De ruwe diamant van Mandela
Unox-muts is enorm succes
PZC
Raadslid laat zich graag fêteren
Wingewest
Boonstra pleegt bij
Philips vadermoord
feiten en meningen
Zuid-Afrikaanse ambassadeur Zacherias de Beer neemt afscheid
zaterdag 11 januari 1947
zaterdag 11 januari 1997
van onze verslaggever
Mike Belinfante
Zijn achternaam zegt de ge
middelde Nederlander mis
schien niets, maar in Zuid-Afri
ka staat het geslacht De Beer
synoniem voor macht en onme
telijke rijkdom. Niet alleen
heeft stamvader Mathijs Adria-
nus de Beer, die zich, vanuit Ne
derland, in 1701 in Kaapstad
vestigde, respectabele nakome
lingen voortgebracht, de naam
De Beer wordt door iedere Zuid-
Afrikaner direct in relatie ge
bracht met de schitteringen van
's werelds meest begeerde mine
raal: de diamant.
Achter diamantbedrijf De Beer
gaat een wereld van weelde
schuil. Misschien verklaart dat
waarom Zach de Beer, de schei
dende ambassadeur van Zuid-
Afrika in Nederland, een mans
hoge brandkast pal naast zijn
bureau heeft staan.
Diamanten in zijn safe. Zache
rias Johannes de Beer slaat zich
op de knieën van de pret. „Mijn
familie heeft inderdaad wel iets
met edelstenen te maken, maar
gefortuneerd kun je ons niet
noemen. Mijn achteroom Jo
hannes Nicolaas de Beer was
rijk. Hij kreeg het voor elkaar
om, als simpele schapenhoeder,
een stel Engelsen zesduizend
pond (destijds dik 60.000 gul
den) uit de zakken te kloppen in
ruil voor zijn kaalgevreten land.
De goede man wist alleen niet
dat hij al die jaren op een van de
rijkste diamantvelden van
Zuicl-Afrika, met een waarde
van vele honderden miljoenen,
had gewoond. Uit 'respect' is
toen wel het bedrijf naar hem
vernoemd, De Beer Diamonds".
De Beer kan om het voorval la
chen: „Wij hadden ons toch al
leen maar zorgen gemaakt met
zoveel geld. En die brandkast
staat hier echt voor de show. Er
zit niets in. De safe stamt nog uit
de tijd dat de ambassadeur van
Zuid-Afrika in Nederland zijn
leven niet zeker was met al die
anti-apartheid betogers voor de
deur. Mijn voorganger Albert
Nothnagel bewaarde er docu
menten, die hij alleen aan zijn
eigen ogen toevertrouwde. Ik
hou niet van geheimen en al he
lemaal niet van een papieren
rompslomp".
Zuid-Afrika mag zich gelukkig
prijzen dat Zacherias Johannes
de Beer nimmer een fortuin in de
schoot kreeg geworpen. Met al
die edelstenen binnen handbe
reik had hij zich waarschijnlijk
nimmer druk gemaakt over de
gelijke rechten van de mensen in
zijn land. Zach de Beer, afgestu
deerd arts, ex-zakenman, wordt
niet voor mets door president
Mandela als ruwe diamant ge
koesterd. Inde jaren dat De Beer
voorzitter was van de liberale
Progressieve Federale Party
(PFP), de latere liberale Demo-
cratiese Party, streed hij als een
van de weinige blanken voor ge
lijkheid voor alle Zuidafrika
ners.
„Ik ben opgegroeid in een we
reld waarin niemand anders
was. Mijn opa was predikant,
rrin vader arts. Ik ben in mijn
vaders voetsporen getreden,
omdat ik mensen wilde helpen.
