Nieuwe Rutgers-dependance
PZC
Mijn werk wordt elders voortgezet
Europese samenhang nodig
bij plannen voor platteland
Bouwen in buitengebied
en dorpen best mogelijk
Nieuwe ronde in
het beleid rond d(
waterhuishouding
zeeland
12
Stichting geeft vanuit Goes voorlichting over seksualiteit
Vermeende hardrijdei
eist excuses van het
openbaar ministerie
Weigering bouw
tijdelijke loods voor
Raad van State
vrijdag 10 januari 1997
van onze verslaggever
Willem van Dam
GOES - De Rutgers Stichting
vestigt weer een dependance in
Zeeland. De stichting houdt
zich bezig met het geven van
voorlichting en preventie op het
gebied van seksualiteit. De de
pendance wordt ondergebracht
bij het Bertie van Gelder Cen
trum (abortuskliniek) aan de
Goese Beestenmarkt.
De vestiging van de Rutgers
Stichting gaat volgende week
open. Aan de dependance zijn
twee (part-time) medewerkers
verbonden. Zij geven behalve
individuele voorlichting, ook
voorlichting op scholen en in
jongerencentra. De beide mede
werkers zijn in dienst van de
Rutgers Stichting. Het Bertie
van Gelder Centrum zorgt voor
de faciliteiten. Daar komt ook
een Rutgers Shop. Dat is een
winkeltje, waar middelen wor
den verkocht die, zoals zakelijk
directeur H. G. M. Vermuë van
het Bertie van Gelder Centrum
het formuleert, 'sex leuker en
veiliger kunnen maken'. Het
winkeltje is een avond per week
(donderdagsavonds van 18.30
tot 19.30 uur) geopend.
Het werkgebied van de Zeeuwse
dependance van de Rutgers
Stichting omvat heel Zeeland
en een deel van West-Brabant.
Volgens mevrouw Vermuë be
staat aan een dergelijke voor
ziening veel behoefte; bij het
Bertie van Gelder Centrum ko
men met enige regelmaat ver
zoeken binnen van scholen om
seksuele voorlichting te komen
geven. Aan die verzoeken kan
nu tegemoet worden gekomen.
Een fors aantal jaren geleden
kende de Rutgers Stichting in
Zeeland diverse vestigingen; in
Goes, Terneuzen en Vlissingen.
Die werden destijds uit bezui-
ningsoverwegingen gesloten.
Ook elders in het land werden in
van onze verslaggeefster
Edith Ramakers
VLISSINGEN - Een half jaar
geleden was Victor Story nog
priester van vier landelijke pa
rochies in de buurt van
Stratford-upon-Avon. Maar
vanaf dat moment begon hij
langzaam afstand te nemen
van de verantwoordelijkheid
voor de 1500 inwoners. Hij
ging in op de uitnodiging om
als priester bij The Missions to
Seamen in Vlissingen te gaan
werken.
Victor Story (51) zegt nog even
tijd nodig te hebben om aan het
nieuwe land met de andere cul
tuur te wennen. „Ik heb elf jaar
in vier kerken diensten gege
ven en met veel mensen had ik
een hechte band. Het is mense
lijk dat ik nog een nieuw ritme
moet vinden in mijn werk. Als
chaplain van The Missions to
Seamen zijn de contacten met
dezeelui vaak intens, maar aan
kortere periodes gebonden. Ze
vertrekken weer, maar elders
in de wereld wordt mijn werk
hopelijk overgenomen. Ik ben
naar Vlissingen gekomen met
het idee ooit een betere plaats
achter te laten, dan ik heb aan
getroffen. Dat is toch een mooi
ideaal. Baden Powell, de
grondlegger van de padvinde
rij heeft dat eens gezegd."
Hij is energiek begonnen. Van
uit het onderkomen op het ter
rein van de Schelde in Vlissin-
gen-Oost waakt hij over de
spirituele voeding voor zeelui.
