uitwerpselen van de vos ver
spreid. Daardoor kan je in aan
raking komen met de parasiet
bij het zoeken en eten van van
paddestoelen. Maar die ge
woonte is in Nederland hele
maal niet ingeburgerd."
Gift ouderensoos
's-HEER ABTSKERKE - De af
deling Zuid-Beveland van het
Fonds Zomerpostzegels heeft
woensdag 2.850 gulden over
handigd aan de Vereniging Ou-
derensociëteit in 's-Heer Abts-
kerke. De bijdrage is bestemd
voor de aanschaf van een kast,
een biljart en een koersbalspel.
Sahin Habib (rechts) en zijn klasgenootje Anab Said.
foto Lex d e M eeste r
Allochtone jongeren over de Ramadan
van onze verslaggeefster
Edith Ramakers
VLISSINGEN - De Ramadan houdt meer
in dan een jaarlijks terugkerende vasten
maand voor moslims. Dat er tussen zons
opgang en zonsondergang niet gegeten,
gedronken en gerookt mag worden, is be
kend. „Maar dat ook de ogen. oren en
mond rein moeten blijven, weten niet veel
Nederlanders", zegt Abdiri/.ak Halane uit
Somalië.
De Ramadan, die vrijdag begonnen is,
houdt ook Zeeuwse allochtone jongeren
tot 9 februari bezig. Vrij probleemloos lij
ken ze zich aan de voorschriften te kun
nen houden. De Turkse twaalfjarige Sa
hin Habib doet zijn ouders en oudere
broer na. „Omdat zij ouder zijn, heb ik
naar hen te luisteren. Maar ik vind het niet
erg om overdag niet te eten. Na de gym
nastiekles had ik zin om een beetje water
te drinken. Ik probeerde er niet aan te
denken en toen is de dorst vanzelf overge
gaan. Later was ik er best trots op dat ik
heb kunnen wachten."
Bij Anab Saïd, klasgenote van Sahin op de
openbare Vlissingse Ravensteinschool, is
het geloof, thuis belangrijk. De Somali
sche familie staat tijdens de Ramadan om
vijf uur op, waarna vader, moeder en zes
kinderen iets drinken en gezamenlijk een
warme maaltijd nemen. Daarna bidden
ze. Op maandag ging de zon even voor vijf
uur onder en konden ze aan tafel gaan.
„Op 9 februari is het langer licht. Dan mo
gen we na zes uur eten. Mijn broertjes en
zusjes willen allemaal meedoen aan de
Ramadan. Maar mijn kleinste broertje
van acht jaar- kreeg om drie uur zoveel
honger dat hij toch iets gegeten heeft. Hij
mag de Ramadan langzaam aanleren."
Voor de islam ben je volwassen als je ver
antwoordelijkheid voor een ander kan
dragen. Vanaf dat moment, meestal rond
de puberteit, kan je deelnemen aan de Ra
madan. Bovendien valt de Ramadan elk
jaar tien dagen eerder. „In de winter is de
Ramadan gemakkelijker vol te houden. In
juni bijvoorbeeld heb je vaker dorst en zin
om iets te drinken. Maar zelfs als je klaar
bent voor de Ramadan hoeft niet iedere
moslim mee te doen. Als je zwanger of ziek
bent of zware arbeid moet verrichten,
mag je later vasten"merkt Abdirizak Ha
lane op.
Halane, die een opleiding volgt aan de
sector DAS van het ROC Zeeland in Vlis
singen, woont op zichzelf. „Vroeger deed
ik niet aan de Ramadan. Nu ben ik vol-
wassener geworden en ben ik serieuzer
gaan leven. Voor mij is het belangrijk om
puur te zijn. Ik mag met mijn ogen nu niet
naar vrouwen met korte rokken kijken,
mijn oren mogen niet luisteren naar grove-
woorden en uit mijn mond mogen geen
brutale woorden komen. Als ik bewust
verkeerde gedachten hebben ik geen goe
de moslim."