Achteraf had ik wellicht beter
voor een rechtenstudie moeten
kiezen. Daaraan had ik in mijn
latere politieke loopbaan meer
gehad". Hoewel De Beer - ach
teraf - redelijk als politicus is
geslaagd, had hij veel meer kun
nen bereiken als hij af en toe de
wind mee had gehad. Zijn libe
rale opvattingen pasten in de j a-
ren zestig en zeventig niet in de
apartheidspolitiek van Zuid-
Afrika. De Beer werd er murw
gebeukt en verruilde de politie
ke arena in 1961 voor een carri
ère in de zakenwereld. Toen hij
in 1988 op het politieke toneel
een politieke factor van beteke
nis geworden".
terugkeerde, behaalde De Beer en stemden voor onze democra-
met zijn democratiese Partij di- tische ideeën. In de laatste ver
reet groot succes. „Hetvolkzag kiezingen zonder deelname van De Beer maakte zich op voor een
dat we aan de vooravond ston- de zwarten kregen we 35 zetels ministerspost toen in april 1994
den van een nieuw Zuid-Afrika op een totaal van 170. We waren de eerste algemene, en dus ech-
Ambassadeur De Beer naast zijn brandkast.
van onze redactie binnenland
Mag een gemeenteraadslid een kerst
pakket aannemen van aannemers
die voor de gemeente werken? Meer dan
de helft (55 procent) vindt van wel. Iets
minder dan de helft zegt evenmin nee te
gen een kaartje voor een belangrijke voet
balwedstrijd.
Dat blijkt uit een onderzoek van de Rijks
universiteit Leiden dat gisteren is gepu
bliceerd in het blad Binnenlands 'Bestuur.
Ook gaan veel raadsleden (43 procent) in
op de uitnodiging van een bedrijf om ter
kennismaking ergens te gaan eten.
Slechts één op de zeven raadsleden zou
meegaan met een studiereis naar de Ver
enigde Staten.
Raadsleden beseffen dat hun privé-belan-
gen hun bestuurswerk makkelijk kunnen
beïnvloeden, blijkt uit het onderzoek.
Buiten de gemeenteraad kunnen zij bij
voorbeeld ondernemer zijn, of bestuurder
van een sportclub. Bijna eenderde van de
raadsleden vindt van zichzelf dat zij zo'n
functie hebben. Twee op de drie raadsle
den onthouden zich daarom wel eens van
stemming.
Bij ambtelijke benoemingen mag de poli
tieke kleur geen rol spelen, vinden de
meeste raadsleden. Persoonlijke kwali
teiten moeten de doorslag geven. Bij bur
gemeesters is dat volgens hen lang niet al
tijd het geval. Was dat zo geweest, dan was
er een andere burgemeester in hun ge
meente benoemd, stelt de helft van de
raadsleden. Een kleine meerderheid vindt
niet dat de politieke kleuren evenredig
moeten worden verdeeld bij burgemees
tersbenoemingen.
De lokale bestuurders zijn niet enthousi
ast over hun invloed op de politie. Die
moet groter worden. Driekwart stelt dat
het doen en laten van de korpsbeheerder
in de praktijk oncontroleerbaar is. Een
nog" grotere groep voelt niets voor de in
stelling van provinciale politie, zoals is
voorgesteld door minister Dijkstal (Bin
nenlandse Zaken).
Evenmin zien raadsleden er veel goeds in
dat gemeenten meer vrijheid hebben ge-
kregenbij de uitvoering van de Bijstands
wet. De helft meent dat de verschillen in
uitkeringen daardoor te groot zijngewor-
den. ANP
te, verkiezingen werden gehou
den. Wat een victorie had moe
ten worden, eindigde in een
nachtmerrie. „De score was een
schamele 1,7 procent. Ik denk
dat niemand meer wist voor
welke democratische plannen
ze moesten stemmen. Zowel het
ANC als de Nasionale Party
hadden onze liberale plannen
omarmd. De mensen zagen geen
verschil meer".
Beloning
President Mandela wel. Een
half jaar na de verkiezingsne
derlaag, waaruit Zach de Beer
zijn conclusies trok, werd hij ge
vraagd voor de ambassadeurs-
post in het oude moederland,
Nederland. „Ik denk dat Man
dela mij wilde belonen voor de
eerbare rol die mijn partij heeft
gespeeld".