„Ik heb scheepsbezoeken in
mijn pakket. Ik probeer alle
schepen die op de rede liggen te
bezoeken. Ik zoek de zeelieden
op en vraag of ik iets voor ze
kan betekenen. Laatst heb ik
met een bemanningslid uren
zitten praten. Hij moest zijn
verhaal kwijt, omdat hij geen
Victor Story nieuwe priester Missions to Seamen
Victor Story:„Misschien is het een te hoog gesteld doel, maar ik probeer nogal eens een zeeman te overtuigen dat hij heel tevreden met
zichzelf kan zijn." foto Ruben Oreel
raad wist met de dood van zijn
beste vriend."
Het belangrijkste is dat de
mensen zich ver van huis, even
thuis voelen. „Soms vragen ze
naar heel praktische zaken.
Een snel telefoontje naar thuis
om te hoi'en of daar alles naar
wens verloopt. Een ander wil
vaste aarde onder de voeten
hebben en na 35 dagen op zee,
is dat niet verwonderlijk. Met
een busje brengen we ze bij
voorbeeld naar het centrum
van Vlissingen."
„Misschien is het een te hoog
gesteld doel, maar ik probeer
nogal eens een zeeman te over
tuigen dat hij heel tevreden
met zichzelf kan zijn. Zeker als
hij dichter bij zichzelf kan ko
men. Hoe kan ik dit beter uit
leggen. Ik ben in een zieken
huis eens op bezoek gegaan bij
een ernstig zieke man in een
rolstoel. Hij keek me vanuit die
stoel met zulke warme ogen
aan, vol energie, dat ik me later
de vraag stelde: Wie was nu ei
genlijk ziek? Die man was li
chamelijk ziek, maar geestelijk
een bron van kracht. Als je die
innerlijke rust kan bereiken,
ben je voor velen een steun."
Ook Story vraagt zich weieens
af of hij zijn parochianen of
zeelieden de juiste hulp kan ge
ven. „Iemand die er vanuit
gaat, dat hij goed werk ver
richt, stelt aan zichzelf of aan
de maatschappij niet de juiste
vragen. Als priester van de An
glicaanse kerk voor mijn vier
parochies moest ik me ook va
ker in mezelf terugtrekken. Ze
ker toen mijn vrouw in 1993
heel plotseling overleed. Dat
was een zware slag. Ik heb me
in die tijd vaak beziggehouden
met de vraag wat voor mij en
mijn parochianen echt belang
rijk is. Daar moet je uit zien te
komen, want door zulke le
vensvragen word je een rijker
mens."
Keuze
De overgang naar The Missions
to Seamen was geen toevallige
keuze. Hij werd geboren in
Hastings als zoon van een
stuurman. „Ik was vijf jaar
toen ik met mijn vader mee-
mocht op de Stratheden, een
kolossaal schip in mijn herin
nering. Mijn vader raakte be
vriend met Tom Curford, in die
tijd de general-secretary van
The Missions. Later kwam ik
Tom weer tegen en ik zei: als ik
ooit iets voor de Missions kan
doen, dan hoor ik het wel."
Curford deed een beroep op
hem. „Voordat ik theologie in
Oxford studeerde, was ik wis
kundeleraar. In de schoolva
kanties ging ik werken in de
dokken van Antwerpen en Rot
terdam, toen nog als een soort
sociaal werker. Daarvan ge
noot ik meer, dan van welke va
kantie in welk ver land dan
ook. Nu, zoveel jaren later, ben
ik gewoon teruggekomen naar
de Missions."
van onze verslaggever
René Schrier
MIDDELBURG - Het zit hem
een beetje dwars, de Zeeuwse
commissaris van de koningin
drs. W. T. van Gelder. Nu
houdt hij op Europees niveau
vurige pleidooien voor een in
tegrale aanpak van platte
landsontwikkeling en tegelij
kertijd worden er in zijn eigen
provincie twee landinrich
tingsprojecten afgestemd.
Dat is geen reclame als je een
voorbeeld wilt geven van een
integrale aanpak van platte-
landsproblematiek. Van Gel
der: „Dan wordt je verkoopar
gument wel afgezwakt."
Hij is de afgelopen maanden
intensief bezig geweest met de
plattelandsproblematiek.