Ook zijn klasgenoot M. Amin Etedali uit
Afghanistan (17) heeft zelf gekozen deel
te nemen aan de Ramadan. Hij woont bij
na anderhalf jaar in Nederland. „In Af
ghanistan was het gemakkelijker om te
vasten. Als je vragen had over de islam,
stelde je die aan de Imam. Ik woon nu al
leen en kan met anderen hier op school
praten over het geloof. Toch doe je dat niet
zo vaak. Het geloof is iets van
jezelf."Klasgenote Nadia Mellah (17)
heeft een paar keer deelgenomen aan de
Ramadan, maar is opgelucht dat het niet
meer hoeft. Ze is een dochter van een Ma
rokkaanse vader en Nederlandse moeder.
„Mijn vader is een strenge moslim. Hi j kon
het niet verkroppen dat mijn oudste zus
met een jongen thuiskwam die niet isla
mitisch is. Mijn vader en moeder en mijn
oudste zus kregen daarover ruzie. We zijn
uit elkaar gegaan. Ik woon sinds drie jaar
samen met mijn moeder en jongere zusje."
Ze voelt zich bevrijd omdat ze zelf mag
beslissen of ze meedoet aan de Ramadan
of dat ze volgens de regels van de moslim
leeft. „Ik moet mijn eigen weg nog verder
ontdekken, maar omdat ik toch al een he
kel aan de Ramadan had, doe ik er niet
meer aan. Vroeger werd ik daartoe ge
dwongen. Dat werkt bij mij averechts"
Toch heeft ze niet louter kritiek op het ge
loof. „Sommige Nederlandse vrienden
hebben zo weinig respect voor anderen.
De islam heeft me geleerd waardering te
hebben voor ouderen en anderen. Dat
brengt mensen dichter bij elkaar."
van onze verslaggever
Ben Jansen
MIDDELBURG - De Staten van
Zeeland maken zich ernstige
zorgen over de financiële positie
van het recreatieschap Veerse
Meer. De invoering van betaald
parkeren aan de oevers van het
meer en de liggeldregeling voor
jachten die aan de steigers af
meren, hebben vorig jaar
380.000 gulden minder opge
bracht dan was geraamd.
„Een drama", oordeelde J.
Ramondt (CDA) woensdag in de
statencommissie economie. „In
het bedrijfsleven zouden daar
koppen voor rollen."
D. Eveleens (PvdA) vond dat het
tekort van het recreatieschap
niet zonder meer op de deelne
mers (provincie en Veerse Meer-
gemeenten) mag worden ver
haald. Er zit volgens hem niets
anders op dan een gedeelte van
de één miljoen gulden die de
provincie van PTT Telecom
krijgt voor de medewerking aan
de Zeelandkaart, voor het Veer
se Meer te bestemmen.
Doormodderen
„We hebben te vaak en te veel
moeten bijpassen voor het Veer
se Meer", verzuchtte H. Polder
man-Martin (WD). „Wanneer
is er eindelijk eens een even
wicht bereikt? En wanneer kun
nen we er als provincie eens uit
stappen?" Ook H. Visser
(RPF/GPV) vroeg zich af wat de
provincie met het schap aan
moet: „Blijven we zo doormod
deren?"
Gedeputeerde J. G. van Zwieten
(WD. recreatie en toerisme)
moest erkennen dat het recrea
tieschap 'een zorgenkindje' is.
Het bestuur van het schap heeft
Staatsbosbeheer zover gekre
gen dat het onderhoud van de
dagrecreatieterreinen aan het
Veerse Meer dit jaar voor een
aanzienlijk lager bedrag kan
worden uitgevoerd dan aanvan
kelijk was gecalculeerd. Daar
door is de begroting 1997 net
sluitend gemaakt.
Kiele-kiele
Van Zwieten: „De komende ja
ren blijft het kiele-kiele. Er is
geen geld voor groot onderhoud
en voor vervanging van stei
gers."