In de twee jaar'dat De Beer in
Nederland Zuid-Afrika verte
genwoordigde heeft de diplo
maat vooral zijn land als demo
cratie én als aantrekkelijke
maatschappij voor investeer
ders aangeprezen. De ambassa
deur zat dagelijks aan tafel met
zakenmensen en ambtenaren
om promotie te maken voor het
nieuwe Zuid-Afrika. „Ik heb ei
genlijk een hele makkelijke
taak gehad", zegt hij. „Na jaren
van kritiek op de apartheidspo
litiek was iedereen op onze
hand. Helaas heeft dat nog niet
geleid tot de grote buitenlandse
investeringen, die we nodig
hebben. Maar je kunt in een
paar jaar tijd natuurlijk ook
geen wonderen verwachten".
Zach de Beer (68) vindt jammer
dat hij zijn taak niet kan afma
ken. „Ik had graag mijn termijn
van vier jaar in Nederland vol-
gemaakt, maar mijn lichaam
staat niet toe dat ik langer blijf
Mijn dokter heeft me op tijd la
ten inzien dat het tijd is gewor
den dat deze oude man wat meer
gaat insten. Zodra ik mijn af
scheidsfeest heb gevierd, keer ik
met mijn Mona terug naar ons
huis even buiten Kaapstad. Ik
heb me voorgenomen, zeker de
eerste maanden, rust te nemen.
Maar ik weet nu al dat, als ik
eenmaal enige tijd aan de zee
heb doorgebracht, ik toch weer
dingen ga ondernemen. Ik wil
nog graag een boek schrijven.
Een boek over de mensen in het
nieuwe Zuid-Afrika". GPD
De econoom professor Bomhoff heeft de 'winj
westen' opgeroepen een eind te maken aanl
'oneindig verspillen' van geld aan projecten
de Randstad. De prof doelt op uitgaven van belastii
geld aan grote woningbouwprojecten en metroplanr
inde Randstad. Volgens de econoom dienen die geent
kei nationaal belang.
De belastingbetaler in de provincie ziet te veel van2
geld verdwijnen naar de Randstad, meent Bomh(
Een regio als Zeeuws-Vlaanderen moet niet in E
Haag bedelen om extra geld. Neen, het gewest dienl
protesteren tegen de geldsmijterij in de Randstad.
Bomhoff heeft voor een deel gelijk. Al jaren wordt c
evenredig veel Rijksgeld besteed aan megaprojecten
de grote steden. Zeeuws-Vlaanderenmoet elke centl
vechten. Te veel nota's over de toekomst van Nederla
- op welk gebied ook - staan bol van aandacht voor
Randstedelijke gebieden. Het platteland komt er mé
karig vanaf. Het landelijk gebied moet vooral landel
blijven, is de stelling van Haagse politici. Het is immi
zo aardig toeven in die delen van Nederland.
Een regio als Zeeuws-Vlaanderen zit op dit momt
niet te wachten op grote woningbouwprojecten zo
de gemeente Den Haag wil realiseren voor de kust.
zou de regio graag geld hebben om de voorzieningen
peil te houden. Om te zorgen dat mensen niet
Zeeuws-Vlaanderen wegtrekken. Het staat als eenp<
boven water dat de regio er hard aan moet trekken
de status van aantrekkelijk woongebied te behoudei
Het verhaal is niet zo simpel als professor Bomh
schetst. De 'wingewesten' in dit land zouden niet wet
wat te doen met geld voor megaprojecten. Om mens
naar Zeeuws-Vlaanderen te krijgen, zal daar eerst e
forse economische ontwikkeling moeten plaatsvindi
Pas als er -voldoende werkgelegenheid is in een rej
ontstaat behoefte aan huisvesting. Pas als er solide t
drijven komen, zijn gezinnen bereid hun hebben
houden te verplaatsen. Dan snijdt het verhaal v
Bomhoff hout. Als de economische bedrijvigheid tc
neemt, is Rijkssteun nodig voor woningbouw, scholii
recreatie en infrastructuur.