Een bijeenkomst van een aan
tal deskundigen op het gebied
van plattelandsontwikkeling,
onder zijn voorzitterschap,
zette Van Gelder aan het den
ken. Hij kwam tot de conclu
sie dat de plattelandsproble
matiek best in Europees
verband aangekaart kan wor
den. En aangezien hij vice-
voorzitter is van de commissie
landbouw en landelijke ge
bieden van het Europees Co
mité van de Regio's bracht hij
zijn idee in die club naar vo
ren. De Zeeuwse commissaris
stelde een werkdocument sa
men dat na veel discussie,
eerst in de commissie en later
in de Comité van de Regio's, op
donderdag 16 januari in het
Europees parlement zal wor
den vastgesteld.
„Ik heb weer eens het oude
handwerk gedaan. In dit pro
vinciehuis komt het niet zo
veel voor dat een commissaris
of zelfs een gedeputeerde zelf
een beleidsstuk schrijft." Als
voorbereiding dienden ver
schillende gesprekken in Ne
derland en daarbuiten, met
allerlei deskundigen en disci
plines op het gebied van plat
telandsontwikkeling.
Kansen
Een van de belangrijkere con
clusies uit het document is dat
het platteland niet als een pro
bleemgebied benaderd moet
worden, maar als een gebied
met mogelijkheden en kansen.
Het klinkt een beetje als de zo
veelste geopende deur van een
zaal vol goede bedoelingen.
Want goede bedoelingen
staan er genoeg in het stuk.
Het platteland moet onder-
Conunissaris van de koningin Van Gelder: platteland niet als
probleemgebied zien, maar als gebied met kansen.
deel worden van het totale be
leid van de Europese Gemeen
schap.
Van Gelder vertaalt: „Zowel
in Nederland als op Europees
niveau komt de landbouwbe
groting onder druk te staan.
We gaan toe naar de situatie
dat subsidies niet langer puur
voor de landbouw verstrekt
worden, maar een breder doel
krijgen en voor het totale plat
teland beschikbaar komen.
Dat betekent wel dat we met
andere ogen naar het platte
land moeten kijken. Dat is
soms in Zeeland al een pro
bleem, laat staan op Europees
niveau. Dan praatje in termen
van het groene bondgenoot
schap en heb je het over de
meervoudige groene functie
van het platteland, zoals
landbouw, landschap en
openluchtrecreatie."
Wat Van Gelder betreft is de
aanpak van de plattelands
ontwikkeling niet louter een
financieel verhaal. Hij denkt
ook aan export van kennis.
Een goed voorbeeld van de
manier waarop aan platte
landsontwikkeling kan wor
den gedaan, vindt hij het
landinrichtingsproject
Schouwen-West. De ervarin
gen die daarmee opgedaan
worden kunnen ook in andere
landen van pas komen.
Hij zei het al eerder. Europa
moet niet gezien worden als
een melkkoe, maar als een ka
talysator. Verschillende voor
stellen uit het werkdocument,
The Cork declaration, a living
countryside, zijn erop gericht
dat de plattelandsregio's zich
profileren, met initiatieven
komen en aan de weg timme
ren. Juist in het Comité van de
Regio's ziet Van Gelder moge
lijkheden. Daarin zitten bur
gemeesters, gedeputeerden,
ministers van deelstaten. Die
hebben vaak hele ambtena
renapparaten achter zich die
ze in kunnen zetten. Op die
manier kunnen ze veel meer
doen dan een lid van het Euro
pees Parlement, vindt de
Zeeuwse commissaris.
En het werkt ook andersom,
geeft hij aan. Het was in het
verleden lastig om vanuit
Zeeland met Europese ambte
naren in gesprek te komen.
Tegenwoordig zoeken de Eu
ropese ambtenaren het tele
foonnummer van het Zeeuwse
provinciehuis zelf op.
van onze verslaggever
René Schrier
HEINKENSZAND - „Het is
geweldig positief dat het the
ma van de plattelandsver
nieuwing op deze manier
wordt neergezet, maar ik vind
het nogal een defensief stuk.
Wat mij betreft zou het offen-
siever mogen zijn." De Borsel-
se burgemeester ir. J. L. M.
Mandos is wel tevreden met
het feit dat commissaris van
de koningin drs. W. T. van Gel
der het initiatief heeft geno
men op Europees niveau de
plattelandsontwikkeling aan
te pakken. Toch zet hij zo links
en rechts een paar kantteke
ningen.