Van Zwieten - hij is ook voorzit
ter van het Veerse Meerschap -
vertelde dat de gemeentelijke
herindeling op Walcheren mo
gelijk soelaas biedt. De op 31
december vorig jaar opgeheven
gemeenten Veere en Arnemui-
den zijn in het grotere geheel
van de nieuwe gemeente Veere
en Middelburg opgegaan.
Het aantal inwoners van de
Veerse Meer-gemeenten is een
van de criteria op basis waarvan
de bijdrage aan het schap wordt
bepaald. Het bestuur van het re
creatieschap gaat binnenkort
met de twee gemeenten over een
nieuwe verdeelsleutel praten.
Van Zwieten verzekerde dat het
voor de provincie uiterst onver
standig zou zijn om zich op dit
moment uit het schap terug te
trekken. „Dat zou betekenen
dat we ons moeten uitkopen."
Parkeren
De tegenvallende resultaten
van het betaald parkeren en de
liggeldregeling zijn volgens ge
deputeerde J. G. van Zwieten
(VVD, toerisme) voor een deel
terug te voeren op onbekend
heid van de recreanten met het
betaalmiddel Zeelandkaart en
op hardnekkige storingen van
de automaten die de kaart had
den moeten accepteren. Hij zei
ervan uit te gaan dat de leveran
cier van die apparaten, net als
andere betrokkenen bij het
schap, in het tekort van 1996 zal
bijdragen.
Voorlichting
De ervaringen die vorig jaar met
de betalingsregeling zijn opge
daan, hebben het schap ertoe
gebracht voor dit jaar een aan
tal maatregelen te nemen. Zo
komen liggeldautomaten op de
eilanden in het meer, bij de slui
zen komen duidelijkere verwij
zingen naar de daar opgestelde
automaten, de voorlichting
wordt verbeterd en autobezit
ters kunnen in het vervolg kie
zen tussen kaartjes voor één uur,
twee uur, een halve dag of een
hele dag parkeren.
Van Zwieten: „We hebben vorig
jaar geconstateerd dat er sprake
is van bereidheid om te betalen
voor het recreëren op en aan te
Veerse Meer. Dat is toch in elk
geval meegenomen."
Dertig jaar lang speelde hij cafés en bluesclubs in Mexico en
Texas plat, avond in avond uit. Platen maakte hij nauwe
lijks. Blueszanger en gitarist Long John Hunter was de zes
tig al gepasseerd toen zijn cd's Ride with me (1992) en Bor
der town legend (1996) verschenen. Door critici werden ze
uitgeroepen tot dé bluesplaten van het jaar. Op het ogenblik
is Long John Hunter op tournee in Nederland; zondagmid
dag treedt hij op in Vlissingen. In een hotelkamer in De Bilt,
zittend op zijn bed en slechts gekleed in een nette, bruine
broek, vertelt de bluesman zijn verhaal.
van onze verslaggever
Ernstjan Rozendaal
Ik ben in 1931 geboren in
Ringold, Louisiana. Toen
ik 22 was, verhuisde ik naar
Beaumont in Texas. Daar zag
ik BB King optreden. Ik wist
niets van muziek en had nog
nooit van hem gehoord, maar
hij inspireerde me die avond zo
met zijn gitaarspel en zijn zang,
dat ik dacht: 'Goeie God, mis-
schien kan ik dat ook wel.' Dus
de volgende dag kocht ik een
gitaar, ik oefende de hele nacht
en de dag daarna gaf ik mijn
eerste optreden. Ik verdiende
tweeëneenhalve dollar en
dacht: 'Wow, dit is geweldig.'
Zo begon het.
Omdat ik alleen BB King ken
de, wilde ik precies zo klinken
als hijMaar na een tijdje begon
ik te denken: 'Waax-om probeer
nu niet eens te klinken als
Long John en niet als BB King?
Dus langzaam veranderde ik
ipijn manier van spelen. Ik pro
beerde te zingen zoals Long
John Hunter zou zingen en ik
probeerde gitaar te spelen zo
als Long John Hunter dat zou
doen - dat is hoe ik mijn eigen
stijl ontwikkelde. Die is wat ze
in het Engels laid back noemen.
