Nieuwe Rutgers-dependance PZC Mijn werk wordt elders voortgezet Europese samenhang nodig bij plannen voor platteland Bouwen in buitengebied en dorpen best mogelijk Nieuwe ronde in het beleid rond d( waterhuishouding zeeland 12 Stichting geeft vanuit Goes voorlichting over seksualiteit Vermeende hardrijdei eist excuses van het openbaar ministerie Weigering bouw tijdelijke loods voor Raad van State vrijdag 10 januari 1997 van onze verslaggever Willem van Dam GOES - De Rutgers Stichting vestigt weer een dependance in Zeeland. De stichting houdt zich bezig met het geven van voorlichting en preventie op het gebied van seksualiteit. De de pendance wordt ondergebracht bij het Bertie van Gelder Cen trum (abortuskliniek) aan de Goese Beestenmarkt. De vestiging van de Rutgers Stichting gaat volgende week open. Aan de dependance zijn twee (part-time) medewerkers verbonden. Zij geven behalve individuele voorlichting, ook voorlichting op scholen en in jongerencentra. De beide mede werkers zijn in dienst van de Rutgers Stichting. Het Bertie van Gelder Centrum zorgt voor de faciliteiten. Daar komt ook een Rutgers Shop. Dat is een winkeltje, waar middelen wor den verkocht die, zoals zakelijk directeur H. G. M. Vermuë van het Bertie van Gelder Centrum het formuleert, 'sex leuker en veiliger kunnen maken'. Het winkeltje is een avond per week (donderdagsavonds van 18.30 tot 19.30 uur) geopend. Het werkgebied van de Zeeuwse dependance van de Rutgers Stichting omvat heel Zeeland en een deel van West-Brabant. Volgens mevrouw Vermuë be staat aan een dergelijke voor ziening veel behoefte; bij het Bertie van Gelder Centrum ko men met enige regelmaat ver zoeken binnen van scholen om seksuele voorlichting te komen geven. Aan die verzoeken kan nu tegemoet worden gekomen. Een fors aantal jaren geleden kende de Rutgers Stichting in Zeeland diverse vestigingen; in Goes, Terneuzen en Vlissingen. Die werden destijds uit bezui- ningsoverwegingen gesloten. Ook elders in het land werden in van onze verslaggeefster Edith Ramakers VLISSINGEN - Een half jaar geleden was Victor Story nog priester van vier landelijke pa rochies in de buurt van Stratford-upon-Avon. Maar vanaf dat moment begon hij langzaam afstand te nemen van de verantwoordelijkheid voor de 1500 inwoners. Hij ging in op de uitnodiging om als priester bij The Missions to Seamen in Vlissingen te gaan werken. Victor Story (51) zegt nog even tijd nodig te hebben om aan het nieuwe land met de andere cul tuur te wennen. „Ik heb elf jaar in vier kerken diensten gege ven en met veel mensen had ik een hechte band. Het is mense lijk dat ik nog een nieuw ritme moet vinden in mijn werk. Als chaplain van The Missions to Seamen zijn de contacten met dezeelui vaak intens, maar aan kortere periodes gebonden. Ze vertrekken weer, maar elders in de wereld wordt mijn werk hopelijk overgenomen. Ik ben naar Vlissingen gekomen met het idee ooit een betere plaats achter te laten, dan ik heb aan getroffen. Dat is toch een mooi ideaal. Baden Powell, de grondlegger van de padvinde rij heeft dat eens gezegd." Hij is energiek begonnen. Van uit het onderkomen op het ter rein van de Schelde in Vlissin- gen-Oost waakt hij over de spirituele voeding voor zeelui. „Ik heb scheepsbezoeken in mijn pakket. Ik probeer alle schepen die op de rede liggen te bezoeken. Ik zoek de zeelieden op en vraag of ik iets voor ze kan betekenen. Laatst heb ik met een bemanningslid uren zitten praten. Hij moest zijn verhaal kwijt, omdat hij geen Victor Story nieuwe priester Missions to Seamen