Borsele heeft zelf pas het
landschapsbeleidsplan en een
nota over het gemeentelijk
plattelandstoerisme uitge
bracht. Ook het project Waar
devol Cultuurlandschap
(WCL) wordt in die gemeente
uitgevoerd. Verschillende
zaken die in het Europese do
cument van de commissaris
worden genoemd, zijn verge
lijkbaar met initiatieven
waaraan in Borsele gewerkt
wordt. Dat geldt bijvoorbeeld
voor het bundelen van subsi
dies en initiatieven om ze ver
volgens over de regio te ver
spreiden, het zogenaamde
zandloperpatroon.
Subsidie
Burgemeester Mandos: „Ik
vind wel dat in het document
van Van Gelder erg veel naar
het subsidie-instrument ge
keken wordt. Ik vraag me af of
je er alleen met subsidies
komt. Aan de andere kant
vind ik de analyse van de ont
wikkelingen in de landbouw
weliswaar beknopt, maar erg
goed. Het is inderdaad een
goede zaak dat de problema
tiek van de landbouw niet sec
toraal, maar integraal wordt
aangepakt. Minder duidelijk
komen de sociaal-culturele
waarden en aspecten van het
platteland naar voren. Die
blijven beperkt tot een enkele
opmerking. Wat mij betreft
had daar meer aandacht voor
mogen zijn."
Vertaald naar de Zeeuwse si
tuatie verwacht Mandos nog
niet een-twee-drie zoveel ver
nieuwing op het platteland.
„Het is mooi dat het Europees
Parlement zich met dit onder
werp bezighoudt, maar als
Burgemeester Mandos vanBorsele: alles in Nederlandis gericht
op de grote steden. foto's Dirk-Jan Gjeltema
een gemeente zelf eens met
een plan komt loop je al gauw
tegen bijvoorbeeld milieure
gels op. Wat dat betreft is
overduidelijk dat in Neder
land alles gericht is op de gro
te steden. Zeeland moet een
deel betalen van de Wester-
schelde-oevervex'binding,
maar de hoge-snelheidstun-
nel door het Groene Hart van
Holland - die helemaal niet
nodig is - neemt het ministerie
voor zijn rekening. Het auto
rijden wordt duur gemaakt
met de verhoging van de ac
cijns op benzine. Dat is prima
als je om de hoek een metro
station hebt. Voor het platte
land zou juist belastingaftrek
voor autobezitters moeten
gelden. Trouwens, wat is er
slecht aan de auto op het plat
teland? Je kunt je ook afvra
gen tegen welke prijs je
bepaalde dure openbaar-ver
voersvoorzieningen moet
handhaven."
Toezicht
Als het aan de burgemeester
van Borsele ligt, zijn twee za
ken belangrijk voor het plat
teland. Dat zijn toename van
de woonfunctie, ook in het
buitengebied, en verbreding
van de taken voor agrariërs.
Mandos heeft geen problemen
met bouwen op het platte
land, maar het moet wel onder
streng toezicht gebeuren en
het zal ook niet bij elke kern
kunnen. Hij denkt dan aan
bouwplannen die goed aan
sluiten bij de aard en karakter
van het dorp.
„We moeten verschillende
dorpen op het platteland ge
woon zien als satellietwijken
van de steden in Zeeland. Wo
nen en werken hoeven niet
meer naast elkaar te liggen. Er
komen steeds meer gepensio
neerden, de mensen krijgen
steeds meer vrije tijd en tele
werken raakt steeds meer in
trek. En in de Bevelandse situ
atie hoef je heus niet bang te
zijn dat een dorp groter groeit
dan Goes. Dat blijft gewoon
de centrumkern. Ook in het
buitengebied moeten huizen
gebouwd kunnen worden, als
het maar goede plannen zijn.
Je moet niet iedereen zijn
gang laten gaan. Maar ik weet,
dat is vloeken in de kerk. Je
kunt natuurlijk de zaak nega
tief benaderen, maar ook cre
atief."
de loop der jaren veel bureaus
van de stichting opgedoekt.