Ik speel niet een heleboel noten
zo snel mogelijk achter elkaar;
als je mij hoort spelen kan je el
ke noot goed onderscheiden. Ik
val relaxed spelen, dat is mijn
idee van hoe het moet. Er is
niets mis met de manier waar
op anderen het doen, maar zo
doe ik het.
In Beaumont werkte ik in een
dozenfabriek. Het was hard
werken maar ik kwam van de
boerderij waar ik zo goed als
niets verdiende en in die fa-
bnekverdiende ik 57 dollarper
week. 'Dat is veel geld', dacht
ik, dus zo kwam ik daar terecht
N'adat ik BB King had gezien,
bleef ik nog een jaar of drie
werken, denk ik. Ik speelde ze
ven avonden per week en ik
werkte vijfeneenhalve dag per
week, dus ik was dag en nacht
bezig. Ik had nauwelijks tijd
om te slapen. Ik wilde geld ver
dienen. Ik had op de boerderij
keihard gewerkt zonder iets te
verdienen, nu had ik de kans
om met hard werken wél iets te
verdienen. Ik had een gezin met
twee kinderen. Ik wilde niet
dat zij moesten ondergaan wat
ik had ondergaan: hard werken
en geen geld om kleren te ko
pen.
Naarmate ik beter werd als
muzikant, besefte ik dat ik
daarmee meer geld zou kunnen
verdienen. Dus stopte ik voort
aan al mijn tijd in het maken
van muziek. Ik speelde overal,
soms voor een goed honorari
um, soms niet. Het was beter
dan werken in de dozenfa
briek, Nu verdiende ik soms in
één avond 57 dollar.
Ik heb tien jaar in Mexico ge
werkt, in Juarez. Ik kwam vaak
iemand tegen die zei: 'Wat doe
je?' 'Ik ben muzikant', zei ik
dan en dan vroegen ze: 'Wil je
eens iets spelen?' en dan zei ik:
'Oké' en dan hoorden ze me en
dan vroegen ze: 'Wil je hier niet
optreden?' Zo had ik altijd
werk. Zo ging het ook in Jua
rez, in The Lobby. De eerste vij f
jaar speelde ik daar zeven
nachten per week, later vijf
nachten per week Ik leerde er
hoe je met het publiek moest
omgaan, hoe je ze kon laten la
chen. grapjes kon uithalen. Ik
was serieus met muziek bezig
maar ik deed ook gekke dingen,
zoals met één hand aan het pla
fond hangen en met de andere
gitaar spelen. Ik kon mensen
laten lachen en dansen en dat is
onderdeel gebleven van wat ik
doe.
Het waren wilde jaren. Oooh
man, too wild. Elke avond, van
acht uur 's avonds tot vijf of zes
uur de volgende ochtend waren
er mensen, mensen en mensen,
elke avond. Niet alleen tijdens
de weekeinden maar van
maandag tot en met zondag. Er
werd veel gevochten. Als er niet
tien keer werd geknokt, zeg ik
altijd, dan was het een slechte
Long John Hunter: „Als ik eens een dag niet speel, voel ik me niet lekker."
foto Jonny Cates
avond. Maar de mensen bleven,
het glas werd opgeruimd, de
deuren gingen weer open en ie
dereen kwam gewoon weer'
binnen.
In Juarez wilde iedereen naar
The Lobby, omdat het verhaal
rond ging: 'Long John in The
Lobby, daar moet je zijn'. Ik
speelde toen met alleen blues
maar ook rock 'n' roll. Chuck
Berry. Fats Domino, Little Ri
chard, allerlei soorten muziek.
Ik had met zoveel muziek van
mezelf. Na een tijdje bedacht
ik: 'Ik moet mijn eigen muziek
gaan uitvoeren.' Ik schreef wat
noten, ik voegde de volgende
avond wat van mijn eigen
woorden in een song en ik
dacht: 'Hé, dat klinkt goed.'
Dus meer en meer begon ik
mijn eigen muziek te maken.