De econoom heeft een aardige aanzet gegeven voor e
discussie over de besteding van Rijksgeld in de Ran
stad. De vraag is echter of een overheid, die zelf keer
keer laat zien dat de periferie niet belangrijk is do
Rijksdiensten daar weg te halen, openstaat voor zt
gedachtenwisseling. Bovendien wijzen de verantwoc
delijke ministers met groot gemak naar regionale pi
jecten, die met Rijksgeld worden gerealiseerd. De Ze
landtunnel is zo'n voor de hand liggend voorbeeld.
Als Zeeuws-Vlaanderen - samen met de overige 'winj
westen' - de boer op wil met het verhaal van Bomhc
zal er heel wat creativiteit nodig zijn om de Rijksovt
heid op andere gedachten te brengen. Zaak is in een
instantie Den Haag warm te maken voor het idee dat
regio best wat bedrijvigheid kan gebruiken. Desnoo
met een sturende hand van de Rijksoverheid.
door Jan Smit
Bij het afscheid van Jan
Dirk Timmer, eind sep
tember vorig jaar in het Evo-
luon, leek alles nog koek en ei
tussen de voormalige Phi-
lips-topman en zijn opvolger
Cor Boonstra. Louter lof viel
de scheidende president-di
recteur ten deel - inclusief
een benoeming tot comman
deur in de Orde van de Ne
derlandse leeuw.
Ook Boonstra, in 1995 nota
bene door Timmer zelf bin
nengehaald als kroonprins,
prees zijn voorganger de he
mel in. Nauwelijks twee
maanden later lijkt de relatie
behoorlijk bekoeld Boon
stra, de zoon van een Friese
melkboer, laat geen gelegen
heid onbenut om het beleid
van Timmer te kraken.
De voormalige Philips-top-
man houdt zich wijselijk stil,
maar heeft voor het leveren
van commentaar alle gele
genheid. Hij is sinds 1 okto
ber als commissaris aan de
multinational verbonden.
Stof voor een pittige discus
sie is er voldoende. Gisteren
was het opnieuw raak. Tij
dens Customer Day 1997, een
happening voor alle mede
werkers en toeleveranciers,
maakte Boonstra korte met
ten met de strategie van zijn
voorganger.
Activiteiten
Philips - lees: Timmer - heeft
geïnvesteerd in nieuwe acti
viteiten" zonder duidelijk
uitzicht op een gezond resul
taat, zo hield de nieuwe top
man de 275.000 werknemers
van het elektronicaconcern
voor. Boonstra wil deze uit
zichtloze activiteiten weerzo
snel mogelijk kwijt. Gemak
kelijk wordt dat geenszins.
„Het valt niet mee om een
sliert spaghetti van je bord te
nemen", weet Boonstra.
„Eén asperge van je bord ne
men is wel erg eenvoudig.
De nieuwe, slecht-renderen-
de activiteiten waarop Boon
stra doelt, bevinden zich
voornamelijk in de software-
sector. Direct na zijn aantre-
den in 1990 maakte Timmer
duidelijk dat Philips minder
afhankelijk moest worden
van de conjunctureel gevoe
lig markt voor consumenten
elektronica (hardware).
De voormalige topman, ge
pokt en gemazeld bij mu
ziek-en amusementsdochter
PolyGram, vond dat het con
cern op termijn tenminste 25
procent van zijn omzet moest
halen uit softwareactivitei-
ten. Hiervoor stichtte hij
Philips Media. In korte tijd
slokte het concern tal van
softwarebedrijven op, uit
eenlopend van Videoland tot
kabelexploitanten. Ook de
deelname in Sport7 maakte
deel uit van de diversificatie
strategie.
Resultaat
Veelplezier heeft Philips
hieraan niet beleefd. De soft-
wareactiviteiten kosten te
veel en leveren volgens
Boonstra op korte termijn
geen bijdrage aan het resul
taat. Omzijn woorden kracht
bij te zetten, zet de nieuwe
topman drastisch het mes in
deze activiteiten. Bij Origin
(automatisering) en de vi-
deoverhuurketen Superclub
zette hij het complete mana
gement aan de kant. Video
land is verkocht. Een ingreep
bij Sport7, waar Timmer pre
sident-commissaris is, bleek
overbodig. De sportzender
hielp zichzelf om zeep.