Begin vorig jaar verhuisde de
abortuskliniek vanuit Groede
naar Goes. Aanvankelijk was
het de bedoeling daar ook een
Sexual Health Clinic te vesti
gen. Dat initiatief sneuvelde
echter, doordat de provincie en
de Zeeuwse gemeenten niet be
reid waren subsidie te geven.
van onze verslaggeefster
Caroline Moerland
ZIERIKZEE - Een onterecht
van een snelheidsovertreding
beschuldigde man kwam don
derdag bij het kantongerecht in
Zierikzee de excuses van het
openbaar ministerie eisen. „Het
heeft me veel tijd cn geld gekost
om te bewijzen dat de politie een
fout heeft gemaakt. Het open
baar ministerie erkent dat er
iets mis is gegaan, maar ik krijg
geen enkele vorm van excuus,"
foeterde de 55-jarige Zierikzee-
enaar.
De man zou in juli 1995 met een
te hoge snelheid over de Lange
Blokweg in Zierikzee hebben
gereden. Volgens het proces
verbaal mocht hij daar maar
vijftig kilometer per uur rijden
Omdat hij al eerder een snel
heidsovertreding had begaan,
werd de man opgeroepen voor
het kantongerecht te verschij
nen. Daar voelde hij weinig
voor, dus vroeg hij enige tijd ge
leden of hij de overtreding kon
afdoen met het betalen van een
boete. Dat kon echter it
„Toen bleek dat ik toch mc> j
voorkomen dacht ik: Dan
de boel dwarsbomen", z<
verdachte donderdag,
maakte foto's op de plaats ws
ik te hard zou hebben gerede
Daaruit bleek dat de maximui
snelheid daar gewoon tach'
kilometer per uur is
Het openbaar ministerie ha
de fout inmiddels erkend. 01
cier van justitie mi-. C. Fer.
vroeg donderdag dan ook g*
veroordeling maar een verfi
ring van niet-ontvankelijkhe
Verder gaf ze toe dat het opt
baar ministerie 'best excu
had kunnen maken'. „Maar:
ik u zo hoor over 'de boel dwa
bomen', kijk ik daar toch w
wat anders tegenaan."
Kantonrechter mr. A L. R. J|
lens verklaarde het openbi
ministerie niet ontvankelijk
bevestigde daarmee dat hete
fout heeft gemaakt. De v,
dachte laat het hier niet bij
wil een schadevergoeding v:
de tijd en het geld dat hij in
zaak heeft gestopt.
van een medewerker
DEN HAAG/GOES - Een inwo
ner van Wolphaartsdijk heeft de
Raad van State in Den Haag ge
vraagd de beslissing van de ge
meente Goes terug te draaien
waarin hem een vergunning
wordt geweigerd voor de bouw
van een tijdelijke loods. Inwo
ner A Warns wil samen met zijn
vrouw een wereldreis gaan ma
ken met een zeilboot. Om de
kosten te drukken wil hij het
schip zelf samen met zijn zoon
bouwen in een tijdelijke loods
achter zijn woning aan de West-
landpolderweg in Wolphaarts
dijk.
De loods zou na ongeveer vijf
jaar weer worden afgebroken.
De gemeente Goes wilde daar
niet aan meewerken. De ge
meente vindt de loods te groot,
en bovendien is de geplande lo
catie gelegen in het buiten;
bied, waar bebouwing zov
mogelijk vermeden dient
worden. De familie Warns
op dat moment al een demon
bele loods gekocht en heeft d(
toen maar zonder vergunni
geplaatst. De gemeente Gi
heeft besloten pas tegen
loods op te treden als er eenu
spraak van de Raad van Sti
ligt over de bouwvergunnn
Gezien het lange procesverk
schiet het inmiddels redelijk
met de boot. Maar het dn
toch nog tot halverwege li l
voor de boot klaar zal zijn. R;
van State-rechter J. Boll sts
vast dat de Raad van State
beleid van de gemeente om:
te bouwen in. het buitenge!
over het algemeen steunt. De
meente Goes wacht de
spraak nog af.
De Raad van State doet over
geveer zes weken uitspraak.
van onze verslaggeefster
Mieke van der Jagt
VLISSINGEN - Water. We heb
ben er zat van. Te veel soms en
maar zelden te weinig. Maar is
dat water wel van goede kwali
teit? Zitten zout water, brak wa
ter, zoet water en schoon water
wel op de plekken waar we het
hebben willen? Nee diis. Water,
hoezeer we er af en toe ook mee
worden overspoeld, is op veel
fronten een probleem.