Victor Story:„Misschien is het een te hoog gesteld doel, maar ik probeer nogal eens een zeeman te overtuigen dat hij heel tevreden met zichzelf kan zijn." foto Ruben Oreel raad wist met de dood van zijn beste vriend." Het belangrijkste is dat de mensen zich ver van huis, even thuis voelen. „Soms vragen ze naar heel praktische zaken. Een snel telefoontje naar thuis om te hoi'en of daar alles naar wens verloopt. Een ander wil vaste aarde onder de voeten hebben en na 35 dagen op zee, is dat niet verwonderlijk. Met een busje brengen we ze bij voorbeeld naar het centrum van Vlissingen." „Misschien is het een te hoog gesteld doel, maar ik probeer nogal eens een zeeman te over tuigen dat hij heel tevreden met zichzelf kan zijn. Zeker als hij dichter bij zichzelf kan ko men. Hoe kan ik dit beter uit leggen. Ik ben in een zieken huis eens op bezoek gegaan bij een ernstig zieke man in een rolstoel. Hij keek me vanuit die stoel met zulke warme ogen aan, vol energie, dat ik me later de vraag stelde: Wie was nu ei genlijk ziek? Die man was li chamelijk ziek, maar geestelijk een bron van kracht. Als je die innerlijke rust kan bereiken, ben je voor velen een steun." Ook Story vraagt zich weieens af of hij zijn parochianen of zeelieden de juiste hulp kan ge ven. „Iemand die er vanuit gaat, dat hij goed werk ver richt, stelt aan zichzelf of aan de maatschappij niet de juiste vragen. Als priester van de An glicaanse kerk voor mijn vier parochies moest ik me ook va ker in mezelf terugtrekken. Ze ker toen mijn vrouw in 1993 heel plotseling overleed. Dat was een zware slag. Ik heb me in die tijd vaak beziggehouden met de vraag wat voor mij en mijn parochianen echt belang rijk is. Daar moet je uit zien te komen, want door zulke le vensvragen word je een rijker mens." Keuze De overgang naar The Missions to Seamen was geen toevallige keuze. Hij werd geboren in Hastings als zoon van een stuurman. „Ik was vijf jaar toen ik met mijn vader mee- mocht op de Stratheden, een kolossaal schip in mijn herin nering. Mijn vader raakte be vriend met Tom Curford, in die tijd de general-secretary van The Missions. Later kwam ik Tom weer tegen en ik zei: als ik ooit iets voor de Missions kan doen, dan hoor ik het wel." Curford deed een beroep op hem. „Voordat ik theologie in Oxford studeerde, was ik wis kundeleraar. In de schoolva kanties ging ik werken in de dokken van Antwerpen en Rot terdam, toen nog als een soort sociaal werker. Daarvan ge noot ik meer, dan van welke va kantie in welk ver land dan ook. Nu, zoveel jaren later, ben ik gewoon teruggekomen naar de Missions." van onze verslaggever René Schrier MIDDELBURG - Het zit hem een beetje dwars, de Zeeuwse commissaris van de koningin drs. W. T. van Gelder. Nu houdt hij op Europees niveau vurige pleidooien voor een in tegrale aanpak van platte landsontwikkeling en tegelij kertijd worden er in zijn eigen provincie twee landinrich tingsprojecten afgestemd. Dat is geen reclame als je een voorbeeld wilt geven van een integrale aanpak van platte- landsproblematiek. Van Gel der: „Dan wordt je verkoopar gument wel afgezwakt." Hij is de afgelopen maanden intensief bezig geweest met de plattelandsproblematiek. Een bijeenkomst van een aan tal deskundigen op het gebied van plattelandsontwikkeling, onder zijn voorzitterschap, zette Van Gelder aan het den ken. Hij kwam tot de conclu sie dat de plattelandsproble matiek best in Europees verband aangekaart kan wor den. En aangezien hij vice- voorzitter is van de commissie landbouw en landelijke ge bieden van het