„Pastamaker" Timmer, ge
roemd wegens Centurion
maar verguisd wegens een
vermeend gebrek aan strate
gisch inzicht, laat de strate
giewijziging gelaten over
zich heen komen. Althans, zo
lijkt het. De komende verga
dering van de raad van com
missarissen zal hij ongetwij
feld van zich doen spreken.
Of hij dan veel steun krijgt, is
de vraag. Timmer is slechts
één van de tien leden van dit
presidium. De voorzittersha
mer is in handen van voor
malig Unilever-topman Flo-
ris Maljers. Een duidelijke
breuk met traditie om de pre
sident-directeur na zijn
pensioen automatisch te be
noemen tot president-com
missaris.
Wegsturen
Timmer heeft slechts twee
keuzes: slikken of stikken.
De eerste optie zadelt hem op
met fors gezichtsverlies en de
kans op nieuwe teleurstellin
gen. Stikken impliceert zelf
ontslag nemen. De kans dat
zijn medecommissarissen
hem wegsturen, is gezien zijn
verdiensten klein. ANP
pagina 7: Philips Nederland
Fabriek wordt platgebeld over symbool Elfstedentocht
van onze verslaggever
Jelle Boonstra
Is Nederland gek geworden? Je
zou het toch werkelijk den
ken, gezien het fanatisme waar
mee tv-kijkers aan zo'n oranje
mutsje proberen te komen, dat
soepfabrikant Unox zaterdag
gratis heeft uitgedeeld bij de
15de Elfstedentocht. De fabriek
zelf wordt platgebeld en toe
schouwers die in Friesland zo'n
muts hebben gekregen, worden
in hun woonplaats zomaar door
voorbijgangers aangeklampt
met de vraag of ze de muts mis
schien kunnen kópen.
En dan te bedenken dat het zo
maar 'n aardigheidje was, zeg
gen ze bij Unox. Deze zomer al
waren de mutsen in Korea be
steld. Gewoon met de bedoeling
om ze bij diverse winterse eve
nementen uit te delen. Unox
sponsort het marathonschaat-
sen en dan is een wanne muts
nooit weg.
Maar toen de Tocht der Tochten
op 4 januari was uitgeschreven,
gingen de dozen met de hele
voorraad in één keer mee. Dat
krijg je als de Elfstedenkoorts
eenmaal oplaait. Tachtig werk
nemers van de Unox-fabriek
gaven 70.000 mutsen weg op
strategische punten aan de rou
te, zoals in Bolsward, bij het
bruggetje in Bartlehiem en aan
weerszijden van de finish op de
Bonkevaart.
„Om half elf waren we los, geen
muts meer te bekennen", zegt
Raymond Cloostermans bij Van
den Bergh in Rotterdam, het
moederbedrijf vanhetin Oss ge
vestigde Unox.
Dienstmuts af
Het succes wekte verbazing. In
een mum van tijd zag het in de
Friese elf steden weldra niet
meer zwart van de mensen,
maar letterlijk oranje van de
mutsjes. Merkwaardig genoeg
gooide niemand de muts in de
afvalbak. Iedereen zette 'm op;
het paste in de algehele jolijt
rond elfstedendag. Zelfs poli-
tie-agenten frommelden hun
dienstmuts in een zak van het
uniform om de rood-wit-
blauw-oranje Unox-muts op te
kunnen zetten.
Op de tv knalden de mutsjes ge
woon van het scherm af in de
somberheid van het bewolkte
Friesland. En zo werden ze me
teen een synoniem voor de 15de
Elfstedentocht. Dat merkten
bezoekers die in hun eigen
woonplaats het mutsje opzetten
en meteen de ene enthousiaste
reactie na de andere kregen.
Bij Unox weten ze er alles van.