Nu speel ik nog steeds af en toe
covers, maar ik heb genoeg om
een hele avond te vullen met
mijn eigen muziek.
Ze noemen mijn muziek Texas
Blues omdat ik zo lang in Texas
heb gewoond. Maar ik heb mijn
eigen stijl. Niemand in Texas
speelt muziek zoals Long John
Hunter. Het is ook anders dan
in Chicago. Het is niet de lang
zame treurige blues die je doet
huilen, dit is happy bhies. Men
sen hoeven niet in tranen te zit
ten en te denken. 'O, ik ben mijn
vrouw kwijt.Het is meer:Yea-
aaah, let's dance.
Zoals alles had het op een gege
ven moment zijn tijd gehad. Ik
kwam in El Paso terecht, waar
ik ook vijf jaar in dezelfde club
speelde. Ikzatsteeds eenbeetje
geïsoleerd van de plaatsen
waar mensen je opzoeken en
vragen: 'Wil je een plaat ma
ken?' Ik zag wel veel mensen,
maar niet de goeie. Ik was in
tussen een dagje ouder gewor
den en kwam dus pas laat toe
aan het opnemen van platen.
Maar beter laat dan nooit, zeg
ik altijd maar. Nu zit ik dus bij
Alligator Records en dat is ge
weldig. Ik ben overal geweest,
sinds ik cd's uitbreng. Dit is
mijn tijd en daar dank ik God
voor.
Ik heb er voordien trouwens
nooit aan gedacht om te stop
pen, want ik wilde niet op
nieuw voor iemand gaan wer
ken in een fabriek of zo. Dus ik
dacht: 'Zo lang als ik de hum-
kan betalen en mijn eten kan
kopen, blijf ik optreden, want
het is beter om drie of vier uur
per avond te spelen dan acht
uur in de fabriek te staan.' Als
je met iemand vecht en zegt: 'Ik
stop ermee', dan heb je verlo
ren. En ik hou niet van verlie
zen. Dus toen het met de blues
muziek niet zo goed ging, bleef
ik doorgaan.
En het is steeds beter gewor
den. Ik had nooit durven dro
men dat zoveel mensen, ook in
Europa, het zo leuk zouden
vinden wat ik doe. Ik heb nooit
gedronken en nooit gerookt. Ik
raak pas in de zevende hemel
als de mensen lachen omdat
Long John iets doet wat zij leuk
vinden. Dat is mijn all time
high Als ik mensen zie
schreeuwen, juichen en lawaai
maken omdat ze ervan houden
wat Long John doet. Dat is ge
weldig.
De blues hoort bij mij. Als ik
eens een dag niet speel, voel ik
me niet lekker. Misschien word
ik ooit nog eens 120. Dan speel
ik vast nog ergens, een beetje
jazz of zo. Ik hou er nu eenmaal
van om mensen te zien lachen,
dus ik blijf doorgaan met spe
len. We komen hier om mensen
blij te maken. Als er eens een
dag tussen zit dat het ons niet
lukt, zullen we ons uitputten in
excuses. De volgende dag doen
we er nog een schepje bovenop
om het goed te maken. Dat
is voor ons de enige ma-
nier.
Concert: Long John Hunter
Rand mei speciale gast Ray Shar-
pe, zondag 19 januari Arsenaalthe
ater Vlissingen. Aanvang: 15.00
Festival van Zeeuwsch-Vlaanderen
van onze verslaggever
René Hoonhorst
TERNEUZEN - De tentoonstel
ling van het werk van Jan Steen
is deze week afgesloten door het
Rijksmuseum. Maar in, hoe toe
passelijk. Sint Jansteen kunnen
liefhebbers van de schilder op 2
oktober weer de sfeer proeven
van de beroemde huishoudens
van de meesterschilder. Came-
rata Trajectina geeft die dag een
concert in de rooms-katholieke
kerk. Tijdens het optreden beel
den leden van het muzieken-
semble een aantal schilderijen
van Steen uit op het altaar van
de kerk.