Europees Co mité van de Regio's bracht hij zijn idee in die club naar vo ren. De Zeeuwse commissaris stelde een werkdocument sa men dat na veel discussie, eerst in de commissie en later in de Comité van de Regio's, op donderdag 16 januari in het Europees parlement zal wor den vastgesteld. „Ik heb weer eens het oude handwerk gedaan. In dit pro vinciehuis komt het niet zo veel voor dat een commissaris of zelfs een gedeputeerde zelf een beleidsstuk schrijft." Als voorbereiding dienden ver schillende gesprekken in Ne derland en daarbuiten, met allerlei deskundigen en disci plines op het gebied van plat telandsontwikkeling. Kansen Een van de belangrijkere con clusies uit het document is dat het platteland niet als een pro bleemgebied benaderd moet worden, maar als een gebied met mogelijkheden en kansen. Het klinkt een beetje als de zo veelste geopende deur van een zaal vol goede bedoelingen. Want goede bedoelingen staan er genoeg in het stuk. Het platteland moet onder- Conunissaris van de koningin Van Gelder: platteland niet als probleemgebied zien, maar als gebied met kansen. deel worden van het totale be leid van de Europese Gemeen schap. Van Gelder vertaalt: „Zowel in Nederland als op Europees niveau komt de landbouwbe groting onder druk te staan. We gaan toe naar de situatie dat subsidies niet langer puur voor de landbouw verstrekt worden, maar een breder doel krijgen en voor het totale plat teland beschikbaar komen. Dat betekent wel dat we met andere ogen naar het platte land moeten kijken. Dat is soms in Zeeland al een pro bleem, laat staan op Europees niveau. Dan praatje in termen van het groene bondgenoot schap en heb je het over de meervoudige groene functie van het platteland, zoals landbouw, landschap en openluchtrecreatie." Wat Van Gelder betreft is de aanpak van de plattelands ontwikkeling niet louter een financieel verhaal. Hij denkt ook aan export van kennis. Een goed voorbeeld van de manier waarop aan platte landsontwikkeling kan wor den gedaan, vindt hij het landinrichtingsproject Schouwen-West. De ervarin gen die daarmee opgedaan worden kunnen ook in andere landen van pas komen. Hij zei het al eerder. Europa moet niet gezien worden als een melkkoe, maar als een ka talysator. Verschillende voor stellen uit het werkdocument, The Cork declaration, a living countryside, zijn erop gericht dat de plattelandsregio's zich profileren, met initiatieven komen en aan de weg timme ren. Juist in het Comité van de Regio's ziet Van Gelder moge lijkheden. Daarin zitten bur gemeesters, gedeputeerden, ministers van deelstaten. Die hebben vaak hele ambtena renapparaten achter zich die ze in kunnen zetten. Op die manier kunnen ze veel meer doen dan een lid van het Euro pees Parlement, vindt de Zeeuwse commissaris. En het werkt ook andersom, geeft hij aan. Het was in het verleden lastig om vanuit Zeeland met Europese ambte naren in gesprek te komen. Tegenwoordig zoeken de Eu ropese ambtenaren het tele foonnummer van het Zeeuwse provinciehuis zelf op. van onze verslaggever René Schrier HEINKENSZAND - „Het is geweldig positief dat het the ma van de plattelandsver nieuwing op deze manier wordt neergezet, maar ik vind het nogal een defensief stuk. Wat mij betreft zou het offen- siever mogen zijn." De Borsel- se burgemeester ir. J. L. M. Mandos is wel tevreden met het feit dat commissaris van de koningin drs. W. T. van Gel der het initiatief heeft geno men op Europees niveau de plattelandsontwikkeling aan te pakken. Toch zet hij zo links en rechts een paar kantteke ningen. Borsele