Wie zich bezighoudt met water,
heeft te maken met veiligheid,
economische ontwikkeling, na
tuur en het milieu. Kortom, met
de toekomst. Nog niet zo heel
lang geleden groeide het besef
dat de problemen gezamenlijk
moeten worden benaderd. Mi
lieu lum je niet los zien van vei
ligheid, natuur niet los van eco
nomische ontwikkeling.
In de derde Nota Waterhuishou
ding maakte het Rijk integrale
plannen voor de toekomst. Veel
daarvan blijft ook nu nog over
eind, nu de vierde Nota Water
huishouding (NW4) in de
steigers wordt gezet. Rijkswa
terstaat heeft een 'schetsboek'
gemaakt voor NW4, die eind dit
jaar moet verschijnen.
Waterbodem
Een van de zaken waarover
goed moet worden nagedacht, is
de staat van de onderwaterbo
dem. Bijna alle onderwaterbo
dems zijn vervuild en als we al
dat vervuilde slib moeten weg
halen, kunnen we heel Neder
land eronder begraven. De
vraag is: hoeveel vervuiling ac
cepteren we in de onderwatei-
bodems? Als we het weg moeten
halen, waar kunnen we het dan
storten, moeten we het schoon
maken en zo ja, hoe?
Een ander probleem dat om een
oplossing vraagt is de verdro
ging. Te lang heeft het beleid de
landbouw als uitgangspunt ge
nomen. Nu natuur en landbouw
allebei belangrijk worden ge
vonden, is het zaak de natuur
het water te gunnen dat nod ig is.
Het neerslagwater moet langer
worden vastgehouden en er
moet minder grondwater wor
den gebruikt. Zo kan verdro
ging van natuurgebieden wor
den tegengegaan en kan
droogteschade in de landbouw
worden voorkomen.
De vorige nota heeft zeker suc
cessen kunnen boeken op het
gebied van de vervuiling van het
oppervlaktewater. Het water
wordt minder belast dooi
puntlozingen aan vergunnin;
zijn gebonden en op veel pis
sen zuiveringen zijn gebou:
Met de lozingen die niet van
bepaalde plaats komen, zijn
nog niét zo ver. De landbo
veroorzaakt vervuiling door:
gebruik van bestrijdingsmidf
len, rioleringsstelsels storten
het oppervlaktewater en zwi
metalen komen in het \vï
door zinken dakgoten en as
groeiwerende verf op schep
Over maatregelen tegen zu
lozingen wil Rijkswaters!
eerst eens goed praten.
Riool
Bij dakgoten en anti-fouling
wel enig succes te verwach
van de stimuleringsregel
duurzaam bouwen en van s
sidies en heffingen, maar het'
heffen van riooloverstorten
veel geld kosten. De lozinge:
de landbouw kunnen eventi
binnen de Wet Verontreinig
Oppervlaktewater (WVO) fl
den gebracht. Aan de anc
kant zou de invoering
WVO-heffingen het beleid i
mest, mineralen en bes!
dingsmiddelen kunnen ver
gen.
Het beleid moet zich overig
niet alleen richten op wate:
omgeving moet ook een woo
meespreken. Voor de kust n
een raamplan worden gem<
waai'in de belangen van ec(
mie, natuur en veiligheid
samengevoegd en waarin di
zaamheid voorop staat.
Daarnaast heeft zorgen voc
waterhuishouding niet allei
maken met rivieren, plasser
en waterlopen; het klimaa
zeker als dat zo rap verani
speelt een grote rol. Meer r
slag, snellere afvoer, verzin
van de bodem en het rijzen
de zeespiegel hebben duid
invloed op watersystemen
dus meer veerkracht mc
krijgen. Een voorbeeld daa
is de Westerschelde, die
verdieping, verzinking en
spiegelstijging meer ruimti
dig zal hebben.
Van de noodzaak tot een aai
waarin al die zaken samen
den bekeken, is inmiddels u
een wel overtuigd. Anders i
met het besef dat water ziel
binnen nationale grenzen
beheersen. Alle grote wate
temen overschrijden meei
grenzen. Een internatif
aanpak is daarom meer
noodzakelijk.