Het optreden van Camerata
Trajectina moet dit jaar een van
de vele hoogtepunten van het
Festival van Zeeuwsch-Vlaan
deren worden. Het festival, dat
wordt gehouden van donderdag
11 september tot en met zater
dag 4 oktober, heeft dit jaar als
titel meegekregen Muziek, spie
gel der kimsten. Een concert dat
Het muzikale huishouden van
Jan Steen heet, verwijst'heel di
rect naar een andere kunstvorm.
Maar ook muziek die geïnspi
reerd is op gedichten, verhalen,
dansen of films komen dit na
jaar in vele kerken in Zeeuws-
Vlaanderen aan bod. Daarnaast
is er muziek te horen die speci
aal op de architectuur van ker
ken is gericht.^
Ondoenlijk
Directeur Y. Mergler van het
Terneuzense Zuidlandtheater,
organisator en programmeur
van het festival, heeft voorlopig
zeventien concerten ingeroos
terd voor de muziekmaand. Ze
vindt het ondoenlijk om er een
hoogtepunt uit te pikken. Het
openingsconcert en het slotfes-
tijn in de rooms-katholieke ker
ken van respectievelijk Axel en
Oostburg zijn uiteraard de
moeite meer dan waard, maar
ook een kleiner ensemble:als La
Petite Bande (Koewacht), het
Filharmonisch Orkest uit het
Roemeense Timïsoara (Aarden
burg) of de nationale viooltrots
Emmv Verheij met haar eigen
kamerorkest (Terneuzen) zijn
natuurlijk niet te versmaden.
Behalve de kwaliteit van het
festival moet Mergler ook de
spreiding van de concerten in de
regio in de gaten houden. Alle
zeven gemeenten willen kwali
tatief hoogstaande concerten
binnen hun gemeentegrenzen.
De gemeente Axel lag de laatste
jaren nogal eens dwars bij het
verlenen van subsidie voor het
festival. Axel krijgt echter dit
jaar het openingsconcert - ba
rokmuziek van het Londense
orkest The Academy of Ancient
Music, geïnspireerd op mime,
dans, literatuur en vertellingen
- én een optreden van het fa
meuze toporkest La Petite Ban
de in Koewacht. Mergler: „De
gemeente Axel is heel bereid
willig. Cultuurwethouder Van
Schaik heeft zich echt van zijn
leukste kant laten zien."
Voorbehoud
De theaterdirecteur was woens
dag uiterst tevreden over het
voorlopige programma. Ze be
nadrukte overigens dat het om
een voorlopig wensenlijstje
gaat. „Alle ensembles en muzi
kanten zijn weliswaar ge
vraagd, maar de contracten zijn
allemaal onder voorbehoud ge
tekend. We moeten als festival
organisatie nog wel een aantal
sponsors binnenhalen om de
kosten te kunnen dekken."
Mergler probeerde twoensdag-
avond vertegenwoordigers van
zo'n dertig in Zeeland actieve
bedrijven voor geldelijke steun
te interesseren. Ze hoopt vóór 1
maart het definitieve progi-am-
ma van het Festival van
.Zeeuwsch-Vlaanderen te kun
nen presenteren.
Lezing over
betekenis Graal
van onze verslaggever
MIDDELBURG - De biologe dr.
Clara J. M. Sloet van Oldruiten-
borgh houdt vrijdag 24 januari
in de Zeeuwse Bibliotheek in
Middelburg een voordracht met
als thema: Wat is de Graal?
Sinds jaar en dag zijn mensen op
zoek naar de Graal die iets kost
baars zou bevatten, kracht geeft
en met een eeuwige waarheid
zou zijn verbonden.
Ze houdt haar lezing ter gele
genheid van de expositie Beel
den van licht van de Duitse kun
stenares Ruth Kübler die nog tot
en met 1 februari te zien is in de
Zeeuwse Bibliotheek.
Küblers manier van werken is
gebaseerd op de Graal bood
schap zoals die is verwoord in
het boek In het Licht der Waar
heid van Abd-ru-shin. De aan
vang van haar lezing is 19.30
uur.