heeft zelf pas het landschapsbeleidsplan en een nota over het gemeentelijk plattelandstoerisme uitge bracht. Ook het project Waar devol Cultuurlandschap (WCL) wordt in die gemeente uitgevoerd. Verschillende zaken die in het Europese do cument van de commissaris worden genoemd, zijn verge lijkbaar met initiatieven waaraan in Borsele gewerkt wordt. Dat geldt bijvoorbeeld voor het bundelen van subsi dies en initiatieven om ze ver volgens over de regio te ver spreiden, het zogenaamde zandloperpatroon. Subsidie Burgemeester Mandos: „Ik vind wel dat in het document van Van Gelder erg veel naar het subsidie-instrument ge keken wordt. Ik vraag me af of je er alleen met subsidies komt. Aan de andere kant vind ik de analyse van de ont wikkelingen in de landbouw weliswaar beknopt, maar erg goed. Het is inderdaad een goede zaak dat de problema tiek van de landbouw niet sec toraal, maar integraal wordt aangepakt. Minder duidelijk komen de sociaal-culturele waarden en aspecten van het platteland naar voren. Die blijven beperkt tot een enkele opmerking. Wat mij betreft had daar meer aandacht voor mogen zijn." Vertaald naar de Zeeuwse si tuatie verwacht Mandos nog niet een-twee-drie zoveel ver nieuwing op het platteland. „Het is mooi dat het Europees Parlement zich met dit onder werp bezighoudt, maar als Burgemeester Mandos vanBorsele: alles in Nederlandis gericht op de grote steden. foto's Dirk-Jan Gjeltema een gemeente zelf eens met een plan komt loop je al gauw tegen bijvoorbeeld milieure gels op. Wat dat betreft is overduidelijk dat in Neder land alles gericht is op de gro te steden. Zeeland moet een deel betalen van de Wester- schelde-oevervex'binding, maar de hoge-snelheidstun- nel door het Groene Hart van Holland - die helemaal niet nodig is - neemt het ministerie voor zijn rekening. Het auto rijden wordt duur gemaakt met de verhoging van de ac cijns op benzine. Dat is prima als je om de hoek een metro station hebt. Voor het platte land zou juist belastingaftrek voor autobezitters moeten gelden. Trouwens, wat is er slecht aan de auto op het plat teland? Je kunt je ook afvra gen tegen welke prijs je bepaalde dure openbaar-ver voersvoorzieningen moet handhaven." Toezicht Als het aan de burgemeester van Borsele ligt, zijn twee za ken belangrijk voor het plat teland. Dat zijn toename van de woonfunctie, ook in het buitengebied, en verbreding van de taken voor agrariërs. Mandos heeft geen problemen met bouwen op het platte land, maar het moet wel onder streng toezicht gebeuren en het zal ook niet bij elke kern kunnen. Hij denkt dan aan bouwplannen die goed aan sluiten bij de aard en karakter van het dorp. „We moeten verschillende dorpen op het platteland ge woon zien als satellietwijken van de steden in Zeeland. Wo nen en werken hoeven niet meer naast elkaar te liggen. Er komen steeds meer gepensio neerden, de mensen krijgen steeds meer vrije tijd en tele werken raakt steeds meer in trek. En in de Bevelandse situ atie hoef je heus niet bang te zijn dat een dorp groter groeit dan Goes. Dat blijft gewoon de centrumkern. Ook in het buitengebied moeten huizen gebouwd kunnen worden, als het maar goede plannen zijn. Je moet niet iedereen zijn gang laten gaan. Maar ik weet, dat is vloeken in de kerk. Je kunt natuurlijk de zaak nega tief benaderen, maar ook cre atief." de loop der jaren veel bureaus van de stichting opgedoekt. Begin vorig jaar verhuisde de abortuskliniek vanuit Groede naar Goes. Aanvankelijk was het de bedoeling daar ook een Sexual Health Clinic te vesti gen. Dat