De toeschouwers bij de huldiging van Henk Angenent dragen massaal Unox-mutsen.
foto Phil Nijhuis/GPD
„Er komen honderden telefoon
tjes binnen. Iederéén wil zo'n
muts. Zo langzamerhand wor
den de eerste mensen in het be
drijf er overspannen van. Zelfs
uit het buitenland stromen aan
vragen binnen".
Inmiddels is in Azië haastig een
nieuwe megabestelling ge
plaatst. De breimachines met
oranje garen draaien overuren
en de eerste dozen met mutsen
hebben Schiphol alweer be
reikt.
Om het onderste uit de kan te
halen is Unox donderdag be-
gonnent met een advertentie
campagne. Iedereen die drie
blikken soep koopt kan voor de
uitgeknipte merkjes en vijf gul
den aan portokosten ook een
muts krijgen.
Teleurstelling
Binnenkort volgt een actie
waarbij de muts in de winkel al
bij 't blik wordt weggegeven.
Dat bericht leidde inmiddels al
weer tot teleurstelling bij men
sen die de Unox-muts écht bij de
Elfstedentocht hadden kregen
en 'm als overtuigend bewijs
koesteren dat ze er zelf bij zijn
geweest. Want tja - de muts de
valueert toch wel een beetje als
iedereen er nu eentje kan krij
gen die thuis aan tafel gewoon
drie blikken soep leeg lepelt.
De bedenkers bij Unox zijn nog
het meest verbaasd over het suc
ces van de ijsmuts. „We wilden
ons in Friesland presenteren
met activiteiten die bij schaat
sen passen. Met soep, koffie en
thee voor de toerrijders èn iets
leuks voor het publiek. Iemand
bij ons van de afdeling marke
ting had die muts bedacht. Je
begrijpt: voor hem richten we
nu een groot bronzen stand
beeld op, met muts uiteraard".
Wie de veelbesproken reclame
muts bekijkt kan zich niet aan
de indruk onttrekken dat er
goed over is nagedacht. De kwa
liteit is uitstekend. De muts is
dubbeldik gebreid en dus lekker
warm. Dat moet ook, want als
mensen massaal een reclame
muts moeten opzetten, moet ie
nog beter zijn dan de muts die ze
zelf al ophadden. Of niet soms?
„Nou, zo diep is er niet eens over
nagedacht", zegt Cloostermans.
„We vonden alleen dat wat we
uitdeelden gewoon goed van
kwaliteit moest zijn, omdat het
anders tegen je kan werken.
Achteraf kun je er interessant
en wetenschappelijk over doen,
maar er was niemand die wist
dat het allemaal op deze manier
zou uitpakken".
Inmiddels heeft Unox ook een
muts gestuurd naar prins Wil
lem Alexander. Logisch eigen
lijk, wie een Elfstedentocht uit-
schaatst in een Marlboro-broek,
heeft misschien ook wel interes
se in zo'n warme soepmuts. De
kroonprins is nog steeds op sa
fari in Afrika, maar vanuit het
paleis is al een vriendelijke be
dankbrief gestuurd, aldus
Cloostermans.
Kosten
Hoeveel de mutsen per stuk
hebben gekost, wil Unox niet
kwijt. Ergens tussen de twee en
de vier gulden, wordt er gefluis
terd. Als die schattingen klop
pen, zou de fabriek binnen een
paar uur dus voor een kwart
miljoen hebben uitgedeeld. Dat
lij kt veelmaar het i s i n feite niet
meer dan de prijs van een paar
STER-spotjes in vroeg in de
avond. En iedereen heeft het nu
al dagen over die mutsen en dus
ook over Unox.
Misschien dat het initiatief dit
jaar nog goed zal blijken voor
een klinkende PR-prijs, want
zoveel rendement haal je als ad
verteerder maar zelden uit je re
clamegeld.
Raymond Cloostermans
beaamt het grinnikend. „En nog
nooit in de geschiedenis hebben
we deze week zoveel omzet ge
draaid. Ook niet in vergelijkba
re winterperiodes in eerdere ja
ren. Misschien is het toeval,
maar misschien komt dat ook
door De Muts". GPD
Dagjesmensen
De toeristen laten het door
oorlogsgeweld beschadigde
Zeeland massaal links liggen.