initiatief sneuvelde echter, doordat de provincie en de Zeeuwse gemeenten niet be reid waren subsidie te geven. van onze verslaggeefster Caroline Moerland ZIERIKZEE - Een onterecht van een snelheidsovertreding beschuldigde man kwam don derdag bij het kantongerecht in Zierikzee de excuses van het openbaar ministerie eisen. „Het heeft me veel tijd cn geld gekost om te bewijzen dat de politie een fout heeft gemaakt. Het open baar ministerie erkent dat er iets mis is gegaan, maar ik krijg geen enkele vorm van excuus," foeterde de 55-jarige Zierikzee- enaar. De man zou in juli 1995 met een te hoge snelheid over de Lange Blokweg in Zierikzee hebben gereden. Volgens het proces verbaal mocht hij daar maar vijftig kilometer per uur rijden Omdat hij al eerder een snel heidsovertreding had begaan, werd de man opgeroepen voor het kantongerecht te verschij nen. Daar voelde hij weinig voor, dus vroeg hij enige tijd ge leden of hij de overtreding kon afdoen met het betalen van een boete. Dat kon echter it „Toen bleek dat ik toch mc> j voorkomen dacht ik: Dan de boel dwarsbomen", z< verdachte donderdag, maakte foto's op de plaats ws ik te hard zou hebben gerede Daaruit bleek dat de maximui snelheid daar gewoon tach' kilometer per uur is Het openbaar ministerie ha de fout inmiddels erkend. 01 cier van justitie mi-. C. Fer. vroeg donderdag dan ook g* veroordeling maar een verfi ring van niet-ontvankelijkhe Verder gaf ze toe dat het opt baar ministerie 'best excu had kunnen maken'. „Maar: ik u zo hoor over 'de boel dwa bomen', kijk ik daar toch w wat anders tegenaan." Kantonrechter mr. A L. R. J| lens verklaarde het openbi ministerie niet ontvankelijk bevestigde daarmee dat hete fout heeft gemaakt. De v, dachte laat het hier niet bij wil een schadevergoeding v: de tijd en het geld dat hij in zaak heeft gestopt. van een medewerker DEN HAAG/GOES - Een inwo ner van Wolphaartsdijk heeft de Raad van State in Den Haag ge vraagd de beslissing van de ge meente Goes terug te draaien waarin hem een vergunning wordt geweigerd voor de bouw van een tijdelijke loods. Inwo ner A Warns wil samen met zijn vrouw een wereldreis gaan ma ken met een zeilboot. Om de kosten te drukken wil hij het schip zelf samen met zijn zoon bouwen in een tijdelijke loods achter zijn woning aan de West- landpolderweg in Wolphaarts dijk. De loods zou na ongeveer vijf jaar weer worden afgebroken. De gemeente Goes wilde daar niet aan meewerken. De ge meente vindt de loods te groot, en bovendien is de geplande lo catie gelegen in het buiten; bied, waar bebouwing zov mogelijk vermeden dient worden. De familie Warns op dat moment al een demon bele loods gekocht en heeft d( toen maar zonder vergunni geplaatst. De gemeente Gi heeft besloten pas tegen loods op te treden als er eenu spraak van de Raad van Sti ligt over de bouwvergunnn Gezien het lange procesverk schiet het inmiddels redelijk met de boot. Maar het dn toch nog tot halverwege li l voor de boot klaar zal zijn. R; van State-rechter J. Boll sts vast dat de Raad van State beleid van de gemeente om: te bouwen in. het buitenge! over het algemeen steunt. De meente Goes wacht de spraak nog af. De Raad van State doet over geveer zes weken uitspraak. van onze verslaggeefster Mieke van der Jagt VLISSINGEN - Water. We heb ben er zat van. Te veel soms en maar zelden te weinig. Maar is dat water wel van goede kwali teit? Zitten zout water, brak wa ter, zoet water en schoon water wel op de plekken waar we het hebben willen? Nee diis. Water, hoezeer we er af en toe ook mee worden