De Provinciale Vereeniging
voor het Vreemdelingenver
keer benoemt E. Smit te Veere
tot directeur.
Hij krijgt tot taak dagjesmen
sen naar Zeeland te halen.
Voor een langer verblijf is er
i nog niet genoeg logeerruimte.
Scheiden is lijden
Echtscheiding is in Rusland
een moeilijke zaak. De kosten
zijn niet gering, maar een ho
gere drempel vormt de bepa-
ling dat de scheiding in de
plaatselijke pers moet worden
aangekondigd. In Moskou is
slechts één krant die dergelij
ke aankondigingen opneem'
tot een maximum van drie pe
dag. De wachtlijst is lang.
Licht in Oostburg
Dankzij een gift van Aalsmee
heeft Oostburg weer straat
verlichting: elektrische. Aan
vankelijk zou een gasfabrie:
voor lantaarns zorgen, maa
door materiaalgebrek weri
dat steeds uitgesteld.
Sapjes voor de jeugd
Op de Fruitteeltdag in Goe
wordt de aandacht gevestig'i
op de goede toekomst voo
vruchtensappen in Nederland
Met name voor appelsap lijk
een markt te bestaan. Het i
hoog tijd een reclame-cam
pagne te beginnen, speciaa
gericht op de jeugd.
Directie:
K. Scherphuis,
W. F. de Pagter en
F. van de Velde
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
M. van Zuilen (adjunct)
Centrale redactie:
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen,
Tel. (0118) 484000;
Redactiefax: (0118) 470102
's avonds op zondag t/m
vrijdag, vanaf 19.00 uur.
in het weekeinde:
verwijzing via de
telefonische boodschap
op de kantoren.
Vlissingen:
Oostsouburgseweg 10.
Postbus 18,
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000.
Middelburg: Markt 51
4331 LK Middelburg.
Tel. (0118) 681000
Goes: Voorstad 22.
4461 KN Goes
Tel. (0113) 273000
Terneuzen: Axelsestraat 16,
4537 AK Terneuzen.
Tel. (0115) 694457
Hulst: Servicepunt:
Boekhandel Duerinck,
Gentsestraat 12,
Tel. (0114) 314058.
Axel: Nassaustraat 15,
4571 BK Axel.
Tel. (0115) 568000
Zierikzee: Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee.
Tel. (0111)415380.
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur.
Openingstijd Zierikzee
8.30-17 00 uur.
Zaterdags in Vlissingen
van 8 00 tot 10.30 uur.
Bezorgklachten: maandag
t/m vrijdag: op de kantoren
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 14.00 uur;
op de kantoren door de klacht in te
spreken op de band of de
verwijzing op te volgen.
Overlijdensadvertenties:
tijdens kantooruren en
uitsluitend maandag-
t/m vrijdagavond van 20.30
tot 22.00 uur en zondagavond
van 20.00 tot 22.00 uur:
Tel (0118)484000.
Fax(0118)470100.
Abonnementsprijzen:
per kwartaal 92,85,
franco per post 122,00;
per maand 34,00
per jaar 356,50,
franco per post 471,50
bij automatische afschrijving
per termijn 1,50 korting
losse nummers
maandag t/m vrijdag 1,75,
zaterdag 2,50 p st. (alle
bedragen inclusief 6 pet btw).
Postrek.nr.: 3754316
t.n.v. PZC ab.rek Vlissingen.
Advertentietarieven:
180 cent per mm, minimumprijs
per advertentie 27,-.
ingezonden mededelingen
2,5 x tarief
Voor brieven bureau van dit blad
7,- meer
Volledige tarieven met
contractprijzen op aanvraag
(alle advertentieprijzen
exclusief 17,5 pet. btw).
Giro: 35 93 00, Uitgeverij
Provinciale Zeeuwse Courant B.V
Vlissingen
PZC-ombudsman:
C. van der Maas.
Auteursrechten voorbehouden
Uitgave PZC