overspoeld, is op veel fronten een probleem. Wie zich bezighoudt met water, heeft te maken met veiligheid, economische ontwikkeling, na tuur en het milieu. Kortom, met de toekomst. Nog niet zo heel lang geleden groeide het besef dat de problemen gezamenlijk moeten worden benaderd. Mi lieu lum je niet los zien van vei ligheid, natuur niet los van eco nomische ontwikkeling. In de derde Nota Waterhuishou ding maakte het Rijk integrale plannen voor de toekomst. Veel daarvan blijft ook nu nog over eind, nu de vierde Nota Water huishouding (NW4) in de steigers wordt gezet. Rijkswa terstaat heeft een 'schetsboek' gemaakt voor NW4, die eind dit jaar moet verschijnen. Waterbodem Een van de zaken waarover goed moet worden nagedacht, is de staat van de onderwaterbo dem. Bijna alle onderwaterbo dems zijn vervuild en als we al dat vervuilde slib moeten weg halen, kunnen we heel Neder land eronder begraven. De vraag is: hoeveel vervuiling ac cepteren we in de onderwatei- bodems? Als we het weg moeten halen, waar kunnen we het dan storten, moeten we het schoon maken en zo ja, hoe? Een ander probleem dat om een oplossing vraagt is de verdro ging. Te lang heeft het beleid de landbouw als uitgangspunt ge nomen. Nu natuur en landbouw allebei belangrijk worden ge vonden, is het zaak de natuur het water te gunnen dat nod ig is. Het neerslagwater moet langer worden vastgehouden en er moet minder grondwater wor den gebruikt. Zo kan verdro ging van natuurgebieden wor den tegengegaan en kan droogteschade in de landbouw worden voorkomen. De vorige nota heeft zeker suc cessen kunnen boeken op het gebied van de vervuiling van het oppervlaktewater. Het water wordt minder belast dooi puntlozingen aan vergunnin; zijn gebonden en op veel pis sen zuiveringen zijn gebou: Met de lozingen die niet van bepaalde plaats komen, zijn nog niét zo ver. De landbo veroorzaakt vervuiling door: gebruik van bestrijdingsmidf len, rioleringsstelsels storten het oppervlaktewater en zwi metalen komen in het \vï door zinken dakgoten en as groeiwerende verf op schep Over maatregelen tegen zu lozingen wil Rijkswaters! eerst eens goed praten. Riool Bij dakgoten en anti-fouling wel enig succes te verwach van de stimuleringsregel duurzaam bouwen en van s sidies en heffingen, maar het' heffen van riooloverstorten veel geld kosten. De lozinge: de landbouw kunnen eventi binnen de Wet Verontreinig Oppervlaktewater (WVO) fl den gebracht. Aan de anc kant zou de invoering WVO-heffingen het beleid i mest, mineralen en bes! dingsmiddelen kunnen ver gen. Het beleid moet zich overig niet alleen richten op wate: omgeving moet ook een woo meespreken. Voor de kust n een raamplan worden gem< waai'in de belangen van ec( mie, natuur en veiligheid samengevoegd en waarin di zaamheid voorop staat. Daarnaast heeft zorgen voc waterhuishouding niet allei maken met rivieren, plasser en waterlopen; het klimaa zeker als dat zo rap verani speelt een grote rol. Meer r slag, snellere afvoer, verzin van de bodem en het rijzen de zeespiegel hebben duid invloed op watersystemen dus meer veerkracht mc krijgen. Een voorbeeld daa is de Westerschelde, die verdieping, verzinking en spiegelstijging meer ruimti dig zal hebben. Van de noodzaak tot een aai waarin al die zaken samen den bekeken, is inmiddels u een wel overtuigd. Anders i met het besef dat water ziel binnen nationale grenzen beheersen. Alle grote wate temen overschrijden meei grenzen. Een internatif aanpak is daarom meer noodzakelijk.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1997 | | pagina 12